![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę, Komunalizacja mienia, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Uchylono decyzję I i II instancji, I SA/Wa 1967/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-08-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I SA/Wa 1967/07 - Wyrok WSA w Warszawie
|
|
|||
|
2007-12-11 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie | |||
|
Agnieszka Miernik Ewa Dzbeńska /przewodniczący sprawozdawca/ Iwona Kosińska |
|||
|
6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę | |||
|
Komunalizacja mienia | |||
|
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji | |||
|
Uchylono decyzję I i II instancji | |||
|
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 28, art.9, art. 145 par. 1 pkt 4 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity Dz.U. 1990 nr 32 poz 191 art. 5 ust. 1 Ustawa z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c, art. 152 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Tezy
Skarżącemu, który legitymuje się prawem użytkowania wieczystego do gruntu przysługuje przymiot strony w postępowaniu komunalizacyjnym. |
||||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie WSA Iwona Kosińska Asesor WSA Agnieszka Miernik Protokolant Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej 1. uchyla zaskarżona decyzję oraz decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. |
||||
Uzasadnienie
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...], o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1992 r. nr [...] o stwierdzeniu nabycia przez Miasto P. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej w P. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], ark. mapy [...], jako działka nr [...] o pow. [...] m², uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...]. Decyzje oparto na następującym stanie faktycznym i prawnym: Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] marca 1992 r. stwierdził na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191 ze zm.) nabycie z mocy prawa przez Miasto P. nieodpłatnie własności nieruchomości położonej w P. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów w jednostce ewidencyjnej [...], obręb [...], ark. mapy [...], jako działka nr [...] o pow. [...] m², uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...]. Powyższa decyzja uprawomocniła się z dniem [...] kwietnia 1992 r. Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] marca 1992 r. wystąpił R. K., podnosząc, że w jego ocenie została ona podjęta z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ ingeruje w prawa wnioskodawcy wynikające z faktu, że jest on użytkownikiem wieczystym - w [...] części – skomunalizowanego gruntu, na którym posadowiony jest m. in. budynek mieszkalny położony w P. przy ul. [...], oraz jest on właścicielem wyodrębnionego lokalu mieszkalnego nr [...], znajdującego się w tym budynku. Wnioskodawca wskazał ponadto, że lokal ten nabył na własność przed dniem 27 maja 1990 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. po rozpatrzeniu wniosku R. K. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej, wskazując na brak legitymacji wnioskodawcy do zgłaszania żądania stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...]. Minister podniósł, iż z analizy akt sprawy wynika, że wnioskodawca nie posiadał w dniu 27 maja 1990 r. tytułu prawnego do władania nieruchomością położoną w P. przy ul. [...] i w związku z powyższym nie przysługuje mu przymiot strony postępowania komunalizacyjnego, a skoro tak, to nie może on skutecznie żądać podjęcia działań nadzorczych wobec ostatecznej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1992 r. Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpił R. K., wskazując, że organ I instancji błędnie zinterpretował jego interes do występowania w sprawie. Podniósł, że Skarb Państwa zagwarantował mu nabycie własności lokalu w budynku przy ul. [...] w P. poprzez nadanie udziału w wieczystym użytkowaniu części działki pod tym budynkiem, przez co grunt ten nie może stać się własnością komunalną. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2007 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] lutego 2006 r. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowo-administracyjnym komunalizacja gruntów państwowych dotyczy stosunków własnościowych zachodzących pomiędzy Skarbem Państwa a gminami. Stronami postępowania komunalizacyjnego są Skarb Państwa jako właściciel mienia, właściwa gmina, która mienie to przejmuje oraz osoby powołujące się na dokumenty świadczące, że im a nie Skarbowi Państwa przysługiwało w dniu 27 maja 1990 r. prawo własności do komunalizowanego mienia. Nie ogranicza to ewentualnych praw osób trzecich, w tym wynikających z posiadanego prawa użytkowania wieczystego części gruntu, których to praw osoby te mogą dochodzić w toku odrębnych postępowań w stosunku do gminy, na mocy art. 9 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające (...). Minister wskazał, że zgromadzone w aktach sprawy dokumenty nie pozostawiają wątpliwości, iż w dniu 27 maja 1990 r. wnioskodawca nie dysponował tytułem własności do nieruchomości położonej w P. przy ul. [...], a tym samym nie może być uznany za stronę postępowania komunalizacyjnego. Od decyzji z dnia [...] października 2007 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł R. K. podnosząc, iż jest ona niezgodna z prawem. W uzasadnieniu skargi wskazał, że nie jest możliwe, by skarżącemu nie przysługiwało prawo strony w postępowaniu komunalizacyjnym, skoro jego mieszkanie uległo komunalizacji wraz z całym skomunalizowanym domem. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje: skarga jest uzasadniona. W niniejszej sprawie Sąd w pierwszym rzędzie poddał analizie okoliczność, czy skarżącemu służył przymiot strony w postępowaniu nadzorczym. Okoliczność ta ma decydujące znaczenie dla podjęcia decyzji w przedmiocie wszczęcia postępowania nadzorczego, bowiem z wnioskiem o jego wszczęcie może wystąpić jedynie uprawniony podmiot. Na wstępie należy przypomnieć, że stroną w postępowaniu administracyjnym jest ten, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek (art. 28 kpa). W postępowaniu komunalizacyjnym, prowadzonym na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, stroną jest Skarb Państwa i właściwa gmina, na której rzecz następuje przekształcenia własnościowe, a także ten, kto wykaże, iż ma tytuł prawnorzeczowy do objętej postępowaniem komunalizacyjnym nieruchomości. Skarżący legitymuje się takim tytułem, bowiem jest użytkownikiem wieczystym części komunalizowanej nieruchomości. Fakt ten umknął uwadze rozpoznającego sprawę organu, choć okoliczność ta znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym (wypis z księgi wieczyste, a także wypis z ewidencji gruntów). Użytkowanie wieczyste jest wprawdzie prawem do rzeczy cudzej, to jednak tak istotnie różni się od ograniczonych praw rzeczowych, że stanowi ogniwo pośrednie między własnością a ograniczonymi prawami rzeczowymi. Za przyjęciem takiego poglądu przemawia umiejscowienie w Kodeksie cywilnym przepisów o użytkowaniu wieczystym pomiędzy własnością a ograniczonymi prawami rzeczowymi. Uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane zostały na podobieństwo uprawnień właściciela: stosunki pomiędzy właścicielem gruntu a użytkownikiem wieczystym reguluje umowa notarialna o oddanie gruntu w użytkowanie, prawo to można nabyć w drodze dziedziczenia, zbycia, działu spadku, podziału majątku wspólnego małżonków czy zniesienia współużytkowania wieczystego. Reasumując stwierdzić należy, że skarżącemu, który legitymuje się prawem użytkowania wieczystego do gruntu przysługuje przymiot strony w postępowaniu komunalizacyjnym. Oznacza to, że skarżący miał legitymację do wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania nadzorczego. Nie będąc związany granicami skargi, Sąd stwierdza, że rozpoznając wniosek organ nie wyjaśnił czego domaga się skarżący. Z treści wniosku z dnia 26 marca 2004 r. str. 5 wynika, że skarżący żąda "wznowienia postępowania oraz stwierdzenia nieważności decyzji". W tej sytuacji rzeczą organu jest ustalenie treści żądania i pouczenie skarżącego stosownie do zasady określonej w art. 9 kpa o przysługującym skarżącemu prawie wynikającym z treści art. 145 § 1 pkt 4 kpa. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). |