drukuj    zapisz    Powrót do listy

6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s, Budowlane prawo, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, Oddalono skargę kasacyjną, II OSK 477/10 - Wyrok NSA z 2011-03-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OSK 477/10 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-03-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-03-02
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Anna Klotz
Bożena Walentynowicz /przewodniczący sprawozdawca/
Jerzy Stelmasiak
Symbol z opisem
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Sygn. powiązane
II SA/Bd 837/09 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2009-11-17
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 183 par. 1, art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 3 par. 1 i art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 7 i art. 77 par. 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 75 poz 690 par. 12
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Sentencja

Dnia 15 marca 2011 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bożena Walentynowicz ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Anna Klotz Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Bd 837/09 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę D. S. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie rozbiórki.

Zaskarżony wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ś., po rozpatrzeniu wniosku D. S., działając w oparciu o art. 48 ust. 1 oraz art. 81 ust. 1 pkt 2 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (jedn. tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118), nie stwierdził istnienia samowoli budowlanej, powodującej nakazanie rozbiórki obiektu budowlanego wybudowanego na działce nr [...] położonej w Ś. bez wymaganego pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dokumentuje, iż Starosta Ś. wydał dnia [...] lutego 2005 r. decyzję Nr [...], którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono inwestorowi I. Polska Sp. z o.o. w Ś. pozwolenia polegającego na rozbiórce zespołu budynków (nr 1-5b – według projektu rozbiórki) oraz budowie pawilonu handlowo-usługowego etap I i II wraz z infrastrukturą towarzyszącą, zlokalizowanego u zbiegu ulic: Wojska Polskiego [...] i Żwirki i Wigury z planowaną lokalizacją na działce nr [...], [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...] w obrębie ewidencyjnym Ś., jednostce ewidencyjnej Ś.-Miasto, gm. Ś. W wymienionej decyzji określono, że "obszar oddziaływania obiektu, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane obejmuje nieruchomości o numerach [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] (obręb ewidencyjny – Ś., jednostka ewidencyjna: Ś.-Miasto". Na wniosek inwestora I. Group Polska Sp. z o.o. w Ś. z dnia [...] maja 2008 r. ww. decyzja została zmieniona decyzją Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2008 r. "w zakresie zmian II etapu budowy pawilonu handlowo-usługowego, przebudowy i zmiany sposobu użytkowania istniejącego budynku administracyjno-biurowego na budynek handlowo-usługowy". W wyniku decyzji Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] listopada 2008 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności ww. decyzji ostatecznych, pozostały one w obrocie prawnym, a budowa obiektu objętego ww. decyzjami została zakończona, czego dowodzą decyzje Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w sprawie pozwolenia na użytkowanie: z dnia [...] października 2006 r. (I etap budowy) oraz z dnia [...] lipca 2008 r. (II etap budowy). W ocenie organu powyższe dokumenty jednoznacznie dokumentują, że obiekt budowlany na działce nr [...] w Ś. został wybudowany na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę – są to więc dowody, na których oparto rozstrzygnięcie niniejszej decyzji. Ponadto organ stwierdził, że wznowienie granic działki nr [...] przeprowadzone [...] czerwca 2008 r., w terminie, gdy obie ww. decyzje Starostwa Powiatowego Nr [...] i [...] były już w obrocie prawnym, świadczy bądź o zmianach wprowadzonych w stanie prawnym nieruchomości sąsiedniej w okresie po wydaniu ww. decyzji Starostwa Powiatowego, bądź na prawdopodobieństwo, że projekty budowlane zatwierdzone ww. decyzjami nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu granic nieruchomości, a zatem wadliwość dotyczy samego projektu i opartego na nim pozwolenia na budowę (i jego zmiany), a nie faktycznego wykonania inwestycji. Organ wskazał również na fakt, że działka nr [...] nie występuje w pozwoleniach na budowę budynku handlowo-usługowego na działce między innymi nr [...], zarówno w obszarze zajętym pod inwestycję ani w obszarze oddziaływania, nie występuje również w inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej załączonej do pozwolenia na użytkowanie pierwszego etapu budowy obiektu. Pojawia się dopiero na inwentaryzacji geodezyjnej powykonawczej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu [...] lipca 2008 r. i załączonej do pozwolenia na użytkowanie drugiego etapu budowy. Ostatecznie organ uznał, iż obiekt budowlany stanowiący pawilon handlowo-usługowy, zlokalizowany na działce nr [...] w Ś., graniczącej z działką nr [...] stanowiącą własność D. S., został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę określonego w decyzji Starostwa Powiatowego w Ś. Nr [...] z dnia [...] lutego 2005 r., zmienionej decyzją Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2008 r., które mocą decyzji Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] listopada 2008 r. pozostały w obrocie prawnym. Powyższe w ocenie organu jednoznacznie dokumentuje, że budynek pawilonu handlowo-usługowego na działce nr [...] nie został wybudowany w warunkach samowoli budowlanej, tzn. bez wymaganego pozwolenia na budowę, zatem nie można stwierdzić istnienia na działce nr [...] samowoli budowlanej, obarczonej wadą określoną w art. 48 ust. 1 cyt. ustawy, tzn. dokonanej bez wymaganego pozwolenia na budowę. Tym samym nie zachodzą przesłanki skutkujące zastosowaniem restrykcji określonych w przywołanym artykule tzn. wydania decyzji nakazującej jego rozbiórkę.

W odwołaniu od powyższej decyzji D. S. wniosła o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając jej wydanie z naruszeniem przepisu art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane w zw. z § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Odwołująca się wskazała, że obiekt usługowo-handlowy na działce nr [...] położonej w Ś. wybudowano w odległości mniejszej niż 3 metry od granicy z bezpośrednią działką oznaczoną nr [...], a zgodnie z prawidłowymi, funkcjonującymi w obrocie prawnym decyzjami o pozwoleniu na budowę, obiekt na działce nr [...] powinien być wybudowany w odległości minimum 3 m od działki nr [...].

Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, iż rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji jest zasadne, ponieważ przywołany w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji art. 48 prawa budowlanego stanowi, że właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie lub wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, podczas gdy w przedmiotowej sprawie obiekt został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy D. S. wniosła o uchylenie decyzji organu odwoławczego, zarzucając jej wydanie z naruszeniem przepisu art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane w zw. z § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności przepisu art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 107 ze zm.). W uzasadnieniu skarżąca przytoczyła całość swojej argumentacji zawartej w odwołaniu od decyzji organu I instancji, dodając, że organ nadzoru nie przeprowadził jakichkolwiek oględzin obiektu wybudowanego na działce nr [...] w Ś., nie dokonał więc kontroli stanu faktycznego, a w ocenie skarżącej podjęcie interwencji, choćby w postaci oględzin obiektu, wykonanie obmiarów odległości pomiędzy przedmiotowym obiektem, a granicą jej działki, było konieczne dla oceny stawianych zarzutów i podjęcia przez organ właściwych kroków, do czego jest on zobligowany przez prawo. Zdaniem skarżącej, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z ewidentnym naruszeniem przez organ administracji obowiązku zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący pełnego materiału dowodowego koniecznego dla właściwego rozstrzygnięcia sprawy (art. 7 K.p.a. Nadto podniosła, że w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z wybudowaniem obiektu bez pozwolenia na budowę, ponieważ zgodnie z prawem pozwolenie na budowę nakładało na inwestora wymóg posadowienia obiektu na działce nr [...] w Ś. w odległości minimum 3 m od działki skarżącej, gdy tymczasem przedsięwzięcie zrealizowano z naruszeniem powyższego wymogu, co jednocześnie stanowi naruszenie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących usytuowania obiektów względem działek sąsiednich, tj. w warunkach samowoli budowlanej. Nadto podniosła, że zmiana położenia nieruchomości na działce, a przez to niezachowanie wymaganej przez przepisy prawa odległości od granicy z działką sąsiednią, uważane jest za istotne odstępstwo od projektu budowlanego.

W ocenie skarżącej spełniona jest dyspozycja przepisu art. 48 Prawa budowlanego, a w konsekwencji istnieją podstawy do nakazania rozbiórki obiektu w zakresie, w jakim został on wzniesiony bez pozwolenia na budowę, z uwagi na wystąpienie samowoli budowlanej i jednoczesny brak przesłanek do jej legalizacji. Nie ma więc podstaw do zastosowania art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na skargę Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy wniósł o jej oddalenie wskazując, że po ponownej analizie akt sprawy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia, ponieważ zostało podjęte zgodnie ze stanem faktycznym oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę D. S. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] lipca 2009 r. w przedmiocie rozbiórki.

W uzasadnieniu w pierwszej kolejności Sąd powołał podstawę prawną zaskarżonej decyzji, tj. art. 48 ust. 1 – Prawo budowlane, zgodnie z którym właściwy organ nakazuje z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Nakaz rozbiórki w obecnym stanie prawnym jest zatem orzekany bezwzględnie w każdej sytuacji, gdy inwestor wybudował obiekt budowlany bez pozwolenia na budowę i nie ma możliwości jego legalizacji.

Sąd I instancji podziela stanowisko organów nadzoru budowlanego, wskazujących, iż zarzut skarżącej, w którym twierdzi, że przedmiotowy budynek pobudowano bez pozwolenia na budowę – jest niezasadny, gdyż w aktach sprawy znajduje się pozwolenie na budowę, na podstawie którego wybudowano przedmiotowy budynek, a ewentualne odstępstwo od pozwolenia na budowę nie mieści się w przepisach art. 48 ustawy – Prawo budowlane, bowiem regulują to przepisy art. 50 i 51 tej ustawy. Zgromadzony w aktach materiał dowodowy jednoznacznie potwierdza, że obiekt budowlany stanowiący pawilon handlowo-usługowy, zlokalizowany na działce nr [...] w Ś., graniczącej z działką nr [...] stanowiącą własność p. D. S., został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę określonego w decyzji Starostwa Powiatowego w Ś. z dnia [...] lutego 2005 r., zmienionej decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r., które mocą decyzji Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] listopada 2008 r., pozostały w obrocie prawnym.

W niniejszej sprawie roboty budowlane zostały zakończone, tak więc w ocenie Sądu można wziąć pod uwagę jedynie przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 5 cyt. ustawy.

Ponadto, Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie nie znalazł potwierdzenia naruszenia art. 7, 8, 12 § 1, i 77 § 1 K.p.a., ponieważ wbrew twierdzeniom strony skarżącej brała ona czynny udział w niniejszym postępowaniu, a organy dokładnie ustaliły wszystkie istotne okoliczności faktyczne sprawy, które nie pozostawiają wątpliwości, że przedmiotowy budynek pobudowano na podstawie ważnego pozwolenia na budowę, co stosownie do powyższego, uniemożliwiało wydanie nakazu jego rozbiórki. Utrzymanie więc w mocy decyzji organu I instancji przez Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy było zgodne z prawem. Organ odwoławczy dokonał prawidłowej oceny postępowania organu I instancji oraz wydanego rozstrzygnięcia, dając temu wyraz w uzasadnieniu decyzji.

Skargę kasacyjną od wyżej wymienionego wyroku wniosła D. S. reprezentowana przez radcę prawnego A. K. Zaskarżyła wyrok w całości zarzucając naruszenie przepisów postępowania ( art. 174 pkt 2 P.p.s.a.) mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. przepisu art. 3 §1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a. poprzez nieprawidłową kontrolę legalności działalności administracji publicznej i brak uwzględnienia skargi w sytuacji naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy przejawiający się wydaniem rozstrzygnięcia pomimo braku dokonania właściwych ustaleń faktycznych i przeprowadzenia dowodów w szczególności dotyczących ustalenia odległości pomiędzy obiektem wzniesionym na działce nr [...] w Ś. a granicą działki nr [...] będącej własnością Skarżącej. Na postawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 48 ust. 1 ustawy Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) w związku z przepisem art. § 12 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.) poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, przejawiające się w przyjęciu, iż brak jest podstaw do stwierdzenia samowoli budowlanej i nakazania rozbiórki obiektu wybudowanego bez pozwolenia na budowę, a jednocześnie z naruszeniem przepisów technicznych określających wymogi dotyczące usytuowania obiektów budowlanych w stosunku od granicy z działką sąsiednią.

W związku z powyższymi zarzutami skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i o przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że WSA wydał rozstrzygnięcie pomimo braku dokonania właściwych ustaleń faktycznych i przeprowadzenia dowodów w szczególności dotyczących ustalenia odległości pomiędzy obiektem wzniesionym na działce nr [...] w Ś., a granicą działki nr [...] będącej własnością Skarżącej, w tym przeprowadzenia oględzin obiektu i ww. nieruchomości, co stanowi naruszenie obowiązku zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sposób wyczerpujący oraz wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy. Sąd I instancji za postawę swoich ustaleń przyjął jedynie fakt, iż w materiale dowodowym znajdują się pozwolenia na budowę wydane dla l. Group Polska Sp. z o.o., nie uwzględnił jednak okoliczności czy obiekt wybudowany na działce nr [...] w Ś. został faktycznie zbudowany na podstawie przedmiotowego pozwolenia.

Niezachowanie wymaganej przez przepisy prawa odległości od granicy z działką sąsiednią jest istotnym odstępstwem od projektu budowlanego. Skarżąca podkreśliła, że w związku z tym, że roboty wykonano w warunkach samowoli budowlanej w rozumieniu art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego, z naruszeniem przepisów technicznych dotyczących sytuowania obiektów budowlanych, a zatem w okolicznościach uniemożliwiających jego legalizację, konieczne jest nakazanie rozbiórki. Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni wyżej wymienionego artykułu i błędnie go zastosował, wskutek czego dokonał nieprawidłowej kontroli działalności administracji publicznej.

