drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług, Odrzucenie skargi, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono skargę kasacyjną, I FSK 1803/15 - Postanowienie NSA z 2015-12-02, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I FSK 1803/15 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2015-12-02 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-09-14
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Danuta Oleś /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
I SA/Łd 192/15 - Postanowienie WSA w Łodzi z 2015-05-29
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 1997 nr 137 poz 926 art 138 par. 3
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Danuta Oleś, , , po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. sp. z o.o. z siedzibą w L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 29 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 192/15 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 8 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2008 r., orzeczenia o obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług oraz umorzenia postępowania kontrolnego za okres od stycznia do listopada 2008 r. postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 29 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 192/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę B. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 8 grudnia 2014 r. wydaną w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2008 r., orzeczenia o obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług oraz umorzenia postępowania kontrolnego za okres od stycznia do listopada 2008 r.

Sąd wskazał, że skarga ta została podpisana przez kuratora skarżącej spółki – R.A., ustanowionego postanowieniem Sądu Rejonowego dla [...] z 10 lutego 2014 r. do reprezentowania spółki w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. w sprawie podatku od towarów i usług. Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że kurator nie był uprawniony do wniesienia skargi i reprezentowania spółki przed sądem administracyjnym, bowiem kurator ustanowiony w trybie art. 42 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej "K.c.") nie może zastępować organów spółki w postępowaniach administracyjnych i sądowoadministracyjnych, czyli w sprawach niezwiązanych ani z powołaniem organów spółki, ani jej likwidacją.

Od powyższego orzeczenia skargę kasacyjną wniósł kurator spółki. Postanowienie zaskarżył w całości, zarzucając naruszenie:

- prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 42 K.c. w związku z art. 138 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa") polegającą na przyjęciu, że kurator spółki nie jest umocowany do reprezentacji spółki przed sądem w postępowaniu sądowoadministracyjnym,

- przepisów postępowania tj. art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej "K.p.a.") polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz niepodjęciu wszelkich niezbędnych kroków zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy przez nie wyjaśnienie w sposób dostateczny kwestii związanych z możliwością reprezentowania spółki w postępowaniu sądowoadministracyjnym przez kuratora w osobie R.A.

Wskazując na powyższe podstawy wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zaskarżonej decyzji organu administracyjnego. Wniesiono także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjne nie ma usprawiedliwionych podstaw i podlega oddaleniu.

Rację ma Sąd pierwszej instancji wskazując, że art. 138 § 3 Ordynacji podatkowej jest jedynie podstawą prawną do wniesienia przez organ podatkowy wniosku o ustanowienie kuratora dla osoby prawnej, którego uwzględnienie przez sąd polega na ustanowieniu kuratora na podstawie art. 42 § 1 K.c. Zakres kompetencji takiego kuratora określa art. 42 § 2 K.c., to jest: jego zadaniem jest zadbanie o niezwłoczne powołanie organów osoby prawnej, a w razie potrzeby o jej likwidację. Kurator taki nie zostaje ustanowiony w celu bieżącego prowadzenia spraw spółki, a tym samym stałego (czasowego) zastąpienia ustawowych bądź statutowych organów osoby prawnej, a jedynie do niezwłocznego doprowadzenia bądź to do likwidacji osoby prawnej, bądź też do umożliwienia jej, poprzez powołanie właściwych organów, podjęcia samodzielnego, prawidłowego działania w tym zarządzania i reprezentacji. Kurator ustanowiony w trybie art. 42 K.c. nie może zastępować organów spółki w postępowaniach administracyjnych i sądowoadministracyjnych, czyli w sprawach niezwiązanych ani z powołaniem organów spółki, ani jej likwidacją. Zakres czynności, do których uprawniony jest taki kurator, obejmuje jedynie czynności niezbędne z punktu widzenia urzeczywistnienia celów, do osiągnięcia których mają zmierzać jego działania określone w art. 42 § 2 K.c.

Nie można zgodzić się z wnoszącym skargę kasacyjną, że postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 10 lutego 2014 r., sygn. akt XX Ns-Rej.KRS [...], upoważnia kuratora do wystąpienia ze skargą na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług. Z przedłożonego zaświadczenia Sądu Rejonowego (k.24 akt sadowych) wyraźnie wynika, że kurator został powołany do reprezentowania spółki w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L., brak jest jakiejkolwiek wzmianki, że mocą tego postanowienia jego reprezentacja rozciąga się na wnoszenie środków odwoławczych czy też reprezentację spółki w postępowaniu sadowoadministracyjnym. Rozszerzająca interpretacja umocowania jest niedopuszczalna.

Mając zatem na uwadze powyższe uwagi należy uznać, że kurator spółki B., powołany w toku postępowania kontrolnego w trybie art. 138 § 3 Ordynacji podatkowej, nie był upoważniony do reprezentowania spółki przed sądem administracyjnym w przedmiotowej sprawie.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji wskazanych przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, należy zauważyć, że ani Wojewódzki Sąd Administracyjny, ani organy administracji ani nie działały na podstawie tej ustawy, ani jej nie stosowały. Zatem postawiony zarzut jest całkowicie chybiony. Podstawą działania organów podatkowych była ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2012 r., poz. 749 ze zm.) i tylko naruszenie przepisów tego aktu prawnego mogło stanowić ewentualną podstawę kasacyjną.

W świetle powyższych uwag przyjąć należało, że skarga kasacyjna ze względu na brak usprawiedliwionych podstaw podlega oddaleniu w oparciu o art. 184 P.p.s.a. Brak jest przy tym w niniejszej sprawie podstawy prawnej do zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. W art. 209 P.p.s.a. przyjęto bowiem unormowanie, że wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę (art. 200 P.p.s.a.) oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 tej ustawy. W innych przypadkach sąd nie rozstrzyga zatem o zwrocie kosztów postępowania.



Powered by SoftProdukt