Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, Sędzia WSA - Izabella Janson, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski (spr.), Protokolant spec. - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A. C. - Przedsiębiorstwo P. na informację Ministra Gospodarki z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu 1. stwierdza, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia Ministrowi Gospodarki; 2. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz A. C. kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

A. C. (prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo [...]"; zwany dalej: skarżącym) [...] grudnia 2011 r. złożył wniosek o dofinansowanie projektu pod tytułem "[...]" realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, 4 Oś Priorytetowa "Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia", Działanie 4.3 "Kredyt technologiczny".

Pismem z [...] czerwca 2012 r. nr [...] Bank G. zawiadomił skarżącego o odrzuceniu wniosku o dofinansowanie na etapie oceny formalnej. Powodem tego były uchybienia nie podlegające poprawie, tj.:

1. W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia dostarczono kopię "Opinii o innowacyjności" zawierającą na pierwszej stronie stempel i stwierdzenie, że została wystawiona przez Wydział Elektryczny Politechniki [...]. Na stronach od 1 do 3 nie ma nawet parafek instytucji opiniującej, a Opinia licząca 4 strony, została potwierdzona za zgodność z oryginałem przez Wnioskodawcę tylko od strony 1 do 2. Natomiast nazwa funkcji, jaką pełni w instytucji sporządzający Opinię dr inż. K. P., została dopisana odręcznie.

2. Harmonogram rzeczowo-finansowy dostarczony w ramach uzupełnienia, został przygotowany na wzorze do umowy o dofinansowanie, jako osobny dokument, a nie zgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku o dofinansowanie, jako część biznes planu.

3. Sprawozdania finansowe za rok 2009 i 2010 nie zostały parafowane na każdej stronie, a tylko na pierwszej i ostatniej.

4. Aneks do warunkowej umowy kredytu technologicznego nie został parafowany na pierwszej stronie.

Tym samym, zdaniem B., dokumenty dostarczone w ramach uzupełnienia wniosku zostały przygotowane niezgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku o dofinansowanie. Wyjaśniono, że zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 4 Regulaminu przeprowadzania konkursu w ramach POIG "Wnioski, które nie zostaną poprawione lub uzupełnione w sposób prawidłowy w wyznaczonym terminie, podlegają odrzuceniu." Dlatego też wniosek nie spełnił art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 ze zm.; zwanej dalej: ustawą), zgodnie z którym "Przedsiębiorca, za pośrednictwem banku kredytującego, składa do B. wniosek o przyznanie premii technologicznej, do którego dołącza warunkową umowę kredytu technologicznego albo promesę kredytu technologicznego (...)", a także kryterium formalnego: Wniosek wraz z załącznikami został przygotowany zgodnie z właściwą instrukcją."

Skarżący pismem z [...] lipca 2012 r. złożył protest w którym zarzucił dokonanej ocenie naruszenie zasad dokonywania oceny formalnej projektu w oparciu o kryteria wyboru projektów, poprzez:

1. uznanie, że wniosek o dofinansowanie nie spełnia kryterium wyboru projektów poprzez niewypełnienie wniosku o dofinansowanie w sposób zgodny z ww. Instrukcją,

2. uznanie, że wniosek o dofinansowanie zawiera uchybienia niepodlegające poprawie oraz

3. naruszenie proceduralne, które wystąpiło w trakcie oceny i miało wpływ na jej wynik, tj. naruszenie art. 5 ust. 3 ustawy, poprzez dokonanie negatywnej oceny wniosku o dofinansowanie, skutkujące jego odrzuceniem.

Skarżący podniósł, że w odpowiedzi na wezwanie nr 1 B. z 31 maja 2012 r. do uzupełnienia wniosku o dofinansowanie, uzupełnił i poprawił wniosek we wskazanym w wezwaniu zakresie (dotyczącym ważności warunkowej umowy o kredyt technologiczny oraz przygotowanych zgodnie z Instrukcją: opinii o innowacyjności spełniającej kryteria z art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy, sprawozdań finansowych spółki za lata 2009-2011, harmonogramu rzeczowo-finansowego i zweryfikowanego, przygotowanego zgodnie z Instrukcją wniosku - zwłaszcza odnośnie jego pkt 13). Ponadto wskazał, że spełnił warunki uczestnictwa i nie zgadza się z zarzutem, niezłożenia wymaganych dokumentów, w sposób określony w Regulaminie powadzenia konkursu oraz niewypełnienia wniosku w sposób zgodny z Instrukcją i wniósł o uwzględnienie protestu oraz przekazanie wniosku do kolejnego etapu oceny, albo rekomendowanie projektu do dofinansowania.

Pismem z [...] października 2012 r., nr [...], Minister Gospodarki poinformował skarżącego, że wniesiony przez niego protest na negatywną ocenę opisanego projektu został uznany za niezasadny.

W uzasadnieniu Minister wskazał, iż w odpowiedzi na wezwanie Instytucji Wdrażającej, skarżący przedłożył Opinię o nowej technologii zawierającą na pierwszej stronie stempel i stwierdzenie, że została wystawiona przez Wydział Elektryczny Politechniki [...], natomiast nazwa funkcji, jaką pełni w instytucji sporządzający opinię dr inż. K. P., została dopisana odręcznie. Na stronach od 1 do 3 nie ma paraf instytucji opiniującej, a opinia licząca 4 strony została potwierdzona za zgodność z oryginałem tylko od strony 1 do 2. Minister wskazał, że Instrukcja wypełniania wniosku o dofinansowanie w części "Warunki formalne" wyraźnie stwierdza, jak prawidłowo powinny zostać potwierdzone dokumenty: "załączniki do wniosku o dofinansowanie dostarczane do B. w sposób określony w Regulaminie przeprowadzania konkursu w formie kopii papierowych muszą być potwierdzone za zgodność z oryginałem przez wnioskodawcę lub osobę/osoby upoważnione do reprezentowania wnioskodawcy na każdej stronie dokumentu (przez kopię potwierdzoną za zgodność z oryginałem należy rozumieć kopię dokumentu zawierającego klauzulę za zgodność z oryginałem umieszczoną na każdej stronie dokumentu wraz z czytelnym podpisem osoby uprawnionej do reprezentacji lub podpisem osoby uprawnionej do reprezentacji wraz z imienną pieczątką lub kopię dokumentu zawierającą na pierwszej stronie dokumentu klauzulę za zgodność z oryginałem od strony ... do strony... oraz czytelny podpis osoby uprawnionej do reprezentacji lub podpis osoby uprawnionej do reprezentacji wraz z imienną pieczątką, a także parafowanie każdej strony dokumentu)".

W kwestii dotyczącej prawidłowości sporządzania harmonogramu rzeczowo-finansowego projektu, Minister podzielił opinię skarżącego.

W odniesieniu do nieprawidłowego potwierdzenia sprawozdań finansowych przez skarżącego, Minister stwierdził, iż sprawozdanie finansowe za 2011 r. zostało przedstawione prawidłowo (potwierdzone za zgodność z oryginałem), natomiast sprawozdania za 2009 i 2010 r. zostały parafowane tylko na pierwszej i ostatniej stronie, a nie na każdej stronie zgodnie z Instrukcją.

Natomiast w kwestii warunkowej umowy kredytu technologicznego Minister wskazał, że skarżący przedstawił aneks, który nie został parafowany na pierwszej stronie. Wyjaśnienia skarżącego w proteście dotyczą oryginału aneksu podpisanego z bankiem kredytującym, natomiast w dokumentacji konkursowej skarżący przestawił kopię tego aneksu, która nie była potwierdzona zgodnie z Instrukcją.

Wskazując na powyższe uchybienia Minister podzielił stanowisko B. w kwestii oceny kryterium nr 5 oraz niespełnienia warunku wynikającego z art. 5 ust. 3 ustawy.

Skarżący na informację Ministra Gospodarki z [...] października 2012 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Instytucję Wdrażającą oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Skarżący podniósł w skardze następujące zarzuty:

1. naruszenie art. 5 ust. 3 ustawy, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, że skarżący nie dostarczył obowiązkowej dokumentacji w sposób tam określony i dokonaniu negatywnej oceny wniosku o dofinansowanie, skutkującej odrzuceniem wniosku wnoszącego protest;

2. naruszenia art. 26 ust. 2 zw. z art. 30b ust. 1 i 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712; zwanej dalej: u.z.p.p.r.) mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i naruszenie przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów wskutek nieprawidłowej oceny formalnej dokumentacji sporządzonej przez skarżącego oraz wobec braku należytego uzasadnienia prawnego i faktycznego zaskarżonego rozstrzygnięcia;

3. naruszenie postanowień Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Działanie 4.3 Kredyt technologiczny znak [...] w zakresie spełniania wymogów formalnych wniosku o dofinansowanie określonych w pkt m), a to poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że skarżący nie potwierdził za zgodność z oryginałem dokumentów stanowiących załączniki do wniosku o dofinansowanie;

4. naruszenie § 7 ust. 1 pkt 6 Regulaminu przeprowadzania konkursu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Priorytet 4: Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia, Działanie 4.3 Kredyt technologiczny, poprzez jego niezastosowanie i nieprzekazanie wniosku o dofinansowanie skarżącego do oceny merytorycznej, przeprowadzanej przez Komisję Konkursową, albowiem wniosek skarżącego w istocie spełnił wszystkie kryteria formalne.

W uzasadnieniu skargi opisano szczegółowo stan faktyczny sprawy oraz zarzuty w kwestiach merytorycznych.

W odpowiedzi na skargę Minister Gospodarki podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 26 listopada 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 2506/12, podzielając w pełni ustalenia organów, oddalił skargę jako niezasadną.

Od powyższego wyroku skarżący wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, którym wyrokiem z 19 lutego 2013 r. sygn. akt II GSK 104/13 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

NSA w uzasadnieniu wyroku wskazał, że uzasadnienie wyroku winno być sporządzone w taki sposób, aby wynikało z niego dlaczego Sąd I instancji uznał zaskarżone rozstrzygnięcie za zgodne lub niezgodne z prawem, a zarzut uchybienia temu wymogowi jest uzasadniony w sytuacji, gdy Sąd I instancji nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z treści art. 141 § 4 p.p.s.a., dlaczego nie stwierdził w rozpatrywanej sprawie naruszenia przez organy przepisów prawa materialnego, ani przepisów procedury w stopniu, który mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Zdaniem NSA uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełniało, określonych przywołanym przepisem, warunków uznania go za prawidłowe. W ocenie Sądu I instancji organy zasadnie przyjęły, że dokumenty dostarczone w ramach uzupełnienia wniosku zostały przygotowane niezgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku o dofinansowanie. Tym samym Sąd I instancji uczynił wzorcem sądowej kontroli legalności przepisy wskazanej wyżej Instrukcji, nie odnosząc się w ogóle do zgodności tych rozwiązań z treścią wskazywanych przez skarżącego przepisów art. 5 ust. 3 ustawy oraz art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r. NSA podkreślił, że wydane przez instytucję zarządzającą regulacje prawne niższego rzędu (instrukcje wypełniania wniosku, załączniki do tych instrukcji) mające na celu zapewnienie prawidłowego złożenia wniosku, a co za tym idzie osiągnięcie celów ustawowych, to jest sprawnego i rzetelnego przeprowadzenia procedury wyłaniającej projekty, którym zostanie przyznane dofinansowanie, nie są przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Instrukcja wypełniania wniosku oraz zawarte w niej załączniki mają stanowić jedynie ułatwienie dla organu i uczestników konkursu. Tak więc instrukcje i załączniki do instrukcji mogą być dla uczestników konkursu pomocne do wywiązania się z obowiązku przedstawienia dokumentacji koniecznej do oceny ich projektu. Jednak ocena projektu nie może sprowadzać się do mechanicznego sprawdzenia czy zostały przedstawione dokumenty wypełnione zgodnie z instrukcją, lecz musi sięgać głębiej i badać, czy dane które są wymagane przez ustawowe uregulowania oraz rozwiązania regulaminu zostały przedstawione i udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości. Tym samym NSA stwierdził, że wszelkie wymagania określone w aktach wydanych przez instytucję zarządzającą muszą pozostawać w zgodności z regulacjami ustawowymi, a zwłaszcza nie mogą stwarzać dodatkowych wymagań sprzecznych z treścią rozwiązań ustawowych.

NSA przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji zalecił, uwzględniając powyższe uwagi, szczegółowo odnieść się do rozwiązań prawnych przyjętych w aktach rangi ustawowej i skonfrontować je z aktami niższego rzędu wydanymi przez instytucje zarządzającą oraz ocenić czy zasadnym było przyjęcie przez organy stanowiska, iż skarżący nie złożył dokumentów w sposób uprawniający do poddania jego wniosku ocenie merytorycznej.

Pełnomocnicy stron podczas rozprawy sądowej z 29 kwietnia 2013 r. oświadczyli, że pozostają przy swoich dotychczasowych stanowiskach.

Rozpoznając sprawę ponownie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej p.p.s.a.) – sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Rozpoznając sprawę niniejszą Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie związany jest zatem wykładnią prawa oraz wytycznymi zawartymi w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lutego 2013 r. sygn. akt II GSK sygn. akt 104/13 wydanym w następstwie rozpoznania skargi kasacyjnej skarżącego.

Mając zatem na względzie z jednej strony powyższe uwarunkowania, z drugiej zaś treść skargi złożonej przez skarżącego uznać trzeba, iż zasługuje ona na uwzględnienie.

Przypomnieć należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 lutego 2013 r. stwierdził między innymi, że Sąd I instancji uczynił wzorcem sądowej kontroli legalności przepisy Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie, nie odnosząc się w ogóle do zgodności tych rozwiązań z treścią wskazywanych przez skarżącego przepisów art. 5 ust. 3 ustawy z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej oraz art. 26 ust. 2 ustawy z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Sąd kasacyjny wskazał także, że wydane przez instytucję zarządzającą regulacje prawne niższego rzędu (instrukcje i załączniki do nich) mają na celu zapewnienie prawidłowego złożenia wniosku, a co za tym idzie osiągnięcie celów ustawowych, to jest sprawnego i rzetelnego przeprowadzenia procedury wyłaniającej projekty, którym zostanie przyznane dofinansowanie, nie są przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Instrukcja wypełniania wniosku oraz zawarte w niej załączniki mają stanowić jedynie ułatwienie dla organu i uczestników konkursu. Tak więc instrukcje i załączniki do instrukcji mogą być dla uczestników konkursu pomocne do wywiązania się z obowiązku przedstawienia dokumentacji koniecznej do oceny ich projektu. Jednak ocena projektu nie może sprowadzać się do mechanicznego sprawdzenia czy zostały przedstawione dokumenty wypełnione zgodnie z instrukcją, lecz musi sięgać głębiej i badać, czy dane które są wymagane przez ustawowe uregulowania oraz rozwiązania regulaminu zostały przedstawione i udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości. W związku z tym Sąd I instancji winien, uwzględniając powyższe uwagi, szczegółowo odnieść się do rozwiązań prawnych przyjętych w aktach rangi ustawowej i skonfrontować je z aktami niższego rzędu wydanymi przez instytucję zarządzającą oraz ocenić czy zasadnym było przyjęcie przez organy stanowiska, iż skarżący nie złożył dokumentów w sposób uprawniający do poddania jego wniosku ocenie merytorycznej.

Mając na uwadze powyższe wytyczne Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej – przedsiębiorca, za pośrednictwem banku kredytującego, składa do Banku G. wniosek o przyznanie premii technologicznej, do którego dołącza warunkową umowę kredytu technologicznego albo promesę kredytu technologicznego oraz następujące dokumenty:

1) opinię sporządzoną na wniosek przedsiębiorcy przez jednostkę naukową lub centrum badawczo-rozwojowe, które nie są powiązane z przedsiębiorcą lub stowarzyszenie naukowo-techniczne o zasięgu ogólnopolskim, a ich zakres działania jest związany z inwestycją technologiczną, na którą ma być udzielony kredyt technologiczny, stwierdzającą, że technologia, która będzie wdrażana w wyniku realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym, jest nową technologią;

2) informacje opracowane w porozumieniu z przedsiębiorcą przez podmiot, który sporządził opinię na podstawie pkt 1, zawierające:

a) charakterystykę technologii oraz przedstawienie właściwości świadczących o możliwości jej wdrożenia do wytwarzania nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług,

b) opis sposobu wdrożenia technologii do wytwarzania nowych lub znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług mających być wynikiem realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym,

c) wykaz i uzasadnienie wykorzystania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 10 ust. 5 pkt 5, usług badawczo-rozwojowych, nieopatentowanej wiedzy technicznej przy realizacji inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym,

d) opis towarów, procesów lub usług mających być wynikiem inwestycji technologicznej finansowanej kredytem technologicznym;

3) oświadczenie o niefinansowaniu udziału własnego ze wsparcia pochodzącego ze środków publicznych;

4) informacje o pomocy uzyskanej na finansowanie wydatków, o których mowa w art. 10 ust. 5 i 6, z uwzględnieniem art. 10 ust. 2;

5) kopie dokumentów pozwalających uznać przedsiębiorcę za mikroprzedsiębiorcę, małego przedsiębiorcę lub średniego przedsiębiorcę, którymi mogą być w szczególności: zatwierdzone sprawozdanie finansowe, rachunek zysków i strat, potwierdzenie zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracowników za ostatnie 2 lata obrotowe, obowiązująca umowa lub statut spółki, oraz zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym lub zaświadczenie albo oświadczenie o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;

6) biznesplan inwestycji technologicznej zawierający harmonogram rzeczowo-finansowy oraz wykaz wydatków, o których mowa w art. 10 ust. 5 i 6, z uwzględnieniem art. 10 ust. 2;

7) zobowiązanie do przekazywania do Banku G. informacji dotyczących inwestycji technologicznej w zakresie niezbędnym do realizacji obowiązków nałożonych na Bank G. na podstawie ustawy.

4. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 5, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.". Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