Skarżąca podniosła również, że w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe także wydanie orzeczenia przez organ nadzoru na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 5 ustawy – Prawo budowlane, gdyż art. 51 ust. 5 cyt. ustawy odnosi się do art. 51 ust. 1 pkt 3, który nie ma zastosowania w przypadku zakończenia robót budowlanych, z czym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej będąc związany jej zarzutami. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania wg przesłanek art. 183 § 2 P.p.s.a., której nie stwierdzono w sprawie niniejszej.

Rozpoznając zarzuty przedmiotowej skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny nie uznał, by miały usprawiedliwione podstawy.

Przede wszystkim za chybiony należy uznać zarzut skargi kasacyjnej o naruszeniu art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w związku z art. 7 i 77 § 1 K.p.a. przez niewłaściwą kontrolę legalności działania administracji publicznej.

Wbrew stanowisku skarżącej strony Sąd pierwszej instancji dokonał bardzo wnikliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego zgodnie z art. 133 P.p.s.a. i w aspekcie wszystkich dowodów ocenił zaskarżoną decyzję. Swoje stanowisko, podzielając merytoryczne rozstrzygnięcie organu, zgodnie z wymogami prawnymi art. 141 § 4 P.p.s.a. wyczerpująco i logicznie uzasadnił.

Sąd dokonał oceny wszystkich wydanych w sprawie niniejszej decyzji administracyjnych dotyczących pozwolenia na budowę wydanych inwestorowi I. Group Polska Sp. z o.o. oraz decyzji o pozwoleniu na użytkowanie zrealizowanej inwestycji.

Zasadnie też podkreślono, że wszystkie te decyzje pozostają w obrocie prawnym. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych nie można przyjąć, iż inwestycja, która została zrealizowana na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi samowolę budowlaną, nawet wtedy, gdy decyzja o pozwoleniu na budowę została później uchylona.

W sprawie niniejszej jak wcześniej podkreślono, sytuacja taka nie miała miejsca. Z tego względu zasadnie Sąd pierwszej instancji ocenił, iż organy także nie mogły przyjąć, że sporny obiekt powstał w ramach samowoli budowlanej i skarżąca ma prawo żądać zastosowania przepisów art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego dotyczącego przymusowej rozbiórki.

Wbrew stanowisku skargi kasacyjnej należy stanowczo stwierdzić, iż w świetle dokonanych ustaleń organów administracji, jeśli odległość budynku zrealizowanego na działce inwestora Nr [...] nie zachowuje przewidzianej w projekcie budowlanym 3 m od granicy z działką skarżącej D. S., a różnice te organ zakwalifikował jako nieistotne odstępstwo, to nie zmienia to oceny, iż w sprawie nie dopuszczono się żadnej samowoli budowlanej wymagającej nakazu rozbiórki na podstawie art. 48 ust. 1 prawa budowlanego.

Niekwestionowane są bowiem fakty, że inwestycję zrealizowano na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, na działce Nr [...], stanowiącej własność inwestora, a zgodnie z przepisami prawa budowlanego (art. 4 ustawy) oraz § 12 przepisów wykonawczych, tj. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. "w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie" (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm.) budynek ze ścianą z otworami od strony granicy działki wymaga zachowania odległości 4 m, natomiast ze ściana pełną, bez otworów od strony granicy może być usytuowany w odległości 3 m, 1,5 m, bądź zbliżony do samej granicy. Żadnej z tych odległości nie narusza budynek wzniesiony na działce [...] w Ś.

W świetle powyższych rozważań stwierdzić należy, iż prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał brak zaistnienia w stanie faktycznym sprawy samowoli budowlanej uzasadniającej nakaz rozbiórki tego obiektu.

Wniosek strony skarżącej wszczynający sprawę "samowoli" i jednoznaczne żądanie nakazu rozbiórki – czyniły zbędne rozważania Sądu pierwszej instancji na temat ewentualnego postępowania naprawczego w trybie art. 50 i 51 prawa budowlanego, skoro kwestie te pozostają poza granicami przedmiotowego postępowania.

W świetle materiału dowodowego sprawy i uzasadnionego prawnie oddalenia skargi należy stwierdzić, iż zarzuty skargi kasacyjnej pozbawione są zasadności zarówno co do naruszenia przepisów postępowania mającego wpływ na wynik sprawy, jak i naruszenia wskazanych przepisów prawa materialnego.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny z mocy art. 184 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt