Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.) Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej F. Spółki z o.o. we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 2692/12 w sprawie ze skargi F. Spółki z o.o. we W. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 2692/12, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę F. Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2012 r. utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w K. z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "I." zlokalizowanej w R. przy ul. [...].

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:

Decyzją z dnia [...] maja 2007 r. [...]WIF w K. udzielił F. Sp. z o.o. z siedzibą we W. zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "I.", zlokalizowanej w R. przy ul. [...].

Pismem z dnia 6 marca 2012 r. [...]WIF zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia powyższego zezwolenia. Organ powołał się na wyniki kontroli zawarte w protokole z dnia 10 stycznia 2012 r.

W dniu 22 maja 2012 r. Rada [...] Izby Aptekarskiej podjęła uchwałę (w formie postanowienia) zawierającą pozytywną opinię w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki.

Pismem z dnia 10 lipca 2012 r. [...]WIF skierował do Prokuratury Rejonowej dla W. zawiadomienie o podejrzeniu popełniania przez F. Sp. z o.o. przestępstwa z art. 127 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm., dalej: Prawo farmaceutyczne) polegającego na prowadzeniu obrotu hurtowego bez wymaganego zezwolenia.

[...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. cofnął Spółce zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej "I.", zlokalizowanej w R. przy ul. [...].

Główny Inspektor Farmaceutyczny (w skrócie: GIF) decyzją z dnia [...] października 2012 r. oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w okresie od dnia 12 maja 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. F.Sp. z o.o. poprzez aptekę ogólnodostępną "I." dokonywała, wbrew przepisom ustawy - Prawo farmaceutyczne, sprzedaży produktów leczniczych do podmiotu nieuprawnionego, tj. do hurtowni farmaceutycznej "F." I. K., mieszczącej się we W. przy ul. [...].

W związku z uzyskanymi informacjami inspektorzy farmaceutyczni Wojewódzkiego Inspektoratu Farmaceutycznego w K. w dniach 25 i 26 maja 2011 r. przeprowadzili w Aptece kontrolę w trybie art. 79 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, ze zm., dalej: u.s.d.g.).

W dniu 10 stycznia 2012 r. inspektorzy farmaceutyczni Wojewódzkiego Inspektoratu Farmaceutycznego w K. zakończyli w Aptece kontrolę. Z protokołu kontroli apteki wynikało, że podczas kontroli dokonano przeglądu ewidencji sprzedaży produktów leczniczych na podstawie kopii faktur VAT wystawionych przez Aptekę. W wyniku sprawdzenia kopii faktur VAT stwierdzono, że Apteka dokonywała w okresie od 18 lutego 2010 r. do 5 grudnia 2011 r. sprzedaży produktów leczniczych do 5 hurtowni farmaceutycznych, a całkowita wartość sprzedanych do powyższych podmiotów produktów leczniczych posiadających kategorię dostępności "wydawane z przepisu lekarza - Rp" wyniosła 34.301.941,14 zł i dotyczyła m.in. produktów leczniczych stosowanych w neurologii (Lyrica, Tegretol, Madopar, Rilutek), onkologii (Zoladex, Arimidex), transplantologii (Sandimmun, Prograf), leków przeciwzakrzepowych (Clexane), insulin, leków przeciwastmatycznych (Oxis Turbyhaler, Pulmicort Turbuhaler, Serevent, Seretide, Symbicort, Entocort).

W protokole z kontroli w części Niezgodności stwierdzone w czasie kontroli wymieniono niezgodności krytyczne: "W aptece dokonuje się sprzedaży produktów leczniczych do podmiotów nieuprawnionych, tj. do hurtowni farmaceutycznych, co jest niezgodne z art. 87 ust. 2 pkt 1 i art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 - Prawo farmaceutyczne."

