Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bolesław Stachura, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.),, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 października 2018 r. sprawy ze skargi S. "P." z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta z dnia 13 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego oddala skargę.

W dniu 5 marca 2018 r. wpłynął do Prezydenta Miasta, uzupełniony

w piśmie z dnia 29 marca 2018 r., wniosek [...] w S. (dalej: "Spółdzielnia", "Skarżąca") o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów

w jego indywidualnej sprawie, tj. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) ustawy z 12 stycznia 1991 r.

o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1445, dalej: "u.p.o.l.").

Przedstawiając zdarzenie przyszłe Spółdzielnia podała, że przedmiotem jej własności jest lokal użytkowy w budynku Spółdzielni przy [...]. Obecnie jest w nim prowadzona działalność gospodarcza i opłacany jest podatek od nieruchomości w wysokości [...] zł/m˛ od powierzchni użytkowej.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Spółdzielnia zadała pytanie:

"Czy w okresie, kiedy w lokalu użytkowym należącym do Spółdzielni Mieszkaniowej prowadzona będzie działalność statutowa, a nie gospodarcza to np.

w 2018 roku zamiast wymiaru podatku [...] zł/m˛ od powierzchni użytkowej (poz. 2) wymagana opłata będzie wynosiła [...] zł/m˛ (poz. 5 "pozostałe")?"

Spółdzielnia przedstawiając własne stanowisko wyjaśniła, że prowadzi działalność zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2001 r., Nr 4 poz. 27 ze zm., dalej: "u.s.m."). Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.s.m. celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspakajanie, obok potrzeb mieszkaniowych, również innych potrzeb członków oraz ich rodzin. Zgodnie z postanowieniem art. 4 u.s.m. członkowie spółdzielni są obowiązani m. in. uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

W przeciwieństwie do pozostałych spółdzielni, które zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U z 2003 r., Nr [...] poz. 1848 ze zm.), w interesie swoich członków prowadzą wspólną działalność gospodarczą, działalność spółdzielni mieszkaniowych w zakresie zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich członków nie może być uznana za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wskazała dalej, że u.p.o.l. różnicuje zaś wysokość stawek podatku od nieruchomości, a tym samym wysokość obciążeń podatkowych, uzależniając je od sposobu wykorzystywania nieruchomości podlegających opodatkowaniu. Stawki podatku od budynków lub ich części zależą m. in. od tego, czy budynki te są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto Statut Spółdzielni określa działalność, którą Spółdzielnia prowadzi

(art. 1 ust. 4 u.s.m.). Działalność statutową [...]" w S. prowadzi zgodnie z treścią obowiązującego Statusu.

Oprócz podstawowej działalności przedstawionej w § 4 i § 5 Statutu Spółdzielnia zamierza rozszerzyć działalność społeczną i oświatowo-kulturalną zgodnie z § 59 ust. 2b oraz § 61 ust. 1d Statutu. Do tego celu również ma służyć wskazany we wniosku lokal użytkowy w okresach, kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą.

Prezydent Miasta wydał w dniu 13 kwietnia 2018 r. interpretację indywidualną znak: [...], w której stwierdził, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółdzielni w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, że lokal użytkowy położony w S. przy [...] w okresach kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą lecz na działalność statutową Spółdzielni będzie podlegał opodatkowaniu stawka pozostałą. Zdaniem tego organu, w stosunku do wskazanego lokalu użytkowego nie zachodzą okoliczności mające wpływ na obniżenie stawki podatku od nieruchomości.

Uzasadniając takie stanowisko organ przedstawił treść przepisów art. 3 ust. 1, art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 1a ust. 2a pkt 1, art. 1a ust. 1 pkt 4 oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. regulujących instytucję podatnika podatku od nieruchomości, przedmiot opodatkowania tym podatkiem, definicje ustawowe: "grunty, budynki

i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej", "działalność gospodarcza" oraz kwestie związane ze stawkami podatku od nieruchomości.

W pierwszej kolejności organ podatkowy stwierdził, przywołując dodatkowo treść art. 1 ust. 1, ust. 2, ust. 3, ust. 6 u.s.m. oraz poglądy orzecznictwa sądów administracyjnych, że podstawowa działalność spółdzielni mieszkaniowej, polegająca na dostarczeniu i zarządzaniu lokali mieszkalnymi, garażami oraz lokalami użytkowymi posiada znamiona działalności gospodarczej. Działalność spółdzielni mieszkaniowej

w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków, jest obligatoryjną działalnością gospodarczą takiej spółdzielni. W różnych sprawach dotyczących takiego zarządu spółdzielnia będzie więc traktowana jak przedsiębiorca.

Mając na uwadze powyższe stwierdził dalej organ, że skoro spółdzielnia mieszkaniowa prowadzi działalność gospodarczą, to zgodnie z art. 1a ust.1 pkt 3 u.o.p.l., będące w jej posiadaniu grunty, budynki i budowle należy co do zasady zakwalifikować jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, za wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami - art. 1a ust. 2a pkt 1 u.p.o.l.

Odnosząc się do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku

o interpretację, organ wyjaśnił, że w u.p.o.l. brak jest definicji "lokalu użytkowego".

Przedstawił następnie znaczenie tego pojęcia w oparciu o definicje zawarte w innych aktach prawnych, a w szczególności w ustawie z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. nr 242, poz. 1622 ze zm.) oraz w oparciu o jego potoczne znaczenie. Wskazując na art. 2 ust.2 ustawy o własności lokali stwierdził, że lokalem użytkowym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi wykorzystywane są zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Podsumowując, organ podatkowy stwierdził, że lokal będący przedmiotem interpretacji, stanowiący samodzielny lokal niemieszkalny (lokal użytkowy), znajdujący się w budynku będącym w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, winien być uznany za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.o.p.l. i opodatkowany według stawki właściwej dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przejściowe niewykorzystanie lokalu na działalność gospodarczą, nie daje podstaw do tego by do wymiaru podatku od nieruchomości miała zastosowanie stawka pozostała, wynikająca z przepisu art. 5 ust.1 pkt. 2 lit. e). Lokal taki, mimo okresowego niewykorzystywania (niewynajmowania) z różnych przyczyn, nie przestaje być w ocenie organu lokalem przeznaczonym na prowadzenie przez Spółdzielnię Mieszkaniową działalności gospodarczej. Przerwa w wynajmie i np. prowadzenie w nim działalności o różnym charakterze przez Spółdzielnię nie powoduje zmiany stawki na stawkę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit.e) u.o.p.l.

Organ stwierdził, że Spółdzielnia, za lokal użytkowy będący jej własnością, położony w budynkach mieszkalnych przy [...], w okresach, kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą, nie powinna obniżać podatku od nieruchomości do stawki określonej w art. 5. ust.1 pkt. 2 lit.e) u.o.p.l., czyli od budynków lub ich części pozostałych. Spółdzielnia jest podatnikiem zobowiązanym do opłacania podatku od nieruchomości od przedmiotowego lokalu użytkowego według stawki, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt. 2 lit.b) u.o.p.l., czyli od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalnością gospodarczą za okres, w którym jest przedsiębiorcą.

Organ dodał jeszcze, że dołączony do pisma z dnia 29.03.2018 r. Statut potwierdza, że Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek w zakresie kupna i sprzedaży oraz wynajmu.

W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skardze na przedstawioną wyżej interpretację, wnosząc o jej uchylenie, Skarżąca, reprezentowana przez radcę prawnego, zarzuciła:

I. Naruszenie przepisów postępowania - art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej "O.p.") w zw. z art. 14c § 2 O.p. w zw. z art. 14h O.p.

w zw. z art. 121 § 1 O.p. w zw. z art. 120 O.p. poprzez:

a) brak odniesienia się do całokształtu okoliczności podniesionych przez Skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej a mogących mieć wpływ na ustalenie prawidłowej stawki podatku od nieruchomości, w tym wskazywanego przez Skarżącą w ramach stanu faktycznego zdarzenia przyszłego poddanego interpretacji rodzaju działalności jaka ma być prowadzona w jej lokalu użytkowym: statutowej działalności spółdzielni mieszkaniowej - działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej, organizacji zebrań członków spółdzielni mieszkaniowej. Organ interpretacyjny nie poczynił jakichkolwiek ustaleń odnośnie tego czy wskazany rodzaj działalności Skarżącej jako spółdzielni mieszkaniowej może być kwalifikowany jako działalność gospodarcza, zakładając niejako z góry, że całokształt działalności spółdzielni mieszkaniowych stanowi działalność gospodarczą przy odwołaniu się do zupełnie innego zakresu jej aktywności niż opisany we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej i odniesieniu tego założenia do stanu faktycznego wskazanego przez Skarżącą. Nie uwzględniono odmiennego charakteru wskazanej we wniosku jej działalności na jaką ma zostać przeznaczony jej lokal użytkowy od działalności gospodarczej prowadzonej w tymże lokalu nie przez samą Skarżącą jako spółdzielnię mieszkaniową a przez jego najemcę jak również faktu, iż nawet sam wynajem przedmiotowego lokalu może dotyczyć innego celu niż związany z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. co ma znaczenie dla należnej stawki podatku od nieruchomości. Wskazane zaniechanie powoduje, iż stanowisko organu interpretacyjnego poczynione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej pozbawione jest należytego uzasadnienia i jawi się w istocie jako dowolne, ponieważ nie można przyjmować, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości, wszelkie działania podejmowane przez spółdzielnie mieszkaniowe należy definiować jako prowadzenie działalności gospodarczej, a co za tym idzie, że wszystkie lokale należące do spółdzielni powinny być opodatkowane stawką dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ interpretacyjny błędnie nie uwzględnił powyższego, również w wyniku przeprowadzonej przezeń błędnej wykładni prawa materialnego stanowiącej przedmiot zarzutów sformułowanych w ppkt 2 poniżej,

b) oparcie oceny stanowiska Skarżącej oraz zajętego przez organ jako mające być prawidłowym stanowiska co do zastosowania wobec stanu faktycznego wskazanego przez Skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. przewidującego stawkę dla budynków i ich części przeznaczonych oraz zajętych na prowadzenie działalności zamiast przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l. na stwierdzeniu, że stan faktyczny wskazany we wniosku Skarżącej o udzielenie interpretacji indywidualnej odnosi się do lokalu użytkowego, podczas gdy z samego charakteru użytkowego danego lokalu nie można wyprowadzać wniosku co do tego, że jest on związany z prowadzeniem działalności gospodarczej - stanowisko takie nie znajduje potwierdzenia w przepisach prawa powszechnie obowiązującego przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji indywidualnej a wskazane przez organ powszechne rozumienie pojęcia lokalu użytkowego nie ma w tej mierze znaczenia jak również nie odpowiada rzeczywistemu szerokiemu ujęciu kategorii lokali użytkowych. Powyższe wraz z brakiem odniesienia się do kwalifikacji charakteru działalności Skarżącej wskazanej we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej wskazanym w lit. a powyżej, stanowi o braku należytego uzasadnienia negatywnej oceny organu interpretacyjnego wobec stanowiska Skarżącej odnośnie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej oraz powziętego w tym zakresie stanowiska organu wskazanego przezeń w interpretacji jako prawidłowe,

