Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R K. na postanowienie zawarte w punkcie 5 wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 o zasądzeniu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania w sprawie ze skargi R. K. na bezczynność Fundacji X z siedzibą w W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SAB/Wa 987/15, zobowiązał Fundację W. z siedzibą w W. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 14 lipca 2015 r. w zakresie pkt. 4 i 6 (pkt 1); umorzył postępowanie w pozostałej części (pkt 2); stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3); oddalił wniosek o wymierzenie grzywny (pkt 4) oraz zasądzoł na rzecz skarżącego R. K. od Fundacji W. z siedzibą w W. kwotę 357 złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania (pkt 5).

Zażalenie na postanowienie zawarte w punkcie 5 powyższego wyroku wniósł R. K., domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia i zasądzenia na rzecz skarżącego kwoty 1.319,84 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, a także zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 200 i art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - dalej jako "P.p.s.a."), poprzez niewłaściwe zastosowanie oraz błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że strona przegrywająca sprawę nie jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi zastępowanemu przez pełnomocnika kosztów jego przejazdu do Sądu. Wskazał, że na rozprawie zgłosił wniosek o przyznanie mu kosztów przejazdu na posiedzenie Sądu w dniu 13 kwietnia 2016 r. w wysokości 962,84 zł

W uzasadnieniu zażalenia wskazał, że wydatki poniesione na przejazd do Sądu były niezbędne do celowego dochodzenia praw, a jego udział w rozprawie był uzasadniony, o czym świadczą pytania zadawane przez sędziego sprawozdawcę, które miały istotne znaczenie dla wyjaśnienia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 200 P.p.s.a., w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W myśl zaś art. 205 § 2 P.p.s.a. do niezbędnych kosztów postępowania strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się ich wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nie ma podstaw do przyznania skarżącemu zwrotu kosztów jego przejazdu do Sądu, bowiem zwrot kosztów podróży przysługuje stronie jedynie wówczas, gdy została ona wezwana do sądu i w wezwaniu tym jej stawiennictwo określono jako obowiązkowe. W niniejszej sprawie stawiennictwo skarżącego na rozprawie nie było obowiązkowe.

Skoro zatem, jak wynika to z treści zawiadomienia o rozprawie wyznaczonej na dzień 13 kwietnia 2016 r., stawiennictwo skarżącego nie było obowiązkowe, to brak było podstaw do zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów przejazdu.

W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.