Protokół został podpisany przez kierownika Apteki – B. S. i inspektorów farmaceutycznych w dniu 1 lutego 2012 r. Skutkiem omawianej kontroli było postępowanie administracyjne [...]WIF w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie Apteki, zakończone decyzją.

Główny Inspektor Farmaceutyczny podzielił stanowisko zajęte w przedmiotowej sprawie przez organ I instancji. Stwierdził, że materiał dowodowy zebrany przez [...]WIF uzasadniał cofnięcie zezwolenia na prowadzenie Apteki udzielonego F. Sp. z o.o.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 65 Prawa farmaceutycznego obrót produktami leczniczymi może być prowadzony tylko na zasadach określonych w ustawie. Ustawa - Prawo farmaceutyczne przewiduje dwie formy prowadzenia obrotu produktami leczniczymi: detaliczny i hurtowy. Zgodnie z art. 68 ust. 1 Prawa farmaceutycznego obrót detaliczny produktami leczniczymi prowadzony jest w aptekach ogólnodostępnych, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2, art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1. Obrót hurtowy produktami leczniczymi ma miejsce m.in. wtedy, gdy ich nabywcą jest którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 72 ust. 3 Prawa farmaceutycznego.

Organ uznał, że z akt sprawy jednoznacznie wynikało, że Apteka dostarczała produkty lecznicze do hurtowni farmaceutycznych, czyli prowadziła obrót hurtowy produktami leczniczymi. Zaś przepis art. 72 ust. 1 Prawa farmaceutycznego stanowi, że obrót hurtowy produktami leczniczymi, z zastrzeżeniem ust. 8 pkt 2, mogą prowadzić wyłącznie hurtownie farmaceutyczne, składy celne i konsygnacyjne produktów leczniczych.

Zgodnie natomiast z art. 74 ust. 1 Prawa farmaceutycznego, podjęcie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia hurtowni farmaceutycznej wymaga uzyskania zezwolenia GIF. Strona nie posiadała zezwolenia GIF na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, co spowodowało, że nie mogła prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu hurtowego produktami leczniczymi.

Organ odwoławczy stwierdził, że w aptece ogólnodostępnej nie może być prowadzona działalność inna niż określona w art. 86 ust. 2, 5 i 8 Prawa farmaceutycznego. W aptece ogólnodostępnej nie może być prowadzona działalność polegająca na dokonywaniu sprzedaży produktów leczniczych do hurtowni farmaceutycznych.

GIF wskazał, że zgodnie z art. 37ap ust. 1 pkt 2 Prawa farmaceutycznego organ zezwalający cofa zezwolenie, w przypadku gdy przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Przepis art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego stanowi, że wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, gdy wnioskodawca nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki. Powyższe oznaczało, że wojewódzki inspektor farmaceutyczny udziela zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej wtedy, gdy wnioskodawca daje rękojmię należytego prowadzenia apteki. Rękojmia należytego prowadzenia apteki jest więc warunkiem uzyskania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

Przedsiębiorca prowadzący Aptekę naruszył liczne przepisy regulujące prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu apteki ogólnodostępnej. Powyższe świadczyło o tym, że przedsiębiorca ten nie daje rękojmi należytego prowadzenia Apteki. Strona przestała spełniać jeden z warunków określonych przepisami prawa wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej określonej

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalając skargę Spółki stwierdził, że nie dopatrzył się w działaniu organów wydających decyzje nieprawidłowości zarówno dotyczących ustalenia stanu faktycznego jak i zastosowania do jego oceny przepisów prawa. Organy wyczerpująco wyjaśniły motywy podjętych rozstrzygnięć.

Sąd wskazał, że Prawo farmaceutyczne przewiduje, że obrót produktami leczniczymi prowadzony jest jako hurtowy albo detaliczny. Obie formy prowadzenia działalności wymagają posiadania przez przedsiębiorcę odrębnych zezwoleń. Sąd podzielił stanowisko Głównego Inspektora Farmaceutycznego, że działalność w zakresie obrotu detalicznego i hurtowego produktami leczniczymi są odrębnymi rodzajami działalności i nie mogą być łączone. Ponadto w zakresie, w jakim dana działalność ograniczona jest przepisami ustawowymi i wymaga uzyskania zezwolenia, wyłączona jest konstytucyjna zasada swobody działalności gospodarczej ujęta w art. 20 i 22 Konstytucji RP.

W odniesieniu do obrotu detalicznego produktami leczniczymi, podmiot, któremu udzielono zezwolenia na prowadzenie apteki, może prowadzić tę działalność jedynie w takim zakresie, jaki wynika z uzyskanego zezwolenia i przepisów Prawa farmaceutycznego.

Sąd wskazał, że art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego stanowi, że wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, gdy: wnioskodawca nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki.

Rękojmię należytego prowadzenia apteki powinien posiadać przede wszystkim wnioskodawca (podmiot ubiegający się o zezwolenie, bo to on jest odpowiedzialny za prowadzoną działalność – prowadzenie apteki ogólnodostępnej), jak i zatrudniona przez ten podmiot osoba odpowiedzialna za prowadzenie apteki (kierownik apteki - art. 88 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego). Co do kierownika apteki należy zauważyć, że tę osobę zatrudnia (bez względu na charakter zawartej umowy) wnioskodawca i do niego należy wybór takiej osoby, a w konsekwencji ta osoba jest podległa podmiotowi prowadzącemu aptekę i za czynności tej osoby także ponosi odpowiedzialność wnioskodawca. Pozycja kierownika apteki w żadnym wypadku nie jest niezależna wobec pozycji prowadzącego aptekę, jak by to sugerowała Spółka.

Uregulowania z art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego nie można odnosić do wymagań wobec kierownika apteki, skoro jest w nim wyraźnie mowa o wnioskodawcy, czyli podmiocie występującym o zezwolenie (art. 37ao, art. 99 ust. 4, art. 100 ust. 1 Prawa farmaceutycznego). Brak rękojmi po stronie kierownika apteki może być także rozważany jako brak rękojmi po stronie wnioskodawcy.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że podmiotem uprawnionym do prowadzenia Apteki "I." w R. przy ul. [...] był F. Sp. z o.o. z siedzibą we W.

W ocenie Sądu, nie ma racji skarżąca uznając, że konieczność posiadania rękojmi należytego prowadzenia apteki badana jest wyłącznie na etapie wydawania zezwolenia na otwarcie nowej apteki. Przedsiębiorca posiadający już zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej musi ją posiadać przez cały okres zezwolenia, a obowiązki nałożone na niego ustawą - Prawo farmaceutyczne i zezwolenie wyznaczają granice, w jakich może poruszać się prowadząc reglamentowaną działalność.

Co do zarzutu, że przy ocenie rękojmi należy zbadać najpierw, czy utrata tej cechy jest po stronie podmiotu jako takiego czy jego członków, Sąd zauważył, że w myśl art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Zatem działania członków zarządu należy traktować jako działania Spółki.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, w sposób niebudzący wątpliwości, organy wykazały, iż Apteka dostarczała produkty lecznicze do hurtowni farmaceutycznych. Potwierdziły to nie tylko dokumenty zabezpieczone podczas kontroli w Aptece, ale i informacje uzyskane przez organy prowadzące to postępowanie od innych organów inspekcji farmaceutycznej. Faktury zostały zabezpieczone zarówno w Aptece, jak i w hurtowniach, widniejących na tych fakturach, co tylko potwierdzało, że nastąpił rzeczywisty obrót produktami leczniczymi między podmiotami wskazanymi na fakturach.

W ocenie Sądu, powołana przez organ podstawa cofnięcia zezwolenia: art. 37ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego jest samodzielną przesłanką cofnięcia zezwolenia. Jest ona niezależna od przesłanki określonej w art. 103 Prawa farmaceutycznego. W ocenie Sądu, organ nie musiał w przypadku stwierdzenia opisanych nieprawidłowości najpierw skorzystać z art. 37at ust. 4 Prawa farmaceutycznego, czyli wezwania przedsiębiorcy do usunięcia, stwierdzonych w toku kontroli, uchybień w wyznaczonym terminie. Stwierdzone uchybienia były powodem przeprowadzenia kontroli w Aptece i były nieusuwalne, bo już sprzedaż nastąpiła, a przy tym ich rozmiar, długość okresu oraz nakierowanie przeciw podstawowym zasadom prowadzenia apteki ogólnodostępnej nie dawały podstaw do zastosowania środka z art. 37at ust. 4 Prawa farmaceutycznego.

Sąd nie dopatrzył się także naruszenia przepisów postępowania podnoszonych przez Spółkę, tj. art. 77 § 1 i art. 78 § 1 k.p.a. Organ zebrał i ocenił materiał dowodowy w stopniu pozwalającym na poczynienie zawartych w decyzji ustaleń. Strona nie wskazała, a tym bardziej nie przedstawiła dowodów obalających stanowisko organu. Skarżąca nie kwestionowała prawdziwości przedstawionych przez nią faktur, zresztą potwierdzonych przez faktury zabezpieczone w hurtowniach, a tylko przedstawiała własną interpretację działalności objętej zabezpieczonymi fakturami.

F. Sp. z o.o. we W. skargą kasacyjną zaskarżyła powyższe orzeczenie w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a polegające na istotnym naruszeniu przepisów art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s.a., poprzez ich niezastosowanie, w sytuacji gdy wykazane w skardze naruszenia przepisów miały istotny wpływ na wynik postępowania, a w szczególności niestwierdzenie naruszenia:

1) art. 6 k.p.a., art. 20, art. 22, art.31 ust. 3, art. 65 ust. 1 Konstytucji oraz art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - polegającego na wydaniu przez organ decyzji, której wydanie w oparciu o podany stan faktyczny i prawny nie było dopuszczalne ze względu na brak stosownych norm kompetencyjnych;

2) art. 10 § 1 k.p.a., polegające na uniemożliwieniu stronie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji w postępowaniu odwoławczym;

3) art. 37ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego, polegającego na ich błędnej wykładni i nieprawidłowym zastosowaniu, w sytuacji gdy przepis art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego nie może stanowić podstawy zastosowania przepisu art. 37ap ust. 1 pkt 2, gdyż nie znajduje zastosowania w postępowaniu o cofnięcie udzielonego wcześniej zezwolenia;

4) art. 37at ust. 4 Prawa farmaceutycznego, poprzez jego niezastosowanie oraz art. 37ap ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 37at ust. 4 poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy w stanie faktycznym sprawy postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia mogło być rozstrzygane jedynie w oparciu o wskazane przepisy, co stanowi dodatkowo naruszenie przepisów art. 20, 22, 31 ust. 3, 65 ust. 1 Konstytucji oraz art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Główny Inspektor Farmaceutyczny wniósł o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu bierze zaś pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

Zgodnie z art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (pkt 1) oraz na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 2).

W rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna została oparta wyłącznie na podstawie określonej w art. 174 pkt 2, czyli zarzutach naruszenia przepisów postępowania.

Zarzut naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. polegający, jak to określono w skardze kasacyjnej, na uniemożliwieniu stronie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji w postępowaniu odwoławczym, nie został usprawiedliwiony. Podkreślić należy, że w przypadku stawiania zarzutów procesowych ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w art. 174 pkt 2 wymaga wykazania, że naruszenie przepisów postępowania mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Strona skarżąca poza wskazaniem na fakt, że nie została przez organ odwoławczy zapoznana z materiałem dowodowym w sprawie, nie wykazała, iż fakt ten mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zatem w odniesieniu do tego zarzutu należy stwierdzić, że nie został on usprawiedliwiony.

