Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Gruszczyński, Sędziowie: NSA Jan Rudowski, WSA del. Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt I SA/Ke 264/07 w sprawie ze skargi G. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 7 maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Sygnatura akt II FSK 1949/07

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę G. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r.

Wyrok ten zapadł wskutek przyjęcia następujących ustaleń co do okoliczności sprawy:

Decyzją z 7.05.2007 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., uwzględniając odwołanie skarżącego, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy C. z 10.02.2006 r. ustalającą na kwotę 272 zł podatek za 2006 r. od nieruchomości, będącej współwłasnością skarżącego i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu wskazano, że wymiaru podatku dokonano w oparciu o wypis z ewidencji gruntów i budynków, z którego wynika, iż współwłaścicielami nieruchomości położonej w C. są G. R. i Z. R. Decyzja została jednak doręczona jedynie G. R., a jako zobowiązanych solidarnie do zapłaty podatku wskazano G. i M. małżonków R. Z umowy darowizny z 8.12.2003 r. wynika natomiast, że Z. R. nie żyje, a jego udział w nieruchomości przypadł w odpowiednich częściach G. R. i A. R. Kolegium stwierdziło, że adresatami decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości powinni być wszyscy jej współwłaściciele i decyzja powinna być doręczona każdemu z nich. Ustalenie, kto w przedmiotowej sprawie ma status uczestnika postępowania, wymaga analizy zarówno danych z ewidencji gruntów i budynków, jak i pozostałych dokumentów, co wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

Ponadto Kolegium zauważyło, że nieruchomość ta, położona w C. przy ul. Z., została oznaczona numerem porządkowym 16, co wynika z zawiadomienia Urzędu Gminy i Miasta w C. z 16.01.2003 r. Zawiadomienia tego dokonano zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z 25.06.1968 r. w sprawie numeracji nieruchomości (Dz. U. Nr 23, poz. 151) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z 17.05.1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198 ze zm.).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skarżący wniósł o uchylenie decyzji Kolegium zarzucając naruszenie jego interesu prawnego, polegające na nieprawidłowym oznaczeniu strony przez wskazanie wadliwego adresu. Podniósł, że od wielu lat mieszka w C. przy ul. Z. 14, a nie 16, co potwierdza ewidencja ludności, a nadanie lub zmiana numeru porządkowego nieruchomości powinna wynikać z decyzji właściwego organu administracji, a nie z zawiadomienia, mogącego być tylko skutkiem prawomocnej decyzji.

Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wskazał, że jej zarzuty są bezprzedmiotowe, gdyż nie mogą odnieść skutku w ramach postępowania podatkowego. Właściwy adres strony postępowania został wykazany w toku postępowania odpowiednim dokumentem, a uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi podatkowemu pierwszej instancji było uzasadnione ze względu na konieczność poczynienia podstawowych dla sprawy ustaleń, dotyczących określenia kręgu podatników i zagwarantowania im udziału w postępowaniu.

W skardze kasacyjnej skarżący wniósł o uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Postawił zarzut naruszenia art. 148 § 1 i art. 133 § 1 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) [O.p.] polegającego na wadliwym ustaleniu adresu strony w postępowaniu podatkowym, co spowodowało wadliwość doręczenia decyzji podatkowej.

W uzasadnieniu sprecyzował, że zmiana numeru porządkowego nieruchomości powinna wynikać z decyzji właściwego organu i następować tylko wtedy, gdy dojdzie do podziału nieruchomości mających być objętymi nowymi numerami. Zawiadomienie o zmianie numeracji jego nieruchomości było bezprawne i niecelowe, ponieważ nie zostało poprzedzone decyzją wydana przez odpowiedni organ. Wskazał, że w odwołaniu skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego domagał się uchylenia decyzji podatkowej Burmistrza Miasta C. w celu prawidłowego ustalenia strony postępowania i jej adresu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Przede wszystkim należy podkreślić, że przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego, a nie decyzja organu podatkowego. Sąd administracyjny nie prowadzi postępowania podatkowego i nie stosuje przepisów Ordynacji podatkowej, przeto nie może przepisów tych naruszyć. Już z tego względu skarga kasacyjna, która zarzuca, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach naruszył art. 148 § 1 i art. 133 § 1 O.p. przez wadliwe ustalenie adresu strony, co spowodowało wadliwość doręczenia decyzji podatkowej, nie może być uwzględniona, gdyż Sąd ten ani nie ustalał adresu podatnika, ani nie doręczał mu decyzji podatkowej.

Zważywszy jednak, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, o czym stanowi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25.07.2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), należy ocenić – niezależnie od wadliwości w zakresie konstrukcji skargi kasacyjnej – że Wojewódzki Sąd Administracyjny powinność tę spełnił prawidłowo. Przedmiotem oceny tego Sądu była bowiem kasacyjna decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Była to zatem taka decyzja, która, zgodnie zresztą z żądaniem skarżącego wyrażonym w odwołaniu, wyeliminowała decyzję Burmistrza i przekazała mu sprawę do ponownego rozpatrzenia po to, by prawidłowo ustalić krąg podatników i ich prawidłowe adresy. Ponownie rozpatrując sprawę Burmistrz będzie się więc musiał odnieść do twierdzeń skarżącego, dotyczących wadliwości doręczeń wskutek nieprawidłowego adresowania pism urzędowych.

Skarżący będzie więc miał okazję do przedstawienia argumentów na korzyść tezy, że zmiana numeracji porządkowej posesji przy ul. Z. w C. nie została prawidłowo przeprowadzona. Nie jest to jednak materia postępowania podatkowego, w ramach którego istotne będzie głównie to, by decyzje podatkowe trafiły do rąk ich adresatów, niezależnie od tego, jaki numer porządkowy ma posesja, którą zamieszkują. Ewentualne nieprawidłowości dotyczące zmiany tej numeracji mogą, ale nie muszą, rzutować na skuteczność doręczeń dokonywanych w postępowaniu podatkowym, a możliwości wyeliminowania tych nieprawidłowości - o ile rzeczywiście zaistniały - skarżący będzie musiał poszukiwać w odrębnym postępowaniu administracyjnym.

Tak więc zadaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w obecnie rozpoznawanej sprawie było zbadanie, czy decyzja Kolegium, podjęta na podstawie art. 233 § 2 O.p., odpowiada prawu, a zatem zbadanie, czy organ odwoławczy miał podstawy do uchylenia w całości decyzji pierwszoinstancyjnej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. Przesłanką podjęcia takiej decyzji powinno być stwierdzenie, że rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Nie ulega wątpliwości, że taka właśnie sytuacja zachodziła w niniejszej sprawie, a – jak się wydaje – z oceną taką zgadzał się także sam skarżący, składając wniosek o uchylenie decyzji Burmistrza.

W konkluzji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, ze skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw i podlega oddaleniu na podstawie art. 184 ustawy z 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).