Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Żaden ze wskazanych przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na adresata wniosku o jej udostępnienie, obowiązku sporządzania odpisu żądanego dokumentu, a z art. 12 ust. 2 ustawy wprost wynika, że wystarczające dla uwzględnienia wniosku jest skopiowanie dokumentacji. Należy w tej sytuacji uznać, że „sposób i forma udostępnienia informacji publicznej wskazane we wniosku, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy muszą mieścić się w ogólnych sposobach i formach udostępniania informacji publicznej określonych w jej przepisach. Przesłanie kserokopii dokumentu zawierającego informację publiczną wyczerpuje zatem żądanie wniosku o udostępnienie treści i postaci tego dokumentu. Nie można wobec tego zarzucać bezczynności organowi, który spełnił żądanie wniosku przez nadesłanie kserokopii a nie odpisu wskazanego w nim dokumentu. Adresat wniosku wypełnił bowiem ciążący na nim obowiązek udostępnienia informacji publicznej przez doręczenie kopii lub wydruku żądanego dokumentu.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2012 r. sygn. akt II SAB/Wa 207/11 w sprawie ze skargi W. S. na bezczynność Rady Gminy K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 5 maja 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2012 r., sygn. akt II SAB/Wa 207/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę W. S. na bezczynność Rady Gminy K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 5 maja 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w dniu 30 maja 2011 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Rady Gminy K. polegającą na udzieleniu skarżącemu niepełnej informacji publicznej wnioskowanej pismem z dnia 5 maja 2011 r.

W uzasadnieniu skargi wymieniony podniósł, iż pismem z dnia 5 maja 2011 r. zwrócił się do Rady Gminy K. o pilne wydanie mu odpisów uchwał Rady Gminy podjętych w latach od 2002 r. do dnia złożenia wniosku, mianowicie:

1) uchwał określających wysokości sum, do której zarząd gminy mógł/może samodzielnie zaciągać zobowiązania,

2) uchwał w sprawie przyjęcia zadań z zakresu administracji rządowej.

Wnioskodawca zastrzegł, iż jeżeli uchwały te zostały opublikowane w BlP Urzędu, wnosi o precyzyjne wskazanie linków, pod którymi są one rzeczywiście dostępne.

Po upływie 14-dniowego ustawowego terminu do udzielenia informacji publicznej, w dniu 23 maja 2011 r. skarżący otrzymał pismo Rady Gminy, wskazujące interesujące wnioskodawcę uchwały Rady Gminy oraz informujące, że ich treść znajduje się w BlP Urzędu. Skarżony podmiot udzielił również odpowiedzi na drugie pytanie wniosku.

Po dokonaniu sprawdzenia informacji wnioskodawca stwierdził, iż zapewnienia Rady Gminy K. są nieprawdziwe, bowiem zakładki w BIP nie zawierają pełnej żądanej informacji. W tej sytuacji nie doszło do wydania informacji publicznej, zgodnie z wnioskiem z dnia 5 maja 2011 r. Skarżony podmiot nie podjął czynności zgodnie z ustawą, a zatem pozostaje w bezczynności. W związku z powyższym wniosek skarżącego o zobowiązanie Rady Gminy K. do udzielenia wnioskowanej informacji publicznej jest uzasadniony.

W odpowiedzi na skargę Przewodnicząca Rady Gminy K. wniosła o oddalenie skargi, ewentualnie o jej odrzucenie. Zdaniem organu zobowiązanego nie pozostaje on w bezczynności, bowiem w dniu 20 maja 2011 r. dokonał stosownej czynności materialno-technicznej, udzielając skarżącemu informacji w przedmiotowej sprawie. Skarżący otrzymał wyczerpującą odpowiedź na wniosek. Organ podał tytuły uchwał, w których zawarta jest informacja żądana wnioskiem oraz poinformował skarżącego o ich dostępności w BlP. Ponadto organ szczegółowo poinformował skarżącego gdzie w BIP znajdują się wymienione dokumenty, podając ścieżkę dostępu oraz numery, tytuły i daty podjęcia uchwał, w których zawarta jest żądana wnioskiem informacja. Sformułowane w skardze zarzuty są opiniami zainteresowanego i nie mogą być traktowane jako żądanie udzielenia informacji publicznej, na którą nie została udzielona odpowiedź.

Pełnomocnik skarżącego (ustanowiony w sprawie z urzędu) w piśmie procesowym z dnia 23 stycznia 2012 r. popierającym skargę, podniósł, iż skarżący nie uzyskał wnioskowanej przez siebie w piśmie z dnia 5 maja 2011 r. informacji publicznej, w sposób zgodny ze złożonym wnioskiem, ponieważ wnioskował o udostępnienie mu odpisów przedmiotowych uchwał. Gmina K. może powołać się na opublikowanie tych uchwał w BlP, ale pod warunkiem, iż porównanie zakresu żądania wyrażonego we wniosku o udostępnienie informacji publicznej z zakresem informacji znajdujących się w BlP uprawnia do twierdzenia, iż są one identyczne. Tymczasem Gmina K. wskazała w odpowiedzi na wniosek skarżącego między innymi uchwałę nr (...) z dnia (...) maja 2007 r., która jest opublikowana w BIP, lecz bez dziewięciu załączników, które stanowią jej integralną część, a uchwała nr (...) z dnia (...) grudnia 2009 r. dotyczy zmiany studium i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy i nie dotyczy przedmiotowego wniosku. W ocenie skarżącego brak jest uchwały Rady Gminy K. w zakresie upoważnienia do zaciągania zobowiązań przez Wójta do określonej wysokości za rok 2009. Skarżący wnosił także o udostępnienie mu odpisów wnioskowanych dokumentów, jeśli więc istnieje rozbieżność pomiędzy informacjami zawartymi w BlP, a wnioskowanymi to Gmina K. powinna udzielić informacji w drodze pisemnej, żądając ewentualnie odpowiedniego zwrotu kosztów za sporządzenie tych odpisów. Zatem w ocenie skarżącego nie doszło do pełnego udostępnienia wnioskowanej przez niego informacji publicznej, co czyni jego skargę w pełni uzasadnioną.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji wskazał, iż jak wynika z akt sprawy, w odpowiedzi na żądanie skarżącego z dnia 5 maja 2011 r. Rada Gminy K. skierowała do niego pismo z dnia 20 maja 2011 rok., w którym poinformowała, iż cyt.: "(...) informacja o wysokości sumy, do której zarząd gminy, a od końca 2002 roku – wójt gminy może samodzielnie zaciągać zobowiązania jest zawarta w uchwale w sprawie uchwalenia budżetu lub zmian do budżetu gminy. Od 2002 r. Rada Gminy podjęła jedną uchwałę określającą wysokość sumy, do której zarząd gminy mógł samodzielnie zaciągać zobowiązania – Uchwała Nr (...) z dnia (...) maja 2002 roku o zmianie uchwały Nr (...) Rady Gminy w K. z dnia (...) grudnia 2001 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na 2002 rok (dokument dostępny w BlP, ścieżka dostępu dla podanych w piśmie uchwał: www.klembow.pl (BlP ( Zawiadomienia, Uchwały, Protokoły sesji ( wybrany rok ( numer uchwały). Po wejściu w życie ustawy z dnia 20 czerwca 2002 r. o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta miasta, zarząd gminy został zastąpiony przez wójtów (burmistrzów lub prezydentów). Rada Gminy podjęła następujące uchwały określające wysokości kwot, do których wójt gminy może samodzielnie zaciągać zobowiązania: Uchwała Nr (...) z dnia (...) marca 2003 roku w sprawie ustalenia budżetu gminy na 2003 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) lutego 2004 roku w sprawie ustalenia budżetu gminy na 2004 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) marca 2005 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na 2005 rok; Uchwała Nr (...) z dnia 28 grudnia 2005 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na 2006 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) marca 2006 roku w sprawie zmian w budżecie gminy K. na 2006 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) grudnia 2006 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na rok 2007; Uchwała Nr (...) z dnia (...) maja 2007 roku w sprawie zmian w budżecie gminy K. na 2007 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) listopada 2007 roku w sprawie zmian w budżecie gminy K. na 2007 rok; Uchwała Nr (...) z dnia (...) grudnia 2007 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na rok 2008; Uchwała Nr (...) z dnia (...) grudnia 2009 roku w sprawie uchwalenia budżetu gminy na rok 2010; Uchwała Nr (...) z dnia (...) lutego 2010 roku w sprawie zmian w budżecie gminy na rok 2010; Uchwała Nr (...) z dnia (...) stycznia 2011 roku w sprawie uchwalenia budżetu Gminy K. na rok 2011 (wymienione uchwały są dostępne w BlP na stronie internetowej www.klembow.pl, zgodnie z podaną wcześniej ścieżką dostępu); Uchwała Nr (...) z dnia (...) grudnia 2008 roku w sprawie uchwalenia budżetu Gminy K. na rok 2009 (kopia w załączeniu). Odnośnie drugiego punktu wniosku informuję, że od 2002 roku do dnia dzisiejszego Rada Gminy K. nie podjęła żadnej uchwały w sprawie przyjęcia zadań z zakresu administracji rządowej. W przytoczonym okresie Gmina K. wykonywała i wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej nałożone na nią ustawami i rozporządzeniami".

Zdaniem Sądu pierwszej instancji, analiza treści udzielonej skarżącemu odpowiedzi wskazuje, iż jego wniosek z dnia 5 maja 2011 r. został załatwiony w całości, poprzez wskazanie aktów prawnych regulujących interesujące wnioskodawcę kwestie, a także poinformowanie o sposobie poszukiwania tych aktów w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu. Tym samym nie można zarzucić organowi bezczynności w stosunku do wniosku strony z dnia 5 maja 2011 r.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w piśmie procesowym strony z dnia 23 stycznia 2012 r. Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w istocie Rada Gminy K. w piśmie skierowanym do skarżącego z dnia 20 maja 2011 r., w zakresie informacji obejmującej upoważnienie do zaciągania zobowiązań przez Wójta do określonej wysokości za rok 2009, nie odesłała do uchwały opublikowanej w BIP Urzędu, albowiem zawierającą tę informację kopię uchwały Nr (...) z dnia (...) grudnia 2008 r. w sprawie uchwalenia budżetu Gminy K. na rok 2009 udostępniła stronie w załączeniu do przedmiotowego pisma. Natomiast omyłkowe wskazanie w tym piśmie uchwały nr (...) z dnia 17 grudnia 2009 r., dotyczącej zmiany studium i kierunku zagospodarowania przestrzennego Gminy, nie rzutuje w jakikolwiek sposób na kompletność udzielonej odpowiedzi na złożone zapytanie. Jeżeli natomiast zapoznanie się z treścią uchwały z dnia (...) maja 2007 r. nr (...) w BIP Urzędu nie zadowalało skarżącego, to powinien on zwrócić się do organu z wnioskiem uzupełniającym żądanie o udostępnienie załączników do tej uchwały. Tego zaś skarżący nie uczynił przed wniesieniem skargi do Sądu, jak też i w samej skardze. Zarzut ten został podniesiony dopiero przez pełnomocnika strony w dniu rozprawy. Organ nie miał więc możliwości zweryfikowania zajętego w sprawie stanowiska i ewentualnego udzielenia odpowiedzi uzupełniającej na konkretnie określone żądanie. Z uwagi na szeroki i ogólny zakres informacji wnioskowanej w piśmie z dnia 5 maja 2011 r., jak też określony przedmiot żądania – uchwały Rady Gminy w K. bez wskazania, że stronie chodzi także o konkretne załączniki do uchwały – organ podając datę, nr i przedmiot uchwały oraz określając sposób dostępu w BIP działał w dobrej wierze. Bez sygnalizacji ze strony skarżącego, organ miał prawo pozostawać w przekonaniu, że udzielił wnioskodawcy wyczerpującej informacji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł W. S., zarzucając mu:

1) naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ w zw. z art. 151 p.p.s.a. poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego, w szczególności w zakresie uznania, iż opublikowanie uchwały budżetowej (...) z dnia (...) maja 2007 r. bez dziewięciu załączników do niej jest spełnieniem ustawowego obowiązku w zakresie udzielenia wnioskowanej informacji publicznej, a nadto, iż przesłanie kopii uchwały (...) z dnia (...) grudnia 2008 r. zamiast jej odpisu, także stanowi spełnienie ustawowego obowiązku w zakresie udzielenia informacji publicznej;

2) naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z art. 10 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez uznanie, iż Gmina K. udzieliła skarżącemu wnioskowanej przez niego informacji publicznej w pełnym wnioskowanym zakresie i wnioskowanej przez niego formie, w szczególności poprzez uznanie, iż załączenie kopii jednej z uchwał zamiast jej odpisu wyczerpuje obowiązek Gminy K. w zakresie udzielania wnioskowanej informacji publicznej.

Powołując się na wymienione podstawy skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

W motywach skargi kasacyjnej wskazano, iż Sąd pierwszej instancji nie wskazał na jakiej podstawie prawnej skarżący był zobowiązany do dalszego sprecyzowania swojego wniosku, jeśli Gmina K. w Biuletynie Informacji Publicznej publikuje uchwałę budżetową, ale bez jej załączników, co czyni taką uchwałę całkowicie niekompletną i której to publikacji nie sposób uznać za spełnienie dostępu do informacji publicznej w tym zakresie. Jeśli organ władzy publikuje daną uchwałę w BIP to jest zobligowany do jej publikacji w całości, a nie w okrojonej formie, ponieważ w ten sposób wypacza samą istotę dostępu do informacji publicznej. Ocena Sądu, iż tym zakresie skarżący powinien był raz jeszcze złożyć kolejny wniosek jest nieuprawniona i zbyt daleko idąca i w ocenie skarżącego nie znajdująca uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym. Opublikowanie tylko części wnioskowanej uchwały wiązało się z pewnymi zabiegami technicznymi ze strony Gminy K. i musiało mieć zamierzony cel. Jest rzeczą niespotykaną, iż w BIP publikuje się tylko wybrane fragmenty uchwał, a nie ich całość. W tych okolicznościach skarżący nie miał obowiązku składania kolejnego wniosku precyzującego także jego wolę zapoznania się z załącznikami do uchwały budżetowej z 23 maja 2007 r. Nadto w swoim wniosku z dnia 5 maja 2011 r. skarżący wnioskował o doręczenie mu odpisów tych uchwał, a w odniesieniu do uchwały nr (...) z dnia (...) grudnia 2008 r. otrzymał tylko jej kopię, a nie odpis, co nie spełnia udzielania mu informacji publicznej we wnioskowanym przez niego zakresie co do formy udzielenia tej informacji. Sąd w uzasadnieniu do wyroku z dnia 23 stycznia 2012 r. w ogóle nie odniósł się do tego zarzutu skarżącego, aczkolwiek w innej sprawie WSA w wyroku z dnia 15 lutego 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 319/10 uznał, iż doręczenie kopii wnioskowanych dokumentów zamiast ich odpisów narusza zobowiązanie organu władzy w zakresie dostępu do informacji publicznej i jest jego bezczynnością. Jest poza sporem, iż w tym zakresie Gmina K. nie żądała od skarżącego ewentualnego zwrotu kosztów, jaki byłaby zobowiązana ponieść udzielając informacji w tej formie. Zatem w tym zakresie nie sposób podzielić stanowiska Sądu, iż Gmina K. w tym zakresie nie pozostawała w bezczynności z udzieleniem skarżącemu wnioskowanej informacji.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Rada Gminy K. wniosła o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ w zw. z art. 151 p.p.s.a. poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego i przyjęcie, ze opublikowanie uchwały bez przynależnych do niej załączników oraz przesłanie kopii jednej z uchwał spełniało w pełnym zakresie żądanie wniosku.

Trzeba przede wszystkim wskazać, że stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budzi żadnych wątpliwości. Zarówno treść wniosku jak i pismo z dnia 20 maja 2011 r. będące odpowiedzią na wniosek, zostały poddane ocenie sądu, który wskazał, że wnioskodawca domagał się uchwały Rady Gminy, nie domagał się natomiast załączników. Organ udostępniając treść uchwały działał wobec tego w dobrej wierze i zgodnie z wyartykułowanym przez wnioskodawcę żądaniem wniosku. Pogląd ten uznać trzeba za słuszny. Przypomnienia wymaga również treść art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, z którego wynika, że udostępniana na wniosek jest informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium.

Tak więc trafnie Sąd I instancji uznał, że pismo z dnia 20 maja 2011 r. wskazujące adresy internetowe, pod którymi umieszczone zostały żądane przez wnioskodawcę uchwały Rady Gminy wraz z załączoną do niego kserokopią jednej z uchwał w pełni wyczerpują żądanie wniosku.

Drugi z zarzutów skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z art. 10 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 1 i 2 u.d.i.p. wymaga odpowiedzi na pytanie czy wnioskodawca realizujący prawo do dostępu do informacji publicznej może skutecznie żądać odpisu wskazanego we wniosku dokumentu, czy też jego żądanie jest w pełni zaspokojone poprzez przesłanie kserokopii odzwierciedlającej treść i postać żądanej informacji publicznej. Art. 61 ust. 2 Konstytucji stanowi, że prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej. Ustawową konkretyzacją tego prawa jest art. 3 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p. stanowiący, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie wglądu do dokumentów urzędowych.

Sposoby udostępniania informacji publicznej określa również art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym następuje to w drodze:

– ogłaszania inf. publ. w BIP-ie,

– udostępniania, o którym mowa w art. 10 i 11 ustawy,

– wstępu na posiedzenia organów kolegialnych , o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i udostępniania materiałów dokumentujących te posiedzenia.

Artykuł 11 ustawy mówi o upowszechnianiu informacji publicznej w sposób inny niż umieszczenie jej w BIP-ie i stanowi, że może ona być udostępniona w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych lub też przez zainstalowanie w takich miejscach urządzeń umożliwiających zapoznanie się z informacją. Z art. 12 ust. 2 ustawy wynika z kolei, że podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość jej kopiowania, przesłania, przeniesienia na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji lub sporządzenie wydruku. Powołane przepisy nie nakładają na adresata wniosku obowiązku sporządzania odpisu, wskazanego we wniosku dokumentu zawierającego informację publiczną. Wręcz przeciwnie, treść art. 12 ust. 2 ustawy świadczy o tym, że żądanie udostępnienia informacji publicznej jest zaspokajane przez jej skopiowanie lub sporządzenie wydruku. Pozostaje zatem ustalić czy obowiązek doręczenia odpisu dokumentu spoczywa na adresacie wniosku w oparciu o przepis art. 10 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy. Przepisy te stanowią, że informacja publiczna nie udostępniona w BIP-ie jest udostępniona na wniosek w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia nie umożliwiają udostępnienia informacji i w sposób i w formie określonych we wniosku.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej umożliwia udostępnienie tej informacji w sposób w niej określony. Formy tego dostępu zostały opisane w art. 3, 7, 8, 9a, 11 i 12 ustawy. Przepisy art. 18–20 określają z kolei formy i sposoby udostępniania informacji publicznej dotyczącej funkcjonowania organów władzy i jej jednostek pomocniczych pochodzących z powszechnych wyborów. Żaden ze wskazanych przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na adresata wniosku o jej udostępnienie, obowiązku sporządzania odpisu żądanego dokumentu, a z art. 12 ust. 2 ustawy wprost wynika, że wystarczające dla uwzględnienia wniosku jest skopiowanie dokumentacji. Należy w tej sytuacji uznać, że "sposób i forma udostępnienia informacji publicznej wskazane we wniosku, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy muszą mieścić się w ogólnych sposobach i formach udostępniania informacji publicznej określonych w jej przepisach. Przesłanie kserokopii dokumentu zawierającego informację publiczną wyczerpuje zatem żądanie wniosku o udostępnienie treści i postaci tego dokumentu.

Kopia czy kserokopia dokumentu jest jego odwzorowaniem, odzwierciedlającym zarówno treść jak i postać. Zatem nawet w przypadku dokumentu urzędowego, gdzie wnioskodawca zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4a ustawy ma prawo do informacji i to nie tylko do treści ale także postaci takiego dokumentu, przesłanie jego kopii stanowi udostępnienie żądanej informacji publicznej. Odpis dokumentu tym się różni od jego kopii, że podmiot go wystawiający umieszcza na niej zaopatrzone podpisem poświadczenie jej zgodności z oryginałem (zob. orzeczenie SN z 27 lutego 1997 r., III CKM 7/97, niepubl.). Odpis dokumentu zastępuje oryginał i ma taką samą moc dowodową (zob. art. 250 § 1 k.p.c.). Ustawa o dostępie do informacji publicznej zobowiązuje natomiast do udostępniania informacji publicznej zawartej w treści dokumentu a w przypadku dokumentu urzędowego również do udostępnienia jego postaci. Nie zobowiązuje natomiast do tworzenia i przesyłania dokumentów, które mają w pewnych wypadkach taką samą moc urzędową jak oryginał i mogą go zastąpić.

Nie można wobec tego zarzucać bezczynności organowi, który spełnił żądanie wniosku przez nadesłanie kserokopii a nie odpisu wskazanego w nim dokumentu. Adresat wniosku wypełnił bowiem ciążący na nim obowiązek udostępnienia informacji publicznej przez doręczenie kopii lub wydruku żądanego dokumentu.

Dodatkowo trzeba wskazać, że sporządzanie i doręczanie odpisów dokumentów związane jest z pobieraniem opłaty. Domaganie się odpisu w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej gdzie zasadą jest brak odpłatności byłoby obejściem obowiązującego w tym zakresie prawa. Z tych wszystkich względów również drugi z zarzutów skargi kasacyjnej uznać należy za nieusprawiedliwiony.

Mając to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.