Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 lutego 2020 r. sprawy ze skargi L. K. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w M. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] maja 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ośrodek Pomocy Społecznej w M. do rozpoznania wniosku skarżącego L. K. z dnia [...] maja 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w M. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Ośrodka Pomocy Społecznej w M. na rzecz skarżącego L. K. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z [...] maja 2019 r. L. K. (dalej: "skarżący"), powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1429; dalej: "u.d.i.p."), wystąpił do Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] (dalej: "OPS", "Ośrodek") o udzielenie informacji, ile razy pracownicy OPS dokonywali kontroli pod adresem ul. [...] w [...]. Jednocześnie skarżący wyjaśnił, że pod ww. adresem zamieszkuje syn ze swoim niepełnosprawnym 90-letnim ojcem. Od czterech lat syn pobiera z OPS zasiłek w celu sprawowania opieki nad ojcem. Skarżący chciał dowiedzieć się, jak Ośrodek weryfikuje sprawowanie tej opieki. Zażądał kopii protokołów kontroli OPS przeprowadzonych w ciągu ostatnich czterech lat pod ww. adresem.

W odpowiedzi z [...] maja 2019 r. Ośrodek wskazał, że zapytanie zawarte w piśmie skarżącego z [...] maja 2019 r. nie dotyczy kwestii stanowiących informację publiczną. Żądane informacje stanowią tajemnicę ustawowo chronioną. W tym zakresie OPS powołał się na art. 5 ust. 1 u.d.i.p., art. 100 ust. 2 (omyłkowo organ podał ust. 7 tego artykułu) ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 ze zm.; dalej: "u.p.s.") oraz art. 29 ust. 1, ust. 1a i ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111; dalej: "u.ś.r.").

Zgodnie z art. 100 ust. 2 u.p.s., podmioty i osoby realizujące zadania w zakresie pomocy społecznej określone w ustawie przetwarzają dane osobowe osób, do których stosuje się ustawę, oraz członków ich rodzin w zakresie i celu niezbędnych do realizacji zadań wynikających z ustawy.

Natomiast ww. przepisy art. 29 u.ś.r. stanowią, że podmiot realizujący zadania w zakresie świadczeń rodzinnych przetwarza, w zakresie określonym w ustawie, dane osobowe osoby, o której mowa w art. 23 ust. 1, oraz członków jej rodziny (ust. 1). Dane osobowe, o których mowa w ust. 1, podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazaniu polegającym co najmniej na:

1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;

2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych do zachowania ich w poufności (ust. 1a).

Dane osobowe, o których mowa w ust. 1, zabezpiecza się w sposób odpowiedni do zagrożeń i ryzyka wystąpienia sytuacji, o których mowa w ust. 1a, w tym w szczególności biorąc pod uwagę, czy dane osobowe przetwarzane są w sposób zautomatyzowany czy też w inny sposób niż zautomatyzowany, oraz z uwzględnieniem zapewnienia kontroli nad tym, jakie dane osobowe, kiedy i przez kogo były przetwarzane (ust. 1b).

W omawianym piśmie z [...] maja 2019 r. OPS stwierdził, że niezależnie od tego, czy osoba korzysta z pomocy w trybie ustawy o pomocy społecznej, czy ustawy o świadczeniach rodzinnych, obowiązkiem Ośrodka jest zapewnienie poufności przetwarzanych danych oraz ich właściwa ochrona. Nadmienił, iż Ośrodek Pomocy Społecznej w [...], jako Administrator Danych Osobowych, w rozumieniu przepisów art. 4 pkt 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych uchylenia dyrektywy [...] (Dz, U. UE. L. z 2016 r. Nr 119, str. 1; dalej: "RODO"), zobowiązany jest do przestrzegania zasad ochrony danych osobowych określonych w art. 5 ust. 1 RODO, w tym zasady integralności i poufności, zgodnie z którą dane osobowe muszą być przetwarzane w sposób zapewniający odpowiednie bezpieczeństwo danych osobowych, w tym ochronę przed niedozwolonym lub niezgodnym z prawem przetwarzaniem oraz przypadkową utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, za pomocą odpowiednich środków technicznych lub organizacyjnych.

Reasumując, OPS nie znalazł podstaw do udzielenia skarżącemu żadnych informacji "zarówno w stosunku do osoby wskazanej (...) w piśmie, jak innych osób".

W piśmie z [...] sierpnia 2019 r. skarżący (wskazując, że jest radnym Rady Miasta [...]) podniósł, iż nigdy nie żądał ujawnienia danych osobowych, a jedynie domaga się wskazania liczby interwencji pod ww. adresem oraz przesłania kopii protokołów kontroli z tego miejsca z ostatnich czterech lat. Natomiast w przypadku pojawienia się w tych protokołach danych osobowych, zawnioskował o ich zanonimizowanie. Skarżący dostrzegł też, że Kierownik OPS nie podpisał się pod tekstem odpowiedzi z [...] sierpnia 2019 r., a jedynie na pierwszej stronie (dwustronicowego) pisma.

W piśmie z [...] sierpnia 2019 r. Ośrodek w pełni podtrzymał swoje stanowisko zawarte w korespondencji z [...] sierpnia 2019 r. Nadto wyjaśnił, iż podpis Kierownika OPS na pierwszej stronie pisma z [...] sierpnia 2019 r. (zamiast na drugiej) został złożony omyłkowo, w sposób automatyczny, co pozostaje bez wpływu na treść pisma.

W kolejnej korespondencji z [...] sierpnia 2019 r. skarżący podtrzymał swój wniosek z [...] maja 2019 r. Poinformował też, że nie podziela argumentacji OPS. Jeżeli Kierownik OPS zamierza odmówić mu dostępu do informacji publicznej, to powinien wydać decyzję administracyjną w myśl przepisów u.d.i.p. W związku z tym, że od wpływu wniosku upłynęło już ponad dwa miesiące, a nie wydano decyzji odmownej ani też nie udostępniono żądanej informacji, skarżący zapowiedział wniesienie skargi na bezczynność Ośrodka.

OPS w piśmie z [...] sierpnia 2019 r., powołując się na stanowisko doktryny i orzecznictwa, wskazał, iż forma decyzji administracyjnej jest zastrzeżona wyłącznie dla informacji publicznej, zatem jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ odmawia jej udostępniania zwykłym pismem sporządzonym z zachowaniem przewidzianych terminów.

Ośrodek podkreślił, że skarżący złożył wniosek o udzielenie informacji publicznej, nie powołując się na mandat radnego. Natomiast w piśmie z [...] sierpnia 2019 r. wskazał na art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r., poz. 506; dalej: "u.s.g."), a zatem podstawą wniosku nie jest w tym przypadku ustawa o dostępie do informacji publicznej, tylko uprawnienia skarżącego jako radnego. Według ww. przepisu, w wykonywaniu mandatu radnego radny ma prawo, jeżeli nie narusza to dóbr osobistych innych osób, do uzyskiwania informacji i materiałów, wstępu do pomieszczeń, w których znajdują się te informacje i materiały oraz wglądu w działalność urzędu gminy, a także spółek z udziałem gminy, spółek handlowych z udziałem gminnych osób prawnych, gminnych osób prawnych oraz zakładów, przedsiębiorstw i innych gminnych jednostek organizacyjnych, z zachowaniem przepisów o tajemnicy prawnie chronionej.

Zdaniem Ośrodka, informacje zawierające dane osobowe osób, w stosunku do których OPS jest administratorem danych osobowych, stanowią ich dobra osobiste i podlegają szczególnej ochronie (art. 8 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, art. 51 Konstytucji RP). OPS nie zgodził się ze skarżącym, że żądane informacje nie stanowią danych osobowych. W tym kontekście przywołał art. 4 pkt 1 RODO ("dane osobowe" oznaczają wszelkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej; "możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna" to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej), a także motyw 26 Preambuły RODO oraz art. 23 ust. 1 u.s.g.

Jednocześnie Ośrodek stwierdził, iż w wystąpieniu z [...] sierpnia 2019 r. skarżący w żaden sposób nie wykazał, że występuje jako reprezentant mieszkańców, co może wskazywać na to, iż żądane informacje nie są wynikiem realizacji uprawnień określonych w art. 23 ust. 1 u.s.g. (przepis ten stanowi, że radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców).

Pismem z [...] września 2019 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność OPS. Podniósł, iż upłynęły już cztery miesiące od złożenia wniosku z [...]maja 2019 r. W tym okresie OPS nie udostępnił mu wnioskowanej informacji publicznej ani też nie odmówił jej udostępnienia. W związku z tym zażądał zobowiązania Ośrodka do rozpoznania tego wniosku w określonym terminie oraz zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę OPS wniósł o jej oddalenie jako niezasadnej. Przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, podtrzymując stanowisko nieuznające wnioskowanej informacji za informację publiczną. W konsekwencji nie było, zdaniem OPS, podstaw do wydania decyzji. W terminie przewidzianym w Kodeksie postępowania administracyjnego OPS poinformował skarżącego o swoim stanowisku. Skarżący początkowo występował jako osoba fizyczna, a później jako radny, zaś zgłaszane żądania były oparte na różnych podstawach prawnych, co powodowało, że OPS mógł je traktować jako odrębne, niezwiązane ze sobą zapytania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2167 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), powyższa kontrola obejmuje m.in. orzekanie w sprawie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 1 – 4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. Stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Do takich zaś spraw należy postępowanie prowadzone w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Podstawą oceny zasadności skargi na bezczynność zawsze będzie stan faktyczny istniejący w dacie orzekania (vide wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego; dalej: "NSA" z 19 września 2013 r., sygn. akt II OSK 1591/13 oraz z 27 maja 2015 r., sygn. akt I OSK 2331/13 - dostępne w centralnej bazie orzeczeń sądów administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W rozpatrywanej sprawie zaskarżeniu podlegała bezczynność związana z udostępnieniem informacji publicznej. Jak wynika z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych tym aktem prawnym. Wedle art. 2 ust. 1 u.d.i.p., prawo dostępu do informacji publicznej przysługuje każdemu, z zastrzeżeniem art. 5, który wprowadza w tym zakresie ograniczenia związane z ochroną informacji niejawnych oraz innych tajemnic ustawowo chronionych, a także ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

W toku oceny zasadności skargi w sprawach z zakresu dostępu do informacji publicznej sąd administracyjny zobowiązany jest do ustalenia, czy podmiot, do którego skierowano wniosek, był zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej; czy dane, o które wnioskowała strona skarżąca, miały charakter informacji publicznej oraz czy żądanie wnioskodawcy zostało rozpatrzone w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami, tj. w formie i w terminie wynikających z regulacji ustawowej.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że ośrodek pomocy społecznej, którego pracą zarządza kierownik, jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. W myśl art. 4 ust. 1 u.d.i.p., obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Ośrodki pomocy społecznej, wchodzące w skład lokalnej administracji samorządowej, wykonują zadania socjalne w gminach (vide art. 110 u.p.s.). Tworzone są na podstawie uchwały rady gminy, która nadaje im statut i przekazuje w zarząd określone mienie. Działają w formie jednostek budżetowych. Nie posiadają osobowości prawnej (vide art. 9 ust. 1 u.s.g.); funkcjonują w ramach osobowości prawnej gminy. Składniki majątkowe, jakimi dysponuje ośrodek pomocy społecznej, stanowi mienie tej gminy, która utworzyła dany ośrodek.

Sporny między stronami jest charakter wnioskowanej informacji – czy jest to informacja publiczna (jak utrzymuje skarżący), czy też nie ma ona takiego waloru (jak podnosi OPS). Skarżący domagał od Ośrodka podania liczby kontroli przeprowadzonych w ciągu ostatnich czterech lat pod wskazanym przez niego adresem, pod którym zamieszkuje osoba uprawniona do świadczenia z zakresu pomocy społecznej (zasiłku opiekuńczego) w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem. Ponadto zażądał przesłania kopii protokołów z przedmiotowych kontroli.

W tym sporze należy przyznać rację skarżącemu.

Na wstępie podkreślić należy, że zgodnie z ugruntowanymi już poglądami orzecznictwa, wypracowanymi na tle analizy art. 1 ust. 1, jak i precyzującego go art. 6 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Zatem status informacji publicznej posiada informacja związana z funkcjonowaniem wspólnoty publicznoprawnej (państwa). Informacje publiczne mogą być utrwalone na nośniku w formie pisemnej, dźwiękowej, wizualnej lub audiowizualnej, co eksponuje dynamiczną działalność państwa jako organizatora życia społeczno-gospodarczego, jak również wskazuje, że w demokratycznym państwie prawa jak najszerszy katalog informacji musi być przedmiotem kontroli społecznej (vide wyroki: NSA z 31 maja 2004 r., sygn. akt OSK 205/04 oraz tut. Sądu z 28 stycznia 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1542/08, z 12 października 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 933/10 i z 10 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Wa 117/09).

Pomoc w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych jest instytucją polityki społecznej państwa, w tym organów samorządowych, które zadania z tym związane realizują za pośrednictwem ośrodków pomocy społecznej. Jedną z najczęstszych form realizacji zadań pomocy społecznej jest przyznawanie świadczeń pieniężnych w celu łagodzenia codziennych trudności, a w związku z demograficznym procesem starzenia się społeczeństwa przybywa osób starszych i niepełnosprawnych jako adresatów pomocy społecznej.

Skarżący, występując z ww. wnioskiem, chciał dowiedzieć się w jaki sposób OPS weryfikuje beneficjentów opieki społecznej. Jego wniosek dotyczył monitorowania przez Ośrodek osób korzystających z systemu pomocy społecznej. Tymczasem aktywność ośrodków pomocy społecznej w zakresie pozyskiwania informacji o zapotrzebowaniu na świadczenia z pomocy społecznej warunkuje rzetelność i skuteczność działania tych instytucji. Dlatego, zdaniem Sądu, informację o liczbie kontroli dokonanych przez OPS w ciągu ostatnich czterech lat pod wskazanym adresem, należy zakwalifikować jako informację publiczną, bo dotyczącą finansowanej ze środków publicznych działalności Ośrodka - jednostki powołanej do rozpoznawania i monitorowania sytuacji społecznej osób wymagających objęcia pomocą. Również protokoły z tych kontroli – jako dokumenty wykazujące tryb działania OPS - stanowią informację publiczną.

Jednocześnie dostrzec wypada brak konsekwencji w ocenie dokonanej przez Ośrodek, który z jednej strony uznał, że wniosek skarżącego nie dotyczy informacji publicznej, a z drugiej strony - powołał się na przepis art. 5 ust. 1 u.d.i.p., w myśl którego prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (vide pismo OPS z [...] maja 2019 r., a także kolejne pisma Ośrodka skierowane do skarżącego, podtrzymujące tę ocenę).

Natomiast Sąd podziela stanowisko Ośrodka (wyrażone w piśmie z [...] sierpnia 2019 r.), zgodnie z którym skarżący wystąpił z wnioskiem jako "zwykła" osoba fizyczna, chociaż w piśmie z [...] sierpnia 2019 r. i następnych ujawnił, że jest radnym. W kierowanej do OPS korespondencji skarżący konsekwentnie powoływał się na ustawę o dostępie do informacji publicznej. Uczynił to również w piśmie z [...] sierpnia 2019 r., w którym jako podstawę wniosku – obok art. 24 ust. 2 u.s.g. - wskazał art. 2 ust. 1 u.d.i.p. Nadto z treści pism skarżącego nie wynika, aby realizował swoje uprawnienia jako radnego. Dlatego dziwi odmienny pogląd OPS w tej kwestii zaprezentowany w odpowiedzi na skargę, przy czym pismo to nie podlega kontroli Sądu.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej może być załatwiony poprzez: udostępnienie w drodze czynności materialno-technicznej informacji publicznej będącej w dyspozycji organu w terminie 14 dni (bądź dwóch miesięcy w uzasadnionych przypadkach) od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p.); odmowie jej udostępnienia w drodze decyzji wydawanej na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. - w przypadku uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy (brak spełnienia warunku z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. lub ograniczenie dostępu do informacji stosownie do art. 5 u.d.i.p.); wydaniu decyzji o umorzeniu postępowania - w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p. lub poinformowaniu wnioskodawcy, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach ustawy, a więc nie dotyczy informacji publicznej.

Bezczynność organu w zakresie udostępnienia informacji publicznej wystąpi zatem wówczas, gdy zobowiązany do udzielenia tej informacji podmiot, będący w jej posiadaniu, nie podejmuje w przewidzianych w ustawie o dostępie do informacji publicznej terminach odpowiednich czynności, tj. nie udostępnia informacji w formie czynności materialno-technicznej lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udzielenia, bądź też w przypadku, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, nie wydaje decyzji o umorzeniu postępowania. Dla stwierdzenia bezczynności nie mają przy tym znaczenia okoliczności, z jakich powodów określone działanie nie zostało podjęte, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną czy też niezawinioną opieszałością organu.

W kontrolowanej sprawie nie budzi wątpliwości, iż wiosek skarżącego z [...] maja 2019 r. nie został dotychczas rozpoznany, a zatem zasadny jest zarzut bezczynności OPS w przedmiocie rozpatrzenia tego wniosku. Sąd, działając na zasadzie art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., w punkcie pierwszym sentencji wyroku zobowiązał OPS do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia [...] maja 2019 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Rozpoznając wniosek skarżącego z [...] maja 2019 r., OPS uwzględni ocenę prawną Sądu odnośnie przedmiotu tego wniosku. Nadto w przypadku protokołów z kontroli, OPS rozważy, czy dokumenty te wymagają zanonimizowania danych osobowych (o ile takie się w nich się znajdują), o co zresztą wnosił skarżący w piśmie z [...] sierpnia 2019 r. Jeśli zaś OPS dojdzie do wniosku, iż w sprawie zachodzi podstawa do wydania decyzji odmownej z uwagi na ograniczenia wymienione w art. 5 u.d.i.p., wówczas stanowisko to w sposób wszechstronny i wyczerpujący uzasadni w decyzji.

Analizując uchybienie OPS w zakresie nierozpoznania wniosku skarżącego z [...] maja 2019 r., Sąd wziął pod uwagę, że bezczynność OPS była konsekwencją błędnej kwalifikacji prawnej wniosku. Z tego względu Sąd uznał, iż bezczynność podmiotu zobowiązanego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, o czym w oparciu o art. 149 § 1a p.p.s.a. orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie zawarte w punkcie trzecim sentencji wyroku, dotyczące zwrotu kosztów postępowania sądowego, obejmujących wpis sądowy od skargi w kwocie 100 złotych, zostało podjęte na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a.