Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 21 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 stycznia 2020 roku sprawy ze skargi sprawy ze skargi Stowarzyszenia A na decyzję Dyrektora Zarządu z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie opłaty za usługi wodne oddala skargę.

Decyzją z dnia (...) Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w O. (dalej jako: Dyrektor Zarządu Zlewni), na podstawie art. 273 ust. 6 w związku z art. 272 ust. 2, art. 14 ust. 2 i 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017r. Prawo wodne (Dz.U. z 2018r. poz. 2268 ze zm., dalej jako: P.w.), określił Polskiemu Związkowi Działkowców Rodzinnemu Ogrodowi Działkowemu "(...)" w M. (dalej jako: strona lub skarżący) za okres III kwartału 2019r. opłatę zmienną w wysokości 2060 zł za pobór wód podziemnych. W uzasadnieniu podano, że opłatę ustalano informacją z dnia (...), od której strona złożyła reklamację, nie zgadzając się z jej wysokością. Podniosła, że organ błędnie zakwalifikował pobór wód do celu określonego § 5 ust. 1 pkt 36 lit a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz.U. z 2017r. poz. 2502, dalej jako: rozporządzenie w sprawie opłat), tj. do innych celów niż wymienione w pkt 1-35, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). W związku z tym wniosła o skorygowanie informacji i przeliczenie opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych według stawki przypisanej do celu określonego w § 5 ust. 1 pkt 39 rozporządzenia w sprawie opłat tj. do celów rolniczych lub leśnych za pobór wód podziemnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw. Podano, że Dyrektor Zarządu Zlewni nie uznał wniesionej reklamacji, gdyż pobór wód podziemnych w celu jej wykorzystania dla ogródków działkowych nie stanowi poboru wód do celów rolniczych. Podniesiono, że strona korzysta z usługi wodnej na podstawie decyzji Dyrektora Zarządu Zlewni z dnia (...), co oznacza, że zgodnie z art. 298 pkt 1 P.w. obowiązana jest ponosić opłaty za usługi wodne. Powołano się na treść art. 3 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych z dnia 13 grudnia 2013r. (Dz.U. z 2017r. poz. 2176, dalej jako: u.r.o.d.). Wskazano, że pobór wód podziemnych do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw ma miejsce w przypadku, gdy stronę stanowi podmiot prowadzący działalność rolniczą bądź właściciel lasu. Natomiast działalność ogrodów działkowych na gruntach rolnych nie świadczy o rolniczym wykorzystaniu tych gruntów. Ponadto wskazano, że opłaty zmienne za poszczególne kwartały naliczane są na podstawie złożonych oświadczeń podmiotu zobowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne, a w tym wypadku - zgodnie z oświadczeniem strony za III kwartał 2019r. Zatem określenia wysokości opłaty stałej Dyrektor Zarządu Zlewni dokonał w oparciu o normę prawną wynikającą z art. 272 ust. 1 P.w. oraz § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a oraz z § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie opłat. Opłata za pobór wód podziemnych została zatem określona jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty zmiennej do innych celów niż wymienione w lit. 1-35, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności: 94.99.Z - Działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej nie sklasyfikowana (0,115 zł za 1 m3) pomnożonej przez współczynnik różnicujący i ilości pobranych wód podziemnych.

W skardze na powyższą decyzję skarżący wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz o zasądzenie kosztów postępowania, zarzucając naruszenie:

- art. 6, art. 7, art. 7a § 1, art. 77, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, polegające na niewyjaśnieniu w sposób należyty istotnych dla sprawy okoliczności i w konsekwencji zaniechanie ustalenia, że skarżący dokonuje poboru wód dla celów rolniczych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, a przez to przyjęcie, że w celu ustalenia opłaty zmiennej stawki zasadne jest zastosowanie art. 274 pkt 2 lit. zj P.w., zamiast ustalenia opłaty w całości przy zastosowaniu art. 274 pkt 3 lit c P.w. względnie w części, a w pozostałym zakresie w oparciu o art. 274 pkt 3 lit. b P.w.;

- art. 4 ustawy z dnia 13 grudnia 2013r. u.r.o.d. poprzez pominięcie, względnie błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie;

- art. 5 u.r.o.d. w zw. z art. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 6, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 6, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2017r. poz. 1161 ze zm., dalej jako: u.o.g.r.l.) poprzez ich niezastosowanie, pomimo że przedmiotowe przepisy uzasadniają wniosek, iż pobór wód na potrzeby nawadniania gruntów i upraw na działkach mieści się w zakresie pojęcia: pobór wód na cele rolnicze;

- art. 274 pkt 2 lit. zj P.w. poprzez bezzasadne zastosowanie;

- § 5 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia w sprawie opłat poprzez bezzasadne zastosowanie;

- art. 274 pkt 3 lit. c P.w., względnie także art. 274 pkt 3 lit. b P.w. poprzez niezastosowanie;

- § 5 ust. 1 pkt 39, względnie także § 5 ust. 1 pkt 38 rozporządzenia w sprawie opłat poprzez ich niezastosowanie;

- art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług poprzez błędną wykładnię.

Podniesiono, że organ, w następstwie błędnej interpretacji przepisów prawa materialnego, odstąpił od dokonywania ustalenia okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W konsekwencji nie ustalił, pomimo stanu faktycznego przemawiającego za takim wnioskiem, że chodzi o pobór wód z ujęcia powierzchniowego do celów rolniczych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, ewentualnie w jakim zakresie pobór ten służy również innemu celowi. Zaniechanie to powoduje, że nie jest możliwe ustalenie, czy pobór dokonywany z ujęcia, którego dotyczy decyzja, obciążony jest w całości opłatą wodną zgodnie z art. 274 pkt 3) lit c) P.w., czy też w części, a w pozostałym zakresie zgodnie z art. z art. 274 pkt 3) lit b) P.w. Podniesiono, że dokonana przez organ wykładnia pojęcia - cele rolnicze czyni usprawiedliwionym wniosek, że interpretując niejasny przepis, organ - wbrew nakazowi zawartemu w art. 7a kpa - nie tylko zaniechał próby interpretacji normy na korzyść strony, ale wręcz, wbrew oczywistym przesłankom, dokonał wykładni niejasnego przepisu w sposób możliwie najmniej dla niej korzystny. Wskazano, że przepisy ustawy P.w. nie definiują pojęcia celów rolniczych, a zatem zasadnym zatem jest odwołanie się do znaczenia, jakie temu pojęciu można nadać na gruncie innych aktów prawnych. Podano, że treść art. 4 pkt 6 u.o.g.r.l. daje podstawę dla wniosku, że definiuje on pojęcie: cel rolniczy stosowany a contrario. Za pomocniczym sięgnięciem do tej ustawy przemawia przedmiot regulacji, gdyż zarówno ta ustawa, jak i ustawa P.w., tworzą ramy prawne dla działań na rzecz ochrony zasobów naturalnych, a zatem można mówić o pewnej tożsamości przedmiotu regulacji. Wskazano, że art. 5 u.r.o.d. przesądza, że rodzinne ogrody działkowe stanowią tereny zielone i podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o u.o.g.r.l., a także w przepisach dotyczących ochrony przyrody i ochrony środowiska. Ponadto art. 4 u.r.o.d. nakazuje uznać, że z uwagi na ustawową funkcję działki, zużycie wody w rodzinnych ogrodach działkowych następuje w celu nawadniania upraw. Art. 2 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 4 pkt 6 u.o.g.r.l. stosowany a contrario wskazują, że wykorzystanie gruntu na potrzeby rodzinnych ogrodów działkowych z definicji jest tożsame z wykorzystywaniem na cele rolnicze. Jeżeli bowiem zajęcie gruntu przez rodzinne ogrody działkowe przesądza o tym, że staje się on gruntem rolnym w rozumieniu przedmiotowej ustawy, to nie jest możliwe, aby funkcjonowanie na tym gruncie rodzinnych ogrodów działkowych mogło stanowić przesłankę dla przyjęcia, aby był on wykorzystywany na cele nierolnicze. Powołano się także na treść art. 15 ust. 1 u.o.g.r.l. wskazując, że kwestia nawadniania gruntu i utrzymywania na nim roślinności jest jednym z mechanizmów służących przeciwdziałania degradacji gleb, w tym szczególnie ich erozji. Zatem logicznym jest przyjęcie założenia, że racjonalny ustawodawca na gruncie ustawy P.w. w sposób preferencyjny potraktował przypadki wykorzystania wody na cele służące zachowaniu innych dóbr, o analogicznym charakterze, jak dobra chronione przez P.w. Zdaniem skarżącego za takim wnioskiem przemawia również wykładnia historyczna, a także celowościowa. Do dnia wejścia w życie ustawy P.w. pobór wód na potrzeby nawadniania rodzinnych ogrodów działkowych korzystał z całkowitego zwolnienia z opłat. Likwidacja dotychczasowego zwolnienia była podyktowana rezygnacją, co do zasady, ze stosowania całkowitego zwolnienia z opłat za korzystanie z wód, w związku z implementacją prawa europejskiego. Brak jest jednak jakichkolwiek przesłanek dla przyjęcia, że ustawodawca zmienił sposób postrzegania celu wykorzystania wody na potrzeby nawadniania rodzinnych ogrodów działkowych i odstąpił od jego niekomercyjnego traktowania. Z kolei zarzut naruszenia art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług skarżący podniósł z ostrożności procesowej, z uwagi na przywoływanie przedmiotowego przepisu przez organ, w sporach dotyczących opłaty wodnej z udziałem jednostek organizacyjnych PZD. Wskazano, że przyjęta przez organ wykładnia jest sprzeczna z wykładnią organów podatkowych, które w kontekście opodatkowania terenów pod ogród działkowy przyjmują, że jest on wykorzystywany na cel rolniczy. Jednocześnie skarżący wniósł o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. Dodatkowo podniesiono, że pobór wód dla celów rolniczych jest ściśle związany z pojęciem rolnika i działalności rolniczej. Organ przytoczył treść preambuły u.r.o.d., a także art. 2 pkt 2, art. 3 i art. 5 u.r.o.d. i wskazał, że celem działalności rodzinnych ogrodów działkowych nie jest działalność rolnicza, a działalność socjalna, wypoczynkowa i rekreacyjna. W zakresie celów działalności rodzinnych ogrodów działkowych ustawodawca nie wymienił uprawy roli, hodowli zwierząt, itp. działalności rolniczej i nie wskazał jakichkolwiek celów rolniczych. Zdaniem organu językowa i logiczna wykładnia art. 5 u.r.o.d. jasno wskazuje, iż grunty zajęte przez rodzinne ogrody działkowe nie są gruntami rolnymi lub leśnymi. Nie wynika to z art. 4 u.r.o.d. Ponadto w art. 12 u.r.o.d. zamieszczony jest zakaz zamieszkiwania oraz prowadzenia działalności gospodarczej na terenie działki, a więc i zakaz prowadzenia działalności rolniczej. Ponadto pełnomocnik organu oświadczył, że nie sprzeciwia się wnioskowi o rozpoznanie spray w trybie uproszczonym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Podnieść należy, iż w myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 2167) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Rozpoznając zatem skargę na decyzję Sąd dokonuje jedynie oceny, czy przy jej wydaniu nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego, bądź też procesowego, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 2325, dalej jako: p.p.s.a.).