Pozostałe zarzuty skargi kasacyjnej sprowadzają się do twierdzenia strony skarżącej, iż organy orzekające w obu instancjach naruszyły prawo, opierając decyzje na art. 37ap ust. 1 pkt 2 w związku z art. 101 pkt 4 ustawy – Prawo farmaceutyczne, zaś Sąd I instancji naruszenie to zaakceptował. Według stanowiska zaprezentowanego w skardze kasacyjnej, przepis art. 101 pkt 4 ustawy – Prawo farmaceutyczne nie może stanowić podstawy do zastosowania art. 37ap ust. 1 pkt 2 tej ustawy, gdyż ten ostatni przepis nie znajduje zastosowania w postępowaniu o cofnięcie udzielonego wcześniej zezwolenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stanowiska tego nie podziela. Przepis art. 101 ustawy – Prawo farmaceutyczne stanowi, że wojewódzki inspektor farmaceutyczny odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, gdy: 1) wnioskodawca nie spełnia warunków określonych w art. 88, art. 97, art. 99 ust. 4, 4a i 4b oraz art. 100 ust. 2 i ust. 4; 2) wnioskodawcy w okresie trzech lat przed złożeniem wniosku cofnięto zezwolenie na prowadzenie apteki lub hurtowni farmaceutycznej; 3) wnioskodawca prowadzi lub wystąpił z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie hurtowni; 4) wnioskodawca nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki.

Zatem, brak po stronie osoby występującej o zezwolenie na prowadzenie apteki rękojmi należytego prowadzenia apteki stanowi jedną z przyczyn wymienionych w art. 101 ustawy – Prawo farmaceutyczne do odmowy udzielenia zezwolenia. Warunek rękojmi należytego prowadzenia apteki istnieć musi nie tylko w chwili udzielania zezwolenia na prowadzenie apteki ale musi trwać przez cały okres prowadzenia tego rodzaju działalności. Do utraty tej rękojmi może dojść w czasie prowadzenia działalności między innymi na skutek naruszenia przepisów ustawy – Prawo farmaceutyczne, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, poprzez sprzedaż produktów leczniczych do hurtowni, która była działaniem niezgodnym z udzielonym stronie skarżącej zezwoleniem. Warunek rękojmi należytego prowadzenia apteki jest warunkiem ustawowym wynikającym z art. 101 pkt 4 ustawy – Prawo farmaceutyczne. Przepis art. 37ap stanowi, że organ zezwalający, w przypadku gdy m.in. przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, zezwolenie to cofa.

W świetle zebranej w sprawie dokumentacji nie budzi wątpliwości fakt, że w aptece strony skarżącej został naruszony podstawowy warunek prowadzenia apteki określony w udzielonym zezwoleniu oraz przepisach ustawy – Prawo farmaceutyczne. Zgodnie z art. 65 ust. 1 powyższej ustawy, obrót produktami leczniczymi może być prowadzony tylko na zasadach określonych w ustawie. Dokonywanie sprzedaży produktów leczniczych do podmiotów nieuprawnionych stanowi naruszenie art. 86 ust. 1, 2 i 8 ustawy. Apteka ogólnodostępna jest uprawniona do wydawania produktów leczniczych i wyrobów medycznych wyłącznie w trybie art. 96 ust. 1 ustawy. Strona skarżąca prowadziła niedozwoloną sprzedaż na dużą skalę, co uzasadnia uznanie, iż nie daje rękojmi należytego prowadzenia apteki.

Reasumując, należy stwierdzić, że decyzja o cofnięciu zezwolenia na prowadzenie ogólnodostępnej apteki o nazwie "Interapteka" została wydana w oparciu o prawidłową podstawę prawną, a wobec tego zarzuty skargi kasacyjnej zmierzające do jej podważenia zostały uznane za nieusprawiedliwione.

Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę.