drukuj    zapisz    Powrót do listy

658 648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Wojewoda, zobowiązano organ do rozpoznania wniosku, II SAB/Bd 135/12 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2013-01-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Bd 135/12 - Wyrok WSA w Bydgoszczy

Data orzeczenia
2013-01-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-10-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Sędziowie
Grzegorz Saniewski /sprawozdawca/
Jarosław Wichrowski
Małgorzata Włodarska /przewodniczący/
Symbol z opisem
658
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
zobowiązano organ do rozpoznania wniosku
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 7, art. 10, art. 11, art. 14, art. 16
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędziowie: Sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013r. sprawy ze skargi R.Ł. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. zobowiązuje Wojewodę [...] do rozpatrzenia wniosku skarżącej z dnia [...] czerwca 2012r. w części dotyczącej udzielenia informacji publicznej w postaci kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów z lat [...]-[...] Zespołu Szkół – [...] w [...], w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarżąca R. Ł. pismem z dnia [...] r., zwróciła się do Wojewody [...] o wydanie uwierzytelnionych kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów z lat szkolnych 1990/91 – 1998/99 Zespołu Szkół - Centrum Kształcenia[...], dla którego organem prowadzącym był Wydział Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej w [...] oraz o udzielenie informacji kto pełnił funkcję dyrektora ww. Wydziału w okresie od września 1990 r. do grudnia 1998 r.

We wniosku skarżąca zaznaczyła, że od 1999 r. ww. szkoła została przejęta przez[...].

W skardze do sądu R. Ł. zarzuciła Wojewodzie bezczynność w wydaniu ww. kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów Zespołu Szkół - Centrum Kształcenia[...].

Skarżąca przyznała, że uzyskała informację o tym, kto pełnił funkcję dyrektora Wydział Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej [...] w okresie od września 1990 r. do grudnia 1998 r.

Podniosła jednakże, że sprawa udzielania informacji w postaci kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów została bezpodstawnie przekazana przez organ Kuratorowi Oświaty, a następnie dyrektorowi Zespołu Szkół [...]. Skarżąca jednocześnie zakwestionowała treść odpowiedzi udzielonej jej przez dyrektora Zespołu Szkół oraz wskazała na nieprawidłowości związane z ustalaniem i wypłatą wynagrodzeń i innych świadczeń w ww. szkole

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc, że w sprawie uwierzytelnionych kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów skarżąca otrzymała odpowiedź w piśmie z dnia [...]r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; zwanej w skrócie "p.p.s.a.") skarga na bezczynność organu administracji przysługuje w sprawach, w których mogą być wydawane decyzje i postanowienia (art. 3 § 2 pkt 1, 2 i 3 p.p.s.a.) oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty lub podejmowane czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.). Przez bezczynność organu należy rozumieć sytuację, w której organ - mimo ciążącego na nim obowiązku - w prawnie ustalonym terminie nie podjął żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, lecz nie zakończył go wydaniem w terminie stosownego aktu lub nie podjął właściwej czynności. Dla stwierdzenia, czy zachodzi zarzucana bezczynność konieczne jest zatem ustalenie czy Wojewoda zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji, postanowienia lub podjęcia czynności.

Zasady i tryb dostępu do informacji mających walor informacji publicznych reguluje ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112. poz. 1198, ze zm., zwana w skrócie "d.i.p."). Zgodnie z art. 1 ust. 1 d.i.p., każda informacja o sprawach publicznym stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Jak stanowi art. 4 ust. 1 pkt 1 d.i.p. do udostępniania informacji publicznej zobowiązane są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym organy władzy publicznej. Obowiązek udostępnienia informacji publicznej ciąży zatem także na wojewodzie, który wykonują zadania administracji rządowej w województwie (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie).

Z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, a w szczególności z art. 7 d.i.p., wynika, iż udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze:

1) ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej,

2) udostępniania, o którym mowa w art. 10 i 11 d.i.p.,

3) wstępu na posiedzenia organów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 d.i.p., i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia.

Art. 10 ust. 1 d.i.p. stanowi, iż informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, jest udostępniana na wniosek. Z art. 11 d.i.p. wynika natomiast, że informacja publiczna może być udostępniana w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych, albo przez zainstalowane w ww. miejscach urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tą informacją. Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku (art. 14 ust. 1 d.i.p.). Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się (art. 14 ust. 1). Art. 16 ust. 1 d.i.p. stanowi przy tym, że odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 ustawy przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji. Z art. 16 ust. 2 d.i.p.wynika nadto, że jedynie do decyzji, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (w skrócie "k.p.a.").

Z przytoczonych powyżej przepisów regulujących sposób udostępniania informacji publicznej wynika, że organ, do którego wpłynął wniosek o udzielenie informacji publicznej, musi go rozpoznać, a następnie może:

― udzielić informacji publicznej;

― poinformować wnioskodawcę – w formie pisma (zawiadomienia), że: nie dysponuje informacją wskazaną we wniosku; wniosek nie znajduje podstawy w przepisach prawa, ponieważ żądana informacja nie jest informacją publiczną; obowiązuje inny tryb udostępniania informacji;

― odmówić udzielenia informacji publicznej;

― umorzyć postępowanie o udostępnienie informacji.

Udostępnienie informacji publicznej, podobnie jak np. poinformowanie wnioskodawcy, że podmiot, do którego skierował wniosek, nie dysponuje żądaną informacją, stanowi czynność materialno – techniczną. Jedynie w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji organ wydaje decyzję i w tym zakresie stosuje Kodeks postępowania administracyjnego.

Z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, a w szczególności z art. 4 ust. 3 tej ustawy wynika, że adresat wniosku jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, jeżeli ją ma, bez względu na to, czy wiąże się ona z zakresem jego kompetencji, czy też jest informacją uzyskaną od innych podmiotów. Jeżeli żądana informacja nie znajduje się w posiadaniu adresata wniosku, powinien on zawiadomić o tym wnioskodawcę pismem.

Skierowanie wniosku o udzielenie informacji publicznej do organu niewłaściwego nie powoduje przy tym przekazania go zgodnie z właściwością – tak jak przewiduje to art. 65 § 1 k.p.a. Obowiązku takiego nie nakładają na organy przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie wynika to również art. 65 § 1 k.p.a. Postępowanie o udostępnienie informacji publicznej nie jest postępowaniem wskazanym w rozdziale I k.p.a., określającym zakres obowiązywania Kodeksu postępowania administracyjnego. Przepisy tego Kodeksu można tym samym stosować w tym postępowaniu tylko wtedy, gdy tak stanowi ustawa o dostępie do informacji publicznej Zgodnie zaś z cytowanym powyżej art. 16 d.i.p., przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się jedynie od momentu wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji bądź umorzenia postępowania o jej udostępnienie, a nie od chwili wpłynięcia wniosku. Z powyższego wynika, że na podmiocie, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej, nie spoczywa obowiązek przekazania takiego wniosku do podmiotu właściwego, zgodnie z dyspozycją art. 65 § 1 k.p.a. (por. Irena Kamińska i Mirosława Rozbicka – Ostrowska w "Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz praktyczny" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2008, str. 38 - 39).

Adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie ma zatem podstaw do przekazania go innemu organowi. Sam musi ustosunkować się do wniosku i w tym celu dokonać weryfikacji posiadanej informacji oraz zbadać czy może ona zostać udostępniona w trybie cytowanej ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt II SA/Gd 76/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 1116/09, opub. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych dostępnej pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W kontrolowanej sprawie z akt sprawy przekazanych przez Wojewodę (a należy w tym miejscu podkreślić, że stosownie do art. 133 § 1 p.p.s.a sąd administracyjny orzeka na podstawie akt sprawy, których obowiązek dostarczenia – i to w stanie kompletnym – ciąży na organie) nie wynika, aby Wojewoda, w przedmiocie wydania uwierzytelnionych kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów, udzielił skarżącej odpowiedzi w jakiejkolwiek formie. Akta te w szczególności nie zawierają wskazanego w odpowiedzi na skargę pisma z dnia [...] r. Opatrzone tą datą i znakiem pismo przedstawiła natomiast skarżąca przy skardze. Pismo to jest wprawdzie odpowiedzią na kierowany do Wojewody wniosek skarżącej z dnia [...] r. w przedmiocie wydania uwierzytelnionych kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów, jednakże podmiotem odpowiadającym nie jest Wojewoda, ale Dyrektor Zespołu Szkół [...], któremu – jak wynika z treści pisma – Wojewoda poprzez Kuratorium Oświaty przekazał sprawę do załatwienia. Należy przy tym zaznaczyć, że Zespół Szkół [...] nie jest jednostką podległą Wojewodzie, ale jest jednostką organizacyjną [...] (fakt powszechnie znany, wynikający z treści Biuletynu Informacji Publicznej[...]). Działanie Dyrektora nie można być zatem uznane za działanie podmiotu działającego z upoważnienia i w imieniu Wojewody.

W konsekwencji, odnosząc rozważania Sądu do stwierdzonego stanu sprawy, należy stwierdzić, że Wojewoda pozostaje w bezczynności co do wniosku skarżącej w części dotyczącej wydania uwierzytelnionych kserokopii arkuszy organizacyjnych i ich aneksów.

Wobec tego, stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a., biorąc pod uwagę wysokość wniesionego wpisu.



Powered by SoftProdukt