drukuj    zapisz    Powrót do listy

6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.), Ulgi podatkowe, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono zażalenie, II FZ 415/08 - Postanowienie NSA z 2008-12-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 415/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-12-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-09-08
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Sławomir Presnarowicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6117 Ulgi płatnicze (umorzenie, odroczenie, rozłożenie na raty itp.)
Hasła tematyczne
Ulgi podatkowe
Sygn. powiązane
I SA/Gl 1026/07 - Postanowienie WSA w Gliwicach z 2009-03-16
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 257
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA : Sławomir Presnarowicz po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. G. i J. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 1026/07 w zakresie pozostawienia wniosku bez rozpoznania w sprawie ze skargi J.G. i J.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 10 października 2007 r. nr ... w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. akt l SA/Gl 1026/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zwany dalej WSA, pozostawił bez rozpoznania wniosek J. G. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. G. i J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 10 października 2007 r. nr ... w przedmiocie ulgi płatniczej - umorzenia zaległości podatkowej. Podstawą prawną powyższego orzeczenia WSA był art. 257 oraz art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej, jako p.p.s.a.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynikało, że w odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, J. G. przedłożył wypełniony formularz oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania, stosowany w postępowaniu cywilnym. Oświadczenie to potraktowane zostało, jako wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. Wobec powyższego, referendarz sądowy wezwał skarżącego do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu (PPF) w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Przesyłka zawierająca wezwanie oraz stosowny formularz była dwukrotnie awizowana (tj. w dniu 31 stycznia 2008 r. oraz w dniu 8 lutego 2008 r.), a następnie zwrócono ją nadawcy z adnotacją "nie podjęto w terminie".

Zarządzeniem z dnia 19 marca 2008 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, wskazując, iż zgodnie z art. 257 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania. Odpis zarządzenia referendarza doręczony został skarżącemu w dniu 1 kwietnia 2008 r.

W piśmie z dnia 8 kwietnia 2008 r. podpisanym przez J. G. i J. G., zatytułowanym "Sprzeciw od odpisów zarządzeń i wniosek o przywrócenie terminu" skarżący wskazali, iż wnoszą o "przywrócenie terminu rozpatrzenia sprawy i sprzeciw od odpisów zarządzeń". W piśmie tym wskazano także, iż listy polecone są nie odbierane, gdyż "przebywam obecnie w Niemczech do dnia 10 września 2008 r." Zaznaczono, że przyjazd na krótko na święta wielkanocne pozwolił na odbiór przesłanych listów poleconych, zawierających zarządzenia sądu. Ponadto, WSA z urzędu stwierdził, iż z pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r., podpisanego przez Jolantę G., a skierowanego do zawisłej przed WSA sprawy ze skargi J. G. o sygn. I SA/Gl 1001/07 wynika, że to J. G. przebywa w Niemczech, natomiast J. G. (małżonek) pozostaje w kraju.

Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 24 kwietnia 2008 r. zwrócono się do skarżącego J. G. o wskazanie adresu, na który należy kierować korespondencję do jego żony J. G. - w terminie 7 dni, pod rygorem uznania, że adresem do doręczeń dla J. G. jest wskazany w nagłówku pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r. adres: "G. J., G. J. ul. F. 12, 42 - 431 Z.". Jednocześnie wskazano skarżącemu, że adres J. G. jest niezbędny dla dokonania wezwania J. G. do uzupełnienia braków formalnych pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r., tj. dokładnego sprecyzowania charakteru pisma. Wezwanie powyższe doręczone zostało skarżącemu J. G.. w dniu 13 maja 2008 r. i pozostało ono bez odpowiedzi. Wobec powyższego uznano, iż adresem do doręczeń dla J. G. jest wskazany w nagłówku pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r. adres: "G. J., G. J. ul. F. 12, 42 - 431 Z.".

Wezwano również skarżącego J. G. i skarżącą J. G. - na wymieniony wyżej adres - do dokładnego sprecyzowania charakteru pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r., a to wskazania, czy stanowi ono sprzeciw od zarządzeń referendarza sądowego z dnia 19 marca 2008 r., czy też wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku wniosku o prawo pomocy (tj. złożenia formularzy PPF) - w terminie 7 dni, pod rygorem uznania pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r. za sprzeciw. Przesyłki polecone, zawierające powyższe wezwanie, awizowane były dwukrotnie, tj. w dniu 10 czerwca 2008 r. oraz w dniu 18 czerwca 2008 r., następnie zaś zostały zwrócone nadawcy z adnotacją "Zwrot - nie podjęto w terminie". Powyższa sytuacja sprawiła, iż wezwania do sprecyzowania charakteru pisma z dnia 8 kwietnia 2008 r. uznane zostały za doręczone zastępczo skarżącym w dniu 25 czerwca 2008 r. Wobec braku odpowiedzi, pismo skarżących z dnia 8 kwietnia 2008 r. uznane zostało za sprzeciw od zarządzeń referendarza sądowego z dnia 19 marca 2008 r.

Mając powyższe na uwadze, WSA zaskarżonym postanowieniem, pozostawił bez rozpoznania wniosek J. G. o przyznanie prawa pomocy. W uzasadnieniu orzeczenia między innymi podkreślano, że badając ponownie wniosek J. G. o przyznanie prawa pomocy stwierdza się, że wniosek ten, jako kwalifikowane pismo procesowe, winien być złożony na urzędowym formularzu (art. 252 § 2 p.p.s.a.). W rozpatrywanej sprawie, zauważał WSA, przesyłka zawierająca wezwanie do złożenia wniosku o prawo pomocy na urzędowym formularzu, była awizowana dwukrotnie: w dniu 31 stycznia 2008 r. oraz w dniu 8 lutego 2008 r., następnie zaś zwrócona została nadawcy z adnotacją "Zwrot - nie podjęto w terminie". Powyższe oznacza, iż w rozpatrywanej sprawie wezwanie do złożenia wniosku o prawo pomocy na formularzu PPF zostało doręczone zastępczo skarżącemu w dniu 15 lutego 2008 r., zaś termin dla dokonania tej czynności upłynął z dniem 22 lutego 2008 r. Skarżący nie uczynił zadość wymogowi z art. 252 § 2 p.p.s.a., nie nadsyłając w terminie zakreślonym w wezwaniu referendarza sądowego wypełnionego urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy. Dlatego też, stosownie do treści art. 257 p.p.s.a., przedmiotowy wniosek o przyznanie prawa pomocy, pozostawiono bez rozpoznania.

Na opisywane postanowienie WSA, J. G. i J. G. wnieśli zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w którym wnoszą o uchylenie "tych postanowień i ponowne rozpatrzenie wniosku z dnia 10 października 2007 nr ... na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C.".

W piśmie tym (zażaleniu) podkreślano, że J. G. przebywa obecnie w Niemczech, a mąż G. J. "czasowo przyjechał do niej". Dalej wskazywano, że nie są oni w stanie odebrać przesyłek do nich adresowanych w wyznaczonym terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do regulacji z art. 245 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej. Natomiast zgodnie z art. 246 § 1 tejże ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej, następuje:

1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;

2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Zgodnie jednak z art. 252 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach. Zatem wniosek ten powinien obejmować dane, umożliwiające rzetelną ocenę sytuacji materialnej wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż WSA właściwie ocenił wniosek skarżących. Słusznie Sąd administracyjny I instancji podkreślał, że wniosek ten, jako kwalifikowane pismo procesowe, winien być złożony na urzędowym formularzu (art. 252 § 2 p.p.s.a.). W rozpatrywanej sprawie, poza sporem pozostaje, że przesyłka zawierająca wezwanie do złożenia wniosku o prawo pomocy na urzędowym formularzu, była awizowana dwukrotnie: w dniu 31 stycznia 2008 r. oraz w dniu 8 lutego 2008 r., następnie zaś zwrócona została nadawcy z adnotacją "Zwrot - nie podjęto w terminie". To oznacza, iż w rozpatrywanej sprawie wezwanie do złożenia wniosku o prawo pomocy na formularzu PPF zostało doręczone zastępczo skarżącemu w dniu 15 lutego 2008 r., zaś termin dla dokonania tej czynności upłynął z dniem 22 lutego 2008 r. W takich przypadkach zasady doręczeń przyjmuje się zgodnie z art. 65 § 2 p.p.s.a., w związku z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 62, poz. 697 ze zm.). Skarżący nie uczynił zadość wymogowi z art. 252 § 2 p.p.s.a., nie nadsyłając w terminie zakreślonym w wezwaniu referendarza sądowego wypełnionego urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy. Dlatego też, stosownie do treści art. 257 p.p.s.a., zasadnie WSA przedmiotowy wniosek o przyznanie prawa pomocy, pozostawił bez rozpoznania.

Odpowiadając na argumenty J. G. i J. G. zawarte w zażaleniu, należy wskazać, że skarżący powinni w taki sposób zorganizować sobie odbieranie korespondencji, aby trafiało ona do nich w wyznaczonym terminie. Na przykład upoważnić osobę do odbioru korespondencji ( ustanowić pełnomocnika do doręczeń ). W przeciwnym razie, będą J. G. i J. G., obciążać wszelkie z tym związane negatywne dla nich konsekwencje.

Z przytoczonych powyżej powodów, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie, mając na uwadze art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ).



Powered by SoftProdukt