drukuj    zapisz    Powrót do listy

6329 Inne o symbolu podstawowym 632, Pomoc społeczna, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję I i II instancji, II SA/Łd 428/15 - Wyrok WSA w Łodzi z 2015-07-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Łd 428/15 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2015-07-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-05-28
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Anna Stępień /przewodniczący sprawozdawca/
Joanna Sekunda-Lenczewska
Sławomir Wojciechowski
Symbol z opisem
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Hasła tematyczne
Pomoc społeczna
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 1228 art. 9 ust. 1, ust. 2, ust. 4, art. 2 pkt 11, pkt 2, pkt 4 i 5,pkt 5a, art. 15 ust. 1, ust. 4 pkt 1, pkt 2, pkt 3 lit. b
Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów - tekst jednolity
Dz.U. 2015 poz 114 art. 3 pkt 1 lit. c, pkt 2, pkt 2a
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 267 art. 7, art. 76, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. a i lit. c w zw. z art. 135
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Dnia 8 lipca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2015 roku sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...]. a.tp.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] znak [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania M. Z., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...]. nr [...].

W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że wnioskiem z dnia 13 stycznia 2015 r. M. Z. wystąpiła do Prezydenta Miasta Ł. o ustalenie

w okresie świadczeniowym 2014/2015 prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na dziecko – J.Z.

Decyzją z dnia [...] organ I instancji odmówił przyznania wnioskowanych świadczeń z uwagi na to, że dochód rodziny M. Z. wyniósł 749,16 zł na osobę miesięcznie i przekroczył próg ustawowego kryterium uprawniającego do korzystania z tej formy pomocy, a wynoszący 725 zł.

W odwołaniu od tej decyzji M. Z. zarzuciła organowi błędne zaliczenie do dochodu rodziny świadczeń alimentacyjnych przyznanych od ojca dziecka, których jednak w rzeczywistości nie otrzymała. Odwołująca podkreśliła, że egzekucja świadczeń alimentacyjnych wobec dłużnika jest całkowicie bezskuteczna, wobec czego kwoty te nie powinny zostać doliczone do dochodu rodziny.

W związku z powyższym odwołująca wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy

i przyznanie prawa do świadczeń od dnia 1 stycznia 2015 r.

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 9 ust. 1-4a w zw. z art. 2 pkt 4, 5, 5a, 17 i 18 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 1228 ze zm.), przywoływanej dalej w tekście jako "ustawa" oraz

w związku z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 114), przywoływanej dalej w skrócie jako "u.ś.r.", w związku z § 2 ust. 2 punkt 1 lit. j rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń

z funduszu alimentacyjnego (Dz.U. Nr 123, poz. 836 ze zm.) - utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że decyzja organu

I instancji odpowiada prawu. Przywołując następnie brzmienie norm prawnych stanowiących podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia Kolegium podkreśliło, że podstawą do ustalenia kryterium dochodowego uprawniającego do otrzymywania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jest dochód rodziny uzyskany w roku poprzedzającym okres świadczeniowy (w przedmiotowej sprawie - 2013 r.), skorygowany o dochody uzyskane bądź utracone w tym lub po tym roku.

Z akt sprawy wynika, że w 2013 r. rodzina M. Z. uzyskała następujące dochody:

- dochód z tytułu zatrudnia w firmie A, w związku

z rozwiązaniem umowy o pracę dochód ten uznać należało za utracony w rozumieniu art. 9 ust. 3 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (stosownie do treści załączonego przez stronę świadectwa pracy z dnia 09.09.2013 r.);

- dochód z tytułu zatrudnienia w firmie B, zgodnie z załączoną przez stronę informacją o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy - PIT 11 - dochód ten wyniósł 3993,31 zł i osiągnięty został w okresie od dnia 01.09.2013 r. do dnia 31.12.2013 r.; dochód ten podlega doliczeniu do dochodu rodziny - zgodnie

z treścią art. 9 ust. 4 ustawy; z informacji PIT-11 wynika, że dochód wyniósł 3993,31 zł

i osiągany był przez 4 miesiące, a zatem miesięczny dochód uzyskany wyniósł 998,33 zł.

Do dochodów rodziny wliczyć należało także dochody nieopodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z tytułu należnych świadczeń alimentacyjnych.

Jak wynika z akt sprawy, mocą postanowienia Sądu Rejonowego dla Ł. Śródmieścia w Ł. z dnia [...]. sygn. [...]zobowiązano R.Z. do uiszczenia tytułem zaspokajania potrzeb kwotę 1000 zł miesięcznie. Kwota ta przyznana została w ramach zabezpieczenia powództwa o przyczynienie się do zaspokajania potrzeb rodziny. Stosownie do treści art. 3 pkt 1 lit. c przez dochód rodziny rozumie się m.in. inne dochody niepodlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym m.in. alimenty zasądzone na rzecz dzieci.

Zgodnie z treścią cytowanego wyżej przepisu § 2 ust. 2 pkt 1 lit. j. rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń

i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, w przypadku gdy osoba uprawniona nie otrzymała alimentów albo otrzymała je w wysokości niższej od ustalonej w ugodzie sądowej, do wniosku o ustalenie prawa do świadczeń należy dołączyć zaświadczenie organu prowadzącego postępowanie egzekucyjne o całkowitej albo częściowej bezskuteczności egzekucji alimentów, a także o wysokości wyegzekwowanych alimentów.

W tej sprawie strona do wniosku o ustalenie prawa do świadczeń przedłożyła zaświadczenie potwierdzające bezskuteczność egzekucji świadczeń alimentacyjnych,

z którego wynika, że egzekucja należnych (od dnia 03.08.2012 r.) świadczeń wszczęta została dopiero w 2014 r. Strona nie przedłożyła żadnego dokumentu w zakresie egzekucji świadczeń w 2013 r. Co więcej, jak wynika z dokumentów sprawy strona nie podejmowała w ogóle czynności związanych z egzekucją należnych jej świadczeń (pomimo nadania w dniu 19 marca 2013 r. klauzuli wykonalności). Mając powyższe na względzie Kolegium za słuszne uznało stanowisko organu I instancji o zasadności doliczenia dochodów z tytułu przyznanych alimentów (proporcjonalnie na dziecko),

w łącznej kwocie 6000 zł (12 m-cy x 500 zł.). Skoro bowiem egzekucja w sprawie niniejszej w ogóle nie została przez osobę uprawnioną wszczęta, to trudno mówić o jej całkowitej lub częściowej bezskuteczności.

Reasumując Kolegium wywiodło, że łączny dochód rodziny przedstawia się zatem następująco: dochody z tytułu alimentów należnych w 2013 r. - 6000 zł, tj. 500 zł miesięcznie, dochód uzyskany w 2013 r. - 3993,31 zł, tj. 998,33 zł miesięcznie. Łączny dochód rodziny wynosi 1498,33 zł miesięcznie, co w przypadku dwóch osób w rodzinie daje dochód na osobę w rodzinie 749,16 zł miesięcznie. W ocenie SKO dochód ten przekracza kwotę wskazaną w art. 9 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, a zatem w sprawie niniejszej brak jest podstaw do przyznania M.Z. wnioskowanych świadczeń.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi M. Z. wniosła o uchylenie decyzji organów obu instancji i zasądzenie kosztów postępowania, podnosząc zarzuty dotyczące naruszenia art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów polegające na przyjęciu, że skarżąca ma obowiązek legitymowania się zaświadczeniem o prowadzeniu postępowania egzekucyjnego od czasu ustalenia prawa do alimentów i utożsamienie całkowitej bezskuteczności egzekucji z czasokresem prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

W motywach skargi skarżąca powtórzyła argumenty z odwołania od decyzji organu I instancji dodając, że nieprowadzenie postępowania egzekucyjnego w 2013 r. zostało przez organy obu instancji utożsamione z brakiem zaświadczenia o bezskuteczności egzekucji, w sytuacji, gdy stosowne zaświadczenie zostało do akt sprawy załączone. Jednocześnie dodała, że powody, które w rzeczywistości wpłynęły na rozpoczęcie postępowania egzekucyjnego to: toczące się w dwóch różnych sądach postępowania

o przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny oraz o rozwód, a także merytoryczne błędy sądu, jakie ujawniły się w treści postanowienia w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności, co skutkowało odpowiednim wydłużeniem procedury wszczęcia egzekucji alimentów.

Do skargi strona załączyła kopię dokumentów obrazujących przebieg czynności egzekucyjnych.

Odpowiadając na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zaprezentowane w motywach zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1647) w zw. z art. 3 § 1 ustawy

z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanową inaczej. Oznacza to, że sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Sądowa kontrola legalności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego

w Ł. oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Ł. wykazała, że zostały one podjęte z istotnymi naruszeniami przepisów prawa procesowego i materialnego, co skutkowało koniecznością ich usunięcia z obrotu prawnego.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

W rozumieniu art. 9 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej do ukończenia przez nią 18 roku życia albo w przypadku gdy uczy się w szkole lub szkole wyższej do ukończenia przez nią 25 roku życia, albo w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności - bezterminowo. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 725 zł. W przypadku uzyskania dochodu przez członka rodziny w roku kalendarzowym poprzedzającym okres świadczeniowy, ustalając dochód członka rodziny, uzyskany w tym roku dochód dzieli się przez liczbę miesięcy, w których dochód ten był osiągnięty, jeżeli dochód ten jest uzyskiwany w dniu ustalania prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Osobą uprawnioną do świadczeń alimentacyjnych jest osoba uprawniona do alimentów od rodzica na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, jeżeli egzekucja okazała się bezskuteczna (art. 2 pkt 11 ustawy).

Bezskuteczność egzekucji oznacza zaś egzekucję, w wyniku której w okresie ostatnich dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych; za bezskuteczną egzekucję uważa się również niemożność wszczęcia lub prowadzenia egzekucji alimentów przeciwko dłużnikowi alimentacyjnemu przebywającemu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej,

w szczególności z powodu: pkt a - braku podstawy prawnej do pojęcia czynności zmierzających do wykonania tytułu wykonawczego w miejscu zamieszkania dłużnika, pkt b - braku możliwości wskazania przez osobę uprawnioną miejsca zamieszkania dłużnika alimentacyjnego za granicą (art. 2 pkt 2 ustawy).

Pojęcia dochodu oraz dochodu rodziny użyte w art. 9 ust. 2 i 4 ustawy zostały zdefiniowane w art. 2 pkt 4 i 5 tej ustawy, poprzez odesłanie do definicji dochodu

i dochodu rodziny uregulowanych w przepisach ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Stosownie natomiast do treści art. 3 pkt 1 lit. c u.ś.r. ilekroć w ustawie jest mowa

o dochodzie - oznacza to, po odliczeniu kwot alimentów świadczonych na rzecz innych osób, inne dochody niepodlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym alimenty na rzecz dzieci. Dochodem rodziny według art. 3 pkt 2 u.ś.r. jest natomiast suma dochodów członków rodziny.

Z kolei dochód członka rodziny został zdefiniowany w art. 2 pkt 5a ustawy, analogicznie jak w art. 3 pkt 2a u.ś.r., jako przeciętny miesięczny dochód członka rodziny osiągnięty w roku kalendarzowym poprzedzającym okres świadczeniowy, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 3-4a.

Z załączonych do akt sprawy dokumentów wynika, że M. Z. wnioskiem z dnia 13 stycznia 2015 r. zwróciła się do organu I instancji o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego na dziecko J.Z.w okresie świadczeniowym 2014/2015, trwającym od 1 października 2014 r. do 30 września 2015 r.

W tej sytuacji dla ustalenia, czy wnioskodawczyni spełniała warunki do otrzymania świadczenia, decydujące znaczenia miał dochód uzyskany przez rodzinę skarżącej

w 2013 r., który nie powinien przekraczać kwoty 725 zł na osobę w rodzinie.

Natomiast w realiach rozpoznawanej sprawy organy obu instancji obliczyły, że dochód na osobę w rodzinie wnioskodawczyni wyniósł 749,16 zł miesięcznie, co w rezultacie wykluczało prawną możliwość przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego, zaliczając do dochodu rodziny M. Z.: dochody z tytułu alimentów należnych w 2013 r. w wysokości 6000 zł (500 zł x 12 miesięcy) oraz dochód uzyskany w 2013 r. w wysokości 3993,31 zł (według PIT 11 - osiągany przez 4 miesiące) – w kwocie 998,33 zł miesięcznie, co w sumie daje 1498,33 zł miesięcznie, zaś

w przypadku dwóch osób w rodzinie stanowi kwotę 749, 16 zł.

Taki sposób ustalenia dochodu zakwestionowała skarżąca, nie zgadzając się w istocie z zaliczeniem do dochodu rodziny za rok 2013 kwoty 6000 zł z tytułu należnych alimentów, których faktycznie w tym okresie nie otrzymała, co skutkowało ustaleniem dochodu na osobę w rodzinie na poziomie 749,16 zł, a więc przekraczającego ustawowe kryterium dochodowe uprawniające do przyznania świadczeń alimentacyjnych.

Organ administracyjny zaliczenie rozważanej kwoty do dochodu rodziny argumentował tym, że z przedłożonego zaświadczenia komornika wynika, że strona w 2013 r. nie podejmowała czynności związanych z egzekucją alimentów. W tej sytuacji Kolegium expressis verbis stwierdziło, że skoro egzekucja w niniejszej sprawie nie została

w ogóle wszczęta przez osobę uprawnioną, to trudno mówić o jej całkowitej lub częściowej bezskuteczności.

Stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie zasługuje - według sądu - na aprobatę, ponieważ to wysokość otrzymanych faktycznie alimentów winna zostać uwzględniona przez organy przy wyliczaniu wysokości dochodu rodziny za dany rok, a nie kwota alimentów należnych (choć nie otrzymanych), wynikająca z wyroku ustalającego ich wysokość.

Przede wszystkim uwadze organów obu instancji umknął fakt, że przepisy art. 3 pkt 2 u.ś.r., do których odsyła art. 2 pkt 4, 5 oraz art. 2 pkt 5a ustawy, stanowią o dochodzie "osiągniętym", a nie dochodzie "należnym", co należy rozumieć jako realny dochód uzyskany w danym roku kalendarzowym przez poszczególnych członków rodziny. Wobec tego, jeśli alimenty są częścią składową dochodu, to wyłącznie alimenty faktycznie osiągnięte (otrzymane) winny zostać doń doliczone. Przeciwne stanowisko prezentowane przez organy obu instancji prowadzi zaś do absurdu, niemożliwego do zaakceptowania w państwie prawa.

Jak stanowi art. 15 ust. 1, ust. 4 pkt, 1, pkt 2, pkt 3 lit. b ustawy ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz ich wypłata następują odpowiednio na wniosek osoby uprawnionej lub jej przedstawiciela ustawowego, do którego należy dołączyć odpowiednio: zaświadczenia wydane przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego lub oświadczenia o dochodzie podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 27, 30b, 30c i 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.

z 2012 r. poz. 361 ze zm.), każdego członka rodziny, zawierające informacje

o wysokości dochodu, składek na ubezpieczenia społeczne odliczonych od dochodu, należnego podatku; zaświadczenia lub oświadczenia dokumentujące wysokość innych dochodów; inne zaświadczenia lub oświadczenia oraz dowody niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia, w tym zaświadczenie organu prowadzącego postępowanie egzekucyjne albo oświadczenie stwierdzające bezskuteczność egzekucji.

Biorąc pod uwagę definicję legalną bezskuteczności egzekucji z art. 2 pkt 2 ustawy w zestawieniu z brzmieniem art. 15 ust. 4 pkt 3 lit. b ustawy i § 2 ust. 2 pkt 1 lit. j rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego, nie budzi wątpliwości, że ustawodawca wymaga, ażeby zaświadczenie komornika poświadczało bezskuteczność egzekucji w okresie dwóch miesięcy poprzedzających złożenie wniosku.

Z załączonej do sprawy dokumentacji wynika, że organ wydając decyzję

o odmowie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego dysponował dwoma zaświadczeniami komornika, a mianowicie z dnia 8 stycznia 2015 r. i 16 stycznia

2015 r. potwierdzającymi bezskuteczność egzekucji w okresie ostatnich dwóch miesięcy, z wyodrębnioną wysokością należnych wierzycielowi alimentów. Takie zaświadczenie zostało załączone również do skargi ze wskazaniem, że w 2013 r. na poczet alimentów wyegzekwowano kwotę 0,00 zł.

Nadto organ dysponował zaświadczeniem Urzędu Skarbowego z dnia 13 stycznia

2015 r. o dochodzie członka rodziny podlegającym opodatkowaniu w 2013 r. podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz oświadczeniem wnioskodawczyni, złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywego oświadczenia, że w 2013 r. nie otrzymała dochodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Bezspornie jednak zarówno Prezydent Miasta Ł., jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. uchyliły się od dokonania oceny wartości dowodowej tychże dokumentów zgodnie z podstawowymi zasadami procedury administracyjnej zakreślonymi brzmieniem art. 7, art. 76, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a.

W motywach podjętych rozstrzygnięć próżno zaś poszukiwać jakiegokolwiek wyjaśnienia, dlaczego i na jakiej podstawie organy obu instancji przyjęły, że wnioskodawczyni w roku 2013 tytułem alimentów otrzymała kwotę 6000 zł. Co więcej, organy administracyjne nie poddały ocenie innych informacji wynikających

z zaświadczenia komornika, a podających wysokość zobowiązań dłużnika alimentacyjnego na dzień wystawienia zaświadczenia o bezskuteczności egzekucji względem wierzyciela alimentacyjnego (na dzień 8 stycznia 2015 r. kwota ta wynosiła 26.506,67 zł), co wydaje się potwierdzać tezę skarżącej o nie otrzymywaniu alimentów w roku 2013. Błędne jest wobec tego twierdzenie organu, że skarżąca nie udokumentowała w prawem przewidziany sposób bezskuteczności egzekucji,

a w rezultacie nieuzyskiwania alimentów.

Podkreślić wreszcie trzeba, że żaden przepis obowiązującego prawa nie wymaga od skarżącej obowiązku udowodnienia, że postępowanie egzekucyjne toczyło się od momentu uzyskania stosownego orzeczenia sądu przyznającego alimenty, czy tym bardziej w roku kalendarzowym, za który ustalany jest dochód uprawniający do przyznania świadczenia alimentacyjnego, a więc jak w realiach rozpoznawanej sprawy w okresie dwóch lat przed złożeniem wniosku. Tożsame stanowisko w tej kwestii zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w prawomocnym wyroku

z dnia 11 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Łd 1222/13 (dostępny na stronie internetowej pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Reasumując, błędne obliczenie przez organy obu instancji dochodu wnioskodawczyni za rok 2013 i uchylenie się od zgodnej z zasadami logiki oceny materiału dowodowego skutkowało wadliwym zastosowaniem przepisów prawa materialnego i wydaniem decyzji o odmowie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Stwierdzone uchybienia jako, że miały kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, obligowały sąd do wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

O powyższym sąd orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c w zw. z art. 135 p.p.s.a.

Kontynuując postępowanie administracyjne organ zobowiązany jest, uwzględniając poczynione wyżej rozważania, ponownie obliczyć dochód przypadający na osobę

w rodzinie skarżącej za rok 2013 i z należytą starannością przeanalizować oraz ocenić zgromadzony w sprawie materiał dowodowy celem wydania rozstrzygnięcia, które będzie odpowiadało przepisom obowiązującego prawa.

Powyższe czynności winny znaleźć swoje odzwierciedlenie w motywach decyzji, sporządzonych zgodnie z wymogami art. 107 § 3 k.p.a.

IB



Powered by SoftProdukt