drukuj    zapisz    Powrót do listy

6119 Inne o symbolu podstawowym 611, Podatkowe postępowanie, Minister Pracy i Polityki Społecznej, Oddalono skargę, III SA/Wa 513/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-08-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 513/11 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2011-08-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-02-07
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Beata Sobocha
Jarosław Trelka /przewodniczący sprawozdawca/
Sylwester Golec
Symbol z opisem
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne
Podatkowe postępowanie
Skarżony organ
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1997 nr 137 poz 926 art. 162 par. 1
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant Maria Nałęcz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi P.H.– U. B. E. J., P. R. Spółka jawna na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] września 2010 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej stwierdził uchybienie przez PHU "B." E. J., P. R. - Spółkę Jawną z siedzibą w C. (dalej "Spółka"), terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] maja 2010 r.

W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że ww. decyzja doręczona została Spółce 4 czerwca 2010 r., o czym świadczy duplikat pocztowego potwierdzenia odbioru pisma z pieczątką Spółki oraz podpisem osoby upoważnionej – E. J.. Natomiast odwołanie wniesiono 21 czerwca 2010 r.

Pismem z 4 października 2010 r. Spółka zwróciła się do Ministra Pracy i Polityki Społecznej o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z [...] maja 2010 r. W uzasadnieniu wniosku Spółka stwierdziła, że bez swojej winy wniosła odwołanie z przekroczeniem terminu, uznając 7 czerwca 2010 r. jako dzień, od którego należy liczyć ustawowy termin do wniesienia odwołania. Podniosła, że pracownice Spółki odpowiedzialne w tym czasie za obsługę korespondencji, wobec obniżonej zdolności do wykonywania pracy w związku z niepełnosprawnością, nie mogły w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia i pokierować swoim postępowaniem, co przyczyniło się do uchybienia terminu.

Postanowieniem z [...] listopada 2010 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej odmówił Spółce przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Organ podkreślił, że dla ustalenia daty doręczenia pisma znaczenie miała data potwierdzenia odbioru pisma przez osobę upoważnioną, a nie to, czy i kiedy osoba upoważniona do odbioru korespondencji przekazała pismo dalej i czy jej odpowiednio zadekretowała. W dalszej kolejności stwierdził, że Spółka nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy. Powoływanie się na zaniedbania pracowników, nawet jeśli wynikały z ich niepełnosprawności, nie dało podstaw do uznania, że zachodzi brak winy w uchybieniu terminu. Spółka ponosiła bowiem odpowiedzialność za dobór osób, którymi posługuje się przy prowadzeniu swoich spraw.

W skardze do tutejszego Sądu Spółka zarzuciła Ministrowi naruszenie art. 162 w zw. z art. 216 Ordynacji podatkowej przez uznanie, że strona nie uprawdopodobniła przesłanki braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania, podczas gdy przedstawiła już we wniosku szereg dowodów w postaci dokumentów na okoliczność braku winy w uchybieniu terminu, a więc potwierdzających stan niepełnosprawności pracowników przyjmujących korespondencję, których Spółka ma obowiązek zatrudniać. Tym samym nie ponosi winy w braku staranności w dobrze pracowników. Wskazała również na naruszenie art. 69 Konstytucji RP przez uznanie, że Spółka nie miała obowiązku powierzania osobom niepełnosprawnym pracy na stanowisku przyjmowania korespondencji, mimo że posiada status zakładu pracy chronionej i obowiązek taki wynika bezpośrednio z prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem działalności administracji publicznej. Stosownie natomiast do art. 3 § 2 punkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem materialnym i formalnym obowiązującym w dacie wydania takiego postanowienia.

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie, analizowana według powyższych kryteriów, nie zasługiwała na uwzględnienie.

Istotą sporu prowadzonego przez Strony jest ocena, czy niewłaściwe zarejestrowanie przez pracownika Skarżącej korespondencji, jaka wpłynęła do niej w dniu 4 czerwca 2010 r., może być uznane za niezawinioną przyczynę uchybienia terminu we wniesieniu odwołania od decyzji, w sytuacji, kiedy pracownik ten był niepełnosprawny intelektualnie z powodu choroby psychicznej. Na to pytanie odpowiedzieć należało przecząco, toteż w świetle art. 162 § 1 in fine Ordynacji podatkowej odmowa przywrócenia terminu musiała być uznana za zasadną.

