Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2013 r. sprawy ze skargi Rady [...] w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Rady [...] w W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Minister Finansów decyzją znak [...] z [...] kwietnia 2013 r., działając na postawie art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198, ze zm., zwanej dalej ustawą o dostępie do informacji publicznej) oraz art. 107 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm., zwanej dalej K.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku Rady [...] w W. z [...] marca 2013 r., o udzielenie informacji publicznej orzekł o odmowie udostępnienia żądanej przez wnioskodawcę informacji publicznej przetworzonej w zakresie zgód na podjęcie dodatkowego zatrudnienia udzielonych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. nr 227, poz. 1505) oraz zgód dla urzędników służby cywilnej na prowadzenie zajęć dydaktycznych wydanych w Ministerstwie Finansów w 2012 r., dotyczących zgód pozostających w związku z realizacją zadań publicznych.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że żądana informacja stanowi informację publiczną przetworzoną, bowiem jej udostępnienie będzie wymagało szeregu czynności w celu wytworzenia nowej informacji poprzez sięgnięcie do dokumentacji źródłowej, również archiwalnej, dotyczącej udzielenia poszczególnych zgód, dokonanie analizy tej dokumentacji w celu wybrania informacji niezbędnych do realizacji wniosku, dokonania ewentualnej anonimizacji oraz usunięcia danych prawnie chronionych, dokonania segregacji i podziału według wskazanych we wniosku kryteriów. W związku

z powyższym, wnioskodawca w trybie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, został wezwany do wykazania, że uzyskanie żądanej przez niego informacji publicznej przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wnioskodawca w odpowiedzi na powyższe wezwanie stwierdził, że żądane dokumenty, stanowią informację publiczną prostą, nie wymagającą skomplikowanych analiz, innych czasochłonnych czynności i nie wymagają wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego. W ocenie zaś organu istota oraz charakter żądanych informacji wskazują, iż zrealizowanie wniosku nie będzie skutkowało uzyskaniem przez wnioskodawcę realnego wpływu na funkcjonowanie organów państwa, w tym na usprawnienie ich działania oraz organizację pracy, zatem udostępnienie informacji nie będzie służyło interesowi publicznemu.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. wnioskodawca złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o uchylenie wydanej decyzji w całości i udostępnienie informacji publicznej we wnioskowanym zakresie. Wydanemu rozstrzygnięciu postawił zarzut naruszenia:

- art. 7 i art. 61 ust. 1 i 2, art. 63 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

- art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d), art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a), art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej;

- art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 1 w związku z art. 107 § 3 in fine K.p.a.

Wnioskodawca zarzucił decyzji organu brak prawidłowego uzasadnienia faktycznego i prawnego. Zawarte w uzasadnieniu decyzji bardzo ogólne twierdzenia Ministra Finansów nie przekonują strony co do słuszności rozstrzygnięcia decyzji.

W decyzji nie wykazano bowiem logicznego i prawnego związku między zakresem ograniczenia dostępu do informacji publicznej a zakresem wniosku i pojęciem informacji publicznej. Ponadto, wnioskodawca zarzucił organowi naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem nie przedstawiono żadnego logicznego argumentu dla stwierdzenia, że udostępnienie informacji nie będzie służyło interesowi publicznemu.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Minister Finansów działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 K.p.a. oraz art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, decyzją znak [...] z [...] maja 2013 r., orzekł o utrzymaniu w mocy własnej decyzji z [...] kwietnia 2013 r.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ nie zgodził się z wnioskodawcą, że decyzja z dnia [...] kwietnia 2013 r. nie spełnia elementarnych wymagań, co do składników decyzji z uwagi na brak w niej prawidłowego uzasadnienia faktycznego

i prawnego. Ww. decyzja zawiera bowiem wszystkie składniki, o których mowa w art. 107 § 1 i § 3 K.p.a., tj. m.in. uzasadnienie faktyczne, które zawiera w szczególności wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn z powodu, których odmówił wnioskodawcy udostępnienia informacji publicznej przetworzonej, oraz uzasadnienie prawne z wyjaśnieniem podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. W decyzji z dnia [...] kwietnia 2013 r. została szczegółowo omówiona i uzasadniona zarówno kwestia uznania żądania informacji publicznej za informację przetworzoną, jak również braku związku między wnioskowanymi informacjami, a przedstawionymi celami pozyskania tych informacji skutkującego nie wykazaniem istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego.

Minister wskazał, że w świetle poglądów judykatury informacja przetworzona stanowi pewnego rodzaju kompilację posiadanych przez organ danych. W jej efekcie powstaje przetworzony dokument czy zespół danych, nieistniejący do momentu jego wytworzenia na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Powstaje zatem nowa jakość wykreowana z informacji jednostkowych. W wyniku procesu przetworzenia powstaje dokument inny niż dokument pierwotny czy pierwotne dokumenty. Różnica między informacją prostą a informacją przetworzoną polega na tym, że informacją prostą jest informacja zawarta w istniejącym dokumencie lub dokumentach,

a informacja przetworzona, musi zostać dopiero wytworzona na podstawie istniejących dokumentów czy - inaczej mówiąc - "specjalnie" przygotowana dla wnioskodawcy. Proces przetworzenia oznacza przekształcenie czegoś, nadanie temu innej postaci. Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. I OSK 735/09 organ zauważył, że informacja przetworzona jest jakościowo nową informacją, nieistniejącą w przyjętej treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego. Informacja przetworzona wymaga podjęcia określonego działania przez organ w odniesieniu do odpowiedniego zbioru informacji będącego w jego posiadaniu, z którego to zbioru uzyskana zostanie informacja publiczna.

Dalej organ dodał, że przetworzenie informacji wiąże się z koniecznością odpowiedniego zestawienia informacji, samodzielnego ich zredagowania, związanego

z koniecznością przeprowadzenia przez zobowiązany podmiot czynności analitycznych, których końcowym efektem jest dokument pozwalający na dokonanie przez jednostkę samodzielnej interpretacji i oceny. W odniesieniu do informacji przetworzonej ustawodawca wprowadził szczególną przesłankę jej udostępnienia. Przed udostępnieniem informacji podmiot zobowiązany powinien sprawdzić, czy udostępnienie informacji w zakresie określonym we wniosku jest "szczególnie istotne dla interesu publicznego". Ciężar zaś oceny tego, czy wnioskodawca w sposób właściwy wykazał we wniosku istnienie interesu publicznego, spoczywa na podmiocie zobowiązanym, który powinien dokonać oceny zarówno wniosku, jak i zakresu, w jakim wnioskodawca chce uzyskać informację publiczną. W art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy

o dostępie do informacji publicznej chodzi bowiem o to, czy uzyskanie - udostępnienie określonej informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, tj. może mieć realne znaczenie dla funkcjonowania określonych struktur publicznych

w określonej dziedzinie życia społecznego, może wpływać na poprawę, usprawnienie wykonywania zadań publicznych dla dobra wspólnego danej społeczności. W sytuacji zatem braku interesu publicznego, organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej powinien wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji.

Dodatkowo organ zauważył, że w art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej wprowadzono zasadę, że każdemu przysługuje prawo dostępu do informacji publicznej, a od osoby je wykonującej nie wolno żądać wskazania interesu prawnego

i faktycznego. Tym samym ustawodawca uznał, iż odmowa udostępnienia informacji publicznej ma charakter wyjątku. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej na prawo do informacji publicznej składają się między innymi uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Za sprawę szczególnie istotną dla interesu publicznego uznaje się taką, która ze względu na rodzaj, czas, miejsce, sposób oraz okoliczności rozstrzygania i realizacji, w istotnym zakresie wpływa lub może wpływać na wykonywanie przez podmioty władzy publicznej ich uprawnień i obowiązków. W zakresie prawa dostępu do informacji oznacza to, że interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. w konsekwencji usprawniałoby działanie jego organów. Dla uzyskania szczególnego interesu publicznego niezbędne jest więc wskazanie, że działanie organów i innych podmiotów realizujących zadania publiczne wywołało lub będzie wywoływać skutki potencjalnie wobec dużego kręgu adresatów. Wnioskodawca musi więc wykazać, że informacje,

o które wnosi, nie dotyczą wyłącznie jego interesu, a ponadto zobowiązany jest określić okoliczności i fakty pozwalające na przyjęcie, że działa on w interesie publicznym,

a sprawa, o której chce zostać poinformowany, ma szczególne znaczenie.

W orzecznictwie sądowym przyjęto, że w pewnych przypadkach suma informacji prostych posiadanych przez adresata wniosku może przekształcić się w informację przetworzoną, jeżeli uwzględnienie wniosku wymaga ich zgromadzenia poprzez przegląd materiałów źródłowych, w których są zawarte, a ilość informacji prostych konieczna dla sporządzania wykazu wskazanego we wniosku jest znaczna i angażuje po stronie wnioskodawcy środki i zasoby konieczne dla jego prawidłowego funkcjonowania. W odpowiedzi na wezwanie organu do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego dla pozyskania żądanych informacji przetworzonych, wnioskodawca nie wykazał takiego interesu stwierdzając, że żądane informacje dotyczą informacji prostej.

Następnie organ wskazał, że w zakresie wnioskowanych informacji nie dysponuje gotową informacją dotyczącą zgód na podjęcie dodatkowego zatrudnienia udzielonych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505, z późn. zm.) oraz zgód dla urzędników służby cywilnej na prowadzenie zajęć dydaktycznych wydanych w Ministerstwie Finansów

w 2012 r. W celu przygotowania odpowiedzi niezbędne byłoby w szczególności:

1. przeanalizowanie wszystkich wydanych zgód na podjęcie dodatkowego zatrudnienia udzielonych w latach 2009, 2010, 2011 oraz 2012;

2. przeanalizowanie każdej, wyłonionej w ww. sposób, wydanej zgody wg kryterium związku z wykonywaniem zadań publicznych;

3. dokonanie wyodrębnienia informacji niezbędnych do przekazania informacji;

4. przygotowanie informacji zgodnie z wnioskiem;

5. przeanalizowanie wszystkich wydanych w Ministerstwie Finansów zgód dla urzędników służby cywilnej na poprowadzenie zajęć dydaktycznych wydanych

w Ministerstwie Finansów w 2012 r. ;

6. przeanalizowanie każdej, wyłonionej w ww. sposób, wydanej zgody wg kryterium związku z wykonywaniem zadań publicznych;

7. dokonanie wyodrębnienia informacji niezbędnych do przekazania informacji;

8. przygotowanie informacji zgodnie z wnioskiem;

W ocenie organu przeprowadzenie wyżej wymienionych czynności wymaga podjęcia czasochłonnych działań o charakterze intelektualnym, połączonych

z zaangażowaniem pracowników Ministerstwa Finansów. Nie budzi więc wątpliwości, że wskazane w sentencji niniejszej decyzji informacje mają charakter informacji przetworzonej. Wnioskodawca nie wykazał zaś istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego, a organ po zbadaniu sprawy również nie dopatrzył się istnienia takiego interesu, wobec czego brak jest podstaw do udostępnienia żądanej informacji publicznej przetworzonej. Ponadto, wnioskodawca nie przedstawił nowych, istotnych argumentów, które pozwoliłby na zmianę uprzednio wydanej decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej przetworzonej, ani nie stwierdzono wad, na które wskazał wnioskodawca, co uzasadnia utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji.

Skargę na ostateczną w administracyjnym toku instancji decyzję organu złożyła Rada [...]w W. (dalej jako "skarżąca") reprezentowana przez przewodniczącego T. L. wnioskując o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji Ministra Finansów oraz nakazanie organowi udostępnienie informacji publicznej stosownie do wniosku, w terminie [...] dni od otrzymania zwróconych akt sprawy, nadto o zasądzenie kosztów postępowania. Wydanemu rozstrzygnięciu strona skarżąca postawiła zarzuty naruszenia:

- art. 7, art. 61 ust. 1 i 2, art. 63 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.);

- art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d), art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a), art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej;

- art. 6, art. 7, art. 10, art. 15 w zw. z art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 1 w związku z art. 107 § 3 in fine K.p.a.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że twierdzenia organu w skarżonych decyzjach są wyłącznie gołosłowne. Żądane informacje nie są bowiem informacjami przetworzonymi, organ błędnie zaś utożsamia konieczność przekształcenia informacji

z jej przetworzeniem i pozyskaniem całkiem nowej informacji, nadto nie przedstawiono żadnego logicznego argumentu dla stwierdzenia, że udostępnienie informacji nie będzie służyło interesowi publicznemu. Wydana na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzja musi wyjaśniać przyczyny odmowy, nie pozostawiając wątpliwości co do prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia. Dane dotyczące dodatkowego zatrudnienia dostępne są w systemie kadrowo płacowym Ministerstwa Finansów, a ich uzyskanie to kwestia kilku minut, jeżeli nie sekund. Argumenty organu

o konieczności długotrwałego i uciążliwego przetwarzania danych w tym zakresie są więc nieprawdziwe. Nie można się zgodzić z organem, że nie dysponuje on "gotową informacją". Informacja taka jest gotowa, gdyż organ posiada pisma w sprawie udzielenia zgód i nie musi ich wytwarzać, a tym bardzie dokonywać "analiz" czy tworzyć "zestawień", a skarżąca nie żądała sporządzenia zestawień czy wykazów zgód, lecz przekazania takich zgód.

Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z 13 kwietnia 2012 r., sygn. II SA/Wa 18/12, skarżąca wskazała, że pojęcie "interesu publicznego" nie jest zdefiniowane i funkcjonuje jako pojęcie niedookreślone, jednakże w swej istocie odnosi się do spraw związanych z funkcjonowaniem podstawowych struktur państwowych i innych podmiotów publicznych. Inaczej rzecz ujmując, działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z realną możliwością wpływania na funkcjonowanie instytucji państwa. Przenosząc zatem powyższe rozważania na grunt przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 stwierdzić należy, że informacje przetworzone to takie informacje, które są z jednej strony istotne z punktu interesu państwa, zaś z drugiej strony ich przetworzenie w sensie fizycznym musi się wiązać nie tyle z nakładem pracy

i to nawet znacznym w zakresie czasowym, lecz - a właściwie przede wszystkim -

z formą owego przetworzenia. Stąd też za takie informacje uznać należy - co jest zgodne z ustalonym już stanowiskiem doktryny oraz judykatury i na co powołuje się organ - określony zbiór (suma) informacji prostych, których przetworzenie wymaga dokonania stanowczych analiz, obliczeń, wyciągów, zestawień statystycznych, usuwanie danych chronionych prawem, połączonych w ich pozyskanie znacznych środków finansowych i osobowych. Reasumując, informacja przetworzona jest jakościową nową informacją, nieistniejącą dotychczas w przyjętej treści i postaci. To, że organ nie zdołał uporządkować danych, nie może automatycznie oznaczać, że mamy tu do czynienia z informacją przetworzoną, a w konsekwencji "obarczać" tym skarżącą. Gdyby się bowiem kierować tego rodzaju kryterium, to właśnie wszędzie tam, gdzie

z różnych powodów nie uporano się dotychczas ze zorganizowaniem owej pracy

w sposób nieuprawniony można by było wykorzystywać do tego celu pojęcie informacji "przetworzonej". W takich sytuacjach organ może korzystać z możliwości przewidzianej w art. 13 ust. 2 ustawy, a mianowicie jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1 (14 dni od dnia złożenia wniosku), podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów powielając argumentację zawartą

w zaskarżonej decyzji wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, że sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja, akt nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 powołanej wyżej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Nie może przy tym wydać orzeczenia na niekorzyść strony skarżącej, chyba że dopatrzy się naruszenia prawa skutkującego stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.

Badając skargę według ww. kryteriów uznać należy, że skarga jest zasadna, bowiem zarówno zaskarżona jak i poprzedzająca ją decyzja naruszają przepisy prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Poza sporem w niniejszej sprawie jest, że żądane przez skarżącą informacje, są informacjami publicznymi w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sporne natomiast jest czy informacje o których udostępnienie ubiega się skarżąca - jak twierdzi organ - stanowią tzw. informacje publiczne przetworzone. Jeśli bowiem są to informacje przetworzone, to jak wskazuje organ - skarżąca winna wykazać przesłankę z art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, warunkującą uzyskanie takiej informacji.

Zgodnie z ww. przepisem prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Skarżąca pomimo jednak stosownego wezwania przez organ, takiej przesłanki w ocenie organu nie wykazała, wskazując jedynie, że żądane przez nią informacje stanowią informacje proste, a nie przetworzone.

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że informacją przetworzoną jest informacja publiczna opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku

z żądaniem wnioskodawcy i na podstawie kryteriów przez niego wskazanych, czyli innymi słowy informacja, która zostanie przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów. Informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tzw. informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Powyższe zabiegi czynią takie informacje proste informacją przetworzoną, której udzielenie jest skorelowane

z potrzebą istnienia przesłanki interesu publicznego.

W ocenie Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie organ

w wystarczający sposób w swoich decyzjach wykazał, że żądane przez skarżącą informacje stanowią informacje publiczne przetworzone. Organ słusznie zauważył, że w pewnych przypadkach suma informacji prostych posiadanych przez adresata wniosku może przekształcić się w informację przetworzoną, jeżeli uwzględnienie wniosku wymaga ich zgromadzenia poprzez przegląd materiałów źródłowych, w których są zawarte, a ilość informacji prostych konieczna dla sporządzania wykazu wskazanego we wniosku jest znaczna i angażuje po stronie wnioskodawcy środki i zasoby konieczne dla jego prawidłowego funkcjonowania. Organ wyjaśnił przy tym, że w zakresie wnioskowanych informacji nie dysponuje gotową informacją dotyczącą zgód na podjęcie dodatkowego zatrudnienia udzielonych na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy

z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505, z późn. zm.) oraz zgód dla urzędników służby cywilnej na prowadzenie zajęć dydaktycznych wydanych w Ministerstwie Finansów w 2012 r., nadto szczegółowo opisał niezbędne czynności jakie będzie trzeba przeprowadzić w celu realizacji wniosku. Tym samym, organ w wystarczający sposób wykazał, że przeprowadzenie wyżej wymienionych czynności wymaga podjęcia czasochłonnych działań o charakterze intelektualnym, połączonych z zaangażowaniem pracowników Ministerstwa Finansów.

Zauważyć jednak należy, że z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika jednoznacznie, iż wnioskodawca nie musi wykazywać powodów, dla których spełnienie jego żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wnioskodawca występujący o udostępnienie informacji publicznej nie musi wiedzieć na etapie składania wniosku, że żądana przez niego informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej, a zatem w momencie formułowania i kierowania wniosku nie jest zobligowany do wskazania powodów, dla których spełnienie jego żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. To na podmiocie zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej ciąży obowiązek wykazania braku istnienia przesłanki ustawowej koniecznej dla udzielenia informacji przetworzonej. Jeżeli wnioskodawca żądający takiej informacji, po wezwaniu nie wykaże istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego dla jej udzielenia, podmiot zobowiązany powinien wydać w oparciu o art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej decyzję odmawiającą udzielenia informacji, a w jej uzasadnieniu wykazać brak "szczególnego interesu publicznego".

Przesłanka materialnoprawna "szczególnej istotności" niewątpliwie bowiem determinuje tryb postępowania przedmiocie udostępnienia informacji publicznej przetworzonej. Funkcjonalna wykładnia normy art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej bezspornie nie pozwala na obciążenie strony wnioskującej

o informację obowiązkiem wykazywania już na poziomie złożonego wniosku, że żądanie w nim zawarte dotyczy informacji szczególnie istotnej dla interesu publicznego. Obciążony takim obowiązkiem jest przede wszystkim podmiot dysponujący informacją

i to on musi dokonać takiej kwalifikacji z chwilą otrzymania wniosku, ewentualnie po wezwaniu wnioskodawcy do uzupełnienia argumentacji w nim przedstawionej. Do organu należy nadto szczegółowe uzasadnienie braku istnienia tej przesłanki w decyzji o odmowie udostępnienia. Wniosek o udostępnienie informacji przetworzonej winien bowiem zostać rozpoznany zarówno, gdy brak w nim będzie jakiegokolwiek uzasadnienia "szczególnego interesu publicznego", jak również kiedy wnioskodawca

w ogóle nie zareaguje na wezwanie, by ten interes wykazał. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany powinien samodzielnie zbadać przesłanki przemawiające za istnieniem szczególnej istotności dla interesu publicznego (patrz - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dnia 11 września 2012 r. sygn. akt I OSK 1015/12, dostępny

w internetowej bazie orzeczeń).

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu w składzie orzekającym w niniejszej sprawie skarga zasługuje na uwzględnienie bowiem organ nie wykazał

w uzasadnieniach swoich rozstrzygnięć w wystarczający i przekonywujący sposób, że sam zbadał przesłanki przemawiające za istnieniem szczególnej istotności dla interesu publicznego. W pierwszej ze swoich decyzji organ stwierdził jedynie, że istota oraz charakter żądanych informacji wskazują, iż zrealizowanie wniosku nie będzie skutkowało uzyskaniem przez wnioskodawcę realnego wpływu na funkcjonowanie organów państwa, w tym na usprawnienie ich działania oraz organizację pracy, zatem udostępnienie informacji nie będzie służyło interesowi publicznemu. Utrzymując w mocy swoją decyzję stwierdził zaś jedynie, że wnioskodawca nie wykazał istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego, a organ po zbadaniu sprawy również nie dopatrzył się takiego interesu, wobec czego brak jest podstaw do udostępnienia żądanej informacji publicznej przetworzonej. Organ nie podjął więc w tym zakresie wszelkich kroków do wyjaśnienia sprawy, nie zebrał i nie rozpatrzył w wyczerpujący sposób całego materiału dowodowego, naruszając tym samym art. 7 i art. 77 K.p.a. Takie stwierdzenia organu uznać też należy za dowolne, a jako takie naruszające art. 80 K.p.a. Dlatego też, uzasadnienia organu w tym zakresie nie spełniają wymogów wskazanych w art. 11 i art. 107 § 3 K.p.a. Dopiero w odpowiedzi na skargę organ podjął próbę szerszego uzasadnienia swojego stanowiska, niemniej jednak kontroli Sądu podlegają jedynie zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja, a nie odpowiedź na skargę.

W ponownym postępowaniu organ, mając na uwadze art. 153 p.p.s.a, jak również ww. uwagi i wskazania Sądu po raz kolejny rozpozna wniosek skarżącej.

W przypadku gdy ponownie uzna, że zasadnym jest wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia informacji przetworzonej, organ winien w swoim uzasadnieniu,

w szczegółowy, wyczerpujący i przekonywujący sposób wykazać brak istnienia przesłanki ustawowej wskazanej w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W tym stanie sprawy na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a należało orzec jak w punkcie pierwszym wyroku. O wstrzymaniu wykonalności zaskarżonej decyzji orzeczono mając na uwadze art. 152 p.p.s.a. Orzeczenie o kosztach wydano w oparciu o art. 200 i art. 209 p.p.s.a.