Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska (spr.) Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 6 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 stycznia 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 316/11 w sprawie ze skargi W. S. na bezczynność Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. S. na bezczynność Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Sąd I instancji wskazał, że skarżący wrócił się do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie, na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej o pilne udzielenie informacji:

1) jaka jest podstawa prawna funkcjonowania p.o. PINB w W. Zbigniewa Aleksandrowicza i wniósł o wskazanie precyzyjnych przepisów prawa w szczególności;

2) czy został powołany na stanowisko zgodnie z wymogami art. 86 ust. 1 Prawa budowlanego, jeżeli tak, to zawarł prośbę o wydanie mu aktu powołania;

3) czy został wyznaczony do tymczasowego pełnienia obowiązków, jeżeli tak, to na jakiej konkretnej podstawie prawnej, na jaki okres, z jakim zakresem obowiązków i uprawnień, ze wskazaniem precyzyjnej podstawy prawnej tego umocowania. Dalej wniósł o wydanie odpisu aktu wyznaczenia lub powierzenia pełnienia obowiązków;

4) w jakiej dacie zakończyła urzędowanie dotychczasowa PINB w W. B. B., czy zrezygnowała z pełnienia funkcji, czy doszło do jej odwołania, a jeżeli tak to jakie były tego powody. Jeżeli doszło do odwołania, to wniósł o wydanie odpisu wniosku MWINB do Starosty o odwołanie lub odpisu korespondencji ze starostą, w sprawie uzgodnienia odwołania, jeżeli taka była prowadzona. Jeżeli uzgodnień dokonano ustnie, wydanie odpisów, notatek służbowych sporządzonych w tej sprawie.

W odpowiedzi na wniosek z dnia 2 sierpnia 2011 r. pismem z dnia 24 sierpnia 2011 r. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego poinformował, że pełniący obowiązki PINB w W. Z. A. nie został powołany w oparciu o art. 86 ust. 1 Prawa budowlanego, a informacja o osobie pełniącej obowiązki PINB w W. znajduje się również w Biuletynie Informacji Publicznej Powiatu Wołomińskiego na stronie www.bip.powiat-wolominski.pl.

Dalej wyjaśnił, że zgodnie ze stanowiskiem zawartym w komentarzu do Prawa budowlanego, osobę pełniącą obowiązki powiatowego inspektora nadzoru budowlanego powołuje starosta do czasu ustania przeszkód lub powołania nowego inspektora. Wskazał nadto, że w kwestii powołania pełniącego obowiązki organu powiatowego był wnioskujący wielokrotnie informowany przez organ między innymi w piśmie z dnia 23 września 2010 r. Oświadczył, że osoba pełniąca obowiązki powiatowego organu nadzoru budowlanego posiada takie same obowiązki i kompetencje jak Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego. Jedynym ograniczeniem ich obowiązywania i wykonywania, jest ich czasowość, tj. do czasu ustania przeszkód lub powołania nowego inspektora.

Podał, że B. B. została odwołana ze stanowiska z dniem 23 lipca 2011 r. na wniosek MWINB.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. W. S. złożył skargę na bezczynność Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, wnosząc o zobowiązanie go do niezwłocznego udzielenia żądanej informacji, stwierdzenie rażącego naruszenia prawa i wymierzenie organowi grzywny.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przytaczając treść przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (DzU. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) stwierdził, że Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w sprawie niniejszej udzielił informację zgodnie z wnioskiem.

Sąd wskazał, iż na rozprawie przed Sądem pełnomocnik skarżącego przyznał, że otrzymał informację odnośnie pkt 2 i 4 i podtrzymał żądanie udzielenia informacji odnośnie pkt 1 i 3.

Zdaniem Sądu, w piśmie z dnia 24 sierpnia 2011 r. została zawarta odpowiedź dotycząca pkt 1 i 3 zapytania. Organ odpowiedział, że Z. A. na stanowisko p.o. PINB w W., nie został powołany na podstawie art. 86 ust. 1 Prawa budowlanego i wskazał interpretację tej sytuacji prawnej wyrażoną w Komentarzu. Prawo budowlane, Robert Dziewiński, Paweł Ziemski, Dom Wydawniczy ABC, wyd. II, s. 321. Dalej podał, że osoba pełniąca obowiązki powiatowego organu nadzoru budowlanego posiada takie same obowiązki i kompetencje jak Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego. Jedynym ograniczeniem ich obowiązywania i wykonywania przez tę osobę jest czasowość, tj. do czasu ustania przeszkód lub powołania nowego inspektora.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł W. S. reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu.

Wyrok zaskarżono w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj.:

1) art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) przez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. przez wadliwe uzasadnienie wyroku, nieodpowiadające wymogom określonym w tym przepisie, a polegające na nieadekwatności uzasadnienia do przedmiotu skargi oraz na braku oceny prawnej zarzutów podniesionych przez skarżącego;

2) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. przez niedostrzeżenie przez Sąd naruszenia przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej: ustawa o d.d.i.p.) oraz art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, i przez to niezasadne oddalenie skargi;

3) art. 155 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 13 ustawy o d.d.i.p. poprzez brak podjęcia działań sygnalizacyjnych wobec ewidentnego występowania w stanie faktycznym sprawy istotnych naruszeń prawa.

W oparciu o powyższe zarzuty kasacyjne wniesiono o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, ewentualnie na podstawie art. 156 p.p.s.a. o zobowiązanie organu do merytorycznego rozpatrzenia wniosku oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy i w związku z tym podlegała oddaleniu.

Wskazać należy, że Sąd I instancji stosownie do swoich kompetencji dokonał kontroli legalności podjętych przez organ działań. Natomiast fakt, że skarżący nie zgadza się z przyjętą przez Sąd I instancji oceną, nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 1 § 1 i 2 cyt. ustawy o ustroju sądów administracyjnych.

Nie jest również zasadny zarzut naruszenia przez Sąd art. 141 § 4 p.p.s.a. Przepis ten określa elementy jakie powinno zawierać uzasadnienie wyroku i zaskarżony wyrok w pełni odpowiada ustawowym wymogom.

Wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej Sąd w sposób jednoznaczny przesądził, że organ, zgodnie z wnioskiem skarżącego, udostępnił stosowną informację publiczną dot. powierzenia określonej osobie pełnienia obowiązków powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Stanowisko to jest prawidłowe, a Sąd I instancji nie naruszył wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 61 Konstytucji RP.

Prawo skarżącego do udostępnienia informacji publicznej nie zostało naruszone, organ udostępnił bowiem skarżącemu posiadaną informację publiczną. Wskazać należy, że zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. ustawy organ zobowiązany jest udostępnić informacje publiczne będące w jego posiadaniu. Bezsporne jest, że to Starosta Wołomiński a nie Mazowieckie Wojewódzki Inspektor Nadzoru powierzył Z. A. pełnienie obowiązków powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. W związku z tym to Starosta Wołomiński posiada informacje co do trybu tego powierzenia.

Notabene skarżący zwrócił się również do tego Starosty o udostępnienie informacji publicznej w tym zakresie, jak wynika z akt sprawy I OSK 1380/12, które zostały dopuszczone jako dowód w niniejszej sprawie, Starosta Wołomiński udostępnił skarżącemu stosowne informacje dotyczące powierzenia obowiązków powiatowego inspektora nadzoru budowlanego.

Tym niemniej Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w swoim piśmie odnosił się również do trybu powierzenia tych obowiązków, wskazując określone przepisy prawne. Przy czym fakt, że zdaniem skarżącego nie wskazano konkretnych przepisów prawa pozwalających Staroście na powierzenie określonych obowiązków, a więc nie udostępniono informacji publicznej danej osobie, nie ma znaczenia dla oceny prawidłowości udostępnienia przedmiotowej informacji publicznej. Organ bowiem udostępnia te informacje publiczne, które posiada i w tym zakresie nie można zarzucić mu bezczynności. Natomiast kontroli sądu administracyjnego, w ramach niniejszego postępowania, nie podlega sama merytoryczna treść udostępnionej informacji i ocena czy wskazano prawidłowe przepisy odnoszące się do możliwości powierzenia obowiązków powiatowego inspektora nadzoru.

Dodać również należy, iż skład orzekający w niniejszej sprawie podziela pogląd prezentowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, że przy żądaniu informacji o obowiązującym prawie nie mają zastosowania przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z art. 1 ust. 2. Dostęp bowiem do treści aktów prawnych (z wyjątkiem aktów nieogłosznych i ich projektów) regulowany jest odrębną ustawą dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449 ze zm.).

Jeżeli więc skarżący chce uzyskać informację o obowiązującym prawie to nie może w tym zakresie wykorzystywać ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 155 § 1 p.p.s.a., to stwierdzić należy, że jest on całkowicie chybiony. Bowiem w sytuacji gdy Sąd nie stwierdził naruszenia prawa przez organ, to oczywiste jest, że nie miał podstaw do zastosowania instytucji sygnalizacji.

Z tych wszystkich względów uznając, że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionej podstawy, Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu orzeka, zgodnie z kompetencjami Wojewódzki Sąd Administracyjny.