c) brak odniesienia się przez organ interpretacyjny do treści zapisów Statutu Skarżącej zawartych w jego wyciągu złożonym wraz z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej a wskazanie, że Skarżąca zamierza rozszerzyć działalność społeczną i oświatowo-kulturalną poprzez wpis do Statutu, co nie wynika ze złożonego przez Skarżącą wniosku.

d) niedopuszczalne dokonanie modyfikacji stanu faktycznego stanowiącego przedmiot wnioskowanej interpretacji poprzez wskazanie na przejściowe niewykorzystywanie lokalu, którego dotyczy udzielona interpretacja indywidualna na działalność gospodarczą, podczas gdy we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji nie wskazano na to aby niewykorzystywanie tego lokalu miałoby mieć jedynie charakter przejściowy. Postawione przez Skarżącą pytanie dotyczyło tego "czy w okresie, kiedy we wskazanym lokalu prowadzona będzie działalność statutowa , a nie gospodarcza to np. w 2018 r. zamiast wymiaru podatku [...]) wymagana opłata będzie w wysokości [...] zł/m2 (poz 5 "pozostałe"). Po wygaśnięciu lub rozwiązaniu aktualnie obowiązującej umowy najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego użytkowego, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza ma on być wykorzystywany na opisaną we wniosku skarżącej działalność statutową. Organ nie wyjaśnił przy tym co należy rozumieć przez niedookreślone pojęcie "przejściowego niewykorzystywania lokalu" i jak powyższe przekłada się na ocenę prawidłowości stanowiska Skarżącej co do stanu faktycznego opisanego we wniosku

o udzielenie interpretacji indywidualnej, z jakich przepisów prawa powszechnie obowiązującego wynikałoby, iż ta kwestia ma znaczenie dla oceny prawidłowości stanowiska Skarżącej. Powyższa niedopuszczalna modyfikacja stanu faktycznego wskazanego przez Skarżącą miała znaczenie dla oceny jej stanowiska, gdyż w treści uzasadnienia opinii stwierdzono, że przejściowe niewykorzystanie lokalu na działalność gospodarczą nie daje podstaw do tego by do wymiaru podatku od nieruchomości miała zastosowanie stawka wynikająca z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l.,

e) dokonanie negatywnej oceny stanowiska skarżącej przedstawionego w jej wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej i wskazanie odmiennego stanowiska co do przedstawionego przez nią stanu faktycznego zdarzenia przyszłego bez poczynienia wszelkich niezbędnych wyjaśnień wskutek powyżej opisanych uchybień oraz błędnej wykładni prawa materialnego wskazanej w ramach zarzutów sformułowanych w pkt 2 poniżej oraz całkowite pominięcie specyfiki funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych oraz celu, który zgodnie z u.s.m., w tym jej art. 1 ust. 1 jest celem naczelnym tego rodzaju spółdzielni. Wskutek powyższego ocena stanowiska Skarżącej dokonana przez organ interpretacyjny oraz stanowisko uznane przez ten organ jako prawidłowe pozbawione są właściwego uzasadnienia prawnego a przez to noszą znamiona dowolności.

Wszystkie opisane wyżej uchybienia wiążą się również dodatkowo

z naruszeniem art. 122 O.p., jako że organ interpretacyjny nie podjął wszystkich koniecznych działań dla należytego wyjaśnienia stanu faktycznego wskazanego we wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej złożonym przez Skarżącą.

II. Błędną wykładnię przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 1 ust. 1 u.o.s.m. w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 1-5 u.o.s.m. w zw. z art. 1 ust. 3 u.o.s.m. w zw. z art. 1 ust. 6 u.o.s.m. polegającą na błędnym uznaniu, że z powyższych przepisów wynika, iż spółdzielnie mieszkaniowe w zakresie całokształtu swojej aktywności prowadzą działalność gospodarczą i cechują się statusem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, w tym więc również w zakresie działalności społecznej, oświatowo-kulturalnej i organizacji zebrań członków spółdzielni mieszkaniowej, co prowadziło do wniosku, że będące w jej posiadaniu grunty, budynki i budowle nie przeznaczone na cele mieszkalne są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., nawet gdy prowadzona jest w nich działalność społeczna, oświatowo-kulturalna i organizacja zebrań członków spółdzielni mieszkaniowej. Organ interpretacyjny nie uwzględnił, że z powołanych przepisów wynika różnorodny charakter działalności spółdzielni mieszkaniowych i nie każdy jej przejaw może być kwalifikowany jako działalność gospodarcza a spółdzielnia mieszkaniowa w przeważającej mierze nie działa w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, dodatkowo wynajmując lokal użytkowy tak jak ma to miejsce w stanie faktycznym opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji złożonym przez skarżącą, sama Spółdzielnia Mieszkaniowa nie prowadzi w takim lokalu własnej działalności gospodarczej, poza tym może być on wynajmowany na inne cele podlegające innym stawkom podatku od nieruchomości niż należną za lokale związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ interpretacyjny pominął, że celem spółdzielni mieszkaniowej zgodnie z art. 1 ust. 1 u.s.m. jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin a przy wykładni wskazanych przepisów u.s.m. znaczenie ma również pominięty przez organ interpretacyjny art. 1 ust. 1 u.s.m., zgodnie z którym spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków. Tym samym, na gruncie wskazanych obowiązujących przepisów prawa objętych niniejszym zarzutem, nie można przyjąć, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości wszelkie działania podejmowane przez spółdzielnię mieszkaniową należy definiować jako prowadzenie działalności gospodarczej, w szczególności nie mają charakteru gospodarczego takie działania spółdzielni mieszkaniowej skierowane "do wewnątrz" w ramach stosunków członkowskich, podejmowane dla funkcjonowania spółdzielni, na potrzeby spółdzielni jak i mieszkańców spółdzielni. W związku z powyższym wskazana przez Skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej działalność społeczna, oświatowo-kulturowa, również w świetle regulacji art. 4 ust. 5 u.s.m. oraz art. 5 ust. 2 u.s.m. wskazującej także na kierowanie tej działalności do członków spółdzielni jak

