drukuj    zapisz    Powrót do listy

616 Rolnictwo i leśnictwo, w tym gospodarowanie nieruchomościami rolnymi i leśnymi,  ochrona gruntów rolnych i leśnych, gosp, Ochrona środowiska Administracyjne postępowanie,  ,  , II SA 995/99 - Wyrok NSA z 1999-11-24, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA 995/99 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
1999-11-24 orzeczenie prawomocne
Sąd
NSA w Warszawie (przed reformą)
Sędziowie
Kierejczyk Edward /przewodniczący/
Kisielewicz Andrzej
Zdziennicki Bohdan /sprawozdawca/
Symbol z opisem
616 Rolnictwo i leśnictwo, w tym gospodarowanie nieruchomościami rolnymi i leśnymi,  ochrona gruntów rolnych i leśnych, gosp
Hasła tematyczne
Ochrona środowiska
Administracyjne postępowanie
Powołane przepisy
Dz.U. 1995 nr 16 poz. 78 art. 7 ust. 2
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 art. 28, art. 104, art. 106, art. 145 par. 1 pkt 4
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 marca 1980 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.
Publikacja w u.z.o.
ONSA 2000 4 poz. 173
Info. o glosach
Radecki Wojciech Ochrona Środowiska 2000 nr 4 str. 43
Tezy

Zgoda na zmianę przeznaczenia określonych gruntów leśnych na cele nieleśne rozstrzyga /załatwia/ sprawę co do jej istoty /art. 104 Kpa/; zgoda udzielona w trybie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./ nie jest współdziałaniem ministra w trybie określonym w art. 106 Kpa przy wydawaniu decyzji przez inny organ.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skarg Zarządu Gminy W.-W., Zenobii Z., Włodzimierza S., Pawła N., Marioli B., Zbigniewa B., Pawła B., Anny i Włodzimierza małżonków T., Magdaleny i Witolda małżonków S., Barbary i Jacka małżonków S. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 lutego 1999 r. (...) w przedmiocie zgody na przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 22 grudnia 1998 r., a także zasądził od Ministra na rzecz skarżących - z wyjątkiem Zarządu Gminy - po dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sprawa dotyczy obszaru 7,9 ha lasów ochronnych położonych na terenie gminy W.-W., w obrębie (...) Parku Krajobrazowego. Grunty leśne stanowią własność prywatną. Właścicielami poszczególnych działek wchodzących w skład lasów ochronnych są osoby fizyczne wymienione w sentencji niniejszego wyroku jako skarżący. Właściciele poszczególnych działek wszczęli postępowanie o wydanie przez Burmistrza Gminy W.-W. decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania ich gruntów. W związku z tym (...) jednocześnie wystąpili, za pośrednictwem Zarządu Gminy W.-W., do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z wnioskami o wyrażenie zgody na zmianę przeznaczenia ich gruntów leśnych /stanowiących lasy ochronne położone na terenie (...) Parku Krajobrazowego/ na cele nieleśne /pod budownictwo mieszkaniowe/.

Zarząd Gminy W.-W. wystąpił na podstawie art. 9 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./ do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o wyrażenie zgody na przeznaczenie opisanych wyżej lasów ochronnych o obszarze 7,9 ha (...) na cele nieleśne - pod budownictwo mieszkaniowe. Zgoda Ministra (...) jest konieczna do zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym /art. 7 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych/. Do swego wniosku do Ministra (...) Zarząd Gminy W.-W. dołączył (...) wnioski właścicieli poszczególnych działek wchodzących w skład omawianego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych. Zarząd Gminy podał, że miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta W., zatwierdzony przez Radę Miasta w dniu 28 września 1992 r., dopuszcza na terenie (...) Parku Krajobrazowego i w jego otulinie utrzymanie funkcji mieszkaniowych w obrębie terenów leśnych niebędących własnością państwową lub komunalną. Jednakże nowa zabudowa na terenie Parku i jego otuliny jest możliwa tylko na terenie, który zostanie pozbawiony przynależności do lasów ochronnych. Jeszcze ostrzej traktuje tę kwestię wydane na podstawie art. 24 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U. nr 114 poz. 492 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 133 poz. 885/ rozporządzenia Wojewody (...) z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie (...) Parku Krajobrazowego /Dziennik Urzędowy Województwa (...) nr 38 poz. 123/, które zawiera zakaz lokalizowania na terenie (...) Parku nowego budownictwa mieszkaniowego. Zarząd Gminy zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 84 w związku z art. 72 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska właściciel nieruchomości położonej na obszarze objętym ochroną może żądać wykupu lub zamiany nieruchomości na inną, jeżeli korzystanie z niej w sposób dotychczasowy byłoby związane z istotnymi ograniczeniami lub utrudnieniami. W rozporządzeniu Wojewody dotyczącym (...) Parku Krajobrazowego nie ma przepisów wskazujących organ zajmujący się wykupem lub zamianą gruntów, a właściciele działek kierują takie żądania do Urzędu Gminy. Sama Gmina zaś nie dysponuje ani gruntami zastępczymi, ani środkami finansowymi na wykup działek leśnych położonych na terenie (...) Parku Krajobrazowego.

