drukuj    zapisz    Powrót do listy

6012 Wstrzymanie robót budowlanych, wznowienie tych robót, zaniechanie dalszych robót budowlanych, , Inspektor Nadzoru Budowlanego, Oddalono skargę, II SA/Gl 151/07 - Wyrok WSA w Gliwicach z 2007-07-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Gl 151/07 - Wyrok WSA w Gliwicach

Data orzeczenia
2007-07-20 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2007-02-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Sędziowie
Łucja Franiczek /przewodniczący sprawozdawca/
Maria Taniewska-Banacka
Włodzimierz Kubik
Symbol z opisem
6012 Wstrzymanie robót budowlanych, wznowienie tych robót, zaniechanie dalszych robót budowlanych
Sygn. powiązane
II OSK 1763/07 - Wyrok NSA z 2009-01-12
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek ( spr.) Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2007 r. sprawy ze skargi B. T. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego w sprawie wstrzymania robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] 2006 r. B. T. powiadomiła Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. o prowadzeniu robót budowlanych w lokalu nr A przy ul. A w K., które w jej ocenie, spowodowały liczne pęknięcia i uszkodzenia ścian w położonym wyżej lokalu nr B do którego przysługuje jej spółdzielcze prawo typu własnościowego.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. działając z urzędu, postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], podjętym na podstawie art. 50 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, nakazał R. Ś. :

1) wstrzymanie robót budowlanych, prowadzonych w lokalu mieszkalnym nr A,

2) przedłożenie w terminie 30 dni inwentaryzacji oraz oceny technicznej wykonanych robót.

W uzasadnieniu organ I instancji powołał się na fakt, iż roboty budowlane, polegające na wyburzeniu ścianek działowych, prowadzone były bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W zażaleniu na powyższe postanowienie B. T. wniosła o jego uchylenie, domagając się rozpatrzenia zgłoszonych przez nią w toku postępowania żądań dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu i objęcia oceną techniczną sposobu usunięcia uszkodzeń w jej lokalu nr A, powstałych w wyniku robót budowlanych w lokalu nr B.

Zaskarżonym postanowieniem, wydanym z up. [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa, orzeczono o umorzeniu postępowania odwoławczego.

Zdaniem organu II instancji, wnoszącej zażalenie B. T. jako właścicielce lokalu w budynku, stanowiącym własność SM "[...]", nie przysługuje przymiot strony w niniejszym postępowaniu.

W skardze do sądu administracyjnego B. T. domagała się uchylenia postanowień organów obydwu instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania.

Zdaniem skarżącej, organ nadzoru budowlanego dokonał błędnej kwalifikacji samowoli budowlanej, pomijając pełny zakres i rodzaj wyburzeń w lokalu nr A oraz stan jej lokalu w postaci uszkodzeń, odkształceń i oddziaływań wskutek prac, których wykonanie w ogóle nie było dopuszczalne, a polegających na wyburzeniu ścian i prawdopodobnie tzw. komina. Po zrelacjonowaniu przebiegu dotychczasowego postępowania, skarżąca podniosła, że stan sprawy w pełni uzasadnia jej udział w charakterze strony w celu obrony jej interesów i dóbr prawnych.

Organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi, podkreślając iż nie jest możliwe rozpatrzenie w ramach postępowania w sprawie samowoli budowlanej, kwestii stanu technicznego lokalu skarżącej.

W kolejnym piśmie procesowym skarżąca powołała się dodatkowo na nieskuteczność jej interwencji w SM "[...]", a wreszcie, w toku rozprawy sądowej skarżąca zaakcentowała, że w wyniku robót budowlanych, przeprowadzonych w lokalu niżej doszło do sytuacji, w której nie ma pewności, że może bezpiecznie użytkować lokal, do którego przysługuje jej spółdzielcze prawo typu własnościowego. Stąd też w jej ocenie, legitymuje się w niniejszym postępowaniu własnym, odrębnym od spółdzielni, interesem prawnym. Skarżąca wyjaśniła też, że oczekiwała zakończenia sprawy w drodze decyzji nakazującej przywrócenie stanu poprzedniego oraz ewentualne wzmocnienie konstrukcji ścian.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Skarga nie mogła odnieść skutku, bowiem zaskarżone postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego nie narusza prawa, a tylko w takim aspekcie podlega kontroli sądowej.

Z braku odrębnej regulacji, w sprawach dotyczących samowolnie wykonywanych, bądź wykonanych robót budowlanych, podlegających trybowi z art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane ( tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), krąg stron postępowania winien być określony zgodnie z treścią art. 28 kpa. Zatem przymiot strony przysługuje każdemu, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny winien być wywodzony z konkretnej normy prawa materialnego. Musi on dotyczyć bezpośrednio sfery prawnej podmiotu. Stroną jest zatem ten podmiot, którego własny interes prawny lub obowiązek podlega konkretyzacji w postępowaniu administracyjnym

( vide: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, W-wa 1996, str. 199 ).

Jak też wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 grudnia 2005 r. sygn. akt II OSK 310/05, cechami interesu prawnego jest to, że jest on indywidualny, konkretny, sprawdzalny obiektywnie, a jego istnienie znajduje potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, będących przesłankami zastosowania przepisu prawa materialnego. Postępowanie administracyjne dotyczy interesu prawnego konkretnej osoby wówczas, gdy w tym postępowaniu wydaje się decyzję, która rozstrzyga o prawach i obowiązkach tej osoby lub rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach innego podmiotu wpływa na prawa i obowiązki tej osoby. Inaczej mówiąc – przymiot strony ma osoba, której dotyczy bezpośrednio to postępowanie lub w którym może być wydane orzeczenie godzące w jej prawem chronione interesy poprzez ograniczenie lub uniemożliwienie korzystania z przysługujących jej praw (LEX nr 190881).

W orzecznictwie dopuszcza się udział członka spółdzielni mieszkaniowej jako strony postępowania administracyjnego w sytuacji, gdy wykaże swój indywidualny, własny interes prawny ( vide: wyrok NSA z dnia 3 lipca 2001 r. sygn. akt IVSA 1610/99, LEX nr 53445). Jednakże zdaniem sądu administracyjnego, skarżąca nie legitymuje się własnym interesem prawnym w niniejszym postępowaniu z racji przysługującego jej spółdzielczego prawa do lokalu położonego nad lokalem, którego dotyczy postępowanie w wyniku jego samowolnej przebudowy. W świetle art. 172 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych Dz. U. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, jest ograniczonym prawem rzeczowym. Zakres tego prawa obejmuje używanie lokalu i możliwość zbycia ( art. 171 ust. 1 i art. 172 ust. 2 zd. 1 cyt. ustawy ).

Inny zakres praw przysługuje członkowi spółdzielni legitymującemu się odrębną własnością lokalu ( art. 18 i nast. cyt. ustawy ). Oznacza, to że spółdzielcze prawo do lokalu nie obejmuje własności lokalu ( substancji części budynku ). Lokal taki pozostaje mieniem spółdzielni. Zdaniem składu orzekającego, z racji przysługującego prawa używania lokalu spółdzielczego, skarżąca nie może wywodzić interesu prawnego w postępowaniu, dotyczącym samowolnej przebudowy innego lokalu, nawet przy przyjęciu, iż przedmiotowe roboty budowlane spowodowały uszkodzenia jej lokalu nr B. Wszak lokal ten nie stanowi jej własności i nie ciąży na niej obowiązek naprawy uszkodzeń. Zasadnie uznał też organ II instancji, iż niniejszym postępowaniem nie mogła być objęta kwestia stanu technicznego lokalu mieszkalnego skarżącej i możliwości jego bezpiecznego używania. W postępowaniu administracyjnym, prowadzonym przez organy nadzoru budowlanego, nie rozstrzyga się też o żadnych roszczeniach cywilnoprawnych.

Chybiony jest zatem zarzut naruszenia art. 23 i art. 415 kodeksu cywilnego, a także przepisów Konstytucji RP ( art. 32 ust. 1, art. 38, art. 64 ust. 1 i 2, art. 78 ). Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie miało też znaczenia ustalenie zakresu uszkodzeń w lokalu nr B ani też przedmiotem kontroli sądowej nie było postanowienie organu I instancji. Stąd też nieuzasadniony był zarzut skarżącej naruszenia przez ten organ reguł procedury administracyjnej ( art. 6, art. 7, art. 10

§ 1 i art. 11 kpa ).

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż zaskarżone postanowienie nie narusza art. 28 kpa. Postępowanie administracyjne nie dotyczy bowiem bezpośrednio skarżącej, ani też wydane na gruncie art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego, rozstrzygnięcia organów nadzoru budowlanego w celu likwidacji samowoli budowlanej, nie mogą godzić w prawem chronione interesy skarżącej – poprzez ograniczenie lub uniemożliwienie korzystania z przysługujących jej praw do używania lokalu mieszkalnego nr B.

Zatem nie stwierdzając naruszenia prawa materialnego, ani też uchybienia przepisom postępowania administracyjnego w stopniu skutkującym wznowienia tego postępowania bądź mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę oddalił na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).



Powered by SoftProdukt