Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Bożena Popowska (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rajewska del. NSA Zygmunt Zgierski Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 18 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. I. G. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 175/13 w sprawie ze skargi K. I. G. E. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] października 2012 r. oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 24 września 2013 r., sygn. akt II SAB/Wa 175/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] października 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

K. (dalej jako – K.) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 28 marca 2014 r. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej jako - Prezesa UKE) w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej żądanej we wnioskiem z dnia [...] października 2012 r. w zakresie obejmującym:

1) wskazanie (wyliczenie) pełnej korespondencji (w tym korespondencji elektronicznej) przesyłanej pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a T. S.A. (dalej jako – T.) w zakresie Testów I ([...]), Testów II ([...]), Testów III ([...]) oraz Testów IV ([...]),

2) udostępnienie pełnej korespondencji w tym korespondencji elektronicznej, pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a T. w zakresie Testów I, Testów II, Testów III oraz Testów IV,

3) wskazanie (wyliczenie) pełnej korespondencji (w tym korespondencji elektronicznej) przesyłanej pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a innymi niż T. podmiotami w zakresie Testów I, Testów II, Testów III oraz Testów IV,

4) udostępnienie pełnej korespondencji, w tym korespondencji elektronicznej, pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a innymi niż T. podmiotami w zakresie Testów I, Testów II, Testów III oraz Testów IV.

W skardze strona wniosła o zobowiązanie Prezesa UKE do udostępnienia powyższej informacji, stwierdzenie, że bezczynność Prezesa UKE miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi strona podniosła, iż pismem z dnia [...] października 2012 r. zwróciła się do Prezesa UKE o udostępnienie m.in. powyżej wskazanej informacji publicznej, określonej w pkt 29 – 32 wniosku. Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. Prezes UKE udzielił informacji publicznej w części żądania wniosku K. Natomiast nie rozstrzygnął, tj. nie udzielił informacji publicznej, ani nie wydał decyzji odmownej w zakresie żądania dostępu do korespondencji elektronicznej związanej z prowadzonymi przez Prezesa UKE Testami PS oraz Testami MS. Prezes UKE stwierdził jedynie, że żądana korespondencja elektroniczna nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Strona skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem organu albowiem, jej zdaniem, korespondencja z T. dotyczy zadań oraz funkcjonowania Prezesa UKE. Przeprowadzanie przez Prezesa UKF Testów MS oraz Testów PS mieści się w zakresie spraw publicznych, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. K. nie domagała się wyciągu z wewnętrznej (roboczej) korespondencji elektronicznej Prezesa UKE, lecz korespondencji wymienianej z T. (lub z innymi podmiotami) dotyczącej konkretnej sprawy, będącej elementem działań regulacyjnych Prezesa UKE. Wszelka korespondencja Prezesa UKE oraz pracowników UKE z innymi podmiotami (niezależnie od tego w jakiej formie papierowej czy elektronicznej), a dotycząca publicznych działań Prezesa UKE (sprawy publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 powołanej ustawy) dotyczy sprawy publicznej i powinna zostać udostępniona w trybie dostępu do informacji publicznej, o ile nie wystąpią przesłanki uzasadniające wydanie decyzji odmownej na podstawie art. 16 tej ustawy. Elementem decydującym o uznaniu danej informacji za informację publiczną powinno być stwierdzenie, czy dana informacja dotyczy "spraw publicznych" (a takimi niewątpliwie są Testy MS oraz Testy PS przeprowadzane przez Prezesa UKE), a nie fakt istnienia danej informacji jedynie w formie elektronicznej. Korespondencja elektroniczna w zakresie Testów I, Testów II, Testów III oraz Testów IV nie byłaby informacją publiczną, gdyby można ją zaliczyć do tzw. korespondencji wewnętrznej, mającej na celu ustalenia organu przed podjęciem działań lub służącej wprawdzie realizacji zadania publicznego, ale nieprzesądzającej o kierunkach działań. Tymczasem wniosek K. dotyczył korespondencji Prezesa UKE (oraz pracowników UKE) prowadzonej na zewnątrz (do innych podmiotów niż organ oraz urząd pomocniczy), tzn. związanej z procesem przeprowadzania przez Prezesa UKE Testów PS i Testów MS.

Strona skarżąca podkreśliła, iż Prezes UKE udostępnił korespondencję dotyczącą Testów I, Testów II, Testów III oraz Testów IV prowadzoną w formie papierowej. Brak jest uzasadnienia odróżnienia korespondencji papierowej od korespondencji elektronicznej, jeżeli obie formy mają na celu zebranie informacji niezbędnych do załatwienia sprawy, tj. przeprowadzenia Testu PS i Testu MS. Uzależnianie cechy bycia informacją publiczną od nośnika, na jakim informacja została zawarta (papierowa lub elektroniczna) nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Prezes UKE wniósł o oddalenie skargi w całości z uwagi na jej bezzasadność.

W uzasadnieniu pisma procesowego pełnomocnik organu wskazał, iż pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] Prezes UKE udzielił odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, m.in. informując, że korespondencja elektroniczna, o której mowa we wniosku K. o udzielenie informacji publicznej, nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie bowiem z poglądem reprezentowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego: "Korespondencja osoby fizycznej również przesyłana drogą internetową jest prywatną korespondencją także wtedy, gdy służy załatwianiu spraw służbowych. Można ją zaliczyć do tzw. "dokumentów wewnętrznych", które nie decydują o kierunkach działania organu i nie są wyrazem jego oficjalnego stanowiska" (wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2012 r. sygn. akt OSK 666/12). Tym samym korespondencja elektroniczna nie mieści się w pojęciu "informacji publicznej", do której dostęp można uzyskać w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W szczególności korespondencja elektroniczna nie stanowi "dokumentu urzędowego", o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, czego konsekwencją jest brak możliwości uzyskania dostępu do korespondencji elektronicznej w trybie określonym w tej ustawie.

Pełnomocnik organu podkreślił, iż korespondencja mailowa wymieniana przez pracowników UKE z przedstawicielami T. lub innych podmiotów nie stanowi "dokumentu urzędowego". Nie jest też wyrazem oficjalnego stanowiska Prezesa UKE, nie decyduje o kierunkach działania Prezesa UKE, nie ma żadnego waloru oficjalności i służy wyłącznie zebraniu zasobu niezbędnych informacji. W związku z powyższym korespondencja mailowa w zakresie wnioskowanym przez K. nie stanowi informacji publicznej. W niniejszej sprawie Prezes UKE udzielił odpowiedzi na wniosek K. z dnia [...] października 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej w formie właściwej ze względu na rodzaj zaistniałej sprawy, a w konsekwencji przedmiotową sprawę załatwił. W związku z powyższym Prezes UKE nie pozostaje w bezczynności wobec wniosku K. z dnia [...] października 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie udostępnienia informacji oraz treści korespondencji mailowej Prezesa UKE oraz pracowników UKE z T. lub przedstawicielami innych organów w zakresie przeprowadzanych Testów PS i Testów MS wskazanych przez K. we wniosku.

W odpowiedzi na zobowiązanie Sądu do przedłożenia korespondencji mailowej wnioskowanej pismem K. z dnia [...] października 2012 r., pełnomocnik Prezesa UKE wniósł do akt sprawy pismo procesowe z dnia 16 września 2013 r., do którego załączono poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię pisma Prezesa UKE z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] wraz z formularzem odpowiedzi na pisemny wniosek o udostępnienie informacji publicznej oraz kopię potwierdzenia odbioru przedmiotowego pisma. Z treści odpowiedzi udzielonej wnioskodawcy (str. 4 formularza odpowiedzi) wynika, iż Prezes UKE nie posiada korespondencji elektronicznej wskazanej we wniosku z dnia [...] października 2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności Sąd ustalił, że w rozpoznawanej sprawie skarga dotyczyła bezczynności Prezesa UKE w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. W związku z tym wskazał, że ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), stanowiąc generalną zasadę udostępniania informacji publicznej, reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej. W wąskim zakresie odsyła do stosowania przepisów k.p.a. ustalając, że jedynie w kwestii wydania decyzji stosuje się k.p.a. I tak reguluje ona udostępnienie informacji publicznej (art. 7, 13 i 14 ustawy), jak również odmowę udostępnienia informacji w trybie art. 16 ust. 1 ustawy, czy też dopuszcza stwierdzenie przez organ, iż żądane informacje nie stanowią informacji publicznej i wówczas organ powiadamia jedynie wnoszącego, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa (por. teza nr 2 wyroku NSA w Warszawie z dnia 25 marca 2003 r., sygn. akt II SA 4059/02, LEX nr 77178, wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 162/07, LEX nr 322803). Z powołanych uregulowań wynika, iż z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobligowany jest udzielić informacji publicznej, a jej nie udziela i nie wydaje stosownej decyzji o odmowie udostępnienia takiej informacji. W przypadku zaś, gdy informacja o jaką ubiega się zainteresowany nie ma charakteru informacji publicznej, organ nie pozostaje w zwłoce w zakresie udostępnienia informacji publicznej. A więc, aby można było mówić o bezczynności podmiotu zobowiązanego należy przede wszystkim stwierdzić, iż ciąży na nim wynikający z przepisów prawa obowiązek wszczęcia postępowania i podjęcia w nim stosownego rozstrzygnięcia (stosownej czynności), a dopiero później, iż obowiązku tego, w nakazanym prawem terminie, nie wypełnił.

Sąd I instancji stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie adresatem wniosku strona skarżąca uczyniła Prezesa UKE, domagając się wskazania i udostępnienia korespondencji elektronicznej przesyłanej pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a T. S.A. w zakresie Testów PS i MS (Testów I, II, III i IV), prowadzonych w ramach ustawowych uprawnień wskazanego organu.

Zdaniem Sądu I instancji, nie ulega wątpliwości, że Prezes UKE, w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, mieści się jako organ administracji publicznej w zakresie podmiotowym stosowania tej ustawy w związku z czym zobowiązany jest do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych.

Następnie WSA w Warszawie przytoczył treść przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy. Dalej wskazał, że ogólną definicję doprecyzowuje art. 6 ust. 1, który wymienia rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze informacji publicznych, czyniąc to w sposób otwarty, czemu służy zwrot "w szczególności". Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jednakże, aby organ administracji publicznej był obowiązany do udostępnienia informacji publicznej, wnioskowana informacja musi znajdować się w jego posiadaniu. Wynika to wprost z treści art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Na podstawie nadesłanych w odpowiedzi na wezwanie Sądu: pisma Prezesa UKE z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] oraz załączonego formularza odpowiedzi na pisemny wniosek o udostępnienie informacji publicznej, Sąd I instancji ustalił, że Prezes UKE nie posiada korespondencji elektronicznej wnioskowanej przez stronę skarżącą, o czym wnioskodawca został poinformowany. Z tego powodu Sąd przyjął, że Prezesowi UKE nie można zarzucić bezczynności w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej, której nie posiada.

Zdaniem WSA, na zasadność skargi nie wskazywał także fakt, iż w ocenie Prezesa UKE korespondencja mailowa pracowników UKE, choćby kierowana do pracowników podmiotów zewnętrznych, nie posiada cech "dokumentu urzędowego", nie jest wyrazem stanowiska w sprawie, służy jedynie zbieraniu informacji, a przez to nie jest informacją publiczną. Skoro takową korespondencją skarżony organ nie dysponuje, to nie jest też możliwe poddanie kontroli sądowej i rozstrzygnięcie kwestii, czy przedmiot wniosku o udostępnienie stanowi informację publiczną, czy też nie. To z kolei czyni niezasadnym wniosek strony skarżącej o zobowiązanie organu do udzielenia informacji publicznej, która fizycznie nie występuje.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła K., reprezentowana przez radcę prawnego.

Pełnomocnik skarżącego kasacyjnie, zaskarżając wyrok w całości, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Wystąpił także o zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz skarżącego kasacyjnie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skarżący kasacyjnie zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 151 P.p.s.a. w zw. z art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez oddalenie skargi na tej podstawie, że organ nie posiada żądanej informacji, podczas gdy organ nie poinformował w terminie wynikającym z art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o nieposiadaniu żądanej informacji, wskazując jedynie, że korespondencja elektroniczna nie stanowi informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej, jej autor, stwierdził, że brak poinformowania, w terminie wynikającym z art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej, że organ danej informacji nie posiada, przesądza o bezczynności organu. Wskazał, że w niniejszej sprawie organ, w terminie wynikającym z art. 13 ust. 2 ustawy, poinformował Izbę, iż żądana korespondencja elektroniczna nie stanowi informacji publicznej. Następczo, już w trakcie postępowania prowadzonego przed WSA w wyniku skargi na bezczynność, w dniu [...] lipca 2013 r. (a więc po blisko 9 miesiącach od daty złożenia wniosku), Prezes UKE poinformował pismem nr [...], że nie posiada korespondencji elektronicznej w zakresie objętym żądaniem Izby.

Skarżący kasacyjnie zwrócił uwagę, że na dzień złożenia skargi Izba otrzymała jedynie informację, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Nie zgadzając się z taką tezą przedstawiła w tym zakresie stosowną argumentację, jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wypowiedział się w tej kwestii.

W piśmie procesowym z dnia 25 marca 2014 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podkreślił, że przed złożeniem skargi na bezczynność, pismem z [...] grudnia 2012 r. odpowiedział na wniosek skarżącego informując, że korespondencja elektroniczna nie stanowi informacji publicznej. Wyjaśnił, że ocena, czy dana informacja stanowi informację publiczną, czy też nie, jest czynnością poprzedzającą ustalenia, czy organ w ogóle jest w posiadaniu danej informacji. Prosta odpowiedź, że organ nie posiada żądanej informacji – bez odniesienia się (po uprzedniej ocenie) do tego, czy informacja ta w ogóle stanowi informację publiczną – może tworzyć domniemanie posiadania przez nią charakteru informacji publicznej. To zaś oznaczałoby, że wnioskodawca może ubiegać się o taką informację w przyszłości, a organ – jeżeli tylko będzie nią dysponował – będzie zobowiązany do jej udostępnienia. Z tego względu pismo z [...] lipca 2013 r. nie stanowiło odpowiedzi na wniosek skarżącego z [...] października 2012 r., a jedynie dodatkowe wyjaśnienie w sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Postępowanie kasacyjne oparte jest na zasadzie związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej i podstawami zaskarżenia wskazanymi w tej skardze. Zakres sądowej kontroli instancyjnej jest zatem określony i ograniczony wskazanymi w skardze kasacyjnej przyczynami wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego. Jedynie w przypadku, gdyby zachodziły przesłanki, powodujące nieważność postępowania sądowoadministracyjnego, określone w art. 183 § 2 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny mógłby podjąć działania z urzędu, niezależnie od zarzutów wskazanych w skardze kasacyjnej. W niniejszej sprawie nie stwierdzono jednak takich przesłanek.

Skarga kasacyjna nie mogła odnieść zamierzonego skutku, albowiem zaskarżony wyrok – mimo częściowo błędnego uzasadnienia – w ostatecznym wyniku odpowiada prawu.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że K. domagała się udostępnienia informacji na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Na gruncie tej ustawy bezczynność ma miejsce wówczas, gdy w prawnie określonym terminie podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie udzielił jej, nie wydał decyzji o odmowie jej udzielenia (względnie o umorzeniu postępowania), nie wyjaśnił przyczyn braku możliwości udostępnienia informacji, nie poinformował pisemnie wnioskodawcy, że nie posiada żądanej informacji lub, jeśli objęta wnioskiem informacja nie ma charakteru informacji publicznej, nie powiadomił pisemnie wnioskodawcy o tym fakcie.

W sprawach dostępu do informacji publicznej zakres podmiotowy wyznacza wykonywanie zadań publicznych przez adresata wniosku (art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej), zaś zakres przedmiotowy obejmuje pojęcie "informacji publicznej" (art. 1 ust. 1 i art. 6 tej ustawy).

Jakkolwiek w niniejszej sprawie spełniony został zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej na gruncie tej regulacji jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej, będącej w jej posiadaniu (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy), to jednak – nie został spełniony zakres przedmiotowy stosowania ustawy. Żądana przez K. korespondencja elektroniczna nie stanowi bowiem informacji publicznej.

Wbrew stanowisku Sądu I instancji, fakt nieposiadania przez organ żądanej informacji, nie uniemożliwiał dokonania oceny czy przedmiot żądania skarżącej stanowi informację publiczną. W świetle treści wniosku oraz ugruntowanego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii charakteru korespondencji elektronicznej prowadzonej przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na kanwie ustawy o dostępie do informacji publicznej, możliwe było ustalenie czy żądane informacje mieszczą się w zakresie przedmiotowym omawianej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny w niniejszym składzie podziela utrwalony w tym zakresie pogląd, że korespondencja mailowa osoby wykonującej zadania publiczne nie jest informacją publiczną nawet jeżeli dotyczy wykonywanych przez tę osobę zadań publicznych. Korespondencja taka nie ma waloru oficjalności, a nawet jeśli zawiera propozycje dotyczące sposobu załatwienia określonej sprawy publicznej, to mieści się w zakresie swobody niezbędnej dla podjęcia prawidłowej decyzji po rozważeniu wszystkich racji przemawiających za różnorodnymi możliwościami jej załatwienia (zob. wyrok NSA z dnia 14 września 2012 r. sygn. I OSK 1203/12, z dnia 25 marca 2014 r. sygn. I OSK 2320/13, z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt I OSK 2770/13).

W tę regułę wpisuje się żądana przez K. korespondencja elektroniczna przesyłana pomiędzy Prezesem UKE lub pracownikami UKE a T. S.A. w zakresie Testów PS i MS (Testów I, II, III i IV), prowadzona w ramach ustawowych uprawnień wskazanego organu. Tym bardziej, iż jak ustalono, żądanie to odnosiło się do potencjalnej korespondencji, która nie została wytworzona.

Skoro zatem żądana informacja nie stanowiła informacji publicznej, organ, do którego skierowano wniosek, powinien poinformować wnioskodawcę, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej, co w niniejszej sprawie prawidłowo uczynił Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r.

Powyższe rozważania wskazują, że WSA w Warszawie w istocie zasadnie oddalił skargę, bowiem przed jej wniesieniem organ w sposób prawidłowy rozpatrzył wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Zgodzić się przy tym trzeba ze stanowiskiem zawartym w skardze kasacyjnej, że Sąd I instancji błędnie przyjął, iż podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miał fakt nieposiadania przez organ żądanej informacji. Okoliczność ta determinowałaby bowiem treść wydanego w sprawie rozstrzygnięcia jedynie w przypadku, gdyby dane, których udostępnienia domagała się strona skarżąca, posiadały walor informacji publicznej. Uchybienie to nie miało jednak wpływu na wynik sprawy, gdyż jak wskazano wyżej, zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.

Warto jednak zaznaczyć, że w sytuacji gdy organ nie jest w posiadaniu żądanej informacji, której jednocześnie odmawia przymiotu informacji publicznej, pożądanym byłoby poinformowanie o tym wnioskodawcy. Pozwoli to bowiem, z jednej strony – na uniknięcie po stronie organu zarzutu bezczynności w przypadku błędnej oceny charakteru żądanej informacji, z drugiej zaś – na świadome podjęcie przez wnioskodawcę decyzji o ewentualnym wdaniu się w spór sądowy.

W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.