Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska Sędziowie WSA Emilia Lewandowska (spr.) WSA Bogdan Wolski Protokolant Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2009 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia przewodu habilitacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz uchwałę Rady Wydziału [...] w K. z dnia [...] grudnia 2007 r.; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

I SA/Wa 198/09

UZASADNIENIE

Centralna Komisja Do Spraw Stopni i Tytułów, decyzją z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], utrzymała w mocy uchwałę Rady Wydziału [...] Uniwersytetu w K. z dnia [...] grudnia 2007 r. odmawiającą wszczęcia przewodu habilitacyjnego w zakresie nauk [...].

Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Sekcja Nauk [...] w dniu 18 listopada 2008 r., po zapoznaniu się z odwołaniem oraz dwoma negatywnymi opiniami recenzentów, w głosowaniu tajnym, wypowiedziała się przeciw uchyleniu zaskarżonej w odwołaniu uchwały.

Prezydium Centralnej Komisji w dniu [...] listopada 2008 r., po zapoznaniu się ze stanowiskiem Sekcji w przedmiotowej sprawie, przychyliło się do stanowiska Sekcji.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż odwołanie J. W. dotyczyło drugiej uchwały Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...]w K. z dnia [...] grudnia 2007 r. o odmowie wszczęcia przewodu habilitacyjnego. Poprzednią uchwałę (z dnia [...] grudnia 2005 r.) w tej sprawie wraz z utrzymującą ją w mocy decyzją Centralnej Komisji z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...], uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 350/07, uznając, iż uchwała zapadła z naruszeniem przepisów prawa. Podstawą rozstrzygnięcia Sądu było stwierdzenie, iż w toku postępowania Rady nie rozstrzygnięto czy kandydat do habilitacji spełnił wymagania art. 16 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz.595 ze zm.) tj. czy ma on znaczny dorobek naukowy i czy przedstawił rozprawę habilitacyjną.

Zdaniem Sądu, skoro kandydat przedstawił rozprawę habilitacyjną , to odmowa wszczęcia przewodu uzasadniona byłaby tylko wtedy, gdyby Rada Wydziału dokonując wstępnej oceny dorobku stwierdziła, iż nie jest on znaczny.

Postępowanie przeprowadzone po uchyleniu pierwszej uchwały Rady Wydziału z zastosowaniem wytycznych zawartych w wyroku, wskazuje w ocenie organu, że przedstawiony jako podstawa habilitacji zbiór 10 publikacji nie stanowi jednotematycznego cyklu pozycji naukowych, co jest wymogiem zawartym w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r.

Sekcja Nauk [...] podzieliła stanowisko zawarte w opiniach dwóch recenzentów, którzy potwierdzili zasadność odmowy wszczęcia przewodu habilitacyjnego.

W postępowaniu Sekcji zweryfikowano opinię Rady Wydziału, iż kandydat nie ma wystarczającego dorobku naukowego, by ubiegać się o stopień naukowy doktora habilitowanego nauk [...] w dyscyplinie nauki [...]. Opinię tę uznano za uzasadnioną. Dorobek publikacyjny kandydata oceniono jako przyczynkarski, nie spełniający wymogów poprawności pisarstwa naukowego, wykorzystujący przestarzałą literaturę.

Wskazano, iż pokaźną część tego dorobku stanowią prace [...] z zakresu [...], które nie mogą być zaliczane do dziedziny i dyscypliny nauki, w której kandydat ubiega się o stopień doktora habilitowanego. Na tym etapie postępowania badane są nie tylko przesłanki formalne do wszczęcia przewodu, jak również kryteria zgodności dorobku naukowego i rozprawy z daną dyscypliną naukową.

Ponadto organ wskazał, iż Rada Wydziału posiada odpowiednie, wysokie, kompetencje do oceny prac naukowych z dziedziny nauk [...], w tym z dyscypliny nauki [...], wystarczające by już na etapie rozpoznawania wniosku o wszczęcie przewodu habilitacyjnego prawidłowo ocenić czy dorobek kandydata spełnia wymagania art. 16 i art. 17 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Organ podkreślił także, iż w postępowaniu przed Centralną Komisją postępowanie dowodowe ogranicza się do uzyskania recenzji oraz stanowiska sekcji.

Jeżeli zatem został spełniony ten wymóg i uzyskano odpowiednią ilość recenzji, sprawę rozpatrywała na swym posiedzeniu odpowiednia sekcja Centralnej Komisji zapewniając udział recenzentów i dokumentując swe czynności w sposób umożliwiający kontrolę stosowanej procedury, a następnie podjęto uchwałę – to tak przygotowany materiał dowodowy stanowi podstawę do poddania go ocenie przez Prezydium, a następnie podstawę wydanej decyzji. Taki tryb postępowania znajduje odzwierciedlenie w uchwalonym Statucie Centralnej Komisji (§ 18-23 Statutu).

W ocenie organu procedura postępowania przed Centralną Komisją nie została naruszona. Postępowanie Rady Wydziału było prawidłowe. Nie istniały podstawy do uchylenia poprzedniej decyzji Centralnej Komisji.

Na powyższą decyzję j.w. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i wniósł o nakazanie Centralnej Komisji i Uniwersytetowi [...] w K. wydanie mu dyplomu doktora habilitowanego nauk [...] na podstawie uchwały Rady Wydziału [...] Akademii [...] w K. z dnia [...] stycznia 1979 r. oraz nakazania Dziekanowi Wydziału [...] Uniwersytetu [...] w K. zwrot bezprawnie pobranej opłaty za otwarcie przewodu w wysokości [...] zł. W uzasadnieniu J. W. wskazał, iż wyrokiem z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 350/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nakazał Wydziałowi [...] Uniwersytetu [...] w K. ponowne przeprowadzenie pełnego przewodu habilitacyjnego. W związku z tym w dniu 4 września 2008 r. skarżący złożył podanie wnioskując o przeprowadzenie przewodu habilitacyjnego, po czym w dniu 11 stycznia 2008 r. otrzymał pismo informujące, że Rada Wydziału [...] Uniwersytetu [...] w dniu [...] grudnia 2007 r. znowu oddaliła wniosek. Ponadto skarżący wskazał, iż dokonano bezzasadnego pobrania opłaty administracyjnej łamiąc zasadę, że prawo nie działa wstecz jak również dyrektywę Centralnej Komisji, że żądanie od kandydata do stopnia wniesienia jakichkolwiek opłat na poczet kosztów przewodu doktorskiego lub habilitacyjnego, bądź uzależnienie wszczęcia przewodu od wniesienia takich opłat jest bezprawne.

W odpowiedzi na skargę Centralna Komisja Do Spraw Stopni i Tytułów wniosła o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w treści zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.

Skarga jest uzasadniona z tego względu, że zarówno zaskarżona decyzja jak i utrzymana nią w mocy uchwała Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] w K. naruszają prawo w stopniu uzasadniającym ich uchylenie.

W przedmiocie odmowy wszczęcia przewodu habilitacyjnego w zakresie nauk ekonomicznych z wniosku J. W. orzekał już raz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 5 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 350/07 uchylił poprzednią decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów i utrzymaną nią w mocy uchwałę Rady Wydziału [...] Uniwersytetu [...] w K. o odmowie J.W. wszczęcia przewodu habilitacyjnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że organy w nieuprawniony sposób odmówiły J.W. wszczęcia przewodu habilitacyjnego w sytuacji, w której warunki do wszczęcia takiego przewodu zostały spełnione. Sąd wyraził ocenę, że odmowę wszczęcia przewodu habilitacyjnego oparł na przesłankach, które podlegają badaniu dopiero po otwarciu tego przewodu. Jako wadliwe Sąd ocenił postępowanie organów, które daleko idącej oceny dorobku naukowego J. W. oraz rozprawy habilitacyjnej dokonały już na etapie wstępnym tj. na etapie oceny formalnych przesłanek do wszczęcia przewodu habilitacyjnego. Z tych względów Sąd uznał, że uchwały organów obu instancji wydano z naruszeniem przepisów prawa procesowego i wyeliminował je z obrotu prawnego. Jednocześnie Sąd wskazał by Rada Wydziału ponowienie przeprowadziła postępowanie w sprawie "wszczynając przewód habilitacyjny". Wyrok ten uprawomocnił się.

Ponownie rozpoznając wniosek J. W. Rada Wydziału ponownie przeprowadziła postępowanie w sprawie ale podjęła uchwałę odmawiającą wszczęcia przewodu habilitacyjnego. Uchwała ta została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Przepis art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) stanowi, że ocena prawna i wskazanie co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiąże w sprawie ten Sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność, było przedmiotem zaskarżenia. Wynika z tego przepisu, że wskazanie co do dalszego postępowania jest elementem wiążącym uzasadnienia orzeczenia. Oznacza to, że organ w przyszłym postępowaniu, prowadzonym po wyroku uchylającym wcześniejszą decyzję tego organu w tej sprawie, zobowiązany jest do podporządkowania się wskazaniom wyrażonym w tym wyroku. W niniejszej sprawie Sąd w wyroku z dnia 5 czerwca 2007 r. wskazał by Rada Wydziału ponownie przeprowadziła postępowanie w sprawie "wszczynając przewód habilitacyjny". Rozpoznając sprawę ponownie po tym wyroku Rada Wydziału nie zastosowała się do wskazania zawartego w uzasadnieniu wyroku zobowiązującego ją do wszczęcia przewodu habilitacyjnego i podjęła uchwałę o odmowie wszczęcia przewodu habilitacyjnego. Sąd badając zgodność z prawem zaskarżonej decyzji zobowiązany jest do reagowania w razie stwierdzenia braku zastosowania się organu do wskazań w zakresie dalszego postępowania. W tej sytuacji należy stwierdzić, że zarówno zaskarżona decyzja jak i utrzymana nią w mocy uchwała zapadły z naruszeniem art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co uzasadnia ich uchylenie.

Rozpoznając ponownie sprawę organ zastosuje się do wskazań wyrażonych w uzasadnieniu wyroku z dnia 5 czerwca 2007 r.

Sąd badając legalność zaskarżonej decyzji może rozstrzygnąć tylko o tym co tą decyzją zostało uregulowane. Przedmiotowa decyzja nie orzeka w ogóle o jakiejkolwiek opłacie i z tego względu Sąd nie jest uprawniony do rozstrzygnięcia zasadności pobrania od skarżącego przez Dziekana Wydziału [...] opłaty w wysokości [...] zł.

Z powyższych względów Sąd na zasadzie art. 145 § 1 lit c i art. 152 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.