Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2011 r. sprawy ze skargi B. Sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy [...] oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2011 r wydaną na podstawie art. 245 w związku z art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) - dalej p.w.p., Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] sierpnia 2010 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowno – graficzny BSO Recht&Stenern zgłoszony w dniu [...] sierpnia 2008 r. pod nr [...] przez BSO Prawo & Podatki B. S. O. Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. (dalej zgłaszająca lub spółka).

Decyzję wydano w następujących ustaleniach;

W dniu [...] sierpnia 2008 r. zgłaszająca wystąpiła o udzielenie prawa ochronnego na wymieniony znak towarowy przeznaczony do oznaczania usług prawnych klasa 45. Znak określono jako słowno – graficzny.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Urząd Patentowy, na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 145 ust. 1 p.w.p., odmówił udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak BSO Rechte & Stenern, uznając, że znak ten jest kolizyjnie podobny do wspólnotowego znaku towarowego słownego BSO zarejestrowanego na rzecz B., S. & O. A/S, K. (dalej jako BSO), pod nr [...] z pierwszeństwem od dnia [...] października 2002 r. Wskazując na przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Urząd Patentowy stwierdził, że zgłoszony znak, ze względu na wcześniejszą rejestrację znaku przeciwstawionego, może wywoływać u odbiorców przekonanie, że usługa pochodzi od uprawnionego do znaku ze wcześniejszym pierwszeństwem, w sytuacji istnienia podobieństwa usług, a porównywane usługi są częściowo identyczne, a częściowo bardzo podobne. Znak wcześniejszy służy do oznaczania doradztwa w zakresie własności przemysłowej, w tym doradztwa prawnego, prowadzenia spraw w zakresie znaków towarowych, patentów, wzorów itp. Natomiast znak zgłoszony służy do oznaczania usług prawnych, a więc w szerokim pojęciu również pomoc prawną w zakresie własności intelektualnej. To, że zgłaszająca zajmuje się w szczególności prawem handlowym, podatkowym, pracy, nieruchomości, zamówień publicznych itp. nie zmienia faktu, w ocenie organu, że pod zgłoszonym znakiem mogłaby udzielać pomocy prawnej również z innych dziedzin prawa, w tym z zakresu objętego znakiem wcześniejszym. Powołując się na utrwalone poglądy w doktrynie i orzecznictwie, stwierdzono że im bardziej podobne są usługi, tym bardziej rygorystycznie należy oceniać podobieństwo oznaczeń. Ocena całościowa obu znaków, zdaniem Urzędu Patentowego, wskazuje na ich kolizyjne podobieństwo ze względu na elementy zbieżne znaków.

Znak zgłoszony do rejestracji jest fonetycznie identyczny z jedynym elementem znaku chronionego (BSO), natomiast element znaku zgłoszonego (Recht & Stenern) jest pozbawiony zdolności odróżniającej, jako wyrażenie (prawo i podatki), które jak przyznaje zgłaszająca, określa jedynie zakres jej działalności. Wyrażenie to jest w znaku mało zauważalne, napisane bardzo małymi literami w jego dolnej części, dlatego nie ma znaczącego wpływu na percepcję odbiorców. Niewątpliwe akronim BSO ma charakter dominujący, a to, że znak zgłaszającej składa się z trzech wyrazów (znak wcześniejszy z jednego - BSO) nie ma w tej sytuacji decydującego znaczenia dla oceny podobieństwa.

Zdaniem organu grafika znaku zgłoszonego również nie jest dominującym elementem. Przedstawienie w niej paragrafu nie jest na rynku prawniczym niczym szczególnym dla oferowanych usług przez zgłaszającą. Znak wcześniejszy nie ma grafiki i warstwa ta nie została zgłoszona do ochrony. Dlatego nie można porównywać obu znaków w tym zakresie, co stanowi o możliwości ich porównywania wyłącznie w warstwie elementów słownych znaków. Dystynktywna część słowna znaku (BSO) jest identyczna jak w znaku wcześniejszym, co powoduje, że nawet u uważnego odbiorcy, przy dodatkowych elementach znaku zgłaszającej (Recht & Stenern i wizerunek paragrafu są elementami opisowymi znaku), pojawi się wątpliwość co do tożsamości źródła usług. Recht & Stenern jest niemieckim wyrażeniem "prawo i podatki", które wskazuje jedynie na zakres działalności przedsiębiorstwa zgłaszającej.

Dla Urzędu Patentowego różne terytorialnie siedziby w różnych państwach obu kancelarii także nie miały istotnego znaczenia z uwagi na fakt, że ochrona znaku obejmuje całe terytorium Unii Europejskiej. Natomiast specyfika świadczenia usług prawnych pozwala i polega nierzadko na świadczeniu ich przez jedną kancelarię lub jej filię w wielu krajach Unii. Urząd uznał, że przy uwzględnieniu podobieństwa znaków i usług dla oznaczania których przeznaczone są przeciwstawione oznaczenia, istnienie tak podobnych znaków może wprowadzać odbiorców w błąd co do pochodzenia usług od konkretnego przedsiębiorcy.

Od decyzji BSO Prawo & Podatki B. S. O. Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. wniosła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zdaniem skarżącej nie występuje identyczność usług świadczonych pod oboma znakami jak również nie zachodzi kolizyjne podobieństwo obu oznaczeń. Usługi świadczone przez spółkę nie są usługami tożsamymi ze świadczonymi przez BSO – uprawniona ze znaku chronionego. Znaki przeciwstawione nie są podobne ze względu na zawieranie się w znaku spółki dodatkowych wyrażeń oraz specyficznej grafiki symbolizującej paragraf. Także fakt różnicy terytorialnej w świadczeniu usług ma istotne znaczenie dla niemożności wprowadzenia potencjalnych odbiorców usług w błąd.

Wymienioną na wstępie decyzją z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Urząd podkreślił, że określenie usług, jako usługi prawne, powoduje faktyczne pokrywanie się obu usług świadczonych pod znakami przeciwstawionymi. Powoduje to niebezpieczeństwo przyjęcia, nawet przez uważnego odbiorcę, że pochodzą one od tego samego usługodawcy. Nie mają przy tym znaczenia różne siedziby uprawnionego i zgłaszającej, w sytuacji przynależności obu podmiotów do Unii Europejskiej, z czym się wiąże możliwość świadczenia usług w każdym z tych państw.

Co do podobieństwa obu oznaczeń organ administracji nie miał wątpliwości o jego występowaniu zarówno w płaszczyźnie słownej, fonetycznej, jak i znaczeniowej. Znak zgłoszony posiada zaimplementowany w całości znak uprawnionego (BSO) i ten element w znaku zgłaszającej jest dominujący. Elementy dodatkowe znaku skarżącej pozbawione są znaczenia odróżniającego, gdyż posiadają jedynie charakter opisowy usług świadczonych przez zgłaszającą. Dlatego ich obecność nie eliminuje możliwości pomylenia znaków. Zatem w warstwie słownej znaki są podobne stwarzając ryzyko pomylenia pochodzenia usług przez nie oznaczanych.

W warstwie fonetycznej znaki są również podobne. Decyduje o tym dominujący w obu oznaczeniach element BSO, jako jedyny posiadający cechy dystynktywne.

Na płaszczyźnie znaczeniowej także występuje podobieństwo obu znaków ze względu na akronim BSO będący abstrakcyjnym w stosunku do świadczonych usług, gdyż pozostałe dookreślenia w znaku skarżącej jedynie informują o rodzajach usług.

