Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 26 lutego 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy cofnięcia zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt - oddala skargę. a.bł.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. , decyzją z [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. z [...], którą odmówiono cofnięcia zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt w miejscowości W., gm. B., udzielonego [...] decyzją Wójta Gminy B..

Wójt Gminy B. ww. decyzją z [...]. odmówił cofnięcia zezwolenia na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt w miejscowości W. , wydanego 30 marca 2012 r. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wyjaśnił, że uwzględniając wskazania NSA zawarte w wyroku z 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt. II OSK 3038/15, przeanalizował umowy zawarte przez L.S. z 74 gminami w przedmiocie świadczenia usług odławiania bezdomnych psów i zapewniania im opieki w schronisku dla bezdomnych zwierząt, zezwolenia udzielone L.S. przez te gminy na wyłapywanie bezdomnych psów na ich terenie oraz sprawowania nad nimi opieki w prowadzonym przez niego schronisku, jak również uchwały rad gmin w sprawie przyjęcia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt. Na tej podstawie organ stwierdził, że wszystkie gminy z jakimi L.S. zawarł umowy o świadczenie usług odławiania bezdomnych psów i zapewniania im opieki w schronisku dla bezdomnych zwierząt udzieliły ww. w formie decyzji zezwolenia na wyłapywanie bezdomnych psów na ich terenie, jak również organy stanowiące tych gmin podjęły uchwały w sprawie przejęcia programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt, w których jako podmiot uprawniony do realizacji programu sprawowania opieki nad wyłapanymi w ich gminach zwierzętami wskazały schronisko pn. "Hotel A" w W. nr 18, gm. B.). Organ pierwszej instancji powołał się na wyniki kontroli przeprowadzonej w schronisku w W. w dniu 23 maja 2018 r., podczas której stwierdzono, że w dniu jej przeprowadzenia w schronisku przebywało 2701 psów i 45 kotów. Psy umieszczone były w 1590 boksach wyposażonych w dostęp do wybiegów, natomiast koty przebywały w budynku kociarni. Boksy dla psów były zadaszone, co chroniło zwierzęta przez niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Opiekę nad zwierzętami sprawowało kilkudziesięciu pracowników zajmujących się również pracami porządkowymi. Zwierzęta miały dostęp do wody pitnej i były regularnie karmione w sposób dostosowany do wieku i stanu ich zdrowia. Zwierzęta były zadbane, a boksy utrzymane w czystości. Nie stwierdzono zalegania resztek karmy i odchodów. Na terenie schroniska prowadzona jest dezynfekcja i deratyzacja. Właściciel schroniska zapewnił, że boksy sprzątane są codziennie a odchody są systematycznie wywożone. Na terenie schroniska znajduje się w pełni wyposażony gabinet weterynaryjny z pracownią rentgenowską i laboratorium. Opieka weterynaryjną sprawowana jest przez dwóch lekarzy weterynarii i pięciu techników. L.S. złożył do akt kopie dokumentów potwierdzających liczne kontrole, które były przeprowadzane w schronisku przez gminy, których zwierzęta przebywają w schronisku w W., jak również raporty z wizytacji w schronisku. Z przedstawionych dokumentów nie wynika, aby prowadzący schronisko nieprawidłowo sprawował opiekę nad zwierzętami, bądź też nie posiadał odpowiednich warunków do ich przetrzymywania. Organ przedstawił również stanowisko odnośnie rozumienia znaczenia użytego przez ustawodawcę w ustawie o utrzymaniu porządku i czystości w gminach pojęcia "obszaru działalności objętej zezwoleniem" w odniesieniu do prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt prezentując pogląd, że w każdym schronisku dla zwierząt może znaleźć schronienie każde zwierzę, które potrzebuje schronienia, niezależnie od tego skąd przybywa. Wskazany w zezwoleniu obszar działalności schroniska, jako teren gminy B., sformułowany został jako miejsce świadczenia usług i ogranicza się jedynie do wskazania miejsca, w którym zlokalizowany jest obiekt służący do tego rodzaju działalności, a zezwolenie może obowiązywać do granic administracyjnych gminy. Takie rozumienie pojęcia "obszaru działalności" w przypadku schroniska dla bezdomnych zwierząt znajduje uzasadnienie z punktu widzenia celu jakiemu ma służyć zapobieganie bezdomności zwierząt na zasadach określonych w przepisach o ochronie zwierząt.

