Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi H. B. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Wójta Gminy do rozpatrzenia wniosku skarżącego H. B. z 9 sierpnia 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności, 2. stwierdza, że bezczynność Wójta Gminy nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddala wniosek skarżącego o wymierzenie grzywny, 4. zasądza od Wójta Gminy na rzecz skarżącego H. B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

H. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Wójta Gminy w zakresie udostępnienia informacji publicznej.

Z akt sprawy, z uzasadnienia skargi oraz odpowiedzi na skargę wynikają następujące okoliczności faktyczne jej wniesienia:

H. B. pismem z 9 sierpnia 2019 r. (wpływ do organu 9 sierpnia 2019 r.), na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1429, dalej jako: u.d.i.p.), zwrócił się do Wójta Gminy z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wykazu otrzymanych nagród przez osoby zatrudnione w Urzędzie Gminy, które pełnią funkcję publiczne, za miesiąc listopad i grudzień 2018 roku oraz od miesiąca stycznia 2019 roku do dnia złożenia wniosku, ze wskazaniem imienia i nazwiska pracownika, wysokości nagrody oraz osiągnięcia w pracy zawodowej, które były podstawą jej przyznania.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Wójt pismem z 22 sierpnia 2019 r. podał dane dotyczące wysokości otrzymanych nagród przez osoby pełniące funkcje publiczne w Gminie, tj:

1. Skarbnika Gminy:

- nagroda XI 2018 r. w wysokości 5.000,00 zł za szczególne zaangażowanie w pracy i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych w okresie II półrocza 2018,

- nagroda XII 2018 r. w wysokości 2.000,00 zł przyznana na koniec roku kalendarzowego zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 2 Regulaminu wynagradzania pracowników samorządowych (Zarządzenie Nr [..] Wójta Gminy z dnia 15 czerwca 2009 r. ze zm.),

- nagroda V 2019 r. w wysokości 5.000,00 zł za szczególne zaangażowanie w pracy i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych w okresie I półrocza 2019 r.,

- nagroda VII 2019 r. w wysokości 2.000,00 zł za wzorowe wypełnianie swoich obowiązków.

2. Sekretarza Gminy:

- nagroda XI 2018 r. w wysokości 5.000,00 zł za szczególne zaangażowanie w pracy i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych w okresie II półrocza 2018 r.,

- nagroda XII 2018 r. w wysokości 1.000,00 zł przyznana na koniec roku kalendarzowego zgodnie z § 5 ust. 4 pkt 2 Regulaminu wynagradzania pracowników samorządowych (Zarządzenie Nr [..] Wójta Gminy z dnia 15 czerwca 2009 r. ze zm.).

3. Zastępcy Wójta Gminy:

- nagroda V 2019 r. w wysokości 5.000,00 zł za szczególne zaangażowanie w pracy i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych w okresie I półrocza 2019 r.

4. Kierownika Referatu Administiacyjno-Organizacyjnego:

- nagroda V 2019 r. w wysokości 4.000,00 zł za szczególne zaangażowanie w pracy i nienaganne wykonywanie obowiązków służbowych w okresie I półrocza 2019 r.

Skarżący po zapoznaniu się z treścią odpowiedzi pismem z 28 sierpnia 2019 r. ponownie zwrócił się do Wójta z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w zakresie treści objętej wnioskiem z 9 sierpnia 2019 r. wskazując, że otrzymana odpowiedź jest niepełna. Wyjaśnił przy tym, powołując się na treść art. 115 § 19 Kodeksu karnego, że wniosek dotyczył nie tylko nagród otrzymanych przez Skarbnika, Sekretarza, Zastępcy Wójta i Kierownika Referatu Administracyjno-Organizacyjnego, ale wszystkich pracowników zatrudnionych w Urzędzie Gminy pełniących funkcje publiczne. Wniosek dotyczył również wskazania imienia i nazwiska osób zatrudnionych w Urzędzie Gminy, które pełnią funkcje publiczne, a otrzymały nagrody.

