Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi A w G. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Dyrektor Izby Skarbowej w K. działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w indywidualnej interpretacji z dnia [...] (nr [...]) stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku Prezydenta Miasta G. z dnia [...] dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania nagród pieniężnych przyznanych zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe oraz trenerom i innym osobom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności sportowej – jest nieprawidłowe.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego: Na podstawie nowej Uchwały Rady Miejskiej z dnia [...] Prezydent Miasta X będzie przyznawał nagrody i wyróżnienia dla zawodników, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym lub krajowym współzawodnictwie sportowym oraz dla trenerów i innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej. Uchwała została podjęta na podstawie art. 31 oraz art. 35 ust. 5 i 6 ustawy z 25 czerwca 2010r. o sporcie oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym. Uchwała ustala następujące nagrody i wyróżnienia: nagrody pieniężne, nagrody rzeczowe o wartości nie przekraczającej [...] zł. oraz wyróżnienia w postaci dyplomów, pamiątkowych statuetek lub listów gratulacyjnych. Zawodnik, trener lub inna osoba mogą otrzymać nagrodę i wyróżnienie za uzyskane w danym roku kalendarzowym jedno (najwyższe) osiągnięcie sportowe lub za całokształt osiągnięć. Nagrody dla zawodników w indywidualnych dyscyplinach sportu mogą być przyznawane za osiągnięcia sportowe we wszystkich kategoriach wiekowych za: miejsca od 1 do 6 na Igrzyskach Olimpijskich; miejsca medalowe na Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy; zajęcie miejsca od 1 do 3 w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata i Europy oraz Mistrzostwach Polski; uzyskanie wyniku mającego charakter szczególnego wyczynu sportowego.

Nagrody w zespołowych dyscyplinach sportu mogą otrzymać zawodnicy reprezentujący dyscypliny, w których rywalizacja odbywa się na co najmniej trzech ogólnopolskich poziomach rozgrywkowych (warunek dot. ilości poziomów rozgrywkowych nie dotyczy sportu osób niepełnosprawnych). Nagrody przyznawane są za: zajęcie miejsca od 1 do 6 na Igrzyskach Olimpijskich; miejsca medalowe na Mistrzostwach Świata, Mistrzostwach Europy, Mistrzostwach Polski; zajęcie miejsca od 1 do 3 w Pucharze Polski lub Pucharze Świata; awans do najwyższej klasy rozgrywkowej oraz awans do wyższej klasy w rozgrywkach ligowych i za utrzymanie się w tej samej klasie rozgrywek ligowych.

Wnioski o przyznanie nagród i wyróżnień mogą składać zawodnicy, trenerzy i inne osoby wyróżniające się osiągnięciami w działalności sportowej spełniające warunki określone w przyjętej uchwale. Decyzję o udzieleniu i wysokości nagród podejmuje Prezydent Miasta w oparciu o opinię wydziału urzędu właściwego ds. sportu, Rady Sportu Miasta oraz Zastępcy Prezydenta Miasta. Lista osób nagrodzonych podlega publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego oraz w "Miejskim Serwisie Informacyjnym - X".

W tym stanie faktycznym wnioskodawca zadał organowi interpretacyjnemu następujące pytania: Jak należy opodatkować nagrody pieniężne przyznawane zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe oraz trenerom i innym osobom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności sportowej? oraz jak należy opodatkować nagrody rzeczowe o wartości nieprzekraczającej [...] zł. przyznawane zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe oraz trenerom i innym osobom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności sportowej?

Prezentując własne stanowisko w sprawie wnioskodawca wskazał, iż zawodnicy zdobywający nagrody przyznawane przez Prezydenta Miasta X otrzymują je za osiągnięcia sportowe wynikające z bezpośredniej rywalizacji, co można uznać za zwycięstwo w konkursie z zakresu sportu (chociaż nie organizowanym bezpośrednio przez Prezydenta Miasta). Trenerzy i inne osoby również otrzymują nagrody za wyróżniające się osiągnięcia w działalności sportowej. W opinii wnioskodawcy, jeśli nagroda nie przekracza kwoty [...] zł, to korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, gdy nagroda jest wyższa niż [...] zł, zawodnik, trener lub inna osoba otrzyma nagrodę pomniejszoną o zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 %. Płatnik powyższy podatek odprowadzi na konto urzędu skarbowego i sporządzi na koniec roku informację PIT-8R, ujmując kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 41 ust. 4 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto zdaniem wnioskodawcy, zawodnicy, trenerzy i inne osoby otrzymujące nagrody rzeczowe, których wartość nie przekracza kwoty [...] zł korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy, gdyż - w ocenie wnioskodawcy - powyższe nagrody stanowią wygrane w konkursach z dziedziny sportu.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego organ interpretacyjny uznając stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdził, że zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej zwana ustawą lub u.p.d.o.f.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty [...] zł. Powyższy przepis przewiduje zatem zwolnienie z podatku dochodowego m. in. wygranych w konkursach, które nie są wprawdzie organizowane przez środki masowego przekazu, ale są konkursami z zakresu nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu.

Organ interpretacyjny podkreślał, iż ustawodawca w przepisach podatkowych nie zdefiniował pojęcia konkursu, zgodnie jednak z ogólną definicją zawartą w Słowniku języka polskiego konkurs to przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców (uczestników), autorów danych prac itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Równie ważna jak element współzawodnictwa jest strona formalna przedsięwzięcia. Konieczne bowiem jest sporządzenie regulaminu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy, nagrody i sposób wyłonienia zwycięzców.

Przywołując fragmenty stanu faktycznego przedstawione we wniosku organ interpretacyjny stwierdzał, iż w świetle powołanych powyżej przepisów w przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z nagrodą w konkursie, bowiem w analizowanym przypadku nie zostały spełnione przesłanki konkursu. Nagrody przyznawane będą za dotychczasowe osiągnięcia sportowe takie jak: miejsca od 1 do 6 na Igrzyskach Olimpijskich, miejsca medalowe na Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy, Mistrzostwach Polski, zajęcie miejsca od 1 do 3 w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, Europy i Polski oraz Mistrzostwach Polski, uzyskanie wyniku mającego charakter szczególnego wyczynu sportowego, awans do najwyższej klasy rozgrywkowej oraz awans do wyższej klasy w rozgrywkach ligowych i za utrzymanie się w tej samej klasie rozgrywek ligowych. Zawodnik, trener lub inna osoba mogą otrzymać nagrodę i wyróżnienie za uzyskane w danym roku kalendarzowym jedno (największe) osiągnięcie lub za całokształt osiągnięć. Zdaniem organu interpretacyjnego kryterium oceny jest rok kalendarzowy lub lata działalności i dotychczasowy dorobek zawodników, trenerów bądź innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej. Przesłanki, którymi kierować się będzie Prezydent Miasta (w oparciu o opinię wydziału urzędu właściwego ds. sportu, Rady Sportu Miasta oraz Zastępcy Prezydenta Miasta) nie wskazują zatem na to, aby dokonywano wyboru najlepszego sportowca, trenera czy innej osoby wyróżniającej się osiągnięciami w działalności sportowej wprowadzając jakikolwiek czynnik rywalizacji czy współzawodnictwa. W ocenie organu interpretacyjnego osoby, które otrzymają ww. nagrody nie będą brały udziału w bezpośredniej rywalizacji, aby otrzymać nagrodę. Zawodnicy, trenerzy czy też inne osoby nie będą stawać do rywalizacji o tę nagrodę, gdyż przyznawana będzie ona wyłącznie w oparciu o wyniki innych konkursów (konkurencji, zawodów), w których brali wcześniej udział. Do przyznanych przez Prezydenta Miasta nagród zawodnicy zostają zgłoszeni, ale po zgłoszeniu w żaden sposób już ze sobą nie współzawodniczą, a nagrodzeni są niejako za sam udział w innym konkursie, innego organizatora, jeśli tylko zajęli w nim określone miejsce. Otrzymania tychże nagród nie można zatem uznać za zwycięstwo w konkursie z zakresu sportu.

Zdaniem organu interpretacyjnego w związku z tym, że w analizowanym stanie faktycznym nie zostały spełnione przesłanki konkursu, nagrody otrzymywane przez sportowców i trenerów stanowić będą przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 powołanej powyżej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, przez którą rozumie się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy - pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zdaniem organu interpretacyjnego w świetle powyższego, na wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania od przychodów zawodników i trenerów zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Przychód ten oraz pobrana zaliczka na podatek dochodowy winny być wykazane w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) sporządzonej za dany rok podatkowy.

W odniesieniu do przychodów innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej organ interpretacyjny wyjaśnił, że do zakresu przychodu określonego art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć należy wyłącznie przychody zawodników i trenerów osiągnięte z nagrody. Przepis wprost wskazuje jakie przychody związane ze sportem zaliczane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Są to przychody z działalności trenerskiej, uprawiania sportu, stypendiów sportowych oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Tym samym nagrody przyznane osobom innym niż zawodnicy i trenerzy, mimo, że przyznane osobom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności sportowej nie stanowią przychodów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale przychody z innych źródeł określone w art. 20 ust. 1 tejże ustawy.

Zgodnie z tym przepisem za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z kolei zgodnie z art. 42a powyższej "ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Oznacza to, że od przychodów z nagród innych niż zawodnicy i trenerzy osób wyróżniających się w działalności sportowej wnioskodawca nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy, natomiast po zakończeniu roku podatkowego winien wystawić dla tych osób informacje PIT-8C i wykazać wartość przyznanych nagród. Z powyżej wskazanych względów organ interpretacyjny uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał stanowisko strony podkreślając, że wykładnia przepisów prawa podatkowego dokonana przez organ interpretacyjny była nieprawidłowa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W skardze na ww. interpretację z dnia 2 maja 2011 r. pełnomocnik wnioskodawcy zarzucał: naruszenie przepisów postępowania, a to art. 14c § 1 zd. 1 Ordynacji podatkowej poprzez sporządzenie uzasadnienia prawnego interpretacji indywidualnej bez odwołania się do źródła na podstawie, którego dokonano wykładni pojęcia ,;konkurs" oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż przedsięwzięcie, aby zostało uznane za konkurs w rozumieniu tegoż przepisu musi zawierać "element rywalizacji", w sytuacji, gdy potoczne (słownikowe) znaczenie pojęcia konkurs nie odwołuje się do tego rodzaju elementu. Pełnomocnik wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik wskazał, iż zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna winna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W ocenie skarżącego proces wykładni przepisu stanowi element uzasadnienia prawnego interpretacji indywidualnej, a w konsekwencji winien on być w uzasadnieniu interpretacji szczegółowo opisany. Zdaniem pełnomocnika w zaskarżonej interpretacji organ dokonywał wykładni pojęcia "konkurs" występującego w treści art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. W związku z brakiem legalnej definicji tegoż pojęcia koniecznym było odwołanie się do znaczenia potocznego (słownikowego). Organ odwołując się do tegoż znaczenia nie podał źródła słownikowej definicji konkursu. W tej sytuacji skarżący uznaje, iż interpretacja nie zawiera uzasadnienia prawnego w rozumieniu art. 14 c § 1 zd. 1 Ordynacji podatkowej, bowiem brak wskazania źródła definicji uniemożliwia skarżącemu weryfikację prawidłowości wykładni dokonanej przez organ.

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia prawa materialnego pełnomocnik wskazał, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty [...] zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Autor skargi podkreślał, iż obowiązujące przepisy prawa nie zawierają legalnej definicji konkursu. W związku z tym przy dokonywaniu wykładni art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f., należy posługiwać się potocznym (słownikowym) znaczeniem tegoż pojęcia (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 września 2010r., I SA/Sz 581/10, publ. LEX 607134).

Pełnomocnik przywoływał obszerne fragmenty ww. wyroku, podkreślając, że wskazano w nim m. in. na to, że: "(...) gdyby istniała definicja ustawowa konkursu i w świetle tej definicji niezbędnym warunkiem uznania danego przedsięwzięcia za konkurs byłoby przeprowadzenie eliminacji, to wtedy istotnie brak tych eliminacji w regulaminie tego przedsięwzięcia uniemożliwiałoby jego uznanie za konkurs w rozumieniu tej definicji i w konsekwencji przyporządkowanie tego przedsięwzięcia do normy prawnej, w której pojęcie konkursu było zawarte. Inaczej jest jednak w przypadku definicji słownikowej i rozumienia danego terminu w języku potocznym. Słownikowe wyjaśnienie znaczenia danego wyrazu w języku potocznym siłą rzeczy musi być syntetycznym, kierunkowym jedynie opisem danej rzeczy, zdarzenia, czy też zjawiska, ujmującym zwykle ich najczęściej spotykaną, typową formę. Poza tym, w słownikach w celu przybliżenia i zobrazowania znaczenia danego terminu podaje się zazwyczaj najczęściej spotykane związki frazeologiczne odnoszące się do wyjaśnianego pojęcia, z których wynika zwykle różnorodność form i odmian danej rzeczy, zjawiska lub zdarzenia. Należy również podkreślić, iż w przeciwieństwie do definicji ustawowej zawartej w danym akcie prawnym, nie ma jednej i powszechnie obowiązującej definicji słownikowej określonego pojęcia, a pomiędzy poszczególnymi z nich mogą zachodzić różnice w sposobie opisu wyjaśnianego terminu oraz niezbędnych cechach i elementach, które składają się na opis wyjaśniający znaczenia danego pojęcia. Powracając do spornego pojęcia "konkursu", tylko tytułem przykładu można wskazać definicje tego pojęcia zawarte w innych opracowaniach, niż tylko to wskazane przez organ odwoławczy, l tak, według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją S. Dubisza, PWN Warszawa 2003 r., tom 2 str. 210 - "konkurs" to przedsięwzięcie najczęściej o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac, itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Według Domowego Popularnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją B. Dunaj, wyd. Cykada, str. 202 - "konkurs " to zorganizowana impreza o określonym regulaminie, której celem jest wyłonienie w drodze eliminacji kogoś lub czegoś najlepszego w danej dziedzinie, zwykle połączona z przyznaniem nagród. Z kolei w Słowniku Wyrazów Obcych, wyd. Europa, str. 396-397 - "konkurs" to impreza, która ma na celu wyłonienie przez specjalistyczne jury osoby lub grupy najlepszej w danej dziedzinie, np. artystycznej, naukowej, przebiegająca często wieloetapowa; najczęściej wygrana lub zajęcie jednego z wyższych miejsc w konkursie jest związane z określoną w warunkach wstępnych nagrodą pieniężną, rzeczową lub przyznaniem prawa do realizacji czegoś. (...) Reasumując tę część rozważań należy jeszcze raz podkreślić, iż przepisy u.p.d.o.f., ani też inne przepisy podatkowe nie zawierają ustawowej definicji użytego w art. 30 ust. 1 pkt 2 tej ustawy terminu "konkurs". Nie ma też na gruncie języka polskiego jednej ściśle określonej definicji konkursu, brak jest w związku z tym wyraźnie określonych granic rozumienia tego pojęcia, co w konsekwencji powoduje, że istnieje duża różnorodność odmian i form przedsięwzięć, które na gruncie języka potocznego mogą być określane tym mianem."

Zdaniem pełnomocnika z treści przywołanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie definicji "konkursu" nie wynika, iż kwalifikacja danego przedsięwzięcia za konkurs wymaga wykazania elementu rywalizacji, na który powołuje się organ. W ocenie strony skarżącej stan faktyczny przestawiony w zapytaniu pozwalał - w świetle wykładni zaprezentowanej w powołanym wyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - uznać, iż nagrody przyznawane na podstawie uchwały Rady Miejskiej z dnia [...]- za nagrody uzyskane w konkursie, a tym samym podlegające zwolnieniu na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenia w całości podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej interpretacji.

Na rozprawie pełnomocnik skarżącej wnosił i wywodził jak w skardze podkreślając brak podania przez organ interpretacyjny źródła definicji "konkursu" oraz podkreślając, iż rozszerzono zakres tej definicji o pojęcie rywalizacji, która nie występuje w definicjach słownikowych konkursu znanych stronie skarżącej. Odpowiadając na pytanie Sądu o obowiązywanie przedmiotowej uchwały w sprawie nagród pełnomocnik stwierdził, iż akt ten obowiązuje oraz że nie było wszczynane postępowanie nadzorcze w tym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a., kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Natomiast na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na - inny niż decyzja lub postanowienie - akt lub czynność z zakresu administracji publicznej, uchyla ten akt albo stwierdza bezskuteczność czynności.

W wyniku przeprowadzenia kontroli zaskarżonej interpretacji – w zakresie i według kryteriów określonych cytowanymi wyżej przepisami – Sąd stwierdza, że przy jej wydaniu nie doszło do naruszenia prawa, a wobec podzielania przez skład orzekający stanowiska organu interpretacyjnego skargę należało oddalić.

Zdaniem Sądu stan faktyczny sprawy jest w istocie bezsporny i został przedstawiony powyżej, brak jest zatem konieczności jego ponownego prezentowania. W tym miejscu należy jedynie przypomnieć, iż postępowanie administracyjne, a następnie sądowoadministracyjne, zainicjowane przez stronę skarżącą, wiąże się z pisemną interpretacją przepisów prawa podatkowego (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej). Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie jest indywidualna interpretacja dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania nagród pieniężnych i rzeczowych przyznanych zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe oraz trenerom i innym osobom wyróżniającym się osiągnięciami w działalności sportowej. Do pewnego stopnia elementem spornym jest definicja pojęcia "konkurs".

W opinii wnioskodawcy, jeśli nagroda nie przekracza kwoty [...] zł, to korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast gdy jest wyższa to osoba nagrodzona otrzyma ją pomniejszoną o zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 %. Natomiast osoby otrzymujące nagrody rzeczowe, których wartość nie przekracza kwoty [...] zł korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie, a to z uwagi na to, że nagrody stanowią wygrane w konkursach z dziedziny sportu.

W ocenie organu interpretacyjnego w związku z tym, że w analizowanym stanie faktycznym nie zostały spełnione przesłanki konkursu brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia o jakim mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt. 68 u.p.d.o.f.

Odnosząc się do tak zakreślonego sporu i mając na uwadze zarzut naruszenia art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej w pierwszej kolejności przyjdzie wskazać, iż zgodnie z tym przepisem interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie (§ 1). W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (§ 2). Trzeci element interpretacji, to pouczenie o prawie wniesienia skargi (§ 2). Zasadniczym elementem interpretacji indywidualnej jest zatem wyrażenie oceny, co do stanowiska wnioskodawcy, zaprezentowanego we wniosku. Wykonanie tego obowiązku zamyka się w zasadzie stwierdzeniem: "stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe", albo "stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe". Jeśli ocena stanowiska wnioskodawcy jest pozytywna, to interpretacja może ograniczyć się do stwierdzenia, że stanowisko wnioskodawcy ocenia się jako prawidłowe. Wiele zależy przy tym od tego, czy ocenę prawidłowości odnosi się do pełnego zakresu stanowiska wnioskodawcy, czy też tylko do jego części. Jeśli zatem organ wydający interpretację indywidualną uzna, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie, to wówczas może odstąpić od uzasadnienia prawnego wydanej interpretacji indywidualnej. Gdy zaś uzna, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe tylko w pewnym zakresie, to wówczas powinien określić, w jakim zakresie i dlaczego w pozostałej części stanowiska wnioskodawcy nie można uznać za prawidłowe. Oznacza to, że w tym wypadku konieczne jest już zamieszczenie w interpretacji jej uzasadnienia prawnego. Istotne natomiast znaczenie ma uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej, w razie negatywnej oceny stanowiska strony. W takim bowiem przypadku konieczne jest zawarcie w interpretacji wskazania stanowiska, które organ uznał za prawidłowe oraz uzasadnienia prawnego tego stanowiska.

Na tle tych rozważań zauważyć trzeba, że pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zawierająca ocenę prawną stanowiska pytającego wraz z uzasadnieniem prawnym, musi być na tyle konkretna, aby podatnik mógł się do niej zastosować. W szczególności wymóg ten dotyczy interpretacji zawierającej negatywną ocenę stanowiska wnioskodawcy (dotyczy to rozpatrywanego przypadku), co expressis verbis wynika z powołanego wyżej art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej. Niezbędne jest zatem, aby z interpretacji wynikała wyraźna odpowiedź na zadane przez podatnika pytanie, jasno zaprezentowane było stanowisko prawidłowe (w ocenie organu interpretacyjnego), poparte jednoznacznym i czytelnym dla adresata uzasadnieniem prawnym tego stanowiska. W szczególności w uzasadnieniu interpretacji Minister Finansów winien odnieść się do argumentacji wnioskodawcy, wykazać dlaczego jest ona nieprawidłowa.

W świetle zarzutów skargi ponownego podkreślenia wymaga to, że prawidłowe uzasadnienie prawne interpretacji indywidualnej winno zawierać przytoczenie przepisów prawa, na których organ oparł swoje stanowisko (wraz z podaniem ich treści), wyjaśnienie znaczenia tych przepisów, w kontekście podanego przez stronę stanu faktycznego, ze wskazaniem jego znamion, istotnych dla zakresu stosowania powołanych przepisów. Zakres oceny stanu faktycznego, zawartego we wniosku o wydanie interpretacji, wyznacza też treść zadanego przez wnioskodawcę pytania oraz zajętego przez tegoż wnioskodawcę stanowiska. Z uzasadnienia prawnego interpretacji wynikać winien tok rozumowania organu interpretacyjnego, który doprowadził z jednej strony do zanegowania słuszności stanowiska wnioskodawcy, a z drugiej strony - do przyjęcia odmiennego stanowiska. W ocenie Sądu uzasadnienie zaskarżonej interpretacji, wbrew twierdzeniom strony skarżącej spełnia wszystkie wymogi przewidziane przez przepisy prawa, w tym także postanowienia art. 14c Ordynacji podatkowej. W rozpatrywanej sprawie zasadnicze znaczenie miała bowiem w istocie odpowiedź na pytania o to czy nagrody przyznawane przez wnioskodawcę za wybitne osiągnięcia sportowe na podstawie stosownej uchwały podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 68 u.p.d.o.f. W ocenie Sądu, zaprezentowana na gruncie opisanego przez wnioskodawcę stanu faktycznego, wykładnia ww. przepisu ustawy podatkowej jakiej dokonał organ interpretacyjny była prawidłowa. Sąd nie dopatrzył się takiego naruszenia prawa, w tym wskazanego przez pełnomocnika wnioskodawcy przepisu art. 14c Ordynacji podatkowej, które winno było skutkować uchyleniem zaskarżonej interpretacji. Zdaniem Sądu zaprezentowane w kontrolowanym akcie stanowisko organu interpretacyjnego było jasną i zrozumiałą odpowiedzią organu na zadane we wniosku pytania. Skarżona interpretacja zawierała także precyzyjną wykładnie spornego przepisu art. 21 ust. 1 pkt. 68 u.p.d.o.f., w tym także wyjaśnienie tego jak należy rozumieć ten konkretny przepis wraz z określeniem skutków podatkowych dla wnioskodawcy i sposobu jego stosowania w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, wraz z odniesieniem do innych przepisów podatkowych, które winny mieć zastosowanie w przedmiotowej sprawie. W ocenie Sądu skarżona interpretacja zawiera uzasadnienie prawne, które nie narusza prawa, w tym art. 14c Ordynacji podatkowej. Organ interpretacyjny wytłumaczył bowiem z jakich przyczyn zastosował w opisanym we wniosku stanie faktycznym, sporny przepis art. 21 ust. 1 pkt. 68 u.p.d.o.f. oraz wyjaśnił powody, dla których wykłada wskazany wyżej przepis w odmienny niż to uczynił wnioskodawca sposób.

Mając na uwadze to, że w skardze pełnomocnik podnosił, iż skoro w zaskarżonej interpretacji organ dokonywał wykładni pojęcia "konkurs" występującego w treści art. 21 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez wskazania źródła słownikowej definicji konkursu, co z kolei miało skutkować brakiem uzasadnienia prawnego w rozumieniu art. 14 c § 1 zd. 1 Ordynacji podatkowej, należy wskazać, że z tego ostatniego przepisu nie wynika, aby przy cytowaniu definicji słownikowych istniał bezwzględny obowiązek precyzyjnego wskazywania źródła takiej definicji, ani też to, że taki brak oznacza konieczność uchylenia takiej interpretacji. W ocenie Sądu powyższy brak nie stanowił przeszkody uniemożliwiającej skarżącemu weryfikację prawidłowości wykładni spornego przepisu dokonanej przez organ interpretacyjny. Podkreślenia wymaga w tym miejscu to, że organ interpretacyjny wyjaśnił wnioskodawcy, iż w przepisach prawa podatkowego brak jest ustawowej definicji pojęcia konkursu i wyraźnie wskazał, że zgodnie z ogólną potoczną definicją zawartą w Słowniku języka polskiego konkurs to przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające, możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców (uczestników), autorów danych prac itp. zwykle wyróżnianych nagrodami. Organ interpretacyjny podkreślał także, iż równie ważna jak element współzawodnictwa jest strona formalna przedsięwzięcia. Konieczne bowiem jest sporządzenie regulaminu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy, nagrody i sposób wyłonienia zwycięzców.

