Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Siudyka Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2014 r. sprawy ze skargi Gminy L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odwołania dyrektora Zespołu Szkolno-Przedszkolnego oddala skargę.

Wójt Gminy L. zarządzeniem nr [...] z dnia [...]r. odwołał dyrektora Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w L. wskazując jako podstawę prawną aktu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.).

Na mocy § 1 zarządzenia dyrektor Zespołu Szkolno - Przedszkolnego, A. W., odwołana została ze stanowiska z dniem 22 lipca 2013r. bez wypowiedzenia. W jego § 2 określono, że z dniem odwołania tracą moc wszelkie pełnomocnictwa udzielone dyrektorowi szkoły, a w § 3 stwierdzono, że z dniem odwołania traci moc zarządzenie z dnia [...]r. w sprawie powierzenia stanowiska dyrektora Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w L.

W uzasadnieniu powołano się na pozytywną opinię Kuratorium Oświaty w K. w sprawie odwołania A. W. ze stanowiska dyrektora placówki z dnia 18 lipca 2013r. Wyjaśniając natomiast przyczyny, dla których dokonano odwołania dyrektora Zespołu Szkolno-Przedszkolnego bez zachowania terminu wypowiedzenia Wójt stwierdził, że dalsze wykonywanie funkcji przez A. W. godziłoby w interes szkoły i powodowałoby destabilizację w jej funkcjonowaniu w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, co stanowi rażące naruszenie interesu publicznego,

Wskazał pismo rodziców uczęszczających do placówki kierowanej przez A.W. z dnia 1 lipca 2013r. zawierające wniosek o podjęcie stanowczych kroków zmierzających do odwołania dyrektora z piastowanej funkcji. Z treści pisma wynikało, że dalsze sprawowanie przez tę osobę funkcji dyrektora całkowicie uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie jednostki ze względu na szerzenie przejawów nietolerancji oraz dyskryminacji, a także brak respektowania zasad współżycia wobec uczniów i ich rodziców. Zdaniem rodziców i ich dzieci dalsza współpraca z dyrektorem była niemożliwa. Wójt zauważył, że dyrektor odmówił ustosunkowania się do treści przedstawionych jej zarzutów.

Organ prowadzący szkołę wskazał również, jako na przyczynę wydanego zarządzenia, na postępowanie kontrolne dotyczące wyjazdu studyjnego nauczycieli do C. Postępowanie to zostało wszczęte na skutek skargi złożonej przez przedsiębiorcę biorącego udział w organizowanym przez dyrektora zapytaniu o cenę. Powołana w jednostce komisja ofertowa wybrała ofertę złożoną przez firmę M. W., który jest mężem dyrektora szkoły, dyskwalifikując pozostałych dwóch licencjonowanych przewoźników. W trakcie postępowania ustalono, że firma M. W. nie posiada wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej dotyczącego przewozu pasażerskiego oraz licencji na wykonywanie krajowego i zagranicznego transportu osób. W ocenie Wójta firma męża dyrektor nie spełniała kryterium podmiotowego i nie powinna być brana pod uwagę w procesie ofertowym. Notabene kierowcą pojazdu był syn A.W., który również nie posiada licencji na przewóz osób na terenie kraju i poza jego granicami. Przejazd był kontynuowany przez tego przewoźnika, pomimo iż w trakcie wyjazdu Wójt wydał ustne polecenie służbowe dotyczące wynajęcia innego przewoźnika z odpowiednimi licencjami i pozwoleniami, a kosztami z tego tytułu nakazał obciążyć dotychczasowego przewoźnika. Mąż A.W. przedstawił Wójtowi oświadczenie o rzekomym użyczeniu licencji od obcej osoby, niebędącej oferentem w przedmiotowym zapytaniu o cenę. Zdaniem Wójta wybór nieuprawnionego przewoźnika w osobie M. W. mógł narazić na niebezpieczeństwo życie i zdrowie przewożonych osób, jak również wpłynąć na uzyskanie korzyści majątkowej przez najbliższych członków rodziny dyrektora. A.W. próbowała nadto przedstawić dokumenty związane z podróżą celem ich zaksięgowania jako odbycie podróży służbowej własnym pojazdem, mimo że nie otrzymała polecenia wyjazdu służbowego, a pomiędzy Wójtem a nią nie została zawarta umowa cywilnoprawna. Według organu takie zachowanie stanowiło naruszenie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. Nr 27, poz. 271 ze zm.). Ponadto oświadczenia osób wchodzących w skład komisji ofertowej co do przebiegu czynności zmierzających do wyłonienia najkorzystniejszej oferty są rozbieżne i istnieje duże prawdopodobieństwo, że cała dokumentacja została stworzona na potrzeby przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego. Świadczy o tym dostarczone wcześniej zaświadczenie o użyczeniu licencji dla firmy męża dyrektor, podczas gdy według ostatnich ustaleń wyjazd miał być podróżą służbową własnym samochodem.

Zdaniem Wójta opisane zachowanie dyrektora spowodowało oburzenie mieszkańców gminy, utratę zaufania do jego osoby a przede wszystkim stanowiło przekroczenie uprawnień i kompetencji. Jednocześnie działanie dyrektora doprowadziło do rażącego naruszenia prawidłowości dysponowania przyznanymi szkole środkami budżetowymi oraz pozyskanymi środkami pochodzącymi z innych źródeł, a także naruszenie zasad gospodarowaniem mieniem.

Wójt Gminy L. zwrócił uwagę, że w kwietniu 2013r. Komisja Oświatowa po rozpatrzeniu dwóch pisemnych skarg nauczycieli wniosła o podjęcie przez organ prowadzący szkołę działań zmierzających do odwołania dyrektora. Organ prowadzący szkołę próbował dojść do porozumienia z A.W. jednakże współpraca i wzajemnej porozumienie okazały się niemożliwe.

Kolejnym wskazanym przez organ powodem odwołania dyrektora było przekroczenie przez niego uprawnień. Miało to miejsce w 2011r. i polegało na podjęciu przygotowania do likwidacji oddziałów przedszkolnych w gminie. Na zebraniach z rodzicami, bez porozumienia z organami posiadającymi kompetencje do stanowienia w tych sprawach, dyrektor informował rodziców o zmianie i przeniesieniu poszczególnych grup przedszkolnych do innych placówek. Działanie dyrektora nastąpiło bez zgody i wiedzy organu prowadzącego szkołę. Wójt Gminy zmuszony był do organizowania spotkań z mieszkańcami i dementowania informacji podanych przez A.W. Zdaniem organu dalsze kierowanie przez nią Zespołem Szkolno – Przedszkolnym w L. stanowi istotne zagrożenie dla osiągnięcia celów placówki. Wskazano na odmowę ustosunkowania się do stawianych zarzutów bądź też próby "zatuszowania" niewłaściwego działania. Niewykonywanie poleceń służbowych, przekazywanie nieprawdziwych informacji Radzie Pedagogicznej i Radzie Rodziców dotyczących organu prowadzącego szkołę oraz skargi nauczycieli i rodziców doprowadziły do braku możliwości współpracy. Tymczasem właściwa współpraca pomiędzy dyrektorem szkoły i organem prowadzącym szkołę jest warunkiem koniecznym do właściwego funkcjonowania placówki, podobnie jak wzajemne zaufanie pomiędzy dyrektorem a uczniami i ich rodzicami.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...]r. nr [...] Wojewoda [...] działając na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym stwierdził nieważność powołanego zarządzenia Wójta Gminy L. z dnia [...]r., jako sprzecznego z art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty.

Wojewoda [...] wyjaśnił, że odwołanie dyrektora szkoły lub placówki na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty w czasie roku szkolnego dopuszczalne jest jedynie w przypadkach szczególnie uzasadnionych, a w orzecznictwie administracyjnym utrwalony został pogląd, że przesłankę tę należy interpretować zawężająco. O jej wystąpieniu można mówić w sytuacji konkretnych poważnych przyczyn, czy to niezależnych od dyrektora, czy też przez niego niezawinionych, gdy konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie wykonywania przez dyrektora funkcji, bowiem dalsze jej sprawowanie godziłoby w interes szkoły i powodowałoby destabilizację w jej funkcjonowaniu w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Jako jedną z podstaw odwołania dyrektor szkoły lub placówki organ nadzoru wskazał negatywną ocenę pracy dyrektora (art. 38 ust. 1 pkt 1b ustawy o systemie oświaty). Zwrócił przy tym uwagę, że ocena pracy dyrektora szkoły lub placówki dokonywana jest na podstawie art. 6a ust. 12 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 grudnia 2012r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego (Dz. U. z 2012r. poz. 1538). W tej sytuacji ewentualna "zła praca" dyrektora szkoły lub placówki, nie poparta oceną tej pracy przeprowadzoną zgodnie z powołanymi przepisami, nie może stanowić podstawy jego odwołania.

Mając na uwadze gwarantowaną przez ustawodawcę trwałość zatrudnienia nauczyciela na stanowisku kierowniczym, organ zauważył, że trwałość ta nie może mieć charakteru iluzorycznego. Dopiero w oparciu o ocenę pracy dyrektora dopuszczalne jest ewentualne jego odwołanie ze stanowiska, czego w przedmiotowej sprawie zaniechano. Niewłaściwa, w ocenie nadzoru, pozostaje zatem dokonana pod wpływem pisma części rodziców, ocena pracy dyrektora, podczas gdy istnieje wymagana dla przeprowadzenia oceny dyrektora procedura.

Zarzuty przedstawione w piśmie części rodziców ocenione zostały przez Wojewodę [...] jako sformułowane bardzo ogólnikowo. Nie powinny zatem stanowić podstawy dla uznania, iż są to przypadki szczególnie uzasadnione, pozwalające na zastosowanie przepisu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty.

Dodatkowo podkreślono, że w piśmie Kuratorium Oświaty z dnia [...]r. ([...]) skierowanym do Wójta Gminy L. zawarto informację o przeprowadzeniu w placówce szkolnej dwóch kontroli dotyczących "Zgodności organizacji zajęć z języków obcych nowożytnych z ramowymi planami nauczania w publicznych gimnazjach" oraz "Prawidłowości nadzorowania przez dyrektora publicznej szkoły podstawowej spełniania przez dzieci 5 -letnie i 6-letnie rocznego obowiązkowego przygotowania przedszkolnego" i nie stwierdzono wówczas żadnych nieprawidłowości.

Zdaniem Wojewody za podstawę odwołania A.W. ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkolno - Przedszkolnego nie można uznać także całego ciągu zdarzeń związanych z organizacją wyjazdu do [...] C.. Organ nadzoru nie dostrzegł, w jaki sposób pewne nieporozumienia związane z wyjazdem miałyby wpłynąć na destabilizację w realizacji zadań dydaktycznych, oświatowych bądź wychowawczych.

Organ wyjaśnił, że w odpowiedzi na zawiadomienie o wszczęciu postępowania nadzorczego, Wójt Gminy L. uzupełnił dokumentację sprawy. Dokumentacja zawiera 11 pism pracowników szkoły, które wpłynęły do Wójta przed wydaniem zarządzenia z dnia [...]r. Pisma te miały świadczyć o niewłaściwym postępowaniu A.W. w stosunku do ich autorów.

Oceniając te pisma organ nadzoru odwołał się do wyroku NSA z dnia 26 lipca 2012r. sygn. akt I OSK 724/12 i wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 sierpnia 2012r. sygn. akt II SA/Op 322/12 stwierdzając, że zarówno ocena, jak i uznanie organu powinny być szczegółowo wywiedzione i umotywowane w uzasadnieniu podjętego zarządzenia. Skoro pisma nie miały wpływu na argumentację zawartą w uzasadnieniu zarządzenia, ich późniejsze przesłanie także nie może mieć znaczenia dla oceny tego uzasadnienia.

Wydanie opisanego rozstrzygnięcia nadzorczego poprzedziło zawiadomienie o wszczęciu postępowania z dnia [...] r.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pełnomocnik Gminy L. wniósł o uchylenie aktu organu nadzoru zarzucając:

1. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, 77 § 1 K.p.a. polegające na

- niewyczerpującym rozpatrzeniu zebranego w sprawie materiału dowodowego, co doprowadziło do dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego;

- wydaniu rozstrzygnięcia z pominięciem uwzględnienia interesu społecznego;

- uznaniu, iż opisane w uzasadnieniu zarządzenia przyczyny odwołania nie stanowią szczególnych przypadków wyczerpujących znamiona art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 38 ust. 1 pkt 2 tej ustawy między innymi poprzez przyjęcie, że:

- zarządzenie z dnia [...]r. jest sprzeczne w całości z powołanym wyżej przepisem, bowiem Wójt nie wykazał, że zachodzą przypadki opisane w jego treści;

3. naruszenie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym poprzez przyjęcie, że omawiane zarządzenie jest sprzeczne z prawem, brak wykazania tej sprzeczności i tego, że jest ona oczywista i bezpośrednia.

Zdaniem pełnomocnika skarżącego w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego nie została wykazana sprzeczność zarządzenia z dnia [...]r. w sprawie odwołania dyrektora z art. 38 ust 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Zauważono, że odwołania dyrektora dokonał uprawniony do tego podmiot – Wójt Gminy L. - po zasięgnięciu opinii Kuratora Oświaty w K. Kurator ten uznał powody odwołania dyrektora za w pełni wyczerpujące znamiona tzw. przypadku szczególnie uzasadnionego. W ocenie strony skarżącej, gdyby Kurator miał jakiekolwiek wątpliwości, co do zasadności odwołania dyrektora, wówczas nie wydałby pozytywnej opinii w tej sprawie. Stwierdzono także, że z uwagi na uznaniowość zastosowania trybu określonego w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty zarządzenie zakwestionowane przez Wojewodę zawierało uzasadnienie, w którym m.in. przedstawiono okoliczności spełniające przesłankę szczególnie uzasadnionego przypadku. Z tego powodu stwierdzenie zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu o rzekomej sprzeczności zarządzenia z art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty jest bezzasadne.

Pełnomocnik strony skarżącej zauważył, że art. 38 ust. 1 ustawy o systemie oświaty określa przypadki, w których można odwołać dyrektora. Stanowi on katalog zamknięty przyczyn odwołania, a w niniejszej sprawie jedyną możliwą podstawą odwołania był art. 34 ust. 1 pkt 2 ustawy ( powinno być: art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy – uwaga Sądu) Zdaniem pełnomocnika powołany przepis nie określa, co należy rozumieć przez przypadek szczególny. Niezakwalifikowanie zaistniałych w sprawie zdarzeń, jako przypadków szczególnie uzasadnionych, byłby jednoznaczny z kierowaniem jednostką przez dyrektora, z którym nie jest możliwa dalsza współpraca, ale który zdaniem uczniów, rodziców i lokalnej społeczności narażałby szkołę na utratę dobrego imienia. Pełnomocnik powołał się tu na odmowę wykonania poleceń służbowych oraz przekazywanie nieprawdziwych informacji na temat szkoły i organu ją prowadzącego oraz liczne skargi, prośby i wnioski nauczycieli w sprawie podjęcia interwencji wobec dyrektora.

Odnosząc się do dalszych argumentów organu nadzoru podniesiono, że w zaskarżonym rozstrzygnięciu dokonano błędnej interpretacji art. 38 ust. 1 pkt 1b ustawy o systemie oświaty. W powołanym przepisie jest mowa o "negatywnej ocenie pracy lub negatywnej ocenie wykonywania zadań wymienionych w art. 34a ust. 2". Stosując się do dyrektyw wykładni językowej należałoby przyjąć, że do odwołania dyrektora byłoby konieczne uzyskanie negatywnej oceny albo w zakresie spraw administracyjno - finansowych, albo w zakresie pozostałej działalności albo w obu obszarach łącznie. W karcie oceny pracy stanowiącej załącznik do rozporządzenia w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela (...), wydanego na podstawie art. 6 Karty nauczyciela rozbicie na poszczególne elementy oceny jest wymagane w uzasadnieniu oceny pracy dyrektora i pod tę ocenę nie podlegają sytuację stanowiące rzeczywistą przyczynę dokonanego odwołania.

Skarżący podniósł także, że dokonane przez Kuratorium Oświaty kontrole w okresie pełnienia funkcji dyrektora przez A.W. nie miały żadnego związku z rzeczywistymi podstawami odwołania dyrektora z pełnionej funkcji, a w powołanym przez organ nadzoru piśmie Kurator uznał, że są przesłanki przemawiające za odwołaniem dyrektora i wydał w tym zakresie opinię pozytywną.

W odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, Wojewoda [...] podtrzymał stanowisko prezentowane w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Dodatkowo, negując postawiony rozstrzygnięciu nadzorczemu zarzut niewyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego i jego dowolnej oceny zaznaczono, że dokonując oceny legalności każdego aktu organ nadzoru czyni to w oparciu o całą zebraną w sprawie dokumentację. Podkreślono, że wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego poprzedzone było spotkaniami z przedstawicielami strony skarżącej. Okoliczność, iż organ doszedł do innych wniosków niż strona skarżąca oznacza jedynie, że strony postępowania inaczej oceniają w spornej sprawie zdarzenia.

W zakresie zarzutu wydania rozstrzygnięcia bez uwzględnienia interesu społecznego wyjaśniono, że ocenie mogła podlegać jedynie legalność zarządzenia. Działanie wykraczające poza kryterium legalności musiałoby zostać zakwalifikowane jako przekraczające zakres sprawowanego nadzoru.

Odpowiadając natomiast na zarzut naruszenia prawa materialnego organ nadzoru odwołał się do treści zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego. Potwierdził, że zapoznał się z pozytywną opinią Kuratorium Oświaty. Jednakże ustawodawca przyznając temu organowi prawo do wypowiedzenia się przed odwołaniem dyrektora z pełnionej funkcji w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, uznał jedynie, że formą takiej wypowiedzi będzie tylko wyrażenie opinii, a nie wyrażenie zgody na dokonanie tej czynności.

A. W. wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o dopuszczenie jej do udziału w sprawie. Prawomocnym postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2014 r. którym Sąd oddalił wniosek.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kryterium sprawowania tej kontroli stanowi zgodność z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych).

Zakres zachowań administracji publicznej objętych kontrolą sądów administracyjnych wyznaczony został w treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. Wśród wymienionych w przepisie tym działań administracji publicznej występują akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a.). Rozstrzygnięcie nadzorcze, którym Wojewoda Śląski stwierdził nieważność zarządzenia Wójta Gminy L. nr [...] z dnia [...]r. poddane więc zostało kognicji wojewódzkiego sądu administracyjnego. Jednocześnie też uznać trzeba, że zakwestionowane zarządzenie podlegało nadzorowi Wojewody. Przesądzone zostało bowiem uchwałą składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 1996 r. (sygn. OPS 6/96, ONSA z 1997 r. 2/48 publ. CBOSA), że odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego ma charakter kompetencji władczej, związanej z wykonywaniem publicznoprawnych zadań w zakresie oświaty, określonych w przepisach mających charakter publicznoprawny. Personalny charakter aktu odwołania z funkcji kierowniczej nie stanowi natomiast o jego prywatnoprawnym charakterze, gdyż obsada stanowiska kierowniczego w szkole jest formą zarządzania szkołą publiczną, a zarządzanie szkołą wchodzi w zakres administracji publicznej (tak też NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I OSK 296/05, publ. CBOSA).

Nadzór wojewody sprawowany w stosunku do aktów wydawanych przez organy samorządu terytorialnego dokonywany jest na podstawie kryterium zgodności z prawem, co wynika wprost z treści art. 85 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r. poz. 594). Jednocześnie ustawodawca w jej art. 91 ust. 1 wskazał, że "Uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne" nie wprowadzając jednak definicji pojęcia "sprzeczności z prawem". Wykształciła się ona w drodze stosowania prawa. Przez sprzeczność taką przyjęło się rozumieć niezgodność z aktami prawa powszechnie obowiązującego, a więc Konstytucją, ustawami, aktami wykonawczymi, oraz powszechnie obowiązującymi aktami prawa miejscowego (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 grudnia 2003 r. P 9/02, OTK-A 2003, nr 9, poz. 100).

Przedmiotem zakwestionowanego przez Wojewodę [...] zarządzenia Wójta Gminy L. było odwołanie ze stanowiska dyrektora szkoły.

Tryb i przesłanki odwołania dyrektora szkoły ze stanowiska uregulowane są przepisami ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r. nr 56 poz. 2572). Wojewoda [...] wykonując swoje funkcje nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego powinien zatem odnieść się do powyższej regulacji i rozważyć, czy organ samorządu terytorialnego działał zgodnie z wskazanymi w podstawie materialnoprawnej zarządzenia przepisami. Przede wszystkim odnieść się powinien do treści art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy, który stanowi, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole lub placówce może odwołać nauczyciela z tego stanowiska w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Ten właśnie przepis powołany został jako podstawa prawna zaskarżonego aktu.

Rolą Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego będzie natomiast ocenić stanowisko zajęte przez Wojewodę, co jednocześnie zmusza Sąd do analizy zakwestionowanego zarządzenia z punktu widzenia jego legalności. W tym zakresie mieści się obowiązek zbadania, czy na tle przedstawionego przez Wójta Gminy L. stanu faktycznego prawidłowo zostało zinterpretowane pojęcie nieostre, jakim jest przesłanka w postaci szczególnie uzasadnionego przypadku oraz czy dokonana ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekracza granic swobodnej interpretacji.

Na wstępie zauważyć trzeba, że zadania własne gminy obejmują edukację publiczną, a ich realizacja przejawia się między innymi w prowadzeniu szkół i placówek publicznych. W przypadku szkół i placówek prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego zadania i kompetencje organu prowadzącego szkołę powierzone zostały trzem grupom podmiotów (radzie gminy, radzie powiatu, lub sejmikowi województwa). Kompetencja powierzania funkcji i odwoływania dyrektora szkoły lub placówki przyznana została natomiast organom wykonawczym tych podmiotów (art. 5c pkt 2 ustawy). Zagwarantowana konstytucyjnie samodzielność samorządu terytorialnego podlegająca ochronie sądowej, o której mowa w art. 165 ust. 2 Konstytucji RP. w przypadku podejmowania aktu o odwołaniu u dyrektora z jego funkcji, ograniczona została regulacją zawartą w art. 38 ustawy.

Dokonując interpretacji wskazanego przepisu Sąd Najwyższy w wyroku z 19 lutego 1997 r. (sygn. akt, III RN 3/97, publ. OSNP 1997/19/369) wskazał na ograniczony zakres swobody służącej właściwemu organowi przy odwołaniu nauczyciela ze stanowiska dyrektora szkoły podnosząc, że choć sfera uznania kompetentnego organu jest w tym zakresie znaczna, to jednak musi on uwzględnić ograniczenia ustanowione wyraźnie w art. 38 cyt. ustawy. Przepis ten - jako stwarzający wyraźne gwarancje dla stabilności stosunku zatrudnienia nauczycieli - musi być traktowany ze szczególną uwagą zarówno przez organy decydujące, jak i przez organy nadzorujące, a także sprawujące kontrolę legalności decyzji podejmowanych w tym zakresie. Jeśli bowiem ustawodawca stwarza dla pewnych wyraźnie określonych grup pracowników szczególne i dosyć rygorystyczne gwarancje, to rzeczą organów kontroli prawnej jest dołożenie wszelkich starań, by gwarancje te rzeczywiście funkcjonowały w praktyce, a nie były deklaracjami, które mogą być pomijane zgodnie z wolą organów administracji. Nie każde zatem uchybienie, a nawet naruszenie prawa może być podstawą do odwołania dyrektora szkoły.

