Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 03 sierpnia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 03 sierpnia 2005 roku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego; oddala skargę.

Skarżący E. T. pismem z dnia [...]roku zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z prośbą o przyznanie zasiłku celowego na spłatę zadłużenia za mieszkanie.

W związku z powyższym organ I instancji przeprowadził wywiad środowiskowy, w wyniku którego ustalił następujący stan faktyczny: Skarżący –E. T. przed osadzeniem w zakładzie karnym prowadził samodzielnie gospodarstwo domowe. Skarżący w miesiącu [...]roku otrzymał wyrównanie zasiłku stałego wyrównawczego za okres od [...]roku do dnia [...]roku w wysokości [...]złotych. Ponadto stwierdzono, iż skarżący miał znaczne zadłużenie w opłatach za czynsz - [...]złotych oraz za pobór energii elektrycznej w wysokości [...] złotych. Skarżący od dnia [...] roku odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w K. o sygn. akt [...].Organ I instancji ustalił także, że koniec odbywanej kary przypada na dzień [...]roku.

Decyzją z dnia [...]roku nr [...]

Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w K. na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 roku, Nr 64, poz. 593) odmówił E. T. przyznania pomocy w formie zasiłku celowego.

W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że E. T. od [...]r. do [...]r. odbywa karę pozbawienia wolności.

Od powyższej decyzji E. T. wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu.

W uzasadnieniu odwołania podał, iż zaskarżona decyzja jest "mocno" krzywdząca. Ponadto wskazał, że kilkakrotnie wnioskował o przyznanie dodatku mieszkaniowego i każdorazowo odmówiono mu jego przyznania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...]roku Nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z póź. zm.) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, "że przedmiotem postępowania administracyjnego było ustalenie, czy skarżący spełniał przesłanki określone w ustawie z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej, uzasadniające przyznanie w/w pomocy w formie zasiłku celowego, a nie kwestia, która była podniesiona przez skarżącego w złożonym odwołaniu dotycząca przyznania dodatku mieszkaniowego na podstawie ustawy o dodatkach mieszkaniowych z dnia 21 czerwca 2001 roku."

Ponadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze podkreśliło, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczenia z pomocy społecznej.

W skardze na powyższą decyzję E. T. podniósł, że od [...] roku odbywa karę pozbawienia wolności i wielokrotnie zwracał się do Urzędu Miasta w K. o dotację mieszkaniową lecz nigdy jej nie otrzymał. Odmówiono mu także przyznania zasiłku celowego na opłacenie zaległości za mieszkanie. Ponadto skarżący wskazał, że jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym i stan jego zdrowia pogarsza się, a odmowa przyznania pomocy pieniężnej na opłacenie zaległości mieszkaniowych może w konsekwencji doprowadzić do utraty mieszkania.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że przyznanie skarżącemu zgodnie z jego wnioskiem zasiłku celowego stanowiłoby naruszenie przepisu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej, w myśl którego osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej. Skarga E. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego była zatem bezpodstawna. Ponadto organ odwoławczy wyjaśnił, że nie ustosunkował się do zarzutów dotyczących odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego, bowiem, jak wskazano sprawa ta nie była przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 3 i art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwana dalej u.p.s.a. sądy administracyjne zostały powołane do badania legalności decyzji, niektórych postanowień i innych aktów organów administracyjnych. W związku z tym kontrolą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi objęta jest zgodność z prawem materialnym zaskarżonych aktów administracyjnych, a także badanie zgodności tych aktów pod względem formalnym, a więc badanie, czy w postępowaniu administracyjnym nie nastąpiło takie naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym, które miało wpływ na wynik sprawy.

W niniejszej sprawie organy administracyjne nie naruszyły wskazanych wyżej przepisów.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowią przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 wyżej powołanej ustawy "Osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej".

Według art. 36 ust. 1 cyt. ustawy świadczeniem z pomocy społecznej jest zasiłek celowy.

Z akt niniejszej sprawy wynika, iż E.T. wnioskiem z dnia [...]r. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej w K. o przyznanie zasiłku celowego na spłatę zadłużenia z tytułu nieuiszczonych opłat czynszowych. Skarżący od dnia [...]r. odbywał, w Zakładzie Karnym w K., karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w K. – sygn. akt [...] (koniec odbywania kary przypada na dzień [...]r.).

W tym stanie rzeczy organ orzekający, powołując się na treść art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, zaskarżoną decyzją odmówił skarżącemu przyznania wnioskowanego świadczenia z pomocy społecznej.

W ocenie Sądu organ rozpoznający sprawę nie uchybił przepisowi prawa materialnego stanowiącego podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Z kategorycznego brzmienia przepisu art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wynika, iż "osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej."

Bezsporną okolicznością w sprawie jest, iż skarżący będąc osadzonym w Zakładzie Karnym w K. wystąpił do organu pomocy społecznej o przyznanie świadczenia w formie zasiłku celowego.

Trafnie zatem organ administracyjny stwierdził, że przyznanie skarżącemu odbywającemu karę pozbawienia wolności prawa do świadczenia z pomocy społecznej stanowiłoby naruszenie dyspozycji art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej.

Bez wpływu na treść zaskarżonej decyzji pozostały argumenty skarżącego przytoczone w skardze.

W tej sytuacji skargę jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw należało oddalić, na podstawie art. 151 u.p.s.a.