drukuj    zapisz    Powrót do listy

6050 Obowiązek meldunkowy, Prawo pomocy, Wojewoda,  , IV SA/Wa 322/07 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-04-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Wa 322/07 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-04-04  
Data wpływu
2007-02-13
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Monika Stępkowska-Bigiej /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6050 Obowiązek meldunkowy
Hasła tematyczne
Prawo pomocy
Skarżony organ
Wojewoda
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 163 poz 1348 § 18
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Dz.U. 2004 nr 54 poz 535 art. 41 ust 1
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 250 i 258 § 2 pkt 8
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska – Bigiej po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata D. R. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: przyznać adwokatowi D. R. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 39,60 zł stanowiącą 22 % podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2008 r. (sygn. akt IV SA/Wa 322/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skarge K. K. w przedmiotowej sprawie.

Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 18 lutego 2008 r. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym, tj. zwolnił go od kosztów sądowych oraz ustanowił adwokata z urzędu.

W dniu 20 marca 2008 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) adwokat D. R., wyznaczona przez Okręgową Radę Adwokacką w W. pełnomocnikiem z urzędu dla K. K., nadesłała stosowne pełnomocnictwo oraz złożyła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wnosząc jednocześnie o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, które – według oświadczenia - w żadnej części nie zostały pokryte. Jak wynika z adnotacji znajdującej się pod opinią, została ona skierowana również do skarżącego i Okręgowej Rady Adwokackiej w W.

Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. "b" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U.

Nr 163, poz. 1348 ze zm.), stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi – 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji – 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Natomiast stosowanie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

W niniejszej sprawie uznano, że pełnomocnikowi należy przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 180 zł, na podstawie § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" i ust. 1 pkt 2 lit. "b" , podwyższając powyższą kwotę o stawkę podatku od towarów i usług w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowiono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt