Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi E. S.A. z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia opłaty za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania gazów i pyłów do powietrza - oddala skargę -

IV SA/Wa 296/11

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej "SKO"), na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] (dalej "Marszałka") nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r. w przedmiocie wymierzenia E. S.A. (dalej "skarżącej") opłaty za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzenia gazów lub pyłów do powietrza za I półrocze 2008 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia SKO wskazało na następujące okoliczności sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Marszałek orzekł o wymierzeniu skarżącej opłaty za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza za I półrocze 2008 r., stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną, a opłatą wynikającą z wykazu nadesłanego przez stronę w dniu [...] sierpnia 2008 r. w kwocie 2 888 542, 00 zł.

W uzasadnieniu decyzji Marszałek wskazał, że skarżąca jest podmiotem korzystającym ze środowiska, który w związku z prowadzeniem m.in. instalacji energetycznej służącej do spalania paliwa o nominalnej mocy 6 812,6 MWt, instalacji pomocniczych powiązanych technologicznie, instalacji do przeładunku benzyn silnikowych, spalaniem paliw w silnikach spalinowych, jest obowiązany do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska. Strona legitymuje się pozwoleniem zintegrowanym, które uzyskała w dniu [...] grudnia 2005 r. decyzją Wojewody [...] znak: [...], zmienioną decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2007 r. znak: [...] i decyzją Marszałka Województwa [...] z dnia [...] września 2008 r. znak: [...]. W ww. zezwoleniu zostały określone dopuszczalne emisje dla poszczególnych źródeł powstawania i miejsc wprowadzania substancji do powietrza, ale tylko dla tych rodzajów substancji, dla których Minister Środowiska w rozporządzeniu z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu ustalił wartości odniesienia, tj. dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i pyłu. Również nałożony w zezwoleniu wymóg prowadzenia pomiarów ciągłych dotyczył tylko tych trzech substancji.

W dniu [...] sierpnia 2008 r. E. S.A. złożyła do Urzędu Marszałkowskiego Województwa [...] w [...] wykaz zawierający wyliczoną opłatę za wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza w zakresie emisji dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, tlenku węgla i pyłów za I półrocze 2008 r. na kwotę 13 367 130, 00 zł.

Niemniej jednak z ustaleń organu pierwszej instancji wynika, że skarżąca jest podmiotem, który prowadzi działalność wymienioną w poz. Nr 1c załącznika Nr 1 do rozporządzenia (WE) Nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń i zmieniającym dyrektywę Rady 91/68/EWG i 96/61/WE (Dz. U.L. 33 z 4 lutego 2006 r. str. 1), co zobowiązuje ją do składania sprawozdań zawierających dane o przekroczeniu obowiązujących wartości progowych dla uwolnień i transferu zanieczyszczeń (PRTR). Z uwagi na powyższy obowiązek E. S.A. w sprawozdaniu za 2008 rok ujawniła dziewiętnaście zanieczyszczeń uwalnianych do powietrza. Porównanie danych zawartych w wykazie przedłożonym organowi w dniu [...] sierpnia 2008 r. z danymi ujawnionymi w sprawozdaniu PRTR oraz dokumentami przekazywanymi przez stronę w trakcie postępowania wyjaśniającego wykazało, że przy wyliczeniu należnej opłaty za korzystanie ze środowiska E. S.A. nie uwzględniła siedemnastu zanieczyszczeń, takich jak: metan, podtlenek azotu, amoniak, niemetalowe lotne związki organiczne, arsen i jego związki, kadm i jego związki, chrom i jego związki, miedź i jego związki, rtęć i jej związki, nikiel i jego związki, ołów i jego związki, cynk i jego związki, PCDD+PCDF (dioksyny i furany), benzen, wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne [benzopiren, benzo(b+k)fluoranten, indeno91,2,3- cd)piren], chlor i jego związki nieorganiczne, fluor i jego związki nieorganiczne. Stąd też - w ocenie organu pierwszej instancji - koniecznym stało się wymierzenie opłaty uwzględniającej emisje ww. substancji.

Odwołanie od powyższej decyzji w ustawowym terminie wniosła E. S.A.

Rozpoznając ponownie sprawę organ odwoławczy wskazał, że na tle stanu faktycznego przedstawionego przez organ pierwszej instancji niekwestionowany pozostaje fakt, iż E. S.A. oprócz substancji ujawnionych w

przedłożonym w dniu [...] sierpnia 2008 r. "Wykazie zawierającym zbiorcze zestawienie informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz wysokości należnych opłat" emitowała do powietrza 17 rodzajów innych zanieczyszczeń, które ujawnione zostały w sprawozdaniu PRTR. Natomiast kwestię sporną stanowi metoda obliczenia wielkości emisji, oparta o dane uzyskane ze sprawozdania PRTR, gdyż zdaniem strony, zawarte tam informacje mają charakter jedynie szacunkowy i nie pochodzą z pomiarów prowadzonych według przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji.

Organ wyjaśnił również, że w dniu 24 lutego 2006 r. weszło w życie rozporządzenie (WE) Nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń (Dz. Urz. UE L 33 z 4.2.2006, str. 1). Rozporządzenie to wykonuje na poziomie Wspólnoty Europejskiej protokół EKG ONZ, który powstał w celu spełnienia zapisów konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska. Rozporządzenie ustanawia zintegrowany rejestr uwalniania i transferu zanieczyszczeń na poziomie Wspólnoty w postaci publicznie dostępnej elektronicznej bazy danych i określa zasady jego funkcjonowania. W Polsce, zgodnie z postanowieniami ustawy Prawo ochrony środowiska prowadzący instalacje powinni przekazywać co roku wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska sprawozdanie zawierające informacje o uwolnieniach zanieczyszczeń do powietrza, wody i gleby, transferach poza miejsce powstawania zanieczyszczeń zawartych w ściekach oraz transferach odpadów, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po danym roku sprawozdawczym. Pierwszym okresem sprawozdawczym był rok 2007. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska ocenia jakość dostarczonych danych i przekazuje je do głównego inspektora ochrony środowiska, który następnie przekazuje Komisji Europejskiej sprawozdanie zawierające dane dotyczące poszczególnych zakładów.

Sprawozdawczością PRTR objęte są wszystkie instalacje wymagające uzyskania pozwolenia zintegrowanego oraz kilka nowych dziedzin i obiektów w stosunku do określonych w załączniku nr 1 do dyrektywy IPPC, np.: górnictwo podziemne i odkrywkowe, niezależnie eksploatowane oczyszczalnie ścieków przemysłowych, oczyszczalnie ścieków komunalnych. Aktualnie powyższy system

PRTR i system opłatowy oparty o ustawę Prawo ochrony środowiska funkcjonują równolegle i nie są ze sobą powiązane.

Niemniej jednak w ocenie Kolegium brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań, aby w przypadku braku dostatecznych danych niezbędnych do naliczenia należnej opłaty za korzystanie ze środowiska, zarówno podmioty korzystające ze środowiska, jak i organy administracji nie mogły posługiwać się profesjonalnymi danymi przygotowywanymi na potrzeby sprawozdawczości PRTR. Opracowanie metodyczne, sporządzone stosownie do rozporządzenia (WE) Nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń ze względu na konieczność ujawnienia emitowanych zanieczyszczeń w publicznym wykazie danych, jak najbardziej może stanowić podstawę dokonywania szacunków, a jedyną przesłanką skutecznego kwestionowania takiego dowodu mogłoby być wykazanie, iż opracowanie jest wadliwe lub nie może być wykorzystane z innych przyczyn merytorycznych. Ponadto w ocenie organu, za przesłankę skutecznego kwestionowania tego dowodu nie można uznać podniesionego przez stronę argumentu, iż dane stanowią materiał niedoskonały i zawierają jedynie dane statystyczne. W takim przypadku pod znakiem zapytania stawia to rzetelność przygotowanego przez E. S.A. opracowania, wymaganego przepisami prawa. Z pozyskanych przez organ pierwszej instancji dokumentów wynika co prawda, że w pierwszym okresie funkcjonowania sprawozdawczości PRTR uznano, iż zanieczyszczenia wykazywane w tych sprawozdaniach nie mają na razie wpływu na wysokość opłat za korzystanie ze środowiska, niemniej jednak w piśmie z dnia [...] maja 2009 r. znak: [...], Główny inspektor Ochrony Środowiska zajął stanowisko, że w przypadku stwierdzenia niespójności w danych przekazywanych przez prowadzących instalacje dla zakładu w sprawozdaniach PRTR i wykazach będących podstawą ustalenia opłat za korzystanie ze środowiska, wysokość opłat winna być naliczana przez marszałków w oparciu o dane ze sprawozdania PRTR .

Skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. wniosła do Sądu E. S.A.

Zaskarżonej decyzji skarżąca zarzuciła naruszenie:

I. prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy:

- art. 274 ust. 1 pkt 1, art. 285 ust. 1 i art. 288 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, poprzez ustalenie opłaty należnej za korzystanie ze środowiska w oparciu o dane zawarte w sprawozdaniu PRTR mimo, że powyższe sprawozdanie ma wyłącznie charakter szacunkowy, statystyczny i informacyjny a dane w nim zawarte nie pochodzą z pomiarów prowadzonych według przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji,

- art. 236 b ust. 1 i art. 288 ust. 1 pkt 2 Prawa ochrony środowiska poprzez przyjęcie, że sprawozdanie PRTR nie ma charakteru wyłącznie informacyjnego (sprawozdawczego), lecz może stanowić podstawę do ustalenia opłaty należnej za korzystanie ze środowiska,

- art. 60 a ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, poprzez faktyczne zastosowanie do naliczenia opłaty za korzystanie ze środowiska przepisu art. 285 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, który wejdzie w życie 1 stycznia 2013 r., mimo że przepis przejściowy tj. art. 60a ust 1 w/w ustawy wskazuje, że do opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, należnej za okres do dnia 31 grudnia 2012 r. stosuje się przepisy art. 285-288 ustawy Prawo ochrony środowiska, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. przed 1 stycznia 2013 r.

II. przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

- art. 6 k.p.a. w zw. z art. 286 ust 1 w zw. z art. 148 ust. 1 Prawa ochrony środowiska w zw. z § 2 ust 1 i § 10 ust 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji, poprzez przyjęcie, że podstawą ustalenia opłaty należnej za korzystanie ze środowiska, oprócz danych wymaganych przez w/w rozporządzenie, są także dane zawarte w informacyjnym sprawozdaniu PRTR,

- art. 6 k.p.a. poprzez wydanie decyzji w oparciu o stanowisko Głównego Inspektora Ochrony Środowiska zawarte w piśmie z dnia [...] maja 2009 r., znak: [...], które nie stanowiło normy prawnej lecz wyłącznie rozszerzającą interpretację prawa wskazującą, że w braku ustawowego powiązania systemu opłat za korzystanie ze środowiska z systemem sprawozdawczości PRTR, wysokość opłat powinna być naliczana w oparciu o dane ze sprawozdania PRTR,

- art. 6 k.p.a. poprzez uznanie, że wysokość opłat za korzystanie ze środowiska powinna być naliczana w oparciu o dane ze sprawozdania PRTR mimo, iż na dzień rozstrzygania w tym przedmiocie brak było podstawy prawnej do powiązania systemu opłat za korzystanie ze środowiska z systemem sprawozdawczości PRTR oraz mimo, że powiązanie systemu sprawozdawczości z systemem opłat (art. 285 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska) zostanie wprowadzone dopiero od dnia 1 stycznia 2013 r. na mocy art. 56 pkt 7 w zw. z 62 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, co wskazuje na wyraźną wolę ustawodawcy, aby do 1 stycznia 2013 r. opłaty nie były ustalane w oparciu o system sprawozdawczości,

- art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 6 k.p.a. poprzez faktyczne zastosowanie przepisu art. 285 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, mimo że w dniu wydania decyzji przepis ten nie stanowił prawa obowiązującego, gdyż ustawa która go wprowadziła zachowuje w tym względzie okres vacatio legis do dnia 1 stycznia 2013 r. (art. 56 pkt 7 w zw. z 62 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji,

- art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niezebranie w sposób wyczerpujący całości materiału dowodowego i niewyjaśnienie całości stanu faktycznego, w szczególności poprzez nieprzeprowadzenie z urzędu dowodów na okoliczność czy przy zastosowaniu metody pomiarów wyłącznie według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji opłata za korzystanie ze środowiska byłaby niższa w porównaniu z opłatą ustaloną na podstawie PRTR,

- art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez uznanie, że to obowiązkiem strony było wykazanie, iż przy zastosowaniu metody pomiarów przewidzianej w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji opłata za korzystanie ze środowiska byłaby niższa w porównaniu z opłatą ustaloną na podstawie sprawozdania PRTR.

W związku z powyżej wskazanymi zarzutami skarżąca wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i decyzji Marszałka Województwa [...] w [...] z dnia [...] lipca 2010 r. oraz o zasądzenie od organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sąd rozpoznał skargę na decyzję SKO na tej podstawie, iż sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolowanie działalności administracji publicznej pod kątem jej zgodności z prawem (art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z dnia 20 września 2002 r., Nr 153, poz.1269 z późn. zm.). Kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na postanowienia kończące postępowanie administracyjne (art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.").

Skargę należało oddalić, albowiem zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją SKO było wymierzenie skarżącej opłaty za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza za pierwsze półrocze 2008 r., stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną, a opłatą wynikającą z wykazu przedłożonego przez skarżącą Marszałkowi w dniu [...] sierpnia 2008 r.

Regulujące powyższą kwestię przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.), dalej "poś", przedstawiają się w sposób następujący:

Wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza podlega opłacie za korzystanie ze środowiska (art. 273 ust. 1 pkt 1 poś).

Wysokość opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych zależy odpowiednio od ilości i rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza (art. 274 ust. 1 pkt 1 poś).

Do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa albo wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska (art. 281 ust. 1 poś).

Podmiot korzystający ze środowiska ustala we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wnosi ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego (art.284 ust.1 poś).

Opłatę ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze środowiska miało miejsce (art.285 ust.1 poś).

Podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza (art.285 ust.2 poś).

Podmiot korzystający ze środowiska w terminie, o którym mowa w art. 285 ust. 2 i 4, przedkłada marszałkowi województwa wykaz zawierający informacje i dane, o których mowa w art. 287, wykorzystane do ustalenia wysokości opłat oraz wysokość tych opłat (art.286 ust.1 poś).

Podmiot korzystający ze środowiska powinien prowadzić, aktualizowaną co pół roku, ewidencję zawierającą odpowiednio informacje o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz dane, na podstawie których określono te ilości (art.287 ust.1 pkt 1 poś w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 września 2009 r., a zatem w okresie, za który opłata w niniejszej sprawie została naliczona).

Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska zamieścił w wykazie zawierającym informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat informacje lub dane nasuwające zastrzeżenia - marszałek województwa wymierza, w drodze decyzji, na podstawie własnych ustaleń lub wyników kontroli wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, opłatę w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy opłatą należną a wynikającą z wykazu (art.288 ust.1 pkt 2 poś).

Marszałek województwa dokonuje ustaleń własnych na podstawie: 1) pomiarów dokonywanych przez organy administracji lub przez podmiot korzystający ze środowiska obowiązany do poniesienia opłat; 2) innych danych technicznych i technologicznych (art.288 ust.2 pkt 2 poś).

Wbrew stanowisku skargi wskazane wyżej przepisy prawa materialnego zostały prawidłowo zinterpretowane i zastosowane w sprawie. Jednocześnie w toku postępowania administracyjnego wyjaśniono w wyczerpujący sposób jej stan faktyczny, prawidłowo zgromadzono i rozpatrzono materiał dowodowy oraz w dostatecznie szczegółowy sposób uzasadniono rozstrzygnięcia organów obu instancji, czyniąc zadość dyspozycjom art.7, 77§1 oraz 107§3 k.p.a.

Organy orzekające w niniejszej sprawie wykazały w przekonujący sposób, że w wykazie przekazanym przez skarżącą Marszałkowi na podstawie art.286 ust.1 poś skarżąca zawarła informacje i dane nasuwające zastrzeżenia, w związku z czym zaszła konieczność wymierzenia opłaty na podstawie własnych ustaleń organu. Nie budzi zastrzeżeń Sądu to, że ustalenia te zostały poczynione na podstawie sprawozdania Pollution Release and Transfer Register ("PRTR").

W toku postępowania administracyjnego zasadnie podniesiono, że w świetle danych wykazanych w sprawozdaniu PRTR w okresie, za który należna była opłata, skarżąca wyemitowała więcej rodzajów zanieczyszczeń, aniżeli wynika to z wykazu sporządzonego przez skarżącą na potrzeby postępowania w przedmiocie ustalenia opłaty.

Podkreślenia wymaga, że pobieranie opłat za korzystanie ze środowiska w postaci emisji gazów i pyłów do powietrza, połączone z nałożeniem na podmioty korzystające ze środowiska obowiązku ujawniania rozmiarów emisji dokonanej w danym okresie, realizuje doniosły interes społeczny, jakim jest z jednej strony reglamentowanie bodźcami ekonomicznymi emisji gazów i pyłów do powietrza, z drugiej zaś uzyskiwanie przez organy administracji możliwie najdokładniejszych danych na temat rozmiarów tych emisji. Realizacji tego interesu służy niewątpliwie prawo weryfikowania przez marszałka województwa danych przekazywanych przez podmioty korzystające ze środowiska na potrzeby postępowania w przedmiocie ustalenia opłaty. Szczegółowe instrumenty, za pomocą których weryfikacja taka może być dokonywana, nie są ujęte w katalogu zamkniętym ("inne dane techniczne i technologiczne", o których mowa w art.288 ust.2 pkt 2 poś uznać należy za instytucję o charakterze ogólnym). Powyższe upoważnia do wniosku, że organy uzyskały w tym zakresie pewien zakres swobody, w ramach którego bez wątpienia mieści się analiza danych ujętych w sprawozdaniu PRTR. Za wykorzystaniem tego dokumentu przemawia jego wysoka wiarygodność wynikająca z faktu, że jego autorem jest sama skarżąca, zobowiązana do sporządzenia sprawozdania za 2008 r. na podstawie art.236b ust.1 poś. Ze znajdującego się w aktach sprawy "Sprawozdania z wykonania pomiarów emisji zanieczyszczeń do powietrza dla potrzeb opracowania PRTR" wynika, że opracowanie PRTR sporządzone zostało w oparciu o wskaźniki emisji zanieczyszczeń pyłowo - gazowych wyznaczone na podstawie pomiarów zrealizowanych w przekrojach pomiarowych Komina nr 2 i za IOS 1 w E. S.A. Sprawozdanie PRTR nie miało zatem charakteru jedynie szacunkowej deklaracji skarżącej odnośnie poziomu emisji a opierało się na wynikach pomiarów.

Sprawozdanie to odzwierciedla zatem rzeczywisty stan emisji pyłów i gazów do powietrza.

Nietrafny jest argument skargi odnośnie niewykazania przez organy, że ewidencjonowanie przez skarżącą emisji w sprawozdaniu PRTR nastąpiło według tej samej metodologii co ewidencjonowanie emisji w sprawozdaniu sporządzonym na podstawie art.286 ust.1 poś. Wskazać należy tutaj kwestię o charakterze formalnym, tj. fakt, że art.288 poś nie ustanawia warunku istnienia, czy też wykazania takiej tożsamości. Rozstrzygającym jest w tej sytuacji to, czy dane przyjęte jako podstawa weryfikacji wykazu sporządzonego na potrzeby ustalenia opłaty, charakteryzują się dostatecznym stopniem skonkretyzowania w odniesieniu do rzeczywistego poziomu emisji w okresie sprawozdawczym. Warunek ten został spełniony w niniejszej sprawie, o czym była mowa wcześniej. Podkreślenia wymaga, że twierdzenia skarżącej odnośnie tego, że wykaz, o którym mowa w art.286 ust.1 poś oraz sprawozdanie PRTR mogą zawierać różne ustalenia w kwestii poziomu emisji z uwagi na różną metodologię sporządzenia tych opracowań. Ograniczyły się wyłącznie do tezy ogólnej, nie popartej przynajmniej przykładowym wskazaniem takich istotnych rozbieżności. Od podmiotu posiadającego wieloletnie doświadczenie oraz gruntowną wiedzę praktyczną w materii emisji pyłów i gazów do powietrza, jakim jest skarżąca, dodatkowo reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, takiej konkretyzacji należało oczekiwać. W braku powyższego wspomniane wyżej twierdzenia skarżącej zakwalifikować należy wyłącznie jako mającą wymiar teoretyczny i spekulatywny polemikę z ustaleniami organów. Powyższe nie wystarcza do zakwestionowania tych ustaleń.

W świetle powyższych okoliczności nie ma w ocenie Sądu podstaw do wywodzenia, że poprzez wykorzystanie przez organy orzekające w sprawie sprawozdania PRTR, czyli dokumentu do sporządzenia którego skarżąca była zobowiązana już na podstawie ustawodawstwa obowiązującego w okresie, za który opłata została naliczona, do weryfikacji prawidłowości ustaleń wykazu sporządzonego przez skarżącą na potrzeby postępowania w przedmiocie nałożenia opłaty doszło do naruszenia, czy też przedwczesnego zastosowania w sprawie wymienionych w skardze przepisów poś, czy też ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, przewidujących zastosowanie sprawozdania PRTR w szerszym zakresie niż obecnie.

Skarga nie ma zatem usprawiedliwionych podstaw.

Z powyższych względów Sąd orzekł w sentencji na podstawie art. 151 p.p.s.a.