Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2015 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie wydania opinii oddala skargę

Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 10 oraz art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 856, z późn. zm.), art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267), § 1 pkt 1 lit. a uchwały Naczelnej Rady Aptekarskiej z dnia [...] lutego 2012 r. w sprawie upoważnienia Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej do załatwiania spraw w imieniu Naczelnej Rady Aptekarskiej, utrzymało w mocy uchwałę Nr [...] Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej [...] Izby Aptekarskiej we [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. wydaną w sprawie B. sp. z o.o. z siedzibą we [...] przy ul. [...] w przedmiocie pozytywnego zaopiniowania wniosku o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" w [...] przy ul. [...], udzielonego na rzecz B. sp. z o.o. z siedzibą we [...] przy ul. [...] .

Do wydania niniejszej uchwały doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu [...] lipca 2014 r. wpłynął do Okręgowej Rady Aptekarskiej [...] Izby Aptekarskiej we [...] (dalej jako: ORA DIA we [...]) wniosek [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego we [...] (dalej jako: WIF we [...]) o wydanie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia z dnia [...] lutego 2006 r. ([...]) na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" w [...] przy ul. [...] - udzielonego B. z siedzibą we [...] przy ul. [...] zmienionego decyzjami z dnia [...] sierpnia 2009 r. ([...]), z dnia [...] grudnia 2012 r. ([...]) z dnia [...] marca 2014 r. ([...]) i z dnia [...] kwietnia 2014 r. ([...]). Z uzasadnienia treści wniosku wynikało, że ww. podmiot "prowadzi na terenie województwa [...] więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych. Na dzień wszczęcia postępowania na terenie województwa [...] działa [...] aptek, a zatem jeden podmiot nie może prowadzić więcej niż 10 aptek, a spółka prowadzi ich 11". Prezydium ORA DIA we [...] uchwałą nr [...] pozytywne opiniując wniosek wskazało, że ze zgromadzonego przez WIF we [...] materiału dowodowego oraz poczynionych ustaleń faktycznych w szczególności zestawienia aptek [...], których właścicielem jest B. Sp. z o.o. na terenie województwa [...] wg bazy WIF - stanu na dzień 1 lipca 2014 r. wynika, że podmiot prowadzi więcej niż 1 % aptek w województwie [...]m. Przedmiotowa uchwała Prezydium ORA DIA we [...] została podjęta jednomyślnie przy udziale 5 osób na ogólną liczbę 7 członków Prezydium. Organ podjął przedmiotową uchwałę w trybie art. 106 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.) na podstawie art. 29 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 28 ust. 2 oraz art. 29 pkt 5 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 856), Regulaminu Prezydium ORA - załącznik do uchwały ORA nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. zgodnie z § 3 Porozumienia z dnia 17 stycznia 2007 r. zawartego pomiędzy Głównym Inspektorem Farmaceutycznym a Prezesem Naczelnej Rady Aptekarskiej.

Na rozstrzygnięcie organu I instancji spółka wniosła zażalenie do Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej (dalej "Prezydium NRA"). Spółka zaskarżyła w całości powyższą uchwałę wnosząc o jej uchylenie i negatywne zaopiniowanie wniosku WIF we [...] z dnia [...] lipca 2014 r. ([...]), ewentualnie o uchylenie zaskarżonej uchwały i przekazanie sprawy Prezydium ORA DIA do ponownego rozpoznania. Ponadto wniosła o dopuszczenie dowodów z dwóch opinii prawnych sporządzonych przez prof. dr. hab. M. W. oraz prof. dr. hab. G. L., na okoliczność ustalenia, że cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki na tej podstawie, że w toku przekształceń spółki lub nabycia akcji bądź udziałów podmiot posiadający uprzednio wydane zezwolenie prowadzi na terenie województwa więcej niż 1 % aptek ogólnodostępnych stanowiłoby naruszenie prawa w stopniu rażącym. W uzasadnieniu zażalenia skarżąca w pierwszej kolejności wskazała na potencjalnie bardzo daleko idące skutki dla zezwoleniobiorcy wiążące się z decyzją o cofnięciu zezwolenia w przedmiotowej i antycypując wydanie korzystnego dla siebie orzeczenia przez sąd administracyjny stwierdzającego jej niezgodność z prawem z uwagi na bezpośrednią, zdaniem skarżącej ingerencję organów administracji w swobodę działalności gospodarczej, wskazała na możliwość poniesienia wysokich strat przez Skarb Państwa z tytułu konieczności wypłaty odszkodowań. Zdaniem skarżącej, w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 106 § 1 k.p.a. stosowane są przepisy: art. 7 k.p.a. nakazujący dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego, art. 10 k.p.a. zapewniający czynny udział stron w postępowaniu oraz art. 81 k.p.a. uzależniający możliwość uznania okoliczności faktycznej za udowodnioną od umożliwienia stronie wypowiedzenia się na temat przeprowadzonych dowodów. W ocenie skarżącej Rada nie dokonała niemal żadnej rzeczywistej analizy zagadnienia przedstawionego do zaopiniowania, ograniczając się do powtórzenia odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia na interpelację nr 7885 z 2004 r. i wyroku NSA nieprzystającego do realiów analizowanego zagadnienia.

Skarżąca zwróciła również uwagę na błąd popełniony przez Prezydium ORA DIA we [...], który zdaniem skarżącej polega na braku rozróżnienia i utożsamieniu ze sobą odrębnych pojęć występujących w ustawie Prawo farmaceutyczne tj. "warunki wymagane do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu" (art. 37 ap ust. 1 pkt 2) oraz "warunki uzyskania zezwolenia", co stanowi wykładnię rozszerzającą na niekorzyść strony. Skarżąca wyraziła następnie swoje stanowisko co do poglądu zawartego w odpowiedzi podsekretarza stanu przy Ministerstwie Zdrowia na interpelację, popartego przez Prezydium ORA DIA we [...], podkreślając, że był to tylko pogląd podsekretarza, a nie pogłębiona analiza problemu, bez powołania się na konkretne opinie ekspertów, co wyklucza jego merytoryczną wartość, a ponadto została sporządzona blisko 10 lat temu.

Skarżąca wypowiedziała się również co do przywołanego przez organ I instancji wyroku NSA, który, w ocenie skarżącej, odstaje od realiów niniejszej sprawy, bowiem rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczyła stwierdzenia w wyniku przeprowadzonej kontroli, że przedsiębiorca prowadzący aptekę wskutek wyraźnego naruszenia przepisów Prawa farmaceutycznego nie dawał rękojmi należytego jej prowadzenia na podstawie art. 99 ustawy. Zdaniem skarżącej artykuł ten w związku z art. 37 ap wobec jego stanowczego i jednoznacznego brzmienia uprawnia organ do cofnięcia pozwolenia bez konieczności dokonywania wykładni rozszerzającej zapisów ustawy, przy czym jednocześnie w ocenie skarżącej ustawa nie zawiera regulacji, zgodnie z którą podmiot prowadzący aptekę jest zobowiązany do zapewnienia, aby ilość prowadzonych przez niego aptek nie przekroczyła 1% wszystkich aptek w skali województwa, co wyklucza jakąkolwiek analogię w stosowaniu powyższych przepisów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżąca wskazała, że załącza dwie opinie pracowników naukowych będących autorytetami w dziedzinie prawa administracyjnego, wskazujące na to, że planowane przez WIF działania będą rażąco niezgodne z prawem. Skarżąca podniosła, że opiniujący wytknęli szereg uchybień w postaci naruszeń prawa materialnego, jak i procesowego, w tym zwłaszcza przepisów kompetencyjnych, które spowodowałoby wydanie przez Inspekcję decyzji o cofnięciu zezwolenia.

Powołując się na załączone do zażalenia opinie skarżąca wskazała, że ustawa Prawo farmaceutyczne nie zawiera wyraźniej regulacji zezwalającej na cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki w przypadku przekroczenia 1 %, a zakazów i ograniczeń nie można domniemywać. Po drugie ponownie zwróciła uwagę na rozróżnienie pojęć "warunki prowadzenia apteki" i "warunki uzyskania zezwolenia", wskazując, że prowadzenie mniej niż 1 % jest warunkiem uzyskania zezwolenia nie zaś warunkiem wymaganym do wykonywania działalności, a różnica pomiędzy nimi polega na tym, że warunki uzyskania zezwolenia mogą podlegać ocenie tylko raz. Ponadto wskazała, że zastosowanie art. 99 ust. 3 Prawa farmaceutycznego jako podstawy cofnięcia zezwolenia stanowiłoby przykład niedopuszczalnego domniemania kompetencji organu na niekorzyść strony postępowania.

Rozpoznając zażalenie Prezydium NRA wskazało, że analizowany wniosek WIF o wydanie opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni, jest rozpoznawany przez ORA w trybie art. 106 k.p.a. w związku z art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 1 ustawy o izbach aptekarskich. ORA uchwałą będącą postanowieniem albo:

1) pozytywnie opiniuje wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego albo

2) negatywnie opiniuje wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Postępowanie prowadzone w przedmiocie wydania opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni na wniosek wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, stanowi postępowanie pomocnicze dla postępowania głównego, jakim jest postępowanie w sprawie wydania decyzji przez WIF rozstrzygającej o udzieleniu lub cofnięciu zezwolenia.

Prezydium NRA zbadało przedmiotową sprawę i uznało, że stosownie do art. 99 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy Prawo farmaceutyczne, zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej nie wydaje się wówczas, gdy podmiot występujący o wydanie zezwolenia prowadzi na terenie województwa więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych albo podmioty przez niego kontrolowane w sposób bezpośredni lub pośredni, w szczególności podmioty zależne w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów, prowadzą łącznie więcej niż 1% aptek na terenie województwa, a także wówczas, gdy podmiot występujący o wydanie zezwolenia jest członkiem grupy kapitałowej w rozumieniu ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, której członkowie prowadzą na terenie województwa więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych. Zdaniem Prezydium, zadaniem tej regulacji prawnej jest zapobieganie nadmiernemu skupianiu w ramach jednego podmiotu gospodarczego działalności związanej z prowadzeniem aptek i przeciwdziałania monopolizacji rynku farmaceutycznego. Z przepisów wynika, że nadrzędnym celem ustawodawcy jest niedopuszczenie do nadmiernej koncentracji na rynku aptek.

Prezydium podkreśliło, że na etapie ubiegania się o zezwolenie inspekcja farmaceutyczna została wyposażona w kompetencję do weryfikowania spełniania przez podmiot norm antykoncentracyjnych sprzężoną z prawem do odmowy wydania zezwolenia. W wielu przypadkach jednak, spółki nie występują o zezwolenie na prowadzenie apteki lecz nabywają 100% akcji lub udziałów podmiotu prowadzącego apteki. Skutkiem transakcji jest przejście zezwolenia na nabywcę, która to sytuacja nie może być rozpatrywana w oderwaniu od norm antykoncentracyjnych, gdyż osiągany jest w ten sposób taki sam efekt jak w przypadku otwarcia nowej apteki - zwiększenie stanu posiadania przez dany podmiot. Ponadto inspekcja farmaceutyczna ma prawo, zgodnie z art. 37 ap Prawa farmaceutycznego, na bieżąco analizować przestrzeganie przez zezwoleniobiorców warunków określonych przepisami prawa i wyciągnąć konsekwencje wobec podmiotów naruszających przepisy.

Zdaniem Prezydium NRA zamierzenie ustawodawcy, z myślą o którym wprowadzono art. 99 ust. 3 Prawa farmaceutycznego nie zostanie zrealizowane jeśli będzie rozumiane w ten sposób, że zostało stworzone wyłącznie w celu niedopuszczenia do powstawania nowych aptek, ale jako dążenie do zabezpieczenia interesu innych uczestników na rynku aptecznym. Tym samym Prezydium NRA w całości podzieliło stanowisko organu I instancji.

Odnosząc się do zarzutów skarżącej dotyczące powołania się przez Prezydium ORA DIA we [...] na argumenty zawarte w Odpowiedzi podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia na interpelację nr 7885 i podważaną przez skarżącą wartość merytoryczną tego dokumentu z uwagi na to, że m.in. rzekomo stanowi wyłącznie pogląd własny podsekretarza a ponadto dyskwalifikuje go to, że pochodzi sprzed blisko 10 lat wskazało, że stan prawny, o jaki oparta została odpowiedź nie uległ przez ten czas zmianie, a nadto, że nie stanowi ona prywatnej opinii tej osoby, ale stanowisko za którym stoi powaga urzędu państwowego, które dotyczy problemu koncentracji rynku znajdującego się w kręgu zainteresowania Ministerstwa Zdrowia.

Ponadto, mając na uwadze specyfikę przedmiotowego postępowania, które stanowi postępowanie pomocnicze dla postępowania głównego, jakim jest postępowanie w sprawie wydania decyzji przez WIF rozstrzygającej o cofnięciu zezwolenia, Prezydium NRA uznało za bezpodstawne zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego tj. art. 7, art. 10 oraz art. 81. W ocenie Prezydium, zgodnie z art. 106 § 4 k.p.a. organ obowiązany do zajęcia stanowiska może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające, jest to zatem jego uprawnienie, nie obowiązek. W przedmiotowej sprawie zaś fakt naruszenia prawa, dotyczącego charakteru prowadzonej działalności został zweryfikowany i przekazany przez WIF we [...], dlatego w ocenie Prezydium NRA nie ma potrzeby prowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego w sprawie.

Od uchwały Prezydium NRA z dnia [...] października 2014 r. skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania, t.j. art. 106 k.p.a. w zw. z art. 7 i 77 k.p.a. przez przyjęcie, iż pomocniczy charakter postępowania, w którym doszło do wydania zaskarżonej opinii może stanowić podstawę do zaniechania rzeczywistej, rzeczowej i wyczerpującej analizy przedstawionego do zaopiniowania zagadnienia, podczas gdy postępowanie prowadzone na podstawie art. 106 k.p.a. jest elementem postępowania administracyjnego w którym stosuje się przepisy k.p.a., a przy tym postępowanie to wywiera istotne znaczenie w kreowaniu decyzji kończącej postępowanie główne, w związku z czym organ opiniujący zobowiązany jest działać w sposób wnikliwy;

2) naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, t.j. art. 11 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a., polegające na niezamieszczeniu w decyzji uzasadnia prawnego w zakresie przyjętej przez organ interpretacji art. 37 ap ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 99 ust. 3 tej ustawy w stopniu pozwalającym na prześledzenie rozumowania, które doprowadziło organ do przyjęcia końcowego stanowiska, w sytuacji gdy skarżąca wprost zarzuciła w odwołaniu błędną wykładnię wskazanych przepisów, a przy tym jego prawidłowa interpretacja stanowi istotę sporu w niniejszym postępowaniu;

3) obrazę prawa materialnego, a konkretnie art. 37 ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 99 ust. 3 ustawy Prawo farmaceutyczne przez jego błędną wykładnię polegającą na braku rozróżnienia pojęć: "warunki prowadzenia apteki" i "warunki uzyskania zezwolenia", podczas gdy ustawa prawo farmaceutyczne różnicuje wskazane pojęcia;

4) obrazę prawa materialnego, a konkretnie 37 ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art.. 99 ust. 3 Prawo farmaceutyczne przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, iż obejmuje on swoim zakresem sytuację przejścia zezwolenia na nowy podmiot w drodze sukcesji administracyjnoprawnej, podczas gdy jak jednoznacznie wynika z treści tego przepisu dotyczy on wyłącznie sytuacji gdy skarżąca ubiega się o wydanie nowego zezwolenia, zaś rozszerzająca wykładnia wskazanej regulacji na niekorzyść strony jest niedopuszczana.

W oparciu o powyższe zarzuty wniosła o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej uchwały w całości, uchylenie, na podstawie art. 135 p.p.s.a., także uchwały organu I instancji oraz zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej uchwale.

W toku postępowania sądowoadministracyjnego skarżąca przedstawiła uzupełnienie swojej skargi o argumenty zawarte w załączonych do pisma opiniach prawnych w zakresie interpretacji przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi zatem o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności czy celowości.

Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (vide: art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. dalej "p.p.s.a.").

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania przez Sąd była skarga na uchwałę nr [...] z dnia [...] października 2014 r. Prezydium NRA utrzymującą w mocy zaskarżoną uchwałę nr [...] Prezydium ORA DIA we [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. opiniującą pozytywnie wniosek [...] WIF we [...] z dnia [...] lipca 2014 r. o wydanie opinii w sprawie cofnięcie zezwolenia z dnia [...] lutego 2006 r. na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" położonej w [...] przy ul. [...] udzielonego B. Sp. z o.o. z siedzibą we [...] zmienionego decyzjami z dnia [...] sierpnia 2009 r., [...] grudnia 2012 r., [...] marca 2014 r., [...] kwietnia 2014 r. Niekwestionowany przez stronę skarżącą stan faktyczny w sprawie przedstawiał się następująco. Organ nadzoru farmaceutycznego wystąpił do organów samorządu aptekarskiego w sprawie zaopiniowania cofnięcia skarżącej zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" położonej w [...] z uwagi na to, że spółka prowadzi na terenie województwa [...] więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych. Organy samorządu aptekarskiego zaopiniowały pozytywnie wniosek [...] WIF we [...] z uwagi na treść art. 99 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 37 ap ust. 1 pkt 2 Prawa farmaceutycznego, przeprowadzając interpretację prawną powyższych artykułów w treści wydanych uchwał.

Zarzuty skargi sprowadzają się do wykazania pobieżności stanowiska organów samorządu aptekarskiego i błędną wykładnię przepisów art. 37 ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 99 ust. 3 Prawa farmaceutycznego.

Sąd uznał zarzuty skargi za niezasadne.

Przede wszystkim należy wskazać, że w niniejszej sprawie organy samorządu aptekarskiego występowały jako tzw. organy współdziałające albowiem w myśl art. 7 ust. 2 pkt 7 ustawy o izbach aptekarskich należące do samorządu zadania realizuje on m.in. poprzez wydawanie opinii w sprawach udzielenia lub cofania zezwoleń na prowadzenie aptek lub hurtowni, natomiast zgodnie z art. 29 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich okręgowa rada aptekarska wydaje opinię w sprawach udzielenia lub cofania koncesji na prowadzenie aptek lub hurtowni. Z uwagi na powyższe zapisy ustawy o izbach aptekarskich [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny we [...] zgodnie z art. 106 § 1 k.p.a. przed wydaniem decyzji w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki był zobowiązany zwrócić się o wyrażenie opinii w powyższym przedmiocie przez Prezydium ORA DIA we [...].

Postępowanie przed organami współdziałającymi ma charakter pomocniczego stadium postępowania w sprawie załatwionej przez wydanie decyzji. Organ współdziałający uczestniczy jedynie w czynnościach postępowania administracyjnego, biorąc udział w załatwieniu sprawy przez wyrażenie stanowiska w zakresie swojej właściwości. O służebnym charakterze tego postępowania świadczy szczególny tryb jego wszczynania (art. 106 § 2 i 3 k.p.a.), dopuszczenie prowadzenia postępowania wyjaśniającego tylko w niektórych przypadkach (art. 106 § 4) oraz zakończenie go przez wydanie postanowienia (art. 106 § 5).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że niezasadne są zarzuty podniesione w pkt 1 i 2 skargi dotyczące naruszenia art. 7, 11, 77, 107 § 3 w zw. z art. 140 k.p.a. a także art. 106 k.p.a. Organ współdziałający opierał się bowiem na ustaleniach organu nadzorczego, które nie były sporne między stronami zaś opinię dotyczącą cofnięcia spółce zezwolenia przedstawił w sposób dostateczny i zrozumiały. Należy podkreślić, że stanowisko organu współdziałającego aczkolwiek ma znaczenie merytoryczne dla rozstrzygnięcia sprawy, ale jako opinia nie jest bezwzględnie wiążące. Można co najwyżej wymagać, aby organ rozstrzygający sprawę główną uzasadnił swoje stanowisko odbiegające od opinii lub rady.

Sąd nie dopatrzył się również, aby organy samorządu aptekarskiego swoim działaniem naruszyły prawo materialne tj. art. 37 ap ust. 1 pkt 2 w związku z art. 99 ust. 3 Prawa farmaceutycznego.

Zgodnie z art. 99 ust. 3 pkt 2 Prawa farmaceutycznego zezwolenia na prowadzenie apteki nie wydaje się, jeżeli podmiot ubiegający się o zezwolenie prowadzi na terenie województwa więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych albo podmioty przez niego kontrolowane w sposób bezpośredni albo pośredni, w szczególności podmioty zależne w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów prowadzą łącznie więcej niż 1% aptek ogólnodostępnych.

Natomiast w myśl art. 37 ap ust. 1 pkt 2 Prawa farmaceutycznego organ zezwalający cofa zezwolenie w przypadku, gdy przedsiębiorca przestał spełniać warunki określone przepisami prawa wymagane do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Celem wprowadzenia art. 99 ust. 3 Prawa farmaceutycznego było zapobieżenie kartelizacji rynku aptecznego na terenie Polski. Przepis ten jak to trafnie uznały organy samorządu bowiem określa wielkość dozwolonej koncentracji na rynku aptek, ustalając wyraźne limity skupienia obrotu detalicznego produktami leczniczymi w rękach jednego przedsiębiorcy, wskazując wprost, że przekroczenie określonej liczby aptek niesie ze sobą sankcję w postaci odmowy wydania zezwolenia. Skoro ustawodawca wprowadził takie obostrzenie przy wydawaniu zezwoleń na prowadzenie apteki sens tego przepisu byłby wypaczony, gdyby uznać dopuszczalność odstąpienia od tego zakazu w czasie prowadzenia działalności na podstawie wydanego zezwolenia. Interpretacja art. 99 ust. 3 pkt 2 Prawa farmaceutycznego prowadzi do wniosku, że wymóg przestrzegania limitu aptek jest jednym z podstawowych warunków nie tylko dla uzyskania zezwolenia ale także dla prowadzenia apteki, dlatego też organy samorządu aptekarskiego słusznie uznały, że złamanie tego zakazu stanowi podstawę do cofnięcia zezwolenia w myśl art. 37 ap ust. 1 pkt 2 Prawa farmaceutycznego. W tym stanie rzeczy Sąd nie podzielił słuszności zarzutów podniesionych w pkt 3 i 4 skargi. Organy samorządu aptekarskiego wbrew twierdzeniom skarżącej w uzasadnieniach wydanych uchwał przeprowadziło dokładną wykładnię przepisów mających zastosowanie w sprawie w odniesieniu do stanu faktycznego podanego przez [...] WIF i Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania merytorycznej trafności zajętego przez nie stanowiska nawet przy uwzględnieniu opinii przedłożonych przez skarżącą w toku postępowania sądowego wykonanych na zlecenie prywatne tudzież innych materiałów przedstawiających odmienną interpretację art. 37 ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 99 ust. 3 pkt 2 Prawa farmaceutycznego.

Wobec bezskuteczności zarzutów skargi Sąd orzekł o jej oddaleniu na mocy art. 151 p.p.s.a.