Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz Sędzia NSA Zdzisław Kostka Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 24 września 2009 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. W. i M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 4 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Bk 200/08 w sprawie ze skargi M. W. i M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania omyłek w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach na rzecz skarżących M. i M. małżonków W. solidarnie kwotę 400 (słownie: czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 4 czerwca 2008r., sygn. akt II SA/Bk 200/08, oddalił skargę M. i M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia [...] stycznia 2008r., nr [...], w przedmiocie sprostowania omyłek w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] Burmistrza Augustowa orzekł o sprostowaniu omyłki w decyzji Burmistrza Miasta Augustowa z 1991r. Nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej dla E. Ł., polegającej na budowie kawiarni w Augustowie przy ul. [...] nr [...] , numer ewidencyjny gruntu [...], obręb [...], w następujący sposób:

- na stronie 1 (pierwszej) decyzji w wierszu 1 (pierwszym) datę wydania: "[...]" zastąpił się datą: "[...]",

- na stronie 1 (pierwszej) decyzji w wierszu 25 (dwudziestym piątym) do numeru ewidencyjnego gruntu "[...]" dopisał numer ewidencyjny "[...]",

- w załącznikach do decyzji nr 1 i 2 o ustaleniu lokalizacji inwestycji: datę: "[...]" zastąpił datą: "[...]".

W uzasadnieniu tego stanowiska organ wskazał, iż jeśli chodzi o numer działki to w decyzji wskazywano działkę o numerze [...], natomiast w załączniku do tejże decyzji stanowiącym integralną jej część liniami wyznaczającymi granicę lokalizacji inwestycji objęto działkę o numerze ewidencyjnym [...]. Działka o numerze [...] została także wykazana w załączniku nr 1 do wskazań lokalizacyjnych, który to dokument poprzedził wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowej inwestycji. Jeśli chodzi o datę wydania decyzji organ pierwszej instancji kierował się decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach, które w dniu [...] czerwca 2003r. w wyniku postępowania w trybie nadzwyczajnym wydało decyzję nr K.O. [...], w której w uzasadnieniu jako datę wydania decyzji przyjęto dzień [...]. tj. dzień doręczenia decyzji stronie.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodzili się M. i M. W. wnosząc zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach.

Postanowieniem z dniu [...] stycznia 2008r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach na art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. w związku z art. 144 k.p.a. uchyliło zaskarżone postanowienie i orzekło o sprostowaniu omyłek w decyzji Burmistrza Miasta Augustowa z dnia [...] 1991r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej dla E. Ł., polegającej na budowie kawiarni w Augustowie przy ul. [...], numer ewidencyjny gruntu [...], obręb [...] w następujący sposób:

- na stronie 1 (pierwszej) decyzji w wierszu 1 (pierwszym) na egzemplarzu decyzji będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa datę wydania: "[...]" zastępuje się datą "[...]", w załączniku do tej decyzji nr 1 i 2 o ustaleniu lokalizacji inwestycji: datę "[...]" zastępuje się datą "[...]",

- na stronie 1 (pierwszej) decyzji w wierszu 25 (dwudziestym piątym) po słowach "numer ewid. gruntu "[...]" dopisuje się "i [...]".

W uzasadnieniu tego postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwakach powołując się na art. 16 § 1 kpa oraz 113 § 1 kpa wskazało, iż decyzja Burmistrza Miasta Augustowa Nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej dla E. Ł. posiadała datę. Na egzemplarzu tej decyzji oraz załączniku do niej doręczonym tej stronie widnieje data [...]. Także na innym egzemplarzu tejże decyzji przesłanym Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Suwałkach w 2003r. przez Podlaski Urząd Wojewódzki widnieje data [...]. Tylko na egzemplarzu decyzji znajdującym się w Urzędzie Miasta Augustowa widniała niepełna data "[...]" (brak było oznaczenia dnia). Skoro zatem strona otrzymała decyzję z oznaczeniem daty "[...]", a także mając na względzie zasadę związania organu wydaną decyzją zgodnie z treścią art. 110 k.p.a. organ uznał, iż należało sprostować datę wydania decyzji, traktując jej brak jako oczywistą omyłkę, ale tylko na egzemplarzu decyzji znajdującej się w posiadaniu Burmistrza Miasta Augustowa. Sprostowaniem należało również objąć załączniki nr 1 i nr 2 do decyzji, które stanowią integralną jej część.

Uzasadniając swoje stanowisko w przedmiocie dodania numeru działki Kolegium podniosło, iż w sentencji decyzji wskazana została jedynie działka o numerze ewidencyjnym "[...]". Jednakże z załącznika graficznego nr 1 do decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji wynika bezspornie, że granica opracowania obejmuje 2 działki: [...] i [...]. Projektowany budynek kawiarni usytuowany jest bowiem prawie w całości na działce "[...]", chociaż z oznaczonych granic działek na tymże załączniku wynika, że zahacza on również o działkę [...]. Taki sam stan prezentuje załącznik numer 1 do wskazań lokalizacyjnych. Projektowana inwestycja nie mogła zatem w ocenie Kolegium dotyczyć wyłącznie działki "[...]", bowiem na tejże działce istniały już budynki wcześniej wybudowane przez inwestora E. Ł.. Z owych dokumentów wprost wynika, że decyzja Burmistrza z [...] r. obejmowała dwie działki "[...]" i "[...]". Stąd też organ uznał za konieczne sprostowanie decyzji w trybie art. 113 §1 Kpa jako oczywistej omyłki organu administracji, który wydał decyzję. W ocenie Kolegium wpisanie do decyzji działki o numerze ewidencyjnym nr "[...]" nie prowadzi do zmiany rozstrzygnięcia, bowiem jak wskazują powoływane wcześniej dokumenty (załączniki do decyzji) postępowanie organu administracji w sprawie lokalizacji inwestycji kawiarni bezspornie dotyczyło właśnie tej działki.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów zawartych w zażaleniu Kolegium stwierdziło, iż zaskarżone postanowienie zostało podpisane przez osobę uprawnioną, gdyż w dacie wydania postanowienia A. S. legitymował się upoważnieniem Burmistrza Miasta Augustowa do wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych. Ponadto organ podniósł, iż przedmiotem sprostowania niewątpliwie może być sentencja decyzji, co wynika z art. 113 § 1 k.p.a. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało także, iż prostowanie omyłek w trybie art. 113 § 1 k.p.a. nie jest pełnym postępowaniem dowodowym, którego rezultatem jest rozstrzyganie o istocie sprawy, tym samym przeprowadzenie postępowanie dowodowego nie jest możliwe. Końcowo Kolegium stwierdziło również, iż stronie został zapewniony czynny udział w postępowaniu, a to że przepis art. 113 § 1 k.p.a. nie określa ani czasu, ani terminu sprostowania decyzji oznacza, iż organ może to uczynić w każdym czasie.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Białymstoku M. i M. W. zakwestionował prawidłowość postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia [...] stycznia 2008r. nr [...] w przedmiocie sprostowania decyzji. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucili:

