Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 15 lipca 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska – Tylewicz (spr.) Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 lipca 2020 roku sprawy ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Prezydent Miasta K., decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r., nr [...], przyznał M. H. (dalej: skarżącemu), zasiłek celowy w kwocie [...]zł z przeznaczeniem na dofinansowanie do zakupu baterii umywalkowej oraz zakupu brakującej odzieży sezonowej. Organ określił sposób wypłaty i nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu wydanej decyzji, organ wskazał, że zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7 pkt 2-15 lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy społecznej. Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej paragraf 1 pkt 1 lit "a" ustala się od miesiąca października 2018r. kryterium dla osoby samotnie gospodarującej w wysokości 701 zł. Zgodnie z art. 39 ust. 1 i ust. 2 ustawy o pomocy społecznej w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Pomoc przyznano z uwagi na bezrobocie. Zobowiązano skarżącego do poszukiwania zatrudnienia, co należy udokumentować pracownikowi socjalnemu. Organ wyjaśnił, że mając na uwadze sytuację materialno-bytową skarżącego, organ stara się udzielać wsparcia finansowego jednak skarżący nie może oczekiwać, że pomoc taka będzie zaspakajać potrzeby w pełnym zakresie i w oczekiwanej wysokości. Organ poinformował, że w zakupie baterii umywalkowej winna partycypować matka skarżącego, która prowadzi odrębne gospodarstwo domowe.

Pismem z dnia [...] stycznia 2020 r., skarżący złożył odwołanie od decyzji organu I instancji wskazując, że z uwagi na trudne położenie, prosi o udzielenie pomocy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] lutego 2020 r., nr [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia, Kolegium wskazało, że w dniu [...] grudnia 2019 r. przeprowadzono aktualizację wywiadu środowiskowego i ustalono, że skarżący, ur. [...] grudnia [...] r., jest kawalerem, nie pracuje, mieszka z matką lecz prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w K. z dnia [...] grudnia 2019 r. wynika, że skarżący zarejestrowany jest jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia [...] lutego 2019 r., nie posiada żadnego dochodu. W trakcie wywiadu skarżący sprecyzował, że oczekuje "pomocy w zakresie powszechnych podstawowych i niezbędnych wydatków, których obiektywna wartość dla jednej osoby według obowiązujących cen w K. wynikają wynosi ok.[...] - [...] zł. Ponadto innym dodatkowym wydatkiem w najbliższym czasie będzie zakup niektórych elementów odzieży oraz wymiana baterii nad umywalką w zamieszkiwanym lokalu".

Kolegium wyjaśniło, że zasady przyznawania świadczeń z pomocy społecznej określają przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Cele pomocy społecznej określone zostały w art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1 jako wspieranie osób i rodzin w ich wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości a także umożliwianie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy (art. 3 ust. 3). Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej (art. 3 ust. 4). Sytuacja osoby ubiegającej się o przyznanie świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej w oparciu o przepisy ustawy o pomocy społecznej ustalana jest i oceniana pod względem uprawnień wynikających z tej ustawy. Pierwszą i zasadniczą przesłanką kwalifikującą do uzyskania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej jest spełnienie warunków określonych w art. 8 ust. 1 przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 7 pkt 2-15 cyt. u stawy.

Kolegium wskazało, że ustawowe kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej uprawniające do korzystania z świadczeń pomocy społecznej - stosownie do przepisów art. 8 ust.1 pkt 1 i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 1358) nie może przekraczać 701,00 zł.

Kolegium wskazało, że materialnoprawną podstawą zaskarżonej decyzji był art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej. Stosownie do art. 39 ust. 1 i 2 cyt. ustawy zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, w szczególności może zostać przyznany na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Koniecznym warunkiem przyznania zasiłku celowego jest spełnienie kryterium dochodowego określonego w art. 8 i wystąpienie trudnej sytuacji życiowej, w szczególności z powodów wymienionych w art. 7 oraz niemożność samodzielnego jej przezwyciężenia. W ocenie Kolegium, ani przepis art. 39 ustawy o pomocy społecznej, określający okoliczności, w których może być przyznany zasiłek celowy, ani też inne przepisy dotyczące udzielania pomocy ze środków opieki społecznej nie określają wysokości zasiłku celowego i nie podają kryteriów ustalania tej wysokości. Wyznacznikami ustalania wysokości zasiłku celowego są - z jednej strony - sytuacja materialna wnioskodawcy i cel, na który zasiłek jest przyznawany, a z drugiej strony - możliwości finansowe organów pomocy społecznej. Ustalenie wysokości zasiłku celowego oparte jest zatem na uznaniu administracyjnym, które pozwala organowi administracji na wybór rozstrzygnięcia, przy czym organ uwzględnia nie tylko sytuację materialną osoby ubiegającej się o pomoc, ale również możliwości finansowe ośrodka. Jednocześnie organ musi uwzględniać wysokość przyznanych już świadczeń i dokonywać stosownego rozdziału środków tak, aby z pomocy społecznej skorzystała jak największa liczba potrzebujących, gdyż tylko takie postępowanie jest zgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz zasadami wynikającymi z przepisów art. 3 ust. 3 i 4 powołanej ustawy. Nie może zatem swojej pomocy skoncentrować na finansowaniu potrzeb tylko jednej osoby, choćby jej sytuacja materialna była najtrudniejsza.

W niniejszej sprawie, w ocenie Kolegium, organ I instancji dokonał prawidłowych ustaleń co do stanu faktycznego oraz jego prawidłowej oceny. Decyzja organu pomocy społecznej została wydana bowiem po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, zatem po ustaleniu aktualnej sytuacji życiowej wnioskodawcy. Przede wszystkim organ dostrzegł, że skarżący jest osobą samotnie gospodarującą i nie pracuje. Ponadto skarżący wnioskujący o przyznanie pomocy społecznej spełnia kryterium dochodowe warunkujące przyznanie tego świadczenia. Faktem bezspornym jest również, że skarżący uzyskuje regularnie pomoc finansową w postaci zasiłków, a musi zdawać sobie sprawę, że jest to pomoc doraźna, przyznawana w miarę posiadanych przez ośrodek pomocy społecznej możliwości finansowych. W tej sytuacji organ pomocy społecznej uznając, że skarżący znajduje się w trudnej sytuacji wsparł go stosownie do okoliczności i w miarę posiadanych do dyspozycji środków, tj. kwotą [...]zł przeznaczeniem na dofinansowanie do zakupu baterii umywalkowej oraz zakupu brakującej odzieży sezonowej.

Kolegium zaznaczyło, że z akt sprawy wynika, że skarżący regularnie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej. W ramach możliwości finansowych ośrodka otrzymuje zasiłki celowe i okresowe. Ostatnio otrzymał zasiłek okresowy [...] zł na okres od dnia [...] stycznia 2020 r. do dnia [...] lutego 2020 r.

Kolegium podkreśliło, że pomocy społecznej w formie zasiłku celowego nie można traktować jako stałego źródła dochodów. Zasiłek celowy nie może bowiem stanowić podstawowego źródła utrzymania i służyć zaspokojeniu każdej potrzeby życiowej i to w kwocie wskazanej przez wnioskodawcę. Zgodnie z intencją ustawodawcy, celem pomocy społecznej jest jedynie udzielenie wsparcia, a nie zastąpienie indywidualnych wysiłków w dążeniu do poprawy swej sytuacji bytowej. Kolegium wskazało, że skarżący jest zdrowy, a więc nie ma przeciwskazań aby podjąć zatrudnienie w celu poprawienia własnej sytuacji bytowej i finansowej.

Wobec powyższego Kolegium stwierdziło, że postępowanie organu I instancji było prawidłowe, bowiem dysponując środkami publicznymi organ pomocy społecznej jest zobowiązany do prowadzenia postępowania zgodnego z zasadami określonymi w przepisach proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania administracyjnego i w samej ustawie o pomocy społecznej, jak i wydawania rozstrzygnięć zgodnych z treścią j prawa materialnego zawartego w ustawie o pomocy społecznej. W ocenie Kolegium, organ 1 instancji nie przekroczył granic przysługującego mu uznania administracyjnego przyznając skarżącemu zasiłek celowy w wysokości [...] zł z przeznaczeniem na dofinansowanie do zakupu baterii umywalkowej oraz zakupu brakującej odzieży sezonowej.

Skarżący, pismem z dnia [...] marca 2020 r., skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję organu odwoławczego.

Skarżący, z uwagi na trudne położenie, wniósł o udzielenie pomocy. Skarżący wyjaśnił, że oszacowany koszt tylko żywności, na podstawie aktualnych cen w K., to ok. [...] zł dziennie, tj. [...] zł x 30 dni = [...] zł/mies. Skarżący zaznaczył, że na jednym z jego ostatnich wywiadów środowiskowych, pracownicy socjalni przekazali mu słownie informację, że wartość zasiłku okresowego, który otrzymał np. w bieżącym miesiącu, tj. [...] zł, jest przyznawana, na co najmniej żywność i środki czystości. W decyzjach MOPS znajduje się pouczenie, że przysługuje od nich odwołanie. Gdy w jednym z wniosków skarżący wspomniał także prośbę o pomoc finansową w zakresie ważnej, niezbędnej korespondencji urzędowej, szacując ten koszt na [...] zł/mies., to została ona odrzucona w całości. Skarżący wskazał, że MOPS w K., od ok. roku, blokuje lub znacząco utrudnia mu możliwość odwołania się od ich decyzji. Ponadto, w ostatnim czasie, skarżący był w roli poszkodowanego w stosunkowo wielu sprawach w organach państwowych i sądowych. To, a także procedury związane z odwołaniem od decyzji MOPS, wymagało od niego wysyłania listów, a przede wszystkim drukowania wielu stron. W ostatnich miesiącach, w okresie wynoszącym ok. 45 dni, szacowany koszt jego wydruków to ok. [...] zł. Sprawy te dotyczą obrony jego praw zawartych także w Konstytucji RP. W ocenie skarżącego, decyzje MOPS uniemożliwiają mu korzystanie z praw zawartych m.in. w Konstytucji RP i w szczególności dot. dostępu do bezstronnego sądu i obrony praw w sądzie, a w ostatnim czasie był zmuszony z ich korzystania. Skarżący wskazał, że ostatecznie jego sytuacja, od ok. roku lub dłużej, zmusza go do wydawania stosunkowo dużej części niewielkiej pomocy finansowej, którą otrzymuje, na wysyłanie niezbędnych listów w danym miesiącu, m.in. dla prawidłowego procedowania w sprawach.

Skarżący zaznaczył, że pracownicy socjalni MOPS, w przeszłości, podczas przeprowadzania przez nich wywiadu środowiskowego, prosili, proszą, a nawet wymagają wskazania, określenia niezwykle sprecyzowanej listy potrzeb, argumentując to, że w przypadku jej niepodania, MOPS może odmówić udzielenia pomocy. W przypadku, gdy skarżący dokładnie określił taką listę, to MOPS w K. i tak jej nie uwzględnił, pomimo, że była bardzo dokładna i zawierała wydatki niezbędne.

Skarżący wskazał również, że suma jego rzeczywistych wydatków przewyższa sumę pomocy, którą otrzymuje. To powoduje, że pomoc, którą otrzymuje może przeznaczyć tylko na część rzeczywistych, powszechnych, niezbędnych potrzeb. Jego sytuacja od ubiegłego roku nie ulega zmianie, a nawet, jeżeli tak, to pogorszeniu.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, pismem z dnia [...] kwietnia 2020 r., złożonym w odpowiedzi na skargę, wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Przedmiotem skargi w rozpoznawanej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji przyznającą skarżącemu zasiłek celowy w wysokości [...] zł z przeznaczeniem na dofinansowanie do zakup baterii umywalkowej oraz brakującej odzieży sezonowej. W rozpatrywanej sprawie spór koncentruje się na wysokości przyznanego skarżącemu świadczenia z pomocy społecznej.

Zgodnie z przepisem art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1507 z późn. zm., dalej: u.p.s.), w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 pkt 1 u.p.s., prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, z zastrzeżeniem art. 40, art. 41, art. 53a i art. 91, przysługuje: 1) osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 701 zł, zwanej dalej "kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej", 2) osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 528 zł, zwanej dalej "kryterium dochodowym na osobę w rodzinie", 3) rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, zwanej dalej "kryterium dochodowym rodziny" - przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7 pkt 2-15 lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy społecznej. W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że skarżący spełnia kryterium dochodowe albowiem jest osobą bezrobotną i w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku nie uzyskał żadnego dochodu. Sporną kwestią jest natomiast wysokość przyznanego skarżącemu świadczenia, zdaniem skarżącego przyznana kwota jest niewystarczająca do zaspokojenia zgłoszonych przez niego potrzeb.

Wyjaśnić więc należy, że rozpoznanie wniosku o przyznanie zasiłku celowego na podstawie art. 39 ust. 1 u.p.s. opiera się na zasadzie uznania administracyjnego, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę w art. 39 ust. 1 u.p.s. określenie "może być przyznany", zamiast określenia "przyznaje się". Oznacza to, że nawet spełnienie przez ubiegającego się o zasiłek warunków koniecznych do jego uzyskania nie stwarza po stronie organu obowiązku jego przyznania w wysokości żądanej przez stronę. Wysokość, jak i samo przyznanie świadczenia, uzależnione są od możliwości finansowych organu przyznającego pomoc oraz ilości innych osób potrzebujących i zamieszkujących na terenie danej gminy. Jednocześnie organ musi uwzględniać wysokość przyznanych już świadczeń i dokonywać stosownego rozdziału środków tak, aby z pomocy społecznej skorzystała jak największa liczba potrzebujących, gdyż tylko takie postępowanie jest zgodne z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz zasadami wynikającymi z przepisów art. 3 ust. 3 i 4 u.p.s. Nie może zatem swojej pomocy skoncentrować na finansowaniu potrzeb tylko jednej osoby, choćby jej sytuacja materialna, czy też zdrowotna była najtrudniejsza.

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie skarżący jest osobą młodą ([...] lata), bezdzietną, zdrową, zdolną do pracy. Skarżący aktualnie nie pracuje. Jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku od dnia [...] lutego 2019 r. Skarżący regularnie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej. W ramach możliwości finansowych ośrodka otrzymuje zasiłki celowe i okresowe. Ostatnio otrzymał zasiłek okresowy w kwocie [...]zł na okres od dnia [...] stycznia 2020 r. do dnia [...] lutego 2020 r.

Jak wynika z rozstrzygnięć organów skarżącemu udzielona została pomoc poprzez przyznanie świadczenia pieniężnego [...] zł służącego na dofinansowanie do zakupu baterii umywalkowej oraz zakupu brakującej odzieży sezonowej. Środki te, mimo iż w ocenie skarżącego stanowią zbyt niską pomoc, pozwalają jednak na dofinansowanie zgłoszonych przez skarżącego potrzeb życiowych. W szczególności kiedy zostało ustalone przez organy, że skarżący ma możliwość podjęcia pracy w celu poprawy swojej obecnej sytuacji życiowej i majątkowej.

Podkreślić trzeba, że udzielając świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej organ kieruje się ogólną zasadą dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględnienia potrzeb osób korzystających z pomocy, jeżeli potrzeby te odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Organy administracji w zakresie pomocy społecznej działają w oparciu o środki finansowe, których wysokość jest ściśle określona i w tak wyznaczonych granicach muszą realizować cele powierzone im w ustawie o pomocy społecznej. Tym samym organy pomocy społecznej są upoważnione do limitowania rozmiaru przyznawanych świadczeń z uwagi na ograniczone środki finansowe, a posiadane fundusze muszą rozdzielać pomiędzy stale rosnącą liczbą osób wymagających wsparcia. W ramach pomocy społecznej nie jest zatem możliwe zaspokojenie wszystkich potrzeb osób uprawnionych do przedmiotowych świadczeń w żądanej przez nich wysokości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt l OSK 1464/06, Lex nr 299415; z dnia 25 stycznia 2008 r., sygn. akt l OSK 624/07, Lex nr 500091; z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 1498/10).

W ocenie Sądu należy uznać, że w okolicznościach niniejszej sprawy organy orzekające nie przekroczyły granic uznania administracyjnego wynikającego z treści art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej przyznając skarżącemu zasiłek celowy na dofinansowanie do zakupu baterii umywalkowej oraz zakupu brakującej odzieży sezonowej w wysokości [...] zł. Przepis art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, jak wskazano powyżej, przesądza bowiem, że zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej jednakże treść ww. przepisu nie uzasadnia stwierdzenia, że organ pomocy społecznej musi przyznać ją w wysokości zgodnej z żądaniem. W niniejszej sprawie wnioskowaną pomoc skarżący otrzymał, jednakże nie w wysokości przez niego oczekiwanej. Należy zauważyć, że świadczenia z pomocy społecznej stanowią formę wspomożenia osób w celu przezwyciężenia trudnej sytuacji w jakiej się znalazły i mają jedynie charakter pomocniczy, tzn. są przyznawane w zakresie w jakim osoby ubiegające się o ich przyznanie same we własnym zakresie nie są w stanie ich zapewnić. Jednocześnie ośrodek pomocy ma ograniczone możliwości finansowe, co jest faktem powszechnie znanym, przy czym skarżący nie został pozbawiony pomocy w tym zakresie, albowiem jak wskazano wyżej korzysta on z pomocy społecznej (zasiłek okresowy, zasiłki celowe). Powyższe oznacza, że organy przyznając zasiłek celowy nie pozbawiły skarżącego pomocy a jedynie, miarkując jego wysokość, przy uwzględnieniu poziomu środków finansowych jakimi dysponowały oraz sytuacji skarżącego, jak również potrzeb innych osób ubiegających się o pomoc, ograniczyły ją do kwoty jaką mogły przyznać.

W treści wniesionej skargi skarżący koncentruje się na kwestii cen żywności i konieczności ponoszenia kosztów korespondencji urzędowej. Okoliczności powyższe nie mogą jednak zostać uwzględnione w rozpoznawanej sprawie. Skarżona decyzja dotyczy bowiem przyznania zasiłku celowego. Świadczenie to ukierunkowane jest na konkretne zgłoszone potrzeby (w rozpoznawanej sprawie – na dofinansowanie zakupu baterii umywalkowej oraz brakującej odzieży sezonowej, zgodnie z treścią wywiadu środowiskowego). Zasiłek celowy nie służy natomiast do sfinansowania przez skarżącego wszelkich ponoszonych przez niego wydatków.

Reasumując, uznać należało, że organy orzekające w sprawie nie przekroczyły granic uznania administracyjnego, gdyż podjęto wszelkie niezbędne kroki do wyjaśnienia stanu faktycznego, a decyzji wydanej w sprawie nie można określić jako nacechowanej dowolnością. Wbrew zarzutom skargi, procedujące w sprawie organy należycie uzasadniły wydane rozstrzygnięcia, odnosząc się do sytuacji bytowej skarżącego, jego wieku, stanu zdrowia, możliwości zaspokajania potrzeb również we własnym zakresie przyznając mu wnioskowaną pomoc. Oznacza to, że pod adresem organów orzekających w sprawie nie może być skutecznie wyartykułowany zarzut naruszenia przepisów art. 7, 8, 9, 11 77, 86 i 107 § 3 k.p.a. W ocenie Sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organy obu instancji wyprowadziły merytorycznie uzasadnione i logiczne wnioski, będące wynikiem swobodnej oceny dowodów (art. 80 k.p.a.). Natomiast fakt, że skarżący nie zaakceptował wysokości przyznanego świadczenia, nie świadczy o naruszeniu przez nie przepisów postępowania.

Wniesiona skarga podlega więc oddaleniu, stosownie do art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).