Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Żaden z przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2016 r., poz. 250 ze zm.) nie zabrania możliwości deklarowania w ramach jednej nieruchomości wielolokalowej (w której znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe) różnicowania sposobu zbierania odpadów komunalnych na selektywny i nieselektywny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Melezini, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant referent Mateusz Kownacki, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi Wspólnoty M. przy ul. [...] w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości wielolokalowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz strony skarżącej Wspólnoty M. przy ul. [...] w B. kwotę 675,00 zł (słownie: sześćset siedemdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Prezydent B., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2017 r. określił Wspólnocie M. w B. (dalej powoływana jako Skarżąca) wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości wielolokalowej, w okresie od lipca 2013 r. do lutego 2014 r. w kwocie 2.165,90 zł miesięcznie, od marca 2014 r. do października 2016 r. w kwocie 1736,00 zł miesięcznie, za kwiecień 2017 r. w kwocie 1694,00 zł. Organ uznał, że deklarowany sposób gromadzenia odpadów z nieruchomości w zależności od części - na której zamieszkują mieszkańcy (w sposób selektywny) i na części niezamieszkałej (w sposób nieselektywny) narusza obowiązujące przepisy, a ponadto w pojemnikach stwierdzono brak segregacji. Organ przyjął, iż w okresie od listopada 2016 r. do marca 2017 r. oraz od maja 2017 r. brak jest danych, aby nie dotrzymywano selektywnego, zadeklarowanego ostatnią deklaracją sposobu gromadzenia odpadów, dlatego opłata za ten okres wynika z deklaracji z [...] listopada 2016 r.

Od powyższej decyzji Skarżąca złożyła odwołanie, zarzucając organowi I instancji naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 6c ust. 1 i 2 w zw. z art. 6j ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości porządku w gminach oraz postanowień uchwały Rady Miasta w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności, polegającą na przyjęciu, że brak jest możliwości deklarowania w ramach jednej nieruchomości o charakterze mieszanym zbiórki odpadów w sposób selektywny i nieselektywny. Odwołująca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenia postępowania. W uzasadnieniu podała, że zarówno w ustawie jak i w uchwale Rady Miasta B. brak jest przepisu nakazującego wybór, w tego typu nieruchomościach, jednego, wspólnego dla obu części sposobu gromadzenia odpadów (selektywnego lub nieselektywnego). Skarżąca podkreśliła, że w tej sprawie odpady gromadzone były w dwóch różnych miejscach: w zamkniętej altanie śmieciowej dla lokali zamieszkałych, zaś niesegregowane odpady komunalne poza altaną śmieciową, dla nieruchomości niezamieszkałych.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r., Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium podkreśliło, że przedmiotem sporu jest możliwość deklarowania różnych sposobów gromadzenia odpadów dla danej nieruchomości, która składa się z lokali mieszkalnych i lokali użytkowych. W ocenie organu odwoławczego prawidłowe jest stanowisko zawarte w skarżonej decyzji, że nie ma możliwości zbierania odpadów w sposób selektywny i nieselektywny jednocześnie dla jednej nieruchomości. Organ wskazał, że w przypadku, gdy nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym, w którym ustanowiono odrębną własność lokalu, obowiązki właściciela nieruchomości wspólnej oraz właściciela lokalu obciążają wspólnotę mieszkaniową albo spółdzielnię mieszkaniową (art. 2 ust. 3 ustawy). Z treści art. 6j ust. 4 o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wynika, że w przypadku nieruchomości, która w części stanowi nieruchomość "zamieszkałą", a w części "niezamieszkałą", opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi sumę opłat obliczonych dla poszczególnych części nieruchomości. Ustawodawca powierzył gminom przyjęcie szczegółowych regulacji w zakresie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki. W uchwałach Rady Miasta B., wymienionych powyżej, w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności uwzględnione zostały trzy kategorie budynków oraz ich specyfikę: 1) nieruchomości na których zamieszkują mieszkańcy, 2) nieruchomości na których nie zamieszkują mieszkańcy, 3) nieruchomości "mieszane", tj. nieruchomości stanowiące w części nieruchomość, na której zamieszkują mieszkańcy, a w części nieruchomość, na której nie zamieszkują mieszkańcy. Przyjęto w tych uchwałach także zapis, że w przypadku nieruchomości "mieszanej" - wysokość miesięcznej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi sumę opłat obliczonych zgodnie z § 1 i § 3 uchwały. Natomiast w uchwale w sprawie określenia wzoru deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi składanej przez właścicieli nieruchomości (Nr [...]) zostały przyjęte 3 rodzaje deklaracji, wzory zostały ujęte jako trzy odrębne załączniki. Z powyższego wynika, że właściciel nieruchomości zakwalifikowuje daną nieruchomość do jednej z tych kategorii, a jeżeli posiada kilka nieruchomości, składa odpowiednią ilość załączników do deklaracji. W omawianym przypadku Wspólnota powinna złożyć deklarację dla nieruchomości tzw. "mieszanej" D-M. Omawiana deklaracja D-M, zawiera dwie tabele tj. dotyczącą części nieruchomości zamieszkałych (E.1) oraz dotyczącą części nieruchomości niezamieszkałych (E.2.). Nie ulega jednak wątpliwości, że obie tabele dotyczą jednej nieruchomości, dlatego wybór co do sposobu zbierania odpadów komunalnych nie może być różny w obu tabelach. Zdaniem Kolegium wskazane regulacje przesądzają, że dla jednej nieruchomości, jest przewidziany tylko jeden sposób gromadzenia odpadów: selektywny lub nieselektywny. Ponadto w opisie deklaracji dotyczącym poz. 40 i poz. 46 (sposobu zbierania odpadów) znajduje się przypis - pouczenie dla wypełniających deklarację; "należy zaznaczyć tylko jeden sposób zbierania odpadów komunalnych...". Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że nie ma możliwości prowadzenia w jednym miejscu, dla jednej nieruchomości - gromadzenia odpadów na dwa różne sposoby. Jedna nieruchomość, jeden budynek, stanowi jedno miejsce odbioru odpadów. Nie ma przy tym znaczenia miejsce usytuowania pojemników - w dwóch czy w jednym punkcie. Usytuowanie pojemników po dwóch stronach nieruchomości nie determinuje sposobu ich gromadzenia na potrzeby ustalenia opłaty.

Nie zgadzając się z powyższą decyzją, Skarżąca wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku zarzucając naruszenie art. 6 ust. 1 w zw. z art. 6j ust. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2016 r., poz. 250) poprzez błędną ich wykładnię polegającą na przyjęciu, że brak jest możliwości deklarowania w ramach jednej nieruchomości o charakterze mieszanym odpadów komunalnych w sposób selektywny i nieselektywny.

W uzasadnieniu skargi, Skarżąca wskazała, że celem zmian wprowadzonych ustawą z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 152, poz. 897 ze zm.) oraz zróżnicowania stawek opłat było ograniczenie ilości wytwarzanych odpadów oraz ich zagospodarowanie, poprzez selektywną zbiórkę odpadów komunalnych oraz zbiórkę i powtórne wykorzystanie surowców wtórnych. Jednym z mechanizmów wspierających ten cel jest selekcja odpadów komunalnych w miejscu ich powstania, a więc już w gospodarstwach domowych, do czego zachęcać mają preferencyjne stawki opłat.

W ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz aktach prawnych wydanych na jej podstawie brak jest zakazu wyliczania dla budynków wielolokalowych opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z zastosowaniem różnych stawek opłaty. Brak jest także argumentu przemawiającego za istnieniem wymogu określenia opłaty w jednej stawce dla całego budynku wielolokalowego. Skon ustawa przewiduje możliwość różnicowania stawek opłat w zależności od tego, czy odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny, to nie można zrównywać mieszkańców, deklarujących i zbierających odpady w sposób selektywny z tymi, którzy czynią to w sposób nieselektywny. W przeciwnym wypadku regułą będzie wyłączenie mieszkańców segregujących odpady z możliwości korzystania z preferencyjnych stawek opłat, a tym samym pozbawienie zachęty do ich segregacji. Powyższe jest sprzeczne z celem określonym ustawą. Skarżąca wskazała na wyrok WSA w Olsztynie z 12 października 2016 r., I SA/Ol 553/16, dopuszczającego możliwość deklarowania i zbierania odpadów komunalnych w ramach jednej nieruchomości w sposób selektywny i nieselektywny.

Zdaniem Skarżącej, także pozostałe przepisy wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz treść deklaracji D-M nie przesądzają konieczności wyboru jednego, wspólnego dla obu części nieruchomości, sposobu gromadzenia odpadów komunalnych.

W odpowiedzi na skargę, organ podtrzymując stanowisko w sprawie, wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zasadniczy spór w sprawie dotyczył kwestii, czy w obowiązujące przepisy dopuszczają możliwość deklarowania różnych sposobów gromadzenia odpadów dla danej nieruchomości, w szczególności takiej, która składa się z lokali mieszkalnych i lokali użytkowych. Zdaniem organu zarówno ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jak i uchwała Rady Miasta w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności, nie pozwalają na takie różnicowanie. Z kolei zdaniem skarżącej Wspólnoty brak jest zakazu wyliczania dla budynków wielolokalowych opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z zastosowaniem różnych stawek opłaty, w szczególności gdy rozgraniczenie to ma charakter obiektywny, odnoszący się do lokali mieszkalnych i użytkowych.

W ocenie Sądu, rację w powyższym sporze należy przyznać skarżącej Wspólnocie.

Stan faktyczny w sprawie nie był sporny. Skarżąca Wspólnota zarządzająca budynkiem wielolokalowym przy ul. [...] w B., składającego się z lokali mieszkalnych i lokali użytkowych, w złożonych deklaracjach wskazała dwa sposoby gromadzenia odpadów – selektywny dla gospodarstw domowych (lokali mieszkalnych) oraz nieselektywny dla lokali niemieszkalnych (użytkowych). Kwestionując powyższą deklarację, organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określania wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami, w ramach którego skarżąca Wspólnota złożyła szereg wyjaśnień zaś w dniu [...] kwietnia 2017 r. zostały przeprowadzone oględziny nieruchomości.

Wskazać przede wszystkim należy, że wbrew twierdzeniom organu, żaden ze wskazanych w uzasadnieniu decyzji przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2017 r., poz. 1289 ze zm., dalej powoływana jako u.c.p.g.) nie wprowadza zakazu możliwości wprowadzenia dwóch sposobów segregacji odpadów w odniesieniu do nieruchomości wielolokalowej. W szczególności takim przepisem nie jest art. 6j ust. 4 u.c.p.g., który stanowi, że w przypadku nieruchomości, która w części stanowi nieruchomość, o której mowa w art. 6c ust. 1, a w części nieruchomość, o której mowa w art. 6c ust. 2, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi sumę opłat obliczonych zgodnie z ust. 1-3. Z przepisu tego wynika jedynie, że istnieje możliwość odrębnego określania wysokości opłaty od części nieruchomości "zamieszkałej" i części nieruchomości "niezamieszkałej", a ostatecznym rozliczeniu właściciel takiej nieruchomości powinien uiścić sumę opłat obliczonych zgodnie z tymi odrębnymi zasadami. Przepis ten nie wprowadza zakazu różnicowania stawek opłaty w zakresie lokali mieszkalnych i niemieszkalnych. Sąd analizując także inne regulacje u.c.p.g. nie dostrzegł, aby taki zakaz został wprowadzony.

Zdaniem Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę wskazać należy, że przepisy u.c.p.g. należy interpretować pod kątem celu ich wprowadzenia oraz celu różnicowania stawek opłaty. Nowoczesna gospodarka odpadami komunalnymi skupia się przede wszystkim na minimalizacji wytwarzania odpadów i ich zagospodarowaniu, poprzez selektywną zbiórkę odpadów komunalnych oraz zbiórkę i powtórne wykorzystanie surowców wtórnych. Wprowadzenie właściwych i skutecznych mechanizmów wspierających selektywną zbiórkę odpadów i powtórne wykorzystanie produktów uznano za niezbędne do uzyskania założonych celów. Jednym z takich mechanizmów jest selekcja odpadów komunalnych w miejscu ich powstania, a więc już w gospodarstwach domowych. We wszystkich krajach rozwiniętych, system selektywnej zbiórki odpadów komunalnych jest szeroko stosowany, i jak wykazują badania, jest on bardzo skuteczny w zmniejszeniu objętości odpadów kierowanych na wysypiska. Dlatego też koniecznym stało się wprowadzenie preferencyjnych stawek za selektywne zbieranie odpadów komunalnych, które mają stanowić specjalną zachętę do zmniejszenia ilości produkowanych odpadów już w gospodarstwie domowym. W celu upowszechnienia selektywnego zbierania odpadów "u źródła" ustawodawca nakazał określić niższą stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zbieranymi i odbieranymi w sposób selektywny (patrz wyrok z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Ol 231/16). Ponadto zauważyć należy, że w uzasadnieniu projektu ustawy zmieniającej u.p.c.g. tj. ustawy z 28 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2015 r., poz. 87) wskazano, że "przy ustalaniu stawek opłat za gospodarowanie odpadami ma nastąpić odwrócenie podejścia. Dotychczas podstawową stawką była stawka za odpady niepoddane segregacji, w przypadku selektywnego zbierania miała być ustalona niższa stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Ustawa nowelizująca przyjmuje, że stawką wzorcową jest stawka opłaty za odpady zbierane w sposób selektywny. W przypadku nieprzestrzegania tego obowiązku jest stosowana wyższa, sankcyjna stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi". (vide druk sejmowy VII.2373). Powyższe znajduje swoje odzwierciedlenie w brzmieniu art. 6k ust. 3 u.c.p.g., z którego wynika, że podstawową stawką opłaty jest stawka za zbieranie odpadów w sposób selektywny, zaś stawkę podwyższoną, niejako "sankcyjną" można zastosować jedynie w odniesieniu do odpadów nie zbieranych i nie odbieranych w sposób selektywny. Nie ulega zatem wątpliwości, że pierwszeństwo ma ustalenie stawki promującej segregację odpadów, zaś stawka podwyższona, jest wyjątkiem.

Powyższy sposób wykładni przepisów u.c.p.g., na co zwrócił uwagę WSA w Olsztynie w ww. wyroku z dnia 16 czerwca 2016 r., jest zgodny z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz.Urz. UE L 312/3 z 22 listopada 2008r.). W preambule powołanej dyrektywy wskazano, że zasada "zanieczyszczający płaci" jest wiodącą zasadą na szczeblu europejskim i międzynarodowym. Wytwórca odpadów i posiadacz odpadów powinni gospodarować odpadami w sposób, który gwarantuje wysoki poziom ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego (pkt 26). W pkt 28 zaznaczono, że dyrektywa powinna pomóc Unii Europejskiej zbliżyć się do "społeczeństwa recyklingu", dążącego do eliminacji wytwarzania odpadów i do wykorzystywania odpadów jako zasobu. W szczególności szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska wymaga stosowania środków, których celem jest zapewnienie segregacji u źródła, zbieranie oraz recykling priorytetowych strumieni odpadów. Zgodnie z tym celem, a jednocześnie jako środek ułatwiający lub usprawniający potencjał odzysku, odpady powinny być zbierane selektywnie, jeżeli jest to wykonalne technicznie, ekonomicznie i z punktu widzenia środowiska, zanim zostaną poddane czynnościom odzysku prowadzącymi do najlepszego dla środowiska wyniku całkowitego. Państwa członkowskie powinny zachęcać do oddzielania związków niebezpiecznych od strumieni odpadów, jeżeli jest to konieczne do stworzenia racjonalnej ekologicznie gospodarki odpadami. Dalej zauważono, że zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami i z celem utworzenia "społeczeństwa recyklingu" państwa członkowskie powinny popierać stosowanie odpadów posegregowanych w wyniku recyklingu, takich jak papier z odzysku, i o ile to możliwe, nie powinny wspierać składowania lub spalania takich odpadów (pkt 29). Podkreślono, że z punktu widzenia hierarchii postępowania z odpadami i w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących ze składowania odpadów na składowiskach, ważne jest stwarzanie korzystnych warunków dla zbierania selektywnego i właściwego przetwarzania bioodpadów na potrzeby produkcji bezpiecznego dla środowiska kompostu i innych materiałów opartych na bioodpadach. (pkt 35). W pkt 42 preambuły odwołano się do instrumentów ekonomicznych jako tych, które mogą odegrać decydującą rolę w osiąganiu celów zapobiegania powstawaniu odpadów i gospodarowania nimi. Stwierdzono, że państwa członkowskie powinny stwarzać zachęty dla stosowania takich instrumentów na odpowiednim poziomie.

Skoro ustawa przewiduje konieczność różnicowania stawki opłaty w zależności od tego, czy odpady komunalne są zbierane i odbierane w sposób selektywny, promując jednocześnie segregację wprowadzając niższe opłaty, to nie można zrównywać sytuacji mieszkańców budynków wielolokalowych, którzy deklarują i zbierają odpady w sposób selektywny z najemcami lub właścicielami lokali użytkowych, którzy czynią to w sposób nieselektywny. Odmienna interpretacja byłaby niekorzystna dla mieszkańców lokali w budynkach wielolokalowych, gdyż w każdym takim budynku znalazłaby się osoba lub grupa osób, która nie segregowałaby odpadów, co skutkowałoby wyższą stawką opłaty względem tych mieszkańców, którzy zadeklarowali i segregują odpady komunalne. Zaznaczyć przy tym należy, że w tej konkretnej sprawie, zostały wydzielone miejsca do gromadzenia odpadów odrębnie dla lokali mieszkalnych, gdzie dokonywano segregacji i odrębnie dla lokali niemieszkalnych, gdzie segregacji nie było. Istniała zatem możliwość weryfikacji poprawności złożonych deklaracji na gospodarowanie odpadami, pod kątem wywiązywania się mieszkańców z segregacji odpadów komunalnych, co zostało potwierdzone w trakcie oględzin nieruchomości w dniu [...] kwietnia 2017 r.

W świetle powyższych rozważań stwierdzić należało, dokonując proeuropejskiej wykładni przepisów u.c.p.g. w powiązaniu z celami wprowadzenia ustawy, że wprowadzenie różnicowania stawek opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi miało na celu zachęcenie mieszkańców do segregacji odpadów. Skoro żaden z przepisów tejże ustawy nie zawiera wprost zakazu różnicowania stawek opłaty względem budynku wielolokalowego z uwagi na sposób segregacji odpadów, przyjąć należało, że takie różnicowanie jest dopuszczalne.

Organ odwoławczy, jako argument wskazujący na brak możliwości różnicowania stawki opłaty względem poszczególnych części nieruchomości (zamieszkałej i niezamieszkałej) wskazał na uchwałę Rady Miasta B. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności, w szczególności wprowadzenie trzech kategorii nieruchomości (zamieszkałe, niezamieszkałe i mieszane) oraz wzoru deklaracji dla poszczególnych kategorii nieruchomości. W deklaracji D-M (odnoszącej się do nieruchomości mieszanych) są dwie tabele – E.1 dotyczącej nieruchomości zamieszkałych oraz E. 2 nieruchomości niezamieszkałych.

Nie ulega jednak wątpliwości, że obie tabele dotyczą jednej nieruchomości, dlatego wybór co do sposobu zbierania odpadów komunalnych nie może być różny w obu tabelach. Zdaniem Kolegium wskazane regulacje przesądzają, że dla jednej nieruchomości, jest przewidziany tylko jeden sposób gromadzenia odpadów: selektywny lub nieselektywny. Ponadto w opisie deklaracji dotyczącym poz. 40 i poz. 46 (sposobu zbierania odpadów) znajduje się przypis - pouczenie dla wypełniających deklarację; "należy zaznaczyć tylko jeden sposób zbierania odpadów komunalnych...".

W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom Kolegium, nie można na podstawie wzoru deklaracji D-M. przesądzać o braku możliwości różnicowania stawki opłaty względem poszczególnych części nieruchomości mieszanej. Podkreślić należy, że w powyższym wzorze, wskazanie sposobu zbierania odpadów komunalnych jest odrębnie przewidziane dla nieruchomości zamieszkałych (E. 1 poz. 40) oraz nieruchomości niezamieszkałych (E.2, poz. 46). Z powyższego można zatem wysunąć przeciwny wniosek do zaprezentowanego przez Kolegium, że nie można zmienić sposobu zbierania odpadów komunalnych jedynie w ramach poszczególnych, wyodrębnionych części nieruchomości – części mieszkalnej i części niemieszkalnej. Gdyby przyjąć stanowisko Kolegium, deklaracja nie powinna dopuszczać możliwości odmiennego wskazywania sposobu zbierania odpadów komunalnych, względem części mieszkalnej i niemieszkalnej, a tak nie jest. Podkreślić przy tym należy, że w powyższym wzorze deklaracji znajduje się także część F., w której umieszcza się dane dotyczące zwolnień z obowiązku uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z uwagi m.in. na dochód gospodarstwa domowego. Skoro, w ocenie Kolegium, nie istnieje możliwość różnicowania stawki opłaty z uwagi na sposób zbierania odpadów komunalnych w ramach tej samej nieruchomości, w jakim celu w deklaracji w poz. 54 przewidziany jest wybór sposobu zbierania odpadów komunalnych? Skoro w ramach jednej deklaracji właściciel nieruchomości wielolokalowej (mieszanej) musi zadeklarować jeden sposób zbierania odpadów (stanowisko Kolegium), zbędnym byłoby po raz kolejny wskazywanie sposobu zbierania odpadów przez gospodarstwa domowe korzystające ze zwolnienia wprowadzonego uchwałą Rady Miasta B.

W sprawie istotne jest również to, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej, która nie ma charakteru podatkowego. Jest ona bowiem świadczeniem pieniężnym, przymusowym, bezzwrotnym, jednostronnym, publicznoprawnym, ale odpłatnym i mającym realizować cele wynikające z przepisów ustawy o utrzymaniu czystości. Jednak wszystkie elementy tego obowiązku daninowego, w tym rodzaj zastosowanej stawki, mając na uwadze art. 217 Konstytucji, muszą mieć podstawę prawną, w tym przypadku muszą wynikać wprost z uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego a nie znajdować podstawę w "interpretacji wzoru deklaracji D-M oraz pouczenia zawartego w sposobie jej wypełnienia". Podkreślić należy, że uchwała Rady Miasta w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności nie rozstrzyga, którą ze stawek opłaty należy zastosować w przypadku, gdy zgłoszono zbieranie odpadów z części nieruchomości w sposób selektywny a w części w sposób nieselektywny. W tym zakresie nie można stosować wykładni rozszerzającej, przyjmując że w takiej sytuacji właściciel nieruchomości nie segreguje odpadów, a zatem należna jest wyższa stawka opłaty.

Mając na uwadze powyższe, Sąd za zasadny uznał zarzut naruszenia art. 6m ust. 1 w zw. z art. 6j ust. 4 u.p.c.g., bowiem żaden z przepisów tejże ustawy nie zabrania możliwości deklarowania w ramach jednej nieruchomości wielolokalowej (w której znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe) różnicowania sposobu zbierania odpadów komunalnych na selektywny i nieselektywny. Nie zabrania tego również stosowna uchwała Rady Miasta B.

Ponownie rozpoznając sprawę organ uwzględni ww. stanowisko Sądu. Organ, analizując złożone przez skarżącą Wspólnotę deklaracje winien ocenić, czy zachodziły przesłanki do wszczęcia postępowania w sprawie określania wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na spornej nieruchomości i wydania decyzji określającej wysokość tej opłaty, z uwzględnieniem zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania Sąd postanowił na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a., na które złożył się uiszczony wpis od skargi.