Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant spec. Dominik Niewirowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2013 r. sprawy ze skargi J. S. i R. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany w ewidencji gruntów i budynków oddala skargę

IV SA/Wa 1526/13

U Z A S A D N I E N I E

I. Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "Sądu") decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] (dalej "zaskarżoną decyzją", "decyzją odwoławczą") [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (dalej "Inspektor"), po rozpatrzeniu odwołania J. i R. S. (dalej "skarżących") od decyzji Prezydenta W. (dalej "Prezydenta") z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...], orzekającej o odmowie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków, utrzymał decyzję Prezydenta w mocy.

II. Zaskarżona do Sądu decyzja odwoławcza została wydana w następującym stanie faktycznym:

1. Skarżący wystąpili do Prezydenta z wnioskiem o dokonanie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków W. dla [...] W. w odniesieniu do działek nr [...] i [...] z obrębu [...] (dalej "sporne działki"). Wniosek ten był kilkakrotnie uzupełniany i rozszerzany, odnosząc się m.in. do kwestii: wpisu podmiotu władającego działkami, oznaczenia użytku i wpisu dot. kategorii drogi publicznej.

2. Pierwsza decyzja Prezydenta, wydana w przedmiocie rozpatrzenia wniosku skarżących, tj. decyzja nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., została uchylona decyzją Inspektora nr [...] z dnia [...] marca 2012 r. , a sprawa została przekazana Prezydentowi do ponownego rozpatrzenia.

3. Ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Prezydent orzekł o:

1) odmowie aktualizacji operatu ewidencji w odniesieniu do spornych działek w zakresie: a) zmiany wpisu użytku gruntowego z "dr" (drogi) na "B" (tereny mieszkaniowe), b) wykreślenia informacji o kategorii i numerach dróg publicznych,

2) umorzeniu postępowania w sprawie wykreślenia wpisu Prezydenta jako władającego dla spornych działek.

4. Skarżący wnieśli do Inspektora odwołanie od decyzji Prezydenta.

III. Rozparzywszy odwołanie skarżących zaskarżoną obecnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. Inspektor orzekł jak wskazano na wstępie.

Uzasadniając zaskarżone orzeczenie, Inspektor wskazał w szczególności, co następuje:

1. Wnioskami z dnia 28 i 29 października 2009 r. skarżący wystąpili o zmianę użytku na spornych działkach, z dotychczasowego dr - drogi na B – tereny mieszkaniowe. Pismem z dnia 17 marca 2010 r. skarżący ponowili swoje żądanie w tym zakresie. Wnioskiem z dnia 7 maja 2012 r. skarżący wnieśli o wykreślenie z ewidencji oznaczenia numeru drogi publicznej i nazwy ulicy. Zawiadomieniem z dnia 2 sierpnia 2012 r. poinformowano strony o włączeniu ich wniosku z dnia 7 maja 2012 r. do prowadzonego postępowania.

2. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 17 maja 1996 r. skarżący stali się współwłaścicielami po ½ nieruchomości o pow. 14 arów położonej obecnie w W. dzielnicy W. przy ulicy [...] i [...] (dalej "nieruchomość skarżących"). Jak wynika z treści tego aktu, część tej nieruchomości o pow. 191 m. kw. znajdowała się pod ulicami [...] i [...] , (str. 105 - 107 akt I instancji).

3. Dla nieruchomości skarżących prowadzona jest księga wieczysta KW [...] . W dziale I wykazano, iż składa się ona z trzech działek: działki zabudowanej nr [...] oraz działek spornych, tj. działki drogowej nr [...] o powierzchni 0,0100 ha i działki drogowej nr [...] o pow. 0,0091 ha. (str. 44-47 akt II instancji).

4. Dwiema decyzjami z dnia [...] listopada 2001 r. o nr [...] i nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nabycie z mocy prawa własności spornych działek przez Gminę W. , niemniej późniejszymi dwiema decyzjami z dnia [...] lipca 2008 r. o nr [...] i nr [...] Minister Infrastruktury stwierdził nieważność decyzji Wojewody.

5. Dwiema kolejnymi decyzjami z dnia [...] września 2011 r. o nr [...] i nr [...] Wojewoda [...] ponownie stwierdził nabycie z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r., własności spornych działek przez Gminę W. W związku ze złożonymi odwołaniami decyzje te nie są jednak ostateczne, (str. 14 akt II instancji).

6. Przy zakładaniu ewidencji gruntów w latach sześćdziesiątych XX w., na podstawie ustalenia stanu władania, ujawniono działkę zabudowaną o pow.1209 m. kw., odpowiadającą obecnej działce nr [...] , której właścicielami były osoby fizyczne. Natomiast teren obecnych działek nr [...] i nr [...] wykazany był jako część odpowiednio ulicy [...] i [...] pozostającej we władaniu [...] Rady Narodowej.

7. Dopiero w 2001 r., na potrzeby postępowania komunalizacyjnego, na podstawie opracowanej dokumentacji - wykazu zmian gruntowych, czynnością materialno – techniczną wprowadzono do ewidencji gruntów zmianę, polegającą na wydzieleniu spornych działek i wpisaniu, iż jej współwłaścicielami są skarżący, a władającym Gmina W. .

8. Spór dotyczący własności tego terenu (dotychczas ostatecznie nierozstrzygnięty) i wydawane w tej sprawie rozstrzygnięcia znalazły wyraz w licznych zmianach dotyczących wpisu właściciela i władających tymi działkami wprowadzanych na wniosek stron i z urzędu.

Obecnie, jako współwłaściciele spornych działek w ewidencji ujawnieni są skarżący z udziałem ½, a w rubryce charakter władania wpisano współwłaścicieli.

Ponadto w rejestrze ewidencji ujawnione jest, iż:

- działka nr [...] ma pow. 0,0091 ha, uregulowana jest w księdze wieczystej [...] , stanowi użytek "dr" - drogi, jako położenie wpisano ulicę [...] a ponadto podano, iż jest to droga publiczna gminna [...],

- działka nr [...] ma pow. 0,0100 ha, uregulowana jest w księdze wieczystej [...] , stanowi użytek "dr" - drogi, jako położenie wpisano ulicę [...] a ponadto podano, iż jest to droga publiczna gminna [...] W.(str. 12 akt II instancji).

9. Ponieważ obecnie Prezydent nie jest ujawniony w ewidencji gruntów, a zapisy dotyczące właściciela i władającego są zgodnie z treścią księgi wieczystej i wydanym w tej sprawie wyrokiem Sądu z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 972/11, umorzenie postępowania w części dotyczącej wykreślenia Prezydenta z ewidencji prawidłowo uznano za bezprzedmiotowe a prowadzone w tym zakresie postępowanie umorzono. Tej części rozstrzygnięcia nie kwestionują również strony w złożonym odwołaniu.

10. Zasadny jest zarzut odwołania odnośnie przeprowadzenia w dniu 24 lipca 2012 r. wizji w terenie bez poinformowania i udziału stron. Zaznaczyć przy tym należy, iż z wizji tej nie sporządzono jakiegokolwiek protokołu, a dokumentacja fotograficzna nie zawiera informacji, kto ją sporządził. Tym niemniej na zasadzie art. 75 § 1 k.p.a. włączono tę dokumentację oraz dokumentację fotograficzną dot. usytuowania spornego ogrodzenia do akt sprawy, a stronom umożliwiono wgląd w akta i wypowiedzenie się w sprawie (str. 40 i 41 akt II instancji).

11. Nie jest natomiast zasadny zarzut niewprowadzenia do ewidencji gruntów zmian na postawie wyroku Sądu z dnia 29 lipca 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 532/10 oraz decyzji Wojewody [...]nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. Wskazanym wyżej wyrokiem uchylono decyzję Prezydenta i utrzymującą ją w mocy decyzję Wojewody [...]w sprawie sprzeciwu od budowy ogrodzenia działek nr [...] , [...] i [...].

Decyzją Wojewody [...]nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. uchylono decyzję Prezydenta W. , wnoszącą sprzeciw od budowy przedmiotowego ogrodzenia i umorzono postępowanie w sprawie. Zatem ani ww. decyzja ani wyrok nie zawierały wprost żadnego rozstrzygnięcia dotyczącego wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków w tym w szczególności zmian użytku.

12. W świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego m.in. dawnych zapisów w ewidencji, treści księgi wieczystej, aktu notarialnego nabycia nieruchomości, map ewidencyjnych, zdjęć lotniczych i innych należy uznać, iż teren oznaczony jako działki nr [...] i [...] znajduje się w liniach rozgraniczających ulic [...] i [...] i jest zagospodarowany jako część tych ulic (dróg). Podkreślić przy tym należy, iż obecni właściciele mieli tego świadomość co wynika wprost w treści aktu notarialnego nabycia nieruchomości. Stan ten (pomimo istniejącego sporu m.in. budowy i rozbiórki ogrodzenia - patrz m.in. wydane w tej sprawie wyroki Sądu z 29 lipca 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 532/10 oraz z 9 maja 2012r sygn. akt VII SA/Wa z 845/11) nie uległ zmianie od czasu nabycia nieruchomości przez skarżących, a zatem brak jakichkolwiek podstaw do zmiany zapisu użytku w ewidencji gruntów i budynków.

13. Przepis § 60 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków stanowi, iż w ewidencji w odniesieniu do działek ewidencyjnych stanowiących drogi publiczne ujawnia się także numery tych dróg nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych oraz nazwy ulic jeżeli pełnią taką funkcję.

14. W piśmie z dnia 10 kwietnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie odwołania strony wskazały, iż numery kategorii dróg zostały wprowadzone do ewidencji gruntów zmianą nr [...] z dnia [...] lutego 2011 r., której cofnięcie nakazał Sąd wyrokiem z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 972/11, w związku z czym ponowne ujawnienie tych numerów zmianą nr [...] z 12 kwietnia 2012 r. stanowi naruszenie prawa.

Zauważyć jednak należy, iż kwestionowana zmiana [...] dotyczyła ujawnienia w ewidencji osoby władającego - Prezydenta i wpisania kategorii dróg, w uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie krytycznie ocenił działania organu w zakresie ujawnienia w trybie czynności materialno-technicznej Prezydenta W., nie odniósł się zaś w żaden sposób do ujawnienia numeru drogi.

Nazwy ulic i numery dróg wynikają zaś wprost z odpowiednich uchwał Rady Narodowej W. oraz Zarządu Województwa [...]. Z uwagi na fakt, że powyższe akty są aktami stanowienia prawa, organ ewidencyjny miał obowiązek ujawnienia danych, wynikających z tych uchwał, w prowadzonym rejestrze.

17. Sporne działki są zagospodarowane i wykorzystywane jako części ulic [...] i [...] , dlatego zasadnie informacja o tym znajduje się w ewidencji gruntów. Dopiero ewentualny inny sposób zagospodarowania terenu potwierdzony odpowiednią dokumentacją geodezyjno-kartograficzną będzie stanowił podstawę do dokonania zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków w tym zakresie.

IV. Skarżący wnieśli do Sądu skargę na decyzję Inspektora, podnosząc przeciwko zaskarżonemu orzeczeniu zarzuty naruszenia następujących przepisów:

1. Przepisu art.20 ust.1 pkt 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego poprzez błędne uznanie, że w przedmiotowej sprawie postępowanie ewidencyjne, kończące się wydaniem decyzji administracyjnej może służyć dokonaniu przez organ ewidencyjnych własnych ustaleń, wynikających z krytycznej oceny całokształtu danych i dokumentów, stanowiących podstawę wcześniejszych wpisów i niedokonaniu zmian w ewidencji pomimo tego, że przesłanką do wprowadzenia zmian są konkretne dokumenty, wskazane w niniejszej skardze.

2. Przepisu art.22 ust.2 zdanie drugie Prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz par.12 ust.1 pkt 2 i pkt 4 rozporządzenia rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (także "rozporządzenie") poprzez ich niezastosowanie, co doprowadziło do niewprowadzenia w ewidencji dla przedmiotowych działek zmian wynikających ze zgromadzonych w aktach aktualnych dokumentów źródłowych, a mianowicie:

- Prawomocnego wyroku z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 972/11, którym to wyrokiem Sąd, nie będąc związany zarzutami, wnioskami i podstawą prawną skargi (art.134 par.1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - PostAdmU) stwierdził bezskuteczność zmiany nr [...] z dnia 10.02.2011 r. w całości, a więc także w części dotyczącej wpisów o numerach, kategorii i funkcji dróg publicznych wprowadzonych do ewidencji tą zmianą. Prezydent W. nie skorzystał z prawa do zaskarżenia tego wyroku do NSA, co oznacza zgodę Prezydenta na stan ukształtowany tym wyrokiem. W aktach brak późniejszych od tego wyroku dokumentów ilustrujących stan odmienny od ukształtowanego tym wyrokiem.

- Prawomocnego wyroku WSA z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 532/10 o uchyleniu przez Sąd decyzji Prezydenta W. o sprzeciwie wobec naszego zgłoszenia zamiaru ogrodzenia przedmiotowych działek. Prezydent W. nie skorzystał z prawa do zaskarżenia tego wyroku do NSA, co oznacza zgodę Prezydenta na stan prawny i faktyczny ukształtowany tym wyrokiem, tj. na użytkowanie przedmiotowych działek jako tereny mieszkaniowe. W aktach brak późniejszych pd tego wyroku dokumentów ilustrujących stan odmienny od ukształtowanego tym wyrokiem.

- Ostatecznej decyzji nr [...] z dnia [...].06.2011 r. ([...]) zawierającej potwierdzenie przez Wojewodę [...]zgody Prezydenta W. na ogrodzenie przedmiotowych działek. W aktach brak późniejszych od tej decyzji dokumentów ilustrujących stan odmienny od ukształtowanego tą decyzją.

3. Przepisu § 9 ust.1 i ust.2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez błędne uznanie "w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego (...) " (zaskarżona decyzja - str.5), że prawidłowe jest:

- wykazanie przedmiotowego gruntu w ewidencji wraz z dz.ew. nr [...] , jako sąsiadujących ze sobą, jednorodnych pod względem prawnym, odrębnych działek ewidencyjnych oznaczonych nr [...] i nr [...],

- oznaczenie przedmiotowego gruntu jako użytek drogowy "dr",

- wpisanie dla przedmiotowego gruntu danych o funkcji, kategorii i numerach dróg publicznych, pomimo tego, że ten grunt nie spełnia przesłanek określonych w §9 ust.2 rozporządzenia, gdyż w aktach brak dowodów na okoliczność, że grunt ten został wyodrębniony w wyniku podziału nieruchomości opisanej w KW. Nr [...], jako działka nr [...] o obszarze 14 arów, (§ 9 ust.2 pkt 1), że stanowi działki gruntu lub działki budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (§ 9 ust.2 pkt 2), a także, że stanowi grunt jęty pod drogi publiczne (§ 9 ust.2 pkt 3).

4. Przepisu §12 ust.1 pkt 2 i pkt 4 oraz § 44 pkt 2, §45 ust.1 i ust.2, § 46 ust.2 pkt 1 oraz §47 ust.1 i ust.2 roporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez niewprowadzenie z urzędu czynnością materialno - techniczną zmian w ewidencji na podstawie zgromadzonych w aktach aktualnych dokumentów źródłowych wymienionych w zarzucie 2 niniejszej skargi, co doprowadziło w zaskarżonej decyzji do utrzymania w mocy decyzji organu I instancji, co skutkuje:

- nieuwidocznieniem w ewidencji udokumentowanego prawa skarżących do użytkowania przedmiotowych działek jako tereny mieszkaniowe,

- uwidocznieniem w ewidencji nieudokumentowanych danych o numerach, kategorii i funkcji przedmiotowych działek, jako dróg publicznych gminnych w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, pomimo braku w aktach tytułu własności tych działek, przysługującego gminie, tj. st. W. ,

- utrzymaniem operatu ewidencyjnego w stanie nieaktualności, tj. w stanie sprzecznym z zasadą zgodności operatu z dostępnymi dla organu aktualnymi dokumentami i materiałami źródłowymi, wskazanymi w rzucie 2 niniejszej skargi, pomimo braku w aktach późniejszych od tych dokumentów materiałów ódłowych ilustrujących stan odmienny od ukształtowanego tymi dokumentami,

- utrzymaniem wewnętrznej sprzeczności danych zawartych w ewidencji, polegającej na wykazaniu w tej ewidencji, że przedmiotowe działki, stanowiące własność prywatną, a więc nie stanowiące własności gminy i oznaczone wraz z działką ewidencyjną nr [...] , stanowiącą według tej ewidencji tereny mieszkaniowe, wchodzące w skład jednej nieruchomości i wspólnie tworzące jednostkę rejestrową gruntów G.21, stanowią jednocześnie drogi publiczne gminne w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

5. Przepisu §12 ust.1 pkt 2 i pkt 4 oraz § 44 pkt 2, § 45 ust.1, § 46 ust. 2 pkt 1 i §47 ust.1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez ich obejście, polegające na uznaniu za prawidłowe rozpatrzenia przez organ I instancji w trybie ponownego rozpatrzenia sprawy na podstawie decyzji Nr [...] z dnia [...] marca 2012 r. [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego późniejszego od tej decyzji wniosku skarżących z dnia 7 maja 2012 r. w przedmiocie wykreślenia z ewidencji dla przedmiotowych działek informacji o funkcji, kategorii i numerach dróg publicznych, co do którego nie wydano wcześniej żadnego orzeczenia oraz poprzez uznanie za prawidłowe zastosowanie do tego wniosku wytycznych wartych w w/w decyzji Nr [...], co doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji zamiast dokonania danych tym wnioskiem zmian polegających na wprowadzeniu do ewidencji danych wynikających ze gromadzonych w aktach aktualnych dokumentów źródłowych wymienionych w zarzucie 2 niniejszej skargi.

6. Przepisu § 12 ust.1 i §35 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez błędne uznanie, że uchwały wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanowią dokumenty źródłowe, o których mowa w tych przepisach, uzasadniające orzeczenie o odmowie dokonania żądanych zmian, pomimo że przedmiotowe działki nie są wymienione w tych uchwałach jako położone pod drogami.

7. Przepisu § 12 w zw. z par. 10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia poprzez błędne uznanie, że nieostateczne decyzje komunalizacyjne nr [...] oraz nr [...] z dnia [...] września 2011 r. Wojewody [...]wydane na podstawie art.73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną stanowią dokumenty źródłowe, o których raowa w tym przepisie, uzasadniające orzeczenie o odmowie dokonania żądanych zmian.

8. Przepisu § 60 ust.2 pkt 2 rozporządzenia poprzez jego błędne zastosowanie, polegające na uznaniu, że przedmiotowe działki stanowią drogi publiczne gminne w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, pomimo nieposiadania przez W. tytułu własności tych działek.

9. Przepisu § 84 rozporządzenia poprzez błędne uznanie "w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego (...)" (zaskarżona decyzja - str.5), że operat ewidencyjny założony i prowadzony przed wejściem w życie w/w rozporządzenia nie podlega bieżącej aktualizacji na zasadach określonych w tym rozporządzeniu, co doprowadziło w zaskarżonej decyzji do dokonania przez organ, własnych ustaleń wynikających z krytycznej oceny całokształtu danych i dokumentów stanowiących podstawę wcześniejszych wpisów zamiast do uwzględnienia aktualnych materiałów źródłowych wskazanych w zarzucie 2 niniejszej skargi.

10. Przepisu art. 2a ust.2 ustawy o drogach publicznych poprzez odmowę dokonania żądanych zmian, opartą na błędnym uznaniu, że przedmiotowe działki stanowią drogi publiczne gminne, pomimo tego, że w aktach sprawy brak dokumentów źródłowych na okoliczność, że W. jest właścicielem tych działek.

11. Przepisu art. 7 ust.3 ustawy o drogach publicznych poprzez odmowę dokonania żądanych zmian, opartą na błędnym uznaniu, że przedmiotowe działki stanowią drogi publiczne, mimo że te działki nie są wymienione w uchwałach o ustaleniu przebiegu istniejących ulic [...] [...] wydanych na podstawie tego przepisu.

12. Przepisu 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną poprzez błędne uznanie, że nieostateczne decyzje komunalizacyjne nr [...] oraz nr [...] z dnia [...] września 2011 r. Wojewody [...], wydane na podstawie tego przepisy stanowią tytuł prawa własności przedmiotowych działek przysługujący gminie, tj. W. , uzasadniający orzeczenie o odmowie dokonania żądanych zmian.

