Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku V. S.A. z siedzibą w [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi V. S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty do kosztów świadczenia w 2010 oraz ustalenie jednolitego wskaźnika procentowego tego udziału i umorzenie postępowania w sprawie ustalenia części podmiotów zobowiązanych do pokrycia dopłaty postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Pełnomocnik skarżącej V. S.A. z siedzibą w [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w prawidłowym trybie i terminie skargę na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązanych do udziału w pokryciu dopłaty do kosztów świadczenia w 2010 oraz ustalenie jednolitego wskaźnika procentowego tego udziału i umorzenie postępowania w sprawie ustalenia części podmiotów zobowiązanych do pokrycia dopłaty. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca uzasadnia złożony wniosek twierdzeniem, iż decyzja ta stanowić będzie podstawę do podjęcia przez organ dalszych kroków w zakresie egzekucji dopłaty 2010, a w szczególności wydania decyzji indywidualnych ustalających wysokość zobowiązań poszczególnych przedsiębiorców. Skarżąca podniosła argument, iż decyzjom indywidualnym nadaje się z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności co umożliwia ich egzekucję przed rozpoznaniem skargi przez Sąd powodując niebezpieczeństwo powstania po stronie przedsiębiorców szkody majątkowej. Spółka twierdziła również, iż podniesione przez nią okoliczności pozostają obiektywne i możliwe do zweryfikowania już w oparciu o treść skargi, bez przeprowadzania szczegółowego postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1 tego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Regulacja ta ma charakter fakultatywny i stanowi formę tymczasowej ochrony w postępowaniu sądowo administracyjnym, stanowiąc wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 p.p.s.a., w myśl, której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie ma charakteru obligatoryjnego, zatem sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, nawet, jeśli zostaną spełnione przesłanki od zaistnienia, których ustawodawca uzależnia wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

Rozstrzygając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych, do których należą: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Od tej zasady ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące aktów prawa miejscowego, które weszły w życie, oraz aktów lub czynności, których wstrzymanie wykonania wyłącza ustawa szczególna.

Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków a także, ich konkretyzacja w przedstawionym przez stronę materiale dowodowym. Uzasadnienie wniosku powinno zawierać argumenty świadczące o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne w odniesieniu się do konkretnych faktów i okoliczności.

Skarżąca w merytoryczny sposób nie uprawdopodobniła ani tym bardziej nie udowodniła przywołanych w skardze argumentów. W szczególności nie przytoczyła konkretnych, mierzalnych danych, które wskazywałyby na możliwość powstania szkody majątkowej.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż to na stronie "ciąży obowiązek przynajmniej uprawdopodobnienia, że okoliczność, na którą się powołuje, może mieć miejsce. Sprowadza się on do przedstawienia konkretnych zdarzeń oraz dokumentacji finansowej, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego orzeczenia faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków" (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 stycznia 2014 r. syg. akt II FZ 1350/13). Warto podkreślić, że wstrzymanie wykonania decyzji ma charakter wyjątkowy, zatem obowiązek przedstawienia okoliczności pozwalających sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy. Jak wykazano powyżej strona nie wywiązała się z tego obowiązku, co więcej w złożonym wniosku w żaden sposób nie odniosła się do swojej sytuacji majątkowej.

Sąd ponadto zwraca uwagę, że argumenty poniesione we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji kwestionują również legalność zaskarżonej decyzji i odnoszą się do meritum sprawy. Zważyć należy, że "przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie można utożsamiać z oceną wydanej decyzji. Celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd" (por. postanowienie NSA z dnia 13 listopada 2012 r. o sygn. akt II OSK 590/12). Zatem przytoczone przez strony zarzuty naruszenia zasad postępowania administracyjnego nie mogą stanowić podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Sąd wyłącznie bada zaistnienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. przedewszystkim w oparciu o okoliczności wskazane we wniosku.

Reasumując ochrona tymczasowa przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie służy zabezpieczeniu strony przed wszystkimi skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed skutkami bezpośrednio wiążącymi się z jej wykonaniem, mogącymi stanowić znaczną szkodę lub być trudnymi do odwrócenia. "Chodzi, więc o szkodę wyrządzoną wykonaniem konkretnej decyzji, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego (wyegzekwowanego) świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu." (Bogusław Dauter, Komentarz do art.61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi LEX nr 498515). Jednocześnie wstrzymanie wykonanej decyzji nie może być utożsamiane z oceną legalności wydanej decyzji i odnosić się do meritum sprawy.

W niniejszej sprawie sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na fakt, iż strona w żaden sposób nie uprawdopodobniła, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., postanowił odmówić wstrzymania wykonania decyzji.