Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, , Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Bożena Więch - Baranowska(spr.), Protokolant ref. staż. Anna Dmowska - Paczuska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2012 r. sprawy ze skargi [...] [...] a.s. z siedzibą w [...] na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] marca 2012 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia naruszenia prawa przez przewoźnika skargę oddala

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego decyzją nr [...] wydaną [...] lipca 2011r. na podstawie art. 205b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 lipca 2002r. – Prawo lotnicze ( Dz. U. z 2006r. Nr 100, poz. 969) w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000r. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm) oraz art. 7 ust. 1 lit. b, art. 8 ust.1 lit. a, art. 9 ust.1 lit. a i ust. 2 i art. 14 ust. 2 w związku z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie nr 295/91 (Dz. U. L46 z 17.02.2004) stwierdził:

- naruszenie przez przewoźnika [...] [...] a.s. przepisów art. 7 ust. 1 lit. b i art. 14 ust. 2 w związku z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 poprzez zaniedbanie:

• obowiązku wypłaty pasażerom odszkodowania w kwocie 400 EUR dla każdego z nich (łącznie 1200 EUR),

• obowiązku poinformowania pasażerów o przysługujących im prawach, w związku z odwołaniem lotu nr [...] na trasie [...] – [...] w dniu [...] stycznia 2011r.

- ustalił termin usunięcia w/w nieprawidłowości w ciągu 14 dni od uprawomocnienia się decyzji;

- nałożył na przewoźnika lotniczego [...] [...] a.s. karę pieniężną za naruszenie postanowień w/w rozporządzenia w wysokości 6600 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że w dniu [...] kwietnia 2011r. wpłynęła do Urzędu Lotnictwa Cywilnego skarga złożona przez K. G. i E. G. ( w imieniu własnym oraz małoletniej córki A. G.) dotycząca naruszenia przez [...] [...] a.s. przepisów rozporządzenia nr 261/2004r. poprzez nie wywiązanie się z obowiązków w sytuacji opóźnienia lotu nr [...] planowanego na dzień [...] stycznia 2011r. na trasie [...]– [...].

W niniejszej sprawie pasażerowie mieli potwierdzoną rezerwację na lot w w/w dniu. O opóźnieniu wylotu zostali poinformowani jeszcze w hotelu.

Ostatecznie lot z planowaną godzina startu na 18:55 odbył się następnego dnia o godzinie 1:00.Odległość pomiędzy [...] [...] mierzona metoda trasy po ortodromie wynosi 3068 kilometrów.

Organ powołując przepisy Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 stwierdził, iż w sytuacji niniejszej sprawy stosownie do treści art. 7 ust. 1 lit. b Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w przypadku odwołania lotu pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrz wspólnotowych dłuższych niż 1500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1500 do 3500 kilometrów.

W myśl wyroku Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 listopada 2009r. w sprawach połączonych C-402/07 i C- 432/07 w postępowaniach C. S., G. S., A. S. przeciwko [...] [...] GmbH ( C-402/07), oraz S. B., K. L. przeciwko [...] [...] SA ( C- 432/07) możliwość powołania się na "nadzwyczajne okoliczności" pozwalające przewoźnikom lotniczym uwolnić się od zapłaty odszkodowania ustanowionego w art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 jest przewidziana wyłącznie w art. 5 ust. 3 tego Rozporządzenia , który dotyczy odwołania lotu, Motyw 15 tego Rozporządzenia, wskazuje, że to uzasadnienie może również znaleźć zastosowanie, gdy decyzja kierownictwa lotów w stosunku do danego samolotu spowodowała danego dnia powstanie dużego opóźnienia lub przełożenie lotu na następny dzień. Skoro pojęcie dużego opóźnienia jest użyte w kontekście nadzwyczajnych okoliczności, należy uznać, że ustawodawca również powiązał je z prawem do odszkodowania.

Wobec powyższego nie można z góry zakładać, że pasażerowie opóźnionych lotów są pozbawieni prawa do odszkodowania i dla potrzeb przyznania tego prawa nie mogą być traktowani jak pasażerowie odwołanych lotów. W tych okolicznościach należy stwierdzić, że pasażerowie lotów opóźnionych mogą powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynosząca co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu.

Wnioskujący , jak wynika z ich skargi, przybyli do [...] z około 6 – godzinnym opóźnieniem w stosunku do godziny przylotu wskazanej w rezerwacji, zatem bez wątpienia przybyli do swego miejsca docelowego później niż trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Zgodnie z pkt 2 sentencji wyżej wymienionego wyroku opóźnienie powyżej trzech godzin nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść że odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego.

Wnoszący podnieśli w skardze, że nie otrzymali od przewoźnika odszkodowania za opóźnienie lotu. Przewoźnik, wezwany prawidłowo do złożenia wyjaśnień, nie nadesłał żadnych wyjaśnień w tej sprawie.

Wobec powyższego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, mając na uwadze, że zgodnie z art. 209b ustawy Prawo lotnicze ciężar udowodnienia, że uprawnienia przysługujące pasażerowi, w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub opóźnienia lotu, zgodnie z Rozporządzeniem (WE) nr 261/2004, nie zostały naruszone obciąża przewoźnika lotniczego, zaś przewoźnik nie nadesłał żadnych wyjaśnień, stwierdził, że na przewoźniku lotniczym spoczywał wobec pasażerów obowiązek określony w art. 7 ust. 1 lit. b Rozporządzenia w związku z art. 6 ust. 1 polegający na wypłacie odszkodowania, zatem doszło do naruszenia przepisu art. 7 ust. 1 lit. b, gdyż pasażerowie stosownego odszkodowania nie otrzymali.

Ponadto organ podniósł, że stosownie do treści art. 14 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w przypadku opóźnienia lotu obsługujący przewoźnik lotniczy dba o to, aby w punkcie odpraw pasażerów była umieszczona w miejscu widocznym dla pasażerów czytelna informacja zawierająca następujący tekst: " Jeżeli odmówiono Państwu przyjęcia na pokład lub Państwa lot został odwołany lub opóźniony o co najmniej dwie godziny , możecie Państwo poprosić obsługę na stanowisku odpraw lub w punkcie przyjęć pasażerów na pokład samolotu o tekst określający przysługujące Państwu prawa, w szczególności w odniesieniu do odszkodowania i należnej Państwu pomocy". Obsługujący przewoźnik lotniczy, który odmawia przyjęcia na pokład lub odwołuje lot wręcza każdemu pasażerowi, którego to dotyczy pisemną informację o przepisach na temat odszkodowania i pomocy zgodnie z w/w Rozporządzeniem. Wręcza również odpowiednią informację każdemu pasażerowi dotkniętemu opóźnieniem o co najmniej dwie godziny. Pasażer otrzymuje również pisemną informacje o sposobach skontaktowania się z wyznaczonym organem krajowym, o którym mowa w art. 16.

Jeśli chodzi o realizację obowiązku poinformowania pasażerów o przysługujących im prawach określonego w art. 14 Rozporządzenia, na podstawie treści skargi organ ustalił, że pasażerowie nie otrzymali od przewoźnika odpowiedniej informacji. Przewoźnik, prawidłowo wezwany , nie nadesłał żadnych wyjaśnień w sprawie.

Wobec powyższego Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, mając na uwadze, że zgodnie z art. 209b ustawy Prawo lotnicze ciężar udowodnienia pasażerowi, że uprawnienia przysługujące pasażerowi, w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub opóźnienia lotu, zgodnie z rozporządzeniem nr 261/2004, nie zostały naruszone obciąża przewoźnika lotniczego , zaś przewoźnik nie nadesłał żadnych wyjaśnień, dał wiarę spójnym wyjaśnieniom pasażerów w kwestii niewykonania przez przewoźnika obowiązku określonego w art. 14 ust. 2 Rozporządzenia i stwierdził, że na przewoźniku lotniczym spoczywał wobec pasażerów obowiązek określony w art. 14 ust. 2 Rozporządzenia w związku z art. 6 polegający na obowiązku poinformowania pasażerów o przysługujących im prawach , zatem doszło do naruszenia przepisu art. 14 ust. 2 gdyż pasażerowie stosownej informacji nie otrzymali.

W myśl art. 209b ust. 1 ustawy Prawo lotnicze, kto działa z naruszeniem obowiązków lub warunków wynikających z przepisów Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 albo Rozporządzenia (WE) nr 2111/2005, podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 do 8000 zł.

Stosownie do art. 209b ust. 2 ustawy Prawo lotnicze wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 2 do ustawy.

Stosownie do pkt. 1.4 załącznika nr 2 ustawy Prawo lotnicze naruszenie obowiązku zapewnienia informacji, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 podlega karze pieniężnej w wysokości od 200 do 4800 zł.

Stosownie do pkt 1.5 załącznika nr 2 do ustawy Prawo lotnicze naruszenie obowiązku wypłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 podlega karze pieniężnej w wysokości od 1000 do 2500 zł.

Z uwagi na okoliczność, że niewypłacenie pasażerom odszkodowania oraz niedoinformowanie ich o przysługujących im prawach spowodowało, iż prawa pasażerów zostały naruszone, zasadnym w ocenie organu było nałożenie na przewoźnika kary pieniężnej w wysokości 200 zł za naruszenie obowiązku określonego w ust. 1 pkt 5 załącznika nr 2 do ustawy Prawo lotnicze za każdy zindywidualizowany przypadek naruszenia przepisów, zatem kary łącznej za naruszenie w stosunku do trojga pasażerów w kwocie 600 zł, oraz kary pieniężnej w wysokości 2000 zł za naruszenie obowiązku określonego w ust. 1 pkt. 4 załącznika nr 2 do ustawy Prawo lotnicze za każdy zindywidualizowany przypadek naruszenia przepisów, zatem kary łącznej za naruszenie w stosunku do trojga pasażerów w kwocie 6000 zł. W ocenie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w przedmiotowej sprawie doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa, gdyż pasażerowie do dnia wydania decyzji nie otrzymali od przewoźnika odszkodowania za opóźnienie lotu. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego podkreślił, że wysokość nałożonej kary jest proporcjonalna do stwierdzonego naruszenia oraz ma charakter prewencyjny.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wniosła spółka [...] [...] a.s. z siedzibą w [...].

Nie kwestionując faktu opóźnienia lotu, spółka podkreśliła, że opóźnienie to było spowodowane wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Poza tym nie doszło do naruszenia art. 14 Rozporządzenia, bowiem pasażerowie lotu nr [...]na trasie [...]– [...] zostali prawidłowo poinformowani o przysługujących im uprawnieniach.

Zgodnie z rozkładem samolot, który obsługiwał lot [...]miał wystartować z [...][...] stycznia 2011 roku o godzinie 18:55. Natomiast przylot do [...] został zaplanowany na 22:25. Samolot, który miał wykonać przedmiotowy lot obsługiwał tego dnia również lot [...] na trasie [...] – [...]( Lot [...]). Planowo samolot obsługujący lot [...] miał wystartować z [...] o 12: 25. Niestety samolot ten uległ poważnej awarii, która uniemożliwiła wylot z [...].

W [...] znajdował się co prawda drugi samolot należący do Spółki jednak i on był uszkodzony. Spółka starała się uniknąć opóźnienia i w tym celu wysłała samolot zastępczy z [...] do [...]. Samolot zastępczy wylądował w [...] o 17:20, a zatem 5 godzin po planowanym starcie Lotu [...]. Skutkiem powyższego lot [...]rozpoczął się o 1:00 30 stycznia 2011r. i zakończył w [...] o 4:18.

Z powyższego wynika, że Spółka prawidłowo zaplanowała rotację samolotu obsługującego loty [...] i [...]. Odstępy pomiędzy poszczególnymi lotami, które miał odbyć przedmiotowy samolot były wystarczające, by planowo zrealizować poszczególne rejsy. Podkreślić należy, że pomiędzy przylotem do [...] odlotem do [...] były trzy godziny przerwy. Opóźnienie było skutkiem nadzwyczajnej okoliczności jaką była poważna usterka samolotu, który pierwotnie miał obsługiwać loty [...]i [...]. Usterka zagrażała życiu i zdrowiu pasażerów, a zatem działania podjęte przez Spółkę były bezwzględnie konieczne, z uwagi na obowiązek Spółki zapewnienia pasażerom bezpiecznych warunków podróżowania. Pomimo nagłej sytuacji, Spółka zdołała w relatywnie krótkim czasie zorganizować samolot zastępczy. W związku z powyższym, uzasadnione jest stwierdzenie, że Spółka podjęła wszelkie racjonalne działania celem uniknięcia opóźnienia .

Powołane fakty pozwalają w ocenie Spółki na stwierdzenie, że u źródła opóźnienia lotu [...]nie leżały żadne zaniedbania po stronie Spółki bądź też inne zależne od niej okoliczności, a usterka, która wystąpiła w samolocie miała charakter nadzwyczajny. A zatem nie można uznać, że opóźnienie lotu [...]wynikło z przyczyn zależnych od przewoźnika lotniczego.

Z powyższych względów w ocenie Spółki opóźnienie lotu [...]należy traktować jako spowodowanie wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Jako takie, nie rodziło ono zatem po stronie Spółki obowiązku wypłaty odszkodowania pasażerom opóźnionego lotu.

Po rozpatrzeniu wniosku Prezes Urzędu lotnictwa Cywilnego decyzją z dnia [...] marca 2012r. utrzymał w mocy własną decyzje z [...] lipca 2011r.

W uzasadnieniu decyzji odnosząc się do zarzutów wniosku organ podkreślił, że kopia dziennika technicznego samolotu OK.-TUD została poddana analizie ekspertów z Departamentu Techniki Lotniczej Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Z notatki służbowej z dnia 28 grudnia 2011r. wynika, że usterka techniczna, na której wystąpienie powołuje się przewoźnik związana była z normalnym funkcjonowaniem maszyny obsługującej lot. Usterka dotyczyła komunikatu na desce rozdzielczej w przedmiocie oświetlenia. Ekspert wykluczył wystąpienie przyczyny zewnętrznej mogącej mieć wpływ na usterkę lub opóźnienie lotu. Niemniej jednak samolot nie został dopuszczony do lotu a zaplanowaną operację przewoźnik wykonał innym, wynajętym samolotem. W opinii Prezesa Urzędu przewoźnik nie wykazał jaka była przyczyna wystąpienia usterki, czy była wywołana źródłem zewnętrznym, przy czym usterki techniczne, co do zasady, nie należą do zdarzeń nadzwyczajnych, którym przewoźnik nie może zapobiec.

Odnośnie zarzutu dotyczącego naruszenia art. 14 Rozporządzenia poprzez nie poinformowanie pasażerów o przysługujących im prawach, Prezes Urzędu podniósł, że przewoźnik, który zgodnie z art. 205b ust. 3 ustawy Prawo lotnicze powinien udowodnić, że prawa pasażera nie zostały naruszone, nie przedłożył żadnego dowodu, potwierdzającego, ze na lotnisku w [...]pasażerom były rozdane ulotki informujące o prawach pasażerów. Na podstawie skargi Prezes Urzędu stwierdził, że pasażerowie takiej informacji nie otrzymali.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła spółka [...] [...] a.s.

Wnosząc o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji pełnomocnik skarżącej zarzucił organowi:

a) naruszenie art. 6 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów poprzez bezpodstawne przyjęcie, że pasażerowie opóźnionych lotów są uprawnieni do otrzymania odszkodowania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Rozporządzenia podczas, gdy ani art. 6 ust. 1, ani żaden inny przepis Rozporządzenia nie przyznaje takiego uprawnienia pasażerom opóźnionych lotów;

b) naruszenie art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 3 Rozporządzenia poprzez błędne uznanie, że Spółka naruszyła obowiązki wynikające z przepisów Rozporządzenia poprzez brak wypłaty odszkodowania na rzecz pasażerów w sytuacji, gdy lot nr [...]na trasie [...]([...]) – [...] w dniu [...] stycznia 2011r. został opóźniony z uwagi na nadzwyczajne okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków;

c) naruszenie art. 14 Rozporządzenia poprzez błędne uznanie, że pasażerowie lotu nr [...]na trasie [...]([...]) – [...] w dniu [...] stycznia 2011r. nie zostali poinformowani o przysługujących im prawach;

d) naruszenie art. 209b ust. 1,3 i 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002roku – Prawo lotnicze ( Dz. U. z 2006 r. Nr 100, poz. 969 ze zm.) poprzez jego błędne zastosowanie w sprawie;

e) naruszenie art. 7, art. 77 oraz art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez wadliwa ocenę zabranego w sprawie materiału dowodowego przejawiającą się w uznaniu, że usterka, której uległ samolot wykonujący lot nr [...]na trasie [...]([...]) – [...] w dniu [...] stycznia 2011r. nie może być uznana za nadzwyczajną okoliczność zwalniająca przewoźnika z obowiązku wypłaty odszkodowania na rzecz pasażerów;

f) naruszenie art. 101 § 1 i § 3 w związku z art. 123 § 2 oraz art. 15 k.p.a., które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez nierozpoznawalnie wniosku Spółki o zawieszenie postępowania w formie postanowienia, a przez to pozbawienie Spółki prawa do kontroli instancyjnej takiego rozstrzygnięcia, co naruszało zasadę dwuinstancyjności postępowania.

W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego wnosząc oddalenie, podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny, zgodnie z art. 1 ustawy z 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269ze zm.), kontroluje jedynie legalność zaskarżonej decyzji, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.

Uwzględnienie skargi następuje wówczas, gdy Sąd stwierdzi, że doszło do naruszenia prawa (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r., nr 153, poz. 1270 ze zm.), przy czym ocena tego naruszenia następuje w świetle prawa obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji.

Należy przy tym zaznaczyć, iż od dnia wejścia w życie Traktatu Akcesyjnego z dnia 16 kwietnia 2003r. (Dz. U. z 2004r. nr 90, poz. 864), na mocy którego Polska stała się członkiem Unii Europejskiej, kontrola sądu administracyjnego obejmuje również zgodność rozstrzygnięć organów administracji publicznej z prawem wspólnotowym rozumianym jako całokształt dorobku prawnego Wspólnoty Europejskiej, w tym zasad ogólnych prawa wspólnotowego, interpretowanym oraz stosowanym w sposób jednolity na całym obszarze Unii Europejskiej.

W ocenie Sądu analizowana pod tym katem skarga nie zasługuje na uwzględnienie bowiem kontrolowana decyzja Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] marca 2012r. nie narusza prawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c Rozporządzenia nr 261/2004r. Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów (Dz. Urz. UE L 46 z dnia 17 lutego 2004r.) w przypadku odwołania lotu obsługujący przewoźnik lotniczy powinien wypłacić pasażerowi odszkodowanie na zasadach określonych w art. 7 Rozporządzenia nr 261/2004 w kwocie zależnej od długości trasy przelotu. Okoliczności wyłączające odpowiedzialność odszkodowawczą określone zostały w art. 5 ust. 1 lit c pkt i, ii, iii Rozporządzenia nr 261/2004 stanowiącym, że pasażerom nie należy się odszkodowanie jeżeli m.in. zostaną poinformowani o odwołaniu lotu co najmniej dwa tygodnie przed planowanym odlotem, oraz w art. 5 ust. 3 Rozporządzenia nr 261/2004 gdzie wskazano, ze przewoźnik zwolniony jest z tego obowiązku jeżeli może dowieść, iż odwołanie zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Przepisy omawianego Rozporządzenia mają nie tylko zapewniać wysoki poziom świadczonych przez przewoźników lotniczych usług na obszarze Wspólnoty, ale nade wszystko mają gwarantować pasażerom możliwość egzekwowania ich praw.

Stosownie do treści postanowień pkt 14 preambuły do rozporządzenia nr 261/2004, zobowiązania przewoźników powinny być ograniczone lub ich odpowiedzialność wyłączona w przypadku, gdy zdarzenie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków . Okoliczności te mogą w szczególności zaistnieć w przypadku destabilizacji politycznej, warunków meteorologicznych uniemożliwiających dany lot, zagrożenia bezpieczeństwa, nieoczekiwanych wad mogących wpłynąć na bezpieczeństwo lotu oraz strajków mających wpływ na działalność przewoźnika.

W tym miejscu należy podnieść, że interpretując art. 5, 6 i 7 Rozporządzenia – pod kątem możliwości ich stosowania w sytuacji żądania odszkodowania w przypadku opóźnienia lotu oraz pojęcia nadzwyczajnych okoliczności wyłączających odpowiedzialność przewoźnika w wyroku połączonych spraw o sygn. C- 402/07 i 432/07 Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż przepisy art. 5, 6 i 7 należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania, pasażerów opóźnionych lotów można traktować jak pasażerów lotów odwołanych oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 tego Rozporządzenia, jeśli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynosząca co najmniej trzy godziny – czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu (stanowisko to potwierdził Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 22 października 2012r. Czyli, że opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania , jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, ze odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego.

Poza powyższym Trybunał podał, że art. 5 ust. 3 Rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, ze problem techniczny, który wystąpił w statku powietrznym, nie jest objęty "nadzwyczajnymi okolicznościami" w rozumieniu tego przepisu, chyba że problem ten jest następstwem zdarzeń które – ze względu na swój charakter lub źródło – nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i pozostają poza zakresem jego skutecznej kontroli. Należy w tym miejscu podkreślić, że w rozpatrywanej sprawie bezspornym jest, że:

- start samolotu o nr lotu [...]z [...]do [...] w dniu [...] stycznia 2011r. opóźnił się o 6 godzin i 5 minut.

- przyczyną opóźnienia była usterka techniczna, dotycząca komunikatu na desce rozdzielczej w przedmiocie oświetlenia;

- przewoźnik nie wypłacił pasażerom stosownego odszkodowania (art. 5 ust. 1c rozporządzenia) na zasadach określonych w art. 7, ani też nie wykazał, iż wykonał obowiązki wynikające z art. 14 rozporządzenia;

- przewoźnik lotniczy nie wykazał, że usterka, której wystąpienie spowodowało opóźnienie lotu została spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków (art. 5 ust. 1 lit. c pkt i, ii,iii).

Przepis art. 5 Rozporządzenia był przedmiotem wykładni dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 22 grudnia 2008r. sygn. C 549/07 stwierdzając m.in. nawet nie wszystkie nadzwyczajne ( a więc takie których nie można przewidzieć) okoliczności nie zwalniają przewoźnika z obowiązku wypłacenia pasażerom odszkodowania oraz, ze to przewoźnik musi jednoznacznie wykazać, że przy użyciu wszystkich zasobów ludzkich, materiałowych i środków finansowych jakimi dysponował nie mógł bez poświęceń niemożliwych do przyjęcia z punktu widzenia możliwości jego przedsiębiorstwa uniknąć sytuacji, w której nadzwyczajne okoliczności skutkowały odwołaniem lotu. Tego w rozpoznawanej sprawie skarżący nie wykazał.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd podziela stanowisko organu, ze przedstawione wyjaśnienia przez przewoźnika nie wskazują źródła powstania usterki, w szczególności że spowodowana ona była nadzwyczajną okolicznością o której mowa w art. 5 ust. 1 lit. c ww. Rozporządzenia.

Reasumując stwierdzić należy, że organ wyczerpująco zbadał wszystkie istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawa oraz przeprowadził dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 i 77 §1 k.p.a.), uzasadnił też właściwie wysokość nałożonej na przewoźnika kary pieniężnej.

W ocenie Sądu Prezes Urzędu lotnictwa Cywilnego rozstrzygając sprawę – oparł się na materiale prawidłowo zebranym w toku postępowania, dokonując jego wszechstronnej oceny.

Wobec niezasadności zarzutów skargi oraz nie stwierdzenia przez Sąd z urzędu tego rodzaju uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, które sad ma obowiązek badać z urzędu skargę należało oddalić.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.