drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, , Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 2082/05 - Wyrok WSA w Warszawie z 2006-04-25, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 2082/05 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2006-04-25 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2005-10-25
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Wieczorek /sprawozdawca/
Jolanta Królikowska-Przewłoka /przewodniczący/
Zbigniew Rudnicki
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Sygn. powiązane
II GSK 265/06 - Wyrok NSA z 2007-02-20
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska – Przewłoka Sędziowie: WSA Zbigniew Rudnicki WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant: Łukasz Poprawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] czerwca 2005 r. sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy TELEAUDIO [...] udzielonego na rzecz – skarżącej - Spółki T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...]. na skutek sprzeciwu wniesionego przez T. S.A. z siedzibą w [...]. na podstawie art. 246, art. 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) w związku z art. 315 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej oraz art. 98 kpc w związku z art. 256 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej unieważnił prawo ochronne na w/w znak towarowy.

Urząd ustalił, że w dniu [...] grudnia 2003 r. T. S.A. z siedzibą w [...]. wniosła sprzeciw wobec decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] marca 2003 r. o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy TELEAUDIO [...] na rzecz firmy T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...]. Znak ten przeznaczony jest do oznaczania usług w klasach 38 i 41, tj. wypożyczania linii i/lub numerów telefonicznych, usług audiotexowych, organizowania konkursów rozrywkowych i edukacyjnych.

Wobec uznania sprzeciwu za bezzasadny przez uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy TELAUDIO [...], na podstawie art. 247 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej (dalej upwp) sprawa została przekazana do rozpatrzenia u trybie postępowania spornego jako sprawa o unieważnienie prawa ochronnego na przedmiotów) znak towarowy.

Spółka wnosząc sprzeciw wskazała, że prawo ochronne na kwestionowany znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 8 pkt 1 i 2 oraz art. 9 ust 1 pkt 1 i 2 ustawy o znakach towarowych (dalej uzt). Podniosła, że jest uprawniona z wcześniejszym pierwszeństwem z praw ochronnych na dwa znaki towarowe z elementem słownym AUDIOTELE: słowny AUDIOTELE [...] oraz słowno -graficzny AUDIO TELE [...], których używa w obrocie gospodarczym od dnia [...] marca 1995 r. dla wyróżniania swoich usług audioteksowych. Ponadto podniosła, że jako pierwsza na rynku uruchomiła [...] marca 1995 r. krajowy system audioteksowy i nadała mu nazwę Audiotele w celu wyłącznej identyfikacji z T. Zdaniem T. uprawniony ze spornego znaku wchodząc ponad rok później na rynek usług audioteksowych, tj. w czerwcu 1996 r. świadomie wybrał naśladownicze oznaczenie dla firmy i znaku z premedytacją używając ugruntowanego przez rok w świadomości przeciętnego telewidza oznaczenia Telewizji [...] przestawiając człony znaku AUDIOTELE na TELEAUDIO i kopiując grafikę opartą na telefonie. W tych okolicznościach, w ocenie Spółki wnoszącej sprzeciw, działanie uprawnionego ze spornego prawa jest sprzeczne z prawem i dobrymi obyczajami. Zdaniem spółki wnoszącej sprzeciw prawo ochronne na sporny znak towarowy narusza także prawa majątkowe Telewizji [...] oraz może wprowadzać odbiorców w błąd co do pochodzenia usług.

Uprawniony z prawa ochronnego wniósł o oddalenie sprzeciwu jako bezzasadnego podnosząc, że jego znak towarowy TELEAUDIO [...] nie jest podobny do powołanych znaków Telewizji [...]. Zdaniem uprawnionego dynamiczny charakter jego znaku towarowego oraz dominująca kolorystyka wyraźnie odróżniają go od znaków Telewizji [...] przez co nie istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców. Zdaniem skarżącej tę okoliczność potwierdziła Telewizja [...] nie przedstawiając żadnych dowodów wystąpienia takiego przypadku na przestrzeni wieloletniego używania znaków przez obie firmy. Zdaniem uprawnionego, sporne znaki towarowe przeznaczone są także dla różnych grup odbiorców. Uprawniony podniósł również, że jego działanie nie jest sprzeczne z prawem i dobrymi obyczajami, a także, że prawo ochronne na sporny znak towarowy nie narusza praw majątkowych Telewizji [...] S.A.

Na rozprawie w dniu 21 czerwca 2005 r. spółka wnosząca sprzeciw podtrzymała swoje żądanie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy TELEAUDIO [...] rozszerzając podstawę prawną sprzeciwu o art. 9 ust. 1 pkt 2 u/.t. Zdaniem spółki wnoszącej sprzeciw przestawienie przez uprawnionego w spornym znaku członów TELE i AUDIO jak również zastosowanie grafiki w postaci zwykłego telefonu powoduje, że znak ten w całości stanowi odtworzenie i skopiowanie oryginalnego i powszechnie znanego telewidzom co najmniej od 9 stycznia 1996 r. oznaczenia kojarzonego z Telewizją [...]. Na okoliczność powszechnej znajomości znaku AUDIOTELE przed datą zgłoszenia spornego znaku towarowego do ochrony spółka wnosząca sprzeciw przedłożyła do akt sprawy fragmenty pracy naukowej Anny Granit - Młynarskiej pt. Wdrażanie systemu Audiotele w Telewizji [...] S.A., w której autorka powołuje się na sondaż opinii publicznej przeprowadzony w dniach 24-26 listopada 1995 r. (str. 66 ww. opracowania), jak również powołała się na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] kwietnia 1999 r. w sprawie odmowy udzielenia ochrony na znak towarowy zgłoszony do ochrony za numerem [...]. Spółka wnosząca sprzeciw podniosła dodatkowo, że zgłoszenie spornego znaku towarowego nastąpiło w złej wierze. bowiem istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia usług audioteksowych oraz nastąpiło rozcieńczenie zarejestrowanego i powszechnie znanego znaku towarowego Telewizji [...]. Odnośnie zarzutu naruszenia art. 8 pkt 2 uzt spółka wnosząca sprzeciw wyjaśniła, że nazwa AUDIOTELE została wymyślona dla Telewizji [...] przez jej pracowników ale nie posiada konkretnych dowodów, która to osoba imiennie jest autorem tej nazwy, jak również powołała się na naruszenie prawa do graficznej formy swojego znaku. Spółka wnosząca sprzeciw stwierdziła także, że jej znak towarowy AUDIOTELE jest znakiem fantazyjnym dla towarów i usług objętych ochroną powołując się w tym zakresie na decyzję Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym RP z dnia [...] października 1999 r.

Uprawniony ze spornego prawa podtrzymał swoje stanowisko w tej sprawie zaprezentowane w odpowiedzi na sprzeciw wnosząc o jego oddalenie. Dodatkowo odnośnie twierdzenia spółki wnoszącej sprzeciw o powszechnej znajomości znaku towarowego AUDIOTELE podniósł, że oznaczenie to nie mogło być znakiem powszechnie znanym przypisanym Telewizji [...] SA, ponieważ w aktach sprawy brak jest dowodów na okoliczność powszechnej znajomości tego znaku, jak również jest to nazwa rodzajowa, która kojarzy się z telekonkursami czego, jego zdaniem, dowodem jest przedłożona do akt sprawy kserokopia leksykonu pt. Media, PWN, wydanie I, którego druk ukończono w listopadzie 1999 r. Uprawniony stwierdził także, że jeśli znaki towarowe zawierają w sobie część słowna nie mającą charakteru odróżniającego, stopień ich podobieństwa powinien być oceniany tylko w odniesieniu do grafiki z pominięciem części słownej zaś z analizy obrazów porównywanych znaków wynika, że różnią się one na tyle dostatecznie, że wyklucza m możliwość wprowadzenia w błąd odbiorców co do źródła pochodzenia usług nim oznaczonych tym bardziej, że znaki te są przeznaczone dla innych grup odbiorców.

Rozpoznając sprawę organ wskazał, że postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy TELEAUDIO [...] zostało wszczęte na skutek sprzeciwu uznanego przez uprawnionego z prawa ochronnego na sporny znak towarowy za bezzasadny. Zgodnie z art. 246 ustawy Prawo własności przemysłowej każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa. W świetle wyżej cytowanego przepisu sprzeciw jest powszechnym środkiem prawnym służącym każdej osobie, która nie musi wykazywać interesu prawnego we wszczęciu tego postępowania.

Zdaniem organu zgodnie z art. 315 ust. 3 ustawy p.w.p ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia tego znaku do ochrony. W przedmiotowej sprawie znak towarowy TELEAUDIO [...] został zgłoszony do ochrony w dniu [...] grudnia 1996 r., tj. pod rządami ustawy o znakach towarowych a zatem przepisy tej ustawy będą stanowić podstawę oceny ustawowych warunków wymaganych do uzyskania ochrony na ten znak.

W ocenie organu uzasadniony jest zarzut, że prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 9 ust. 1 pkt 1. Przeciwstawione znaki przeznaczone są do oznaczania tego samego rodzaju usług objętych klasami 38 i 41. Znaki towarowe spółki wnoszącej sprzeciw przeznaczone są do oznaczania towarów i usług w klasach: 9. 16. 28. 35. 38, 41, 42, w tym w klasach 38 i 41 m.in. do oznaczania takich usług jak: przekazywanie fonii i/lub wizji, organizowanie imprez artystycznych, estradowych, sportowych, rekreacyjnych, organizowanie nauki, szkoleń, organizowanie imprez o charakterze edukacyjnym i kulturalnym. Kwestionowany znak towarowy przeznaczony jest do oznaczania takich usług w klasach 38 i 41 jak: wypożyczanie linii i/lub numerów telefonicznych, usługi audiotexowe, organizowanie konkursów rozrywkowych i edukacyjnych. Z zestawienia zakresów ochrony porównywanych znaków zdaniem organu wynika, że są one przeznaczone do oznaczania tego samego rodzaju usług, tj. w ogólności usług w zakresie przekazów głosowych oraz organizowania imprez o charakterze edukacyjnym i rozrywkowym.

Sporny znak towarowy TELEAUDIO [...] jest znakiem słowno - graficznym przedstawiającym aparat telefoniczny z okrągłą tarczą cyfrową umieszczony na prostokątnej podstawie, na której usytuowany jest wykonany dużymi literami napis TELEAUDIO. Poniżej podstawy w niewielkiej odległości przebiega równolegle linia. Aparat telefoniczny oświetlony jest reflektorami. Znak ten zastrzeżony jest w kolorach: pomarańczowy, szary. czarny, biały, niebieski.

Spółka wnosząca sprzeciw posiada prawo wyłączne na:

- znak słowny AUDIOTELE [...] oraz

- znak słowno - graficzny AUDIO TELE [...] przedstawiający aparat telefoniczny z centralnie umieszczonym ekranem telewizora zamiast tarczy, na którym usytuowany jest wykonany dużymi drukowanymi literami napis AUDIO TELE Znak ten zastrzeżony jest w kolorach: szary, niebieski, błękitny.

Porównywane znaki towarowe składają się ze słów: TELEAUDIO i AUDIOTELE. które stanowią kombinację dwóch identycznych członów mających określone znaczenie. Zdaniem organu użycie w porównywanych znakach tych członów jedynie w zmienionej kolejności nie różnicuje tych znaków w warstwie słownej w takim stopniu aby wyeliminować niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia usług. Sporny znak towarowy TELEAUDIO oraz jeden ze znaków towarowych spółki wnoszącej sprzeciw -AUDIO TELE [...] posiadają dodatkowo grafikę na którą składa się aparat telefoniczny przedstawiony w różnej formie graficznej w obu znakach. W obu znakach zastosowano także inną kolorystykę.

