Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Andrzej Skoczylas (spr.) Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2013 r. sygn. akt VI SA/Wa 712/13 w sprawie ze skargi Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej we W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej we W. 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z 20 września 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 712/13 (dalej wyrok z 20 września 2013 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej WSA albo sąd I instancji) w pkt 1 uchylił postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dalej GIF albo organ II instancji) z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] (dalej postanowienie z [...] stycznia 2013 r.) oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dalej DWIF albo organ I instancji) we W. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] (dalej postanowienie z [...] listopada 2012 r.), stwierdzając w pkt 2 wyroku, że uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu.

Przedstawiając w uzasadnieniu dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie sąd I instancji wskazał, że Dolnośląska Izba Aptekarska we W. (dalej DIA, wnioskodawczyni albo skarżąca) podaniem z [...] lipca 2012 r. wniosła o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie o zaprzestanie prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "E.", położonej w K. G. oraz reklamy jej działalności. Jako podstawę swojego żądania wnioskodawczyni wskazała art. 5 § 2 pkt 5 w zw. z art. 31 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2013, poz. 267 ze zm., dalej k.p.a.) w zw. z art. 29 pkt 1, art. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 5-6 i pkt 9 oraz ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o Izbach Aptekarskich (t.j. Dz.U 2008 r., nr 136, poz. 856 ze zm., dalej u.i.a.), art. 94a ust. 1-4, art. 108 ust. 4 pkt 7 lit. b oraz art. 129b ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. 2008 r., nr 45, poz. 271 ze zm., dalej p.f.).

DWIF odmawiając postanowieniem z [...] listopada 2012 r. wszczęcia postępowania stwierdził, że organizacja społeczna musi wykazać, że wszczęcie postępowania jest uzasadnione celami statutowymi organizacji oraz że przemawia za tym interes społeczny. Zdaniem organu I instancji w sprawie nie została spełniona żadna z przesłanek przemawiających za wszczęciem na wniosek skarżącej - organizacji społecznej, postępowania, tj. istnienie interesu społecznego i celów statutowych organizacji. Nadto organ podniósł, że w ramach swoich kompetencji zbada otrzymane od skarżącej materiały, dotyczące reklamy i działalności ww. apteki w zakresie zgodności z art. 94a p.f.

Stanowisko organu I instancji zostało podzielone przez GIF, który w postanowieniu z [...] stycznia 2013 r., zapadłym na skutek rozpatrzenia zażalenia wnioskodawczyni od rozstrzygnięcia z [...] listopada 2012 r. podkreślił, że skarżąca nie wykazała konkretnego interesu społecznego, a jedynie wyraziła generalne przekonanie, że należy przestrzegać obowiązujących przepisów prawa. Taka konstatacja, w ocenie organu jest niewystarczająca do żądania wszczęcia postępowania. Jednocześnie GIF wyjaśnił, że nie poddaje w wątpliwość potrzeby zakazu reklamy aptek i w pełni popiera stanowisko wyrażone przez skarżącą. GIF zauważył ponadto, że skarżąca w istocie nie kieruje się tylko i wyłącznie interesem pacjenta lecz także chęcią ochrony członków samorządu, prowadzących apteki. Organ wyjaśnił, że skarżąca to zrzeszenie farmaceutów, wykonujących zawód na określonym terenie, nierzadko prowadzących własne apteki. Wszczęcie postępowania, a następnie dopuszczenie skarżącej do tego postępowania spowoduje, że korzystając z praw przysługujących stronie, będzie miała ona dostęp do dokumentów, dotyczących działalności gospodarczej podmiotu prowadzącego aptekę.

W przywołanym na wstępie wyroku zapadłym na skutek wniesienia przez Dolnośląską Izbę Aptekarską skargi od postanowienia z [...] stycznia 2013 r. sąd I instancji uznał, że GIF w sposób nieprawidłowy ocenił przesłanki z art. 31 § 1 pkt 1 k.p.a., bezzasadnie odmawiając wszczęcia postępowania w wyżej określonej sprawie na wniosek skarżącej uznając, że interes społeczny wskazywany przez skarżącą jest w rzeczywistości przejawem partykularnego interesu samorządu zawodowego.

Zdaniem sądu I instancji, postępowanie w sprawie reklamy apteki, którego prowadzenie należy do kompetencji DWIF jest zbieżne z celami statutowymi przypisanymi okręgowym izbom aptekarskim, bowiem to izba, jako organ samorządu farmaceutycznego, sprawuje nadzór nad wykonywaniem zawodu farmaceuty, a do czynności objętych tym zawodem należy kierowanie apteką. Udział w postępowaniach dotyczących uczestnictwa apteki w niedozwolonej reklamie mieści się zatem w zakresie działań samorządu. W szczególności chodzi o sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w zakresie pełnienia funkcji kierowniczej, obejmującej odpowiedzialność za prawidłowe kierowanie apteką.

W ocenie sądu I instancji, pojęcie "reklamy" sytuuje się na pograniczu zagadnień etycznych i prawnych. Brak jest legalnej definicji reklamy i z tego powodu konieczne jest doprecyzowanie tego pojęcia w drodze wykładni prawa. Jest rzeczą oczywistą, że w pierwszej kolejności będą to czynić organy Inspekcji Farmaceutycznej, kontrolowane przez sąd administracyjny, z punktu widzenia zasad prawa. Jednakże trudno sobie wyobrazić, aby organ samorządu farmaceutycznego, jakim jest Izba, był pozbawiony legitymacji czynnej w sprawach, które tych zasad etycznych wprost dotyczą.

Stosownie do art. 19 ust. 1 Kodeksu Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącego załącznik do uchwały nr [...] VI Krajowego Zjazdu Aptekarzy z dnia 22 stycznia 2012 r. "aptekarz nie reklamuje siebie oraz swoich usług. Nie uczestniczy w reklamie usług farmaceutycznych, jak i ich promocji niezgodnej z prawem lub dobrymi obyczajami".

Powyższe oznacza, że rozpoczęcie i skuteczne przeprowadzenie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej warunkowane jest uprzednim rozstrzygnięciem przez właściwy organ inspekcji farmaceutycznej czy określone zachowanie stanowi zakazaną reklamę apteki lub jej działalności, czy też nie. W tym przypadku realizowanie celu działalności samorządu aptekarskiego zależy od działań wojewódzkich inspektorów farmaceutycznych. W tak ukształtowanym kontekście normatywnym skarżąca musi być legitymowana do żądania wszczęcia postępowań, których przedmiotem jest reklama aptek lub przystąpienia do nich.

Skarżąca zasadnie wskazała, że jej interes społeczny w niniejszej sprawie polega na:

1) ochronie zdrowia publicznego, tj. zdrowia osób korzystających z usług farmaceutycznych, przez możliwość skutecznego nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty będącego zawodem zaufania publicznego pod kątem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa;

2) ochronie zdrowia publicznego, tj zdrowia osób korzystających z usług farmaceutycznych, poprzez strzeżenie realizacji zasad etyki i deontologii zawodowej farmaceutów;

3) możliwości wypełniania przez skarżącą swoich statutowych i ustawowych uprawnień wobec członków;

4) możliwości podejmowania przez skarżącą działań w celu ochrony praw swoich członków;

5) możliwości korzystania przez organ administracji publicznej z pomocy organizacji społecznej, która jednoznacznie deklaruje konieczność ścisłego i rygorystycznego przestrzegania zakazu reklamy aptek i ich działalności, czym stawia się w opozycji do podmiotu, którego postępowanie ma dotyczyć.

Na powyższe stanowisko sądu I instancji nie miało wpływu twierdzenie organu, zgodnie z którym udział Izby w postępowaniu może narażać interes strony przez dostęp do akt sprawy osób, które pozostają w stosunku konkurencji ze stroną postępowania. Po pierwsze, powyższy argument ma charakter raczej pragmatyczny, aniżeli prawny, po drugie – w przypadku zaistnienia konkretnych okoliczności mogących wpłynąć negatywnie na przebieg postępowania, zagwarantowane są w prawie instrumenty służące uniknięciu tego rodzaju sytuacji.

Reasumując, skarżąca w ocenie Sądu wykazała, że mogłaby przyczynić się do właściwego prowadzenia postępowań administracyjnych w przedmiocie reklamy aptek, gdyż z mocy ustaw predestynowana jest do zabierania głosu w formach do tego przewidzianych przepisami procedury administracyjnej, celem wypracowania cezury – linii granicznej służącej prawidłowemu rozpoznaniu cech różniących reklamę, która w świetle obecnie obowiązującego prawa jest niedozwolona, od rzeczowej, dozwolonej prawem, informacji oraz wskazywania zauważonych z racji pełnienia funkcji statutowych przypadków naruszenia prawa organowi. Posiadanie tzw. zdolności inicjacyjnej w postępowaniu administracyjnym jest przejawem realizacji roli ustrojowej Izby jako organizacji samorządu aptekarskiego.

W skardze kasacyjnej z 12 grudnia 2013 r. GIF zaskarżył wyrok z 20 września 2013 r. w całości zarzucając naruszenie:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) norm prawa procesowego, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 31 §1 pkt 1 i § 3 k.p.a. co miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez przeprowadzenie nieprawidłowej oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia GIF i poprzedzającego je postanowienia organu I instancji, przez ich uchylenie i przyjęcie, że skarżąca wykazała interes społeczny za dopuszczeniem jej do udziału w postępowaniu, podczas gdy sprawa dotyczyła wszczęcia postępowania na wniosek skarżącej, a organ wykazał, że postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte z urzędu,

2) na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie norm prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1 pkt 5 i art. 2a ust. 1 pkt 8 u.i.a. przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz przyjęcie, że interesem społecznym uzasadniającym udział skarżącej w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie naruszenia przez podmiot prowadzący aptekę, zakazu reklamy aptek jest zapis ustawy stanowiący, że do zadań Izby należy sprawowanie pieczy nad wykonywaniem zawodu farmaceuty oraz że wykonywanie zawodu farmaceuty ma na celu ochronę zdrowia publicznego i polega m.in. na kierowaniu apteką, punktem aptecznym, działem farmacji szpitalnej lub hurtownią farmaceutyczną.

GIF wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, a w przypadku stwierdzenia przez Sąd, że zachodzą przesłanki określone w art. 188 p.p.s.a. o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy oraz o zasądzenie na rzecz GIF kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej GIF wyjaśnił, że zbadał przesłanki dotyczące możliwości wszczęcia postępowania na wniosek skarżącej dochodząc do wniosku, że wszczęcie oraz udział w tym postępowaniu skarżącej, którego stroną jest przedsiębiorca prowadzący aptekę na tym samym lokalnym rynku co członkowie skarżącej może naruszać prawnie chroniony interes strony jakim jest tajemnica przedsiębiorcy. Ponadto GIF nie znalazł podstaw do wszczęcia postępowania z uwagi na to, że skarżąca nie wykazała interesu społecznego uzasadniającego jej udział w postępowaniu.

GIF podkreślił, że sąd I instancji miał wiedzę na temat wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie z urzędu przez organ I instancji, jednakże pomimo tego postanowił uchylić zaskarżone postanowienia obydwu instancji. Takie rozstrzygnięcie sądu I instancji czyni je niewykonalnym, ponieważ w niniejszej sprawie na dzień sporządzania skargi kasacyjnej nie tylko postępowanie już się toczy ale zostało zakończone wydaniem decyzji przez organ I instancji z [...] października 2013 r., nr [...].

Zdaniem GIF, przedmiotem prowadzonego przezeń postępowania nie było ustalenie czy należy wszcząć je z urzędu, ale czy możliwe jest uwzględnienie wniosku skarżącej o wszczęcie postępowania i tym samym dopuszczenie jej do udziału w nim na prawach strony. Postępowanie administracyjne nie może być środkiem do pozyskiwania informacji na temat farmaceutów co do których skarżąca zamierza wszcząć postępowanie dyscyplinarne. Zapis u.i.a. określony w art. 7 ust. 1 pkt 5 nie może być rozumiany w ten sposób, że udział samorządu aptekarskiego w postępowaniu administracyjnym umożliwi sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zawodu farmaceuty przez wszczynanie postępowań dyscyplinarnych.

W dniu 9 marca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wpłynęło, sporządzone przez pełnomocnika DIA, pismo procesowe zatytułowane jako "ustosunkowanie się do skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 12 grudnia 2013 r.". We wskazanym piśmie pełnomocnik DIA obszernie ustosunkował się do zarzutów skargi kasacyjnej oraz wniósł o oddalenia skargi kasacyjnej w całości i o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Dokonując kontroli instancyjnej wyroku sądu I instancji z 20 września 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny miał na uwadze, że zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. w postępowaniu kasacyjnym rozpoznanie sprawy sądowoadministracyjnej następuje granicach skargi kasacyjnej przy uwzględnieniu z urzędu przesłanek nieważności postępowania. W niniejszej sprawie nie wystąpiły wyliczone w art. 183 § 2 p.p.s.a. przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego, dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznanie sprawy ograniczył do zbadania zasadności zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł na skutek wniesionej skargi DIA na postanowienie z [...] stycznia 2013 r. utrzymujące w mocy postanowienie z [...] listopada 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku DIA w sprawie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki.

W skardze kasacyjnej wniesionej przez GIF sformułowany został zarówno zarzut naruszenia przepisów postępowania, jak i prawa materialnego. Skonstruowane zarzuty nie okazały się jednak zasadne.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji w wyczerpujący i pogłębiony sposób poddał kontroli zgodności z prawem postanowienie z [...] stycznia 2013 r. oraz poprzedzające jego wydanie postępowanie wyjaśniając, że interes społeczny DIA przemawiający za wszczęciem na Jej wniosek postępowania administracyjnego w przedmiocie prowadzenia reklamy ogólnodostępnej apteki wynikał zarówno z potrzeby ochrony zdrowia publicznego osób korzystających z usług farmaceutycznych, jak i konieczności wypełniania przez DIA swoich statutowych i ustawowych uprawnień.

Należy w tym miejscu podkreślić, że sąd I instancji z mocy art. 133 §1 p.p.s.a. wydając poddany kontroli instancyjnej wyrok obowiązany był wziąć pod uwagę stan prawny i faktyczny, jaki obowiązywał w dniu wydania zaskarżonego aktu, tj. postanowienia z [...] stycznia 2013 r. Jak bowiem przyjęto w doktrynie, skoro w postępowaniu sądowoadministracyjnym dochodzi do weryfikacji wydanego aktu z punktu widzenia jego zgodności z prawem, to jest oczywiste, że oceny w tym względzie można dokonywać jedynie w oparciu o stan faktyczny i stan prawny istniejący w chwili wydania tego aktu. Sądowi nie wolno wykraczać poza niezależne i bezstronne orzekanie o zgodności zaskarżonego aktu (w rozpoznawanej sprawie postanowienia z 3 stycznia 2013 r.) z prawem obowiązującym w chwili jego wydania (W. Dawidowicz, Glosa do wyroku NSA oz. we W. z 28 maja 1982 r., sygn. akt SA/Wr 129/82, OSPiKA 1983/4/82, s. 195; zob. też A. Kabat w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, P.p.s.a. Komentarz, Warszawa 2013, s. 427).

W pierwszym spośród sformułowanych zarzutów kasacyjnych GIF niezasadnie zarzucił sądowi I instancji pominięcie w ocenie legalności postanowienia z [...] stycznia 2013 r. decyzji DWIF z [...] października 2013 r.

Należy bowiem zauważyć, że wyrok sądu I instancji z [...] września 2013 r. zapadł prawie miesiąc wcześniej, niż decyzja z [...] października 2013 r., a więc już z tej przyczyny jej uwzględnienie nie było możliwe. Dodatkowo należy także wskazać, że ewentualne uwzględnienie przez WSA przywołanej decyzji w procesie weryfikacji postanowienia - które zapadło ponad 10 miesięcy wcześniej - byłoby naruszeniem art. 133 §1 p.p.s.a.