Warstwa graficzna znaku zgłaszającej nie czyni tego oznaczenia niepodobnym do znaku uprawnionego. Oznaczenie chronione, jako jedynie wyrażenie słowne, jest bardziej postrzegane i odróżniane od kompozycji graficznej w znaku. Jest to wyrażenie słyszalne, a więc nie wymagające dodatkowego zaangażowania zmysłu wzroku, lepiej zatem oddziałowywuje na klienta nie grafika. W liternictwie znaku skarżącej zdecydowanie wysuwa się akronim BSO, natomiast pozostałe wyrażenia, jako napisane dużo mniejszą czcionką, są mało zauważalne. Graficzna postać stylizowanego paragrafu jest elementem często spotykanym na rynku prawniczym przez co nie będzie on traktowany jako istota oznaczenia. Wszystkie te elementy znaku zgłoszonego, w sytuacji dominującego charakteru wyrażenia BSO w obu oznaczeniach, mogą sugerować, że znak skarżącej jest odmianą znaku uprawnionego lub jednym z serii jego znaków.

W związku z powoływaniem się przez skarżącą na inną rejestrację, Urząd Patentowy podkreślił, że nie wydaje decyzji na zasadzie analogii rozstrzygnięć podjętych w innych sprawach, gdyż każda sprawa jest indywidualna podlegająca indywidualnej ocenie.

Na decyzję BSO Prawo & Podatki B. S. O. Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o uchylenie decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonej decyzji zarzucono: naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności naruszenie przepisu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., poprzez błędną wykładnię, prowadzące w efekcie do zastosowania tego przepisu w rozpatrywanej sprawie, co wobec również wadliwego ustalenia stanu faktycznego spowodowało nieuzasadnione przyjęcie przez organ, że:

1) w dacie podjęcia decyzji w niniejszej sprawie istnieje zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy "BSO" o numerze [...] i był objęty ochroną. Skarżąca wskazując na naruszenie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. podkreśliła, że w dniu wydania decyzji prawo ochronne na znak BSO nie istniało na skutek jego wygaśnięcia z dniem [...] stycznia 2010 r. Doszło zatem do naruszenia przepisów postępowania przez nie ustalenie i nie rozpatrzenie tej okoliczności przez Urząd Patentowy, jako istotnej w sprawie;

2) skarżąca i podmiot uprawniony do znaku towarowego słownego "BSO" o numerze [...], świadczą identyczne usługi;

3) zgłoszony znak jest znakiem podobnym do znaku towarowego słownego "BSO" o numerze [...];

4) zarejestrowanie zgłoszonego znaku wywoła ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców.

Ponadto, zdaniem skarżącej, w przedmiotowej sprawie miało miejsce naruszenie przepisów postępowania mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia to jest:

1) art. 7 i 8 k.p.a. oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. poprzez:

a) brak podjęcia przez organ niezbędnych kroków do ustalenia stanu faktycznego w szczególności poprzez brak ustaleń czy w dacie podjęcia decyzji istnieje zarejestrowany znak wspólnotowy "BSO" o numerze [...], podlegający ochronie, którego rejestracja uniemożliwiałaby udzielenie skarżącej prawa ochronnego, czego skutkiem było także dokonanie nieprawidłowych ustaleń i oceny stanu faktycznego sprawy w szczególności w zakresie oceny podobieństwa obu znaków, klas towarów i usług, dla których są zastrzegane, jak i możliwości wprowadzenia w błąd konsumentów w tym zakresie;

b) brak zastosowania zasady równości i pogłębiania zaufania obywateli do działania administracji, poprzez udzielenie prymatu bliżej nie sprecyzowanej przez organ zasadzie praworządności, a w konsekwencji wydanie wadliwego rozstrzygnięcia w sprawie, gdy w przedmiotowej sprawie brak było przeszkód do zastosowania wszystkich ww. trzech zasad bez pomijania, którejkolwiek z nich;

2) naruszenia art. 77 § l k.p.a. oraz 80 kpa w zw. 107 § 3 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, skutkujący także poczynieniem nieprawidłowych ustaleń w kwestii udowodnienia znaczących dla sprawy okoliczności, a w konsekwencji błędnym uzasadnieniem faktycznym decyzji poprzez:

a) brak dokonania ustalenia odnośnie wygaśnięcia prawa ochronnego do wspólnotowego znaku towarowego "BSO" o numerze [...];

b) niedokonanie całościowej oceny podobieństwa oznaczeń, a także poprzez przyjęcie podobieństwa oznaczeń (znaków) na płaszczyźnie fonetycznej, graficznej i znaczeniowej;

c) niedokonanie właściwej oceny podobieństwa towarów objętych ochroną porównywanych oznaczeń, poprzez nieuwzględnienie odmiennego zakresu ochrony na znak towarowy uprzednio zarejestrowany;

d) nieprawidłowe ustalenie poziomu uwagi przeciętnego konsumenta usług obu podmiotów, jako okoliczności mającej wpływ na zaistnienie ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd.

W uzasadnieniu zarzutów skarżąca podtrzymała powoływaną w postępowaniu administracyjnym argumentację na poparcie swojego stanowiska. Jednocześnie wniosła o rozważenie możliwości zastosowania przez organ art. 54 § 3 p.p.s.a. i uwzględnienie skargi w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy, a w konsekwencji zmianę skarżonej decyzji w ten sposób, by uchylając decyzję wydaną przez organ dnia [...] sierpnia 2010 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny BSO Recht & Stenern zgłoszony w dniu [...] sierpnia 2008 r. pod numerem [...] przez skarżącą Urząd przyznał prawo ochronne na zgłaszany przez skarżącą znak towarowy słowno-graficzny "BSO Recht & Stenern".

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy podtrzymał zajęte stanowisko i wniósł o oddalenie skargi. Nie zgodził się ze stanowiskiem skarżącej, że przeciwstawienie przedmiotowemu zgłoszeniu znaku "BSO" pod numerem [...] było błędem. Analizując zdolność rejestrową zgłoszonego znaku, stwierdził bowiem jego podobieństwo na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. do znaku "BSO" pod numerem [...], który w dacie zgłoszenia przedmiotowego znaku był chroniony, a prawo wyłączne na ten znak trwało jeszcze ponad półtora roku.

Skarżąca wniosła replikę na odpowiedź na skargę Urzędu Patentowego ponawiając wszystkie wcześniej podnoszone zarzuty i ich uzasadnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają, w pierwszej instancji, wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ww. ustawy).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż jest ona niezasadna.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowił przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. - nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym. Cytowany przepis określa warunki odmowy rejestracji znaku towarowego z późniejszym pierwszeństwem od następujących okoliczności: identyczności lub podobieństwa (w rozumieniu podobieństwa kolizyjnego) obu oznaczeń, wcześniejszego pierwszeństwa zgłoszenia znaku objętego już ochroną, identyczności lub podobieństwa towarów lub usług, ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd w szczególności przez skojarzenie ze znakiem z wcześniejszym pierwszeństwem.

W rozpoznawanej sprawie spór zaistniał na skutek odmowy udzielenia przez Urząd Patentowy ochrony znaku zgłoszonego przez skarżącą BSO Prawo & Podatki B. S. O. Kancelaria Prawna Spółka Komandytowa z siedzibą we W. z tego powodu, że przed datą zgłoszenia przez spółkę znaku i w dacie tego zgłoszenia był zgłoszony i funkcjonował słowny wspólnotowy znak towarowy BSO nr [...], na który zostało udzielone prawo ochronne na rzecz B., S. & O. A/S, K na który następnie prawo ochronne wygasło.

Należy zatem wskazać, iż zgodnie z art. 123 ust. 2 p.w.p. zgłoszenie uważa się za dokonane w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego. Przepisy art. 13 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio (przepisy te, mówiąc ogólnie, określają środki techniczne zgłoszenia). Zgodnie z art. 123 ust. 1 p.w.p. pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy oznacza się, z zastrzeżeniem art. 124 i 125 (przepisy te nie mają zastosowania w sprawie), według daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Zgłoszenie przez skarżącą znaku do ochrony nastąpiło w dniu [...] sierpnia 2008 r., a więc w dacie prawnego funkcjonowania znaku BSO.

Jak podkreślała skarżąca znak wspólnotowy BSO wygasł z dniem [...] stycznia 2010 r., a więc po dniu zgłoszenia przez spółkę spornego znaku, zatem zasada wcześniejszego pierwszeństwa z art. 123 p.w.p. znaku BSO nie powinna budzić wątpliwości. W tych okolicznościach fakt wygaśnięcia znaku wspólnotowego BSO, po zgłoszeniu przez spółkę spornego znaku, dla udzielenia prawa ochronnego na znak skarżącej nie miała, w świetle przepisu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., istotnego znaczenia. Data zgłoszenia znaku ma bowiem istotne znaczenia w zakresie obejmującym jego okres ochrony, jak i ewentualnych roszczeń uprawnionego z prawa ochronnego.

W świetle tych wstępnych rozważań oraz mając na względzie to, że Sąd bada jedynie legalność zaskarżonej decyzji nie będąc uprawniony do dokonywania ponownych ustaleń faktycznych, należy uznać, że Urząd Patentowy nie uchybił przepisom procesowym w zakresie zgromadzenia, rozpatrzenia i oceny materiału dowodowego pozwalającego na wydanie rozstrzygnięcia.

Organ administracji zbadał sporny znak i znak przeciwstawiony w aspekcie ich podobieństwa w warstwach słownych, fonetycznych i znaczeniowych. Nie mogąc porównać znaków w warstwie graficznej, gdyż znak BSO jest wyłącznie znakiem słownym, Urząd Patentowy wypowiedział się również co do walorów graficznych znaku skarżącej.

Niewątpliwie w znaku spółki skarżącej w całości zaimplementowano wyrażenie "BSO" ze znaku z wcześniejszym pierwszeństwem. Wyrażenie to jest wyraźnie w znaku eksponowane, stąd przyznanie przez Urząd Patentowy temu wyrażeniu cech dystynktywnych było zasadne. Odbiór znaku przez przeciętnego odbiorcę w zasadzie sprowadza się do tego wyrażenia. Potencjalny klient nie powie, że korzysta z usług firmy mającej symbol niebieskiego stylizowanego paragrafu lub z firmy, która ma wpisane jakieś obcojęzyczne określenia, lecz że jest klientem firmy BSO. Zatem organ administracji słusznie przyjął wyrażenie BSO za wyróżniające w zgłoszonym oznaczeniu, będące dla przeciętnego odbiorcy podstawowym określeniem firmy, z której korzysta lub zamierza skorzystać. Ponieważ wyrażenie BSO jest identyczne w znakach przeciwstawionych, należało podzielić w tym zakresie stanowisko Urzędu Patentowego o kolizyjnym podobieństwie obu oznaczeń.

Dodatek obcojęzyczny pod akronimem BSO można traktować jako dookreślenie specjalizacji spółki. Dodatek ten jest wyraźnie pisany dużo mniejszymi literami, a więc znacząco mniej zwracający uwagę niż sam akronim BSO. Nadto dookreśla on specjalizację kancelarii skarżącej, co nie oznacza, że kancelaria ta nie może zajmować się innymi sprawami, gdyż jej skład prawniczy nie wyklucza podejmowania się innych spraw poza sprawami podatkowymi. W tych okolicznościach owe dookreślenie specjalizacji może wskazywać jedynie w jakich sprawach spółka jest szczególnie biegła, a nie jakich spraw może się wyłącznie podejmować. Z tych względów należy zgodzić się z Urzędem Patentowym, że ten dodatek w zgłoszonym oznaczeniu nie czyni go wyróżniającym w relacji do wyrażenia BSO.

Badając zatem wyrażenie BSO w warstwie fonetycznej, jako wyrażenie dystynktywne spornego oznaczenia, Urząd Patentowy zasadnie uznał jego identyczność w odbiorze w stosunku do znaku przeciwstawionego.

Badając oznaczenie skarżącej w jego warstwie graficznej organ administracji podkreślał niemożność porównania go w tym zakresie ze znakiem przeciwstawionych, gdyż znak BSO jest wyłącznie znakiem słownym. Jednakże dokonując oceny tej warstwy oznaczenia zgłoszonego stwierdził, iż stylizowany paragraf jest symbolem powszechnie przyjętym jako oznaczenie osób i podmiotów świadczących usługi prawne i Sąd w składzie orzekającym zgadza się z tym poglądem. Widok paragrafu (obojętnie jakiego koloru i w jakiejkolwiek stylizacji lecz rozpoznawalnego jako paragraf) jest odbierany jako związek z prawem. Trudno więc przyjąć, że ów paragraf w grafice oznaczenia skarżącej wyróżnia spółkę spośród innych świadczeniodawców usług prawnych. W związku z tym, w ocenie składu orzekającego Sądu, Urząd Patentowy zasadnie uznał tę graficzną część oznaczenia skarżącej za nie dającą podstaw do uznania jej za wyróżniającą w zakresie umożliwiającym udzielenie prawa ochronnego na ten znak.

Urząd Patentowy odniósł się również do zarzutu skarżącej o różnicy w terytorialnym działaniu obu podmiotów. W tej kwestii nie sposób odmówić trafności argumentacji organu administracji, który stwierdzał, że różnice terytorialne w lokalizacji obu kancelarii są nieistotne, gdyż ochrona znaku obejmuje całe terytorium Unii Europejskiej, a zarówno skarżąca, jak i B., S. & O. A/S, K. znajdują się na terytorium Unii Europejskiej w jej Państwach Członkowskich.

Argumentacja skarżącej o różnicach w świadczeniu usług przez obie kancelarie również została dostrzeżona i omówiona przez Urząd Patentowy. W tej kwestii należy zgodzić się z organem administracji, że przy rodzaju działalności zgłoszonej przez skarżącą – usługi prawne – fachowy skład jej kancelarii i B., S. & O. A/S w istocie nie jest na tyle różny, by można było te dwa podmioty uznać za wykonujące całkowicie odrębne usługi. Poza sporem jest to, że adwokaci i radcowie prawni mogą również podejmować się spraw z zakresu własności przemysłowej. Zatem przy tak pojemnym określeniu w zgłoszeniu znaku przez skarżącą zakresu usług, jak usługi prawne, spółka może również świadczyć usługi prawne z zakresu prawa własności przemysłowej, gdyż przedmiot zgłoszenia skarżącej na to pozwala. Nie można więc w tym zakresie zarzucić organowi stawiania hipotetycznych wniosków, gdyż wynikają one wprost z przedmiotu zgłoszenia i kompetencji prawników samej spółki. Przeciętny odbiorca usług prawnych przychodząc do kancelarii obsługiwanej przez adwokatów i radców prawnych po prostu zleca swoją sprawę w przekonaniu, że zwraca się do osób kompetentnych. Nie sposób natomiast odmówić kompetencji adwokatowi lub radcy prawnemu w załatwieniu sprawy z zakresu własności przemysłowej, gdyż przedmiot z zakresu tej dziedziny prawa jest także objęty egzaminem dla osób predestynujących do tych zawodów. Zatem stwierdzenie skarżącej o różnych zakresach wykonywanej działalności przez oba podmioty (skarżącą spółkę i B., S. & O. A/S), przy zakresie usług objętych zgłoszonym oznaczeniem, sprowadzałoby się do zasadnego wniosku o szerszym zakresie usług świadczonych przez skarżącą w stosunku do usług spółki B., S. & O. A/S, a więc obejmującego zakresowo również usługi świadczone przez tę ostatnią, co czyni, w ocenie Sądu orzekającego w sprawie, zarzut skarżącej o istotnej odmienności usług obu podmiotów nieuzasadnionym.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.