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie nie jest zasadna.

Przede wszystkim należy wskazać, że skarga została rozpoznana przez Sąd na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym stosownie do art. 119 pkt 2 p.p.s.a. Skarżący zgłosił bowiem wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym, a pełnomocnik organu - w odpowiedzi na skargę – oświadczył, że wnioskowi temu się nie sprzeciwia.

Przechodząc do meritum sprawy wskazać należy, że opłaty za usługi wodne uiszcza się za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych (art. 268 ust. 1 pkt 1 P.w.). Opłatę za usługi wodne są obowiązane ponosić podmioty korzystające z usług wodnych (art. 298 pkt 1 P.w.). Zgodnie z art. 270 ust. 1 P.w. opłata za usługi wodne za pobór wód składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej, uzależnionej od ilości wód pobranych. Wysokość opłaty za usługi wodne zależy odpowiednio od ilości pobranej wody oraz od tego, czy pobrano wodę powierzchniową czy wodę podziemną, przeznaczenia wody, jej średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ), przy czym wielolecie obejmuje co najmniej 20 lat hydrologicznych, oraz dostępnych zasobów wód podziemnych (ust. 6 tego przepisu). Jak wynika z art. 272 ust. 1 P.w. wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m³. Stawki te konkretyzuje rozporządzenie w sprawie jednostkowych stawek opłat, zgodnie z którym jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, do celów rolniczych lub leśnych za pobór wód podziemnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, pobranych za pomocą urządzeń pompowych wynoszą 0,05 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych (§ 5 ust. 1 pkt 39 rozporządzenia w sprawie opłat), natomiast do innych celów niż wymienione w pkt 1-35, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności - 0,115 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych (§ 5 ust. 1 pkt 36 lit. a rozporządzenia w sprawie opłat).