Jedną z dopuszczonych przez ustawodawcę możliwości odwołania dyrektora szkoły bez wypowiedzenia określa przesłanka wymieniona w treści art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jest to możliwe w "przypadkach szczególnie uzasadnionych". Brak w ustawie o systemie oświaty definicji legalnej terminu "przypadek szczególnie uzasadniony". Jest ono znamieniem nieostrym i ocennym (podwójnie wartościującym). To podwójne wartościowanie musi się zatem odbywać wstępnie na poziomie normy abstrakcyjno-generalnej, a dopiero później znajdować odniesienie do określonego stanu faktycznego przybierając postać normy indywidualno-konkretnej. W orzecznictwie sądów administracyjnych wyjaśniono, że użyte w art. 38 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o systemie oświaty pojęcie "w przypadkach szczególnie uzasadnionych" nie jest tożsame z uznaniem administracyjnym. Oczywiście decyzja podejmowana w oparciu o ww. przepis jest wydawana w ramach uznania administracyjnego, bowiem organ "może odwołać" nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Jednak przy stosowaniu pojęć nieostrych organ nie działa w granicach uznania administracyjnego, lecz w oparciu o ustalone fakty wypełnia je treścią wskazującą na sposób rozumienia określonego pojęcia. Uznanie administracyjne jest prawnie dopuszczalną przez przepis prawa materialnego możliwością alternatywnego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zgodnie z celem danej ustawy. Nie jest to jednak to samo, co nadanie treści pojęciom niedookreślonym przez ustalenie stanu faktycznego i konkluzje wynikające z tych ustaleń. Zagadnienie istoty i funkcji pojęć niedookreślonych w procesie stosowania i wykładni przepisów (materialnego) prawa administracyjnego jest złożone i sporne. Użycie w tekście przepisu pojęcia niedookreślonego zobowiązuje organ administracji publicznej do "doprecyzowania" (skonkretyzowania) tego pojęcia przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy i kontekstu normatywnego, w którym to pojęcie funkcjonuje. Podkreśla się, że zarówno w przypadku pojęć niedookreślonych, jak i uznania administracyjnego chodzi o pewne luzy normatywne, funkcjonujące jednak na dwóch poziomach. Na pierwszym poziomie mamy do czynienia z wykładnią i interpretacją pojęć nieostrych oraz oceną stanu faktycznego, do którego ma być odnoszona norma prawna. Uznanie administracyjne, a więc upoważnienie organu administracji publicznej do dokonania wyboru konsekwencji prawnych stosowanej normy prawa administracyjnego, może być zrealizowane dopiero po dokonaniu interpretacji, a więc nie dotyczy ani wykładni tekstu prawnego, ani oceny występujących faktów, ani nawet wykładni pojęć nieostrych.

W sytuacji, gdy w sprawie występują niedookreślone przesłanki podjęcia decyzji, to uzasadnienie powodów przyjęcia przez organ stosujący prawo danego rozumienia określonego pojęcia musi być bardzo szczegółowe, pełne i przekonujące. Proces ustalania treści pojęcia podlega pełnej kontroli poprawności metodologicznej i merytorycznej. Organ stosujący prawo jest zobowiązany do udowodnienia poprawności przyjętego przez siebie rozumienia danego pojęcia i przedstawienia argumentów przemawiających za przyjęciem określonego sposobu rozumowania (por. wyrok NSA z 15 grudnia 2008 r., I OSK 622/08, a także I OSK 831/09 z dnia 4 stycznia 2010r. publ. CBOSA).

W drodze stosowania prawa nie nadano definicji temu ustawowemu znamieniu w postaci "przypadku szczególnie uzasadnionego". Nie byłoby to zresztą możliwe ani też celowe. Jednak niedookreślona przesłanka w postaci szczególnie uzasadnionego przypadku nabrała już zdecydowanego znaczenia. Akcentuje się przede wszystkim, że pojęcie "szczególnie uzasadnionych przypadków" winno być rozumiane wąsko i oznaczać takie sytuacje, w których nie jest możliwe pełnienie przez nauczyciela funkcji kierowniczej, a konieczność natychmiastowego przerwania jego czynności jest niezbędna ze względu na zagrożenie interesu publicznego.

Jak wskazano w wyroku NSA z 26 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 724/12 (LEX nr 1226469) o przypadku szczególnie uzasadnionym, będącym podstawą odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia, można mówić w sytuacji wystąpienia konkretnych poważnych przyczyn, czy to niezależnych od dyrektora, czy też zawinionych przez niego (np. gdy w sposób istotny naruszył obowiązki pracownika - art. 52 § 2 k.p.), gdy konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie wykonywania przez niego funkcji, albowiem dalsze jej wykonywanie godziłoby w interes szkoły i powodowałoby destabilizację w jej funkcjonowaniu w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych (por. również wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt IV SA/Gl 862/04; wyrok NSA z 19 września 2001 r., sygn. akt II SA 1657/01, wyrok NSA z 12 lutego 2002 r., wyrok NSA z 18 kwietnia 2008 r., sygn. akt I OSK 86/08 – dostępne w CBO).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w uzasadnieniu wyroku z 26 kwietnia 2012 r., II SA/Bk 924/11 (dostępny w "CBO") podjął próbę wykładni pojęcia "przypadku szczególnie uzasadnionego", wskazał że mogą to być: 1) zdarzenia (działanie lub zaniechanie) o charakterze zupełnie wyjątkowym, nadzwyczajnym (wykraczającym poza działanie rutynowe, codzienne), 2) mające charakter niedopełnienia obowiązków lub naruszenia uprawnień, określonych prawem, przez nauczyciela - dyrektora szkoły, 3) stwierdzone uchybienia są tego rodzaju, że powodują destabilizację w realizacji funkcji (dydaktycznej, wychowawczej i oświatowej) szkoły i dlatego 4) konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie wykonywania funkcji dyrektora, albowiem dalsze zajmowanie stanowiska dyrektora godzi w interes szkoły jako interes publiczny."

W judykaturze przypomina się także, że treść art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty daje wprawdzie organowi prowadzącemu pewną swobodę w ocenach, jednak swoboda ta nie może oznaczać całkowitej dowolności, skoro wkracza w stabilność wykonywania funkcji dyrektora. Istotne jest bowiem, że ustawa o systemie oświaty przewiduje szczególny tryb obsadzania stanowisk dyrektorów szkół - kandydata na to stanowisko wyłania się w drodze konkursu, kandydatowi nie można co do zasady odmówić powierzenia stanowiska, kandydatowi gwarantuje się powierzenie stanowiska na pięć lat, a w szczególnych przypadkach na okres nie krótszy niż jeden rok. Świadczy to o woli ustawodawcy zapewnienia cech trwałości stosunkowi pracy na stanowisku dyrektora szkoły, stąd wszelkie ingerencje w tego rodzaju stosunek muszą być traktowane jako odstępstwo od powyższej zasady i sprowadzać się do sytuacji, które nie należą do działań codziennych, rutynowych, gdy dalsze pozostawienie wybranej w konkursie osoby na stanowisku dyrektora groziłoby wywołaniem negatywnych i szkodliwych skutków. Organ działający w ramach uprawnienia wynikającego z art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty powinien zatem wykazać należytą argumentacją, czy spełniła się przesłanka "szczególnie uzasadnionego przypadku". Polega to na precyzyjnym i wyczerpującym umotywowaniu przez organ bezpośrednio w wydawanym zarządzeniu, że zarzuty stawiane przez organ dyrektorowi dają podstawę do władczej ingerencji organu w stosunek prawny łączący go z dyrektorem. Stanowisko organu powinno zostać przy tym udokumentowane, a przebieg postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przed wydaniem aktu powinien znaleźć rzetelne odzwierciedlenie w aktach sprawy (por. wyrok WSA w Opolu z dnia 9 sierpnia 2012r. sygn. akt II SA/Op 322/12).

Mając powyższe na uwadze należy podzielić stanowisko Wojewody [...] wyrażone w kontrolowanym rozstrzygnięciu nadzorczym. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wójt Gminy L. nie przedstawił bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia takiego wywodu, który pozwalałby przyjąć za słuszne zastosowanie wobec dyrektora Zespołu Szkolono-Przedszkolnego w L. instytucji odwołania ze stanowiska na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Natomiast wbrew stanowisku skarżącego, podjęcie aktu odwołania w trybie natychmiastowym bez wykazania wystąpienia przesłanki "szczególnie uzasadnionych przypadków" stanowi o istotnym naruszeniu przepisów prawa, dającego podstawę do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego.

Wójt Gminy L. za podstawową przyczynę uzasadniającą odwołanie A.W. ze stanowiska dyrektora uznał sposób wykonywania powierzonej jej funkcji. Jego zdaniem zachowanie A.W. uniemożliwiało całkowicie prawidłowe funkcjonowanie Zespołu Szkolno - Przedszkolnego w L. z powodu szerzenia przejawów nietolerancji oraz dyskryminacji, a także braku respektowania zasad współżycia wobec uczniów i ich rodziców. Z uzasadnienie zarządzenia wynika również, że postępowanie organu prowadzącego zespół zostało zainicjowane pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. złożonym przez grupę rodziców dzieci uczęszczających do szkoły, domagających się odwołania A.W.. Dodatkowy powód stanowiła sprawa dotycząca postępowania związanego wyborem firmy na przewóz nauczycieli na trasie [...] w C . Powołano się także na wcześniejsze przekroczenie uprawnień przez A.W. w 2011 r. związane z likwidacją oddziałów przedszkolnych w gminie oraz skargi dwóch nauczycieli zgłoszone w kwietniu 2013 r. do Komisji Oświatowej, która wniosła do organu prowadzącego szkołę o podjęcie działań zmierzających do odwołania dyrektora.

Wojewoda [...] w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym odniósł się do każdej z wyżej wymienionych okoliczności uzasadniających wydanie przez Wójta Gminy L. zarządzenia z dnia [...] r., a jego stanowisko w tym zakresie Sąd podziela.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do oceny pisma rodziców z dnia 27 czerwca 2013 r. należy zauważyć, że rzeczywiście ma ono charakter ogólny, osadzone jest na subiektywnych przekonaniach autorów i sprowadza się do wyrażenia dezaprobaty dla działań A.W. na stanowisku dyrektora zespołu. Z tych przyczyn sformułowany przez organ zarówno zarzut "szerzenia przejawów nietolerancji" jak i “dyskryminacji" a także “braku respektowania przez dyrektora zasad współżycia wobec uczniów i ich rodziców" wymaga udokumentowania i dokładnego wyjaśnienia jaki rodzaj zachowania został zakwalifikowany w przedstawiony sposób i dlaczego.

W przedstawionych pismach rodzice uczniów skupiają się głównie na personalnej ocenie A.W. zarzucając jej między innymi prywatę, umiłowanie do luksusu i autorytarne wykonywanie swoich obowiązków. Użyte tam pojęcia są pojęciami ocennymi. Brak sformułowania konkretnych zarzutów, czy podania przykładów domniemanych nieprawidłowości nie pozwala na kontrolę ich zasadności, a w konsekwencji ocenę, czy wypełniają warunek "szczególnie uzasadnionego przypadku", o jakim mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Pismo rodziców w przedstawionej w aktach sprawy formie mogło być wyłącznie sygnałem dla organu prowadzącego zespół dla wszczęcia ewentualnego postępowania wyjaśniającego, czy kontrolnego w placówce i sprawdzenia prawdziwości zawartych w nim twierdzeń. Wbrew stanowisku skarżącego brak ustosunkowania się do pisma rodziców przez A.W. nie może świadczyć o dorozumianej jego akceptacji.

Słusznie, jako kontrargument odbierający wiarygodność wskazanemu pismu, organ nadzoru przywołał pismo Kuratora Oświaty z dnia 17 lipca 2013 r. ([...]). Jak przedstawił Kurator, podczas dwóch kontroli dokonanych przez uprawniony do tego organ, a dotyczących "zgodności organizacji zajęć z języków obcych nowożytnych z ramowymi planami nauczania w publicznych gimnazjach" oraz "prawidłowości nadzorowania przez dyrektora publicznej szkoły podstawowej spełniania przez dzieci 5-letnie i 6-letnie rocznego obowiązkowego przygotowania przedszkolnego nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości. Treść pisma Kuratora ma zasadniczy wpływ na ocenę pacy dyrektora i funkcjonowanie szkoły w aspekcie zgłoszonych przez rodziców i Wójta zarzutów. Warto bowiem zwrócić uwagę, że kontrola dotyczyła wykonywania zadań dydaktycznych i wychowawczych, a właśnie nieprawidłowości w tym zakresie mogłyby głównie uzasadniać odwołanie dyrektora bez wypowiedzenia.

Za szczególnie uzasadniony przypadek nie mogła być również uznana sprawa dotycząca prowadzenia przez dyrektora procedury związanej z wyborem przewoźnika, który miałby świadczyć usługę transportową na rzecz szkoły.

Po pierwsze trudno jest odnaleźć w argumentacji Wójta Gminy L. prawne uzasadnienie dla przypisywanego A. W. negatywnego działania. Ustawa z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U z 2013r.) nie ma zastosowania do zamówień i konkursów, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotówkach kwoty 14 tysięcy euro (art. 4 pkt 8 ). Zamówienie na przewóz kilku osób z Gminy L. do [...] C. kwoty tej niewątpliwie nie przekroczyło. Konsekwentnie do tego, w sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy stanowiący, że osoby wykonujące czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia podlegają wyłączeniu, jeżeli pozostają w związku małżeńskim z wykonawcą ubiegającym się o udzielenie zamówienia. Działanie A.W. związane z ofertą złożoną przez jej męża ewentualnie oceniać można byłoby zatem w aspekcie etycznym.

Po drugie, z akt administracyjnych nie wynika, aby nieprawidłowości polegających na otrzymaniu zlecenia przez męża A.W. miała dopuścić się A.W.. W skład komisji konkursowej osoba ta nie wchodziła. Nie podejmowała ona także samodzielnej decyzji o wyborze oferty.

Analizowanie przyczyny wyboru pojazdu prywatnego do przejazdu służbowego pozostaje zatem poza istotą sprawy, a tym samym nie może prowadzić do wyczerpania przesłanki "szczególnie uzasadnionego przypadku" określonej w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Po trzecie należy zgodzić się z Wojewodą, a wbrew skarżącemu, że nie można dostrzec tu bezpośredniego wpływu na destabilizację w realizacji zadań dydaktycznych, oświatowych bądź wychowawczych. Zgłoszenie swojej oferty na wykonanie usługi transportowej przez męża dyrektora szkoły nie pozostaje w żadnym związku z wymienionymi zadaniami placówki oświaty, jaką jest szkoła.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych zaniedbania w zakresie gospodarki finansowej szkoły (a w tym w ocenie Sądu mieści się organizacja podróży służbowej) nie stanowią szczególnie uzasadnionych powodów odwołania osoby z funkcji dyrektora szkoły w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy (por. wyrok NSA z dnia 14 marca 1997 r., II SA/Wr 472/96, "Orzecznictwo w Sprawach Samorządowych" 1997, nr 2 poz. 53 oraz wyrok NSA z dnia 23 września 2005 r., I OSK 91/05, dostępny w CBO). Przypomnieć trzeba, iż organ prowadzący szkołę dysponuje odpowiednimi instrumentami prawnymi do oceny dyrektora w toku kadencji. Gwarancje prawidłowego gospodarowania powierzonym mieniem i finansami szkoły uzyskać może poprzez sprawowanie nadzoru, o którym mowa w art. 34a ust. 1 ustawy o systemie oświaty. W przypadku nieumiejętnego gospodarowania mieniem przez dyrektora szkoły organ prowadzący szkołę umocowany jest do wnioskowania o przeprowadzenie procedury ocennej umożliwiającej dokonanie odwołania w trybie właściwym dla takich przypadków, a więc na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 1 lit b. ustawy. Z tych przyczyn twierdzenia zawarte w uzasadnieniu zarządzenia, że "działanie dyrektora doprowadziło do rażącego naruszenia prawidłowości dysponowania przyznanymi szkole środkami budżetowymi oraz pozyskanymi środkami pochodzącymi z innych źródeł, a także naruszenie zasad gospodarowaniem mieniem" zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przedstawione są co najmniej przedwcześnie.

Ustosunkowując się kolejno do dokonanej przez organ nadzoru oceny motywów Wójta Gminy L. , a to do skarg nauczycieli na dyrektora zespołu oraz argumentów dotyczących braku zaufania i możliwości współpracy organu prowadzącego szkołę z jej dyrektorem, Sąd uznał ją również za zasadną. Wypada zauważyć, że Wójt Gminy L. uznał już w 2011 r. (czyli już w pierwszym roku pełnienia funkcji dyrektora przez A.W.), że dyrektor przekroczyła swoje uprawnienia, a jej pracę oceniono negatywnie. Nie ma jednak w aktach administracyjnych żadnego dowodu, że organ prowadzący szkołę podjął jakiekolwiek działania w tej sprawie, czy też informował o nieprawidłowościach Kuratorium Oświaty. Tym samym należy stwierdzić, że nie ma żadnego formalnego potwierdzenia podnoszonych przez skarżącego zarzutów wobec dyrektora, przez co nie można z pewnością uznać, że kierowany przez nią zespół wykonywał nieprawidłowo działalność edukacyjną. Trudno jest również mówić o utracie zaufania, skoro Wójt nie widział żadnych przeszkód w dalszym sprawowaniu funkcji dyrektora przez A.W.. Podkreślić nadto trzeba, że opisane problemy wynikające z zachowania A.W. dotyczyły zdarzeń z przeszłości, które (jeżeli miałyby destabilizować placówkę oświaty i przeszkadzać w jej prawidłowym funkcjonowaniu) powinny byłby być rozwiązane w odpowiednim czasie. Powoływanie się na okoliczności z przeszłości, jako na szczególnie uzasadniony przypadek wymagający natychmiastowej interwencji, pozostaje w sprzeczności z ratio przepisu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Celem tego przepisu nie jest umożliwienie organowi prowadzącemu szkołę ukaranie dyrektora za dotychczasową niesubordynację lecz umożliwienie szkole jej prawidłowe funkcjonowanie. Jeżeli nieprawidłowe, według organu, działanie dyrektora w latach ubiegłych (2011 i 2012) nie stanowiło przeszkody w funkcjonowaniu szkoły, tym bardziej nie ma powodu przypuszczać, że uniemożliwi jej funkcjonowanie w przyszłości. Uwagi powyższe dotyczą również pisemnej skargi złożonej w kwietniu 2012r. przez dwóch nauczycieli, wobec której żadne działania ze strony organu prowadzącego szkołę nie zostały zainicjowane. A.W. nie otrzymała ze strony organu prowadzącego szkołę żadnych pisemnych upomnień, czy poleceń służbowych zmiany sposobu dotychczasowej współpracy.

Ponad powyższe, co słusznie zauważa Wojewoda [...], merytoryczna praca placówki, jak i wykonywanie obowiązków administracyjnych i finansowych, odnośnie odwołania dyrektora ze stanowiska regulowane są przepisami art. 38 ust. 1 pkt 1 lit.b oraz art. 6a ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.).

Niezależnie od powyższego, zdaniem Sądu, przypadkiem uzasadniającym zastosowanie art. 38 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy nie jest również "niespełniająca oczekiwań współpraca" dyrektora z organem, który powierzył mu stanowisko kierownicze. Przyczyna ta nie spełnia wymogu obiektywizmu i bezstronności. Należy przypomnieć, że art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy ma charakter kwalifikowany i nie można go zastosować wyłącznie w przypadku twierdzeń o braku zaufania, czy problemów we współpracy, skoro nie prowadzi to do destabilizacji wykonywania przez szkołę podstawowych zadań edukacyjnych tym bardziej, że twierdzenia te nie mają poparcia w zgromadzonym materialne dowodowym.

Przyznać także należy rację organowi nadzoru, co do tego, że pozytywna opinia Kuratora Oświaty nie stwarza żadnego domniemania prawidłowości stanowiska organu prowadzącego szkołę. Opinia jest proceduralnie niezbędnym elementem poprzedzającym wydanie zarządzenia, jednakże nie można jej przypisać charakteru wiążącego. Organ prowadzący szkołę ma prawo odwołać dyrektora, pomimo negatywnej opinii Kuratora Oświaty. Co więcej opinia Kuratora przedstawiona w aktach administracyjnych jest wewnętrznie sprzeczna, bowiem z jednej strony zaznacza się pozytywne wyniki kontroli w zespole, a następnie stwierdza się, że "dotychczasowe działania pani A.W. (...) powodują zakłócenie prawidłowego funkcjonowania szkoły i właściwego wypełniania przez nią obowiązków nałożonych przez ustawę o systemie oświaty", bez szczególnego wskazania na czym te negatywne działania miałyby polegać.

Za zasadne uznano również stanowisko Wojewody, co do tego że uzupełnienie akt administracyjnych o 11 pism pracowników szkoły ze stycznia, maja i czerwca 2013 r., w których wyrażają oni swoją dezaprobatę dla działań A.W., nie mogło mieć znaczenia dla oceny motywów zarządzenia i jako takie nie mogły one zostać uwzględnione. W zarządzeniu nie powołano się na argumenty podnoszone w treści tych pism, jako na przyczynę odwołania A.W. ze stanowiska. Przypomnieć należy, że o wystąpieniu "uzasadnionego przypadku" ma świadczyć argumentacja użyta w zarządzeniu, a nadto odpowiednie jej udokumentowanie. Próba późniejszego uzupełnienia takiej argumentacji lub wyjaśnienia swojego stanowiska w sprawie, nie ma wpływu na cenę słuszności stanowiska organu.

Konkludując Sąd stwierdza, że podjęcie aktu odwołania w trybie natychmiastowym bez wykazania wystąpienia przesłanki szczególnie uzasadnionego przypadku stanowi o istotnym naruszeniu przepisów prawa, dającego podstawę do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego. Słowo "szczególne" rozumiane jako "niezwyczajne, wyjątkowe", wprowadza element stopniowalności ocennego zwrotu "uzasadnione". Tylko zatem nadzwyczajna, ponadprzeciętna przeszkoda w sprawowaniu stanowiska dyrektora szkoły może stanowić o prawnie uzasadnionym odwołaniu dyrektora szkoły z jego funkcji w trakcie roku szkolnego bez wypowiedzenia w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Wójt Gminy L. nie zdołał wykazać, by przedstawione przez niego przyczyny, w powodu których podjęte zostało zaskarżone zarządzenie, mogłyby stanowić uzasadnioną w stopniu kwalifikowanym przeszkodę w sprawowaniu przez A.W. funkcji dyrektora Zespołu Szkolno – Przedszkolnego.

W związku z powyższym, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku działając na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

-----------------------

19