Odwołanie od tej decyzji wniosło Stowarzyszenie A z siedzibą w J. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., utrzymując w mocy powyższą decyzje wyjaśniło, że L.S. prowadzi od 2009 r. działalność gospodarczą pn. "Hotel B L.S. " z zakładem głównym w Ł., ul. A nr 56/2 oraz innym stałym miejscem działalności w W. nr 18, gm. B.. Obecnie pełna nazwa prowadzonej działalności przez L.S. o brzmi: "Hotel C L.S. Gabinet Weterynaryjny, Schronisko, Centrum Rehabilitacyjno-Szkoleniowo-Adopcyjne" z siedzibą w W. nr 18, gm. B.. Pod tym adresem prowadzone jest schronisko dla bezdomnych zwierząt. Biuro firmy znajduje się w Ł przy ul. B nr 25/27.

W toku postępowania Kolegium zbadało i przeanalizowało cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności: umowy na wyłapywanie psów ich transport oraz opiekę nad zwierzętami zawarte z L.S. przez gminę B. oraz przez przedstawicieli innych gmin, udzielone L.S. przez organy gmin zezwolenia na wyłapywanie psów z terenu tych gmin, ich transport oraz opiekę nad zwierzętami, uchwalone na 2018 rok przez organy stanowiące gmin programy opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, protokoły z kontroli przeprowadzonych w schronisku zwierząt w W. przez organy Najwyższej Izby Kontroli, organy Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej, przedstawicieli gmin, które zwarły z L. S. umowy na wyłapywanie psów ich transport oraz opiekę nad zwierzętami, jak również ustalenia kontroli przeprowadzonej przez przedstawicieli Wójta Gminy B. w schronisku w W. w dniu 23 maja 2018 r.

Analiza wskazanych dokumentów wykazała, że warunki określone w ww. przepisach oraz uchwalonych na ich podstawie programach opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt zostały w rozpatrywanej sprawie spełnione. L.S. zawarł umowy z 74 gminami (w tym z gminą B.) na wyłapywanie psów z terenu tych gmin, ich transport i zapewnienie im opieki w schronisku. Umowy zwarte z Gminą R.M. i Gminą W. dotyczą wyłącznie sprawowania opieki nad zwierzętami powierzonymi przez te gminy w schronisku w W., gm. B. L.S. uzyskał stosowne zezwolenia na wyłapywanie psów z terenu Gminy B. oraz z terenu innych gmin, na transport wyłapanych zwierząt oraz zapewnienie im opieki, wydane w formie odpowiednich decyzji wójtów i burmistrzów ww. gmin. Wszystkie gminy (w tym Gmina B.), na podstawie art. 11a ustawy ochronie zwierząt (u.o.z.), przyjęły programy opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na 2018 rok, w których zawarły stosowne postanowienia w sprawie odławiania bezdomnych zwierząt oraz zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt. Rady gmin wskazały w przyjętych na 2018 rok programach jako miejsce sprawowania opieki nad bezdomnymi zwierzętami wyłapanymi z terenu ich gmin schronisko w W., prowadzone przez L. S.