Wywodzona z art. 133 §1 p.p.s.a. zasada nie oznacza jednak, że w jednej sprawie administracyjnej mogłyby równocześnie toczyć się dwa postępowania administracyjne, czy też po zakończeniu jednego postępowania mogłoby zostać wszczęte kolejne postępowanie w tej samej sprawie. Nie ulega wątpliwości, że z żądaniem wszczęcia postępowania w sprawie dotyczącej innej osoby oraz dopuszczenia do udziału w tym postępowaniu organizacja społeczna może wystąpić wyłącznie na etapie poprzedzającym zainicjowanie takiego postępowania (P. Gołaszewski, K. Wąsowski w: red. R. Hauser, M. Wierzbowski, K.p.a. Komentarz, Warszawa 2014, s. 154). Problem tego rodzaju nie miał jednak pierwszoplanowego znaczenia w niniejszej sprawie, ponieważ organy administracji publicznej obu instancji z góry wykluczyły możliwość wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek DIA ze względu na brak wystąpienia przesłanek, o których stanowi art. 31 §1 k.p.a. Niewątpliwie jednak przy ponownym rozpoznaniu podania DIA z [...] lipca 2012 r. obowiązkiem organu I instancji będzie ustalenie dopuszczalności wszczęcia postępowania administracyjnego z punktu widzenia ujemnej przesłanki rozstrzygnięcia tej samej sprawy inną decyzją ostateczną (art. 156 §1 pkt 3 k.p.a.). Innymi słowy, organ I instancji powinien sprawdzić, czy nie toczy się już postępowanie o wszczęcie, którego wnioskowała DIA i czy nie zostało ono zakończone decyzją ostateczną. W każdym ze wskazanych przypadków organ I instancji powinien rozważyć wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a §1 k.p.a. Ubocznie należy w tym miejscu zauważyć, że formułując zarzut kasacyjny naruszenia przepisów postępowania GIF nieprawidłowo oparł jego treść na art. 145 §1 pkt 1 lit. a p.p.s.a., który stanowi o uwzględnieniu przez sąd I instancji skargi ze względu na naruszenie prawa materialnego, podczas gdy o naruszeniu przepisów postępowania stanowi art. 145 §1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Przechodząc do rozpoznania drugiego zarzutu kasacyjnego naruszenia prawa materialnego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sąd I instancji prawidłowo wskazał, że postępowanie co do dopuszczenia do udziału, czy też zainicjowania postępowania w sprawie niedozwolonej reklamy apteki pozostaje zbieżne zarówno z celami ustawowymi, jak i statutowymi przypisanymi okręgowym izbom aptekarskim, które sprawują nadzór nad wykonywaniem zawodu farmaceuty w zakresie obejmującym odpowiedzialność za prawidłowe kierowanie apteką.

W tym kontekście należy podkreślić, że badając "cel statutowy", o którym mowa w art. 31 §1 k.p.a. organ prowadzący postępowanie ocenia bowiem, czy sprawa dotyczy kierunków działalności określonej organizacji społecznej zapisanych w statucie lub innym, spełniającym podobną do statutu funkcję akcie tej organizacji (Zob. P. Przybysz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 120). W doktrynie zwraca się uwagę, że odwołanie się do celu statutowego danej organizacji nie musi oznaczać nawet "wymagania istnienia statutu" bowiem wskazane pojęcie "nawiązuje do celów działania danej organizacji społecznej, które mogą zostać wyrażone w różny sposób, nawet przez nazwę organizacji" (J. Zimmermann, Glosa do postanowienia NSA z dnia 15 września 2000 r., I SA 943/00, Orzecznictwo Sądów Polskich 2001, z. 7-8, poz. 109, s. 374). Właśnie element celu, czy też przedmiotu działalności konkretnej organizacji winien przesądzać o przyznaniu jej uprawnienia do występowania w procesie.

Sąd I instancji wyjaśnił zatem należycie, że przedsiębiorcy prowadzący apteki powinni liczyć się z obecnością i kontrolą ze strony osób wchodzących w skład organów samorządu aptekarskiego, którego członkowie dają gwarancję należytej jakości usług farmaceutycznych. Nie zmienia tej okoliczności ewentualne występowanie konkurencyjnych względem stron postępowania interesów. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, dopuszczenie do postępowania administracyjnego organizacji społecznej, której statutowe cele są zbieżne z przedmiotem konkretnego postępowania administracyjnego, można postrzegać jako zwiększenie prawdopodobieństwa lepszego wyjaśnienia okoliczności faktycznych kluczowych dla sprawy. Nawet jeśli we władzach organizacji społecznej zasiadają osoby prowadzące działalność konkurencyjną w stosunku do inwestora, nie uzasadnia to automatycznie wykluczenia wystąpienia interesu społecznego stojącego u podstaw wszczęcia takiego postępowania na podstawie art. 31 §2 k.p.a.

Z opisanych powyżej względów Naczelny Sąd Administracyjny w pkt 1 wyroku działając w oparciu o art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.

W pkt 2 Sąd działając na podstawie art. 204 pkt 1 p.p.s.a. zasądził od GIF na rzecz DIA 197 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.