Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.), Sędzia WSA Joanna Kube, Protokolant starszy referent Agnieszka Fidor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2018 r. (znak: [...]) W., zwane dalej: "Wnioskodawcą", zwróciło się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o udostępnienie informacji publicznej cyt. "o wszystkich udzielonych zgodach w drodze decyzji administracyjnej na wykonywanie ratownictwa wodnego wraz z ich uzasadnieniem dla każdego podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego".

Pismem z dnia [...] grudnia 2018 r. (znak: [...]) Wnioskodawcy została udzielona informacja dotycząca wykazu podmiotów, które uzyskały zgodę na wykonywanie ratownictwa wodnego. Ponadto, organ poinformował Wnioskodawcę, że informacja w części dotyczącej uzasadnienia dla każdego podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego, została uznana za informację publiczną przetworzoną, której udzielenie związane jest z potrzebą wykazania przez Wnioskodawcę przesłanki szczególnie istotnego interesu publicznego, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1330, z późn. zm.), zwanej dalej: "u.d.i.p.". Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca został wezwany do wykazania, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, że uzyskanie żądanej informacji publicznej przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdzając, że w piśmie z dnia [...] stycznia 2019 r. (znak: [...]), stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie organu z dnia [...] grudnia 2018 r., W. nie wykazał przesłanek wystąpienia szczególnie istotnego interesu publicznego uzasadniającego udzielenie informacji publicznej przetworzonej w żądanym zakresie, decyzją z dnia [...] lutego odmówił udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wskazał, ze w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. W orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że "informacją przetworzoną jest informacja publiczna opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, no podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy i no podstawie kryteriów przez niego wskazanych. Jest to informacjo przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy w oparciu o wskazane przez niego kryteria. Jest to jakościowo nowo informacjo, która nie istnieje w przyjętej treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego podmiotu" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. akt I OSK 143/14). Analiza przesłanki istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego powinna polegać na zbadaniu, czy uzyskanie informacji publicznej przetworzonej stwarza realną możliwość wykorzystywania uzyskanych danych dla poprawy funkcjonowania organów administracji i lepszej ochrony interesu publicznego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1737/11). Ponadto, domaganie się dostępu do przetworzonej informacji publicznej jest zasadne tylko wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że jest to szczególne istotne dla interesu publicznego. Interes publiczny istnieje gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby działanie jego organów (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 października 2007 r., sygn. akt II SAB/Kr 37/07). "Organ orzekając w sprawie jest obowiązany ocenić, czy udostępnienie informacji przetworzonej będzie służyć interesowi publicznemu, czy też służyć będzie wyłącznie realizacji (prywatnych) celów, nie mających związku z poprawą funkcjonowania państwo, samorządów, wspólnot lokalnych itp." (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1505/11). Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 sierpnia 2015 r. o sygn. akt I OSK 1645/14, cyt. "uzyskanie żądanych przez wnioskodawcę informacji wiązać się zatem musi z potrzebą ich odpowiedniego przetworzenia, co nie zawsze należy utożsamiać z wytworzeniem rodzajowo nowej informacji. Przetworzenie może bowiem polegać np. na wydobyciu poszczególnych informacji cząstkowych z posiadanych przez organ zbiorów dokumentów (które to zbiory mogą być prowadzone w sposób uniemożliwiający proste udostępnienie gromadzonych w nich danych) i odpowiednim ich przygotowaniu no potrzeby wnioskodawcy. Tym samym również sumo informacji prostych, w zależności od wiążącej się z ich pozyskaniem wysokości nakładów, jakie musi ponieść organ, czasochłonności, liczby zaangażowanych pracowników - może być traktowana jako informacja przetworzona". Dokonując analizy przedmiotowego wniosku organ stwierdził, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dysponuje