Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. Z. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania postanawia 1. odrzucić skargę. 2. zwrócić skarżącej S. Z. uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 (słownie: sto ) złotych.

Pismem z dnia [...] września 2014 r. S. Z. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi wskazując, iż skarżąca nie wyczerpała trybu zaskarżenia.

Pismem z dnia 16 października 2014 r. Sąd wezwał skarżącą do uzupełnienia w terminie 7 dni braków skargi poprzez złożenie oświadczenia czy przed wniesieniem skargi wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, pod rygorem uznania, że takiego wezwania nie złożyła.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej jako Ppsa) skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Wyczerpanie środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego. W przypadku skargi na bezczynność organu, wyczerpanie to następuje poprzez wniesienie, na podstawie art. 37 § 1 Kpa, zażalenia do organu administracji publicznej wyższego stopnia a jeśli nie ma takiego organu – wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W niniejszej sprawie z uwagi na okoliczność, że stawiany przez stronę zarzut bezczynności dotyczył Samorządowego Kolegium Odwoławczego skarżąca, przed wniesieniem skargi do Sądu, zobligowana była do wezwania tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Jak wynika natomiast z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w tym braku odpowiedzi na wezwanie Sądu, takiego wezwania skierowanego do SKO skarżąca nie wystosowała.

W związku z czym skarga, jako wniesiona przed wyczerpaniem przysługującego jej w postępowaniu administracyjnym środka zaskarżenia przewidzianego w art. 37 § 1 Kpa, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 Ppsa orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia.

O zwrocie wpisu sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 Ppsa.