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa pismem z dnia 22 grudnia 1998 r. nr (...) odmówił zgody na przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gruntu leśnego /stanowiącego prywatną własność o łącznej powierzchni 7,9 ha, mającego status lasów ochronnych, położonego na terenie Gminy W.-W./ na cele nieleśne (...).

Zarząd Gminy W.-W. wystąpił do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (...).

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w piśmie z dnia 8 lutego 1999 r. nr (...) odmówił ponownego rozpatrzenia wniosków o dopuszczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lokalizacji jednorodzinnego budownictwa mieszkaniowego na gruntach lasów ochronnych stanowiących prywatną własność o łącznej powierzchni 7,9 ha, położonych na terenie gminy W.-W. w obszarze (...) Parku Krajobrazowego. Odmowę (...) Minister uzasadnił tym, że od 1 stycznia 1999 r. na podstawie art. 98 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/, w art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./ kompetencje w zakresie wyrażania zgody na przeznaczenie lasów ochronnych na cele nieleśne /niewymienione w art. 9 ust. 2/ zostały przekazane wojewodzie. Wobec tego Minister nie może ponownie rozpoznać wniosków (...). Niezależnie od argumentów uzasadniających odmowę ponownego rozpatrzenia wniosków Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa podał, że już na podstawie art. 11 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, grunty leśne położone w granicach administracyjnych miast oraz w odległości do 10 km od granic miast liczących ponad 50 tys. mieszkańców zostały zaliczone do lasów ochronnych; został tam wprowadzony zakaz przeznaczenia ich pod zabudowę, także mieszkaniową. Na podstawie art. 77 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ lasy zaliczone do lasów ochronnych stały się lasami ochronnymi w rozumieniu przepisów ustawy o lasach. Dlatego wprowadzony uchwałą Rady Narodowej Miasta W. z 1987 r. zakaz realizacji budownictwa mieszkaniowego i letniskowego na obszarze (...) Parku Krajobrazowego, dotyczący wszystkich gruntów, w tym również leśnych, nie wprowadził w odniesieniu do gruntów leśnych na terenie gminy W.-W. dodatkowych ograniczeń poza już obowiązującymi. Również obowiązujący do dnia 31 grudnia 1999 r. miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego z 1992 r. dla obszaru 0-54 o funkcji ochrony systemu przyrodniczego miasta preferuje ochronę lasów i innych terenów biologicznie czynnych, a dopuszczenie do realizacji nowej zabudowy uzależnia od pozbawienia lasów statusu lasu ochronnego. Lasy ochronne będące prywatną własnością na obszarze (...) Parku Krajobrazowego nie zostały pozbawione statusu lasów ochronnych.

Pismo Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 lutego 1999 r. nr (...) zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego reprezentujący Zarząd Gminy W.-W. Burmistrz Gminy oraz właściciele poszczególnych działek wchodzących w skład obszaru 7,9 ha lasów ochronnych (...). Skargi zarzucają pismom Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 22 grudnia 1998 r. oraz z dnia 8 lutego 1999 r. naruszenie: art. 7 Konstytucji RP, przepisów miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta zatwierdzonego przez Radę Miasta w dniu 28 września 1992 r. oraz art. 127 par. 3, art. 134 i art. 138 Kpa przez odmowę ponownego rozpoznania sprawy.

W odpowiedzi na skargę Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Między innymi przypominał, że prawne możliwości realizacji budownictwa mieszkaniowego na gruntach leśnych lasów ochronnych, bez pozbawiania lasów statusu ochronnego, stworzyła ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./, upoważniając Ministra do wyrażania zgody na przeznaczenie lasów ochronnych na cele nieleśne, w tym również pod budownictwo mieszkaniowe /zgoda ma charakter uznaniowy/. Ponieważ z dniem 1 stycznia 1999 r. uprawnienia Ministra w odniesieniu do lasów ochronnych będących prywatną własnością zostały przekazane cytowaną ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. wojewodzie, Minister nie mógł ponownie rozpatrzyć sprawy rozstrzygniętej swoim pismem z dnia 22 grudnia 1998 r., odmawiającym zgody na przeznaczenie określonych gruntów leśnych na cele nieleśne.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarżący podnoszą kwestie związane z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta W. z 1992 r. (...) oraz z utworzonym (...) Parkiem Krajobrazowym, na którego terenie leży sporny obszar 7,9 ha lasów ochronnych. Gruntów leśnych w parku krajobrazowym dotyczy między innymi art. 24 ust. 2 i ust. 9 w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U. nr 114 poz. 492 ze zm./ w związku z art. 39 i art. 40 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./. W skargach między innymi kwestionuje się fragment par. 4 rozporządzenia Wojewody (...) z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie (...) Parku Krajobrazowego, zakazujący na terenie Parku lokalizowania nowych budynków i budowli budownictwa mieszkaniowego i letniskowego.

Sprawa jednak nie dotyczy kwestii związanych z planowaniem przestrzennym ani z przepisami prawa miejscowego zawartymi w rozporządzeniu Wojewody (...) z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie (...) Parku Krajobrazowego czy też w poprzedzającej to rozporządzenie uchwale nr 207 Rady Narodowej Miasta W. z dnia 17 grudnia 1987 r. w sprawie utworzenia (...) Parku Krajobrazowego.

Zarząd Gminy W.-W. oraz właściciele poszczególnych działek wchodzących w skład omawianego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych swoimi wnioskami do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa wszczęli tylko postępowanie o wyrażenie zgody na przeznaczenie omawianych lasów ochronnych o obszarze 7,9 ha (...) na cele nieleśne, pod budownictwo mieszkaniowe. Zgoda Ministra jest - jak wiadomo - konieczna do dokonania odpowiednich zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym. Do rozpoznania sprawy wszczętej wnioskami stron mają zastosowanie tylko przepisy art. 7 ust. 2 i 3 w związku z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78 ze zm./. Artykuł 9 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych dotyczy lasów ochronnych. Należy więc ustalić, czy sporny obszar 7,9 ha gruntów leśnych należy do lasów ochronnych.

Jest poza sporem, że omawiane grunty leśne są położone w granicach administracyjnych miasta W. Zgodnie z art. 11 poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ grunty leśne położone w granicach administracyjnych miast zostały zaliczone do lasów ochronnych, w których z określonymi wyjątkami nie mogły być wznoszone budynki i budowle. Trafnie więc stwierdził Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, że na podstawie art. 77 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ lasy zaliczone do lasów ochronnych stały się lasami ochronnymi w rozumieniu przepisów ustawy o lasach. Zgodnie zaś z art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych zasady zaliczania lasów do lasów ochronnych określają przepisy o lasach. Do rozpoznania sprawy więc mają pełne zastosowanie powołane już wyżej przepisy ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /art. 9 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 2 i 3/.

Kolejny problem prawny wymagający rozstrzygnięcia dotyczy tego, czy zgoda lub odmowa wyrażenia zgody przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na przeznaczenie lasów ochronnych na cele nieleśne /pod budownictwo mieszkaniowe/ jest wyrażana w formie decyzji, czy też postanowienia.

W dotychczasowym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego problem, w jakiej formie ma być wyrażana ta zgoda, nie był rozstrzygany jednolicie. Ostatnio jednak, w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 1999 r. II SA 1403-1404/98, Sąd uznał, że wyrażenie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne w trybie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych następuje w formie decyzji administracyjnej, wydawanej zawsze na wniosek zarządu gminy.

Zgoda na zmianę przeznaczenia określonych gruntów leśnych na cele nieleśne rozstrzyga /załatwia/ sprawę co do jej istoty, a więc spełnia rygory ustalone w art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego; zgoda wyrażana w trybie art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. nie jest współdziałaniem Ministra przy wydawaniu przez inny organ decyzji w trybie określonym w art. 106 kodeksu postępowania administracyjnego. Tu decyzji nie wydaje inny organ, ale właśnie sam Minister rozstrzyga sprawę co do jej istoty. Jego władcze rozstrzygnięcie jest potem podstawą do dokonania stosownych zmian w przepisach prawa miejscowego, a mianowicie zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określony w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym /art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 3 lutego 1995 r./. Natomiast w pewnych sytuacjach, określonych w art. 7 ust. 3 i 4 tej ustawy, wymagane jest współdziałanie z Ministrem /przed wydaniem przez niego decyzji co do wyrażenia lub odmowy wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne/ innych organów administracji. To one właśnie w formie postanowień, wydanych w trybie art. 106 Kpa, wyrażają swoje opinie w sprawie, przed wydaniem decyzji przez ministra.

W tym stanie rzeczy zarówno rozstrzygnięcie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zawarte w jego piśmie z dnia 22 grudnia 1998 r. nr (...), jak i rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Ministra z dnia 8 lutego 1999 r. nr (...), wydanym na skutek wniosku Zarządu Gminy W.-W. o ponowne rozpatrzenie sprawy, są decyzjami administracyjnymi. Zgodnie z przyjętą od początku działania Naczelnego Sądu Administracyjnego linią orzecznictwa, o tym, czy coś jest lub nie jest decyzją administracyjną, decyduje nie nazwa /czy brak jakiejkolwiek nazwy, jak w rozpoznawanej sprawie/ ale zawartość merytoryczna /istota/ aktu, spełniająca lub niespełniająca rygorów wymaganych od decyzji. Dlatego w cytowanym wyżej postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 1999 r. II SA 1403-1404/98 Sąd przyjął, że zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne nastąpiła w formie decyzji Ministra, mimo nadania jej błędnej nazwy postanowienia.

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa rozstrzygnął sprawę co do jej istoty /art. 104 par. 2 kodeksu postępowania administracyjnego/ zarówno 22 grudnia 1998 r., jak i 8 lutego 1999 r. Orzekając dnia 8 lutego 1999 r., Minister oprócz poglądu o braku swojej właściwości do ponownego rozpatrzenia sprawy wobec zmian zaszłych w kompetencjach do rozstrzygania tego typu spraw, zajął się też merytorycznym aspektem sprawy (...) i podtrzymał stanowisko z dnia 22 grudnia 1998 r. o braku możliwości wyrażenia zgody na zmianę przeznaczenia spornego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych na cele nieleśne /pod budownictwo mieszkaniowe/.

Po ustaleniu, że do rozpoznawanej sprawy mają zastosowanie przepisy art. 7 ust. 2 i 3 w związku z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz że rozstrzygnięcie sprawy powinno nastąpić i nastąpiło, mimo popełnionych uchybień, w formie decyzji, należy rozważyć, czy oprócz Zarządu Gminy /zgodnie z art. 7 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. wyrażenie zgody na przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne następuje na wniosek zarządu gminy/ przymiot strony mieli i mają także skarżący - właściciele poszczególnych działek wchodzących w skład spornego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych.

Zgodnie z art. 28 Kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego dotyczy postępowania w sprawie. Interes prawny powinien wynikać z przepisu prawa będącego podstawą do konkretnego roszczenia danego podmiotu co do określonego zachowania się władzy. Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęło, że źródłem interesu prawnego, o którym mówi art. 28 Kpa, może być prawo cywilne, a w szczególności prawo rzeczowe. W rozpatrzeniu sprawy mają interes właściciele gruntów leśnych zainteresowanych zmianą ich przeznaczenia na cele nieleśne /pod budownictwo mieszkaniowe/. Decyzja w sprawie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne związana jest z wykonywaniem własności nieruchomości. Brak wnioskowanej przez właścicieli zgody ogranicza ich dysponowanie własnością, gdyż utrudnia im obrót nieruchomościami, wpływa na ich wartość rynkową czy też uniemożliwia planowaną budowę. Dlatego stronami postępowania w rozpoznawanej przez Sąd sprawie, oprócz Zarządu Gminy W.-W. , były także osoby fizyczne - właściciele poszczególnych działek wchodzących w skład spornego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych, którzy chcieli uzyskać zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów. Właściciele działek, będąc stronami w sprawie /art. 28 Kpa/, byli też uprawnieni do wniesienia skargi do NSA /art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Z akt sprawy wynika, że osoby fizyczne /właściciele poszczególnych działek wchodzących w skład spornego obszaru 7,9 ha lasów ochronnych/, mimo złożonych wniosków o wszczęcie postępowania, nie brały udziału w toczącym się postępowaniu zakończonym decyzją Ministra zaskarżoną do NSA. Skoro skarżący (...), bez własnej winy, nie brali udziału w postępowaniu, to została spełniona przesłanka z art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, dająca podstawę do wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 lutego 1999 r. nr (...).

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym zaskarżona decyzja podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego.

W tej sytuacji należało uchylić zaskarżoną decyzję Ministra z dnia 8 lutego 1999 r. (...) oraz poprzedzającą ją decyzję tego Ministra z dnia 22 grudnia 1998 r. (...).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Z powodu uchylenia przez Sąd obu decyzji Ministra (...) sytuacja procesowa w sprawie będzie już oceniana według obowiązującego od 1 stycznia 1999 r. nowego brzmienia art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /art. 98 pkt 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa - Dz.U. nr 106 poz. 668/. Organem I instancji w sprawie zgody na przeznaczenie lasów ochronnych na cele nieleśne będzie nie minister właściwy do spraw środowiska, ale właściwy wojewoda. Wobec tego można w sprawie pominąć problem, czy w 1999 r. Minister mógł, czy też nie mógł ponownie rozpatrzyć sprawy w trybie art. 127 par. 3 Kpa, rozstrzygniętej swoją pierwszą decyzją z dnia 22 grudnia 1998 r. (...).



Powered by SoftProdukt