i organizacja zebrań członków spółdzielni, na których potrzeby ma być przeznaczony lokal użytkowy, nie może być kwalifikowana jako działalność gospodarcza, co stanowi

o tym, że w okresie prowadzenia takiej działalności w tymże lokalu nie jest on związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, co ma znaczenie dla możliwości stosowania art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. Dodatkowo działalność wskazana w zdaniu poprzednim pozbawiona jest charakteru zarobkowego, co nie pozwala na jej kwalifikację jako działalności gospodarczej w świetle definicji pojęcia działalności gospodarczej zawartej zarówno w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, która mogłaby mieć zastosowanie w przyszłym stanie faktycznym wskazanym we wniosku Skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej jak również w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej obowiązującej w dacie wydania zaskarżonej interpretacji indywidualnej, wskazują one na konieczny zarobkowy charakter takiej działalności,

b) art. 2 ust 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (dalej: "u.w.l.")

w zw. z art. 2 ust. 2 u.w.l. polegającej na błędnym przyjęciu jakoby z treści wskazanych przepisów wynikało, że lokal użytkowy stanowi zawsze lokal wykorzystywany do działalności gospodarczej, podczas gdy literalne brzmienie wskazanych przepisów oraz ich prawidłowa wykładnia nie daje jakiejkolwiek podstawy do czynienia ich wykładni przyjętej przez organ interpretacyjny, a do stwierdzenia, że jest to lokal przeznaczony na cele inne niż mieszkalne, jednakże niekoniecznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

c) definicji lokalu użytkowego zawartej w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) zatytułowanym Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) - Objaśnienia S. GRUPA 1 BUDYNKI I LOKALE ORAZ SPÓŁDZIELCZE PRAWO DO LOKALU UŻYTKOWEGO I SPÓŁDZIELCZE WŁASNOŚCIOWE PRAWO DO LOKALU MIESZKALNEGO, polegającej na błędnym przyjęciu jakoby z treści wskazanej definicji wynikało, że lokal użytkowy stanowi zawsze lokal wykorzystywany do działalności gospodarczej, podczas gdy literalne brzmienie wskazanej definicji oraz jej prawidłowa wykładnia nie daje jakiejkolwiek podstawy do czynienia jej wykładni przyjętej przez organ interpretacyjny a do stwierdzenia, że jest to lokal przeznaczony na cele inne niż mieszkalne, jednakże niekoniecznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

d) § 3 pkt 14 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.

w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie polegającej na błędnym przyjęciu jakoby z treści wskazanego przepisu wynikało, że lokal użytkowy stanowi zawsze lokal wykorzystywany do działalności gospodarczej, podczas gdy literalne brzmienie wskazanego przepisu oraz jego prawidłowa wykładnia nie daje jakiejkolwiek podstawy do czynienia jego wykładni przyjętej przez organ interpretacyjny, a do stwierdzenia, że jest to lokal przeznaczony na cele inne niż mieszkalne, jednakże niekoniecznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

e) art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. u.p.o.l. w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w zw. z art. 1 ust. 1 u.s.m. polegającą na przyjęciu, że wystarczającą przesłanką zakwalifikowania części budynku, w niniejszej sprawie lokalu użytkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, do kategorii budynków lub ich części związanych

z prowadzeniem działalności gospodarczej jest okoliczność, iż lokal użytkowy znajduje się w posiadaniu spółdzielni mieszkaniowej, która w ramach swojej aktywności może prowadzić działalność gospodarczą; okresowe niewykorzystywanie lokalu przez jego wynajem na działalność gospodarczą nie powoduje, że przestaje on być lokalem przeznaczonym na prowadzenie przez spółdzielnię mieszkaniową działalności gospodarczej, niezależnie od tego na jaką działalność spółdzielnia mieszkaniowa przeznaczy tenże lokal. Wykładania taka jest błędna, gdyż jak to zaznaczono w ramach zarzutów sformułowanych w ppkt 1 lit. b oraz ppkt 2 lit. b-d lokal użytkowy nie musi być lokalem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej a jak wskazano