13. Przepisu art.30 ust.5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane poprzez błędne uznanie, że przestępcze zniszczenie części ogrodzenia przedmiotowych działek pozbawiło skarżących uprawnień do ich ogrodzenia nabytych na podstawie prawomocnego wyroku WSA z dnia 29.07.2010 r., VII SA/Wa 532/10 oraz ostatecznej decyzji nr [...] z dnia [...].06.2011 r. ([...]), tj. na podstawie dokumentów wskazanych w zarzucie 2 niniejszej skargi.

14. Przepisów postępowania administracyjnego, tj.: art.6, 10 § 1, art.7, art.28, art.61 § 3, art.75 § 1, art.76 § 1, art.77 i art.80 w związku z art.7 k.p.a., jak też art.153 oraz art.170 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

V. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

VI. Sąd rozpoznał skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] z racji sprawowania wymiaru sprawiedliwości, polegającego na kontrolowaniu działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (art.1§1 i §2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z dnia 20 września 2002 r., Nr 153, poz.1269 z późn.zm.). Kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art.3§2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm. – zwanej dalej "p.p.s.a.").

Skargę należało oddalić, albowiem zaskarżona decyzja Inspektora, a także utrzymana nią w mocy decyzja Prezydenta nie naruszają prawa.

Uwzględnienie przez wojewódzki sąd administracyjny skargi na orzeczenie organu administracji jest dopuszczalne tylko w razie stwierdzenia w toku kontroli tego orzeczenia naruszeń prawa wymienionych w art.145 § 1 p.p.s.a.

W świetle przywołanego przepisu sąd administracyjny:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

W ocenie Sądu naruszenia, o których mowa powyżej nie wystąpiły w niniejszej sprawie.

VII. Przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją Inspektora było wprowadzenie zmian do ewidencji gruntów i budynków.

W powyższym zakresie obowiązują następujące uwarunkowania prawne, zawarte w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne ("Prawo geodezyjne") oraz w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (także "rozporządzenie"):

Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej (art.20 ust.1 pkt 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego).

Osoby, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51, są obowiązane zgłaszać właściwemu staroście wszelkie zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni licząc od dnia powstania tych zmian. Obowiązek ten nie dotyczy zmian danych objętych ewidencją gruntów i budynków, wynikających z decyzji właściwych organów (art.22 ust.2 Prawa geodezyjnego),

Na żądanie starosty osoby, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51, zgłaszające zmiany są obowiązane dostarczyć dokumenty geodezyjne, kartograficzne i inne niezbędne do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków (art.22 ust.3 Prawa geodezyjnego).

Właściwe organy, sądy i kancelarie notarialne przesyłają staroście odpisy prawomocnych decyzji i orzeczeń oraz odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, orzeczenia lub sporządzenia aktu notarialnego (art.23 Prawa geodezyjnego).

Do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi (§44 pkt 2 rozporządzenia).

Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych (§45 ust.1 rozporządzenia).

Dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, organów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 i 11 (§46 ust.1 rozporządzenia).

Z urzędu wprowadza się zmiany wynikające z:

1) prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów normatywnych,

2) opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych,

3) dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej,

4) ewidencji publicznych prowadzonych na podstawie innych przepisów (§46 ust.3 rozporządzenia).

Aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych (§47 ust.1 rozporządzenia).

W przypadku gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów, starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne lub stosuje art. 22 ust. 3 ustawy (§47 ust.3 rozporządzenia).

Z załącznika nr 6 ust.3 pkt 1 rozporządzenia wynika, że do terenów mieszkaniowych o symbolu "B" zalicza się grunty zajęte pod budynki mieszkalne, urządzenia funkcjonalnie związane z budynkami mieszkalnymi (podwórza, dojazdy, przejścia, przydomowe place gier i zabaw, itp.), a także ogródki przydomowe.

Stosownie do postanowień ust.3 pkt 7a załącznika do rozporządzenia do użytku gruntowego o nazwie "drogi" zalicza się grunty w granicach pasów drogowych dróg publicznych i dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. W szczególności do dróg zalicza się grunty zajęte pod drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe, gminne, drogi w osiedlach mieszkaniowych, drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej.

Stosownie do przepisu § 60 ust.2 pkt 2 rozporządzenia w ewidencji, w odniesieniu do działek ewidencyjnych, stanowiących drogi publiczne ujawnia się także numery tych dróg, nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych oraz nazwy ulic, jeżeli pełnią taką funkcję.

VIII. Kontrola legalności zaskarżonej decyzji Inspektora w świetle wskazanych wyżej uwarunkowań prawnych prowadzi do następujących wniosków:

1. Trafnie uznał Inspektor, podzielając w tym zakresie stanowisko Prezydenta, że brak jest podstaw do uwzględnienia żądań skarżących w przedmiocie: 1) zmiany w ewidencji gruntów oznaczenia użytków występujących na spornych działkach z drogowego na budowlane, 2) wykreślenia informacji o kategorii i numerach dróg publicznych. Z materiału dowodowego sprawy wynika bowiem, że od wielu lat sporne działki znajdują się w liniach rozgraniczających drogi publiczne - ulice [...] i [...] i są zagospodarowane jako część tych ulic. Nazwy tych ulic i numery dróg wynikają wprost z odpowiednich uchwał Rady Narodowej W. oraz Zarządu Województwa [...]. Zaznaczyć przy tym należy, że podniesiony przez skarżących fakt niewymienienia spornych działek we wskazanych wyżej uchwałach nie podważa bezspornego faktu, że działki są położone we wskazanych wyżej liniach rozgraniczających.

2. Grunty w granicach spornych działek zostały wydzielone pod drogi przy dokonywaniu podziału wykazanego na planie załączonym pod nr 3 do zbioru dokumentów księgi hipotecznej pn "[...]", z którego wywodzi się dawna działka nr [...], przedstawiona na planie sytuacyjnym, sporządzonym w 1947 r. Według tego planu część dawnej działki nr [...] położona była pod ulicą [...] i pod ulicą [...] (obecnie [...]). Zajęcie części nieruchomości pod drogi nie oznaczało odjęcia dla tych gruntów prawa własności, uregulowanego w księdze wieczystej.

3. Sporne działki nie spełniają w żaden sposób wymogów użytku oznaczanego w ewidencji symbolem "B". Stan na gruncie potwierdza, że są to części dróg, jak to wykazano od czasu założenia ewidencji.

4. Trafnie przyjęto w postępowaniu administracyjnym, że zmiana wpisu użytku gruntowego dla spornych działek ewidencyjnych położonych pod ulicami może być wykazana w ewidencji gruntów i budynków wówczas, gdy przedmiotowe działki będą użytkowane w taki sam sposób, jak przyległy grunt pod placem, a trwałą zmianę sposobu użytkowania tych działek potwierdzi na gruncie geodeta uprawniony i sporządzi stosowne opracowanie geodezyjne i kartograficzne, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykaz zmian danych ewidencyjnych. Trafnie uznały organy, że w sytuacji, w której przedmiotowe działki są zagospodarowane i wykorzystywane jako części dróg publicznych, zasanym jest oznaczenie w ewidencji jako użytków drogowych. Co do zasady wpis w ewidencji dotyczący użytku odzwierciedla aktualny stan faktyczny na gruncie. Dopiero stwierdzenie przez organ, w oparciu o przedłożoną przez podmiot zainteresowany zaktualizowaną dokumentację geodezyjno – kartograficzną, że sposób zagospodarowania danego terenu jest inny, aniżeli wykazywany dotąd w ewidencji, uprawnia do dokonania stosownych zmian.

5. Nie znajduje potwierdzenia zarzut skargi, że organy orzekające w niniejszej sprawie naruszyły art.153 p.p.s.a., nie stosując się do ocen prawnych zawartych w powołanych w skardze wyrokach Sądu, w sytuacji w której (zdaniem skarżących) oceny te potwierdzają słuszność ich żądań odnośnie zmiany zapisów ewidencyjnych. Podkreślenia wymaga bowiem, że przywołany w skardze wyrok Sądu z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 972/11, odnosił się wyłącznie do kwestii wadliwości trybu ujawnienia w ewidencji Prezydenta jako władającego spornymi działkami, a wcześniejszy wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. (również przywołany w skardze) wyłącznie do kwestii wadliwości orzeczenia w przedmiocie wniesienia sprzeciwu wobec zgłoszenia przez skarżących zamiaru ogrodzenia spornych nieruchomości. Sąd podziela stanowisko orzekających obecnie w sprawie organów, że w wyrokach tych nie przesądzono w żadnym zakresie kwestii, będących przedmiotem wniosku skarżących.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art.151 p.p.s.a.