Z powyższych ustaleń w ocenie organu wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że L.S. posiada odpowiednie zezwolenia i umowy uprawniające go do wyłapywania bezdomnych zwierząt zarówno na terenie Gminy B., jak na terenie innych gmin oraz że zawarł z tymi gminami odpowiednie umowy na realizację zadań z zakresu zapobiegania bezdomności zwierząt. Powierzenie realizacji ww. zadań L.S. ma swoje umocowanie prawne w przyjętych przez gminy na 2018 rok programach opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt. Działalność schroniska dla bezdomnych zwierząt w W. była na przestrzeni minionych kilku lat przedmiotem licznych kontroli. Podczas przeprowadzonych kontroli nie stwierdzono poważnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu schroniska oraz sprawowanej w nim opiece nad zwierzętami. Teren schroniska jest w całości ogrodzony, posiada drogi wewnętrzne oraz jest utwardzony i odpowiednio wyprofilowany w sposób umożliwiający odprowadzanie nadmiaru wód opadowych. Zwierzęta utrzymywane są w specjalnie wyznaczonych boksach, zadaszonych, zapewniających minimalną powierzchnię dla jednego zwierzęcia oraz posiadających dostęp do wybiegów. Zwierzęta chore przebywają w specjalnie przystosowanym pawilonie (izolatce). Wszystkie zwierzęta są karmione odpowiednio przygotowana karmą (świeżą oraz suchą), której jakość odpowiada wymaganym standardom żywienia zwierząt domowych, tj. stosownie do wieku zwierzęcia, masy ciała oraz stanu zdrowia. Pomieszczenia dla zwierząt utrzymane są w czystości, nie stwierdzono zalegania resztek karmy lub odchodów. Pomieszczenie dla zwierząt są okresowo dezynfekowane. Zwierzęta mają zapewnioną całodobową opiekę prowadzoną przez wyspecjalizowany personel oraz opiekę weterynaryjną. Na terenie schroniska znajduje się gabinet lekarski umożliwiający przeprowadzanie zabiegów leczniczych, szczepień oraz zabiegów chirurgicznych. W schronisku prowadzona jest ewidencja zwierząt (w tym dokumentowanie ich śmiertelności), poprzez prowadzenie kart zwierząt, w których zawarte są podstawowe dane dotyczące zwierzęcia (płeć, rasa, nazwa gminy, z której pochodzi zwierzę oraz nr czip). Ponadto każde zwierzę przyjęte do schroniska, w celu jego identyfikacji, ma umieszczony na ciele czip z numerem. Na terenie schroniska znajduje się 1590 boksów z dostępem do wybiegów, w których przebywa 2702 psów oraz budynek kociarni, w którym przebywa 45 kotów. Teren schroniska jest ogrodzony. W schronisku zatrudnionych jest kilkudziesięciu pracowników sprawujących opiekę nad zwierzętami i zajmujących się pracami porządkowymi. Zwierzęta są karmione jeden raz dziennie - psy zdrowe i koty, natomiast szczeniaki i psy starsze karmione są dwa razy dziennie. Zwierzęta chore karmione są zgodnie z zalecaniami lekarza weterynarii. Do karmienia stosowana jest karma mięsna i sucha, zwierzęta mają zapewniony stały dostęp do wody pitnej. Opiekę weterynaryjną sprawuje dwóch zatrudnionych lekarzy weterynarii oraz pięciu techników. W schronisku znajduje się w pełni wyposażony gabinet weterynaryjny wraz z pracownią rentgenowską, usg oraz laboratorium. Boksy, w których przebywają zwierzęta utrzymywanej są w czystości, nie stwierdzono zalegania resztek karmy i odchodów. Według oświadczenia właściciela, boksy są sprzątane codziennie. Odchody gromadzone są w kontenerze o poj. 7 m3 i wywożone z częstotliwością co dwa tygodnie (ostatni wywóz nieczystości miał miejsce w dniu 11 maja 2018 r.).Przedsiębiorca posiada aktualne umowy na: wywóz odchodów z firmą D z siedzibą w B.; wywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z firmą E w P., dezynfekcję i deratyzację terenu schroniska z firmą F w S. ; wywóz odpadów medycznych z firmą G w Ż. Odpady komunalne wywożone są przez firmę D w ramach umowy zawartej z Gminą B. Nieczystości ciekłe z budynków mieszkalnych i biurowych odprowadzane są do przydomowej oczyszczalni ścieków. Zatem w ocenie organu odwoławczego decyzja organu pierwszej instancji jest prawidłowa.

Skargę do tutejszego sądu wniosło Stowarzyszenie A w J. Kwestionowanej decyzji zarzuciło naruszenie:

- art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., poprzez dokonanie błędnej wykładni pojęcia "obszar działalności objętej zezwoleniem" zawartego w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (u.c.p.g.), co skutkowało brakiem analizy w kierunku ustalenia, czy prowadzący schronisko dla zwierząt naruszył warunki udzielonego mu zezwolenia;

- art. 138 § 2 k.p.a., poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu pierwszej instancji, pomimo iż została ona wydana z naruszeniem przepisu art. 9 ust. 2 u.c.p.g.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, argumentując jak dotychczas.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest rozumienie określonego w zezwoleniu z dnia 30 marca 2012 roku obszaru działalności schroniska prowadzonego przez L. S. , jako terenu Gminy B. Zdaniem autora skargi, takie określenie obszaru prowadzenia schroniska dopuszcza jedynie przebywanie w nim zwierząt z terenu Gminy B., wyłapywanych tylko z obszaru tej Gminy, podczas gdy w schronisku tym przebywają także zwierzęta wyłapywane z terenów innych Gmin. Skutkować to winno – zdaniem skarżącego - cofnięciem przedmiotowego zezwolenia. Stowarzyszenie A w J. podniosło również, że dokonane przez organy administracji ustalenie faktyczne w zakresie stwierdzenia, że przeprowadzone w schronisku L. S. kontrole nie wykazały większych uchybień są niepełne. Stowarzyszenie wskazało przy tym [...] przeciwko L.S. o przestępstwo znęcania się nad zwierzętami.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 14 u.c.p.g do zadań własnych gmin w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach należy zapobieganie bezdomności zwierząt na zasadach określonych w przepisach o ochronie zwierząt. Przez zwierzęta bezdomne należy rozumieć zwierzęta domowe lub gospodarskie, które uciekły, zabłąkały się lub zostały porzucone przez człowieka, a nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod opieką trwale dotąd pozostawały (art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 24 października 1997 roku o ochronie zwierząt – tekst jednolity Dz.U z 2017 roku, poz.1840 ). Zgodnie z art.11 ust.1 ustawy o ochronie zwierząt zapobieganie bezdomności zwierząt i zapewnienie im opieki oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gminy. W ramach tego obowiązku, Gmina jest zobowiązana, corocznie, do dnia 31 marca określić w drodze uchwały program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt (art. 11a ust. 1 u.o.z). Program ten, obejmuje w szczególności zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt, opiekę nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie, odławianie bezdomnych zwierząt, obligatoryjną sterylizację lub kastrację zwierząt w schronisku dla zwierząt, poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt, usypianie ślepych miotów, wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich, zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych. Część tych zadań (m.in. odławianie bezdomnych zwierząt) może być powierzona podmiotowi prowadzącemu schronisko dla zwierząt.

Z kolei zgodnie z art.7 ust.1 u.c.g na prowadzenie przez przedsiębiorców działalności w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami oraz prowadzenia schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebania i spalania zwłoki zwierzęcych i ich części zezwolenia udziela w drodze decyzji wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce świadczenia usług. Zezwolenie powinno określać przedmiot i obszar działalności objętej zezwoleniem (art. 9 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g) Podstawę cofnięcia zezwolenia stanowi nie wypełnienie określonych w nim warunków oraz niezaniechanie naruszania tych warunków mimo wezwania organu (art. 9 ust. 2 u.c.p.g).

Po przedstawieniu ram prawnych sporu należy podnieść, że był on już przedmiotem rozstrzygnięć zarówno Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, jak z Naczelnego Sądu Administracyjnego. Należy przy tym zwrócić szczególną uwagę na wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 2017 roku, w sprawie II OSK 3038/15, którym Sąd ten oddalił skargę kasacyjną L. S. od wyroku WSA w Łodzi z dnia 22 września 2015 roku, w sprawie II SA/Łd 559/15, którym to wyrokiem uchylona została decyzja SKO utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy B. odmawiająca cofnięcia zezwolenia L.S. na prowadzenie schroniska w miejscowości W. Mimo, że NSA oddalił skargę kasacyjną od powołanego wyżej wyroku WSA w Łodzi, nie podzielił poglądu tego sądu, że okoliczność przyjmowania do schroniska w W. zwierząt wyłapanych poza granicami Gminy B. stanowi o przekroczeniu warunków określonych w zezwoleniu. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że stwierdzenie to, w okolicznościach rozpoznawanej sprawy jest co najmniej przedwczesne. Z treści zezwolenia nie wynika bowiem tak rozumiany zakaz umieszczania w przedmiotowym schronisku, także tych wyłapywanych poza terenem Gminy B. W dalszej części uzasadnienia NSA stwierdził, że sąd pierwszej instancji błędnie pominął w zaskarżonym orzeczeniu "ocenę prawną i wskazania (zawarte w uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 17 marca 2015 roku, w sprawie II OSK 2136/13), zgodnie, z którymi treść i podstawy prawne umów zawartych z innymi podmiotami, na które powołuje się L.S. oraz organy orzekające w sprawie, były istotne dla oceny, czy zgodne z prawem było to, że przedsiębiorca przyjmował do przedmiotowego schroniska zwierzęta z terenu innych gmin". Ponownie rozpatrując sprawę organ administracji, który wydał przedsiębiorcy zezwolenie na prowadzenie schroniska, winien uzupełnić postępowanie dowodowe w sposób umożliwiający ustalenie stanu faktycznego, w zakresie koniecznym do dokonania oceny, czy przedsiębiorca wypełnia warunki określone w zezwoleniu. "Zgodnie z wykładnią prawa dokonaną w wyroku NSA z dnia 17 marca 2015 r. (w sprawie II OSK 2136/13), organ winien w szczególności ustalić czy L.S. prowadzi przedmiotowe schronisko dla bezdomnych zwierząt wyłącznie na terenie Gminy B. Uwzględnić przy tym należy odrębność przedmiotu działalności wymagających uzyskania zezwolenia w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami (art. 7 ust. 1 pkt 3) oraz prowadzenia schroniska dla bezdomnych zwierząt (art. 7 ust. 1 pkt 4). Zapewnienie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami (w tym ich wyłapywanie), nie stanowi bowiem elementu świadczenia usług polegających na prowadzeniu schroniska dla bezdomnych zwierząt. Wyjaśnić należy na jakiej podstawie prowadzący schronisko dla zwierząt w W. przedsiębiorca przyjmuje do tego schroniska zwierzęta z terenu innych gmin, jakie były podstawy prawne umów zawieranych w tym zakresie z innymi podmiotami. W szczególności istotne znaczenie może mieć podnoszona w skardze kasacyjnej okoliczność, iż przedstawiciele innych gmin zawierali z przedsiębiorcą umowy dotyczące odławiania bezdomnych zwierząt oraz zapewnienia bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt w W., w wykonaniu gminnych programów opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, uchwalanych obligatoryjnie w każdej gminie na podstawie art. 11 ust. 1 i art. 11a ustawy o ochronie zwierząt. Podkreślenia wymaga, iż uchwała rady gminy – program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt – jest aktem prawa miejscowego (por. wyroki NSA z dnia 13 marca 2013 r., II OSK 37/13, z dnia 2 lutego 2016 r. sygn. II OSK 305/15). Nie można wykluczyć, iż przedsiębiorca uzyskał również stosowne zezwolenia na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w ramach wykonywania zadań własnych przez inne gminy. Uzupełnienia i analizy wymagają zatem umowy jak też inne akty prawne, na podstawie których przedsiębiorca przyjmuje do prowadzonego, na podstawie przedmiotowego zezwolenia schroniska dla bezdomnych zwierząt, także zwierzęta bezdomne wyłapane poza terenem Gminy B.. Na tej podstawie możliwe będzie dokonanie oceny czy udzielone pozwolenie obejmuje ilość bezdomnych zwierząt, która jest w tym schronisku umieszczona, jak również czy umieszczenie w schronisku bezdomnych zwierząt wyłapywanych na podstawie innych zezwoleń, narusza warunki udzielonego zezwolenia".

Należy podnieść, że w sytuacji gdy Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, ale wyraża w uzasadnieniu wyroku inną oceną prawną niż sąd pierwszej instancji (tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie), ocena NSA jest wiążąca dla organów administracyjnych oraz wojewódzkiego sądu administracyjnego na podstawie art. 153, w zw. z art. 193 p.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2004 r., sygn. akt FSK 207/04, opubl. w: ONSAiWSA 2005/5/101). W tym sensie nie są uzasadnione zarzuty skargi sprowadzające się do stwierdzenia, że wydając zaskarżoną decyzję "organ dokonał błędnej wykładni pojęcia "obszar działalności objętej zezwoleniem" zawartego w art. 9 ust. 1 pkt 2 u.p.c.g. Z powołanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (ale także wyroku tego sądu z dnia 17 marca 2015 roku, w sprawie II OSK 2136/13) wynika bowiem, że zezwolenie na prowadzenie schroniska dla zwierząt działającego na obszarze Gminy, wydanego przez organ tej Gminy nie determinuje możliwości wyłapywania i umieszczania tam zwierząt wyłącznie z terenu Gminy. Gdyby Naczelny Sąd Administracyjny podzielił pogląd skarżącego, nie wskazałby organom administracji na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego poprzez przeprowadzenie dowodów z dokumentów – umów zawieranych przez inne Gminy z L. S. i aktów prawa miejscowego pochodzących od tych Gmin na podstawie, których przedsiębiorca ten zajmuje się wyłapywaniem bezdomnych zwierząt z terenów innych Gmin niż Gmina B. i umieszczaniem ich w schronisku w W. (znajdującego się w granicach Gminy B.). Okoliczności te byłyby bowiem prawnie irrelewantne. W świetle powołanych wyroków NSA odławianie bezdomnych zwierząt z terenu innych Gmin niż Gmina B. samo przez się nie stanowi o naruszeniu warunków zezwolenia na prowadzenie schroniska dla zwierząt. Jak wyżej już wskazano, poglądem wyrażonym przez NSA i wskazaniami, co do dalszego postępowania związane były organy administracji i jest nimi związany także Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznający niniejszą sprawę.

W toku ponownego postępowania organ pierwszej instancji pozyskał od L. S. umowy zawarte z 74 gminami, z terenu których wyłapywał bezdomne zwierzęta i umieszczał w schronisku w W. . Umowy te dotyczyły wyłapywania bezdomnych psów z terenu tych Gmin, zapewnienia transportu do schroniska w W. oraz zapewnienia zwierzętom opieki w schronisku. L.S. uzyskał także stosowane zezwolenia na wyłapywanie zwierząt z terenu tych Gmin, na transport wyłapanych zwierząt oraz zapewnienie im opieki, wydane w formie odpowiednich decyzji wójtów i burmistrzów tych Gmin. Wszystkie Gminy w tym Gmina B., na podstawie art.11a u.o.z przyjęły programy opieki nad bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt w 2018 roku, w których zawarły stosowne postanowienie w sprawie odławiania bezdomnych zwierząt oraz zapewnienia im miejsca w schronisku dla zwierząt. We wszystkich tych uchwałach, Rady Gmin wskazały, że miejscem sprawowania opieki nad odłowionymi zwierzętami z terenu tych Gmin będzie schronisko dla zwierząt w W. Okoliczności tych nie kwestionuje autor skargi.

Zdaniem sądu organ administracji pierwszej instancji odmawiając cofnięcia zezwolenia L.S. na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt w W. wykonało wskazania, co do dalszego postępowania wynikające z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 2017 roku, w sprawie II OSK 3038/15.

Ustalenia jakie poczyniły organy pozwalają na przyjęcie, iż działalność L. S. polegająca na wyłapywaniu zwierząt z terenu innych Gmin, transportowaniu ich oraz umieszczaniu w schronisku w W. miała oparcie zarówno w prawie miejscowym, jak i zawartych z tymi Gminami umowach. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę pragnie podkreślić, że prowadzenie schronisk dla bezdomnych zwierząt ( zadanie własne Gminy opisane w art. 7 ust. 1 pkt 3 u.p.c.g.) jest odrębnym zadaniem od ochrony przed bezdomnymi zwierzętami (art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.c.g ). To ostatnie zadanie obejmuje odławianie bezdomnych psów. Jak wyżej już wspomniano, L.S. dokonywał odławiania zwierząt na podstawie umów, decyzji oraz uchwał Rad Gmin, na terenie których taką działalność prowadził. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę akceptuje wykładnię pojęcia "obszar działalności schroniska dla bezdomnych zwierząt" jakiej dokonało SKO w S. (str. 14 zaskarżonej decyzji). Jest to wykładnia gramatyczna i systemowa zewnętrzna oraz funkcjonalna. Zgodnie z jej wynikiem, pojęcia zawarte w tym zdaniu należy rozumieć w ten sposób, że schronisko dla bezdomnych zwierząt, jako obiekt prowadzenia działalności polegającej na zapewnieniu opieki bezdomnym zwierzętom, winno być usytuowane na terenie Gminy, która wydała zezwolenie na prowadzenie takiej działalności. Jeśli "schronisko" jest miejscem, gdzie można się schronić, to nie ma przeszkód do tego, aby znalazły się w takim obiekcie zwierzęta pochodzące z innych Gmin odławiane przez L. S. , na podstawie umów, decyzji oraz uchwał tych Gmin. Nie przekracza to to warunków zezwolenia na prowadzenie schroniska dla zwierząt wydanego przez Gminę B.

Prowadząc postępowanie dowodowe organy zebrały obszerny materiał dowodowy, na który składają się protokoły licznych państwowych instytucji kontrolnych (NIK, Państwowa Inspekcja Weterynaryjna ) oraz gmin, które zawarły z L. S. umowy na wyłapywanie psów ich transport oraz opiekę nad zwierzętami. Należy podkreślić, że przed wydaniem decyzji z dnia [...], Wójt Gminy B. przeprowadził kontrolę przestrzegania warunków zezwolenia w schronisku w B. Ze wszystkich tych dokumentów wynika, że nie stwierdzono uchybień warunkom określonym w zezwoleniu.

Okoliczność, na którą powołuje się autor skargi (trwające przed sądem karnym postępowanie przeciwko L.S. o znęcanie się nad zwierzętami) dopóki żaden wyrok nie zapadł, nie ma znaczenia dla wyniku niniejszej sprawy.

Mając na uwadze powyższe rozważania, na podstawie art. 151 p.p.s.a należało skargę oddalić.

IB