Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tadeusz Nowak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Bogusław Cieśla, sędzia WSA Izabela Ostrowska, , Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2016 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2015 r. Nr [...] Wojewoda [...] po rozpatrzeniu odwołania T. Z. utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] Nr [...] z dnia [...].06.2015 r. znak [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla R. P. budynku mieszkalnego jednorodzinnego zlokalizowanego na działce Nr [...] położonej w miejscowo [...] gm. [...].

Właściciele działki sąsiedniej o Nr [...], T. Z., P. Z., M. Z. i M. Z., sprzeciwili się realizacji przedstawionego przez inwestora R. P. projektowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego zlokalizowanego na działce Nr [...] podnosząc w toku postępowania przed organem I instancji, że budynek, w którym mieszkają, został wybudowany w 1991r i "nie był przystosowany do zabudowy bliźniaczej tj. nie miał zalanych fundamentów do drugiej połowy ponieważ poprzedni właściciel działki nie zamierzał budować budynku." W związku z powyższym skarżący wyrazili obawę, iż budowa projektowanego budynku może grozić zawaleniem, nie wyobrażają sobie podkopywania fundamentów i dostawiania budynku, co może grozić zawaleniem lub popękaniem ścian lub innymi uszkodzeniami. Wskazali też, że użytkowanie nowo wybudowanego obiektu byłoby dla nich uciążliwe.

Po nałożeniu przez Starostę [...], na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) dalej Prawo budowlane postanowieniem z dnia 07.05.2015 r. obowiązku usunięcia nieprawidłowości polegających na sporządzeniu projektu budowlanego zgodnego ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] w terminie do dnia [...].05.2015 r. i przedstawieniu przez inwestora stanowisko projektantów wyjaśniające kryteria wspólnych cech architektonicznych budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej na działce Nr [...] i [...] w [...] Starosta [...] decyzją Nr [...] z dnia [...].06.2015 r. znak [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę w/w obiektu R. P.

Organ odwoławczy rozpatrując odwołanie T. Z. stwierdził, iż przedmiotowa inwestycja polegająca na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce Nr [...] położonej w miejscowości [...] jest zgodna z ustaleniami z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w [...] NR [...] z dnia [...] grudnia 2005 r. ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym woj. [...] z 2006 r. NR [...], poz. [...], z 2008 r. Nr [...], poz. [...], z 2013 r. poz. [...]) oraz. z 2008 r Nr [...], poz. [...] ze zmianą wprowadzoną uchwałą Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r.

Zgodnie z § 6 pkt 3 ppkt b powyższego planu przedmiotowa działka Nr [...] położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem funkcji dodatkowej w postaci usług nieuciążliwych oznaczonym na rysunku planu symbolem [...]. Na tym terenie plan dopuszcza zabudowę bliźniaczą a "w przypadku nie jednoczesnego realizowania budynków" obowiązuje dostosowanie "ostatecznych cech architektonicznych budynku realizowanego w drugim etapie do już istniejącego."

Zdaniem organu odwoławczego przedłożony do zatwierdzenia projekt zagospodarowania działki oraz projekt budowlany są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Żaden z przepisów Prawa budowlanego nie nakłada na organ wydający pozwolenie na budowę, aby sprawdził pod względem merytorycznym wszystkie wymagane prawem opinie, uzgodnienia, pozwolenia, czy też oświadczenia. Organ administracji architektoniczno - budowlanej powinien jedynie sprawdzić stosownie do art. 35 ust 1 pkt 3 Prawa budowlanego kompletność wymaganych i złożonych dokumentów a za ich treść odpowiada organ, który je wydał.

M. Z. w skardze skierowanej do Sądu zarzucił decyzji Wojewody [...] naruszenie:

prawa budowlanego, tj. art. 35 ust. 1 poprzez wydanie pozwolenia na budowę w sytuacji, w której projekt budowlany jest niezgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta [...].

w sposób rażący art. 3 ust. 2a prawa budowlanego poprzez zaprojektowanie budynku mieszkalnego wraz z budynkiem użytkowym który w swojej kubaturze przekracza 30% budynku mieszkalnego.

wydanie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i wydanie pozwolenia na budowę w sytuacji, w której wnioskodawca nie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku sporządzenia projektu budowlanego zgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego [...], a także poprzez niewłaściwe interpretowanie niejasnych zapisów planu miejscowego na niekorzyść skarżącego oraz brak konsekwentnego i jednoznacznego stanowiska po stronie organu w toku dotychczasowego postępowania.

poprzez pominięcie w uzasadnieniu decyzji przez organ I instancji jakichkolwiek przyczyn faktycznych rozstrzygnięcia, które byłyby samodzielną analizą wykonaną przez organ, a nie przyjęciem gołosłownych twierdzeń wnioskodawcy za własne.

nie rozpatrzenie całego materiału j dowodowego.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Z kolei art. 3 § 2 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwana dalej p.p.s.a.) stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne.

