Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 11 lutego 2008r. r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 11lutego 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. i U. P., M. i G. F., A. i G. B., M. i H. G., M. i B. Ś. na uchwałę Rady Gminy z dnia 24 października 2006 r., [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odmówić dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania A Sp. z o.o. w K.-C.

J. i U. P., M. i G. F., A. i G. B., M. i H. G., M. i B. Ś. wnieśli skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 24 października 2006 r., [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części terenów położonych w okolicy miejscowości K., S., B. W..

Wnioskiem z dnia 19 listopada 2007 r. A Sp. z o.o. w K.-C. wystąpiła o dopuszczenie do udziału w niniejszym postępowaniu. W uzasadnieniu wnioskująca Spółka wskazała, że jej działalność skupia się na odnawialnych źródłach energii i polega m.in. na przygotowywaniu budowy i budowie elektrowni wiatrowych. Działalność Spółki rozciąga się również na obszar objęty kwestionowaną uchwałą. Wnioskująca Spółka wskazała, iż zabezpieczyła swoje prawa do gruntu na obszarze objętym przedmiotowym planem zawierając umowy dzierżawy. Na wskazanych działkach wnioskodawca planuje posadowienie elektrowni wiatrowych i w tym celu poniósł już znaczne wydatki. Wobec powyższego wnioskodawca jest żywotnie zainteresowany tym, ażeby plan zagospodarowania objęty zaskarżoną uchwałą wszedł w życie i mógł stać się podstawą do uzyskania pozwolenia na budowę. Ewentualne jego uchylenie godziłoby w usprawiedliwiony interes wnioskodawcy. W ocenie wnioskodawcy istnieje związek pomiędzy zaskarżoną uchwałą a jego własną sytuacją prawną. Wskutek zaskarżenia przedmiotowej uchwały wnioskodawca pozbawiony został możliwości wykonywania praw przysługujących mu z tytułu umów dzierżawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) udział w charakterze uczestnika może zgłosić osoba, która nie brała udziału w postępowaniu, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego.

Z akt sprawy wynika, że wnioskodawca nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym, dlatego też rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku przez Sąd sprowadzało się do oceny, czy wynik postępowania sądowoadministracyjnego dotyczy jego interesu prawnego.

W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że interes prawny, w przeciwieństwie do interesu faktycznego, to interes indywidualny, własny i osobisty, znajdujący podstawę w przepisach prawa materialnego oraz potwierdzenie w okolicznościach faktycznych (J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 224). Natomiast jako interes faktyczny należy kwalifikować taki stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, jak w przypadku interesu prawnego, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającego stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji (wyrok NSA z dnia 22 lutego 1984 r., I SA 1748/83 - E. Smoktunowicz, Kodeks postępowania administracyjnego w orzecznictwie Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i Trybunału Konstytucyjnego, Warszawa 1995, s. 109).

Przedstawione przez wnioskodawcę dokumenty, w szczególności umowy dzierżawy, mające - w ocenie wnioskodawcy, wykazać jego interes prawny w rozumieniu art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wskazują wyłącznie na istnienie stosunków zobowiązaniowych dających mu podstawę do korzystania z nieruchomości stanowiących przedmiot tych umów. Należy jednak zauważyć, że powołane umowy tworzą stosunek prawny wyłącznie pomiędzy ich stronami, tj. pomiędzy wnioskodawcą a wydzierżawiającymi. Zawarte umowy niewątpliwie powodują to, że wnioskodawca jest zainteresowany takim rozstrzygnięciem zawisłej przed sądem sprawy sądowoadministracyjnej, które nie stoi na przeszkodzie realizacji jego zamierzeń jednakże tego zainteresowania nie można uznać za interes prawny w rozumieniu art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Podkreślić należy, iż interes prawny, o którym mowa w tym przepisie, musi być wyrażony w określonej normie prawa materialnego, z uwagi na którą żąda się określonej czynności organu administracji publicznej lub sądu. Jak wynika z treści wniosku podstawą żądania dopuszczenia do udziału w postępowaniu nie jest jednak norma prawa materialnego, ale treść łączącego wnioskodawcę z osobami trzecimi – właścicielami nieruchomości stosunku zobowiązaniowego. Dodatkowo należy wskazać, że interesu prawnego nie można również wywodzić z ewentualnych konsekwencji prawnych rozstrzygnięcia sądu administracyjnego w niniejszej sprawie sprzecznego z subiektywnie pojmowanym interesem ekonomicznym wnioskodawcy.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż przedmiotowy wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie brak jest przepisu prawa materialnego, który pozwalałby na stwierdzenie, że wnioskodawca ma interes prawny w rozstrzygnięciu przedmiotowej sprawy, a tym samym jego uczestnictwo w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest prawnie uzasadnione. Zdaniem Sądu wnioskodawca może wykazać się jedynie interesem faktycznym.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.