W orzecznictwie sądowym oraz literaturze przedmiotu wielokrotnie już wskazywano, że osoba, która przy dokonywaniu jakiejś czynności procesowej posługuje się pełnomocnikiem, pracownikiem, albo która powierza jej dokonanie komuś innemu na zasadzie zlecenia, ponosi pełną odpowiedzialność za działania i zaniechania tych osób. Odpowiada też za dobór pełnomocnika, pracownika, zleceniobiorcy, toteż ich błędy i zaniechania obciążają bezpośrednio tego, kto był zobowiązany do terminowego dokonania czynności. Zasada ta dotyczy zresztą procedury administracyjnej ogólnej (Kodeks postępowania administracyjnego), jak też podatkowej, a także procedur sądowych. Jako przykłady wspomnianych orzeczeń wskazać można na wyrok NSA z 1 października 2009 r., I FSK 853/08, postanowienie NSA z 9 grudnia 2008 r., sygn. II GZ 305/08, wyrok NSA z 12 kwietnia 2002 r., sygn. I SA/Gd 1676/99, postanowienie SN z dnia 15 marca 2000 r., sygn. II CKN 554/00, uchwałę SN z dnia 19 grudnia 1973 r., sygn. VI KZP 44/73, postanowienie SN z dnia 20 maja 1970 r., sygn. II CR 184/70, postanowienie NSA z dnia 30 października 2007 r., sygn. I FZ 494/07, wyrok NSA z dnia 20 września 2001 r., sygn. IV SA 1340/99.

Przyjąć należy, że o ile pracownik sam nie ponosi winy z powodu niezdolności rozpoznania znaczenia swojego zaniechania albo działania, wywołanej np. chorobą, to jako zawinione uznać należy powierzenie takiemu pracownikowi tej ważnej procesowo, choć technicznie prostej czynności odnotowania właściwej daty odbioru przesyłki. Warunkiem uznania wyboru takiego pracownika za zawinioną przyczynę uchybienia terminu jest świadomość pracodawcy, że pracownik jest intelektualnie niesprawny. W takim przypadku nie można bowiem polegać na jego działaniu i powierzać mu jakąkolwiek czynność, od której zależy terminowe wniesienie odwołania.

Niekwestionowanym faktem pozostaje, że pracownik Spółki, jak wynika z wniosku o przywrócenie terminu oraz ze skargi, nie ponosi winy w niewłaściwym zarejestrowaniu przesyłki zawierającej decyzję z dnia [...] maja 2010 r., a to z powodu swojej choroby psychicznej. Niemniej wina samej Spółki polega na powierzeniu pracownikowi obowiązku rejestracji daty odbioru decyzji, choć wspólnicy Skarżącej mieli pełną świadomość faktu choroby psychicznej pracownika, i możliwego wpływu tej choroby na obowiązek odnotowania prawidłowej daty odbioru decyzji. Nie jest ponadto słuszna ta argumentacja Spółki, która polega na wskazywaniu obowiązku zatrudniania osób niesprawnych intelektualnie. Taki obowiązek bynajmniej nie wynika z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 214, poz. 1407 ze zm.). Tym bardziej nie istniał żaden prawny obowiązek powierzania takim osobom odpowiedzialnego zadania odnotowywania daty odbioru przesyłki, jeśli funkcjonujący w Spółce system obiegu i rejestracji dokumentacji uzależniał terminowość wniesienia odwołania od takiego odnotowania rzeczywistej daty odbioru. Powierzając to zadanie osobie, na której nie można było polegać, Spółka dopuściła się co najmniej niedbalstwa w wyborze, co automatycznie wyklucza przywrócenie terminu w oparciu o art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd oddalił skargę. Zaskarżone postanowienie jest zgodne z prawem.



Powered by SoftProdukt