Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Wojtas po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 grudnia 2017 sprawy ze skargi S. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] Wojewoda – po rozpatrzeniu odwołania S. B., od decyzji Starosty L. z dnia [...] czerwca 2017 r., znak: [...], nr rej.[...],odmawiającej zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielającej S. B. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ew.[...] położonej w miejscowości N. D., gm. N. D. – utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy przedstawił następująco okoliczności faktyczne i prawne sprawy:

Skarżący wystąpił do Starostwa Powiatowego w L. o wydanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr ew. [...] w miejscowości N. D. w oparciu o postanowienie Wójta Gminy N. D. z dnia [...].03.2016 r. w przedmiocie pozytywnego zaopiniowania projektu podziału nieruchomości nr [...], w którym to zostało stwierdzone, iż spełnione są warunki wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy N. D. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. Nr [...] z [...] lipca 2003 r. w zakresie rozdziału IV pkt 4 podpunkt 2c. Zgodnie z jego brzmieniem na terenach oznaczonych symbolem 1MN należy zapewnić bezpośrednią dostępność do drogi publicznej lub wydzielenia dojazdu.

W dniu [...].05.2017 r. Starosta L. wydał postanowienie o znaku [...], w którym nałożył na Inwestora szereg obowiązków usunięcia braków i nieprawidłowości występujących w projekcie budowlanym złożonym w celu uzyskania pozwolenia na budowę w/w budynku m.in. poprzez uwzględnienie w projekcie budowlanym zapewnienia działce [...] bezpośredniej dostępności do drogi publicznej lub wydzielenie dojazdu oraz wykazanie, iż działka objęta wnioskiem posiada prawnie zagwarantowany dostęp do drogi publicznej poprzez złożenie oświadczenia właściwego zarządcy drogi.

W wykonaniu nałożonych na Inwestora obowiązków S. B. przedstawił opinię prawną dotycząca analizy zagadnienia prawnego czy ustanowienie służebności gruntowej przechodu i przejazdu na rzecz działek, co do których toczy się postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę stanowi zapewnienie im dostępu do drogi publicznej, oraz pismo Zarządu Dróg Wojewódzkich w L. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] zawierające warunki i wytyczne na budowę zjazdu na teren działek nr ew.[...], [...] i [...] w m. [...] z drogi wojewódzkiej nr [...] [...]

W wyniku oceny przedłożonej przez Inwestora dokumentacji, powołaną na wstępie decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. Starosta L. stwierdził, że nie został wypełniony pkt 2 w/w postanowienia w odniesieniu do niezgodności planowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy N. D. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. nr [...] z dnia [...] lipca 2003 r. w zakresie rozdziału IV pkt 4 podpunkt 2 c, który to określa, że na terenach oznaczonych symbolem 1MN należy zapewnić bezpośrednią dostępność do drogi publicznej lub wydzielenie dojazdu. Jak również zauważa, iż projekt zagospodarowania nie wykazuje wydzielonego dojazdu do działki nr ew. [...], a jedynie służebność przejazdu.

Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji podnosi, że dostęp do drogi publicznej przez działki nr [...] (działka stanowiąca własność inwestora, z ustanowioną służebnością gruntową przechodu i przejazdu pasem gruntu szerokości 5 metrów biegnącym wzdłuż południowej granicy działki gruntu numer [...] na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr ew.[...]) i [...] (działka na, której jest ustanowiona służebność gruntowa przechodu i przejazdu pasem gruntu szerokości 5 metrów biegnącym wzdłuż południowej granicy działki gruntu numer [...] na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr ew. [...]) - stanowi dostęp do drogi publicznej w rozumieniu obowiązujących przepisów jednakże nie stanowi to wydzielonego dojazdu w rozumieniu zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. D..

W odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej S. B. zarzucił naruszenie następujących przepisów:

art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez ich błędne niezastosowanie i uznanie, iż działka nr [...] posiada dostęp do drogi publicznej w rozumieniu obowiązujących przepisów, jednakże nie posiada wydzielonego dojazdu w rozumieniu zapisów MPZP Gminy N. D., podczas gdy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego są uchwalane na podstawie i zgodnie z brzmieniem przepisów ustawowych (przede wszystkim u.p.z.p) i bezprawnym jest wydanie decyzji odmownej w przedmiotowej sprawie;

art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane poprzez wydanie decyzji utrzymującej w mocy decyzję odmawiającą zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę wobec nieprawidłowego stwierdzenia, iż planowana inwestycja jest niezgodna z MPZP gminy N. D. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. NR [...] z dnia [...].07.2003 r. w zakresie rozdziału IV pkt 4 ppkt 2c, zgodnie z którym na terenach oznaczonych symbolem 1MN należy zapewnić bezpośrednią dostępność do drogi publicznej lub wydzielenie dojazdu, podczas gdy projekt zagospodarowania spełnia te warunki, bowiem ustanowienie służebność gruntowej przechodu i przejazdu na rzecz przedmiotowej działki, w taki sposób, iż ma ona dostęp do drogi publicznej jest równoznaczne z zapewnieniem jej dostępu do drogi publicznej w rozumieniu u.p.z.p. Odwołujący podnosi ponadto, że na etapie pozwolenia na budowę, podlega badaniu kwestia, czy dostęp do działki budowlanej spełnia wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej i przepisy techniczno - budowlane, które w aktualnym stanie prawnym nie dopuszczają szerokości mniejszej niż 3 metry. Według oceny odwołującego się, szlak drożny przebiegający przez działki nr [...] oraz [...] spełnia ten wymóg, szerokość służebności przechodu i przejazdu wynosi 5 m. i przebiega przez działki osób fizycznych, a zgodnie z wymogami art. 145 § 1 k.c., Inwestor winien przedłożyć dowód posiadania służebności gruntowej w granicach wskazanego szlaku drożnego, uzyskany na podstawie oświadczenia właściciela nieruchomości służebnej w formie aktu notarialnego. Na poparcie przedstawionego stanowiska, przytaczane są liczne wyroki sądów administracyjnych oraz przepis art. 2 pkt 14 u.p.z.p., który stanowi, że: ilekroć w ustawie jest mowa o dostępie do drogi publicznej - należy przez to rozumieć nie tylko bezpośredni dostęp do tej drogi, ale również dostęp do niej przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Jak twierdzi pełnomocnik strony odwołującej się, w związku z powyższym, skoro w stosunku do działki nr [...] istnieje służebność gruntowa, spełniony został wymóg wydania decyzji o pozwoleniu na budowę zgodnie ze złożonym przez S. B. wnioskiem.

W podsumowaniu odwołujący się ponownie podnosi, że ustanowienie służebności gruntowej przechodu i przejazdu na rzecz działki, dla której ma być wydane pozwolenie na budowę zgodnie ze złożonym wnioskiem, w taki sposób, iż ma ona pośredni dostęp do drogi publicznej, zapewnia jej dostęp do drogi publicznej w rozumieniu u.p.z.p.

Rozpatrując odwołanie od zaskarżonej decyzji organ nie podzielił argumentacji odwołującego się. Na wstępie, stwierdza, że działka o nr ewid. [...], położona w miejscowości N. D. gm. N. D., zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gm. N. D., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. nr [...] z dnia [...] lipca 2003 r., znajduje się na terenie oznaczonym 1MR, tzn. - Tereny zabudowy mieszkaniowej zagrodowej. W rozdziale IV. Mieszkalnictwo, w ust. 2 pkt 2 lit.a tego planu wskazuje się, że: "Na terenach zabudowy zagrodowej dopuszcza się:

a. lokalizację zabudowy jednorodzinnej na działkach o powierzchni minimum 800 m2 jako uzupełnienie niezabudowanych enklaw lub wydzielonych z siedliska rolnego, na warunkach określonych w obszarze 1MN". Dla obszaru 1MN plan miejscowy w ust. 4 pkt 1 i 2 ustala: "Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (1 MN). W rozdziale IV. Mieszkalnictwo, w ust. 2 pkt 2 lit.a tego planu wskazuje się, że: "Na terenach zabudowy zagrodowej dopuszcza się:

2) Warunki podziału na działki budowlane, z zachowaniem przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem pkt 1b:

wielkość działki budowlanej - min. 800 m2; za wyjątkiem terenów ozn. symbolem 2 MN,

dopuszcza się podział na działki większe,

bezpośrednia dostępność do drogi publicznej lub wydzielenie dojazdu, do zespołu zabudowy jednorodzinnej dopuszcza się obsługę komunikacyjna ciągiem pieszo-jezdnym o minimalnej szerokości dostosowanej do warunków docelowego uzbrojenia terenu".

W omawianej sprawie, służby architektoniczno - budowlane organu I-ej i II-ej instancji nie podważają możliwości dojazdu do nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę, po terenie działek nr [...] i [...], dla których została ustanowiona służebność przechodu i przejazdu. Jednak, jak podnosi Wojewoda w zaskarżonej decyzji należy zauważyć, że ustanowiona służebność dla działki nr ewid. [...] (jak również dla działek [...] i [...]), jest precyzyjnie określona jako "służebność gruntowa przechodu i przejazdu pasem gruntu szerokości 5 metrów biegnącym wzdłuż południowych granic działek gruntu", ślepo zakończona od strony działki użytkowanej jako droga. Działka o nr ewid. [...], nie ma urządzonego zjazdu do drogi publicznej od strony południowej granicy. Zjazd taki funkcjonuje od strony północnej granicy działki, na obszarze na którym nie jest ustanowiona służebność przechodu i przejazdu, zatem Inwestor nie posiada prawnych możliwości korzystania z tego zjazdu. Z uwagi na powyższe organ II instancji zgodził się ze stanowiskiem Starosty L., że nie zapewniono bezpośredniej dostępności lub wydzielenia dojazdu. Warunek ten, wskazany w postanowieniu, nie został spełniony.

Według oceny organu II instancji fakt ten potwierdza pismo Zarządu Dróg Wojewódzkich w L. z dnia [...] sierpnia 2016 r., znak: [...], które w odpowiedzi na pismo p. S. B. w sprawie wydania warunków technicznych na budowę zjazdu na teren działek nr ew. [...], [...] i [...] w m. [...] z drogi wojewódzkiej nr [...] B. - [...] - B. - [...], w pkt 1 wskazał następujące warunki: "Zjazd z drogi wojewódzkiej nr [...] należy zaprojektować zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r., poz. 124)".

Potwierdzeniem powyższego jak wskazuje organ odwoławczy jest także przytoczony przez stronę odwołującą się, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt II SA/Po 463/10, który stwierdza, że "przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Działka sąsiednia musi mieć zatem dostęp do konkretnej, tej samej drogi publicznej, co zapewnia nie tylko bezpośrednie połączenie, ale również pośrednie".

Organ odwoławczy zauważa, że dołączony do wniosku projekt budowlany, nie przewiduje budowy zjazdu z drogi wojewódzkiej nr [...] na działkę nr [...], od strony jej południowej granicy.

Ponadto, Wojewoda wskazał, że projekt budowlany, który jest zatwierdzany decyzją o pozwoleniu na budowę i który stanowi podstawę do realizacji zamierzonej inwestycji, nie jest kompatybilny w zakresach opracowania branżowego. Plan sytuacyjny w branży sanitarnej, przewiduje rozwiązania projektowe dla dwóch działek nr ewid. [...] i [...], gdzie budynek będący przedmiotem inwestycji oznaczony jest nr [...] (niezgodnie z projektem zagospodarowania działki, na którym budynek mieszkalny oznaczony jest nr [...], a nr [...] oznaczono budynek gospodarczy, jako II etap budowy).

Nadto, organ odwoławczy stwierdził, że działka nr [...], będąca przedmiotem zainwestowania, również obciążona jest, na rzecz każdoczesnego właściciela działki numer [...], służebnością gruntową przechodu i przejazdu pasem gruntu szerokości 5 metrów biegnącym wzdłuż południowych granic (dotyczy ten zapis również działki gruntu nr [...]). Pomimo tego, jak podnosi organ II instancji projektant w tym pasie zaprojektował zbiornik bezodpływowy, którego konstrukcja uniemożliwia swobodny przejazd i narusza ustanowioną służebność.

Ponadto, według organu odwoławczego, projektant błędnie określił także obszar oddziaływania obiektu budowlanego. Przepis art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane wyjaśnia, że: "Ilekroć w ustawie jest mowa o: obszarze oddziaływania obiektu - należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu". W obszarze tym jak zauważa organ w zaskarżonej decyzji - znajdują się nieruchomości obciążone służebnością przechodu i przejazdu, a także, w przypadku budowy zjazdu, działka stanowiąca drogę wojewódzką. Zatem według organu nie został spełniony kolejny (1) warunek określony w ww. postanowieniu Starosty L..

Podsumowując, Wojewoda stwierdził, że wypełniając powyższe zalecenia oraz obowiązki wskazane w ww. art. 81 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, po bezskutecznym upływie terminu usunięcia nieprawidłowości wskazanych w postanowieniu z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], Starosta L. miał uzasadnioną podstawę prawną, wynikająca z art. 35 ust. 3 cytowanej ustawy, do odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Panu S. B., pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego zaprojektowanego na działce nr [...], położonej w miejscowości N. D.. Tym samym organ II instancji stwierdził brak podstaw do uwzględnienia wniosku strony odwołującej się i utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie zarzucono podobnie jak w odwołaniu naruszenie art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z § 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez ich błędne niezastosowanie oraz art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane poprzez wydanie decyzji utrzymującej w mocy decyzję odmawiającą zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę wobec nieprawidłowego stwierdzenia, iż planowana inwestycja jest niezgodna z MPZP gminy N. D. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. NR [...] z dnia [...].07.2003 r. w zakresie rozdziału IV pkt 4 ppkt 2c. Dodatkowo skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 4 pkt 8 ustawy z dnia [...] marca 1985 r. o drogach publicznych poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy wobec zapewnienia dostępu do drogi publicznej poprzez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej, przepisy u.d.p. nie mają zastosowania, a w konsekwencji uznanie, iż działka nr ew. [...] nie ma urządzonego zjazdu do drogi publicznej od strony południowej granicy.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz poprzedzającej jej decyzji Starosty L. z [...].06.2017 r. i przekazanie sprawy organowi I instancji celem ponownego jej rozpoznania. Ponadto skarżący wniósł o zwrot kosztów postępowania i zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący rozwinął argumenty na poparcie podniesionych zarzutów. Podniósł, że w przypadku, gdy do obszaru objętego analizą co do wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zaliczają się zarówno działki posiadające bezpośredni dostęp do drogi publicznej, przy której znajduje się nieruchomość z planowaną inwestycją, jak i działki znajdujące się przy drodze wewnętrznej krzyżującej się z tą drogą w obszarze analizowanym, to znaczy, że wszystkie one mają dostęp do tej samej drogi publicznej w rozumieniu u.p.z.p. Na poparcie przedstawionego stanowiska, jak również pozostałych zarzutów przytaczane są liczne wyroki sądów administracyjnych, m.in wyrok WSA w Poznaniu z 27.10.2010 r. (sygn. akt II SA/Po 463/10) gdzie, przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Działka sąsiednia musi mieć zatem dostęp do konkretnej, tej samej drogi publicznej, co zapewnia nie tylko bezpośrednie połączenie, ale również pośrednie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Zaskarżona decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja organu pierwszej instancji nie naruszają prawa w stopniu uzasadniającym ich uchylenie.

Przedmiotem kontroli sądowoadminitstracyjnej jest decyzja Wojewody z dnia [...] czerwca 2017 r. utrzymująca w mocy decyzję Starosty L. z dnia [...] czerwca 2017 r. odmawiająca S. B. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego zaprojektowanego na działce nr ewid. [...] położonej w miejscowości N. D..

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2016 poz. 290 ze zm.) – przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany właściwy organ sprawdza m.in. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska.

Poza sporem jest, że działka o nr ewid. [...] położona jest w miejscowości N. D. i zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy N. D. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy N. D. w [...] z dnia [...] lipca 2003 r. znajduje się na terenie oznaczonym 1MR tzn. - Tereny zabudowy mieszkaniowej zagrodowej. Na terenie tym ustalono podstawowe przeznaczenie - zabudowę jednorodzinną oraz warunki zagospodarowania m.in. w ust. 4 pkt 1 MN przewidziano warunki podziału na działki budowlane z zachowaniem przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami z zastrzeżeniem punktu 1b t. j.:

a) wielkości działki budowlanej – min. 800 m2 za wyjątkiem terenów oznaczonych symbolem 2 MN;

b) dopuszcza się podział na działki większe;

c) bezpośrednia dostępność do drogi publicznej lub wydzielenie dojazdu, do zespołu zabudowy jednorodzinnej dopuszcza się obsługę komunikacyjną ciągiem pieszo-jezdnym o minimalnej szerokości dostosowanej do warunków docelowego uzbrojenia terenu.

Podzielić należy stanowisko organów administracji, które nie kwestionują prawa wynikającego z ustanowionej służebności. Należy jednakże zauważyć, że ustanowiona służebność dla działki nr [...], jak również dla działek [...] i [...] jest precyzyjnie określona jako "służebność gruntowa przechodu i przejazdu pasem gruntu szerokości 5 metrów biegnącym wzdłuż południowych granic działek gruntu", służebność jest "ślepo" zakończona od strony działki użytkowanej jako droga. Działka o nr ewid. [...] nie ma urządzonego zjazdu do drogi publicznej od strony południowej granicy. Zjazd taki funkcjonuje od strony północnej granicy działki na obszarze, na którym nie jest ustanowiona służebność przechodu i przejazdu. Inwestor nie posiada prawnych możliwości korzystania z tego zjazdu. Fakt ten potwierdzony został pismem Zarządu Dróg Wojewódzkich w L. z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak: [...]

Podkreślenia wymaga, że dołączony do wniosku projekt budowlany nie przewidywał budowy zjazdu z drogi wojewódzkiej nr [...] na działkę [...] od strony jej południowej granicy.

Prawidłowo więc stosownie do art. 35 ust. 3 powołanej wcześniej ustawy Prawo budowlane właściwy organ ma obowiązek w drodze postanowienia – nakazać inwestorowi usunięcie nieprawidłowości w zakreślonym terminie, a po jego bezskutecznym terminie organ jest zobligowany wydać decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Orzekając w niniejszej sprawie Sąd uznał, że kontrolowana decyzja utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji wydaną na podstawie w/w art. 35 ust. 3 w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawo budowlane jest prawidłowa.

Wydanie pozwolenia na budowę obejmującego jedynie część inwestycji niemogącą prawidłowo, samodzielnie funkcjonować, stanowi naruszenie prawa materialnego t. j. art. 33 ust. 1 Prawa budowlanego. Oczywiste jest bowiem, że budynki mieszkalne bez zjazdu z drogi publicznej nie mogłyby funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem.

Z tych przyczyn na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 poz. 1369 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w sentencji.