gotowym zbiorem zgód na wykonywanie ratownictwa wodnego, które są wydawane od dnia 1 stycznia 2012 r. W związku z powyższym, przygotowanie zbioru decyzji - zgód wydanych w okresie 6 lat, wymaga zgromadzenia i analizy ponad 200 akt postępowań administracyjnych, w tym postępowań zarchiwizowanych, w celu wyselekcjonowania wyłącznie postępowań zakończonych zgodą na wykonywanie ratownictwa wodnego, z wyłączeniem postępowań zakończonych odmową wyrażenia zgody lub w inny sposób przewidziany w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, z późń. zm), zwanej dalej: K.p.a., a następnie utworzenia i anonimizacji całego zbioru dokumentów, wcześniej wybranych z wszystkich posiadanych przez organ materiałów. Zbiór składający się ze 125 wielostronicowych decyzji - zgód na wykonywanie ratownictwa wodnego wymaga skopiowania, a następnie analizy całej treści dokumentów wraz z uzasadnieniami (w tym analizy pod kątem ewentualnych ograniczeń w dostępie z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy), w celu dokonania anonimizacji, a następnie sporządzenia zanonimizowanych plików cyfrowych zgodnie z treścią wniosku. W konsekwencji przygotowanie zbioru zgodnie z wnioskiem, wymagałoby szczególnych działań organizacyjnych, nakładu środków i zaangażowania pracowników z uszczerbkiem dla prawidłowego toku funkcjonowania organu administracji. Aktualnie w Wydziale [...] MSWiA pracuje 6 osób, wobec tego brak jest możliwości udostępnienia informacji publicznej zgodnie z treścią wniosku bez uszczerbku dla prawidłowego funkcjonowania organu, związanego z realizacją przypisanych mu zadań. Organ wskazał, iż suma informacji prostych znajdujących się w posiadaniu organu, tj. zgód na wykonywanie ratownictwa wodnego, istniejących w dniu złożenia wniosku, w związku z wiążącą się z ich pozyskaniem i udostępnieniem wysokością nakładów, jakie musi ponieść organ, czasochłonnością i liczbą zaangażowanych pracowników, może być traktowana jako informacja przetworzona. Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2018 r. o sygn. akt I OSK 547/16, "suma informacji prostych, w zależności od wiążącej się z ich pozyskaniem wysokości nakładów, jakie musi ponieść organ, czasochłonności, liczby zaangażowanych pracowników, szerokiego zakresu wniosku powodującego konieczność przekształcenia (zanonimizowania) wielu dokumentów, co może zakłócić normalny tok działania podmiotu zobowiązanego i utrudnić wykonywanie przypisanych mu zadań, może być uznane za przetworzenie informacji prostych w rozumieniu ort. 3 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1330). Podkreślono, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "oceno, czy informacjo publiczna ma postać przetworzoną, musi być dokonana w sposób zindywidualizowany, w tym sensie, iż powinna uwzględniać uwarunkowania każdej konkretnej sprawy zainicjowanej wnioskiem o udzielenie tej informacji. W pewnych wypadkach szeroki zakres wniosku wymagający zgromadzenia, anonimizacji i sporządzenia wielu kserokopii określonych dokumentów może wymagać takich działań organizacyjnych i angażowania tok wielu pracowników, które powodować będą zakłócenia normalnego toku działania adresata wniosku i utrudniają wykonywanie przypisanych mu zadań. Informacjo wytworzono w ten sposób, pomimo że składa się z wielu informacji prostych będących w posiadaniu organu, powinno być uznano za informację przetworzoną. Taka sytuacja ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy chodzi o informację wytworzoną specjalnie dla wnioskodawcy, według kryteriów przez niego wskazanych. Przetworzenie informacji nie zawsze należy utożsamiać z wytworzeniem informacji rodzajowo nowej, gdyż może ono polegać w szczególności no wydobyciu poszczególnych informacji cząstkowych z posiadanych przez organ zbiorów dokumentów, które nie zawsze są prowadzone w sposób umożliwiający proste udostępnienie zgromadzonych w nich danych, i odpowiednim ich przygotowaniu no potrzeby wnioskodawcy, choćby poprzez opracowanie prostego zestawienia. W niniejszych rozważaniach według organu nie można pominąć trafnego poglądu, według którego, mimo że anonimizacja dokumentów stanowi jedynie przekształcenie informacji, to prowadzi do uzyskania informacji przetworzonej, jeżeli polega na utworzeniu całego zbioru tak opracowanych dokumentów, wcześniej wybranych z wszystkich posiadanych materiałów i przez to wymaga nakładu środków i zaangażowania pracowników z uszczerbkiem dla prawidłowego toku funkcjonowania organu" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2017 r., o sygn. akt I OSK 1550/15).

Utworzenie zbioru skopiowanych, zanonimizowanych i utrwalonych cyfrowo decyzji administracyjnych w formie gotowej do przekazania wnioskodawcy, wymaga od organu szczególnej analizy każdego z dokumentów pod względem ochrony prywatności i ograniczenia w dostępie z uwagi na tajemnicę przedsiębiorcy, z uwagi na brzmienie art. 5 ust 2 u.d.i.p. W treści uzasadnienia decyzji administracyjnych mogą znaleźć się informacje dotyczące organizacji i środków technicznych przedsiębiorców wykonujących usługi w zakresie ratownictwa wodnego w zakresie zatrudnienia ratowników wodnych i ich szczególnych kwalifikacji oraz dysponowania określonymi rodzajami sprzętu specjalistycznego, środków transportu i łączności, które to informacje stanowią kluczowe warunki na etapie weryfikacji ofert w postępowaniach przetargowych organizowanych przez zarządzających wyznaczonymi obszarami wodnymi w zakresie wykonywania ratownictwa wodnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2017 r. o sygn. akt I OSK 2799/15, wskazał, iż "brak rezygnacji osoby fizycznej lub przedsiębiorcy z przysługującego im prawa, które należy określić jako prawo do prywatności lub ochrony tajemnicy przedsiębiorcy, obliguje podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej do ustalenia wpływu udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy, bo tylko wzgląd no te wartości doje podstawy do ograniczenia dostępu do informacji publicznej". Zatem przygotowanie zbioru decyzji administracyjnych zgodnie z żądaniem Wnioskodawcy rodzi obowiązek po stronie organu nie tylko dokonania właściwej anonimizacji, ale również analizy merytorycznej udostępnianych dokumentów w celu wykluczenia udostępnienia informacji publicznej przetworzonej z naruszeniem art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Zgodę na wykonywanie ratownictwa wodnego uzyskały nie tylko osoby prawne, ale również osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Wobec powyższych ustaleń, stosownie do brzmienia art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., w niniejszej sprawie przygotowanie informacji przetworzonej zgodnie z żądaniem Wnioskodawcy wymaga wskazania szczególnego interesu publicznego. Wobec tego "prawo do uzyskania informacji publicznej przetworzonej ma jedynie toki wnioskodawco, który jest w stanie wykazać w chwili składania wniosku swoje indywidualne, realne i konkretne możliwości wykorzystania dla dobro ogółu informacji publicznej, której przygotowania się domaga, tj. uczynienia z niej użytku dla dobra ogółu w toki sposób, który nie jest dostępny dla każdego posiadacza informacji publicznej. W związku z tym brak jest podstaw do udzielenia informacji publicznej przetworzonej podmiotowi, który nie zapewnia, że zostanie ona realnie wykorzystano w celu ochrony interesu publicznego lub usprawnienia funkcjonowania organów państwo" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 grudnia 2014 r. o sygn. akt IV SA/Po 940/14). W niniejszej sprawie Wnioskodawca, stowarzyszenie W. z siedzibą w W. KRS nr [...], posiada ograniczoną możliwość poczynienia stosownych ustaleń dotyczących szczególnej istotności dla interesu publicznego. Brak jest jakichkolwiek wskazówek w zakresie celu, jaki przyświeca Wnioskodawcy. Analiza wniosku wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie takiej istotności nie stwierdzono. Organ również na podstawie informacji posiadanych z urzędu nie znalazł podstaw do takiego stwierdzenia. Jak wynika z właściwego rejestru KRS nr [...], celem statutowym ww. stowarzyszenia jest "prowadzenie działań ratowniczych polegających w szczególności na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub narażone są no niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia no obszarze wodnym". Organ ustalił, iż jest to cel niezgodny z prawem, gdyż stowarzyszenie nie może realizować tak określonej działalności statutowej. W świetle art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1482), ww. stowarzyszenie nie jest podmiotem uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego. Stowarzyszenie nie posiada zgody ministra właściwego do spraw wewnętrznych na wykonywanie ratownictwa wodnego i nigdy się o taką zgodę nie ubiegało. Tymczasem przepisy ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych wskazują, iż to podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego wykonują ratownictwo wodne, tj. zgodnie z art. 2 pkt 4 tej ustawy - prowadzą działania ratownicze, polegające w szczególności na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na obszarze wodnym. W przedmiotowej sprawie organ nie stwierdził istnienia przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Wnioskodawca nie wykazał szczególnie istotnego interesu publicznego uzasadniającego uzyskanie żądanej informacji publicznej. Zdaniem organu Wnioskodawca nie wyjaśnił, w jaki sposób zamierza wykorzystać uzyskane informacje dla ochrony interesu publicznego lub poprawy funkcjonowania organów administracji publicznej.

Od powyższej decyzji skargę do tut. Sądu wywiodło W. wnosząc o jej uchylenie.

Zaskarżonej decyzji zarzuciło naruszenie art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudzielenie skarżącemu na jego wniosek dostępu do informacji publicznej w sytuacji gdy zachodzą ku temu podstawy.

W. w uzasadnieniu skargi podkreśliło, ze pismem z dnia [...] stycznia 2019 r. (L. Dz. [...]) wskazało, że wniosek z [...]grudnia 2018 r. dotyczy wyłącznie przekazania w formie plików cyfrowych i za pomocą poczty elektronicznej wytworzonych uprzednio przez organ dokumentów, decyzji administracyjnych wraz z ich uzasadnieniem funkcjonujących w obrocie prawnym, a więc dokumentów istniejących i - w rozumieniu W.- będących w posiadaniu Organu sprawującego bezpośredni nadzór nad podmiotami, których przedmiotowe decyzje dotyczą. W piśmie tym W. ponowił przedmiotowy wniosek wskazując jednocześnie, że uzasadnienie powodu zastosowania przez Organ art. 13 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest niewłaściwe, niezgodne ze stanem faktycznym i nie polega na prawdzie. W tym zakresie W. uznał, że w celu realizacji jego wniosku - jak to określił MSWiA - [cytat] "czynności urzędu związane z dokonaniem dodatkowych czynności wyjaśniających i analitycznych w odniesieniu do informacji lub dokumentów, które miały by podlegać udostępnieniu" są nieprawdziwe i wydają się być konfabulacją urzędu.

Wnioskodawca podkreślił, że w jego opinii każdy organ administracji publicznej ma obowiązek dysponować środkami technicznymi umożliwiającymi udostępnienie informacji w sposób i formie określonej we wniosku - lub wskazać inną formę przekazania wnioskodawcy żądanych dokumentów - oraz jest kadrowo przygotowany do realizacji zapisów ustawy, a na pewno w zakresie udostępniania funkcjonujących w obrocie prawnym dokumentów nie wymagających żadnych dodatkowych opracowań. Kpiną w ocenie skarżącego była sugestia urzędnika o konieczność stworzenia nowego zbioru dokumentów oraz dokonania czynności analitycznych. Natomiast powołanie się na konieczność dokonania czynności anonimizacji wnioskowanych dokumentów wskazuje nie tylko na nieumiejętne przedłużanie terminu odpowiedzi na wniosek, a nawet na niewłaściwe żonglowanie przepisami prawa z uwagi na fakt, że wnioskowane dokumenty są dokumentami jawnymi i dotyczą one wyłącznie osób prawnych. W. nie wnosił o dostęp do całości postępować w sprawach wydanych decyzji (nota bene również możliwe do uzyskania w trybie ustawy).

Ponadto w celu absolutnego wyjaśnienia nieprawidłowej interpretacji wniosku wyrażonej w piśmie Organu z dnia [...] grudnia 2018 r., wnioskodawca wskazał, że już w pierwszym akapicie pisma z [...] stycznia 2019 r. wyjaśnił, że wniosek W. z dnia [...] grudnia 2018 r. dotyczy wyłącznie wytworzonych uprzednio przez organ dokumentów: decyzji administracyjnych wraz z ich uzasadnieniem funkcjonujących w obrocie prawnym, a nie decyzji archiwalnych, nieobowiązujących czy decyzji o odmowie udzielania zgody lub cofających zgodę na wykonywanie ratownictwa wodnego. Jeżeli więc Organ umieszcza na stronie swej internetowej aktualny wykaz podmiotów uprawnionych do wykonywania ratownictwa wodnego, ponadto wykaz ten przekazuje w piśmie do Wnioskodawcy domniemywać w ocenie skarżącego należy, że wykaz ten jest aktualny i Organ jest w posiadaniu najważniejszych - wręcz jedynych - dokumentów potwierdzających jego prawidłowość. O żadne inne dokumenty W. nie wnioskował.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

zgodnie z treścią przepisu art.1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2167 z późn. zm.) Sąd Administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.

Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny tego, czy organ w sposób wyczerpujący uzasadnił swoje rozstrzygnięcie.

W pierwszym rzędzie należało wyjaśnić, iż co do zasady adresat wniosku jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej. Przedmiotem wniosku była zaś informacja publiczna. Zarówno bowiem treść decyzji administracyjnej jak i jej uzasadnienie (będące integralną częścią decyzji), będąc efektem wykonywania władzy publicznej przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Powyższe okoliczności nie były z resztą kwestionowane na żadnym etapie postępowania.

Zgodzić należało się też z organem, że ilość czynności niezbędnych do udzielenia żądanej informacji publicznej, może przesądzić o tym, że całość żądanej informacji nabierze charakteru informacji przetworzonej. Organ forsując jednak tezę o tym, iż przedmiotem wniosku jest informacja o charakterze przetworzonym, winien pamiętać o tym, by w możliwie najbardziej szczegółowy sposób wykazać istnienie owej znacznej czasochłonności prac koniecznych do podjęcia przy rozpoznawaniu wniosku.

W ocenie tut. Sądu realia faktyczne niniejszej sprawy świadczą o tym, że organ nie podołał w/w obowiązkowi. Przede wszystkim, jak wynika z treści uzasadnienia skarżonej decyzji organ przyjął założenie, że przedmiotem jego zainteresowania będą musiały być akta administracyjne wszystkich postępowań toczących się przed nim, a dotyczących spornej kwestii. Założenie to jawiło się jednak jako błędne i pozostające w oderwaniu od treści żądania strony. Wniosek inicjujący postępowanie dotyczył przecież wyłącznie materii zgód na wykonywanie ratownictwa wodnego, a nie decyzji które w inny sposób rozstrzygały przedmiotowa kwestię. Skoro zaś organ dysponuje listą podmiotów, którym w drodze decyzji udzielił spornej zgody (listę tę udostępnił przecież wnioskodawcy), to rozpatrując niniejszy wniosek nie musiał już sięgać do akt postępowań dotyczących innych podmiotów niż wyszczególnione w owej liście.

Nadużyciem ze strony organu jest także sformułowanie jakim posłużył się w uzasadnieniu skarżonej decyzji, iż w celu udzielenia żądanej informacji będzie musiał dokonywać "analizy akt postępowań". Skoro wniosek dotyczył jedynie materii pozytywnych decyzji na wykonywanie ratownictwa wodnego, to dla rozpoznania wniosku wystarczającym będzie wyodrębnienie dokumentów owych decyzji z akt postępowań, bez konieczności analizowania pozostałej części akt. Tego typu działanie organu, z całą pewnością nie zasługuje na miano czynności o charakterze analitycznym.

Niezależnie od powyższego argumentu organ nie podjął nawet próby udowodnienia, iż z jakichkolwiek powodów wyodrębnienie decyzji objętych wnioskiem z akt postępowań, może nastręczać trudności czy choćby kłopoty generujące konieczność znacznej aktywności pracowników ministerstwa. Tym samym nie wykazał tego, aby wyodrębnienie spornych decyzji z akt postępowań, stanowiło skomplikowaną i czasochłonną czynność

Dodatkowo podkreślenia wymagało to, ze Minister powołując się na konieczność anonimizacji decyzji objętych wnioskiem nie tylko nie wykazał, ale nawet nie podjął próby uprawdopodobnienia tezy, iż decyzje te zawierają dane o charakterze poufnym. Tego braku nie usuwa też passus wtrącony w 4 wersie od góry na stronie 3 uzasadnienia decyzji, a dotyczący tajemnicy przedsiębiorstwa. Organ nie wyjaśnił bowiem tego, jakiego rodzaju tajemnice o wartości gospodarczej zawierają sporne decyzje. Stąd więc twierdzenie organu o konieczności dokonania anonimizacji żądanych dokumentów uznać należało za gołosłowne bowiem nie potwierdzone żadnymi dowodami.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, uzasadnienie skarżonej decyzji jawiło się jako niespełniające nawet minimalnych wymogów opisanych w art. 107 K.p.a. Zawierało bowiem jedynie bezrefleksyjnie przywołane poglądy orzecznictwa i judykatury, których organ nie osadził w realiach faktycznych niniejszej sprawy.

Niezależnie od powyższego zwrócić należało uwagę na to, że rozstrzygnięcie skarżonej decyzji nie pokrywa się w pełni ze stanem faktycznym sprawy. Wniosek inicjujący przedmiotowe postępowanie składał się z dwóch elementów:

- informacji o udzielonych zgodach,

- informacji o uzasadnieniach owych zgód.

Skoro więc, co nie jest sporne w sprawie, organ pismem z [...] grudnia 2018 r. udzielił wnioskodawcy informacji o żądanych zgodach, gdyż przesłał wnioskodawcy listę podmiotów, którym udzielił spornej zgody, winien w sentencji decyzji odpowiednio doprecyzować zakres rozstrzygnięcia objęty odmową. Tego jednakże organ nie uczynił. Sposób sformułowania komparycji i sentencji decyzji sugeruje, iż organ w całości odmówił uwzględnienia wniosku strony. To zaś pozostaje w jawnej sprzeczności ze stanem faktycznym sprawy. Istnienie zaś takiej rozbieżności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia a stanem faktycznym, dodatkowo uzasadnia konieczność wyeliminowania skarżonej decyzji z obrotu prawnego.

W tym stanie sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.)

O kosztach rozstrzygnięto stosownie do dyspozycji art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie zobowiązany do szczegółowego i wnikliwego zbadania wniosku strony z uwzględnieniem uwag poczynionych w niniejszym uzasadnieniu.