Odnosząc się natomiast do zarzutu pełnomocnika skarżącego dotyczącego naruszenia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to należy wskazać, iż zgodnie z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty [...] zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności. W sprawie nie ma sporu co do tego, że wobec braku legalnej definicji konkursu, dokonując wykładni art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. należy posłużyć się potocznym znaczeniem tego pojęcia, które w ocenie składu orzekającego może lecz nie musi bezwzględnie wynikać z konkretnego słownika języka polskiego. Tym samym nie sposób jest się zgodzić po pierwsze z tym, iż brak wskazania źródła spornej definicji jaką zaprezentował organ interpretacyjny winien skutkować uchyleniem zaskarżonej definicji, a po drugie Sąd nie podziela oceny strony skarżącej, co do tego, że przedstawiona przez organ interpretacyjny definicja jest wadliwa. Przyjdzie bowiem wskazać, że po pierwsze definicje jakie proponuje strona skarżąca są niepełne, ale przede wszystkim nie są sprzeczne z prezentowanym przez organ interpretacyjny znaczeniem spornego pojęcia. Skład orzekający podziela wywody zaprezentowane w zaskarżonej interpretacji, iż zasadniczo definicja pojęcia "konkurs" zawiera kilka elementów. W pierwszej kolejności winno to być ogłoszenie konkursu wraz ze stosownym regulaminem, po czym uczestnicy konkursu winni podjąć stosowne działania, które z samej natury konkursu winny zawierać w sobie element rywalizacji. Zakończeniem konkursu, który jest wynikiem współzawodnictwa uczestników konkursu, jest ogłoszenie wyników i nierzadko rozdanie nagród. W ocenie składu orzekającego powyższe rozumienie terminu "konkurs" wynika nie tylko z potocznego znaczenia tego terminu, ale także z definicji jakie prezentowała strona skarżąca przywołując w skardze uzasadnienie wyroku WSA w Szczecinie z dnia 29. 09. 2010 r. (sygn. akt I SA/ Sz 581/10). Z zaprezentowanych w tym wyroku definicji spornego pojęcia jasno w ocenie składu orzekającego wynika m. in. to, że wynik konkursu ma ścisły związek z efektem bezpośredniego współzawodnictwa uczestników konkursu i ich rywalizacji, a czego z niewiadomych względów nie dostrzega strona skarżąca.

Sąd podziela zatem stanowisko organu interpretacyjnego, iż w zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym nie mamy do czynienia z nagrodą w konkursie, bowiem w analizowanym przypadku nie zostały spełnione przesłanki konkursu. Z wniosku o interpretację jasno wynika, iż nagrody przyznawane będą za dotychczasowe osiągnięcia sportowe, a nie za osiągnięcia sportowe, które miałyby miejsce w wyniku ogłoszenia konkursu. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, iż zawodnik, trener lub inna osoba mogą otrzymać nagrodę i wyróżnienie za uzyskane w danym roku kalendarzowym jedno (największe) osiągnięcie lub też za całokształt osiągnięć. Tym samym już samo kryterium oceny, którym jest rok kalendarzowy, a nawet bliżej nie sprecyzowane lata działalności i dotychczasowy dorobek zawodników, trenerów bądź innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej, przesądza o zasadności stanowiska organu interpretacyjnego. W ocenie Sądu z opisu stanu faktycznego zaprezentowanego we wniosku wynika także, iż w istocie osoby, które otrzymają nagrody w "konkursie wnioskodawcy" nie podejmują żadnych bezpośrednich działań w tym konkretnym konkursie, bowiem oceniany jest ich dotychczasowy dorobek, czyli rywalizacja na zawodniczym lub trenerskim forum sportowym lub inna działalność na niwie sportowej. W ocenie składu orzekającego rację ma organ interpretacyjny gdy twierdzi, że przesłanki, którymi kierować się będzie wnioskodawca nie wskazują na to, aby dokonywano wyboru najlepszego sportowca, trenera czy innej osoby wyróżniającej się osiągnięciami w działalności sportowej przy użyciu czynnika rywalizacji czy współzawodnictwa. Z opisu stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że osoby, które otrzymają ww. nagrody nie będą brały udziału w bezpośredniej rywalizacji, aby otrzymać nagrodę, ta bowiem ma być przyznawana wyłącznie w oparciu o wyniki osiągnięte w innych konkursów sportowych, w których zawodnicy brali wcześniej udział, w tym Olimpiady, Mistrzostwa Świata Europy itd. Z opisu stanu faktycznego wynika też, że do całej "procedury" związanej z przyznawaniem nagród zawodnicy (trenerzy, inni) są co prawda zgłaszani, ale po zgłoszeniu w żaden sposób już ze sobą bezpośrednio nie współzawodniczą, a nagrodzeni są niejako za sam udział w innym konkursie, innego organizatora, jeśli tylko zajęli w nim określone miejsce. Tym samym rację ma organ interpretacyjny gdy twierdzi, że sporne nagrody nie są takimi nagrodami za zwycięstwo w konkursie z zakresu sportu, które korzystają ze zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt. 68 u.p.d.o.f. Należy jeszcze raz podkreślić, iż ze stanu faktycznego zaprezentowanego we wniosku, a także z wywodów wnioskodawcy, co do jego własnego stanowiska w sprawie jasno wynikało, że wnioskodawca nie będzie organizował konkursu sportowego sensu stricto. Wnioskodawca prezentując bowiem własne stanowisko w sprawie już na wstępie wskazał, iż "zawodnicy zdobywający nagrody przyznawane przez Prezydenta Miasta X otrzymują je za osiągnięcia sportowe wynikające z bezpośredniej rywalizacji, co można uznać za zwycięstwo w konkursie z zakresu sportu (chociaż nie organizowanym bezpośrednio przez Prezydenta Miasta). Trenerzy i inne osoby również otrzymują nagrody za wyróżniające się osiągnięcia w działalności sportowej." Zatem w powyższych rozważaniach już sam wnioskodawca przyznał po pierwsze, że w konkursie sportowym konieczny jest element bezpośredniej rywalizacji, a co zdaje się następnie negować, a po drugie sam wnioskodawca przyznał, iż w konkursie organizowanym przez wnioskodawcę bezpośrednia rywalizacja nie wystąpi. Z powyższych zatem względów Sąd jako bezzasadny uznaje zarzut naruszenia prawa materialnego w postaci błędnej wykładni art. 21 ust 1 pkt 68 u.p.d.o.f., tak jak i wszystkie pozostałe zarzuty zawarte w skardze.

Jeżeli idzie o wskazany w skardze ww. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29. 09. 2010 r., to jako podjęty w oparciu o odmienny stan faktyczny nie mógł on mieć wpływu na kontrolowaną interpretację. Zauważyć także należy, iż opisany w stanie faktycznym uzasadnienia tego wyroku konkurs był kierowany do doradców finansowych bezpośrednio kontaktujących się z klientami, a w jego regulaminie zawarty był m. in. element bezpośredniej rywalizacji "w ramach konkursu oceniana będzie ilość oraz wartość poręczeń (...) w okresie trwania konkursu. Za sprzedane poręczenia uczestnicy zbierają punkty wg. podanych w regulaminie kryteriów."

Sąd uznaje jako prawidłowe i zgodne z prawem pozostałe rozważania prawne jakie zaprezentował organ w kontrolowanej interpretacji. Zgodnie bowiem z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Konsekwencją podatkową braku spełnienia w analizowanej sprawie przesłanki konkursu będzie m. in. to, że nagrody przyznawane przez wnioskodawcę, a otrzymywane przez sportowców i trenerów stanowić będą przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 u.p.d.o.f. źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, przez którą rozumie się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Tym samym na wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania od przychodów zawodników i trenerów zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f.

Jeżeli natomiast idzie o przychody innych osób wyróżniających się, jak wskazano we wniosku, osiągnięciami w działalności sportowej to zasadnie wywodzi organ interpretacyjny, że nagrody przyznane osobom innym niż zawodnicy i trenerzy, nie stanowią przychodów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale przychody z innych źródeł określone w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji od przychodów z nagród innych osób niż zawodnicy i trenerzy, tj. osób wyróżniających się w działalności sportowej wnioskodawca nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy, natomiast po zakończeniu roku podatkowego winien wystawić dla tych osób informacje PIT-8C i wykazać wartość przyznanych nagród (art. 42a u.p.d.o.f.).

Z uwagi na powyższe Sąd uznaje zarzuty skargi za bezzasadne i podkreśla, że nie dopatrzył się takiego naruszenia przepisów wskazanych w skardze, które mogło by skutkować uchyleniem zaskarżonej interpretacji. W tym stanie rzeczy, skoro skarga została uznana za nieuzasadnioną należało orzec o jej oddaleniu, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.