Z akt sprawy wynika, że skarżący posiada pozwolenie wodnoprawne z dnia (...) wydane przez Dyrektora Zarządu Zlewni na pobór wody podziemnej na potrzeby ogrodów działkowych. Tym samym nie ulega wątpliwości, że skarżący jest podmiotem zobowiązanym do ponoszenia opłat za pobór wód podziemnych, stosownie do art. 298 pkt 1 P.w. Kwestią sporną pozostaje podstawa ustalenia wysokości opłaty zmiennej, a mianowicie określenia celów, jakim służy pobór wód podziemnych dokonywany przez podmiot posiadający pozwolenie wodnoprawne.

Należy zatem wskazać, że stosownie do treści art. 4 u.r.o.d. rodzinne ogrody działkowe są urządzeniami użyteczności publicznej, służącymi zaspokajaniu wypoczynkowych, rekreacyjnych i innych potrzeb socjalnych członków społeczności lokalnych poprzez zapewnienie im powszechnego dostępu do rodzinnych ogrodów działkowych oraz działek dających możliwość prowadzenia upraw ogrodniczych na własne potrzeby, a także podniesienie standardów ekologicznych otoczenia. Jednocześnie funkcje rodzinnych ogrodów działkowych można interpretować przez pryzmat celów rodzinnych ogrodów działkowych, określonych w art. 3 u.r.o.d., do których zalicza się: 1) zaspokajanie wypoczynkowych i rekreacyjnych potrzeb społeczeństwa poprzez umożliwianie prowadzenia upraw ogrodniczych; 2) poprawa warunków socjalnych członków społeczności lokalnych; 3) pomoc rodzinom i osobom

w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie ich szans; 4) integracja wielopokoleniowej rodziny, wychowanie dzieci w zdrowych warunkach oraz zachowanie aktywności i zdrowia emerytów i rencistów; 5) integracja społeczna osób w wieku emerytalnym oraz niepełnosprawnych; 6) przywracanie społeczności i przyrodzie terenów zdegradowanych; 7) ochrona środowiska i przyrody; 8) oddziaływanie na poprawę warunków ekologicznych w gminach; 9) kształtowanie zdrowego otoczenia człowieka; 10) tworzenie warunków do udostępniania terenów zielonych dla społeczności lokalnych. Nie sposób pominąć również treści preambuły do powyższej ustawy, w której ustawodawca wskazał wprost, że ogrodnictwo działkowe jest dziedziną życia społecznego i przyczynia się do zaspakajania socjalnych, wypoczynkowych

i rekreacyjnych potrzeb społeczeństwa, a zwłaszcza rodzin z dziećmi, emerytów, rencistów i niepełnosprawnych, poprzez kształtowanie warunków dla prowadzenia aktywnego i zdrowego trybu życia oraz ochrony środowiska i przyrody.

Zatem funkcje rodzinnych ogrodów działkowych zostały ograniczone do zaspokajania potrzeb działkowca i jego rodziny w zakresie prowadzenia upraw ogrodniczych, wypoczynku i rekreacji, o czym stanowi również art. 2 pkt 2 u.r.o.d. Przy czym prowadzenia upraw ogrodniczych na terenie rodzinnych ogrodów działkowych nie można utożsamiać z prowadzeniem działalności w celach rolniczych. Cel rolniczy to cel związany z rolnictwem, czyli z uprawą ziemi i roślin oraz hodowlą zwierząt. Tymczasem w myśl art. 12 u.r.o.d. na terenach rodzinnych ogrodów działkowych zakazane jest prowadzenie działalności gospodarczej lub innej działalności zarobkowej, a więc również działalności rolniczej. Dopuszczalne są jedynie drobne uprawy ogrodnicze mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb osób korzystających z rodzinnych ogrodów działkowych, przede wszystkim poprzez ochronę przyrody i środowiska oraz kształtowanie terenów zielonych i zapewnienie możliwości przebywania na tych terenach.

Błędne jest również powoływanie się przez stronę skarżącą na przepisy ustawy

o ochronie gruntów rolnych i leśnych, bowiem sam fakt prowadzenia działalności na gruntach rolnych nie świadczy o rolniczym wykorzystaniu tych gruntów. Objęcie bowiem terenów rodzinnych ogrodów działkowych taką samą ochroną, jak grunty rolne i leśne,

o czym wprost stanowi art. 5 u.o.g.r.l., nie oznacza, że grunty te stają się gruntami rolnymi lub leśnymi, lecz ma na celu ograniczanie przeznaczania gruntów rodzinnych ogrodów działkowych na cele nierolnicze lub nieleśne, zapobieganiu procesom degradacji i dewastacji gruntów rodzinnych ogrodów działkowych na takim samym poziomie, jak grunty rolne lub leśne, rekultywacji i zagospodarowaniu gruntów rodzinnych ogrodów działkowych na cele rolnicze, zachowaniu torfowisk i oczek wodnych jako naturalnych zbiorników wodnych oraz ograniczaniu zmian naturalnego ukształtowania powierzchni ziemi. Należy zauważyć, że definicja gruntów rolnych określona w art. 2 ust. 1 u.o.g.r.l. nie jest jednolita. Efektywnie w sposób rolniczy mogą być użytkowane tylko grunty rolne określone w ewidencji gruntów jako użytki rolne (pkt 1) oraz zrekultywowane dla potrzeb rolnictwa (pkt 8). Natomiast pozostałe grunty, tj. pod stawami rybnymi i innymi zbiornikami wodnymi, służącymi wyłącznie dla potrzeb rolnictwa (pkt 2), pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu (pkt 3), pod budynkami i urządzeniami służącymi bezpośrednio do produkcji rolniczej uznanej za dział specjalny, stosownie do przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych (pkt 4), parków wiejskich oraz pod zadrzewieniami i zakrzewieniami śródpolnymi, w tym również pod pasami przeciwwietrznymi i urządzeniami przeciwerozyjnymi (pkt 5), pod urządzeniami: melioracji wodnych, przeciwpowodziowych i przeciwpożarowych, zaopatrzenia rolnictwa w wodę, kanalizacji oraz utylizacji ścieków i odpadów dla potrzeb rolnictwa i mieszkańców wsi (pkt 7), torfowisk i oczek wodnych (pkt 9) i pod drogami dojazdowymi do gruntów rolnych (pkt 10), z założenia, nie mogą służyć rolniczemu ich wykorzystaniu, co oczywiście nie odbiera im normatywnego charakteru gruntów rolnych. Zatem odmienna wykładnia obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa byłaby sprzeczna z celem jaki założył ustawodawca, tworząc możliwość zakładania rodzinnych ogrodów działkowych.

Należy przy tym podkreślić, że pkt 39 ust. 1 § 5 rozporządzenia w sprawie opłat wyraźnie mówi o poborze wód podziemnych do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw. Nie jest zatem wystarczające stwierdzenie poboru wód do celów rolniczych, lecz musi być również spełniony drugi warunek – potrzeba nawadniania gruntów i upraw. W przypadku rodzinnych ogrodów działkowych powyższe warunki nie są spełnione, bowiem jak zostało wykazane powyżej, nie mamy tutaj do czynienia z celami rolniczymi.

Zupełnie chybiona jest także argumentacja odwołująca się do ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Sądu interpretacja przyjęta przez organy podatkowe dla celów podatkowych nie ma żadnego odniesienia do przedmiotowej sprawy. Wprawdzie przyjmuje się, że w stosunku do opłat wynikających z ustawy P.w. wodne należy stosować reguły wykładni charakterystyczne dla prawa podatkowego, gdyż ciężary wynikające z tej ustawy mają charakter danin publicznych. Za daniny publiczne uważa się bowiem świadczenia powszechne, przymusowe, bezzwrotne, ustalane jednostronnie w drodze ustawy i pobierane na rzecz podmiotu prawa publicznego w celu realizacji zadań publicznych -por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 16 marca 2010 r., K 24/08, opubl. OTK-A 2010/3/22; L. Garlicki, M. Zubik (red.), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskie, Komentarz. Tom II, LEX/el. 2016). Jednak system opłat za usługi wodne został, zgodnie z przepisami Dyrektywy ramowej, oparty na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe oraz analizę ekonomiczną (art. 9 ust. 3 P.w.), co oznacza, że ma tylko za zadanie zapewnienie państwu dochodów umożliwiających pokrycie kosztów usług wodnych, z których korzystają podmioty (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 września 2018r., sygn. akt II SA/Wr 399/18, CBOSA). Zatem opłata ta nie może być utożsamiana z podatkiem.

Należy natomiast zauważyć, że z oświadczenia złożonego przez stronę skarżącą jako podmiotu obowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne, w celu ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych (k.3-5 akt administracyjnych), wypełnionego samodzielnie przez skarżącego wynika, że pobór wód podziemnych prowadzony jest do innych celów niż wymienione w pkt 1-35, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności, w ilości 8956 m³. Tym samym skarżący sam wskazała, że pobór wód podziemnych w jego przypadku podlega opłacie stosownie do § 5 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia w sprawie opłat.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że organ prawidłowo ustalił wysokość opłaty za pobór wód podziemnych.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a., oddalił skargę jako niezasadną.