Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. N. na orzeczenie lekarskie z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

P. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na opisane w sentencji orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy, wnosząc o jego zmianę poprzez wydanie go na czas nieokreślony.

W odpowiedzi na skargę r. pr. J. G. pełnomocnik Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy wniosła o jej odrzucenie podając, że rzeczone orzeczenie stało się ostateczne (skarżący nie wystąpił z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania do jednego z podmiotów odwoławczych) w dniu 1 czerwca 2016 r., a zatem skarżący wniósł skargę pomimo braku wyczerpania środków zaskarżenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Skarga w rozpoznawanej sprawie dotyczy orzeczenia lekarskiego Nr "[...]"Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia 17 maja 2016 r., Nr "[...]" w przedmiocie braku (okresowego) u skarżącego przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 5 z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U.2016, poz. 627 j.t. – dalej jako ustawa) badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami podlega osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu jej zdrowia. Jak stanowi ust. 4 tego artykułu, badania lekarskie przeprowadza uprawniony lekarz. W przepisach art. 77-79 określono tryb przeprowadzania badań oraz orzekania o istnieniu lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Szczegółowe jednak warunki i tryb na mocy delegacji ustawowej z art. 81 ust. 1 ustawy, określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. (Dz.U.2014, poz. 949 – dalej jako rozporządzenie). Zgodnie z przepisami cytowanego rozporządzenia jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania badań osób, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3-5 ustawy, są wojewódzkie ośrodki medycyny pracy (§ 10 rozporządzenia). Uprawniony lekarz po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wystawia orzeczenie lekarskie, (7 rozporządzenia). Stosownie do § 11 rozporządzenia jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania ponownego badania lekarskiego, o którym mowa w art. 79 ust. 4 i 5 ustawy, są w przypadku orzeczenia lekarskiego wydanego przez uprawnionego lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy:

a) Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w Warszawie,

b) Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera w Łodzi,

c) Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu,

d) Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w Lublinie,

e) Uniwersyteckie Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni,

f) Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej w Warszawie.

Na tle tak ukształtowanego stanu prawnego należy stwierdzić, że procedura przed jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania badań lekarskich i wydawania orzeczeń lekarskich w sprawie badań lekarskich kierujących pojazdami jest swoista, odrębna od procedury administracyjnej regulowanej przepisami kodeksu postępowania administracyjnego i do niej nie stosuje się przepisów tego kodeksu, co wynika wprost z brzmienia art. 1 k.p.a. oraz faktu braku odesłania w rozporządzeniu do odpowiedniego stosowania norm kodeksowych. W konsekwencji organ administracji publicznej w sprawach kontroli uprawnień do kierowania pojazdami jest związany treścią ostatecznego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych, a procedura ich wydawania, określona rozporządzeniem, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia. Przepisy rozporządzenia nie przewidują uzasadniania tego orzeczenia i ma ono charakter dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 § 2 k.p.a., stanowiąc dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Tym samym korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. W konsekwencji, jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w motywach wyroku z dnia 17 marca 2005 r. OSK 1273/2004 - regulacja przewidziana w wymienionym rozporządzeniu (poprzednio obowiązującym, tj. rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami –Dz.U.2013, poz. 133 j.t.- jednak z uwagi na analogiczne - jak w obecnie obowiązującym rozporządzeniu - unormowania, powyższa teza pozostaje aktualna), a dotycząca czynności specjalistycznych, jakimi są badania lekarskie, sposób ich przeprowadzania i rozpoznawania odwołań, stanowi procedurę odrębną od procedury administracyjnej. Organy nie mają prawnych możliwości weryfikacji treści takiego orzeczenia lekarskiego tak pod względem ich treści, jak i procedowania. Są związane takimi orzeczeniami lekarskimi i nie mają jakichkolwiek podstaw formalnoprawnych do kwestionowania okoliczności objętych treścią tych orzeczeń. Przedstawione poglądy znajdują odzwierciedlenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych i są ugruntowane (vide np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2011 r. I OSK 1859/2010, z dnia 8 lutego 2011 r. I OSK 547/2010, z dnia 3 lipca 2009 r. I OSK 973/2008, z dnia 22 czerwca 2009 I OSK 840/2008, z dnia 11 stycznia 2007 r. I OSK 251/2006).

W myśl z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn niż wskazane w pkt 1-5 przedmiotowego przepisu wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Jak wskazuje T. Woś "ze względu na merytoryczny, a nie formalny charakter tej kategorii przesłanek dopuszczalności zaskarżenia - odmiennie niż w przypadku niedochowania przez skarżącego formalnych wymagań skargi - prawo nie przewiduje możliwości konwalidacji skargi, jeżeli jest ona niedopuszczalna; w każdym przypadku stwierdzenia braku którejś z przesłanek dopuszczalności zaskarżenia sensu stricto sąd administracyjny jest zobowiązany skargę odrzucić (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 276). Sytuacja takowa ma miejsce w niniejszej sprawie, jako, że skarżone orzeczenie lekarskie nie należy do któregokolwiek aktu (czynności) organu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a., a zatem skarga na niego z tej przyczyny jest niedopuszczalna.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 p.p.s.a.