w ramach zarzutu sformułowanego w ppkt 2 lit a powyżej, nie każda działalność spółdzielni mieszkaniowej może być kwalifikowana jako działalność gospodarcza - statusu takiego nie ma wskazana we wniosku Skarżącej o udzielenie interpretacji indywidualnej działalność społeczna, oświatowo- kulturowa, organizacja zebrań członków spółdzielni, wobec powyższego prowadząc takiego rodzaju działalność

w swoim lokalu użytkowym spółdzielnia mieszkaniowa nie występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, lokal użytkowy przeznaczony na potrzeby spółdzielni mieszkaniowej jak również mieszkańców spółdzielni mieszkaniowej - w tym prowadzenia jej działalności statutowej nie może być uznany za związany

z prowadzeniem działalności gospodarczej a do odmiennej oceny w tym zakresie nie może prowadzić istnienie możliwości jego wynajmu. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. znaczenie dla zastosowania stawki podatku od nieruchomości w nim wskazanej ma faktyczne związanie lokalu z prowadzeniem działalności gospodarczej, przy czym z przepisu tego ani też z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. nie wynika aby okresowe wyłączenie lokalu użytkowego z wykorzystywania dla działalności gospodarczej nie pozwalało nigdy na wyłączenie tego lokalu ze stawki podatku dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, również w świetle regulacji art. 6 ust. 3 u.p.o.l., zgodnie z którą jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku,

a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. Błędna wykładnia poczyniona przez organ interpretacyjny w powyższym zakresie prowadzi do mylnego zrównania konsekwencji w zakresie stawki opodatkowania podatkiem od nieruchomości lokalu użytkowego wynikających dla prowadzenia w nim działalności statutowej spółdzielni mieszkaniowych, która nie stanowi działalności gospodarczej

w tym wskazanej przez Skarżącą w opisie stanu faktycznego stanowiącego przedmiot zaskarżonej interpretacji indywidualnej działalności społecznej, oświatowo-kulturalnej

i organizacji zebrań członków spółdzielni mieszkaniowej z konsekwencjami wynikającymi w tym zakresie z prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

III. Niewłaściwą ocenę co do zastosowania przepisów prawa materialnego, tj.:

a) niewłaściwą ocenę co do zastosowania do stanu faktycznego zdarzenia przyszłego wskazanego przez skarżącą w jej wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej art. 1 ust. 1 u.s.m., art. 4 ust. 5 u.s.m., art. 5 ust. 2 u.s.m. poprzez ich całkowite pominięcie i brak ich zastosowania w celu ustalenia czy działalność, na którą skarżąca zamierza przeznaczyć swój lokal użytkowy rzeczywiście nosi znamiona działalność gospodarczej, podczas gdy wskazane przepisy odnoszą się do tejże działalności,

b) niewłaściwą ocenę co do zastosowania do stanu faktycznego zdarzenia przyszłego wskazanego przez skarżącą w jej wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej art. 6 ust. 3 u.p.o.l. poprzez całkowite pominięcie tego przepisu

i wskazanie, że okresowe niewynajmowanie lokalu użytkowego skarżącej na działalność gospodarczą a jego przeznaczenie na działalność samej Skarżącej nie powoduje zmiany stawki należnego podatku od nieruchomości wskazanej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. na wskazaną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l. podczas gdy z art. 6 ust. 3 u.p.o.l., wynika, że jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie,

c) wynikającą z wszystkich wyżej wskazanych uchybień popełnionych przez organ interpretacyjny niewłaściwą ocenę co do zastosowania do stanu faktycznego zdarzenia przyszłego wskazanego przez Skarżącą w jej wniosku o udzielnie interpretacji indywidualnej art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. zamiast art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l., jako że dokonując należytego i wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego co do zdarzenia przyszłego poddanego przez skarżącą do interpretacji bez uchybień wskazanych w ramach zarzutów opisanych w pkt 1 powyżej oraz w świetle prawidłowej wykładni przepisów prawa materialnego objętych zarzutami wskazanymi w pkt 2 powyżej nie można stwierdzić aby przeznaczenie przez skarżącą jej lokalu użytkowego na działalność społeczną, oświatowo-kulturalną

i organizację zebrań członków spółdzielni mieszkaniowej stanowiło o związaniu tego lokalu z prowadzeniem działalności gospodarczej w okresie jego przeznaczenia na wskazaną działalność statutową skarżącej wobec czego do określenia stawki należnego podatku od nieruchomości w tym przypadku nie powinien mieć zastosowania art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. (przewidujący stawkę podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej) w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. a art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l. (przewidujący stawkę podatku od nieruchomości dla pozostałych budynków lub ich części).

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Tytułem wstępu wskazać należy, że zgodnie z art. 57a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) dalej: "p.p.s.a." skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania oraz dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Przepis ten wyznacza granice rozpoznania skargi na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie i stanowi, że sąd administracyjny jest związany granicami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd bada więc prawidłowość zaskarżonej interpretacji indywidualnej tylko z punktu widzenia zarzutów skargi i wskazanej w niej podstawy prawnej.

Zarzuty podniesione w skardze dotyczą trzech kwestii. Po pierwsze, skarżąca zarzuciła organowi naruszenie prawa procesowego tj. art. 14c § 2 O.p. w związku z art. 14 h O.p. w związku z art. 121 O.p., art. 120 O.p., wskazała m.in. na brak odniesienia się do całokształtu okoliczności podniesionych przez skarżącą, brak prawidłowego uzasadnienia zaskarżonej interpretacji oraz modyfikacje stanu faktycznego przedstawionego przez Skarżącą a także art. 122 O.p. poprzez nie podjęcie wszystkich koniecznych działań dla należytego wyjaśnienia stanu faktycznego wskazanego we wniosku

Po drugie, Skarżąca zarzuciła dopuszczenie się przez organ błędnej wykładni przepisów prawa materialnego tj. przepisów u.s.m. (art. 1 ust. 1 u.s.m. w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 1-5, w zw. z art. 1 ust. 3, art. 1 ust. 6); art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców; art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; art. 2 ust. 1, ust. 2 ustawy o własności lokali oraz art. 1 a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l.; klasyfikacji środków trwałych; rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez uznanie, że spółdzielnia mieszkaniowa prowadzi działalność gospodarczą i cechuje się statusem podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą; że lokal użytkowy stanowi zawsze lokal wykorzystywany do działalności gospodarczej; uznanie, że okresowe niewykorzystywanie lokalu przez jego wynajem na działalność gospodarczą nie powoduje, że przestaje on być lokalem przeznaczonym na prowadzenie przez spółdzielnię mieszkaniową działalności gospodarczej.

Po trzecie Skarżąca zarzuciła niewłaściwą ocenę co do zastosowania przepisów prawa materialnego poprzez pominięcie art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 2 u.s.m.

i nie ustalenie czy działalność na którą skarżąca chce przeznaczyć lokal nosi znamiona działalności gospodarczej a także, że okresowe niewynajmowanie lokalu i zmiana sposobu jego wykorzystywania nie powoduje zmiany stawki podatku od nieruchomości jak dla budynków lub ich część pozostałych.

W wyniku przeprowadzenia kontroli interpretacji indywidualnej w zakresie i według kryteriów określonych powołanymi powyżej przepisami - Sąd w składzie orzekającym stwierdza, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem udzielona interpretacja nie narusza prawa w sposób uzasadniający wyeliminowanie jej z obrotu prawnego.

Odnosząc się do pierwszego z przedstawionych zarzutów skargi, należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 O.p., składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowi podstawę dla oceny prawidłowości stanowiska wnioskodawcy przez organ podatkowy. Specyfika postępowania interpretacyjnego polega w szczególności na wyłączeniu możliwości przeprowadzenia przez organ postępowania dowodowego w celu zbadania stanu faktycznego sprawy. Organ podatkowy nie jest uprawniony do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego, ani do udzielania jej w obszarze przepisów prawnych nieprzedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie do podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego. Ramy faktyczne postępowania wyznaczone są wyłącznie przez wnioskodawcę, który zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wskazać zatem należy, że stan faktyczny, o którym mowa w art. 14b § 3 O.p. to przedstawione we wniosku o wydanie indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego fakty, zdarzenia, ich przebieg.

W postępowaniu tym organ przyjmuje do wiadomości okoliczności wskazane przez wnioskodawcę. Nie bada i nie szuka potwierdzenia ich prawdziwości czy wiarygodności. Nie kwestionuje przedstawianych przez wnioskodawcę związków pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami. To na wnioskodawcę nałożony został w art. 14b § 3 O.p. wymóg wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, na tle którego wyrażana jest wątpliwość co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Opisując stan faktyczny w celu uzyskania interpretacji, wnioskodawca bierze na siebie odpowiedzialność za jego kompletność i wszelkie nieścisłości. Wyłącznie od jego decyzji zależy, jakie informacje znajdą się w opisie stanu faktycznego.

Należy jednak podkreślić, że organ nie może wydać interpretacji w sytuacji, gdy przedstawiony we wniosku stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe budzi wątpliwości tego rodzaju, że nie jest możliwa jednoznaczna ocena prawidłowości stanowiska wnioskodawcy. Organ podatkowy, w przypadku uznania stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego za niewyczerpujące, winien wezwać wnioskodawcę do jego uzupełnieniu w trybie art. 169 O.p. (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 stycznia 2016 r., I FSK 1915/14 – wyrok dostępny w bazie: orzeczenia.nsa.gov.pl) co miało miejsce w niniejszej sprawie.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy poddanej sądowej kontroli, należy zauważyć, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Skarżąca przedstawiając stan faktyczny wskazała, że po pierwsze: lokal jest lokalem użytkowym, po drugie: że obecnie prowadzona jest w nim działalność gospodarcza. W uzupełnieniu stanu faktycznego na wezwanie organu Skarżąca wskazała, po pierwsze: że prowadzi działalność zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych, że działalność spółdzielni mieszkaniowych w zakresie zaspakajania potrzeb mieszkaniowych członków nie może być uznana za prowadzenie działalności gospodarczej, po drugie: że lokal wskazany we wniosku, w okresach, kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą ma służyć działalności społecznej, oświatowo-kulturalnej Skarżącej.

W pytaniu Skarżąca wskazała, że dotyczy ono lokalu użytkowego; stawki podatku w okresie, kiedy prowadzona będzie działalność statutowa a nie gospodarcza.

Mając zatem na uwadze okoliczności faktyczne wskazane we wniosku

o interpretację oraz przyjęty stan faktyczny w zaskarżonej interpretacji podatkowej stwierdzić należy, że organ, oparł się o okoliczności faktyczne, która zostały wskazana w treści wniosku o wydanie interpretacji. Zauważyć także należy, że uznając, że stan faktycznego jest niewyczerpujący, organ wezwał wnioskodawcę do jego uzupełnieniu

w trybie art. 169 O.p.

Wbrew twierdzeniu Skarżącej, organ nie przemilczał żadnego z aspektów stanu faktycznego opisanego we wniosku, nie zmodyfikował przedstawionego stanu faktycznego. Należy też podkreślić, że organ interpretujący nie jest związany ocenami przedstawionymi we wniosku o wydanie interpretacji, ale wyłącznie faktami, jakie wnioskodawca przedstawia mu do rozważenia w kontekście konkretnych przywołanych we wniosku norm prawnych. Bezspornie obowiązkiem organu, wydającego interpretację jest przeanalizowanie całości przedstawionych przez wnioskodawcę okoliczności,

w szczególności tych, które mogą mieć istotny wpływ na ocenę prawną. Pominięcie istotnych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego skutkuje wadliwością wydanej interpretacji.

Mając zatem na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Skarżącą, nie sposób zarzucić organowi naruszenia wskazanych przez Skarżącą przepisów dotyczących procedowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji podatkowej a także uzasadnienia udzielonej interpretacji albowiem w granicach rzeczonego stanu faktycznego, podatkowy organ interpretacyjny dokonuje i dokonał oceny możliwości zastosowania przepisów materialnego prawa podatkowego.

W ocenie Sądu, mając powyższe na uwadze, nie ma podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia zasad określonych w art. 14c § 1 i § 2 Op. Zaskarżona interpretacja zawiera bowiem ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z należytym uzasadnieniem prawnym tej oceny oraz wskazanie prawidłowego stanowiska. Wbrew zarzutom Skarżącej jest to ocena konkretna, zawierająca wyraźną odpowiedź na pytanie postawione we wniosku o interpretację. Organ wskazał i wyjaśnił mające zastosowanie w sprawie przepisy tak u.p.o.l., u.s.m. Zdaniem Sądu organ wystarczająco odniósł się do podniesionych przez podatnika argumentów w kontekście zastosowania stawki podatku do okoliczności stanu faktycznego. Takie działanie organu w konsekwencji nie może być postrzegane jako naruszające zasadę wyrażoną w art. 121 § 1 O.p., nakazującą prowadzenie postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Cytowana zasada zaufania tym bardziej nie zostaje naruszona tylko

z tego powodu, że wydana interpretacja, wbrew oczekiwaniom Wnioskodawcy, uznała jego stanowisko za nieprawidłowe.

Specyfika postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej polega bowiem przede wszystkim na tym, że organ wydający interpretację "porusza się" tylko

i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej. Wyrażona ocena dotyczy dopuszczalności stosowania obniżonej stawki podatku od nieruchomości w okresach kiedy w lokalu użytkowym będzie prowadzona działalność statutowa a nie gospodarcza.

Stąd zasadnie organ rozważał przepisy u.p.o.l., u.s.m., u.s.d.g w pierwszej kolejności co do osoby podatnika, następnie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. To bowiem przesądza - co do zasady - w u.p.o.l. o stawce podatku.

Zatem mając na uwadze zakres żądanej interpretacji przepisów prawa podatkowego za uzasadnione należy stanowisko organu interpretacyjnego, że zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikiem podatku od nieruchomości będzie właściciel lokalu i to użytkowego, którym jest Skarżąca – zgodnie ze wskazaniem w stanie faktycznym.

Lokal użytkowy – zgodnie ze wskazaniem w stanie faktycznym – podlega opodatkowaniu stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. a z uwagi na to, że nie mamy

w sprawie do czynienia z lokalem mieszkalnym nie stosuje się wyłączenia z art. 1 a

ust. 2a pkt 1 u.p.o.l.

Stawka podatku od nieruchomości, w okolicznościach sprawy, uzależniona będzie zatem od związania z prowadzeniem działalności gospodarczej, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l., zgodnie z definicją z art. 1 a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. i art.1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l.

Zasadnie zatem organ interpretacyjny rozważał status Skarżącej jako przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i zasadnie w tym zakresie odniósł się do zapisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w tym art. 1 ust. 1 odnoszącego się do celu działania spółdzielni; ust. 2 odnoszącego się do przedmiotu działalności spółdzielni; ust. 3 odnoszący się do obowiązku zarządzania lokalami przez spółdzielnię czy ust. 6 odnoszącego się do dopuszczalności prowadzenia innej działalności gospodarczej.

Sam ustawodawca zatem w art. 1 ust. 6 u.s.m. potwierdza, że działalność spółdzielni stanowi działalność gospodarczą, skoro dopuszcza prowadzenie także innej działalności gospodarczej przez ten podmiot poza zakres wyszczególniony przez samego ustawodawcę. Przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby w praktyce niekonsekwencję racjonalnego ustawodawcy, który w omawianym przepisie użył sformułowania "inną działalność gospodarczą" zamiast "działalność gospodarczą".

Za taką działalność gospodarczą bezspornie uznać można zarządzanie lokalami, wynajem, kupno, sprzedaż we własnym imieniu.

Skoro zatem Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadzi działalność gospodarczą, to zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., będące w jej posiadaniu grunty, budynki i budowle należy - co do zasady zakwalifikować - jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przewidywany w tym przepisie wyjątek dotyczy budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami. Zatem zasadniczo każda budowla będąca w posiadaniu przedsiębiorcy, nawet mu nieprzydatna z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Jak już zostało wskazane, w definicji zawartej w tym przepisie brak jest warunku wykorzystania tego rodzaju nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. To, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia

z lokalami na wynajem, do prowadzenia działalności gospodarczej, wskazała Skarżąca w opisie stanu faktycznego.