- naruszenie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., bowiem organ odwoławczy nie rozstrzygnął sprawy odmiennie niż organ pierwszej instancji, nie podał także żadnego powodu i zakresu uchylenia,

- naruszenie art. 113 § 1 k.p.a. poprzez dopisanie do treści sentencji decyzji drugiej działki o numerze geod. [...], doprowadzając do istotnej zmiany merytorycznej decyzji, gdyż poszerzono przedmiot jej rozstrzygnięcia,

- naruszenie art. 113 § 1 k.p.a. w związku z art. 80 k.p.a., bowiem omyłka nie wynika z zestawienia zebranego materiału w sprawie z treścią decyzji planistycznej, dopisanie drugiej działki i zmiana daty to istotne merytoryczne modyfikacje decyzji planistycznej,

- naruszenie art. 113 § 1 k.p.a., bowiem wątpliwości co daty decyzji należy klasyfikować jako wątpliwości "co do treści decyzji" i nieprawidłowość ta mogła być usunięta tylko w trybie art. 113 § 2 k.p.a.,

- naruszenie 113 § 1 k.p.a., poprzez zastąpienie w załącznikach 1 i 2 do decyzji daty "[...]" datą "[...]", gdyż załączniki nie są decyzją administracyjną, dlatego nie można ich weryfikować w trybie powołanego przepisu,

- naruszenie art. 268 a k.p.a. w związku z art. 28e, art. 28f ustawy o samorządzie gminnym z 8 marca 1990r., gdyż postanowienie zostało podpisane przez osobę nieuprawnioną i uznanie tego stanu rzeczy za zgodny z prawem przez organ odwoławczy,

-naruszenie art. 15 k.p.a. w związku z art. 113 § 1 k.p.a. - tj. rażące naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania w związku z załatwieniem wniosku R. i E. Ł. z pominięciem organu pierwszej instancji tj. Burmistrza Miasta Augustowa,

-naruszenie art. 8 k.p.a., art. 9 k.p.a. oraz art. 107 § 3 k.p.a. - poprzez brak przedstawienia w postanowieniu okoliczności faktycznych i prawnych oraz brak uzasadnienia motywów i zakresu uchylenia postanowienia Burmistrza, załatwienia wniosku Ł. z [...] . z pominięciem organu pierwszej instancji, niewyjaśnieniem, czy postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach jest załatwieniem zażaleń skarżących na postanowienie, czy też załatwieniem wniosku R i E Ł.,

-naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. przez niezapewnienie skarżącym prawa wypowiedzenia się w sprawie dowodów i zgłoszonych żądań przed wydaniem postanowienia zarówno w pierwszej jak i drugiej instancji.

Na tej podstawie skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu, w konkluzji wnosząc o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę oddalił.

Wyjaśniono, że w ramach tej kontroli sąd stosuje środki przewidziane w art. 145-150 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powyższe oznacza, że zaskarżony akt administracyjny może zostać wzruszony przez Sąd tylko wówczas, gdy narusza prawo w sposób określony w powołanej ustawie; w przeciwnym razie skarga podlega oddaleniu. Sąd uchyla zaskarżoną decyzję, jeśli stwierdzi, że wydano ją z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c). W rozpatrywanej sprawie Sąd pierwszej instancji tego rodzaju wad i uchybień nie stwierdził, co przesądziło o oddaleniu skargi.

Jak podniósł Sąd kwestią sporną w tejże sprawie jest możliwość sprostowania omyłki, polegającej na zmianie daty na decyzji i załączniku do tej decyzji będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa oraz dopisaniu w decyzji jeszcze jednego numeru działki "[...]" obok działki ewidencyjnej gruntu "[...]".

Problematykę sprostowania omyłek w decyzjach organu administracji publicznej reguluje art. 113 § 1 i 3 kpa. Stosownie do tego artykułu, organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Nie istnieje co prawda legalna definicja pojęcia "błąd pisarski", ale doktryna i orzecznictwo sądowe konsekwentnie przyjmują, że są to "widoczne, wbrew zamierzeniu władzy niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia albo widocznie niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów itp." (błąd pisarski) (por. wyroki NSA z dnia 10.02.1994 r., SA/Kr 723/93, ONSA 1995/2/65, z dnia 23.04.2001 r., II SA863/00, opub. W bazie LEX Nr 75522).

Z kolei "inna oczywista omyłka" to co do istoty swojej omyłki stojące na równi z błędami pisarskimi lub rachunkowymi, a zatem tylko omyłki polegające na tym, że w decyzji wyrażono coś, co widocznie jest niezgodne z myślą wyrażoną niedwuznacznie przez władzę, a zostało wypowiedziane tylko przez przeoczenie, niewłaściwy dobór słów itp.

Ponadto istotną cechą błędu stanowiącą normę dopuszczalności sprostowania jest jego oczywistość. Może ona wynikać bądź z natury samego błędu, bądź też z porównania rozstrzygnięcia z uzasadnieniem, treścią wniosku, czy też innymi okolicznościami.

Ustalając zatem w niniejszej sprawie, czy zamieszczenie na pierwszej stronie przedmiotowej decyzji Burmistrza Augustowa (znajdującej się w jego posiadaniu) o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej dla E. Ł., polegającej na budowie kawiarni w Augustowie przy ul. [...] nr [...] , numer ewidencyjny gruntu [...] oraz na załączniku do tej decyzji, daty wydania "[...]" wyniknęło z oczywistej omyłki Sąd podniósł, iż na egzemplarzu decyzji oraz załączniku doręczonym E. Ł. oraz Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Suwałkach widniała data "[...]". Powyższe jednoznacznie oznacza, iż to była faktyczna i rzeczywista data wydania tej decyzji, a jedynie na egzemplarzu znajdującym się w posiadaniu Burmistrza Augustowa wkradła się omyłka pisarska, gdyż takiej daty nie wpisano. W świetle powyższe nie budzi zatem żadnych wątpliwości Sądu sprostowanie tej omyłki w trybie art. 113 § 1 kpa (a nie w trybie art. 113 § 2 kpa) wraz z jej załącznikami, które jak trafnie wskazał organ stanowią jej integralną część. Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw prawnych do uznania, iż nie można sprostować w tym trybie załączników. Inna teza prowadziłaby do tego, iż oba dokumenty (decyzja i załącznik) nie byłby ze sobą spójne, co mogłoby prowadzić do wniosku, iż załączniki stanowią integralną część, ale innej decyzji. Zmiana numeru decyzji w załącznikach była więc konieczna.

Przechodząc natomiast do drugiej kwestii, która została sprostowana w zaskarżonym postanowieniu Sąd wskazał, iż w orzecznictwie i doktrynie powszechnie przyjęty jest pogląd, że sprostowanie nie może prowadzić do merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia. Podkreśla się przy tym, że nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego (np. wyrok NSA z dnia 4.05.1988 r., III SA 1466/87, OSP 1990/11/398).

Podzielając ten pogląd Sąd zauważył, że w rozpatrywanej sprawie do takiej merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia nie doszło mimo, iż sprawa jest bardzo nietypowa. Zauważono, iż już w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 lutego 2004r. w sprawie sygn. akt SA/Bk 1159/03, której przedmiotem było stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji Sąd dostrzegł i wypowiedział się w kwestii nieścisłości dotyczących daty wydania decyzji oraz nieprawidłowego wskazania w decyzji tylko jednego numeru działki. W uzasadnieniu swego stanowiska wskazał, iż "analiza całego materiału sprawy prowadzi do wniosku, że decyzja ta została sformułowana w sposób nieadekwatny do żądania strony, a w samej jej treści zachodziła sprzeczność pomiędzy sentencją a załącznikami, na które powoływała się. Wniosek E. Ł. z [...] lutego 1991 r. następnie rozwinięty pismem z [...] lutego 1991r. wskazywał, jako miejsce inwestycji "u zbiegu ulic [...] i nad [...] na łuku przylegającym do mojej posesji". Z załączonego do wniosku planu, stanowiącego następnie załącznik Nr l decyzji wynika, że teren inwestycji miał obejmować należącą do inwestora działkę nr [...] przy ulicy Nadrzecznej i należącą wówczas do Skarbu Państwa, lecz posiadaną i następnie nabytą przez E. Ł. działkę nr [...], położoną przy ulicy nad [...]. Ta ostatnia działka graniczy z działką nr [...], której obecnymi właścicielami są skarżący. We wskazaniach lokalizacyjnych z [...] marca 1991 r., a następnie w decyzji o ustaleniu lokalizacji ustalono jako miejsce inwestycji działkę nr geod. [...] przy ulicy [...]. Jednocześnie decyzja ta powołuje się na załączniki w postaci "warunków technicznych inwestycji i wykorzystania terenu" oraz planu nieruchomości. Treść tych załączników, w szczególności graficzne oznaczenie kolorem czerwonym i symbolami ABCDEF miejsca budowy, nie odpowiada treści decyzji, lecz nawiązuje do żądania inwestora, obejmującego obie działki: nr [...] i [...], przy obu ulicach, na "łuku" je łączącym - jak to sformułował w swoim wniosku inwestor. Wynika z tego, że decyzja została sformułowana wadliwie i powinna była być sprostowana lub uzupełniona w trybie art. 111 lub 113 kpa. Skoro jednak do tego nie doszło, to SKO w drodze wykładni rzeczywistej treści tej decyzji, porównując żądanie strony, treść rozstrzygnięcia i załączników, doszło do trafnego wniosku, że mimo takiego sformułowania decyzja określała lokalizację inwestycji na obu działkach - nr [...] i [...]".

Skład orzekający Sądu pierwszej instancji w tej sprawie podzielił powyższe wywody, które jak uznano w wyczerpujący sposób przedstawiły jakie okoliczności przemawiają za uznaniem, że decyzja dotyczyła również działki oznaczonej numerem ewidencyjnym nr [...].

Tym samym mając na uwadze w/w okoliczności i wytyczne zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 lutego 2004r. w sprawie sygn. akt SA/Bk 1159/03 (którymi związane są organy administracji) Sąd uznał , iż prawidłowo organ drugiej instancji ustalił, iż należy sprostować omyłkę tj. dopisać w wierszu 25 po słowach "numer ewid. gruntu "[...]" " i [...]".

Zaskarżonym postanowieniem nie dokonano zatem żadnej zmiany co do istoty rozstrzygnięcia, jak usiłują wykazać skarżący. Istota rozstrzygnięcia pozostałaby bowiem taka sama nawet gdyby oczywistej omyłki nie sprostowano. Dopisanie opuszczonego wyrazu "i [...]" nie zmienia treści decyzji i nie wykracza tym samym poza granice określone w art. 113 §1 k.p.a. W konsekwencji uznano, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie naruszyło prawa prostując w trybie art. 113 §1 k.p.a. oczywiste omyłki w wydanej przez Burmistrza Augustowa decyzji o lokalizacji inwestycji.

Ponadto za niezasadne uznano pozostałe zarzuty podniesione w skardze, co do których organ drugiej instancji obszernie i wyczerpująco się ustosunkował, zarówno w uzasadnieniu postanowienia oraz odpowiedzi na skargę. W ocenie Sądu nie doszło w sprawie do naruszenia art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., gdyż odmienność orzeczenia organu odwoławczego w stosunku do orzeczenia organu pierwszej instancji polegała na tym, iż sprostowanie daty decyzji dotyczyło decyzji Burmistrza Miasta Augustowa, ale jedynie będącej w posiadaniu Burmistrza, w innych egzemplarzach decyzji data była wskazana prawidłowo. Dla jasności natomiast orzeczenia organ drugiej instancji orzekł o uchyleniu całości postanowienia i sam ponownie orzekł. Nie został również naruszony art. 268a k.p.a. w zw. z art. 28e, art. 28f ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gdyż postanowienie zostało podpisane przez osobę uprawnioną w dacie wydawania decyzji. Okoliczność, iż dana osoba w późniejszym okresie przestała piastować to stanowisko, a co za tym idzie straciła upoważnienie do wydawania decyzji w imieniu Burmistrza, nie oznacza bowiem, że wszystkie wydane przez nią decyzji lub postanowienia są nieważne.

Sąd nie podzielił ponadto poglądu skarżących dotyczących naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania (art. 15 k.p.a.) czy też art. 8 k.p.a., art. 9 k.p.a. oraz art. 107 § 3 k.p.a. Wbrew twierdzeniom skarżących Samorządowe Kolegium Odwoławcze podjęło wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i wyczerpująco przeanalizowało cały materiał dowodowy i zgłoszone wniosku, a także wyciągnęło z niego logiczne i uzasadnione wnioski. Swoje stanowisko zaś zawarło w obszernym uzasadnieniu, ustosunkowując się do każdego z podniesionych przez skarżących zarzutów. Zauważono, iż wprawdzie złożenie wniosku inicjuje postępowanie (w tym przypadku postępowanie incydentalne dotyczące sprostowania decyzji) niemniej jednak fakt wycofania tego wniosku nie oznacza, iż organ nie może prowadzić takiego postępowania w dalszym ciągu. Organ może bowiem uznać, że brak jest podstawo do umorzenia postępowania, szczególnie w sytuacji kiedy taki wniosek podtrzymuje druga ze stron postępowania (w niniejszej sprawie E. Ł.). Ponadto zaakcentowano, iż postępowanie w trybie art. 113 § 1 k.p.a. może również toczyć się z urzędu, nawet jeśli wniosek zostanie cofnięty. Nie doszło zatem w przedmiotowej sprawie do naruszenia zasady dwuinstancyjności albowiem od samego początku postępowanie dotyczyło tego samego przedmiotu, a w postępowaniu tym cały czas brały udział wszystkie strony postępowania.

Sąd nie znalazł również podstaw do uwzględnienia zgłoszonego przez skarżącego zarzutu naruszenia zasady czynnego udziału strony w postępowaniu zarówno przed organem pierwszej jak i drugiej instancji. Prawdą jest, iż organy administracyjne nie mogą uchylić się od obowiązku zapewnienia stronom czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym, a przed wydaniem decyzji umożliwić wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Jednak to w interesie strony, podnoszącej zarzut naruszenia przepisu art. 10 k.p.a., leży wykazanie wpływu tego uchybienia na wynik sprawy, albowiem Sąd każdy przypadek bada indywidualnie (vide: uchwała 7 sędziów z dnia 25.04.2005r. NSA w Warszawie w sprawie sygn. akt FPS 6/04, ONSA i WSA 2005/4/66). Nie każde bowiem naruszenie przepisów postępowania administracyjnego skutkuje uchyleniem zaskarżonego aktu administracyjnego, a tylko takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art.145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W rozpoznawanej sprawie skarżący ograniczyli się jedynie do zgłoszenia zarzutu, nie popierając go żadnymi twierdzeniami i nie przytaczając jakichkolwiek okoliczności wskazujących na to, że faktyczne zagwarantowane im w tej konkretnej sprawie prawo do wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego, wpłynęłoby na podjęcie innej decyzji.

Podkreślono, iż w obliczu powyższej zasady ogólnej postępowania administracyjnego, skoro organ odwoławczy nie przeprowadzał uzupełniającego postępowania dowodowego, to zaniechanie ponownego wzywania skarżących do ustosunkowywania się do zgromadzonego w sprawie materiału nie stanowi istotnego naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a. Natomiast organ pierwszej instancji zapewnił skarżącym czynny udział w postępowaniu tj. Urząd Miejski w Augustowie pismem z dnia [...] września 2007r. nr [...] poinformował skarżących o toczącym się postępowaniu i możliwości zapoznania się z aktami sprawy oraz zgłaszania ewentualnych wyjaśnień i wniosków, a zawiadomienie to skarżący odebrali w dniu 21 września 2007r. (zwrotnie potwierdzenie odbioru - akta administracyjne).

M. i M. W. od powyższego wyroku wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną i zaskarżając go w całości zarzucili:

1)naruszenie prawa materialnego, tj:

a) art. 113 § 1 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy skarżący przedstawili wyczerpująco argumenty przemawiające za tym, że dopisanie do jednej działki nr [...] przy ul. [...], obręb [...], drugiej innej wyodrębnionej w składnicy map działki o numerze ewid: [...] /przy ul. [...], obręb [...], nie jest sprostowaniem oczywistej omyłki pisarskiej, lecz doprowadziło do istotnej zmiany merytorycznej decyzji planistycznej, poszerzając przedmiot jej rozstrzygnięcia., do tego rozstrzygnięcia, które po dopisaniu drugiej dz. nr [...] (przy ul. [...], obręb [...]) czyni decyzję planistyczną niezgodną z prawem tj. z ustaleniami miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego osiedla "[..." w Augustowie z [...] stycznia 1987r. w opracowaniu działki nr [...] przy ul. [...], obręb [...], ustalającego przeznaczenie w/w działki wyłącznie pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne - z wyłączeniem wszelkich usług,

b) art.113 §1 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy skarżący przedstawili argumenty, że na jednym egzemplarzu wiadomej decyzji planistycznej (spośród 5- ciu sporządzonych w [...] r.) - tylko tym "będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa", zastąpienie niepełnej daty wydania "[...]" datą: "[...]" i zastąpienie dat na załącznikach nr 1 i 2 decyzji planistycznej: "[...]" inną datą: "[...], nie jest sprostowaniem omyłek pisarskich w decyzji, lecz są to wątpliwości co do treści decyzji, które należało rozpoznać w oparciu o przepis w art.113 § 2 Kpa i względem wszystkich wydanych egzemplarzy (kopii) decyzji planistycznej [...],

c) art. 113 § 1 i 3 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie w okoliczności, gdy skarżący wskazali że rozpatrzenie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach we własnym zakresie wniosku E. Ł. z [...] listopada 2007r. (z którym skarżących nigdy nie zapoznano i, o którym nie mieli żadnej wiedzy w postępowaniu instancyjnym) o sprostowanie omyłek pisarskich w decyzji planistycznej nr [...],

z pominięciem organu Burmistrza Augustowa, umocowanego w prawie – (art. 113 k.p.a.) w sprawie sprostowania omyłek pisarskich, stanowi rażące naruszenie prawa,

2) naruszenie przepisów postępowania, tj.

a) art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez całkowite pominięcie zgromadzonych, w aktach dokumentów, bez wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn ich pominięcia oraz brak wskazania stanowiska stron skarżących w tym zwłaszcza dotyczących pism:

- z dnia [...] września 2007 r. i [...] listopada 2007 r. o cofnięciu przez M. W. wniosków z [...] i [...] kwietnia 2005 r. o sprostowanie omyłki pisarskiej i wyjaśnienie daty wydania decyzji planistycznej z [...] r., nr[...] oraz

- z [...] lutego 2008r., nr [...]-postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach stwierdzającego nieważność postanowienia Burmistrza Augustowa z [...] października 2007r., nr [...] o odmowie umorzenia postępowania o sprostowanie omyłek pisarskich w decyzji planistycznej [...] z wniosków M. W. z [...] i [...] kwietnia 2005 r., które to jednoznacznie wskazują, że w/w skutecznie cofnął wnioski, skutkujące tym, że sprawa sprostowania omyłek pisarskich z wniosków M. W. stała się bezprzedmiotowa i winna być umorzona w zakresie tych wniosków ,

- z dnia [...] listopada 2007 r. wniesionego do Burmistrza Augustowa przez inną uprawnioną stronę – E. Ł., jako jego odrębny wniosek o sprostowanie omyłek pisarskich w decyzji planistycznej nr [...], który winien być rozpatrzony przez upoważniony organ Burmistrza Augustowa w pierwszej instancji, a nie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach, które swoim działaniem w sprawie sprostowania omyłek naruszyło prawo,

- wniosek E. Ł. złożony z dniał [...] lutego 1991 r., jako w sprawie o ustalenie lokalizacji kawiarni

-z dnia [...] marca 1991. r., nr [...], jako wskazania lokalizacyjne, będące także podstawą prawną wydania decyzji planistycznej,

- z dnia [...] marca 1991r., nr [...] - Warunki Wykorzystania Terenu i Warunki Urbanistyczno-Budowlane, które to pisma jednoznacznie określają lokalizację kawiarni tylko na jednej działce: "nr [...] przy ul [...]",

-wypis z Rejestru wydanych decyzji planistycznych (k. nr 79) w poz. "11", w którym zawarto urzędową adnotację o wydaniu decyzji w dacie; "[...]", .

- z dnia [...] listopada 2007r. jako wniosek dowodowy M. W. o uzupełnienie dowodów o protokoły przesłuchania świadków pp: K. T. - opracowującej w [...] r. treść decyzji lokalizacyjnej nr [...] i W. S. - Burmistrza Augustowa podpisującego w [...] r. w/w decyzję, zgromadzonych w sprawie, o stwierdzenie nieważności decyzji. planistycznej nr. [...], będących w posiadaniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach w jego aktach o sygn. [...], z których to zeznań jednoznacznie wynika, że wszystkie pięć egzemplarzy decyzji planistycznej [...] zostały wydane w dacie "[...]" i w/w świadkowie nie potwierdzili dokonywania poprawek zmiany daty decyzji i jej załączników nr 1 i 2 na datę: "[...]" i na egzemplarzu doręczonym Ł. oraz wykluczyli, że rozstrzygnięcie dotyczy dwóch działek nr[...] i nr [...],

b) art.145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez nieuwzględnienie skargi w wyniku pominięcia przez Sąd naruszenia przepisów postępowania w administracji, jakich w toku postępowania dopuściło się Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach, tj. art. 6, art 8, art.9, art.10 § 1, art.15 w zw. z art.113 § 1 i 3, art. 107 § 3 k.p.a., polegające na:

- nieprzestrzeganiu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach działania na podstawie i w granicach prawa,

- załatwieniu sprawy w sposób nie budzący zaufania do działania Samorządowego Kolegium Odwoławczego, jako organu publicznego,

- braku informacji o okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy sprostowania omyłek pisarskich,

- nie zagwarantowania skarżącym prawa wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji o sprostowaniu omyłek pisarskich i niezapoznania z dowodami, o których nie mieli żadnej wiedzy (np. o wniosku E. Ł. z dnia [...] r. o sprostowanie omyłek pisarskich; o włączeniu dokumentów - orzeczeń z akt innych postępowań; o zdekompletowaniu akt zamkniętych sprawy [...], tj. załącznika nr 1 decyzji planistycznej o jego część integralną-1 Projekt kawiarni na dz. nr [...] z [...] r.; o usunięciu z akt zamkniętych Wniosku E. Ł. z [...] lutego 1991 r. o wydanie decyzji i wskazań lokalizacyjnych na jednej działce przy ul. [...], nr [...],

- naruszeniu zasady instancyjności postępowania, której dopuściło się Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach, załatwiając wniosek E. Ławrynowicz z [...] listopada 2007r. z pominięciem organu uprawnionego do rozpatrzenia w/w wniosku Burmistrza Augustowa,

- brak prawidłowego uzasadnienia wydanej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach decyzji,

Wskazując na powyższe podstawy skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną R. i E. Ł. wnieśli o jej oddalenie jak pozbawionej podstaw merytorycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje :

Stosownie do postanowień art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod uwagę tylko nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek nieważności postępowania, wymienionych w art. 183 § 2 cytowanej wyżej ustawy tym samym sprawa ta mogła być rozpoznana przez Naczelny Sąd Administracyjny wyłącznie w granicach zakreślonych w skardze kasacyjnej.

Wniesiona skarga kasacyjna analizowana pod tym katem w części zarzutów zasługiwała na uwzględnienie. Wprawdzie zarzuty skargi kasacyjnej koncentrują się na dwóch kwestiach objętych zaskarżonym wyrokiem a to sprostowaniem oczywistej omyłki, polegającej na zmianie daty na decyzji Burmistrza Miasta Augustowa z [...] r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji polegającej na budowie kawiarni w Augustowie przy ul. [...]i załączniku do tej decyzji będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa oraz dopisaniu w tej decyzji jeszcze jednego numeru działki "[...]" obok działki ewidencyjnej gruntu "[...]" tam pomieszczonej.

Natomiast w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego usprawiedliwione są zarzuty kasacji wskazująca na wadliwość zaskarżonego wyroku w odniesieniu do kwestii dopisania w treści w/w decyzji jeszcze jednego numeru działki "[...]" . W pozostałym zakresie skarga ta nie zasługiwała na uwzględnienie.

Przede wszystkim usprawiedliwione są zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego i procesowego w odniesieniu do kwestii sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej polegającej na dopisaniu kolejnego numeru działki w przedmiotowej decyzji lokalizacyjnej.

Podstawę materialnoprawną do sprostowania zarówno daty decyzji będącej w posiadaniu Burmistrza Augustowa jak i dopisania w decyzji o ustaleniu lokalizacji spornego zamierzenia do wskazanej tam działki nr [...] przy ul. [...] drugiej o nr [...], stanowił przepis art. 113 § 1 k.p.a., którego niewłaściwe zastosowanie w okolicznościach rozpoznawanej sprawy zarzucono w kasacji, wskazując, że w istocie dotyczy to wątpliwości co do treści decyzji, które należało rozpoznać w trybie art. 113 § 2 k.p.a.

Niewątpliwie problematykę sprostowania omyłek w decyzjach organu administracji publicznej reguluje art. 113 § 1 i 3 k.p.a. i jest to regulacja wyczerpująca i samodzielna. Uregulowana w w/w przepisie instytucja sprostowania zawartych w decyzjach oczywistych omyłek służy przywróceniu rzeczywistej woli organu, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą tego organu a jej wyrażeniem na piśmie.

Przedmiotem sprostowania w trybie określonym w art. 113 § 1 k.p.a. mogą być wyłącznie "błędy pisarskie i rachunkowe" oraz "inne oczywiste omyłki". Błąd rachunkowy oznacza omyłkę w wykonaniu działania matematycznego, natomiast za błąd pisarski uważa się widoczne, niezamierzone niewłaściwe użycie wyrazu, mylną pisownię, czy też opuszczenie jakiegoś wyrazu (por. wyroki NSA z dnia 10.02.1994 r., SA/Kr 723/93, ONSA 1995/2/65, z dnia 23.04.2001r., II SA863/00, opublikowany zbiór Lex Nr 75522). Istotną cechą błędu stanowiącą normę dopuszczalności sprostowania jest jego oczywistość. Może ona wynikać bądź z natury samego błędu, bądź też z porównania rozstrzygnięcia z uzasadnieniem, treścią wniosku, czy też innymi okolicznościami. Omyłka pisarska to między innymi widoczne, wbrew zamierzeniu organu, niewłaściwe użycie wyrazów, zwrotów. Oczywistość tego rodzaju błędu można stwierdzić, porównując treść decyzji z zawartymi w aktach sprawy dokumentami, czy też innymi tożsamymi decyzjami wydanymi w sprawie a zawierającymi te datę.

W orzecznictwie i doktrynie powszechnie przyjęty jest pogląd, że sprostowanie nie może prowadzić do merytorycznej zmiany rozstrzygnięcia. Podkreśla się przy tym, że nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego (np. wyrok NSA z dnia 4 maja 1988 r., III SA 1466/87, OSP 1990/11/398).

Tym samym mając na uwadze powyższe rozważania nie można podzielić stanowiska Sądu pierwszej instancji, iż niewłaściwe wskazanie w decyzji numerów działek ma charakter oczywistej omyłki, której sprostowania można dokonać poprzez dopisanie kolejnego numeru w trybie art. 113 § 1 k.p.a. nawet jeżeli wiązać to z pewną nietypowością tej sprawy wykazywaną w zaskarżonym uzasadnieniu. Jak wyżej zauważono sprostowanie służy wyłącznie do usuwania nieistotnych wadliwości decyzji polegających na prostowaniu błędów pisarskich, rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek. Tak więc jest poza sporem, że nie mogą podlegać sprostowaniu w opisanym wyżej trybie błędy i omyłki istotne czyli takie, które nie są widoczne na pierwszy rzut oka i wymagają przeprowadzenia dodatkowych badań i ustaleń (porównaj wyrok NSA z dnia 4.04.2007r. sygn. akt II OSK 581/06 publikowany zbiór Lex nr 325253). W wyroku tym wyrażono pogląd, iż niewłaściwe wskazanie w decyzji numerów działek nie ma charakteru oczywistej omułki, i pogląd ten skład orzekający NSA w tej sprawie w pełni podziela.

Przede wszystkim jak wynika z utrwalonych poglądów w orzecznictwie NSA oznaczenie numeru działki stanowi istotny element rozstrzygnięcia, gdyż konkretyzuje dopuszczalność prowadzenia określonych robót, w precyzyjnie oznaczonym miejscu. Nie można w decyzji czy to lokalizacyjnej czy też dotyczącej pozwolenia na budowę, numerów określających poszczególne działki, na których jest planowana lub ma być realizowana inwestycja, traktować jako cyfr, które nic nie znaczą. Numer działki jest desygnatem konkretnej powierzchni gruntu-nieruchomości z wszelkimi tego konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawa. Numer działki funkcjonuje w obrocie prawnym jako nazwa własna, określająca konkretną wielkość i ukształtowanie terenu z czym wiążą się konkretne prawa. Zatem sprostowanie decyzji w trybie art. 113 § 1 k.p.a. nie może dotyczyć numeru działki, bowiem w takim zakresie nie podpada to pod pojęcie błędu czy omyłki w rozumieniu wskazanej wyżej normy (podobnie w wyrokach NSA z dnia 9.01.2008 r. sygn. akt II OSK 1815/06 publikowany zbiór Lex nr 443701, z dnia 12.11.2002r. sygn. akt IV SA 136/02- niepublikowany).

Dlatego też jako usprawiedliwiony w okolicznościach rozpoznawanej sprawy pozostaje zarzut skargi kasacyjnej, naruszenia art. 113 § 1 k.p.a. stanowiący podstawę materialnoprawną kwestionowanego rozstrzygnięcia poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. Ponadto w opisanym zakresie a więc dotyczącym dokonania sprostowania oczywistej omyłki poprzez dopisanie numeru działki w decyzji lokalizacyjnej, na uwzględnienie zasługuje również zarzut naruszenia prawa procesowego a to art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi powiązany w kasacji z przepisem procedury administracyjnej tj. art. 107 § 3 k.p.a. Niewątpliwie Sąd pierwszej instancji nie uwzględniając wniesionej skargi w tej części dopuścił się naruszenia w/w normy prawa procesowego.

Jednocześnie na marginesie czynionych rozważań zauważyć należy, że niedopuszczalność prostowania oczywistej omyłki pisarskiej dotyczącej numeru działek nie wyklucza tego, w szczególności jeżeli uwzględni się podnoszoną przez Sąd pierwszej instancji "nietypowość tej sprawy " że ewentualnie w ramach odrębnego postępowania nastąpi wyjaśnienie treści decyzji w tym zakresie. Wyłączenie bowiem trybu uzupełnienia lub zmiany decyzji, czy też sprostowania błędów i oczywistych omyłek może prowadzić oczywiście na wniosek uprawnionego podmiotu do wyjaśnienia treści decyzji.

Natomiast przystępując do rozpoznania pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej uznać należy, iż zarzuty kasacji odnoszące się do kwestii zmiany daty na decyzji i załączniku do tej decyzji będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa jako nieusprawiedliwione nie zasługiwały na uwzględnienie.

Należy zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że w przedmiotowej sprawie w tym właśnie zakresie mamy do czynienia z typową oczywistą omyłką w dacie na egzemplarzu decyzji będącej w posiadaniu Burmistrza Augustowa jak i w załącznikach do tej decyzji. To wskutek oczywistego błędu w tej decyzji nie zamieszczono pełnej prawidłowej daty, na jednym z kilku przygotowanych jej egzemplarzy.

Niespornym bowiem w rozpoznawanej sprawie pozostaje okoliczność, że inwestor E. Ł. jak trafnie ustalono to w ramach prowadzonego postępowania, posiada decyzję Burmistrza Miasta Augustowa Nr [...]opatrzoną datą [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji budowlanej polegającej na budowie kawiarni w Augustowie przy ul. [...]na działce o nr ewidencyjnym gruntu [...] a decyzję tę odebrał osobiście w dniu [...] kwietnia 1991 r. co wprost wynika z akt administracyjnych. Tą samą decyzję opatrzoną właśnie taką datą [...] r. dysponowało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach w roku 2003 , a więc wbrew stanowisku skarżących nie jest to decyzja pochodząca z prywatnego zbioru inwestora, tylko decyzja która została wprowadzona do obrotu prawnego z taką datą. To również w roku 2003 uruchomiono tryb nadzwyczajny stwierdzenia nieważności wobec tej decyzji z tak precyzyjnie wskazaną datą. Zaś postępowanie nieważnościowe zakończone ostateczną decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r. Nr [...] Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach stwierdzającą nieważność decyzji Burmistrza Miasta Augustowa "z dnia [...] kwietnia 1991r." jako wydaną z naruszeniem ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( art. 156 § 1 pkt. 7 k.p.a. ), jednakże powołując się na art. 158 § 2 k.p.a. Kolegium stwierdziło, że z powodu upływu 10 lat od dnia doręczenia tejże decyzji nie można stwierdzić jej nieważności, zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 26 lutego 2004 r. sygn. akt SA/Bk 1159/03 oddalił skargę na w/w decyzję. Zatem we wskazanym postępowaniu nieważnościowym dysponowano decyzją Burmistrza Augustowa w przedmiocie lokalizacji kawiarni w Augustowie przy ul. [...] oznaczoną datą [...] kwietnia 1991r. i tej treści decyzję oceniano w trybie nadzwyczajnym. Zatem nie budzi wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia było także związane własną decyzją z dnia [...] sierpnia 2003r. To związanie trwa do ustania jej mocy obowiązującej. A skoro decyzja ta w trybie nieważnościowym nie została uchylona, zmieniona ani też nie wygasła to na zasadzie art. 110 k.p.a. niewątpliwie wiązała w postępowaniu o sprostowanie oczywistej omyłki daty decyzji. To zaś nawet obligowało organ administracji do wszczęcia postępowania z urzędu o sprostowanie oczywistej omyłki w zakresie daty przedmiotowej decyzji.

W tych okolicznościach wbrew stanowisku skarżących nie można uznać, że w opisanym wyżej zakresie wystąpiły wątpliwości w odniesieniu do treści decyzji a więc jej daty o jakich mowa w art. 113 § 2 k.p.a. Wątpliwości tej treści występują wówczas gdy decyzja dotknięta jest zawiłościami ustalenia sensu rozstrzygnięcia czy też niejednoznacznościami, która po prostu budzą takie wątpliwości, że wymagają przeprowadzenia postępowania w przedmiocie wyjaśnienia treści decyzji. Taka potrzeba nie zachodziła w odniesieniu do daty wskazywanej decyzji będącej w posiadaniu Burmistrza Augustowa. Przedstawione wyżej przesłanki w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego pozwalają w sposób bezsporny uznać, że w rozpoznawanej sprawie wskutek oczywistej omyłki precyzyjnie nie wskazano daty decyzji - na stronie 1 (pierwszej) decyzji w wierszu 1 (pierwszym) na egzemplarzu decyzji będącym w posiadaniu Burmistrza Augustowa i zasadnie datę wydania: "[...]" zastąpiono datą "[...]", oraz w załączniku do tej decyzji nr 1 i 2 o ustaleniu lokalizacji inwestycji: datę "[...]" zastąpiono datą "[...]".

W ten sposób w opisanym wyżej zakresie dot. daty decyzji ani nie doszło do zmiany ustaleń faktycznych organu, ani tym bardziej do zmiany zawartego w omawianej decyzji rozstrzygnięcia, a oczywistość omyłki uzasadnia słuszność podjętego na podstawie przepisu art. 113 § 1 k.p.a. postanowienia o sprostowaniu.

Warto podkreślić, że do zmiany stanu faktycznego w wyniku sprostowania treści decyzji dochodzi wtedy, gdy organ, używając tej instytucji procesowej, tworzy nowy stan faktyczny sprawy, który nie odpowiada zgromadzonym materiałom dowodowym, albo gdy w ten sposób uzupełnia stan faktyczny, zmieniając swoje ustalenia i przydając im nowy, nieznany dotąd wymiar, mający zupełnie inne znaczenie niż przed sprostowaniem i to nie tylko z punktu widzenia stanu sprawy, ale i samego rozstrzygnięcia. Wówczas niewątpliwie sprostowanie jest nieprawidłowe. W rozpoznawanej sprawie nie można mówić w omawianym zakresie o tego rodzaju naruszeniach.

Ponadto zauważyć należy, że całkowicie nieuprawnione jest stanowisko skarżących podnoszących, że doszło do naruszenia art. 113 § 1 i 3 k.p.a. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie albowiem Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach rozpoznało wniosek Eugeniusza Ławrynowicza z dnia [...] listopada 2007r. o sprostowanie oczywistej omyłki w tej sprawie z pominięciem Burmistrza Augustowa.

Przede wszystkim zarzut ten zgłoszony już w skardze do Sądu pierwszej instancji został prawidłowo oceniony przez ten Sąd, który trafnie wskazał, że nie doszło w ramach rozpoznawanej sprawy do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania. Postępowanie w rozpoznawanej sprawie zostało uruchomione nie pismem procesowym w toku postępowania E. Ł. z dnia [...] listopada 2007r., które błędnie oceniane jest przez skarżących jako odrębny wniosek wszczynający postępowanie w tej sprawie. Twierdzenie takie skarżących jest zupełnie dowolne albowiem jak wynika już z samego postanowienia wydanego przez Burmistrza Miasta Augustowa z dnia [...] listopada 2007r. nr [...] ten organ administracji działał na podstawie wniosków M. W. z dnia [...] kwietnia 2005r. oraz z dnia [...] kwietnia 2005r., które dołączone zostały do akt administracyjnych. To, że skarżący domagał się w toku postępowania wycofania tychże wniosków czemu jednakże sprzeciwiały się pozostałe strony tego postępowania nie może prowadzić do wniosku, że brak umorzenia w tym zakresie stanowi naruszenie prawa mające istotny wpływ na wynik niniejszego postępowania. Niewątpliwie trafnie Sąd pierwszej instancji w motywach swego rozstrzygnięcia podniósł, iż postępowanie w trybie art. 113 § 1 k.p.a. może również toczyć się z urzędu, jeżeli rzeczywiście taka potrzeba występuje, nawet jeżeli wniosek zostanie cofnięty. W rozpoznawanej sprawie dotyczącej sprostowania oczywistej omyłki nie ma istotnego znaczenia to czy postępowanie wszczęto z urzędu czy też na wniosek uprawnionego podmiotu, skoro obie formy są dopuszczalne i rzeczywiście zachodziła w okolicznościach tej sprawy potrzeba sprostowania oczywistej omyłki we wskazywanej decyzji Burmistrza Augustowa w zakresie jej daty, o czym przesądziło już wskazywane wyżej postępowanie nieważnościowe.

Również wbrew zarzutom skargi kasacyjnej trafnie przyjął Sąd pierwszej instancji przedstawiając do tego właściwą argumentację, że skarżącym w toku postępowań zagwarantowano obronę ich praw, w tym zasadnie uznano, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy w szczególności nie doszło do naruszenia art. 6, 8, 9, 10 i 15 k.p.a.

Nie można także Sądowi pierwszej instancji zarzucić naruszenie art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zakresie opisanym w kasacji. Strona wymienia bowiem szereg decyzji, postanowień i konkretnie oznaczonych pism zarzucając Sądowi pierwszej instancji pominiecie ich w zgromadzonym materiale dowodowym, bez wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn ich pominięcia oraz brak wskazania strony skarżącej.

Przepis art. 141 § 4 ustawy procesowej określa, że uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze , stanowiska pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazanie co do dalszego postępowania.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w szczególności jeżeli uwzględni się zarzuty kasacji i ich motywację a odnoszącą się do tego naruszenia prawa procesowego nie można przyjąć, że powyższa norma została naruszona.

Przede wszystkim w rozumieniu art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwięzłe przedstawienie sprawy oznacza konieczność przedstawienia poszczególnych elementów uzasadnienia wyroku. Cecha zwięzłości odnosi się do wszystkich elementów uzasadnienia wyroku. Zwięzłe przedstawienie stanu faktycznego sprawy powinno obejmować relacje z dotychczasowego przebiegu postępowania administracyjnego w sprawie do rozprawy przed sadem administracyjnym. Ta część uzasadnienia powinna obejmować te kwestie, które są niezbędne do wyczerpującego przedstawienia pozostałych zagadnień, stanowiących kolejne elementy uzasadnienia wyroku. Takie uzasadnienie Sądu nie może zawierać opisu wszystkich pism i wniosków stron składanych w toku postępowania jak tego domagają się skarżący lecz wyłącznie te, które są istotne z punktu badania legalności zaskarżonych rozstrzygnięć i mające wpływ na ich ocenę. Poza tym Sąd rozpoznając zarzuty skargi odniósł się do kwestii istotnych z punktu widzenia tej sprawy , dokonując oceny poglądów przestawionych przez skarżących w tym naruszenia zasady instancyjności, kwestii cofnięcia wniosków o dokonanie sprostowania . Odrębną kwestią jest to, że Sąd pierwszej instancji wadliwie zastosował tryb prostowania oczywistej omyłki pisarskiej w odniesieniu do numerów działek lecz to naruszenie prawa zostało uwzględnione przez Naczelny Sąd Administracyjny w ramach innego zarzutu omówionego szczegółowo we wstępnej części niniejszego uzasadnienia.

Natomiast dalej wyjaśniając brak podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia art. 141 § 4 ustawy procesowej Sąd pierwszej instancji nie mógł wbrew zarzutom skargi kasacyjnej uwzględnić w swych rozważaniach postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia [...] lutego 2008r.na które powołują się skarżący gdyż to zostało podjęte już po wydaniu zaskarżonego postanowienia z dnia [...] stycznia 2008r. Natomiast istotą sądowej kontroli badania legalności zaskarżonego do Sądu administracyjnego aktu jest czynienie tego z uwzględnieni stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonego aktu i na podstawie materiału dowodowego zebranego do chwili jego wydania. Zmiana stanu prawnego czy też faktycznego po wydaniu rozstrzygnięcia nie wpływa na wynika sądowej kontroli legalności. Stąd też wskazywane postanowienie nie mogło mieć jakiegokolwiek wpływu na treść wydanego wyroku stąd też zasadnie nie wspomniano tym w motywach wyroku.

Konkludując w ramach przedstawionych wyżej rozważań przyjąć należy, iż wobec przytoczenia w części usprawiedliwionych zarzutów, skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie.

Z wymienionych zatem przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 i art. 203 pkt.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm.) orzekła jak w sentencji.