Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 21 maja 2008 roku. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu – Robert Talaga po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2008 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku T.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...], Nr [...], Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych /-/R. Talaga

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu w wysokości 999,00 zł T. K. złożył wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

We wniosku skarżący wskazał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną oraz dwoma młodocianymi synami. Skarżący nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych, ani przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro. Skarżący oświadczył, że nie osiąga żadnego dochodu z jego firmy handlowej [...], podobnie jak jego żona, która nie pracuje i również nie osiąga żadnego dochodu. Skarżący oświadczył, że dnia 31 lipca 2002 roku została ustanowiona rozdzielność majątkowa z jego żoną, która nie posiada żadnego majątku, a osiągany tymczasowo przez nią dochód w żaden sposób nie pozostaje w dyspozycji skarżącego i nie polepsza jego sytuacji materialnej. Miesięczne koszty utrzymania skarżący oszacował na 3000,00 zł ( mieszkanie, media, RTV, telefon – 1100,00 zł, wyżywienie – ok. 1.500,00 zł, inne opłaty ok. 400,00 zł ).

Skarżący zaznaczył, że sytuacja w jakiej się znalazł od momentu wydania decyzji obciążających go kwotą należności celno – podatkowych ulega ciągłemu pogorszeniu, a zakończenie części postępowań administracyjnych uniemożliwiło mu dalszą działalność i postawiło w obliczu bankructwa.

Ponieważ udzielone informacje nie wyjaśniły rzeczywistej sytuacji skarżącego został on wezwany do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy.

W ramach uzupełnienia wniosku skarżący oświadczył, że środki przeznaczane na utrzymanie rodziny w kwocie 3000,00 zł otrzymuje od swoich teściów oraz ojca jako pomoc bezzwrotną od 2006 roku, kiedy to rodzina, w wyniku jego aresztowania pozbawiona została środków do życia. W związku z powyższym nie może on udokumentować, zarówno źródeł jak i wysokości otrzymywanej pomocy, bowiem ani teściowie, ani też ojciec nigdy nie żądali składania pisemnych dowodów na otrzymywaną od nich pomoc. Ponadto oświadczył, że nie posiada tytułu prawnego do zajmowanego mieszkania, które należy do jego ojca. Zaznaczył przy tym, że za zgodą ojca został w tym lokalu zameldowany wraz ze swoją rodziną i dlatego reguluje wszystkie opłaty wynikające z rachunków za mieszkanie, które wystawiane są na jego ojca, z pieniędzy otrzymywanych w ramach bezzwrotnej pomocy finansowej. W związku z tym nie jest w stanie przedłożyć dokumentów na w/w okoliczności, gdyż w rzeczywistości nie są one jego własnością, a po uregulowaniu rachunków zwraca je ojcu. Poinformował również, że ani on ani jego synowie (uczący się) nie posiadają rachunków bankowych, lokat oraz kont bankowych, nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych oraz nie posiadają pojazdów samochodowych. Ze względu na umowę o rozdzielności majątkowej z żoną od dnia 31 lipca 2002 r. nie posiada informacji o jej majątku, ale z ustnego oświadczenia żony dowiedział się, że nie posiada ona żadnych oszczędności, rachunków bankowych, kont oraz lokat.

Ponadto oświadczył, że jego synowie nie osiągnęli w 2006 i 2007 roku żadnych dochodów i nie składali zeznań podatkowych. Skarżący nie jest w stanie przedłożyć zeznań podatkowych żony za wskazany okres, ale z uzyskanych przeze niego od żony informacji wynika, że nie osiągnęła ona żadnego dochodu w w/w okresach. Przesłał natomiast kserokopie zeznań podatkowych, z których wynika, że T. K. w 2007 rok nie uzyskał żadnego dochodu, a w 2006 roku poniósł stratę w wysokości 520,95 zł.

Zgodnie z przepisami art. 245 §1 i §3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przepis art. 246 §1 pkt. 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Instytucja przyznania prawa pomocy posiada wyjątkowy charakter i jest stosowana jedynie w sytuacjach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, z których wynika, iż wnioskodawca nie posiada wystarczających możliwości finansowych pokrycia kosztów sądowych związanych z jego udziałem w sprawie. Za każdym razem na stronie ciąży jednak obowiązek wykazania, że jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych.

W przedmiotowej sprawie skarżący wraz z żoną i dziećmi zamieszkują w lokalu stanowiącym własność ojca skarżącego, nie posiadają stałego zatrudnienia i utrzymują się z bezzwrotnej pomocy uzyskiwanej od teściów i ojca skarżącego w kwocie 3.000 zł, które przeznaczają na bieżące utrzymanie.

W tej sytuacji biorąc jeszcze pod uwagę, że skarżący wniósł do tutejszego sądu kilkadziesiąt spraw, z tytułu których jest zobowiązany do uiszczenia opłat sądowych w łącznej kwocie przekraczającej 40.000,00 zł złotych należy uznać, że T.K. nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, co czyni zasadnym jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w związku z art. 245 § 1 oraz § 3, a także art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) orzeczono jak w sentencji postanowienia.

/-/R. Talaga