Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Z art. 155 Kpa wynika, iż niezbędnym elementem rozpatrzenia wniosku strony o zmianę decyzji ostatecznej jest istnienie tej decyzji w obrocie prawnym. Określenie w decyzji administracyjnej terminu ważności powoduje, że z upływem tego terminu decyzja wygasa, a więc przestaje istnieć w obrocie prawnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis,, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 września 2007 r. sprawy ze skargi Gminnego Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia instrukcji eksploatacji odpadów oddala skargę.

Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T. złożył

w dniu [...] października 2006 r. do Starosty B. wniosek o zmianę ostatecznej decyzji z dnia [...] grudnia 2002 r. Nr [...] zatwierdzającej instrukcję eksploatacji odpadów w T. poprzez wydłużenie terminu obowiązywania decyzji do dnia 6 września 2006 r.

Decyzją z dnia [...] lutego 2007 r. Nr [...] Starosta Powiatu B. odmówił zmiany swojej ostatecznej decyzji z dnia [...] grudnia 2002 r. Nr [...] w zakresie ustalenia terminu jej ważności do dnia 6 września 2006 r. Organ w uzasadnieniu decyzji stwierdził, iż wniosek był bezprzedmiotowy już w chwili złożenia, ze względu, iż pierwotna decyzja z dnia [...] grudnia 2002 r. straciła ważność z dniem 1 lipca 2004 r.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się strona i złożyła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.. Zarzuciła w nim naruszenia art. 78 Kpa polegające na nie przeprowadzeniu dowodu ze świadków na okoliczność istnienia słusznego interesu strony oraz interesu społecznego przemawiającego za pozytywnym załatwieniem wniosku oraz naruszenia art. 7 i 77 Kpa. Odwołujący się zarzucił także naruszenie art. 60 ustawy o odpadach, polegające na odstąpieniu od określenia odrębnego zakresu monitorowania składowiska odpadów oraz przyjęciu, że terminy określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie zakresu, czasu, sposobu oraz warunków prowadzenia monitoringu składowisk odpadów oraz art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy – Prawo ochrony środowiska mają bezwzględnie obowiązujący charakter.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] maja 2007 r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło w całości decyzję organu I instancji i umorzyło postępowanie w sprawie zmiany decyzji ostatecznej nr [...] z dnia [...] grudnia 2002 r. zatwierdzającej instrukcję eksploatacji odpadów w T. W uzasadnieniu organ podkreślił, iż przeprowadzone postępowanie było bezprzedmiotowe, dlatego też zachodziła konieczność umorzenia postępowania przed organem I instancji. Zaznaczył, iż wniosek strony dotyczył zmiany decyzji ostatecznej, która jednak w sposób samoistny wygasła znacznie wcześniej – w pkt. XIV sentencji decyzji zaznaczono, że decyzja traci ważność po dniu 30 czerwca 2004 r. W tej sytuacji niemożliwa jest zmiana treści decyzji wygasłego rozstrzygnięcia, prowadząca do jego "reaktywowania". W ocenie organu strona miała obowiązek wystąpić z nowym wnioskiem o zatwierdzenie instrukcji eksploatacji składowiska odpadów, skoro decyzja zatwierdzająca poprzednią instrukcję utraciła ważność.

Na powyższą decyzję Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej

i Mieszkaniowej w T. wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. W skardze strona podtrzymała zarzuty przedstawione

w odwołaniu od decyzji I instancji, tj. naruszenie art. 60 ust. 1 i 2 ustawy o odpadach, oraz art. 7, 77 i 78§1 w zw. z art. 10 Kpa.

W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze

w B., podtrzymując dotychczasowe stanowisko, wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Stosownie do treści art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny bada legalność zaskarżonej decyzji, to jest jej zgodność

z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej

i oceny tej dokonuje w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie.

Rozpoznając sprawę w tak zakreślonej kognicji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. nie dopatrzył się, aby w zaskarżonej decyzji zostało naruszone prawo materialne oraz przepisy postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 155 Kpa decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji

i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Z powyższego przepisu wynika, iż niezbędnym elementem rozpatrzenia wniosku strony o zmianę decyzji ostatecznej jest istnienie tej decyzji w obrocie prawnym.

W przedmiotowej sprawie, strona skarżąca wniosek o zmianę decyzji ostatecznej złożyła w dniu 23 października 2006 r., podczas gdy ta decyzja była ważna do dnia 30 czerwca 2004 r. Nie budzi zatem wątpliwości, iż w chwili złożenia wniosku decyzja Starosty Powiatu B. z dnia [...] grudnia 2002 r. już nie obowiązywała a zatem nie istniała w obrocie prawnym. W konsekwencji za zbędne należało uznać rozważania dotyczące zakresu nabytych praw, czy też interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Skoro w dniu złożenia wniosku nie było

w obrocie prawnym ostatecznej decyzji, słusznie organ II instancji przyjął, iż wniosek dotyczący jej zmiany jest bezprzedmiotowy. Nie można bowiem zmienić decyzji, której już nie ma w obrocie prawnym.

Zgodzić się należy ze stanowiskiem organu II instancji, iż strona skarżąca,

w sytuacji, w której się znalazła w związku z wygaśnięciem decyzji Starosty Powiatu B. z dnia [...] grudnia 2002 r., miała obowiązek wystąpić z nowym wnioskiem o zatwierdzenie instrukcji eksploatacji składowiska odpadów. Jedynie

w trakcie ważności w/w decyzji strona skarżąca mogła skutecznie domagać się jej zmiany.

Powyższy pogląd znajduje oparcie także w sądownictwie administracyjnym.

W wyroku z dnia 13.09.2002 r. sygn. akt I SA 531/02 NSA (nr LEX nr 156834) stwierdził, iż "określenie w decyzji administracyjnej terminu ważności powoduje, że taka decyzja wygasa z upływem terminu, na który została wydana. W takim wypadku nie wydaje się decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji określającej termin ważności zezwolenia. Jest to zbędne, ponieważ z upływem określonego w decyzji czasu dochodzi automatycznie do usunięcia jej z obrotu prawnego. Ażeby zapobiec wystąpieniu tego rodzaju skutku należałoby w postępowaniu nadzwyczajnym, określonym w art. 155 k.p.a., doprowadzić do zmiany decyzji za zgodą stron. Jednakże zmiana w tym trybie może mieć miejsce dopóty, dopóki owa decyzja znajduje się jeszcze w obrocie prawnym". Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela powyższy pogląd i uznaje za własny.

Mając na uwadze powyższe rozważania należało zarzuty skargi, dotyczące zarówno naruszenia prawa materialnego jak i procesowego, uznać za bezzasadne. Wniosek strony skarżącej o zmianę ostatecznej decyzji był bezprzedmiotowy od chwili jego wniesienia, a zatem nie było potrzeby przeprowadzać w sprawie jakiegokolwiek postępowania dowodowego. W związku z powyższym organy nie mogły naruszyć przepisów ustawy o ochronie odpadów oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie zakresu, czasu, sposobu oraz warunków prowadzenia monitoringu składowisk odpadów, albowiem w sprawie nie było potrzeby badania, czy istnieje słuszny interes strony. Organy nie naruszyły również wskazanych w skardze przepisów Kpa, skoro wszczęte na podstawie

art. 155 Kpa postępowanie było od początku bezprzedmiotowe.

W świetle powyższych rozważań brak jest podstaw do kwestionowania zgodności zaskarżonej decyzji z prawem.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznając skargę za nieuzasadnioną, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.