Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) wyraźnie wskazuje, iż ponownemu egzaminowi podlega osoba, której prawo jazdy cofnięto "na okres przekraczający jeden rok". Warunek ten ma charakter normatywny (prawny), a nie faktyczny, co oznacza, iż cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami na okres przekraczający rok, po upływie którego to okresu osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnień jest zobowiązana poddać się egzaminowi, powinien wyraźnie wynikać z treści decyzji. Osoba, której cofnięto, czyli orzeczono cofnięcie prawa jazdy na okres krótszy niż rok lub równy jednemu rokowi, nie podlega pod dyspozycję powyższego przepisu niezależnie od faktycznego czasu trwania okresu nieposiadania uprawnień wynikającego z cofnięcia.

Natomiast z mocy art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b tej ustawy kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlegają osoby, którym zatrzymano prawa jazdy i faktyczny okres nieposiadania uprawnień (z powodu zatrzymania prawa jazdy) przekroczył rok czasu - niezależnie od przyczyn tego stanu rzeczy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 maja 2008 r. sprawy ze skargi A. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia uprawnień do kierowania pojazdami 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Starosty Powiatowego w S. z dnia [...] października 2007 roku nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

II SA/Bk 57/08

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] października 2007 r. znak [...] wydaną z upoważnienia Starosty Powiatowego w S. orzeczono o odmowie przywrócenia A. Ż. cofniętych uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. [...] do czasu zdania egzaminu sprawdzającego jej kwalifikacje w tym zakresie.

W uzasadnieniu podano, iż decyzją Komendanta Komisariatu Policji w D. B. z dnia [...] września 2005 r. skierowano A. Ż. na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. [...]. Jako podstawę prawną skierowania wskazano przepis art. 122 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.). W wyznaczonym trzydziestodniowym terminie upływającym w dniu 07 listopada 2005 r. w/w badaniom się nie poddała, w związku z tym Starosta Powiatowy w S. decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. na podstawie przepisu art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b) Prawa o ruchu drogowym cofnął A. Ż. przedmiotowe uprawnienia pouczając, iż ich przywrócenie będzie możliwe po dostarczeniu orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kat. [...]. Po wydaniu tej decyzji ustalono, iż prawomocnym wyrokiem z dnia [...] listopada 2005 r. w sprawie sygn. akt [...] Sąd Rejonowy w S.. orzekł wobec A. Ż. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku zobowiązując w/w do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów. Konsekwencją powyższego wyroku było wydanie przez Starostę Powiatowego w S. na podstawie art. 154 Kpa w zw. z art. 182 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego decyzji z dnia [...] stycznia 2006 r. o zmianie decyzji z [...] listopada 2005 r. poprzez dodanie zdania o cofnięciu A. Ż. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. [...] na okres roku licząc od dnia zwrotu prawa jazdy. Pouczono również w/w, iż w związku z faktycznym wydłużeniem okresu cofnięcia uprawnień na okres przekraczający jeden rok tj. od dnia 01 grudnia 2005 r. - otrzymania decyzji o cofnięciu uprawnień, do dnia zwrotu prawa jazdy, ich przywrócenie możliwe jest tylko po wykazaniu przez stronę posiadania odpowiednich kwalifikacji tj. po zdaniu egzaminu sprawdzającego i dostarczeniu orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kat. [...].

Dalej organ ustalił, iż A. Ż. zwróciła prawo jazdy w dniu 06 lutego 2006 r., w związku z czym końcową datę orzeczonego rocznego zakazu określono na dzień 05 lutego 2007 r. W dniu 02 kwietnia 2007 r. w/w dostarczyła orzeczenie lekarskie z dnia 27 marca 2007 r. stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. [...], zaś w dniu 08 października 2007 r. złożyła wniosek o przywrócenie cofniętych uprawnień.

Organ ocenił, iż faktyczny okres pozbawienia A. Ż. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi trwał ponad rok i w takiej sytuacji zastosowanie znajduje przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym, zgodnie z którym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlegają osoby ubiegające się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdami cofniętego na okres przekraczający jeden rok. Zdaniem organu wymóg wykazania się posiadaniem odpowiednich kwalifikacji wynika również w takim przypadku z treści art. 114 ust. 4 w/w ustawy. W tej sytuacji decyzją z dnia [...] października 2007 r. odmówiono przywrócenia uprawnień.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. Ż. wnosząc o przywrócenie prawa jazdy zatrzymanego wskutek niedostarczenia badań psychotechnicznych. Wskazała, iż odkładanie decyzji o wykonaniu badań było spowodowane warunkami osobistymi tj. ciążą i trudną sytuacją materialną nie pozwalającą na opłacenie badań. Podała, iż nie była świadoma konieczności ponownego przystąpienia do egzaminu, na którego opłacenie również ją nie stać z uwagi na niskie dochody i konieczność ponoszenia wydatków związanych z wynajmem mieszkania.

Decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ wywiódł, iż w sprawie nie ustąpiły po stronie A. Ż. przesłanki stanowiące podstawę cofnięcia uprawnień do kierowania określoną kategorią pojazdów mechanicznych, jak tego wymaga do przywrócenia tych uprawnień przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym. W przedmiotowej sytuacji zaistniał zbieg przesłanek: niepoddanie się badaniu lekarskiemu i orzeczenie przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, skutkującego zmianą podstawy cofnięcia uprawnień. Do przywrócenia uprawnień nie było zatem wystarczające uzyskanie pozytywnego orzeczenia lekarskiego. Nadto przedstawienie orzeczenia lekarskiego nastąpiło po okresie jednego roku od daty "uprawomocnienia się" (wejścia do obrotu prawnego) decyzji będącej podstawą cofnięcia uprawnień (decyzja z dnia [...] listopada 2005 r.), co w kontekście przepisu art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym powoduje, zdaniem organu, konieczność poddania strony sprawdzającemu egzaminowi. Przepis ten dotyczy bowiem osób, którym uprawnienia do kierowania pojazdami cofnięto na okres przekraczający rok lub w związku z utratą kwalifikacji.

Uzasadniając podstawę rozstrzygnięcia wskazano, iż wymóg skierowania strony na ponowny egzamin kwalifikacyjny na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym wynika z systematyki aktu prawnego w zakresie rozmieszczenia w/w przepisu w stosunku do usytuowanego na dalszym miejscu art. 140 ust. 2 tej ustawy, jak również z faktu, iż konieczność ponownego zaliczenia egzaminu w wyniku zatrzymania prawa jazdy ma "mniejszy ciężar gatunkowy" - z uwagi na jedynie czasową niemożność faktycznego korzystania z prawa jazdy - niż przy cofnięciu uprawnień, w związku z tym za podstawę orzeczenia należało przyjąć przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym.

Skargę na powyższą decyzję złożyła do sądu administracyjnego A. Ż. wnosząc o jej uchylenie jako naruszającej prawo. Wskazała, iż zgodnie z przepisem art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi cofniętych na okres przekraczający jeden rok. Zdaniem skarżącej powyższa norma nie dotyczy okresu faktycznego pozbawienia dokumentu, jak przyjęły organy, ale okresu, na który cofnięto uprawnienia. W jej przypadku nie nastąpiło cofnięcie uprawnień na okres przekraczający jeden rok. Podała, iż stanowisko organów stanowi nadinterpretację przepisów, ponieważ nie ma powodu, aby normę art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) Prawa o ruchu drogowym odnosić do faktycznego okresu pozbawienia możliwości korzystania z dokumentu prawa jazdy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie jako nieuzasadnionej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zawierała usprawiedliwione podstawy, albowiem zaskarżona decyzja z dnia [...] listopada 2007 r., jak i poprzedzająca jej wydanie decyzja Starosty Powiatowego w S. z dnia [...] października 2007 r. zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego i naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, co zobowiązywało sąd administracyjny do uchylenia obydwu rozstrzygnięć na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a.

W przypadku skarżącej zaistniały dwie podstawy cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami: a) niepoddanie się w wyznaczonym trzydziestodniowym terminie badaniu lekarskiemu (decyzja z dnia [...] listopada 2005 r. wydana na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), dalej jako prawo o ruchu drogowym) oraz orzeczenie przez Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z dnia [...] listopada 2005 r. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, który to wyrok stanowił podstawę decyzji z [...] stycznia 2006 r. określającej, iż cofnięcie uprawnień następuje na okres jednego roku od dnia zwrotu dokumentu.

Zgodnie z przepisem art. 140 ust. 2 prawa o ruchu drogowym decyzję o przywróceniu uprawnień do kierowania pojazdem silnikowym wydaje starosta po ustaniu przyczyn, które spowodowały jego cofnięcie.

Stosownie do treści art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) prawa o ruchu drogowym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem cofniętego na okres przekraczający jeden rok lub w związku z utratą kwalifikacji (lit. a) lub też ubiegająca się o zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia do kierowania tramwajem, którego była pozbawiona na okres przekraczający jeden rok (lit. b). W tych przypadkach, jak stanowi art. 114 ust. 4 tej ustawy, dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem wydaje się po zdaniu egzaminu państwowego sprawdzającego kwalifikacje, odpowiedniego do rodzaju uprawnienia.

Spór w sprawie niniejszej sprowadzał się zatem do odpowiedzi na pytanie, czy ustąpiły przeszkody stanowiące podstawę cofnięcia A. Ż. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi (prawo jazdy kat. [...]) i czy możliwe jest przywrócenie uprawnień, w szczególności czy w/w jest zobowiązana poddać się ponownemu sprawdzeniu kwalifikacji w drodze egzaminu państwowego.

Organy przyjęły, iż okres faktycznego pozbawienia skarżącej uprawnień przekroczył rok, albowiem cofnięcie uprawnień nastąpiło w grudniu 2005 r. (decyzję z dnia [...] listopada 2005 r. doręczono A. Ż. 01 grudnia 2006 r.), skarżąca pozytywne orzeczenie lekarskie przedłożyła w dniu 02 kwietnia 2007 r., a wniosek o przywrócenie uprawnienia złożyła dopiero 08 października 2007 r. Nadto był wykonywany wobec niej przez okres jednego roku: od 06 lutego 2006 r. do 05 lutego 2007 r. środek karny w postaci zakazu kierowania pojazdami mechanicznymi. W ocenie organu tak długi okres pozostawania przez skarżącą bez uprawnień spowodował konieczność poddania w/w egzaminowi sprawdzającemu kwalifikacje na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym.

Rozumowanie to, w świetle powołanego przepisu (będącego podstawą rozstrzygnięcia), jest błędne, albowiem jego brzmienie w ocenie składu orzekającego wyraźnie wskazuje, iż ponownemu egzaminowi podlega osoba, której prawo jazdy cofnięto "na okres przekraczający jeden rok". Warunek ten ma charakter normatywny (prawny), a nie faktyczny, co oznacza, iż cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami na okres przekraczający rok, po upływie którego to okresu osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnień jest zobowiązana poddać się egzaminowi, powinien wyraźnie wynikać z treści decyzji. Osoba, której cofnięto, czyli orzeczono cofnięcie prawa jazdy na okres krótszy niż rok lub równy jednemu rokowi, nie podlega pod dyspozycję powyższego przepisu.

W niniejszej sprawie w decyzji z dnia [...] listopada 2005 r. nie wskazano okresu, na który nastąpiło cofnięcie uprawnień (z uzasadnienia wynika, że do czasu przedłożenia badań lekarskich), natomiast roczny okres zakazu prowadzenia pojazdów wynikający z wyroku skazującego z dnia [...] listopada 2005 r. został "przeniesiony" do tej decyzji decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r., którą zmieniono pierwotną decyzję z dnia [...] listopada 2005 r. ustalając okres obowiązywania cofnięcia. W żadnym z w/w rozstrzygnięć, jak słusznie zauważa skarżąca, nie doszło zatem do cofnięcia jej uprawnień na okres "przekraczający jeden rok". Nie zachodziła zatem sytuacja, o której mowa w art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym, a organy administracji błędnie zastosowały powołany przepis ustawy.

Skarżąca przedstawiła organowi w dniu 02 kwietnia 2007 r. orzeczenie lekarskie z dnia 27 marca 2007 r. nr [...] stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi kat. [...], zaś w dniu 08 października 2007 r. wniosek o przywrócenie cofniętego uprawnienia. W dacie wydawania decyzji pierwszoinstancyjnej ([...] października 2007 r.), jak i decyzji zaskarżonej ([...] listopada 2007 r.) A. Ż. posiadała zatem ważne i pozytywne badania lekarskie, co uzasadniało przyjęcie, iż ustąpiła przesłanka, na podstawie której sporne uprawnienia cofnięto decyzją z dnia [...] listopada 2005 r. i skończył się okres cofnięcia uprawnień wynikający z kolejnej decyzji – z dnia [...] stycznia 2006 r.

Przyjęcie w tych okolicznościach przez organy, iż cofnięcie skarżącej uprawnień nastąpiło na okres przekraczający rok (z uwagi na przedłożenie badań po upływie roku od daty cofnięcia), co wypełniło, w ocenie organów obydwu instancji, dyspozycję przepisu art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym, wynikało z nieprawidłowej wykładni tego przepisu, było błędne i stanowiło naruszenie prawa materialnego w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie.

Powyżej przedstawione stanowisko, zgodnie z którym nie podlega sprawdzeniu kwalifikacji osoba, której cofnięto uprawnienia do kierowania pojazdami bez określenia końcowego terminu tego zakazu i w sytuacji, gdy faktycznie trwał on ponad rok, nie uprawnia do wniosku, iż nie jest możliwa weryfikacja predyspozycji do kierowania pojazdami na innej podstawie.

Zgodnie z przepisem art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. a) prawa o ruchu drogowym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji – na podstawie decyzji starosty - podlega osoba posiadająca przedmiotowe uprawnienia, co do której istnieją uzasadnione zastrzeżenia w zakresie jej kwalifikacji. Ustawodawca wyposażył zatem organy w prawne narzędzia weryfikowania predyspozycji kierowców do uczestniczenia w ruchu niezależnie od trybu zatrzymania prawa jazdy czy cofania uprawnień.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu II instancji rozważano również wzajemny stosunek przepisu art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) i lit. b) prawa o ruchu drogowym przyjmując za podstawę rozstrzygnięcia o odmowie przywrócenia uprawnień do kierowania pojazdami przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a). Wybór ten uzasadniono większym ciężarem gatunkowym obowiązku ponownego przystąpienia do egzaminu z powodu cofnięcia uprawnień niż z powodu zatrzymania prawa jazdy na okres przekraczający jeden rok (lit. b).

Powyższe rozważania były bezprzedmiotowe, albowiem w przepisie art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b) prawa o ruchu drogowym mowa jest o zatrzymaniu prawa jazdy na okres przekraczający jeden rok, nie o pozbawieniu prawa jazdy. W orzecznictwie podnosi się, iż sprawdzenie kwalifikacji w trybie powołanej normy dotyczy sytuacji, w której kierowca bez względu na przyczyny i okoliczności był faktycznie pozbawiony prawa jazdy na skutek jego zatrzymania i taki stan trwał ponad rok czasu (vide wyroki NSA z dnia 10 listopada 1998 r. w sprawie sygn. akt IISA 1291/98, Lex nr 41400 oraz z dnia 24 czerwca 1999 r. w sprawie sygn. akt II SA 652/99, Lex nr 46289, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie sygn. akt VI SA/Wa 1566/04, Lex nr 206539). Tymczasem w sprawie niniejszej nie miała miejsca sytuacja zatrzymania prawa jazdy, a cofnięto skarżącej uprawnienia do kierowania pojazdami na jeden rok, a nie na okres przekraczający rok. Zatem stan faktyczny w sprawie niniejszej nie wyczerpuje znamion art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b) prawa o ruchu drogowym.

Przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym dotyczy sytuacji, gdy cofnięto uprawnienia na czas dłuższy niż jeden rok i okres jednego roku dotyczy orzeczonego cofnięcia, niezależnie od czasu trwania faktycznego okresu nieposiadania uprawnień wynikającego z cofnięcia na rok czasu. Nawet więc wówczas, gdy osoba pozbawiona na rok uprawnień zwróci się o ich przywrócenie w późniejszym terminie – przekraczającym rok – to nie może być na nią nałożony obowiązek ponownego sprawdzenia kwalifikacji na podstawie tego przepisu.

Natomiast z mocy art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. b) pr. o ruchu drogowym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlegają osoby, którym zatrzymano prawa jazdy i faktyczny okres nieposiadania uprawnień (z powodu zatrzymania prawa jazdy) przekroczył rok czasu – niezależnie od przyczyn tego stanu rzeczy.

W niniejszej sprawie organy, w wyniku błędnej wykładni przepisu art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) cyt. ustawy ustaliły, iż przyczyny cofnięcia uprawnień nie ustały, albowiem skarżąca nie przystąpiła do egzaminu sprawdzającego kwalifikacje do kierowania pojazdami.

Stanowisko to, w ponownie prowadzonym postępowaniu (na skutek niniejszego wyroku) należy zweryfikować przy uwzględnieniu prawidłowo zinterpretowanej treści powołanego wyżej przepisu, której to interpretacji organy dokonają z uwzględnieniem powyższych uwag. Jeszcze raz należy zaakcentować, że przepis art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) prawa o ruchu drogowym ma zastosowanie wyłącznie w sytuacjach gdy cofnięcie uprawnień nastąpiło na okres przekraczający jeden rok. Gdy cofnięcie nastąpiło na krótszy okres lub z określeniem "na jeden rok" – przepis ten nie ma zastosowania niezależnie od tego, kiedy kierowca zwróci się o przywrócenie uprawnień. Okres cofnięcia musi być wskazany w decyzji o cofnięciu uprawnień. Konieczną przesłanką warunkującą przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem od poddania się sprawdzeniu kwalifikacji w tych wypadkach jest upływ okresu od cofnięcia uprawnienia; musi on przekroczyć jeden rok. Okres ten liczy się od momentu, gdy decyzja stała się ostateczna, chyba że nadano jej rygor natychmiastowej wykonalności (art. 108 § 1 Kpa); w tym ostatnim wypadku liczy się go od nadania rygoru. Jeżeli cofnięcie uprawnień nie przekroczyło roku, to poddanie takiej osoby egzaminowi sprawdzającemu z art. 114 ust. 1 pkt 2 lit. a) in principio prawa o ruchu drogowym jest niedopuszczalne. Ewentualnie może ona być skierowana na taki egzamin, gdy nasuną się zastrzeżenia co do jej kwalifikacji, ale na podstawie innego przepisu (por. R. Stefański "Prawo o ruchu drogowym. Komentarz" Dom Wydawniczy ABC 2005, wyd. II, teza 10 do art. 114). Natomiast gdy cofnięcie uprawnień nastąpiło bez wskazania terminu obowiązywania (jak w przypadku decyzji z dnia 29 listopada 2005 r.) przywrócenie uprawnień następuje po ustaniu przyczyny, niezależnie od czasu trwania faktycznego pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami.

Mając powyższe na uwadze orzeczono o uchyleniu zarówno decyzji zaskarżonej, jak i poprzedzającej jej wydanie decyzji pierwszoinstancyjnej na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W pkt 2. wyroku orzeczono na podstawie art. 152 p.p.s.a.

Wobec braku, do czasu zamknięcia rozprawy, wniosku pełnomocnika strony skarżącej ustanowionego na zasadzie prawa pomocy o zwrot kosztów zastępstwa prawnego - sąd nie orzekał w tym przedmiocie.