Sąd ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, biorąc pod uwagę stan prawny istniejący w dacie wydania tej decyzji oraz stan faktyczny ustalony przez organy prowadzące postępowanie w sprawie, nie będąc przy tym związany granicami skargi (zawartymi w niej zarzutami, wnioskami oraz powołaną podstawą prawną).

Przedmiotem oceny Sądu w rozpatrywanej sprawie była decyzja Wojewody [...] z dnia [...] września 2015 r. utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dla R. P. budynku mieszkalnego jednorodzinnego zlokalizowanego na działce Nr [...] położonej w miejscowo [...] gm. [...].

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów skargi dot. naruszenia ustaleniami z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...] uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w [...] NR [...] z dnia [...] grudnia 2005 r., Sąd stwierdza, że zgodnie z postanowieniami tego planu przedmiotowa działka Nr [...] położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem funkcji dodatkowej w postaci usług nieuciążliwych oznaczonym na rysunku planu symbolem [...]. Na tym terenie plan dopuszcza zabudowę bliźniaczą, a w przypadku nie jednoczesnego realizowania budynków nakłada obowiązek dostosowania "ostatecznych cech architektonicznych budynku realizowanego w drugim etapie do już istniejącego."

Podstawowym zadaniem organu architektoniczno-budowlanego udzielającego pozwolenia na budowę po otrzymaniu wniosku inwestora było m. innymi ustalenie zgodności zamierzenia inwestycyjnego z przepisami Prawa budowlanego ( art. 32 oraz 35 Prawa budowlanego) oraz przepisami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2002r., nr 75, poz. 690 ze zm) a w szczególności z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...].

W tym zakresie nie budzą żadnych zastrzeżeń Sądu ustalenia organów z których wynika, że projekt jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2004 r.

Jak wynika z zatwierdzonego projektu budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej z garażem w poziomie parteru zaprojektowano pow. użytkową 113,27 m2 w której usytuowany jest garaż o pow. 37,45 m2 a na piętrze pow. użytkową 80,14 m2.

Ustawa - Prawo budowlane nie określa definicji budynku w zabudowie bliźniaczej. Natomiast art. 3 pkt 2a ww. ustawy wskazuje, że przez jednorodzinny budynek mieszkalny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 procent powierzchni całkowitej budynku.

Należy więc zauważyć, że zgodnie z tą definicją, wszystkie elementy konstrukcyjne jednorodzinnych budynków mieszkalnych w zabudowie bliźniaczej powinny stanowić konstrukcyjnie samodzielną całość i być oddzielone od siebie przerwą dylatacyjną, począwszy od fundamentu aż do dachu (każda część budynku musi funkcjonować samodzielnie). W takim przypadku, w sensie prawnym, mamy do czynienia z inwestycją, którą należy kwalifikować, jako jednorodzinny budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej, (czyli posiadający dwie odrębne części w sensie technicznym).

Inwestor R. P. przedstawił organowi I instancji stanowisko uprawnionego projektanta [...] Pana mgr inż. R. S. z dnia [...].05.2015 r., który między innymi stwierdził, iż zaprojektowane rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne dostosowane są w swej skali, proporcjach, formie i funkcji do potrzeb inwestora i kontekstu lokalizacyjnego t.j. najbliższego i dalszego sąsiedztwa, załączając dokumentację fotograficzną wraz z wizualizacją projektowanej zabudowy. Inwestor przedłożył również ocenę stanu technicznego (fragmentu budynku- ściany szczytowej wraz z fundamentem) również z wizualizacją projektowanej zabudowy wykonaną przez uprawnionego projektanta [...] inż. P. S., który w zaleceniach końcowych stwierdza, iż planowana budowa nie stanowi zagrożenia bezpieczeństwa i mienia użytkowników budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej położonego na działce nr ewid. [...].

Skoro inwestor, zgodnie z żądaniem organu I instancji, przedstawił stanowisko projektantów wyjaśniające kryteria wspólnych cech architektonicznych budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej na działce Nr [...] i [...] w [...], a przedstawiony do akceptacji organowi architektoniczno-budowlanemu projekt budowlany był kompletny, został sporządzony i sprawdzony przez osoby posiadające wymagane uprawnienia budowlane, posiadał niezbędne opinie i uzgodnienia, spełnia wymogi określone w art. 34 Prawa budowlanego i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1133 ze zm.) to Staroście [...] nie pozostało nic innego jak zatwierdzić projekt budowlany i udzielić pozwolenia na budowę w/w obiektu R. P.

Należy także zauważyć, iż po zmianie ustawy Prawo budowlane z 27 marca 2003r. ( Dz.U z 2003r. Nr 80, poz. 718) w świetle art. 35 Prawa budowlanego organ architektoniczno-budowlany przed udzieleniem pozwolenia na budowę ma obowiązek jedynie sprawdzenia zgodności projektu budowlanego (a więc projektu zagospodarowania działki i projektu architektoniczno-budowlanego) z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Przy czym projekt zagospodarowania działki lub terenu podlega sprawdzeniu pod kątem zgodności z przepisami, w tym zwłaszcza techniczno-budowlanymi (np. warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie).

Sąd kontrolując zaskarżoną decyzję stwierdza również, że projekt budowlany w żaden sposób nie wpływa negatywnie na możliwość zagospodarowania działki Skarżącego, zaś utrudnienia związane z realizacją inwestycji są normalnym acz krótkotrwałym następstwem procesu inwestycyjnego i nie mogą być rozpatrywane w kategorii naruszenia art. 5 pkt 9 Prawa budowlanego, uniemożliwiając inwestorowi korzystanie z przysługującego mu konstytucyjnego prawa własności nieruchomości.

Strona skarżącą winna mieć na względzie, że decyzja o pozwoleniu na budowę nie ma charakteru uznaniowego. Jak wynika z treści art. art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, w razie spełnienia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Zatem skoro inwestor spełnił w niniejszej sprawie wszystkie wymagania konieczne do udzielenia pozwolenia na budowę to Starosta [...] nie mógł odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę inwestorowi. W ramach określonych w art. 35 ust. 1 ustawy obowiązków Wojewoda [...] ustalił, że przedłożony projekt budowlany jest kompletny, a zamierzenie inwestycyjne nie narusza szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 6 Prawa budowlanego obiekt budowlany należy projektować i budować w sposób zapewniający ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich. Nie wszystkie jednakże interesy osób trzecich podlegają ochronie; chronione są wyłącznie interesy prawne, a nie są chronione interesy jedynie faktyczne. Wyznacznikiem zakresu, w jakim wydający decyzję organ ma obowiązek chronić uprawnienia osób trzecich, są przepisy prawa materialnego. Naruszenie interesu prawnego rozumiane jest jako naruszenie konkretnych norm prawa materialnego, obowiązujących w procesie inwestycyjnym (por. wyrok NSA z dnia 7 lipca 1999 r., sygn. akt IV SA 1492/98). Zarzuty dotyczące szeregu utrudnień dla otoczenia w przypadku zrealizowania zamierzonej inwestycji nie mogą być prawnie skuteczne, gdyż dotyczą jedynie naruszenia interesów faktycznych skarżących, a nie interesu prawnego, rozumianego jako naruszenie konkretnych norm prawnych. Stwierdzić należy, iż w zasadzie każda inwestycja w zabudowie miejskiej powoduje uciążliwości i utrudnienia dla najbliższych sąsiadów. Jednakże, gdy w sprawie uzyskano wszelkie wymagane prawem uzgodnienia i opinie, to nie można stawiać skutecznego zarzutu, iż wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia budowlanego jest niezgodna z prawem.

Kończąc powyższe rozważania Sąd zauważa, że planowana inwestycja może spowodować szereg utrudnień dla otoczenia. W zasadzie każda inwestycja realizowana w bliskim sąsiedztwie powoduje uciążliwości i utrudnienia dla najbliższych sąsiadów. Jednakże, gdy w sprawie uzyskano wszelkie wymagane prawem uzgodnienia i opinie, to nie można stawiać skutecznego zarzutu, iż wydana decyzja o zatwierdzeniu projektu i udzieleniu pozwolenia budowlanego jest niezgodna z prawem.

Z tych wszystkich względów zarzuty skargi należało uznać za chybione bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

W tym stanie rzeczy, na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji wyroku.