Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Stanisław Marek Pietras Sędzia WSA – Ewa Grochowska – Jung Sędzia WSA – Ewa Pisula – Dąbrowska (sprawozdawca) Protokolant – specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia do jednostki organizacyjnej w innej miejscowości – oddala skargę –

Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej decyzją z [...] września 2015 r. Nr [...] na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnej z [...] lipca 2015 r. Nr [...], którą to decyzją przeniósł H.S. do dalszego pełnienia służby w Komendzie Powiatowej w K. .

Jako podstawę materialnoprawną przeniesienia służby funkcjonariusza (z G. do K.) organ podał art. 37 c ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 37 d ust. 1 pkt 2 ustawy z 24 sierpnia 1991 o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. Z 2013 r. poz. 1340 z późn. zm.).

W motywach uzasadnienia organ wyjaśnił, że wcześniejszą decyzję uchyloną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1584/13 organ przeniósł H.S. do pełnienia służby w Komendzie Powiatowej PSP w K. . Wskazał, że postępowanie w przedmiocie przeniesienia H.S. do służby w innej miejscowości (z G. do K.) toczy się od 2008 r.

Podał, że H.S. podważała kolejne decyzje dotyczące jej przeniesienia służbowego, unikała kontaktów służbowych.

Organ wskazał, że z uwagi na brak wolnych stanowisk w Komendzie Wojewódzkiej PSP w G. w systemie codziennym, pełną i optymalną obsadę personalną należało H.S. na podstawie art. 37c ust. 3 pkt 1 ustawy o PSP przenieść z urzędu do pełnienia służby w Komendzie Państwowej PSP w K. . Wyjaśnił, że H.S. posiada lokal mieszkalny w miejscowości Z. w powiecie K. tj. w miejscowości będącej siedzibą docelowej jednostki organizacyjnej PSK K. Wskazał, że jednostka w K. znajduje się około 12 km od miejsca zamieszkania H.S. , natomiast do jednostki w G. strona ma ponad 20 km. Tym samym zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy o PSP Z. i K. są miejscowościami pobliskimi. Organ stwierdził też, że H.S. posiada doświadczenie w zakresie prowadzenia spraw kwatermistrzowskich wobec zajmowania się tymi sprawami od 2004 r. w Komendzie Wojewódzkiej w G. Wyjaśnił też, że H.S. nie jest członkiem struktury związkowej i nie podlega ochronie prawnej przez związek zawodowy. Nadto wskazał, że z Komendy Wojewódzkiej PSP w G. do KP PSP K. przekazano etat co w pełni uzasadnia przeniesienie H.S. do Komendy Powiatowej PSP w K. .

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi H.S. do tutejszego Sądu. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz jej poprzedzającej i umorzenie postępowania, ew. ich uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania organowi, skarżąca zarzuciła organowi naruszenie prawa materialnego i procesowego w stopniu rażącym

Skarżąca podniosła, że orzecznictwo sądowo administracyjne wyklucza przeniesienie strażaka do pełnienia służby w innej miejscowości bez jego zgody w razie działania z urzędu. Wskazała, że zaskarżona decyzja jest siódmym rozstrzygnięciem na przestrzeni 7 lat dotyczącym jej przeniesienia do PSP w K. . Twierdziła, że przełożony służbowy od 7 lat próbuje przenieść ją do innej jednostki.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że H.S. była jedynym strażakiem pełniącym służbę w Komendzie Wojewódzkiej PSP w G., która mieszka w miejscowości pobliskiej w stosunku do jednostki PSP Komendy Powiatowej w K. w której są wakaty. Z uwagi na to, że w jednostce w G. nie ma wolnych stanowisk a w miejscowości pobliskiej są wolne stanowiska, przeniesienie H.S. do tej jednostki jest dla potrzeb służby idealnym rozwiązaniem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Stosownie do art. 37c ust. 3 pkt 1 ustawy z 24 sierpnia 1991 o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1340 z późn. zm.). Z urzędu do jednostki organizacyjnej w innej miejscowości w razie posiadania lokalu mieszkalnego w miejscowości będącej siedzibą jednostki organizacyjnej, w której ma pełnić służbę, albo w miejscowości pobliskiej.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że skarżącą H.S. organ przeniósł z urzędu do dalszego pełnienia służby w K. Bezsporne też jest, że miejscowość w której skarżąca zamieszkuje Z. oddalone jest od K. około 12 km jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy o PSP.

Sporne jest (podnoszone w skardze) czy do przeniesienia w oparciu o art. 37c ust. 3 pkt 1 ustawy może dojść bez zgody funkcjonariusza.

W ocenie Sądu zarzut skarżącej, iż nie mogło dojść do jej przeniesienia bez jej zgody nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wykładnia art. 37c ust. 3 pkt 1 ustawy o PSP nie budzi żadnych wątpliwości, że strażak może być przeniesiony z urzędu (a zatem bez zgody) do jednostki organizacyjnej w innej miejscowości jeżeli posiada lokal mieszkalny w siedzibie tej jednostki lub w miejscowości pobliskiej.

Wbrew twierdzeniom skarżącej przywołany w jej skardze wyrok NSA sygn. akt I OSK 836/08 z dnia 8 maja 2009 r. nie potwierdza, iż do przeniesienia strażaka z urzędu w trybie art. 37c ust. 1 ustawy o PSP wymagana jest jego zgoda. W przywołanym wyroku doszło do przeniesienia strażaka w oparciu o inną podstawę prawną a mianowicie na podstawie art. 37c ust. 2 ustawy. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie doszło do przeniesienia skarżącej na innej podstawie prawnej tj. na mocy art. 37c ust. 3 ustawy. Już tylko z tego powodu (różnych podstaw prawnych przeniesienia strażaka) wyrok ten nie może potwierdzać twierdzeń i hipotez skarżącej.

W ocenie Sądu organ nie przekroczył też granic uznania skoro H.S. była jedynym strażakiem pełniącym służbę w Komendzie Wojewódzkiej PSP w G., która mieszka w miejscowości pobliskiej w stosunku do jednostki w której są wolne wakaty – jednostki w K. .

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 w zw. Z art. 132 – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.