Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Jakub Linkowski, Protokolant ref. staż. Marek Bereziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi B. G. na uchwałę Rady W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność paragrafu 117 pkt 5 ppkt 1 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działki o numerze ewidencyjnym [...] z obrębu [...] położone przy ul. [...] w W.; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt I wyroku nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Skarżący B. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu [...], zaskarżając ją w części ustalającej obsługę komunikacyjną działki skarżącego nr [...] z obrębu [...] od ul. O. i wniósł "o ustalenie dojazdu do tejże działki od ulicy M.".

W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, iż dla kwartału [...] położonego pomiędzy ulicami: M., P. i O. plan przewiduje dojazd wyłączenie od strony ul. O. Tymczasem działka skarżącego przylega do ul. M. i nie ma połączenia z ulicą O. Wobec powyższego ustalenie obsługi komunikacyjnej od ul. O. uniemożliwia skarżącemu racjonalne korzystanie z działki. Skarżący podniósł nadto, iż jego zdaniem ustalenie obsługi komunikacyjnej od ul. O. jest pomyłką, zwłaszcza że kwartał sąsiedni [...] posiada ustalony dojazd m. in. od ul. M.

Rada W. - w odpowiedzi na skargę - wniosła o jej oddalenie. Wyjaśniła, iż działka skarżącego nr [...] znajduje się w obszarze oznaczonym jako [...] dla którego zgodnie z § 117 ust. 1 planu przewiduje się funkcję zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z dopuszczeniem usług, o wysokości maksymalnej 20 m i 6 kondygnacji. Dostęp komunikacyjny dla tego terenu, w tym i działki skarżącego, ustalony został od strony ul. O. (§ 117 ust 5 pkt 1 planu).

Dalej organ podał, iż w wykładanej do publicznego wglądu wersji projektu planu, nieruchomość skarżącego nie była przeznaczona pod zabudowę, a cały kwartał [...] miał zapisany dostęp komunikacyjny od ul. O. W trakcie wyłożenia do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...], zostały złożone przez M. S. i S. N. - ówczesne właścicielki tej nieruchomości, uwagi do projektu planu dotyczące wprowadzenia linii zabudowy dla działki nr [...] oraz objęcia tej działki prawem zabudowy, które uwzględnione zostały przez Prezydenta W. zarządzeniem z [...] października 2008 r. nr [...]. Uwzględnienie tych uwag skutkowało tym, że w uchwalonym planie wprowadzone zostały ustalenia wynikające z rozpatrzonych uwag. Zatem konsekwencją wprowadzenia funkcji zabudowy mieszkaniowej od strony ulicy M. winno być ustalenie dostępu komunikacyjnego dla obszaru [...] od strony ul. M., co na etapie uchwalania planu zostało przeoczone. Organ wskazał, iż zważywszy na tę okoliczność aktualnie podjęte są "działania naprawcze" zmierzające do ustalenia dostępu komunikacyjnego dla obszaru [...] od ul. M., w tym i dla działki skarżącego. W tej sytuacji skarga jest, zdaniem organu przedwczesna i tym samym nieuzasadniona.

Na rozprawie, która odbyła się w dniu 13 czerwca 2011 r. pełnomocnik skarżącego podtrzymał skargę i argumenty w niej zawarte, wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 117 pkt 5 (1). Podniósł nadto, iż uwagi wniesione przez poprzednich właścicieli działki nie zostały uwzględnione w pełnym zakresie, albowiem w ich zakresie nie dokonano korekty dostępu do drogi publicznej od ul. M. Pełnomocnik nie posiada nadto żadnych wiadomości, aby organ podjął czynności naprawcze w kwestionowanej części planu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Sąd, badając legalność zaskarżonej uchwały w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona uchwała w § 117 pkt 5 ppkt 1 w części dotyczącej działki nr [...] z obrębu [...] położonej przy ul. M. w W. wydana została z naruszeniem prawa.

Procedura planistyczna poprzedzająca zaskarżoną uchwałę toczyła się według przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) obowiązującej od dnia 11 lipca

2003r.

Z kolei uprawnienie skarżącego do zaskarżenia przedmiotowej uchwały wynikało z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, ze zm.), który stanowi, iż każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Zatem przesłanką dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę będącą aktem prawa miejscowego, oprócz wezwania do usunięcia naruszenia (co w sprawie miało miejsce), jest nie tylko posiadanie interesu prawnego, ale i jego naruszenie. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest norma prawa materialnego. Naruszenie tego interesu następuje więc wtedy, gdy zaskarżonym aktem zostaje odebrane lub ograniczone jakieś prawo skarżącego wynikające z przepisów prawa materialnego, względnie zostanie nałożony na niego nowy obowiązek lub też zmieniony obowiązek dotychczas na nim ciążący (wyrok NSA z 19.06.2009r" sygn. akt II OSK 205/09).

Niewątpliwie skarżący, jako podmiot legitymujący się posiadaniem prawa użytkowania wieczystego do działki o nr [...], położonej w obrębie [...] przy ul. M. w W. (co zostało potwierdzone stosownymi dokumentami), a zatem objętej zakresem zaskarżonej uchwały, posiada interes prawny w kwestionowaniu ustaleń w niej przyjętych.

W ocenie Sądu również skarżący wykazał, iż zaskarżona uchwała w części kwestionowanej przez skarżącego, a dotyczącej ustaleń odnoszących się do obsługi komunikacyjnej działki nr [...], narusza posiadany przez niego interes prawny.

Zgodnie z art. 3 ust 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Na mocy przepisów powołanej ustawy organy gminy zostały upoważnione zatem do ingerencji w prawo własności (użytkowania wieczystego) innych podmiotów, w celu ustalenia przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenów położonych na obszarze gminy. Wynika to wprost z treści art. 6 ustawy, zgodnie z którym ustalenia miejscowego

planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

Dopuszczenie możliwości ograniczenia prawa własności (użytkowania wieczystego) przez gminę przy uchwalaniu planu miejscowego musi jednak odbywać się w zgodzie z przepisami Konstytucji, a w szczególności z jej art. 64 ust. 3, tj. ograniczenie to nie może naruszać istoty prawa własności (użytkowania wieczystego).

W zaskarżonym planie nieruchomość skarżącego znajduje się w obszarze oznaczonym jako [...]. W myśl § 117 pkt 1 planu teren ten został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z dopuszczeniem usług. Określając zasady obsługi komunikacyjnej Rada W. ustaliła dostępność komunikacyjną dla terenu [...] od ul. O. (§ 117 pkt 5 ppkt 1 planu). Tak dokonanym ustaleniem przekroczyła tzw. władztwo planistyczne wynikające z powołanych przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W sposób bowiem nieuprawniony wpłynęła na uprawnienia skarżącego do korzystania z należącej do niego nieruchomości, naruszając tym samym jego interes prawny wynikający z prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Zapisy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego choć dopuszczają na działce skarżącego zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, a także dopuszczają usługi, to nie zapewniają koniecznego do niej dostępu komunikacyjnego od ulicy M. Z rysunku planu wyraźnie wynika, iż działka skarżącego ma bezpośredni dostęp do ul. M., zaś nie ma bezpośredniego dostępu do ul. O. Ustalenie zatem obsługi komunikacyjnej działki skarżącego wyłącznie od ul. O. nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia. Dodatkowo za trafnością postawionej tezy przemawia fakt, iż dla terenów sąsiednich, oznaczonych np. symbolami [...],[...], przy tym samym przeznaczeniu terenu, dopuszczono dostęp komunikacyjny nie tylko od ul. O., ale także od ul. S. i M. Dowodzi to, iż obsługa komunikacyjna od ul. M. nie jest w planie wykluczona. Konsekwencją powyższego było uznanie, iż zapis § 117 pkt 5 ppkt 1 planu narusza istotę prawa użytkowania wieczystego przysługującego skarżącemu do działki nr [...], albowiem przez ustalenie obsługi komunikacyjnej od strony ul. O. doszło w sposób nieuprawniony do ograniczenia posiadanego przez skarżącego prawa.

Zauważyć także należy, iż dopuszczenie zabudowy dla terenu [...] nastąpiło w wyniku uwzględnienia uwag wniesionych przez byłych właścicieli działki nr [...] do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - l.p. 16 wykazu uwag (...) stanowiących załącznik do Zarządzenia Prezydenta W. nr [...] z dnia [...] października 2008 r. Co więcej uwagę o tej samej treści złożył Urząd W. Wydział Architektury i Budownictwa dla dzielnicy [...] - l.p. 27 ww wykazu. Jak sam przyznaje organ konsekwencją uwzględnienia uwag dotyczących wprowadzenia zabudowy mieszkaniowej od ul. M. winno być ustalenie dostępu komunikacyjnego dla obszaru [...] od strony tej właśnie ulicy.

Kwestia będąca przedmiotem oceny Sądu nie jest zatem sporna. Skarżący kwestionuje zapis § 117 pkt 5 ppkt 1 planu, a Rada W. - choć wnosi o oddalenie skargi - uznaje w istocie zarzut ten za uzasadniony.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż okoliczność podjęcia działań przez organ w celu zmiany § 117 pkt 5 ppkt 1 planu nie może przesądzać o przedwczesności skargi, a tym samym o jej bezzasadności. Dopóki bowiem nie nastąpiła faktyczna zmiana ww przepisu, dopóki plan obowiązuje w brzmieniu nadanym mu zaskarżoną uchwałą Rady W. z [...] stycznia 2010 r., to skarżący mógł skorzystać z uprawnienia jakie daje art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Nadto z akt sprawy nadesłanych przez organ nie wynika aby podjęto jakiekolwiek kroki w celu zmiany zaskarżonej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu [...].

Z tych wszystkich względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na podstawie art. 147 § 1 oraz art. 152 P.p.s.a. - orzekł jak w sentencji wyroku.