Co do zasady należałoby więc przyjąć, że grunty, budynki, budowle znajdujące się w posiadaniu Spółdzielni są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wykładnia językowa cytowanych przepisów wskazuje, że budynki znajdujące się

w posiadaniu Spółdzielni podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Zauważyć też należy, że o ile w art. 1 ust. 2 i ust. 3 u.s.m. mowa jest o lokalach o innym przeznaczeniu, to identyfikacja lokalu którego dotyczy interpretacja nastąpiła

w przedstawionym stanie faktycznym i wskazana została przez samą Skarżącą jako na lokal użytkowy. Stąd rozważania organu w zakresie pojęcia lokalu użytkowego należało wobec przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznać za zbędne, nie wpływające jednak na jej prawidłowość.

Mając zatem na uwadze regulacje prawne i stan faktyczny przedstawiony przez Skarżącą zasadnie organ interpretacyjny wskazał, że zarządzanie nieruchomościami, wynajem lokalu użytkowego – okoliczność wskazana we wniosku o interpretację - jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1 u.s.m., art. 2 u.s.d.g. Za taką konstatacją przemawia także zapis załączonego przez Skarżącą statutu, jego § 5 gdzie wskazano na prowadzenie na własny rachunek takiej aktywności jak kupno, sprzedaż, wynajem, na co zasadnie zwrócił uwagę organ. Sąd podziela w tym względzie także poglądy prawne przywołane przez organ wraz z orzeczeniami sądów administracyjnych.

Nie sposób zatem, zdaniem Sądu, zarzucić organowi błędnej wykładni przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zatem skoro Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą, to zasadnie organ wskazał, że zgodnie z art. 1 a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. będący w jej posiadaniu lokal użytkowy będzie zakwalifikowany jako związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skoro zatem przedmiotem interpretacji jest opodatkowanie lokalu użytkowego, który zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, zarówno we wniosku z dnia 5 marca 2018 r. jak i jego uzupełnieniu z dnia 29 marca 2018 r., ma służyć działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej - ale co umyka uwadze Skarżącej - w okresach, kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą, to stanowisko organu interpretacyjnego, że przejściowe niewykorzystywanie lokalu na działalność gospodarczą nie daje podstawy do tego aby do wymiaru podatku od nieruchomości miała zastosowanie stawka podatku wynikająca z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e u.p.o.l. jest w pełni uzasadnione.

Wbrew zarzutom skargi stan faktyczny zdaniem sądu nie budzi wątpliwości. Organ dokonując interpretacji poruszał się w granicach przedstawionego stanu faktycznego. Nie sposób dostrzec zarzucanej przez Skarżącą modyfikacji stanu faktycznego przyjętego w udzielonej interpretacji przez organ.

Natomiast co należy podkreślić, to zarzuty skargi prowadzą w istocie do potrzeby modyfikacji przedstawionego stanu faktycznego, do czego tak sąd rozpoznający skargę jak i organ dokonujący interpretacji nie są uprawnieni. Wbrew zarzutom skargi stan faktyczny jest jasny i klarowny. Okoliczności wskazane przez Skarżącą były podstawą udzielenia interpretacji.

Mając także na uwadze zakres żądanej interpretacji tj. zastosowania obniżonej stawki podatku w stosunku do lokalu użytkowego, który ma służyć działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej w okresach, kiedy nie będzie wynajmowany na działalność gospodarczą nie można stawiać zarzutów organowi, nie rozważenia ewentualnej stawki podatku z uwagi np. na status podmiotu najmującego lokal, bo to nie było przedmiotem wniosku.

Należy jeszcze raz podkreślić, że wniosek Skarżącej dotyczył dopuszczalności obniżenia stawki podatku w okolicznościach wskazanych we wniosku tj. w okresie kiedy w lokalu nie będzie prowadzona działalność gospodarcza, nie wynajmowania na działalność gospodarczą. Wbrew zarzutom skargi organ nie stwierdził, że działalność społeczna, oświatowo-kulturalna jest działalnością gospodarczą.

Mając zatem na uwadze zakres wnioskowanej interpretacji, nie sposób podzielić zatem zarzutów skargi co do błędnej wykładni przepisów prawa materialnego mającego zastosowanie w sprawie, w brzmieniu obowiązującym na dzień udzielenia interpretacji prawa podatkowego.

Nie można także zgodzić się z zarzutami niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisów prawa materialnego albowiem nie jest przedmiotem interpretacji to czy działalność społeczna, oświatowo-kulturalna spółdzielni jest działalnością gospodarczą ale czy w okresie nie wykorzystywania lokalu użytkowanego na działalność gospodarczą można obniżyć stawkę podatku od nieruchomości. Mając zaś na uwadze przepisy prawa materialnego mającego zastosowanie w niniejszej sprawie ich prawidłową wykładnię oraz stan faktyczny wskazany przez Skarżącą nie sposób uznać zarzuty skargi w tym zakresie za uzasadnione.

Mając powyższe na uwadze stosownie do art. 151 p.p.s.a. nie stwierdzając naruszenia wskazanych w skardze przepisów skargę jako nie mającą usprawiedliwionych podstaw należało oddalić.