Zdaniem organu różnice nie są wystarczające aby wyeliminować podobieństwo pomiędzy porównywanymi znakami spowodowane tym, że zasadnicze elementy tych znaków

-słowa: TEI.EAUDIO i AUDIOTELE są myląco podobne. Zdaniem organu elementy graficzne zawarte w porównywanych znakach pełnią rolę drugoplanową, jako że będą postrzegane przez odbiorców jako elementy dekoracyjne, nie zaś jako najbardziej znaczące elementy identyfikujące źródło pochodzenia usług. Wskazano, że przeciętny odbiorca skupi swoją uwagę na słowach TELEAUDIO i AUDIOTELE, gdyż przy ocenie podobieństwa znaków jako całości decydujące znaczenie odgrywają dominujące i zbieżne elementy porównywanych znaków. Organ wskazał, że przy postrzeganiu znaków składających się z więcej niż jednego elementu odbiorca zwraca uwagę na element dominujący w znaku. który najłatwiej zapada mu w pamięć i stanowi o właściwościach odróżniających znaku.

Urząd Patentowy wskazał, że dokonał porównania przeciwstawionych znaków w takiej postaci jak zostały zarejestrowane i w granicach podstaw prawnych złożonego sprzeciwu bez rozważania kwestii zdolności rejestrowej elementów słownych tych znaków towarowych.

W ocenie organu nieuzasadniony jest zarzut udzielenia prawa ochronnego na sporny znak towarowy z naruszeniem art. 8 pkt 1 uzt. Według art. 8 pkt 1 uzt niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. Zarzut rejestracji spornego znaku z naruszeniem art. 8 pkt 1 uzt oparty jest na twierdzeniu, że dokonując zgłoszenia spornego znaku towarowego, który jest naśladowniczo podobny do znaku towarowego AUDIOTELE, uprawniony w pasożytniczy sposób wykorzystuje wypracowaną przez Telewizję [...] S.A. dobrą opinię i zaufanie do tego znaku towarowego. Spółka wnosząca sprzeciw podniosła także, że poprzez rejestrację spornego znaku następuje rozcieńczenie znaku towarowego AUDIOTELE. Zdaniem organu Telewizja [...] S.A. nie przedstawiła w toku postępowania żadnych materiałów, z których wynikałoby , że znak towarowy AUDIOTELE cieszy się dobrą opinią i zaufaniem wśród odbiorców. Z przedłożonego przez nią do akt sprawy fragmentu pracy naukowej p. Anny Granit - Młynarskiej pt. Wdrażanie systemu AUDIOTELE w Telewizji [...] SA (str 68) wynika wręcz, że usługi (konkursy) sygnowane znakiem AUDIOTELE nie otrzymały dobrych ocen wśród odbiorców, a tym samym nie cieszą się dobrą opinią wśród odbiorców. Wobec powyższego według organu nie jest uzasadniony zarzut, aby uprawniony dokonując zgłoszenia spornego znaku miał zamiar w pasożytniczy sposób wykorzystać dobrą opinię i zaufanie do znaku towarowego AUDIOTELE, a tym samym aby działał sprzecznie z zasadami współżycia społecznego czy w złej wierze.

W ocenie organu brak jest uzasadnienia do zastosowania art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o znakach towarowych, bowiem spółka wnosząca sprzeciw powołuje się na przysługujące jej prawa do znaków towarowych AUDIOTELE zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem. W takiej sytuacji spółce wnoszącej sprzeciw przysługują prawa z tytułu uzyskanych praw wyłącznych na zarejestrowane znaki towarowe. Przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o znakach towarowych ma natomiast zastosowanie do niezarejestrowanych znaków towarów co wprost wynika z art. 24 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy. W takiej sytuacji w przypadku kolizji ze znakiem towarowym z późniejszym pierwszeństwem może mieć jedynie zastosowanie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 26.02.2004 r. Sygn. akt 6 II SA 1615/02).

Zdaniem organu nieuzasadniony jest zarzut, iż prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 8 pkt 2 ustawy o znakach towarowych, w myśl którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku naruszającego prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Zarzut ten oparty jest na twierdzeniu, że prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem praw majątkowych Telewizji [...] SA do graficznej formy znaku towarowego AUDIOTELE [...]. Spółka wnosząca sprzeciw podniosła także, że nazwa AUDIOTELE została wymyślona przez pracowników Telewizji [...], jednakże nie posiada ona konkretnych dowodów, która osoba imiennie jest jej autorem.

Powołany przepis art. 8 pkt 2 uzt nie chroni dodatkowo prawa z rejestracji znaku towarowego lecz zapobiega niezgodnemu z prawem wykorzystaniu cudzych dóbr osobistych (m.in. nazwiska, pseudonimu) lub majątkowych (m.in. prawa do firmy, tytułu prasowego, dzieła autorskiego) w charakterze znaku towarowego. W rozpatrywanej sprawie spółka wnosząca sprzeciw ograniczyła się jedynie do twierdzenia, że przysługują jej prawa majątkowe do formy graficznej znaku towarowego AUDIOTELE [...]oraz prawo do nazwy AUDIOTELE nie przedstawiając żadnych dowód na jego potwierdzenie. Wobec nie wykazania przez spółkę wnoszącą sprzeciw, że przysługują jej prawa majątkowe do formy graficznej znaku towarowego AUDIOTELE oraz nazwy ADIOTELE brak jest podstaw do uznania, że prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 8 pkt. 2 uzt.

Skargę na powyższą decyzję wywiodła skarżąca zarzucając, że zaskarżona decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj.:

A/ art. 29 w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31.01.1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. nr 5, poz. 17 ze zm.) w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej, wyrażającym się w przyjęciu przez UP RP, że sporne znaki są podobne w takim stopniu, iż w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego znak skarżącego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, a tym samym znak skarżącego narusza przepis art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t, poprzez oparcie swojej oceny na podobieństwie elementu słownego w naszym znaku do użytej w znakach TV. nazwy rodzajowej, jako dominujących w znakach, i pobieżnej ocenie płaszczyzny graficznej spornych znaków, jako mało istotną dla odbiorcy, wbrew stanowi rzeczywistemu i załączonym przez skarżącego dowodom (kserokopie stron Leksykonu Media, decyzja Izby Odwoławczej) świadczącym o tym, iż element słowny "audiotele", inaczej "telekonkurs" jest nazwą rodzajową i przy przeprowadzaniu oceny podobieństwa znaków nie powinien być brany pod uwagę.

Nadto zarzuciła naruszenie art. 77 § 1 i art. 80 kpa wyrażającym się w nie dopełnieniu obowiązku ciążącego na organie administracji publicznej, jakim jest Urząd Patentowy RP:

1. zebrania w sposób wyczerpujący i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, w związku z ostatecznym rozstrzygnięciem dotyczącym tej samej sprawy w wyniku postępowania toczącego się od 1998 roku między tymi samymi stronami przed organem właściwym do takiego rozstrzygnięcia,

2. ocenienia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność (istnienie niebezpieczeństwa wprowadzenia odbiorców w błąd) została udowodniona.

Powołała się na naruszenie art. 107 § 3 kpa wyrażającym się w nie dopełnieniu obowiązku wskazania w uzasadnieniu faktycznym decyzji faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym (naszym) dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, przez co nie zachowana została gwarantowana nam przez prawo zasada równości stron, i co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Ostatecznie wniosła stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP poprzez jej uchylenie i oddalenie wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy TELEAUDIO nr [...] oraz uchylenie zawartego w ww. decyzji postanowienia Kolegium Orzekającego o zwrocie przez skarżącego powodowi kosztów postępowania

Wskazała , że odnośnie przedstawionego przez Urząd zarzutu naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. to poza jednorodzajowością towarów/usług i uznaniu, że występuje zasadnicze podobieństwo znaków towarowych w płaszczyźnie słownej, zawierającej elementy dominujące i zbieżne, w wyniku czego istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów/usług jest niezasadne. Zdaniem skarżącej ocenę podobieństwa znaków organ oparł na podobieństwie dominującej jego zdaniem części słownej spornych znaków. Urząd stwierdził, że nie rozważał kwestii zdolności rejestrowej elementów słownych znaków, niemożność rozstrzygania tej kwestii tłumacząc narzuconymi przez TV. S.A. granicami żądania zawartego w sprzeciwie (sprzeciw w sprawie udzielenia prawa ochronnego z naruszeniem art. 8 pkt 1,2 oraz art. 9 ust. 1 pkt 1,2 u.z.t.). Urząd przyznał jednakże, że różnice w grafice znaków są widoczne zarówno w kolorystyce, jak i wyglądzie aparatów telefonicznych, nie wpłynęło to jednak na ogólną jego ocenę podobieństwa znaków, i - bez jakichkolwiek dowodów od pozwanego, subiektywnie stwierdził istnienie niebezpieczeństwa wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów. Urząd unieważnił prawo ochronne udzielone na znak towarowy TELEAUDIO nr [...] na rzecz skarżącego.

Odnośnie zarzutu TV. naruszania przez skarżącego przepisów art. 8 ust. 1 u.z.t. Urząd stwierdził, że TV. S.A. nie przedstawiła dowodów, iż jej znak towarowy AUDIOTELE cieszy się dobrą renomą, w związku z czym ww. zarzut nie znajduje uzasadnienia.

UP RP uznał także niezasadny zarzut TV. S.A. naruszenia przez skarżącego art. 8 ust. 2 u.z.t. ze względu na brak dowodów na posiadanie przez TV. praw majątkowych do formy graficznej znaku towarowego AUDIOTELE, jak również niezasadny zarzut naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, jako dotyczący znaków towarowych niezarejestrowanych, co w tym przypadku nie występuje.

W ocenie skarżącego decyzja rażąco narusza przepisy prawa, wskutek czego niezasadnie pozbawia uprawnionego nabytych praw ochronnych na sporny, słowno-graficzny znak towarowy TELEAUDIO nr [...]. Urząd w swojej decyzji, wbrew oczywistym dowodom przedstawionym przez skarżącego, konsekwentnie unika przyznania im mocy dowodowej, nie ustosunkowując się w uzasadnieniu decyzji do nich, w tym do decyzji Izby Odwoławczej - załącznik nr 3 do pisma skarżącej, oraz do treści haseł "audiotele" (str. 19 i 221 leksykonu Media) i "system audiotele" (str. 268 tego leksykonu) - załącznik nr 5 do tego pisma dowodzący, że słowo "audiotele" jest nazwą rodzajową i nie powinno być brane pod uwagę przy ocenie podobieństwa znaków,

Wskazał, że nie zgadza się z oceną Urzędu, że w spornych znakach elementem dominującym jest część słowna, a grafika zastosowana w znaku uprawnionego stanowi naśladownictwo grafiki znaku TV. i nie różni się na tyle, żeby wykluczyło to niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd. Zdaniem skarżącego słowo jest niewątpliwie dominujące tylko w spornych znakach TV. W znaku uprawnionego element słowny jest mato widoczny, w pamięci odbiorcy zachowuje się przede wszystkim intensywny, pomarańczowy kolor tym bardziej, że znak w rzeczywistości eksponowany jest w ruchu. Dowodem na wyraźne różnice w spornych znakach są załączone do niniejszej skargi odbitki tych znaków.

Zdaniem skarżącego, rażącym naruszeniem prawa jest fakt nie przeprowadzenia oceny zdolności rejestrowej części słownej znaków spornych. Wskazał, że postępowanie nie dotyczy unieważnienia praw ochronnych na znaki towarowe TV., jednakże stwierdzenie w tym postępowaniu przez Urząd, na podstawie dostarczonych przez uprawnionego dowodów, że warstwa słowna w spornych znakach nie powinna być oceniana pod kątem podobieństwa, gdyż jest nazwą rodzajową i nie miałoby to wpływu na ważność rejestracji tych znaków, ale pozwalałoby na przeprowadzenie prawidłowej analizy podobieństwa znaków, czego nie uczyniono. Zdaniem skarżącej Urząd wydając decyzję o unieważnieniu praw ochronnych na znak uprawnionego, w uzasadnieniu której oparł się na twierdzeniu, iż zachodzi istotne podobieństwo części słownej spornych znaków, pośrednio odrzucił dowody skarżącej potwierdzając zdolność rejestrową części słownej znaków TV. Stoi to w sprzeczności z dostarczonymi przez skarżącą dowodami. Zdaniem skarżącej Urząd w decyzji nie wskazał dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, wydając decyzję w oparciu o własną, subiektywną ocenę podobieństwa znaków i istnienia niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd średniorozważnego, przeciętnego odbiorcę usług obu podmiotów. Wskazała, że zgodnie z art. 232 kpc Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (tu - brak dowodu na niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd. Takiego dowodu nie udało się zdobyć TV. na przestrzeni 7 lat toczącego się postępowania sprzeciwowego w niniejszej sprawie. Fakt, iż na kopii strony 268 leksykonu Media (który to leksykon nie dotyczy TV., lecz wszystkich polskich mediów) załączonej do naszego pisma występuje hasło "system audiotele" oraz stoi przy nim informacja, że został wprowadzony w 1995 r. oraz, że na stronie 19 tego leksykonu występuje hasło audiotele=telekonkurs, a na stronie 221 hasło "telekonkurs, audiotele - konkurs organizowany przez telewizję., (komentarz własny - zatem dowolną telewizję, a nie TV.) został przemilczany zarówno przez Urząd, jak też przez powoda pomimo, iż nie pierwszy raz taki dowód został złożony w kolejnych postępowaniach dotyczących przedmiotowych znaków. Występujący w leksykonie termin "system audiotele" został w takim samym kontekście użyty w pracy naukowej Anny Granit pt. "Wdrażanie systemu audiotele w Telewizji [...] S.A". Skarżąca wskazał, że czytając tę pracę odnosi się wrażenie, że jest ona napisana na zamówienie TV., dla jej potrzeb, ze względu na wskazówki na końcu pracy, co należy czynić, aby wzmocnić siłę oddziaływania na odbiorców reklam telekonkursów oraz notoryczne używanie nazwy rodzajowej audiotele w zestawieniu z nazwą TV. Zdaniem skarżącej praca ta nie została nigdy wcześniej, w trakcie 7 lat trwania przedmiotowego postępowania, przez powoda załączona, chociaż nosi datę 1999 r.

W jej ocenie pominięcie przez UP RP złożonych przez skarżącą dowodów w sprawie, dowodów wystarczających istniejącej wówczas Izbie Odwoławczej przy UP RP do uznania słowa "audiotele" za nazwę rodzajową, której nie służy ochrona w charakterze znaku towarowego, Urząd uzyskał możliwość oparcia swojej decyzji na fałszywych przesłankach podobieństwa spornych znaków dominującym jego zdaniem elementem słownym, co daje podstawy do unieważnienia takiej decyzji.

Zdaniem skarżącej z dostarczonych przez nią dowodów bezwzględnie wynika, że część słowna znaków towarowych powoda jest nazwą rodzajową: audiotele=telekonkurs, w związku z czym nie powinna być przez Urząd brana pod uwagę przy ocenie podobieństwa spornych znaków. Stwierdzenie przez Urząd naruszania art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w oparciu o błędnie przeprowadzoną analizę podobieństwa znaków, i na tej podstawie unieważnienie przyznanych praw do słowno-graficznego znaku towarowego TELEAUDIO stanowi rażące naruszenie prawa.

Wskazała, że na stronie 268 leksykonu Media istnieje zapis, że od 1995 roku określenie "audiotele" jest nazwą rodzajową systemu a nie oznaczeniem wyróżniającym podmiot prawny, jakim jest TV. S.A., do czego bezpodstawnie rości sobie prawo.

Zdaniem skarżącej Polska nieustannie zalewana jest nowymi nazwami rodzajowymi, co jest wynikiem tempa rozwoju techniki oraz otwarcia się kraju na wiedzę światową. Język polski i nie tylko polski musi wzbogacać się nieustannie ze względu na powstawanie wciąż nowych, dotychczas nieznanych rozwiązań technicznych i ekonomicznych. Nie oznacza to jednak, że przez wczesne użycie nowej nazwy rodzajowej używacz nabywa do niej prawa wyłączne i z tego faktu może czerpać korzyści, ograniczając innym dostęp do nazwy rodzajowej.

Nadto podniosła, że [...] Sp. z o.o została zarejestrowana w KRS w dniu [...] marca 1996 r. (zał. Nr 6), a więc przed datą dokonania zgłoszenia znaku towarowego AUDIOTELE przez TV., i zgodnie z art. 37 i 38 obowiązującego wówczas Kodeksu Handlowego, skarżącemu służyła ochrona prawna firmy (czego Urząd nigdy nie wziął pod uwagę prowadząc kolejne postępowania w przedmiotowej sprawie). Zgodnie z ogólnymi regułami, w przypadku kolizji pomiędzy firmą a zarejestrowanym z "gorszym" pierwszeństwem znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko.

Na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2006r. skarżący podtrzymał argumenty wskazując, iż brak jest jednorodzajowości towarów i usług w szczególności w klasie 38. Nadto w piśmie z dnia [...] kwietnia 2006r. będącym załącznikiem do protokółu wskazał, że organ niewłaściwie zinterpretował przepis art.9 ust.1 pkt.1 u.z.t. poprzez przyjęcie, że to czy element AUDIOTELE/TELEAUDIO ma zdolność wskazywania na rynkowe pochodzenie towarów nie wpływa na ocenę podobieństwa znaków – informacyjny charakter elementu AUDIOTELE.

Uczestnik postępowania podtrzymując argumenty, podniósł na rozprawie, iż w sprawach rozpoznawanych w trybie spornym nr [...] i [...] organ oddalił skargi w przedmiocie odmowy unieważnienia znaku AUDIOTELE. Zdaniem uczestnika kwestia ta została prawomocnie przesądzona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z ustawą z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), zwaną ustawą o u.s.a., ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270), zwana ustawą o p.p.s.a., ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. przepisy wprowadzające ustawę - prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1271), zwana ustawą p.w.u.p. postępowanie toczy się na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zgodnie z art.1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słusznościowych.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art.134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Zgodnie z art. 2 Konstytucji, Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Stosownie zaś do art. 6 k.p.a. organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. W świetle powołanych wyżej przepisów decyzja administracyjna, a w szczególności, jak to ma miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy, jest oparta na obowiązujących przepisach prawa i zgodna z ich treścią. Organ wyjaśnił sprawę w sposób wymagany przez art. 7, 77, 80 i 107 § 3 kpa, i nie doszło do naruszenia przepisów postępowania administracyjnego oraz przepisów prawa materialnego.

Zgodnie z art. 246 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa. W przedmiotowej sprawie rejestracja tego znaku został zamieszczone w WUP-ie Nr [...], a więc już w okresie obowiązywania przepisów Prawa własności przemysłowej, dlatego też, wobec tejże decyzji możliwe było złożenie sprzeciwu. Zgodnie zaś z art. 247 ust. 2 jeżeli uprawniony w odpowiedzi na zawiadomienie, podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny, sprawa zostanie przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. W myśl art. 255 pkt. 9 ustawy Prawo własności przemysłowej sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny, Urząd Patentowy rozpatruje w trybie postępowania spornego. Zgodnie z art. 315 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej do praw m.in. w zakresie znaków towarowych, istniejących w dniu wejścia w życie ustawy (22 sierpnia 2001 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. W związku z tym, ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa z rejestracji znaku towarowego ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia tego znaku do zarejestrowania.

W przedmiotowej sprawie znak towarowy słowny TELEAUDIO [...] został zgłoszony do rejestracji w dniu [...] grudnia 1996 r., tj. w okresie obowiązywania ustawy o znakach towarowych. Ustawa ta będzie więc, stanowić podstawę prawną oceny zdolności rejestrowej przedmiotowego znaku.

Należy zauważyć, że postępowanie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego toczy się w trybie postępowania spornego (art. 255 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Postępowanie to może być wszczęte tylko na wniosek i cechuje się kontradyktoryjnością stron. Urząd Patentowy orzekając w sprawie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego związany jest granicami wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę (art. 255 ust. 4 powyższej ustawy). Należy podkreślić, iż to na wnioskodawcy, który żąda unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego ciąży ciężar dowodu z którego wywodzi skutki prawne.

Urząd Patentowy działający w trybie postępowania spornego na podstawie art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) jest związany rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie prowadzenia postępowania i orzekania. W myśl tego przepisu, do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Na mocy powołanego przepisu, na Urzędzie Patentowym spoczywają obowiązki w zakresie m.in. dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, mając na uwadze interes społeczny i słuszny interes obywateli (art. 7 k.p.a.), w zakresie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 255 ust. 4 ustawy – Prawo własności przemysłowej (art. 77 § 1 k.p.a.), a także należytego uzasadnienia rozstrzygnięcia, stosownie do wymogów art. 107 § 3 k.p.a.

Z obowiązków tych Urząd Patentowy wywiązał się w sposób właściwy respektując zarówno przepisy postępowania administracyjnego jak i przepis prawa materialnego.

Ustawa - Prawo własności przemysłowej w art. 315 ust. 1 i 3 wyraża zasadę, w myśl której zdolność ochronną znaków towarowych zarejestrowanych lub zgłoszonych do rejestracji przed 22 sierpnia 2001 r. ocenia się na podstawie dotychczasowych przepisów. Przepisami, stanowiącymi podstawę do oceny zdolności ochronnej znaku towarowego TELAUDIO [...] są zatem przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1985r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.).

Rozpatrując wniosek skarżącej - skarżącej Urząd Patentowy kierował się więc regułami zawartymi w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985r. o znakach towarowych - zwanej dalej u.z.t. (Dz.U. Nr 5, poz. 17), który to artykuł stanowił podstawę rozstrzygnięcia. W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Tak więc aby rejestracja znaku była niedopuszczalna muszą wystąpić następujące przesłanki:

- rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju

- podobieństwo do znaku zarejestrowanego na rzecz innego

przedsiębiorstwa,

- podobieństwo znaków musi być kwalifikowane to znaczy takie, że może odbiorcę wprowadzić w błąd co do pochodzenia towarów w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego.

Stosownie do tego przepisu, przeszkodę do rejestracji stanowi prawo z rejestracji z wcześniejszym pierwszeństwem z praw ochronnych na dwa znaki towarowe z elementem słownym AUDIOTELE: słowny AUDIOTELE [...] oraz słowno -graficzny AUDIO TELE [...], których używa w obrocie gospodarczym od dnia 19 marca 1995 r. dla wyróżniania swoich usług audioteksowych.

Niedopuszczalna jest rejestracja znaków towarowych, gdyby w jej wyniku powstało prawo, którego zakres pokrywałby się chociaż częściowo z zakresem prawa z rejestracji z wcześniejszym pierwszeństwem.