Sąd zwraca uwagę, że powołany wyżej przepis nie stanowi o formie dokumentów. Wynika z niego, że brak jest uzasadnienia prawnego aby dokumenty przedkładane Bankowi G. były składany w oryginale. Potrzeby złożenia wymienionych dokumentów w oryginale nie można też wyciągać a contrario z faktu, że dokumenty o jakich mowa w pkt 5 tego artykułu (kopie dokumentów pozwalających uznać przedsiębiorcę za mikroprzedsiębiorcę, małego przedsiębiorcę lub średniego przedsiębiorcę) mogą być składane w kopiach. Skoro przepis nie stanowi wprost, że inne dokumenty muszą być w oryginale, to w myśl zasady, że istnienia obowiązków się nie domniemywa, uznać należy, iż obowiązek taki nie istnieje. Dlatego też zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność. Oznacza to, że na gruncie ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii lub kopii wymienionych dokumentów, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta w komentowanym przepisie nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Instrukcja wypełniania wniosku o dofinansowanie określając w punkcie "m" sposób potwierdzania składanych dokumentów – załączniki dostarczane do B. w sposób określony w Regulaminie przeprowadzania konkursu w formie kopii papierowych muszą być potwierdzone za zgodność z oryginałem przez Wnioskodawcę lub osobę/osoby upoważnione do reprezentowania Wnioskodawcy na każdej stronie dokumentu (przez kopię potwierdzoną za zgodność z oryginałem należy rozumieć kopię dokumentu zawierającego klauzulę za zgodność z oryginałem umieszczoną na każdej stronie dokumentu wraz z czytelnym podpisem osoby uprawnionej do reprezentacji lub podpisem osoby uprawnionej do reprezentacji wraz z imienną pieczątką lub kopię dokumentu zawierająca na pierwszej stronie dokumentu klauzulę za zgodność z oryginałem od strony ... do strony... oraz czytelny podpis osoby uprawnionej do reprezentacji lub podpis osoby uprawnionej do reprezentacji wraz z imienną pieczątką, a także parafowanie każdej strony dokumentu) – wprowadza wymogi nie przewidziane w ustawie o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Nie oznacza to oczywiście, że przystępujący do konkursu wnioskodawca nie powinien kierować się wymaganiami Regulaminu konkursu i Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie, wszak przy przystąpieniu deklaruje jego znajomość i stosowanie, a więc winien w możliwie najstaranniejszy sposób zastosować się do jego kryteriów. Niemniej jednak instytucja oceniająca projekt – jak podkreśla Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 lutego 2013 r. – nie powinna ograniczać się do mechanicznego sprawdzenia czy zostały przedstawione dokumenty wypełnione zgodnie z Instrukcją, lecz musi sięgać głębiej i badać, czy dane które są wymagane przez ustawowe uregulowania oraz rozwiązania regulaminu zostały przedstawione i udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie taka formalistyczna ocena zakwestionowanych dokumentów została dokonana przez Bank G., który poniekąd sam przyczynił się nie do końca zgodnego z wymogami Instrukcji ich przedłożenia. To "przyczynienie" bierze się ze sposobu sformułowania wezwania z 31 maja 2012 r. skierowanego do skarżącego o uzupełnienie dokumentacji, w którym to Bank G. mając zastrzeżenia co do formy przedłożonych do wniosku dokumentów, nie wskazał wyraźnie w jaki sposób należy potwierdzić ich zgodność z oryginałem, a jedynie ogólnie określił, że mają być przygotowane zgodnie z Instrukcją wypełnienia wniosku o dofinansowanie. Co prawda przepisy ustawy w art. 6 ust. 2 ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej i § 7 ust. 1 pkt 4 Regulaminu przeprowadzenia konkursu w sposób ogólny mówią o wezwaniu do usunięcia nieprawidłowości, to jednak wezwanie takie – zdaniem Sądu – powinno być sformułowane na tyle jasno i czytelnie, aby umożliwić wnioskodawcy wywiązanie się z nałożonego nań obowiązku, inaczej mówiąc, aby strona postępowania nie miała wątpliwości czego konkretnie dotyczy wezwanie organu. Taki bowiem sposób działania organu odpowiadałby zasadzie równego dostępu i przejrzystości o jakiej mowa w art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r.

Odnosząc się do poszczególnych zakwestionowanych dokumentów Sąd nie stwierdza aby w zaskarżonej informacji organ wykazał, ze składane przez skarżącego dokumenty nie mają formy wiarygodnej, która budziłaby wątpliwości co do ich autentyczności. Zdaniem Sądu wszystkie przedstawione dokumenty są wiarygodne, pomimo pewnych uchybień wymogom Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie.

I tak – Opinia o innowacyjności (składająca się z czterech stron) – została potwierdzona przez skarżącego za zgodność z oryginałem i stanem faktycznym od strony 1 do 2. Zauważyć jednak należy, że potwierdzenie to zostało złożone na stronie czwartej, a więc na jednej z kwestionowanych stron, a ręcznie dopisana przez skarżącego numeracja stron obejmowała wszystkie cztery strony. Wynika z tego, że wpisanie przez skarżącego numerów stron od 1 do 2 było oczywistą omyłką pisarską skarżącego. Zdaniem Sądu także forma określenia funkcji, jaką pełni w instytucji sporządzającej Opinię dr inż. K. P., poprzez odręczne dopisanie stanowiska "adiunkt" (zamiast wymaganej formy pieczęci) nie może stanowić podstawy do kwestionowania tego dokumentu, tym bardziej, iż prawdziwość podanej funkcji została potwierdzona pieczęcią i podpisem przez jego przełożonego Z-cy Dyrektora Instytutu ds. Administracyjnych dr inż. H. B.

Jeżeli chodzi o sprawozdania finansowe za 2009 i 2010 r., które wg organu zostały parafowane tylko na pierwszej i ostatniej stronie, Sąd zauważa, że na każdej ze stron tych dokumentów znajduje się parafka "Za zgodność z oryginałem 17.11. 2011 r." z podpisem skarżącego. Znajduje się także druga parafka skarżącego tej samej treści z inną datą 12.06.2012 r. na pierwszych i ostatnich stronach tych dokumentów. Dodatkowo stron tych dokumentów zostały odręcznie dopisane przez skarżącego, który na ostatniej stronie potwierdził ich zgodność z oryginałem z wyraźnym określeniem stron (od strony 1 do 23).

Sąd nie podzielił także zastrzeżeń organu co do Aneksu warunkowej umowy kredytu technologicznego, który wg organu nie został parafowany na pierwszej stronie. Wskazać należy, że na dole pierwszej strony widnieją te same podpisy stron umowy, które zostały złożone na stronie drugiej Aneksu pod umową. Zatem sama forma dokumentu (kserokopia zamiast oryginału) – w świetle wyżej przytoczonych uwag – nie powinna stanowić o dyskwalifikacji tego dokumentu.

Ponadto Sąd zauważa, co trafnie podniesiono w skardze, że składając wniosek skarżący w punkcie 1 części VI. "Deklaracji wnioskodawcy" oświadczył, że "informacje zawarte we wniosku i załącznikach są zgodne ze stanem faktycznym i jestem świadomy odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 297 § 1 kodeksu karnego, dotyczącej przedłożenia podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu, co do okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia". Jest to dodatkowy argument za tam aby dokonując oceny przedłożonych dokumentów, wychwytywać te błędy, które faktycznie budzą wątpliwości co do prawdziwości.

Sąd dodatkowo zauważa, że rozstrzygnięcie Banku G. z [...] czerwca 2012 r. o odrzuceniu wniosku o dofinansowanie jest nieprawidłowe w świetle art. 6 ust. 2 ustawy o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej w myśl którego – jeżeli do wniosku zostały dołączone nieprawidłowo sporządzone dokumenty, o których mowa w art. 5 ust. 3, Bank G., za pośrednictwem banku kredytującego, wzywa wnioskodawcę do usunięcia nieprawidłowości w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Tak więc wskazać należy, że B. nie powinien odrzucić wniosku, a pozostawić wniosek bez rozpatrzenia w sytuacji nieprawidłowego usunięcia nieprawidłowości, kierując się przepisem ustawy, a nie Regulaminem przeprowadzenia konkursu, którego zapis § 7 ust. 1 pkt 4 w tym zakresie jest niezgodny z ww. ustawą.

W związku z zacytowanym wyżej stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także poczynionym na kanwie tego wyroku ponownym zbadaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia, Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga jest zasadna, a w związku z tym ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Ministra Gospodarki.

Dokonując ponownej oceny protestu skarżącego w zakresie zakwestionowanego kryterium nr 5 "Wniosek wraz z załącznikami został przygotowany zgodnie z właściwą instrukcją", Minister Gospodarki dokona tej oceny zgodnie z wyżej przytoczonymi uwagami Sądu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w pkt 1 wyroku stwierdził, że ocena spornego projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, za podstawę rozstrzygnięcia przyjmując art. 30c ust. 3 pkt 1 u.z.p.p.r. w związku z art. 3 § 3 p.p.s.a. oraz art. 190 p.p.s.a.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w pkt 2 wyroku za podstawę biorąc art. 200 i 205 p.p.s.a. w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.).