Pismem z 11 września 2019 r. Wójt poinformował skarżącego, że udzielona informacja jest pełna, adekwatna i oczywista. Treść przywołanego art. 115 § 19 Kodeksu karnego nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż nie każda osoba publiczna pełni funkcje publiczne. Sprawowanie funkcji wiąże się z realizacją określonych zadań w urzędzie. Zatem chodzi o takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuacje prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowaniem decyzji dotyczących innych podmiotów.

Ponadto poinformował, że osoba ta z racji pełnienia funkcji publicznej jest obowiązana do złożenia oświadczenia o stanie majątkowym, które jest jawne i opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP). Do grupy osób zobligowanych należąm.in. wójt, zastępca, skarbnik, sekretarz oraz osoby wydające decyzje administracyjne w imieniu wójta.

Jednocześnie wskazał, że w jego zdaniem, skarżący jako osoba, która była zatrudniona na stanowisku kierowniczym doskonale orientuje się, kto w urzędzie pełnił funkcję publiczną, a żądany zakres informacji jest naruszeniem art. 5 ust. 1 u.d.i.p., art. 23 Kodeksu cywilnego i art. 11¹ Kodeksu pracy.

Nadmieniając, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie może być nadużywana i wykorzystywana w czysto prywatnych sprawach. Z żądaniem udostępnienia informacji publicznej musi wynikać interes obiektywny a nie subiektywny.

Skarżący w odpowiedzi na powyższe pismo, w związku z otrzymaniem informacji niepełnej, zwrócił się pisemnie do Wójta (pismo z 19 września 2018 r.) o niezwłoczne przesłanie mu decyzji odmownej wraz z uzasadnieniem.

Wójt w piśmie z 24 września 2019 r. stanął na stanowisku, że nie ma podstaw do wydania decyzji odmownej, ponieważ skarżący otrzymał kompletną odpowiedź na swój wniosek.

W skardze skarżący domagając się zobowiązania Wójta do rozpatrzenia jego wniosku z 9 sierpnia 2019 r. w całości w terminie 7 dni od otrzymania odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem ze stwierdzeniem jego prawomocności; stwierdzenia, że bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenia organowi grzywny w wysokości 10-krotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego; zasądzenie na jego rzecz zwrotów kosztów postępowania; zarzucił organowi naruszenie art. 4 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 1 i 2 oraz art. 14 ust. 1 i 2 u.d.i.p.

Uzasadniając zarzuty skarżący podniósł, że udostępnienie informacji niepełnej oraz niezgodnej z wniesionym wnioskiem nie może być poczytane za zgodne z prawem jego załatwienie. Odnosząc się natomiast do zawartych w kierowanych do niego pismach organu powodów nieudzielenia pełnej informacji – w szczególności powoływanie się organu na ochronę dóbr osobistych urzędników (art. 11¹ Kodeksu Pracy w zw. z art. 23 Kodeksu cywilnego), podniósł że należy uznać to za wybieg prawny. Skarżący nie neguje, że w doktrynie prawa wskazuje się, że zasadniczo informacja o wysokości zarobków podlega ochronie w zakresie dobra osobistego pracownika, jednak ochrona ta jest wyłączona w przypadku osób pełniących funkcje publiczne oraz pobierających zarobki ze środków publicznych.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od skarżącego kosztów postępowania. Wskazał, że w odpowiedzi udzielonej skarżącemu w piśmie z 22 sierpnia 2019 r. zostały podane wszystkie dane, o które wnioskował. W zakresie imion i nazwisk osób pełniących funkcje publiczne opisanych w treści tego pisma organ podał, że ustalenie ich tożsamości nie powinno stanowić problemu dla skarżącego z uwagi na fakt, że dane w postaci imion i nazwisk pracowników Urzędu Gminy znajdują się na stronie internetowej Urzędu pod adresem [...], przy czym podkreślenia wymaga, że strona daje możliwość wyszukania pracowników Urzędu zarówno według ich przynależności do poszczególnych referatów Urzędu jak i po nazwisku poszczególnych pracowników. Skarżący na podstawie danych otrzymanych od organu miał możliwość ustalenia danych personalnych w postaci imienia i nazwiska poszczególnych osób wskazanych w odpowiedzi na wniosek przy minimalnym nakładzie starań.

W ocenie Organu, w świetle postanowień ustawy o udostępnieniu informacji publicznej, udostępnieniu informacji podlegają wyłącznie dane osób sprawujących funkcje publiczne, jeżeli pełnienie tej funkcji rzeczywiście wiąże się z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne. Takie właśnie osoby zostały wskazane w piśmie z 22 sierpnia 2019 r., a informacja publiczna udzielona skarżącemu nie wymaga uzupełnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlegała uwzględnieniu.

W niniejszym postępowaniu H. B. zwalcza bezczynność Wójta Gminy w rozpoznaniu jego wniosku z 9 sierpnia 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie imiennego wykazu nagród przyznanych w okresie listopad-grudzień 2018 r. oraz od stycznia 2019 r. do 9 sierpnia 2019 r. pracownikom zatrudnionym w Urzędzie Gminy, pełniącym funkcje publiczne.

Z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, że wniosek o udzielenie informacji publicznej powinien być załatwiony albo przez udzielenie żądanych informacji (w formie czynności materialno – technicznej) albo przez wydanie decyzji o odmowie jej udostępnienia na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. albo przez zawiadomienie wnioskodawcy, że żądana informacja nie może być udzielona w trybie ustawy, albo przez wydanie decyzji o umorzeniu postępowania w sytuacji określonej w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. i per analogiam w sytuacji określonej w art. 15 ust. 2 u.d.i.p., gdy wnioskujący wycofa uprzednio złożony wniosek. Art. 16 ust. 1 u.d.i.p. ma przy tym zastosowanie tylko wówczas, gdy konieczna jest odmowa udzielenia informacji lub umorzenie postępowania i spełniony jest warunek przedmiotowy (informacja ma charakter informacji publicznej) i podmiotowy (podmiot jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej). Jeżeli zaś wnioskodawca żąda udzielenia informacji publicznej, które nie są informacjami publicznymi, lub takich informacji publicznych, w stosunku do których tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach, organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udzielenia informacji, lecz zawiadamia wnoszącego, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym przedmiotową ustawą lub, że jej przepisy nie znajdują zastosowania ze względu na odmienne tryby dostępu (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka – Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016 r., str. 314 – 315). Przy czym, zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 u.d.i.p. udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępniania informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Ponadto, z art. 13 u.d.i.p. wynika, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (ust. 1) a jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot zobowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2).

W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, że Wójt Gminy jest podmiotem zobowiązywanym do udzielenia będącej w jego posiadaniu informacji publicznej. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej.

Jednocześnie, w rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, że żądane przez skarżącego informacje dotyczące nagród wypłacanych pracownikom Urzędu Gminy pełniącym funkcje publiczne za poszczególne miesiące wskazane we wniosku oraz podstawa jej przyznania stanowi informację publiczną. Zgodnie bowiem z treścią art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Stosownie przy tym do treści art. 6 u.d.i.p. udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o: podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o majątku, którym dysponują (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f) oraz o majątku publicznym, w tym o majątku Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. a). Informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Na tym tle w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wykształcił się pogląd, że sumaryczna informacja o wysokości nagród i premii, wypłaconych wszystkim pracownikom samorządowym, jako stanowiąca informację dotyczącą wysokości i sposobu wydatkowania środków publicznych z budżetu państwa (lub też budżetu jednostki samorządu terytorialnego) na obsadę stanowiska w jednostce samorządowej stanowi informację publiczną i jako taka podlega udostępnieniu w trybie udostepnienia informacji publicznej (por. wyrok NSA z 27 października 2017 r., I OSK 3207/15, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl). To samo dotyczy zindywidualizowanych ocen i motywów, które stanowią podstawę (uzasadnienie) przyznania konkretnemu pracownikowi uznaniowych składników wynagrodzenia – nagród czy premii uznaniowych (zob. wyrok NSA z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt I OSK 2929/17, niepubl.).

W orzecznictwie ustalono również, że informacja o wysokości wynagrodzenia, nagród i premii wypłaconych osobom pełniącym funkcje publiczne nie podlega ograniczeniom na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy bowiem informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji (zob. wyrok NSA z 22 września 2016 r., I OSK 358/15, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Wynagrodzenie jest bowiem rekompensatą za wykonywanie przez osobę pełniącą funkcję publiczną jej obowiązków służbowych, a wykonywanie tych obowiązków stanowi pełnienie funkcji publicznej (zob. wyrok NSA z 5 stycznia 2016 r., I OSK 3087/14, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd zwraca uwagę, że jakkolwiek wartość związana z transparentnością życia publicznego nie może prowadzić do całkowitego przekreślenia i zanegowania ochrony związanej z życiem prywatnych osób wykonujących funkcje publiczne, to osoby wykonujące funkcje publiczne z momentem ich podjęcia muszą zaakceptować szerszy zakres ingerencji w sferze ich prywatności, niż w wypadku innych osób (por. wyroku TK z 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05, opublikowano: OTK-A 2006/3/30).

Powyższe potwierdza, że wniosek skarżącego z 9 sierpnia 2019 r. powinien zostać rozpoznany przez Wójta Gminy albo poprzez udzielenie informacji w formie czynności materialno – technicznej albo przez wydanie decyzji o odmowie jej udostępnienia na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p., bądź decyzji o umorzeniu postępowania w sytuacji określonej w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

Z akt sprawy wynika, że Wójt udzielił odpowiedzi skarżącemu na jego wniosek przy piśmie z 22 sierpnia 2019 r. podając wysokość nagród Skarbnika, Sekretarza, Zastępcy Wójta, Kierownika Referatu Administracyjno-Organizacyjnego. Jednakże, w ocenie sądu, organ nie udzielił skarżącemu pełnej informacji w zakresie żądania objętego wnioskiem z 9 sierpnia 2019 r.

Pytania zawarte we wniosku dotyczyły bowiem wszystkich pracowników Urzędu Gminy, pełniących funkcje publiczne, a jak wynika z całokształtu przeanalizowanych okoliczności faktycznych i prawnych sprawy - istnieją uzasadnione wątpliwości co do kompletności ujawnionych informacji.

Wyjaśniając termin "osoby pełniącej funkcję publiczną" sięgnąć należy do definicji sformułowanej w art. 115 § 19 Kodeksu karnego, zgodnie z którą osobą pełniącą funkcję publiczną jest funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. Z kolei, zgodnie z art. 115 § 13 Kodeksu karnego funkcjonariuszem publicznym jest: 1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, 2) poseł, senator, radny, 2a) poseł do Parlamentu Europejskiego, 3) sędzia, ławnik, prokurator, funkcjonariusz finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, notariusz, komornik, kurator sądowy, syndyk, nadzorca sądowy i zarządca, osoba orzekająca w organach dyscyplinarnych działających na podstawie ustawy, 4) osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji administracyjnych, 5) osoba będąca pracownikiem organu kontroli państwowej lub organu kontroli samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, 6) osoba zajmująca kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej, 7) funkcjonariusz organu powołanego do ochrony bezpieczeństwa publicznego albo funkcjonariusz Służby Więziennej, 8) osoba pełniąca czynną służbę wojskową, 9) pracownik międzynarodowego trybunału karnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe.

Rozumienie pojęcia "osoby pełniącej funkcję publiczną" na gruncie u.d.i.p. jest szersze i obejmuje każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jeżeli funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym, lub majątkiem Skarbu Państwa. Funkcję publiczną pełnią osoby, które wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samorządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym. Cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska M., Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2012, s. 87; a także wyroki NSA z dnia 8 lipca 2015 r., I OSK 1530/14; z dnia 20 września 2016 r., I OSK 168/16, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Dlatego też podmiotem pełniącym funkcję publiczną jest także osoba, której przysługuje co najmniej wąski zakres kompetencji decyzyjnej w ramach instytucji publicznej. Chodzi tu o takie stanowiska i funkcje, których sprawowanie jest równoznaczne z podejmowaniem działań wpływających bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub łączy się co najmniej z przygotowywaniem decyzji dotyczących innych podmiotów. Spod zakresu funkcji publicznej wyłączone są zaś takie stanowiska, choćby pełnione w ramach organów władzy publicznej, które mają jedynie charakter usługowy lub techniczny (zob. wyrok TK z 20 marca 2006 r., K 17/05, OTK-A z 2006 r., nr 3, poz. 30). Również działania osób znajdujących się w strukturze instytucji publicznej mające charakter wyłącznie pomocniczy, doradczy, opiniujący, konsultujący, których wyniki nie są wiążące, tzn. mogą być uwzględnione (lub nie) przez inny podmiot kształtujący bezpośrednio w ramach instytucji publicznej sytuację prawną innych osób, nie pozwalają osób takich (pomocników, doradców, opiniujących, konsultantów) traktować jako osoby pełniące funkcje publiczne, mające związek z pełnieniem tych funkcji (por. wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2017 r., I OSK 2130/15, dostępne na stronie https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Z zarządzenia Wójta Gminy z 2 grudnia 2013 r., nr [..], w sprawie Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Gminy (zmienionego zarządzeniem Wójta z 9 stycznia 2019 r., nr [..]), wynika że pracownikami zatrudnionymi na kierowniczych stanowiskach urzędniczych są: Wójt, Zastępca Wójta, Sekretarz, Skarbnik, Kierownicy Referatów (Referat Inwestycyjno-Techniczny, Referat Komunalny, Referat Organizacyjny, Referat Administracyjny, Referat Finansowo-Budżetowy, Referat Podatkowy). Kierownicy m.in. współpracują w opracowywaniu projektów uchwał Rady, zarządzeń Wójta, umów, porozumień, decyzji, postanowień i innych aktów prawa.

Wójt nie wyjaśnił przy tym powodów, dla których wszystkie osoby zajmujące kierownicze stanowiska w Urzędzie nie zostały zakwalifikowane do grona osób pełniących funkcje publiczne i w konsekwencji nie udostępniono danych o ich nagrodach we wskazanym we wniosku okresie.

Dodatkowo wskazać należy, że w Urzędzie Gminy zgodnie z Regulaminem przewidziano również stanowisko radcy prawnego, którego również należy zakwalifikować do osób pełniących funkcje publiczne, w rozumieniu art. 5 ust. 2 zdanie drugie u.d.i.p., posiada bowiem zakres uprawnień pozwalających na kształtowanie treści zadań wykonywanych przez organ samorządu terytorialnego w sferze publicznej (por. wyrok WSA w Warszawie z 16 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 675/18).

W tym miejscu zauważyć należy, że Wójt w piśmie z 11 września 2019 r. poinformował skarżącego, że do osób pełniących funkcję publiczną w Urzędzie należy zakwalifikować m.in. wójta, zastępcę wójta, skarbnika, sekretarza oraz osoby wydające decyzje administracyjne w imieniu wójta. Jednak w ocenie organu udostępnienie informacji publicznej w zakresie objętym wnioskiem, tj. udostępnienie informacji o udzielonym tym osobom nagrodom, stanowiłoby naruszenie art. 5 ust. 1 u.d.i.p., art. 23 Kodeksu cywilnego i art. 11¹ Kodeksu pracy. Zdaniem sądu stanowisko organu w tym zakresie jest nieprawidłowe. Jak wcześniej podkreślono prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne. Obowiązkiem organu jest udzielenie informacji dotyczącej każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub wykonuje powierzone mu przez instytucje państwowe lub samorządowe zadania i przez to uzyskuje wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym, nawet jeżeli nie wyraził on zgody na udzielenie takiej informacji. Wójt winien zatem w pierwszej kolejności prawidłowo ustalić katalog osób pełniących funkcje publiczne w podległym mu Urzędzie – i w odniesieniu do tych osób udostępnić informacje w zakresie wniosku skarżącego.

Powyższe świadczy o tym, że Wójt Gminy nie rozpoznał wniosku skarżącego z 9 sierpnia 2019 r. w sposób pełny, który zwolniłby organ z zarzutu bezczynności. Z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. wynika, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do jej uzyskania. Przy czym, przepis art. 10 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium jest udostępniana na wniosek. Powyższe regulacje odczytywane w łączności z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. pozwalają wyprowadzić jednoznaczny wniosek o związaniu organu treścią wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Przedstawienie informacji innej niż ta, której oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do treści wniosku, co miało miejsce w niniejszej sprawie, świadczy o brak realizacji obowiązku nałożonego w art. 10 ust. 1 u.d.i.p., a tym samym o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, do którego skierowano wniosek o jej udostępnienie (zob. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 62 – 63; S. Szuster [w:] M. Kłaczyński, S. Szuster, Dostęp do informacji publicznej. Komentarz, Lex/el 2003 r., uwagi do art. 10).

Z uwagi na powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325), zwanej dalej p.p.s.a., zobowiązał Wójta Gminy do rozpatrzenia wniosku skarżącego z 9 sierpnia 2019 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności, o czym orzekł w punkcie 1 sentencji wyroku.

W tym miejscu zauważyć należy, że skarżący w skardze wnioskował o udostępnienie mu informacji publicznej w terminie 7 dni, jednak w ocenie sądu termin ten, mając na uwadze zakres czynności, które organ musi poczynić, aby prawidłowo rozpatrzyć wniosek oraz uregulowanie ustawowe w zakresie terminu podstawowego (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.) skłania do wyznaczenia go w sposób określony w sentencji wyroku, tj. 14 dni.

Jednocześnie sąd stwierdził, że bezczynność organu nie wyczerpywała przesłanki rażącego naruszenia prawa, gdyż wynikała z błędnej oceny prawnej organu, nie zaś celowego działania, mającego uniemożliwić uzyskanie wnioskowanej informacji. Dokonując powyższej oceny, Sąd uwzględnił, że kwalifikując naruszenie prawa jako rażące, należy wziąć pod uwagę nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenia, względnie braku zakończenia, lecz także warunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć organ, dążąc do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. Kwalifikacja naruszenia jako rażącego musi posiadać pewne dodatkowe cechy w stosunku do stanu określanego jako zwykłe naruszenie. Dla uznania rażącego naruszenia prawa nie jest wystarczające samo przekroczenie przez organ ustawowych terminów załatwienia sprawy. Wspomniane przekroczenie musi być znaczne i niezaprzeczalne. Rażące opóźnienie w podejmowanych przez organ czynnościach ma być oczywiście pozbawione jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia (por. postanowienie NSA z 27 marca 2013 r., II OSK 468/13; wyrok WSA we Wrocławiu z 10 kwietnia 2014 r., II SAB/Wr 14/14; wyrok WSA w Poznaniu z 11 października 2013 r., II SAB/Po 69/13 i z 11 marca 2015 r., IV SAB/Po 19/15 – wszystkie dostępne na https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Mając powyższe na względzie, sąd, działając na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 i § 1a p.p.s.a., orzekł jak w pkt 2 sentencji wyroku.

Z tych samych względów sąd oddalił wniosek skarżącego o wymierzenie organowi grzywny, o czym orzekł w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. Z treści art. 149 § 2 p.p.s.a. wynika, że zastosowanie środka w postaci wymierzenia organowi grzywny ustawodawca pozostawił uznaniu sądu administracyjnego. Jednakże, jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 grudnia 2016 r., sygn. akt I OSK 642/15 (https://orzeczenia.nsa.gov.pl), wymierzenie grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. jest dodatkowym środkiem o charakterze dyscyplinująco - represyjnym, który powinien być stosowany w szczególnie drastycznych przypadkach zwłoki organu w załatwieniu sprawy, a więc w tego rodzaju sytuacjach, gdzie oceniając całokształt działań organu można dojść do przekonania, że noszą one znamiona celowego unikania podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie, a przy tym istnieje uzasadniona obawa, że bez tych dodatkowych sankcji organ nadal nie będzie respektować obowiązków wynikających z przepisów prawa.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 4 sentencji wyroku na podstawie art. 200 p.p.s.a., zasądzając na rzecz skarżącego kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, które w niniejszej sprawie stanowił wpis sądowy od skargi.

Sąd orzekł w niniejszej sprawie na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 p.p.s.a., zgodnie z którym sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.