W doktrynie prawa definiuje się, że ,,... niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów polega na możliwości błędnego nie odpowiadającego rzeczywistości, przypisania przez przeciętnego odbiorcę uprawnionemu z rejestracji danego towaru ze względu na nałożony nań znak, a ponadto iż niebezpieczeństwo to jest wynikiem podobieństwa towarów i podobieństwa oznaczeń.,, ( R. Skubisz "Prawo Znaków Towarowych ,,komentarz Wydawnictwo prawnicze Spółka z o.o. str.83 Warszawa 1997r.).

W ocenie Sądu uzasadnione jest stanowisko organu, że prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało udzielone z naruszeniem art. 9 ust. 1 pkt 1. Przeciwstawione znaki przeznaczone są do oznaczania tego samego rodzaju usług objętych klasami 38 i 41. Znaki towarowe spółki wnoszącej sprzeciw przeznaczone są do oznaczania towarów i usług w klasach: 9. 16. 28. 35. 38, 41, 42, w tym w klasach 38 i 41 m.in. do oznaczania takich usług jak: przekazywanie fonii i/lub wizji, organizowanie imprez artystycznych, estradowych, sportowych, rekreacyjnych, organizowanie nauki, szkoleń, organizowanie imprez o charakterze edukacyjnym i kulturalnym. Kwestionowany znak towarowy przeznaczony jest do oznaczania takich usług w klasach 38 i 41 jak: wypożyczanie linii i/lub numerów telefonicznych, usługi audiotexowe, organizowanie konkursów rozrywkowych i edukacyjnych. Z zestawienia zakresów ochrony porównywanych znaków zdaniem organu wynika, że są one przeznaczone do oznaczania tego samego rodzaju usług, tj. w ogólności usług w zakresie przekazów głosowych oraz organizowania imprez o charakterze edukacyjnym i rozrywkowym.

O fakcie, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z towarami tego samego rodzaju świadczy okoliczność, iż oba znaki zostały przeznaczone do oznaczenia artykułów-towarów w klasach 38 i 41, tj. wypożyczania linii i/lub numerów telefonicznych, usług audiotexowych, organizowania konkursów rozrywkowych i edukacyjnych.

Sporny znak towarowy TELEAUDIO [...] jest znakiem słowno - graficznym przedstawiającym aparat telefoniczny z okrągłą tarczą cyfrową umieszczony na prostokątnej podstawie, na której usytuowany jest wykonany dużymi literami napis TELEAUDIO. Poniżej podstawy w niewielkiej odległości przebiega równolegle linia. Aparat telefoniczny oświetlony jest reflektorami. Znak ten zastrzeżony jest w kolorach: pomarańczowy, szary. czarny, biały, niebieski.

Spółka wnosząca sprzeciw posiada prawo wyłączne na:

- znak słowny AUDIOTELE [...] oraz

- znak słowno - graficzny AUDIO TELE [...] przedstawiający aparat telefoniczny z centralnie umieszczonym ekranem telewizora zamiast tarczy, na którym usytuowany jest wykonany dużymi drukowanymi literami napis AUDIO TELE Znak ten zastrzeżony jest w kolorach: szary, niebieski, błękitny.

Porównywane znaki towarowe składają się ze słów: TELEAUDIO i AUDIOTELE. które stanowią kombinację dwóch identycznych członów mających określone znaczenie.

Użycie w porównywanych znakach tych członów jedynie w zmienionej kolejności nie różnicuje tych znaków w warstwie słownej w takim stopniu aby wyeliminować niebezpieczeństwo wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia usług. Sporny znak towarowy TELEAUDIO oraz jeden ze znaków towarowych spółki wnoszącej sprzeciw -AUDIO TELE [...] posiadają dodatkowo grafikę na którą składa się aparat telefoniczny przedstawiony w różnej formie graficznej w obu znakach. W obu znakach zastosowano także inną kolorystykę.

W ocenie Sądu różnice takie nie są wystarczające aby wyeliminować podobieństwo pomiędzy porównywanymi znakami spowodowane tym, że zasadnicze elementy tych znaków

-słowa: TEI.EAUDIO i AUDIOTELE są myląco podobne.

Przeciętny odbiorca zdaniem Sądu skupi swoją uwagę na słowach TELEAUDIO i AUDIOTELE, gdyż przy ocenie podobieństwa znaków jako całości decydujące znaczenie odgrywają dominujące i zbieżne elementy porównywanych znaków.

Porównując wykazy usług przeciwstawionych znaków, można stwierdzić, że usługi opisanych wyżej klas zawarte w wykazie przedmiotowego znaku są tego samego rodzaju co usługi uprawnionego ze znaków AUDIOTELE [...] oraz AUDIO TELE [...] gdyż mają identyczne zastosowanie do bardzo specyficznego celu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w całości podziela analizę wykazu usług jaką przeprowadził Urząd Patentowy w zaskarżonej decyzji.

W doktrynie prawa podkreśla się, że stwierdzenie podobieństwa towarów pozwala przejść do zbadania podobieństwa samych oznaczeń, przy czym należy pamiętać, że im bardziej podobne towary ,tym większa możliwość uznania znaków za podobne do siebie (R. Skubisz "Prawo Znaków Towarowych,, komentarz Wydawnictwo prawnicze Spółka z o.o. str.97 Warszawa 1997 r.).

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Urząd Patentowy RP dokonał w sposób prawidłowy analizy podobieństwa przedmiotowego znaku TELAUDIO [...] i przeciwstawionych znaków opisanych wyżej. Oba znaki w ocenie Sądu należy porównać mając na uwadze podobieństwo ich warstwy słownej, fonetycznej i znaczeniowe .

W literaturze wskazuje się, iż podobieństwo "graficzne" wynika "...z użycia części tych samych liter na budowy obu porównywanych oznaczeń... Należy także podkreślić, że "drobne odchylenia pomiędzy znakami nie powinny prowadzić do wniosku o braku podobieństwa oznaczeń. Chodzi o brak lub dodanie przedrostka lub przyrostka, jak również zmiana litery lub liter..."(R.Skubisz "Prawo znaków towarowych" Komentarz Wydawnictwo Prawnicze Spółka z o.o. str. 92 Warszawa 1997 r.)

Jak wyżej wykazano, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z łudzącym podobieństwem oznaczeń w płaszczyźnie fonetycznej, "graficznej" i znaczeniowej. W ocenie Sądu okoliczności te mają wpływ na niebezpieczeństwo konfuzji wyżej omówionych znaków.

Należy podkreślić, że Urząd Patentowy dokonał analizy znaku w całości, oraz słusznie przedstawił podgląd, odnośnie ewentualnych cech, mogących wpłynąć na odróżnienie jednego znaku od drugiego.

Przechodząc do omówienia trzeciej przesłanki zaistnienia ryzyka konfuzji tzn. podobieństwa znaku kwalifikowanego – takiego, że może odbiorcę wprowadzić w błąd co do pochodzenia usług w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego. Należy stwierdzić, że oferowane usługi są usługami masowymi że należą do tak zwanych usług masowych. Korzysta z nich szeroki krąg odbiorców w różnym przedziale wiekowym. Przeciętny nabywca tego rodzaju usługi, z uwagi na ich powszechny charakter nie będzie w sposób dokładny analizował oferty i może dojść do przekonania, że oferowany produkt to nowa bądź licencyjna wersja produktu.

W ocenie Sądu zaskarżona decyzja nie narusza również art. 7 i 77 § 1 kpa, a także art. 107 § 3 kpa. Urząd Patentowy w sposób prawidłowy zgromadził i ocenił materiał dowodowy zebrany w sprawie, a także dokonał prawidłowego uzasadnienia swojej decyzji zgodnie z dyspozycją art. 107 § 3 kpa. Przedstawiając sposób badania przeciwstawionych znaków we wszystkich płaszczyznach Urząd Patentowy wskazał, że przeciętny odbiorca może pomylić znaki i ofertę wychodzącą od różnych dostawców a przeprowadzona analiza i ocena podobieństwa przeciwstawionych znaków była dokonana zgodnie z ustalona praktyką z uwzględnieniem wszystkich koniecznych elementów tejże oceny, która to znalazła swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W tym miejscu warto powołać się, zdaniem Sadu, na stanowisko doktryny wyrażone przez prof. M. Kępińskiego, który przy dokonywaniu takiej analizy sugeruje uwzględniać "...ogólne wrażenie, jakie oba porównywane oznaczenia wywierają na odbiorcę. Zasada ta opiera się na spostrzeżeniu, że dla nabywcy decydujące znaczenie mają zbieżne elementy obu oznaczeń. Jest to usprawiedliwione z psychologicznego punktu widzenia, gdyż nabywca zachowuje w pamięci jedynie ogólny zarys oznaczenia, którego poszukuje. Kieruje się więc przy wyborze jedynie pewnymi przewodnimi elementami oznaczenia, z pominięciem odrębnych rozbieżności..." (M. Kępiński: Niebezpieczeństwo wprowadzania w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów w prawie znaków towarowych, nr 28, str. 48).

Powyższy pogląd został również podzielony przez prof. R. Skubisza, który wskazuje na pierwszym miejscu wśród zasad, którymi winien kierować się nie tylko Urząd Patentowy RP, ale także sądy w postępowaniach z tytułu naruszeń prawa z rejestracji, iż "..po pierwsze, należy uwzględniać ogólne wrażenie, jakie oba porównywane oznaczenia wywierają na odbiorcę. Zasada ta opiera się na spostrzeżeniu, że dla nabywcy decydujące znaczenie mają zbieżne elementy obu oznaczeń". (R. Skubisz "Prawo znaków towarowych. Komentarz" Warszawa 1997, s. 90-91).

Analogiczne stanowisko wyrażają również komentatorzy na gruncie ustawy - Prawo własności przemysłowej, w szczególności na przypomnienie zasługuje myśl wyrażona przez U. Promińską: "Jedna z powszechnie przyjętych reguł stanowi, że podobieństwo znaków ocenia się według cech wspólnych, a nie według występujących w nich różnic. Zatem różnice nie wykluczają podobieństwa znaków. Gdy różnice są dominujące - ryzyko pomyłki jest mało prawdopodobne a zatem podobieństwo w rozumieniu ustawy nie zachodzi. Gdy dominują cechy wspólne, to choć różnice istnieją, kupujący może być wprowadzony w błąd, a zatem można mówić o podobieństwie uzasadniającym postawienie zarzutu naruszenia prawa do znaku oryginalnego" ("Prawo własności przemysłowej" pod red. U. Promińskiej. Warszawa 2004, s. 261.

Zasada, iż dla odbiorców priorytetowe znaczenie mają zbieżne cechy oznaczeń, a nie występujące pomiędzy nimi różnice znalazła potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (vide: wyrok NSA z dnia 28 marca 2002 r. w sprawie znaku towarowego KRÓLEWSKA PARA, sygn. akt II S.A. 27778/01, wyrok WSA z 30 marca 2004 r. w sprawie znaku towarowego TERRAVITA, sygn. akt 6 II S.A. 1017/02).

Na koniec warto podkreślić , że w prawie państw zachodnich wykształciła się zasada, że w wypadku kolizji dwóch znaków wszelkie wątpliwości należy rozstrzygać na rzecz uprawnionego do znaku towarowego z wcześniejszym pierwszeństwem(...). Powyższa zasada jest konsekwencją przekonania, że przedsiębiorca, który dla towarów tego samego rodzaju wybiera znak towarowy podobny do znaku z wcześniejszym pierwszeństwem działa na własne ryzyko

i wątpliwości winny być rozstrzygane na jego niekorzyść.

Sąd podziela stanowisko organu, iż w przedstawionym stanie faktycznym brak było podstaw do zastosowania przepisów art. 8 pkt 1 i 2 uzt.

Biorąc powyższe pod rozwagę na zasadzie art. 151 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt