Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz asesor WSA Katarzyna Korycka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 lutego 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora [...] w [...] na decyzję Państwowego [...] Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji.

Decyzją nr [...] z [...] kwietnia 2020 r., znak: [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w I. na podstawie art. 48a ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1, ust. 4, ust. 7 w zw. z art. 6b pkt 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 zm.) w zw. z § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 marca 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. 2020 r. poz. 566 ze zm.) wymierzył W. K. karę pieniężną 5.000 zł za złamanie zakazu przemieszczania się osób na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej polegającego na tym, że w dniu [...] kwietnia 2020 r. siedziała w pojeździe [...] nr rej. [...] z czterema innymi osobami.

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B. decyzją z [...] czerwca 2020 r., nr [...] , utrzymał w mocy ww. mocy decyzję

Skargę do tut. Sądu na powyższą decyzję złożył Prokurator Rejonowy w I., zarzucając jej obrazę art. 189c w zw. z art. 6 i art. 15 kpa polegającą na zastosowaniu przez organy pierwszej i drugiej instancji przepisu prawa nieobowiązującego w dniu wydania decyzji, odstąpieniu od zastosowania przepisów obowiązujących w dniu wydania decyzji jako względniejszych dla sprawcy i wnoszę o uchylenia obu zaskarżonych decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała uwzględnieniu, aczkolwiek z innych powodów, niż w niej wskazane. Jak wynika bowiem z akt spray, organ II instancji rozpoznał odwołanie, które obarczone było brakiem formalnym w postaci braku podpisu odwołującej się W. K.

Zgodnie z art. 63 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 256, dalej powoływana jako "kpa"), podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Natomiast w myśl art. 63 § 3 zd. 1 kpa, podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego (...). Tymczasem organ odwoławczy nie dostrzegł powyższego braku podpisu osoby wnoszącej odwołanie i rozpoznał je bez uprzedniego wezwania odwołującej się w trybie art. 64 § 2 kpa.

Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kpa, organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Jak powszechnie i słusznie przyjmuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, rozpatrzenie niepodpisanego pisma następuje z rażącym naruszeniem prawa, a będąca wynikiem takiego rozpatrzenia decyzja dotknięta jest wadą nieważności z przyczyny, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 kpa (por. np. wyrok WSA w Lublinie z 31.01.2020 r., I SA/Lu 682/19, LEX nr 2976908, wyrok NSA w Gdańsku z 18.05.1994 r., SA/Gd 2365/93, POP 1997, nr 3, poz. 62, wyrok NSA w Warszawie z 17.09.1990 r., III SA 647/90, Wsp 1991, nr 36, poz. 21 – dostępne również na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query).

Sąd, mając na uwadze powyższe, nie będąc związany zakresem skargi, orzekł na podstawie 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) jak w sentencji. Wskazać należy, że nie było możliwe ustosunkowanie się do zarzutów skargi, ponieważ zaskarżona decyzja była obarczona wadą nieważności, co wyklucza jej merytoryczne rozpoznanie.

Ponownie rozpoznając sprawę, organ odwoławczy wezwie odwołującą się do podpisania odwołania i dopiero po tym, jak dokona ona tego, będzie uprawniony do rozpoznania odwołania.

Na podstawie art. 15zzs4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842) sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym.